Pieniądz. L\'Argent

Émile Zola

"Pieniądz" Emile Zoli to niezwykła powieść, która na zawsze pozostanie w naszej pamięci. Zola mistrzowsko manipuluje wyborem postaci i ich osobowościami, tworząc bohaterów reprezentujących różne wartości i przekonania. W tej fascynującej opowieści ukryta jest odpowiedź na fundamentalne pytania o istotę strachu i chciwości, dwóch głównych emocji, które wpływają na spekulantów na rynku finansowym. Główny bohater, Saccard, to doskonały przykład tego, jak za sprawą pieniądza zmienia się zachowanie człowieka. To opowieść o szalonym pościgu za bogactwem, w który wdają się liczni mieszkańcy XIX-wiecznego Paryża. Chociaż fabuła może wydawać się przewidywalna, to Zola utrzymuje czytelnika w napięciu, prowokując do głębokich przemyśleń. Powieść, pełna momentów, które wymagają zatrzymania się i refleksji. Polecamy tę książkę wszystkim, którzy są zainteresowani głównym motywem, jak i innymi fascynującymi aspektami ludzkiego charakteru i społeczeństwa. "Pieniądz" Emile Zoli to lektura, która skłania do refleksji i pozostawia trwały ślad w sercach czytelników. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et francaise.

Fabiola. Powieść z czasów prześladowania chrześcijan w roku 302

Nicholas Wiseman

Akcja powieści rozgrywa się w Rzymie na początku IV wieku naszej ery, w czasach prześladowań chrześcijan za panowania cesarza rzymskiego Dioklecjana. Bohaterką książki jest Fabiola, młoda piękność z arystokratycznej rodziny rzymskiej. Jest ona zepsuta przez ojca Fabiusa, który nie może odmówić jej niczego. Fabiola wydaje się mieć wszystko, ale w głębi duszy nie jest zadowolona ze swojego życia. Pewnego dnia, w przypływie wściekłości, atakuje i rani swoją niewolnicę Syrę, która jest ukrytą chrześcijanką. Dumna i zepsuta rzymska dziewczyna jest upokorzona przez Syrę jej uległością, dojrzałością i oddaniem w tej sytuacji, i wtedy zaczyna się powolna przemiana, która ostatecznie kończy się chrztem Fabioli. W powieści jest też wątek miłosny, a przede wszystkim znakomicie opisana epoka, jak również uczucia tamtych ludzi, ich męstwo, krwawe prześladowania, ale też niezłomność i wytrwałość. Autor pokazuje nam również świat katakumb, a fabuła powieści splata się z opowieściami o żyjących wówczas męczennikach, św. Agnieszce, św. Sebastianie, św. Pankracym i wielu innych. Zachęcamy do przeczytania Fabioli i zapewniamy, że czytelnik nie będzie żałował czasu spędzonego na lekturze tej pięknej książki.

Drobnoludki i inne dziwy. Rudy zbój

Antoni Ferdynand Ossendowski

Zbiór urokliwych opowiastek dla dzieci wybitnego polskiego pisarza. Mamy nadzieję, że do lektury całego zbiorku zachęcą nas słowa samego autora: Dziwy dzieją się na świecie, mili przyjaciele! Takie dziwy, o jakich tylko bardzo stare bajki opowiadają. Nam się ciągle zdaje, że to wtedy tylko dziać się mogło, kiedy ludzie nie znali jeszcze samochodów, samolotów, a nawet kolei, kiedy w ciemnym lesie żyły straszne, kudłate baby-jagi i źli, okrutni czarownicy, a w jaskiniach zbójnicy i dobre wróżki bardzo piękne i tak jasne, jak słońce. Tymczasem na ziemi wszystko się zmieniło, a dziwy pozostały. Ktoś powie może, że są to bajki zmyślone przez ludzi, piszących książki. Niech sobie mówi, ale my wszyscy wiemy, że bajki najdziwniejsze nawet stają się w końcu prawdą, tak zwykłą, że nikogo już nie dziwią.

