Bezcenne wskazówki

Agnieszka Białomazur

Książka "Bezcenne wskazówki" to inspirująca opowieść o młodym chłopaku, który ma za zadanie towarzyszyć nieznanemu sobie człowiekowi na szlakach górskich Beskidu Śląskiego. Podczas całodniowej wędrówki po górach chłopak słyszy od swego kompana mnóstwo cennych wskazówek, które mają mu pomóc w tym, aby mógł odmienić swoje życie na lepsze i aby odniósł sukces. Wspomniane wskazówki dotyczą między innymi takich zagadnień, jak: rozwój osobisty, wewnętrzny spokój, podświadomość, wiara w sukces, wytrwałość, odwaga, porażki czy sens życia. I są one subtelnie wplecione w luźną rozmowę, wspomnienia bohaterów, opisy szlaków i tego co dzieje się podczas wędrówki. Z wykształcenia jestem ekonomistką, z zamiłowania humanistką i artystką. Moja twórczość literacka przejawia się w pisaniu inspirujących książek,zachęcających do celowego życia oraz podążania za własnymi marzeniami. Posiadam również zdolności manualne, które wykorzystuję tworząc rękodzieła metodą decoupage.

Tatuaż z wężem

Jolanta Knitter-Zakrzewska

„Tatuaż z wężem” to zbiór opowiadań, w których realizm splata się z metafizyką. Tytułowy wąż to nie tylko wzór na skórze. Każde zdarzenie w naszym życiu jest jak tatuaż na duszy. Jakie „tatuaże" nosisz w sobie? Czy podobne do tych, które posiadają bohaterowie tych intrygujących opowiadań? „Zabieg był bolesny, ale powoli zaczynałem zapominać o bólu. Liczył się efekt. Na ramieniu miałem ostro zakończony sztylet z rękojeścią wysadzaną czerwonymi rubinami, a wokół niego wił się wąż o dzikich, żółtych oczach, otwartej paszczy, z którego wyłaniał się wąski, rozdwojony na końcu, jadowity język.”

Sabin

Adrian K. Antosik

Poza czasem i materią otworzyła oczy potężna istota. Na jej ludzkiej twarzy pojawił się szeroki uśmiech. Oczy zapłonęły czerwonym blaskiem. Spojrzała na dwie osoby przed nim. Kobieta była w strasznym stanie. Długie ciemne włosy były poplątane, pozlepiane zaschniętą krwią. Ubranie miała brudne i poplamione. Siniaki i wybroczyny szpeciły niegdyś piękną twarz. Natomiast mężczyzna miał szeroko podcięte gardło. Przy krawędzi rany wciąż jeszcze pojawiały się czerwone bąbelki. Stwór poruszył się i zaczął mówić głębokim, gardłowym głosem: - Więc oferujecie mi dusze w zamian za ochronę waszego syna… Aby nic mu się nie stało…

Aremil Iluzjonistów: Uwikłani

Alicja Makowska

Najważniejszy w życiu iluzjonisty egzamin zbliża się wielkimi krokami, jednak udział w nim nie przynosi Luv Incerno upragnionej wolności. Na terenie poligonu dochodzi do tragedii, w wyniku której życie traci jedna z uczestniczek. Jej sprawca zjawia się tam, by złożyć Luv przerażającą propozycję. Czas do namysłu szybko się kończy, a słowo nowego mocodawcy jest ostateczne. Wojna lub imię zdrajcy.

Prawnicy

Lilianna Garden

Po tragicznych wydarzeniach z przeszłości, Cordelia Weston postanawia zacząć od nowa, całkowicie poświęcając się karierze prawniczej. Gdy otrzymuje wiadomość o przyjęciu do jednej z najlepszych kancelarii w Bostonie wie, że to szansa na którą tak długo czekała. Nie spodziewa się, że zostanie wciągnięta w sam środek  rozgrywki, w której wszystko wydaje się jedynie wyreżyserowanym spektaklem, a jej serce skradnie niebezpieczny mężczyzna. Kiedy Matthew Barden przyjmuje sprawę znanego biznesmena, oskarżonego o malwersację i morderstwo, nie przeczuwa, że to dopiero początek lawiny zdarzeń, które mogą doprowadzić do jego upadku. Bezwzględny i bezkompromisowy adwokat, nie ma litości dla swoich przeciwników, rozprawiając się z nimi bez najmniejszych wyrzutów sumienia. Wszystko się zmienia, gdy w jego uporządkowane życie wkracza energiczna Cordelia Weston. Od pierwszej chwili wie, że z tą kobietą będą same kłopoty. Czy dwoje poranionych ludzi będzie w stanie znów zaufać i dać się porwać miłości, gdy ich świat zaczyna rozpadać się, niczym domek z kart? Zanurz się w świecie przepełnionym tajemnicami, chęcią zemsty i namiętnością, który pochłonie Cię bez reszty.

