Robinson amerykański. Szkoła Robinsonów. LÉcole des Robinsons

Jules Verne

Szkoła Robinsonów (inna wersja tytułu polskiego tłumaczenia: Robinzon amerykański, fr. LÉcole des Robinsons, 1882) jednotomowa powieść Juliusza Verne'a z cyklu Niezwykłe podróże złożona z 22 rozdziałów. (http://pl.wikipedia.org/wiki/Szkoła_Robinsonów). Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française. Godfrey, jeune homme désuvré de 22 ans, vit chez son oncle, le richissime Lord William W. Kolderup. Avant de se marier avec la jeune et jolie Phina, il demande entreprendre un voyage en mer de deux ans. Accédant son désir, son oncle l'envoie visiter la Nouvelle-Zélande bord du Dream, commandé par le capitaine Turcotte, en compagnie de son mentor et professeur de maintien et de danse, le professeur T. Artelett. Malheureusement, le navire sombre quelques encablures d'une île o Godfrey, naufragé malgré lui, devra apprendre survivre, organiser sa vie et affronter les sauvages. Accompagné de T. Artelett, le seul autre rescapé du naufrage, le jeune homme blasé est confronté l'école de la vie et découvrira la valeur de l'effort et la tâche virile d'acquérir sang-froid et courage. (http://fr.wikipedia.org/wiki/L'École_des_Robinsons)

Robinson Crusoe

Daniel Defoe

Akcja rozpoczyna się w 1651 r. Książka opisuje dzieje Robinsona Crusoe, syna kupca w mieście Hull. Robinson nie chce wieść nudnego żywota jak jego ojciec, jako 17-latek ucieka z domu i płynie do Londynu. Ma pecha, gdyż pierwszy statek, którym płynie, rozbija się. Trafia na drugi okręt i tam uczy się sztuki żeglarskiej. Po pewnym czasie, chce wracać do domu, ale kapitan Smith namawia go, by popłynął z nim do Gwinei, a gdy tam dorobi się majątku, zostanie łaskawiej przyjęty przez ojca. Po śmierci kapitana Robinson pomaga wdowie po nim w prowadzeniu interesów. Jednak podczas kolejnej podróży statek zostaje napadnięty, a Robinson, wraz z innymi, wzięty do niewoli mauretańskiej. Po dwóch latach ucieka, wraz ze swym towarzyszem Ksurym i płynie do Brazylii, gdzie staje się plantatorem. Podczas wyprawy po niewolników 30 września 1659 statek się rozbija i Robinson jest jedynym ocalałym. Trafia na bezludną wyspę, gdzie, jak się okaże, spędzi następne 28 lat... (http://pl.wikipedia.org/wiki/Przypadki_Robinsona_Kruzoe) En 1651, Robinson Crusoé quitte York, en Angleterre pour naviguer, contre la volonté de ses parents qui voulaient qu'il devienne avocat. Le navire est arraisonné par des pirates de Salé (les fameux Sallee Rovers) et Crusoé devient l'esclave d'un Maure. Il parvient s'échapper sur un bateau et ne doit son salut qu' un navire portugais qui passe au large de la côte ouest de l'Afrique. Arrivé au Brésil, Crusoé devient le propriétaire d'une plantation. En 1659, alors qu'il a vingt-huit ans, il se joint une expédition partie la recherche d'esclaves africains, mais la suite d'une tempte il est naufragé sur une île l'embouchure de l'Orénoque en Amérique du Sud. Tous ses compagnons étant morts, il parvient récupérer des armes et des outils dans l'épave. Il fait la découverte d'une grotte. Il se construit une habitation et confectionne un calendrier en faisant des entailles dans un morceau de bois. Il chasse et cultive le blé. Il apprend fabriquer de la poterie et élve des chvres. Il lit la Bible et rien ne lui manque, si ce n'est la compagnie des hommes. Il s'aperçoit que l'île qu'il a appelée Speranza , signifiant Espoir, reçoit périodiquement la visite de cannibales, qui viennent y tuer et manger leurs prisonniers. Crusoé, qui juge leur comportement abominable, songe les exterminer, mais il se rend compte qu'il n'en a pas le droit, puisque les cannibales ne l'ont pas agressé et ne savent pas que leur acte est criminel. Il rve de se procurer un ou deux serviteurs en libérant des prisonniers et, de fait, quand l'un d'eux parvient s'évader, ils deviennent amis. Crusoé nomme son compagnon Vendredi , du jour de la semaine o il est apparu. Il lui apprend l'anglais et le convertit au christianisme. (http://fr.wikipedia.org/wiki/Robinson_Crusoé)