Przygody Tartarina w Alpach

Alphonse Daudet

Powieść pełna przygód i humoru. Kto będzie prezydentem Klubu Alpejskiego po następnych wyborach: Tartarin, który wygodnie spędza swoje dni w domu, czy zbrojmistrz Costecalde, który odważnie prowadzi taraskończyków do ataku na Pic-des-Géants lub Mont-Terrible (200 metrów nad poziomem morza)? Odpowiedź zdaje się być przewidywalna, chyba że... chyba że... Właśnie! Dlatego w straszny sierpniowy poranek Tartarin stawia czoła mgle i śniegowi, które konkurują ze sobą, by zasłonić tak okropny dlań widok na Alpy. Czy Tartarin podoła wyzwaniu? Czy trzeba się o niego martwić? Nie zapominajmy: Opatrzność czuwa!

Jajo kryształowe. The Crystal Egg

Herbert George Wells

Opis: Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Pan Cave jest przyrodnikiem i antykwariuszem, który ma sklep, w którym sprzedaje różne rzeczy. Wśród wielu, które posiada jest też kawałek kryształu w kształcie jaja. Nie ma jednak zamiaru go sprzedawać, a gdy trafiają się kupujący podaje bardzo wysoką, zaporową cenę. Aby jego żona nie sprzedała jaja, pan Cave zabiera go w końcu do domu przyjaciela, profesora Jacoby'ego Wace'a. Obaj mają obsesję na punkcie jaja, w którym można zobaczyć tajemniczy krajobraz. Najpierw pan Cave widzi równinę i kilka domów, potem dolinę. Później zaś latające istoty, podobne do owadów, ale o ludzkich oczach. Za pomocą owego jaja można też zobaczyć rząd kolumn, a na każdej z nich jajo kryształowe takie samo jak to, które jest własnością antykwariusza. Przyjaciele dochodzą do wniosku, że ich jajo pokazuje obrazy z Marsa tłumaczył Antoni Lange

Pani Dubarry - miłośnica królewska

Leo Belmont

Jeanne Bécu, hrabina du Barry lub Marie-Jeanne, hrabina du Barry (1743-1793) francuska kurtyzana, metresa króla Ludwika XV Burbona. Urodziła się jako Jeanne Bécu. Była nieślubnym dzieckiem Anny Becu, która najprawdopodobniej była kucharką. Jej ojcem był prawdopodobnie Jean Baptiste Gormand de Vaubernier mnich. Gdy była dzieckiem, jeden z kochanków jej matki zapłacił za edukację Jeanne w zakonie. W wieku 15 lat, Bécu przeniosła się do Paryża, gdzie, używając imienia Jeanne Rancon, pracowała jako asystentka w sklepie. W 1763 r. pod wpływem jej urody zainteresował się nią bogaty szlachcic Jean du Barry. Bécu została jego kochanką, a on uczynił z niej kurtyzanę, znaną w najwyższych kręgach towarzystwa paryskiego (zw. Mademoiselle Lange lub l'Angel) i utrzymankę kilku bogatych panów. W 1768 r. poznała króla Ludwika XV, jednak, nie mając tytułu, nie mogła zostać oficjalną metresą królewską. Problem ten rozwiązano, wydając ją za mąż w 1769 r. za brata Jeana du Barry, hrabiego Guillaume du Barry. Dzięki temu 22 kwietnia 1769 r. została przedstawiona rodzinie króla, na dworze w Wersalu. Była znana ze swojego miłego usposobienia i poparcia dla artystów, zaś działania króla (kolejne bogate i ekstrawaganckie prezenty) powodowały, że z dnia na dzień stawała się coraz bardziej niepopularna. Król Ludwik XV umarł w maju 1774 r., zaś przed śmiercią, chcąc się wyspowiadać i otrzymać odpuszczenie grzechów, musiał oddalić z dworu swoją ukochaną Jeanne. Podczas rewolucji, 8 grudnia 1793 została zgilotynowana na Placu Zgody. (Za Wikipedią).