Monique Stalens et son Théâtre. Witkiewicz, Gombrowicz, Schulz

Paweł Zapendowski

ebook w języku francuskim i polskim Jest to pierwsza obszerna publikacja, jaka ukazuje się w języku francuskim i polskim o teatrze Monique Stalens, reżyserki teatralnej i aktorki polsko-francuskiego pochodzenia. Kilka rozmów, jakie Paweł Zapendowski z nią przeprowadził, zawiera opis i refleksję dotyczącą głównie paru ostatnich lat z twórczości reżyserki i działalności jej Atelier-Théâtre. Spośród autorów sztuk jej ponad stu inscenizacji we Francji i w Polsce w centrum zainteresowania znalazło się trzech Polaków: Stanisław I. Witkiewicz, Witold Gombrowicz i Bruno Schulz oraz Rosjanin żydowskiego pochodzenia Ilja Erenburg. Monique Stalens w fascynującej opowieści o teatrze nawiązuje do osobistości, jakie wywarły największy na nią wpływ: Jeana Vilara, Petera Brooka – z fenomenem pustej sceny, Jerzego Grotowskiego. Do publikacji trafiły wspomnienia z obfitujących w dramatyczne chwile lat po wojnie, refleksje o konfrontacji losów i kultur Wschodniej i Zachodniej Europy, o jej upartym dążeniu do poznania języka rodzinnego kraju, który jako małe dziecko musiała opuścić. Specjalnością Monique Stalens jest teatr młody, tworzony z aktorami młodymi, bezkompromisowy, podejmujący ryzyko, szukający rozwiązań jakie rodzi chwila. Jest to teatr bez zbędnych dekoracji, skupiony na słowie, cielesności, odkrywaniu indywidualności aktora i autora. W roku 2010 Monique Stalens za osiągnięcia w propagowania polskiej kultury teatralnej na świecie otrzymała Nagrodę im. Stanisława Ignacego Witkiewicza. Reżyserka mieszka w Paryżu, jest matką aktorki Juliette Binoche i reżyserki dokumentalistki Marion Stalens. E-book zawiera pełną listę ról teatralnych i inscenizacji Monique Stalens oraz liczne fotografie. Mówi Monique Stalens: Przeczytałam rozmowy, jakie przeprowadził ze mną Paweł Zapendowski i które trafiły do e-booka „Monique Stalens i jej teatr”. Powtarza się w nich pewien stały temat: odrzucenie zarówno „zawodowstwa” jak i „amatorstwa”. Jak pisze Gombrowicz – „jesteśmy wiecznymi kandydatami na artystów i pragniemy dojrzałości”. Ten ideał przeciwstawia się systemowi legalizacji osób pracujących w teatrze, jaki istnieje w Polsce, gdzie aktor nie może pracować w teatrze zawodowym, jeśli nie ma oficjalnego dyplomu. W teatrze tradycyjnym, na przykład w Japonii, można jedynie urodzić się aktorem, jest to pewien rodzaj spadku rodzinnego. Osobiście miałam obsesję na punkcie braku mojego zalegalizowanego wykształcenia. W wieku pięćdziesięciu lat ciągle byłam stażystką u Yosi Oida... Młodzi artyści, których spotykam i którzy decydują się na przygodę teatralną ze mną, są w większości w trudnej sytuacji materialnej, podobnej do tej, w jakiej ja byłam na początku mojej drogi. Na początku czegoś, co nigdy nie okazało się karierą. Ponadto, od przeszło dziesięciu lat moje grupy teatralne są dwujęzyczne, dwunarodowe – Polacy i Francuzi. Moja rodzina została wygnana z Polski, tak jak inne rodziny z powodu uwarunkowań historycznych i sojuszu pomiędzy dwoma totalitaryzmami: brunatnym i czerwonym, które postanowiły podzielić Polskę  między siebie. Znaczna część moich aktorów reprezentuje pokolenie, które przeżyło koniec komunizmu i weszło w nową epokę w Polsce, wraz z jej progresywnym podbojem europejskiej „normalności”. Przypuszczam, że dla moich aktorów, tak jak dla mnie, tworzenie teatru jest zarazem fizycznym i chemicznym zjawiskiem regenerującym, kołem ratunkowym, zdobyciem języka kiedyś utraconego i ponownie odnalezionego. Wspólne cele połączyły osoby, które lubią podobne rzeczy: mierzyć się z niepewnymi okolicznościami biednego teatru. Jak znaleźć lub ukraść czas? Jak zagnieździć się w jakimś miejscu? Gdzie dokładnie znaleźć zrozumienie w tym lub innym kraju? Doprowadzienie projektu do końca jest ryzykowną podróżą. Musimy mieć zatem w nas samych coś więcej: cząstkę irracjonalności, wierność i motywację. Możemy się do tego zbliżyć przez naszą grę, gdyż niedojrzałość, która daje nam witalność, jest niezbędna. Wtedy stajemy się  zwierzęciem interesującym: Europejczykiem wielokulturowym i – mam nadzieję – kreatywnym artystą. ebook en français et en polonais C'est la premiere et la plus importante publication en français et en polonais concernant le théâtre de Monique Stalens, metteur en scene et actrice d'origine franco-polonaise. On peut y découvrir plusieurs conversations que Pawel Zapendowski a menées avec elle. Le sujet principal porte sur trois Polonais: Stanislaw I. Witkiewicz, Witold