Czterdziestu pięciu

Aleksander Dumas (ojciec)

"Czterdziestu pięciu" (fr. Les Quarante-cinq) to fascynująca powieść historyczna autorstwa Alexandre'a Dumasa, napisana we współpracy z Augustem Maquetem w latach 1847-1848. Jest to trzecia i ostatnia część trylogii Valois, zamykająca wątki z powieści "Królowa Margot" i "Pani de Monsoreau", ponownie wprowadzając postać Chicota Błazna. Akcja rozgrywa się w latach 1585-1586, w trakcie francuskich wojen religijnych. Diana de Meridor, zdeterminowana zemścić się na księciu Andegawenii za zdradę Bussy'ego d'Amboise, jest jednym z centralnych wątków tej opowieści. Historia przedstawia również grupę czterdziestu pięciu szlachciców zwerbowanych przez Jeana Louisa de Nogaret de La Valette, księcia Epernon, aby chronić króla Henryka III w czasie wojny trzech Henryków. Dumas wplata w fabułę liczne wydarzenia historyczne, takie jak zdobycie Cahors przez Henryka z Nawarry czy atak na Antwerpię, chociaż czasami zmienia ich chronologię dla dramaturgii. Rozpoczynając trzynaście lat po masakrze w dniu św. Bartłomieja i dziesięć lat po wstąpieniu Henryka III na tron, powieść ukazuje króla w jego wysiłkach na rzecz uspokojenia politycznych i religijnych intryg dzielących królestwo. Wplecione są również losy historycznych postaci, jak Wilhelm Milczący czy książę Andegawenii, choć ich losy zostały sfabularyzowane dla potrzeb narracji. "Czterdziestu pięciu" to opowieść o lojalności, intrygach i nieustępliwej walce o władzę, która trzyma czytelnika w napięciu od pierwszej do ostatniej strony.

Czterowiersze Chakaniego

Chakani Afzaluddin

Chakani jest powszechnie uważany za głównego poetę języka perskiego. Jego habsiyat (poezja więzienna) jest uważana za jedną z najlepszych w swoim rodzaju. Gatunek ten został opisany jako najbardziej interesujący pod względem estetycznym korpus tekstów średniowiecznego świata islamskiego na temat uwięzienia. Chakani to mistrz języka, poeta posiadający zarówno intelekt, jak i serce, który uciekł ze świata zewnętrznego do świata wewnętrznego - wszystko to stawia go na czele szeregu twórców literatury perskiej. Publikacja zawiera rozdziały: Czterowiersze. Walka Asireddina z Chakanim. Chakani do Asireddina. Asireddin do Chakaniego.

Cztery kobiety: Filomena, Lotka, Beatrice, Garcinda

Paul Heyse

Książka autora docenionego Literacką Nagrodą Nobla! Cztery kobiety, cztery wstrząsające dramaty. Splot niemożliwych do pogodzenia racji, godny pióra Sofoklesa lub Shakespeare'a, wyraża się tutaj w zwięzłych nowelach. Cztery bohaterki cierpią za nie swoje winy, cztery historie pięknej, czystej miłości kończą się jakże nieszczęśliwie. Beatrice w odludnej willi na obrzeżach małego włoskiego miasteczka, Garcinda wezwana przez ojca z klasztornej szkółki, Filomena naznaczona tragicznym losem starszej siostry, wreszcie Lotka samodzielnie próbująca przezwyciężyć rodzinną hańbę. Można te opowieści potraktować jako okazję do wzruszeń, ale dziś, kiedy minęła moda na łzawe, nieszczęśliwe zakończenia, widać wyraźnie, że celem Paula Heyse nie było wyłącznie dostarczenie czytelnikowi pożywki dla osobistego katharsis. W tych tragediach nie mają udziału bogowie ani czary, każda z nich mogła się wydarzyć i na pewno wielokrotnie wydarzała się — niedaleko i niedawno. Każda z nich obnaża bowiem okrucieństwo i obłudę tradycyjnego europejskiego społeczeństwa, w którym „obyczajowość nie ma nic wspólnego z moralnością”. Ofiarą jest kobieta, ale cierpi także mężczyzna, jeżeli jest uczciwy wobec swoich uczuć — taki przekaz płynie z nowel przyszłego noblisty.