Gobseck

Honoré de Balzac

Gobseck powieść cyklu Komedia ludzka. W salonie pani de Grandlieu gospodyni rozmawia z przyjacielem domu, adwokatem Derville. Opowiada mu o miłości swojej córki Kamili do Ernesta de Restauda. Pani de Grandlieu nie popiera tego związku; uważa matkę Ernesta za kobietę skrajnie rozrzutną, a w dodatku uwikłaną w romans z Maksymem de Trailles. Derville jest jednak przeciwnego zdania, zwracając uwagę na majątek Ernesta i przypominając o tym, że to pieniądze odgrywają główną rolę w Paryżu. Następnie opowiada historię ze swojej młodości, kiedy jego sąsiadem był lichwiarz, holenderski Żyd nazwiskiem Gobseck. To pożyczka od niego bardzo pomogła mu zostać adwokatem, a obserwacje odwiedzających Gobsecka osób wiele nauczyło młodego Derville'a na temat życia w Paryżu... (https://pl.wikipedia.org/wiki/Gobseck) Gobseck est une nouvelle dHonoré de Balzac publiée en 1830. Elle fait partie des Scnes de la vie privée de La Comédie humaine. La scne débute dans le salon de Madame de Grandlieu, en conversation avec un ami de la famille, lavoué Maître Derville. L'avoué entend, pendant la conversation de Mme de Grandlieu avec sa fille Camille, que celle-ci est amoureuse du jeune Ernest de Restaud, fils d'Anastasie de Restaud, née Goriot. Mme de Grandlieu désapprouve cet amour : la mre dErnest est dépensire, enlisée dans une relation illégitime avec Maxime de Trailles, pour lequel elle gaspille sa fortune. Derville intervient en faveur de Camille : il démontre quErnest sest vu attribuer depuis peu lintégralité de lhéritage familial... (https://fr.wikipedia.org/wiki/Gobseck)

Religie świata antycznego. W sześciu tomach. Tom II: Religia Religia hellenizmu

Tadeusz Zieliński

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Pośród wszystkich religii tak zwanych pogańskich nie ma ani jednej, która by naszej inteligencji była jednocześnie i tak dobrze znana i tak głęboko nieznana jak religia starożytnej Grecji. Może się to wydawać paradoksalnym, ale tak jest. Jeśli chodzi o religię hellenizmu, to można o niej powiedzieć, iż jest to przenikanie się religii greckiej i wierzeń wschodnich. W kolejnych tomach autor ukazuje relacje pomiędzy hellenizmem a judaizmem. Wreszcie w tomach piątym i szóstym Zieliński zajmuje się religią Rzeczypospolitej Rzymskiej, o której tak pisze: Znaczenie kultury Rzymu włącznie z jego religią dla kultury nowożytnej Europy polega na dwu jej osobliwościach. Po pierwsze na tym, że Rzym będąc pojętnym uczniem twórczej Grecji, wskutek swych losów dziejowych został łącznikiem między nią a barbarzyńską Europą; po drugie na tym, że nie był jednak biernym przenośnikiem twórczych idei swej greckiej mistrzyni, lecz zdołał przniknąć je właściwościami swego geniuszu, wzmacniając przez to ich siłę i zdolność rozrodczą. Mamy nadzieję, że wznawiane przez nas to potężne dzieło przyniesie pożytek wszystkim tym, których interesuje świat antyczny i jego wierzenia, ponieważ niniejsze dzieło dostarcza nam wyczerpujących (w znacznej mierze) informacji dotyczących owych zapomnianych już religii.