Gombrowicz et Bruno Schulz ainsi que le Juif russe Ilya Ehrenbourg. Dans un récit fascinant, Monique Stalens se réfere aux maîtres du théâtre qui l'ont influencée: Jean Vilar, Peter Brook et son espace vide, et Jerzy Grotowski. On découvre ses nombreux souvenirs sur des moments dramatiques de l'apres-guerre, des réflexions sur la rencontre de différents destins et de différentes cultures de l'Est et de l'Ouest en Europe, et sa volonté obstinée de reconquérir sa langue maternelle dont, enfant, on avait voulu la priver. Le choix théâtral de Monique Stalens est un théâtre jeune, avec un groupe d'acteurs dont la plupart ont moins de trente-cinq ans, prets a tout, n'ayant peur de rien, cherchant sans cesse des solutions a tous les problemes. Pas de décors inutiles, un jeu tres physique (quand l'espace vide le permet), a la découverte des talents individuels et des oeuvres choisies. En 2010, Monique Stalens a obtenu le prix Witkacy pour son travail au service du rayonnement de la culture polonaise en France et en Pologne. L'e-book présente la liste complete des mises en scene et des rôles interprétés par Monique Stalens ainsi que de nombreuses photos. Monique Stalens : J’ai relu les conversations que Pawel Zapendowski a menées avec moi, contenues dans l’ebook « Monique Stalens et son théâtre ». Il y a des constantes : le rejet aussi bien du « professionnalisme » que de l’ « amateurisme ». Comme dit Witold Gombrowicz, nous sommes éternellement des « candidats-artistes et nous désirons la « maturité ». Cet idéal s’oppose au systeme de certification des gens de théâtre tel qu’il existe en Pologne ou un comédien ne veut ni ne peut travailler dans un théâtre professionnel s’il n’a pas un diplôme officiel en poche. Dans le théâtre traditionnel, par exemple au Japon, on ne peut que naître comédien par héritage familial… Moi, j’ai été obsédée par mon absence de formation légale.  A plus de cinquante ans j’étais encore stagiaire avec Yoshi Oida… Les jeunes artistes que je rencontre et qui acceptent l’aventure du théâtre avec moi sont pour la plupart aussi démunis que je l’étais au début de ce qui ne fut jamais une « carriere ». En plus, depuis une dizaine d’années, mes groupes sont bilingues, ou bi-nationaux… Polonais et Français. Ma famille fut explulsée par l’histoire et l’alliance des totalitarismes rouge et brun qui s’étaient mis d’accord pour se partager la Pologne. Mes acteurs eux, sont principalement issus du post-communisme avec la conquete progressive d’une « normalité » européenne. Je suppose que pour eux, comme pour moi, la pratique du théâtre est a la fois, un phénomene physique et chimique de régénération, une bouée de sauvetage, et la conquete d’une langue perdue ou retrouvée. Des phénomenes d’attraction ont réuni des gens qui aiment les meme choses; qui affrontent ensemble les conditions précaires du théâtre pauvre. Comment trouver ou voler du temps ? Comment squater un lieu. Ou trouver des complicités dans un pays ou l’autre ? Conduire un projet jusqu’au bout est un voyage risqué. Il faut un supplément non rationnel, de fidélité, de volonté. L’approche se fait par des jeux car l’immaturité, condition de  notre vitalité est aussi nécessaire. On devient cet animal intéressant : un européen multiculturel, peut-etre un artiste créatif. 1. Je devine les acteurs – conversation avec Monique Stalens 2. L’inassouvissement – Witkiewicz– a propos du spectacle «Les Cordonniers» 3. Ferdydurke et Bakakai– a propos des spectacles «Bakakai»,plusieurs contes de Witold Gombrowicz 4. Ou est mon Gomel? – a propos du spectacle «Lazik» d’apres «Lazik le Tumultueux» d’Ilya Ehrenbourg 5. Virus – conversation avec Monique Stalens a propos du communisme 6. Monique Stalens a Cracovie – une répétition (reportage) 7. Gombrowicz – conversation avec Monique Stalens< 8. Bruno Schulz – a propos du spectacle «Le Messie Inachevé» 9. L’Atelier-Théâtre Monique Stalens 10. Monique Stalens 1. Czuję aktora – rozmowa z Monique Stalens 2. Nienasycenie – Stanisław Ignacy Witkiewicz – o spektaklu „Szewcy” 3. Tango z Gombrowiczem – o spektaklach „Ferdydurke” i „Bakakaj” 4. Gdzie jest mój Homel – o spektaklu „Lejzorek” wg „Burzliwego życia Lejzorka Rojtszwańca” Ilji Erenburga 5. Wirus – rozmowa z Monique Stalens o komuniźmie 6. Monique Stalens w Krakowie – reportaż z prób 7. Dialog „East-West” – o wspomnieniach z Polski, Gombrowiczu, Erenburgu i tai-chi 8. Bruno Schulz – o spektaklu „Mesjasz Nieskończony” 9. Atelier-Théâtre Monique Stalens 10. Monique Stalens