Cztery nowele

Maria Konopnicka

“Cztery nowele” to zbiór nowel Marii Konopnickiej, poetki i nowelistki okresu realizmu. Jest ona uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich pisarek.   W skład tego zbioru wchodzą następujące nowele: Michał Duniak  Wojciech Zapała  Ultimus  Pod prawem  

Cztery siostry

Karol Dickens

Autor był synem urzędnika admiralicji. Jego ojciec został w 1824 roku uwięziony za długi, przez co rodzina popadła w nędzę. Dickens musiał wówczas podjąć pracę zarobkową, początkowo w fabryce pasty do butów, a później jako urzędnik sądowy. Zdobył pewne wykształcenie i w 1832 roku zaczął pracować jako sprawozdawca parlamentarny oraz dziennikarz w londyńskich dziennikach liberalno-reformatorskich. W tym okresie zaczął pisać pierwsze, a potem i prozę. Po sukcesie Klubu Pickwicka zajął się przede wszystkim twórczością literacką. (za Wikipedią) Tytułowy utwór Cztery siostry opowiada o czterech pannach Willises, które po trzynastu latach życia w panieństwie nagle się pobierają. Wszystkie cztery naraz? Czy wszystkie są małżonkami tego samego mężczyzny, pana Robinsona? Nie, tylko jedna z nich zostaje panią Robinson, ale ponieważ wszyscy zachowują się dokładnie tak samo podczas ceremonii i wszyscy żyją razem jak poprzednio, spekulacja może być tylko kwestią oczywistą. Natura ostatecznie podąża swoim kursem, a za chwilę tajemnica zostanie rozwiązana. Inne niemniej ciekawe opowiadania z tego zbioru to: Czarna Zasłona, Msza Belzebuba, Rzeka, Szkoła Tańca, Horacy Sparkins, Senty-Menty, Nasz Sąsiad i Śmierć Pijaka. Zapraszamy do lektury!

Czwarta epoka

Kōbō Abe

Koniec lat 50. XX wieku, apogeum zimnej wojny. Związek Radziecki skonstruował sztuczną inteligencję: prognozy komputera "Moskwa-2" sprawdzają się za każdym razem. W tokijskim laboratorium naukowym profesor Katsumi ma zbudować podobną maszynę. Testując możliwości swojego wynalazku, wydobywa z mózgu ofiary przypadkowego na pozór morderstwa informacje, które skierują go na trop wielopiętrowego spisku: ktoś prowadzi niepokojące badania ludzkich płodów. Katastrofa klimatyczna, rozwój sztucznej inteligencji i eksperymenty genetyczne: wizjonerski japoński kryminał science-fiction z 1959 roku przedstawia świat niedaleki od naszej codzienności. To pierwsza powieść fantastyczno-naukowa z Japonii przetłumaczona na zachodnie języki. Obok charakterystycznej dla Abe dusznej i wizyjnej atmosfery technokratycznego świata na krawędzi upadku pobrzmiewają w niej echa powstających w tym samym okresie najwybitniejszych dzieł Stanisława Lema: bezkompromisowość wizji, odwaga w stawianiu pytań i prorocza niemal wnikliwość.

Czy pamiętasz?

Eliza Orzeszkowa

"Czy pamiętasz?" to nowela jednej z najwybitniejszych polskich powieściopisarek Elizy Orzeszkowej. Była nominowana do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1905 roku, kiedy to członkowie Komitetu Noblowskiego uznali iż: "O ile w tekstach Sienkiewicza bije szlachetne polskie serce, to w twórczości Elizy Orzeszkowej bije serce człowieka". "Czy pamiętasz?" to interesująca nowela Elizy Orzeszkowej napisana w roku 1907. Fascynująco opowiada o kryzysie wieku średniego jak i o tęsknocie za latami dziecięcymi.

Czy to jest człowiek, Rozejm, Pogrążeni i ocaleni

Primo Levi

Ze wstępem Dariusza Czai Można by rzec, że odyseja obozowa kończy się mimo wszystko szczęśliwie bohater ocalał. Jednak Levi, podobnie jak wielu innych więźniów nazistowskich obozów, wraca do punktu wyjścia już jako zupełnie inny człowiek: naznaczony, spopielały, z trawiącym go poczuciem wstydu z powodu tego, że przeżył. Levi opuścił Auschwitz, ale Auschwitz nie opuściło go nigdy. Przenikało jego życie i jego myślenie niedostrzegalnie, ale skutecznie, aż do niejasnej, zagadkowej śmierci w kwietniu 1987 roku. Rok pobytu w obozie zagłady naznaczył go na resztę życia. To znamienne: o swoich obozowych przeżyciach opowiadał niemal zaraz po wyjściu za bramę, zagadywał przypadkiem poznanych w powrotnej drodze ludzi i mówił, mówił, mówił Wspominał chwile spędzone za drutami, przytaczał fakty, dawał świadectwo, odczuwał bowiem jak wspominał po latach nieodpartą, kompulsywną niemal potrzebę, by opowiedzieć o tym, co przydarzyło się w obozie jemu i jego towarzyszom. Cały czas miał niestygnące poczucie powinności, świadomość, że opowiada przeciw zapomnieniu, że opowiada, aby pamiętać. Wiedział, że jest w posiadaniu cennej i osobliwej wiedzy; wiedzy danej nielicznym. I dzielił się nią hojnie przez całe życie. Ze wstępu