Lecznicze nalewki na owocach warzywach i orzechach

Andrzej Sarwa

Książka "Lecznicze nalewki na owocach, warzywach i orzechach" to zbiór przepisów na łatwe do wykonania domowym sposobem trunki, które mają dobroczynne działanie, doskonały smak, wygląd i zapach. Amatorzy tych trunków znajdą tu wiele ciekawych receptur, a sporządzone w domu napitki nie tylko poprawią zdrowie, ale i uprzyjemnią spotkania rodzinne i towarzyskie.

Kronika Węgierska na początku wieku XII i Kronika Czeska na początku wieku XI w łacińskim języku pisane: z tłumaczeniem na polski język

Anonim

Plik pdf jest zamknięty w postaci rastrowej złożonej ze skanów. Starożytne kroniki średniowieczne węgierska i czeska, zawierające wiele również informacji o Polsce. Fragment wstępu: Naród Hunnów, mówi Annonym Węgierski, niema nie wspólnego z narodem Hungarów, prócz źe iedni i drudzy mienili się pochodzacemi od Magoga Syna Jatetowego. Hungarowie przybywszy do Pannonii w kilka wieków po Hunnaeh, korzystali z gminnego mniemania (iakoby byli Rodakami tamtych) dla postrachu Słowian, i dla przeciągnienia do swojej strony Hunnów pozostałych w Transylwanii pod nazwiskiem Sikulów. Roku 37. gdy Valens Cesarz na woynę z Persami gotował się, Himnowie Naród nieznany przeprawiwszy się przez Morze Azowskie, rzucili postrach na wszystkie narody z tey strony Donu...

Lecznicze nalewki 265 receptur

Andrzej Sarwa

"Lecznicze nalewki. 265 receptur" to bogaty zbiór przepisów na łatwe do wykonania domowym sposobem trunki, które mają dobroczynne działanie, doskonały smak, wygląd i zapach. Amatorzy nalewek znajdą tu mnóstwo ciekawych receptur, a sporządzone w domu napoje nie tylko poprawią zdrowie, ale i uprzyjemnią spotkania rodzinne i towarzyskie.

Nadzwyczajne przygody człowieka osłabionych nerwów

Washington Irwing

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu Irving jest w dużej mierze uznawany za pierwszego pisarza i pierwszy, który zarabiał na życie wyłącznie dzięki pisaniu. Irving udoskonalił amerykańskie opowiadanie i był pierwszym amerykańskim pisarzem, który umieszczał swoje historie mocno w Stanach Zjednoczonych, nawet gdy fascynował się niemieckim lub holenderskim folklorem. Jest on także powszechnie uznawany za jednego z pierwszych, który pisał opowiadania po prostu by bawić, a nie uczyć. Irving wspierał także potencjalnych pisarzy. Jak zauważył George William Curtis , "nie ma w tym kraju młodego aspiranta literackiego, który, gdyby kiedykolwiek osobiście poznał Irvinga, nie usłyszał od niego najgłośniejszych słów sympatii, szacunku i zachęty". Niniejsza książka, wydana po polsku blisko dwieście lat temu pozwoli nam nie tylko poznać kunszt pisarski, ale i ducha twórczości Irvinga, a to, że jest to wznowienie bardzo wiekowego dzieła, nie powinno być jego minusem, a przeciwnie plusem i to dużym. Książka zawiera dziewięć znakomitych opowiadań autorstwa tego amerykańskiego mistrza pióra. Są to: Wielki nieznajomy, Obiad myśliwski, Przygoda mego wuja, Przygoda mojej ciotki, Śmiały dragon, Przygoda studenta niemieckiego, Obraz tajemniczy, Historia młodego Włocha. Zapraszamy do lektury! Książka dla wymagającego czytelnika.