Niebo usłane grzechami

Karina Wojciechowska

Nazywam się Karina Wojciechowska. W 1991 roku zdobyłam tytuł Miss Polonia, a w 1992 tytuł Miss Planet. Moje życie było barwne i pełne historii które, mogą zdarzyć się tylko nielicznym. Aura towarzysząca konkursom piękności, zawsze była i pozostaje nadal tematem plotek, domysłów i skandali. Życie kobiet, królowych jednej nocy, budzi zainteresowanie i ciekawość.Jestem pierwszą Miss Polonią, która napisała książkę utrzymaną w konwencji współczesnej powieści realistycznej, w której autentyzm przeplata się z fikcją literacką.Książka ta opisuje historię życia kobiety, która zaznała sławy, bogactwa, podróży w egzotyczne krainy, życia w świetle jupiterów, ale również strachu, poniżenia i cierpienia. Pokazuje, że wielkie, wspaniałe szanse, jakie dostajemy od losu, mogą przejść obok niewykorzystane lub przerodzić się w nieszczęścia. Codzienność, kłopoty życiowe, historie miłosne, romanse, ważni ludzie, marzenia, podróże, rozczarowania, śmierć, większe i mniejsze dramaty bohaterki, opisane są w barwny sposób.Nie jest to opowieść o lalce Barbie czy infantylnej dziewczynie, która wzięła udział w konkursie piękności, lecz o zwyczajnej kobiecie. Z tej książki można dowiedzieć się, jak naprawdę wyglądają wybory miss i co taki konkurs daje jego uczestniczkom. Jednak nie jest to opowieść o targowisku próżności, ale historia życia kobiety byłej Miss Polonia.Spis treści:I rozdział Facet w kosmosie 5II rozdział Tak zwany RESET 12III rozdział Przyjaźń nie rdzewieje 22IV rozdział Pierwsza sesja zdjęciowa 27V rozdział Sen biedaka 38VI rozdział Intronizacja 52VII rozdział Miss World 64VIII rozdział Życie w blasku 79IX rozdział Uszy przodka 84X rozdział Hotel 89XI rozdział Niemoralna propozycja 96XII rozdział Przepraszam, pomyłka 108XIII rozdział Ludzie gubią parasolki 118XIV rozdział Ten jedyny, wprawdzie nie pierwszy 129XV rozdział Wieczór panieński po męsku 135XVI rozdział Pierścionek zaręczynowy 145XVII rozdział Białe bywa czarne i odwrotnie 153XVIII rozdział Na końcu piekła zobaczyć można błękit nieba 165