Robur Zdobywca. Robur le Conquérant

Jules Verne

Robur Zdobywca. Robur le Conquérant powieść Juliusza Verne w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française. Bardzo popularna jednotomowa powieść Juliusza Verne'a z cyklu Niezwykłe podróże.

Rozbitki

Michel Verne, Jules Verne

Ogólnym tematem powieści jest rozwój autonomicznej społeczności ludzkiej, nie podlegającej żadnej władzy. Powieść opowiada historię tajemniczego człowieka imieniem Kaw-dier (co w języku miejscowych Indian oznacza Dobroczyńca), który mieszkał w Magellanii, czyli na obszarze wokół Cieśniny Magellana, ziemi w owym czasie nietkniętej jeszcze przez cywilizację i nienależącej do żadnego państwa. Pomagał on w trudnych chwilach rdzennej ludności Magellanii, miejscowym Indianom. Pewnej nocy w 1891 w pobliżu wyspy Hoste rozbija się statek Jonathan, z liczną grupą osadników na pokładzie, płynących w kierunku Afryki. Kaw-Dier spieszy na ratunek i pomaga im wydostać się na brzeg, a potem w założeniu na wyspie kolonii; nie chce jednak nad nimi panować lub ich w żaden inny sposób kontrolować. Gdy jednak nowa kolonia staje się polem walki o władzę, Kaw-Dier jest zmuszony do czasowego zawieszenia swych anarchistycznych zasad. Staje na czele krzywdzonych osadników (za Wikipedią).

Rzeka Prawd

Iwona Gajda

„Rzeka Prawd” zabiera czytelnika do Grecji. Razem z bohaterami odkrywamy prawdę o sobie, wierząc że ona daje wolność i szczęście. W pierwszej historii – George, adoptowany syn wybitnego austriackiego kardiologa chce dotrzeć do swoich korzeni. Dowiaduje się, że jest Grekiem i postanawia odnaleźć swoją rodzinę.  Bohaterką drugiego opowiadania jest Izyda, kotka, która uciekła z ateńskiego ZOO. Nie zna swojej rasy, a wyglądem przypomina czarną panterę. Musi poznać prawdę o sobie i znaleźć krewnych, bo inaczej zginie… Razem z bohaterami odkrywamy siebie. Czy jednak jesteśmy gotowi, by stanąć twarzą twarz z prawdą? „Rzeka prawd” to jedna z pięciu książek cyklu “W drodze do siebie”, których bohaterami są ludzie i zwierzęta. Historie osadzone w realiach współczesnego świata. Chociaż fabuły są różne to odczuwamy je w podobny sposób, gdyż biegną tą samą ścieżką emocji.