O ofierze Mszy Świętej

Abp Szymon Kozłowski

Msza święta, co do istoty swej, jest powtórzeniem ofiary krzyżowej; albowiem w niej jest ten sam najwyższy Kapłan i tenże przedmiot ofiary, to jest, Jezus Chrystus; różnica zachodzi tylko w sposobie ofiarowania. I tak: Na krzyżu Jezus Chrystus sam bezpośrednio ofiarował się Bogu Ojcu, dając dobrowolnie życie swe za nas; we Mszy zaś świętej ten sam Jezus Chrystus, jako Arcykapłan nasz, ofiaruje się za nas, lecz za pośrednictwem kapłana, który jest podrzędnym ministrem i widzialnym zastępcą Chrystusa Pana. Dlatego kapłan nie sam od siebie, ale w imieniu i osobie Chrystusa, w czasie konsekracji powtarza Jego słowa, wyrzeczone na ostatniej Wieczerzy: To jest ciało moje ten jest kielich krwi mojej; Na krzyżu Jezus Chrystus ofiarował się widzialnie, we własnej postaci przelewając krew i umierając za nas; we Mszy zaś świętej ofiaruje się mistycznie, to jest niewidzialnie, czyli tajemniczo i duchownie, pod postaciami chleba i wina; Na krzyżu poniósł rzeczywistą mękę i śmierć; we Mszy zaś ofiaruje się sposobem niekrwawym, to jest bez cierpień i rzeczywistej śmierci.

Atalanta w Kalydonie

Algernon Charles Swinburne

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Atalanta – w mitologii greckiej piękna uczestniczka łowów kalidońskich, której Meleager przyznał głowę dzika. Według arkadyjskiego mitu Iasos ojciec Atalanty chciał mieć tylko synów, rozczarowany narodzeniem się dziewczynki, porzucił ją więc na górze Partenion. Niemowlę wykarmiła niedźwiedzica, zesłana przez boginię Artemidę. Znaleźli ją potem myśliwi, którzy ją przygarnęli i wychowali. Po dojściu do pełnoletności Atalanta, wzorem swej ulubionej bogini, wędrowała po lasach, polując. Kiedy król Kalidonu w Etolii Ojneus zapomniał złożyć ofiary Artemidzie, zagniewana bogini zesłała na jego królestwo olbrzymiego dzika, by pustoszył jego ziemie. Król rozesłał heroldów, zapraszając najdzielniejszych wojowników na polowanie na dzika i obiecując skórę zwierzęcia temu, kto go zabije. Wraz ze swymi stryjami Ankajosem i Cefeuszem przybyła też do Kalidonu Atalanta. Stryjowie nie chcieli się początkowo zgodzić, by ich bratanica wzięła udział w polowaniu, syn królewski, Meleager ogłosił jednak w imieniu króla, że jeśli nie zmienią zdania, odwoła w ogóle polowanie. Meleager, chociaż był już wówczas żonaty z Kleopatrą, córką Idasa, zakochał się nagle w Atlancie i starał się jej przypodobać. Jego wujowie, słysząc, jak wzdycha: „Jakże szczęśliwy będzie ten, którego ona poślubi”, poczuli antypatię do dziewczyny. Podobno sama Artemida postarała się o to, by wśród myśliwych pojawiły się niesnaski. Pierwszą krew przelała podczas łowów właśnie Atlanta. Uzbrojona w łuk i strzały, zajęła miejsce na lewym skrzydle tyraliery myśliwych. Kiedy nieco się od nich oddaliła, zaatakowały ją dwa centaury, Hylajos i Rajakos, pragnąc ją zgwałcić po kolei. Gdy biegły ku niej, Atalanta zastrzeliła je z łuku. Po tym wydarzeniu polowała już jednak u boku Meleagra. Dzik wypłoszony ze strumienia zabił dwóch myśliwych, przewrócił trzeciego, a młodego Nestora zapędził na drzewo. Oszczepy wyrzucone przez Jazona i kilku innych myśliwych chybiły celu. W pewnym momencie walczący wspólnie z Peleusem, Telamon potknął się i gdy przyjaciel pomagał mu wstać, zaatakował ich dzik. Strzała z łuku wypuszczona przez Atalantę zmusiła go jednak do ucieczki. Wkrótce potem dzik stratował Ankajosa, Peleus w zamieszaniu zabił Eurytiona, wreszcie Meleager przebił wyrzuconą dzidą prawy bok dzika, a gdy zwierzę zaczęło kręcić się w kółko, próbując wyrwać oszczep, dobił go drugą dzidą. Zdjąwszy skórę z dzika, Meleager ofiarował ją Atalancie, twierdząc, że słusznie się jej ona należy, skoro to ona pierwsza zadała zwierzęciu ranę i gdyby inni jej nie przeszkodzili, niechybnie by go zabiła. Czyn ten wzburzył wujów Meleagra, który doprowadził do rodowej waśni, śmierci dwóch wujów z ręki zakochanego w Atalancie Meleagra, a wreszcie do śmierci samego Meleagra. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Atalanta)