Erotic dreams. Gra nr-1 dla par. Wersja czarno-biała

Dariusz Rutkowski

  Erotic Dreams. Gra nr-1 dla par jest to  gra erotyczna dla par, które pragną wzbogacić i urozmaicić swoje życie erotyczne, a także spędzić czas w sposób wyrafinowany. Zalety: Dzięki grze Erotic dreams Wasze życie erotyczne nabierze blasku.Staniecie się bardziej otwarci na rozmowy o seksie. Będziecie łatwiej wypowiadać się o swoich potrzebach erotycznych. Dowiecie się, co komu sprawia większą przyjemność Będziecie odkrywać swoje ciała na nowo... świetnie się przy tym bawiąc. Jaki jest cel gry? Przede wszystkim jest to dobra zabawa we dwoje oraz dostarczenie sobie niesamowitych doznań, o jakich nawet nie marzyliście. Co ją wyróżnia spośród wielu? Macie więcej miejsca na baraszkowanie. Do gry konieczna jest jedynie kostka do gry oraz odpowiednio przygotowane karty z zadaniami. Nie potrzebujecie żadnej planszy, dzięki czemu macie więcej miejsca na zabawę. Karty można mieć ze sobą zawsze i wszędzie... Stopień zadania w zależności od nagrzania Zasady gry zostały tak przygotowane, by w odpowiedni sposób stopniować zadania. Na samym początku wykonuje się te mniej pikantne oraz odpowiada się na pytania. Później dochodzi rozbieranie, a z czasem wykonuje się zadania coraz bardziej erotyczne. Przygotowanie gry Do tego by grać należy wydrukować wszystkie karty, powycinać je, oraz przygotować kostkę do grania. Dobrze jest też zaopatrzyć się w kartkę papieru i coś do pisania.

Jak mieć zgrabną sylwetkę?

Katarzyna Jura

Książka dla każdego, kto chce zdrowo się odżywiać, unikać szkodliwej żywności i cieszyć się zgrabną sylwetką. Zamiast liczyć kalorie i starać się zmieścić w odpowiednim przedziale BMI - autorka książki pokazuje, że wystarczy zmienić przyzwyczajenia żywieniowe i dostarczać organizmowi wartościowych składników, a wtedy waga dojdzie do optymalnego poziomu. Autorka w prosty sposób przedstawia, co jeść, aby schudnąć i utrzymać linię, czego unikać w swoim menu, jak skutecznie ćwiczyć i jak zastąpić cukier zdrowymi zamiennikami. Odchudzanie potrafi być prawdziwym koszmarem- w dodatku rzadko kiedy działa, a zatem jeśli chcesz być szczęśliwa i zdrowa ciesz się nowym stylem życia, nowymi produktami, zapachami, smakami, po prostu ciesz się jedzeniem, życiem i zapomnij raz na zawsze o odchudzaniu -  radzi autorka.