Słone łąki. Wybrzeże Morza Północnego

Dorthe Nors

Jest wczesne lato, a Dorthe Nors rusza w podróż, by opowiedzieć o zachodnim wybrzeżu Półwyspu Jutlandzkiego. Podróżuje w pojedynkę, uzbrojona w miłość do przyrody: dzikiej i samotnej. I w stary, od dawna nieużywany przewodnik, który podarowali jej rodzice. Strony z mapami wybrzeża Morza Północnego są poluzowane i ubrudzone kawą na dowód licznych podróży, jakie odbyli po Danii, Holandii, Niemczech. Ona także zapuszcza się aż tam. Wędruje swoim szlakiem. Pisze o latarni morskiej Blvandshuk, która ma coś z willi fabrykanta, o śluzie w Hvide Sande, zaginionych statkach, niezwykłym klasztorze Brglum, domku letniskowym z widokiem na fabrykę chemikaliów Cheminova czy rzeczce Konge, która rozdzielała rodziny. I o mieszkańcach, a ci dobrze wiedzą, że nic nie jest im dane na zawsze. Życie tuż przy morzu wymaga bowiem zarówno pokory, jak i arogancji. Nad tą niespieszną, poetycką, melancholijną opowieścią unosi się pytanie: ile z tego, co dziś widzimy, pozostanie tu za sto lat? Linia powstała z piasku jest przecież łatwa do pokonania.   Świetlisty zbiór refleksji. [] Kunsztowne rozliczenie ze światem, który pomimo naszych starań, żeby go ujarzmić, pozostaje żywiołowy i dziki. Kirkus Reviews   Za pośrednictwem pozy równie surowej i cichej jak sam Półwysep Jutladzki autorka stworzyła obraz życia w miejscu pełnym historii i będącym zarazem w ciągłym ruchu, niepewnym swojej przyszłości. Washington Post   Spod wspaniałej, ascetycznej prozy opisującej historię regionu, katastrofy morskie i inne wydarzenia przebija bezpośredniość i intymność. Czytelnika pochłaniają zarówno bezlitosne warunki zewnętrzne surowego Półwyspu Jutlandzkiego, jak i wewnętrzna pogoda samej Nors. New York Times Book Review   Nors stale szuka tajemnych szwów namiętności pod surową powierzchnią ziemi oraz w twarzach jej milczących mieszkańców. [] Ton tej książki jest łagodny i przemyślany. Widać wyraźnie, że Nors chciała uniknąć perspektywy bezrefleksyjnego turysty i wielkomiejskiej protekcjonalności, efekt jest zaś jednocześnie pouczający i pełen szacunku. [] Piękna książka. Wall Street Journal   W czternastu błyskotliwych esejach, łączących dziennikarstwo z pisarstwem przyrodniczym i pamiętnikiem, Nors odmalowuje portret odległego, nieprzyjaznego terytorium, którego olśniewające krajobrazy skrywają wiele niebezpieczeństw. [] Słone łąki przemówią do szerokiego grona wyrobionych i ciekawych czytelników. Shelf Awareness   Niespieszna i nastrojowa. [] Dawne dramaty i historie przywoływane są nie tyle przez konkretne osoby, ile przez to, co pozostało budynki, ruiny, wraki statków, pradawne mityczne krajobrazy. [] Sercem tej pięknej książki jest przyroda. Harpers

Spijając filiżankami słońce

Magdalena Starzycka

Subiektywny opis zanurzenia się Polaka w obcym środowisku portugalskim. Wyłania się w ten sposób obraz zderzenia odrębnych cywilizacji – wyjścia z „socjalistycznej” Polski i wejścia w odrębny świat Portugalii, gdzie fascynujące jest wszystko: pojedynczy ludzie, stosunki społeczne, klimat i przyroda, a także tradycje pochodzące z głębokiej przeszłości i ciągle kultywowane, szczególnie mocno związane z historią odkryć geograficznych i z dawnymi koloniami afrykańskimi.   Akcja powieści zaczyna się w latach osiemdziesiątych, a kończy obrazem Polski przechodzącej transformację.

Szaleństwo Almayera

Joseph Conrad

"Szaleństwo Almayera" to debiutancka powieść Josepha Conrada. Jej akcja rozgrywa się w egzotycznej scenerii, w miejscach wzorowanych na autentycznych miejscowościach i pejzażach wyspy Borneo gdzie osiadł główny bohater utworu, holenderski kupiec Kaspar Almayer, zajmujący się obecnie głównie handlem rzecznym. Podobnie jak sceneria powieści także bohaterowie posiadali pierwowzory wśród osób, z którymi zetknął się Conrad w czasie swoich licznych egzotycznych podróży.