Nad Rio de La Plata

Karol May

Wyrusz w niezwykłą podróż przez oba kontynenty amerykańskie, zagłębiając się w książce "Nad Rio de La Plata" autorstwa Karola Maya. Tym razem autor przenosi nas w głąb masywnych Kordylier Ameryki. Bohaterowie tej fascynującej opowieści zmierzą się z dziką przyrodą, stawiając czoła niebezpieczeństwom zarówno ze strony natury, jak i ludzi. Ich wyprawa przyniesie im wiele niezapomnianych przeżyć, a także postawi przed nimi pytania: Czy uda im się wyjść zwycięsko z trudnych sytuacji? Czy odkryją legendarny skarb, który tajemniczo pojawił się w tle ich podróży? Tym razem Karol May zabiera czytelników do Urugwaju, prezentując fascynujący kraj, w którym główny bohater, przybywając jako podróżnik, zostaje wplątany w niebezpieczne sytuacje związane z miejscowym ruchem rewolucyjnym. Jego podobieństwo do miejscowego bojownika o wolność stawia go w tarapatach, gdy banda powstańcza próbuje obalić panujący reżim. Czy uda mu się przeżyć w dzikim kraju, unikając zasadzek i niebezpieczeństw, jednocześnie poszukując zaginionego skarbu? "Nad Rio de La Plata" to opowieść pełna napięcia, przygód i tajemnic, która wciągnie czytelnika w mroczne zakamarki Ameryki Południowej. Książka ta zakończy się zaskakująco, pozostawiając czytelników w napięciu i gotowych na dalsze przygody, które zostaną rozwinięte w kolejnej części, zatytułowanej "W Kordylierach".

Lili

Gustaw Daniłowski

Niezwykła, wzruszająca książka opowiadająca o latach dawno minionych, o uczuciach dawno przebrzmiałych, o sercach, które już rozsypały się w proch. O miłości, która tak naprawdę chyba miłością nie była, a o której tak mówi sama bohaterka powieści: Brunon drgnął. Lili! zawołał, głos mu się zwinął z nadmiaru wzruszenia. Lili przygarnęła jego głowę do piersi, z miłosną twarzą usunęła mu się w ramionach. Miała na ustach wyznanie winy, chciała powiedzieć, zaczęła nawet mówić, ale jej słowa zginęły w zmąconej świadomości, zalanej rozkoszą. Następnych dni Lili była niezwykle małomówna i jakby obca. Dopiero znalazłszy się sam na sam ze Stefanem, powiedziała z rozdzierająco smutnym uśmiechem: Dopuściłeś się jednego grzechu, pewnej małej zbrodni w stosunku do mnie spełnionej: boś mi dał odczuć zanadto dobitnie, że miłość wasza wraz z ciałem moim w proch się rozsypie... Może to jest naturalne, może się to dzieje zawsze, może ja bym nie była pod tym względem lepsza, ale niemniej ciągnęła złamanym głosem to jest bardzo bolesne dla tych, co odchodzą...