Rehabilitacja dziecka niewidomego w rodzinie

Turska Małgorzata

Praca Małgorzaty Turskiej ukazuje rolę rodziny w rehabilitacji dziecka niewidomego w wieku przedszkolnym. Rodzina pełni zasadniczą rolę w wychowaniu, szczególnie we wczesnym okresie życia. Dziecko niepełnosprawne wymaga wyjątkowej opieki ze strony rodziców, która powinna być wsparta elementami rehabilitacji. Co prawda, wielu rodziców uważa, że rehabilitacją powinny zajmować się wyspecjalizowane instytucje. Jednak to najbliższa rodzina odgrywa najważniejszą rolę w rozwoju dziecka. Praca ukazuje z jakimi problemami muszą zmierzyć się rodzice dzieci niewidomych i jak sobie z nimi radzą starając się uczestniczyć w wielowymiarowym procesie rehabilitacji ich dzieci. Spis treści: WSTĘP    ROZDZIAŁ I:  PROBLEMATYKA DZIECKA NIEWIDOMEGO W ŚWIETLE LITERATURY PRZEDMIOTU 1.1 FUNKCJONOWANIE NARZĄDU WZROKU    1.2 WADY WZROKU    1.3 DZIECKO NIEWIDOME I SŁABOWIDZĄCE    1.4 SKUTKI USZKODZENIA ANALIZATORA WZROKU    1.5 POTRZEBY ROZWOJOWE DZIECI Z USZKODZONYM WZROKIEM    ROZDZIAŁ II  RODZINA W PROCESIE REHABILITACJI 2.1 RODZINA Z DZIECKIEM NIEWIDOMYM. CECHY SWOISTE    2.2 OGÓLNE CELE REHABILITACJI    2.3 REHABILITACJA DZIECKA NIEWIDOMEGO    2.4  UDZIAŁ RODZINY WE WSPOMAGANIU DZIECKA NIEWIDOMEGO    ROZDZIAŁ III: METODOLOGICZNE PODSTAWY BADAŃ 3.1 CEL, PRZEDMIOT I ZAKRES BADAŃ    3.2 PROBLEMY I PYTANIA BADAWCZE    3.3 METODY, TECHNIKI I NARZĘDZIA BADAWCZE    3.4 ORGANIZACJA PRZEBIEGU BADAŃ    3.5 CHARAKTERYSTYKA BADANEJ PRÓBY    ROZDZIAŁ IV: CECHY BADANYCH RODZIN 4.1 SYTUACJA SOCJOBYTOWA W RODZINACH    4.2 STRUKTURA BADANYCH RODZIN    4.3 WARTOŚCI PREFEROWANE W RODZINACH    4.4 PODSUMOWANIE    ROZDZIAŁ V: POSTAWY RODZICÓW WOBEC NIEPEŁNOSPRAWNOŚCI DZIECKA 5.1 REAKCJA RODZICÓW NA NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ    5.2 UDZIAŁ RODZICÓW W PROCESIE REHABILITACJI    5.3 METODY POSTĘPOWANIA WYCHOWAWCZEGO    5.4 ZAKRES I CHARAKTER WSPARCIA Z ZEWNĄTRZ    5.5 PODSUMOWANIE    ROZDZIAŁ VI: WNIOSKI I POSTULATY PEDAGOGICZNE 6.1 SYNTEZA UOGÓLNIAJĄCA    6.2 POSTULATY PEDAGOGICZNE    BIBLIOGRAFIA    SPIS TABEL    SPIS WYKRESÓW    ANEKS MARIA ZIEMSKA: KWESTIONARIUSZ DLA RODZICÓW    KWESTIONARIUSZ WYWIADU    SKALA WARTOŚCI SCHELEROWSKICH  

Satyrady

Izabela Mikrut

Genialny zbiór utworów satyrycznych Izabeli Mikrut ilustrowany przez Marka Lenca.Nie dla mnie dzisiaj Noble są i Pulitzerynie dla mnie styl Dąbrowskiej ani Magdy Umernie dla mnie oczywiście Czterdzieści i Cztery(i żaden inny numer).Ten tekst nie przypomina "Pana Tadeusza",bo chociaż się starałam, to nie wyszło, no żesz...więc Cię do lektury, Odbiorco, nie zmuszam(lecz i tak kupić możesz)Fragment:Mamuty. Wierszyk prehistoryczny Gdy ziemia była płaska jak deska,gdy globus też był jak deska płaski,a praMatejko zwykł w kilku kreskachrysować bitwy na ścianach jaskiń, gdy szkła nie było, stali i dykty,i telefonów, sklepów i płaczu,gdy zwykli ludzie wszystkie konfliktyrozwiązywali z użyciem maczug, kiedy paść w totka nie mogła szóstkagdy od fast-foodów nikt nie mógł utyćistnieli tylko ludzie i pustka,i sporadycznie jakieś mamuty. I prowadzili współpracę trudną,dopóki trwała jeszcze ich era:czasami mamut człowieka skubnął,częściej zaś człowiek mamuta zżerał. Znika czas tamten pod dziejów warstwą,ale te same mamy zwyczaje.Skoro mamutów jak na lekarstwo,ludzie w zastępstwie żrą się nawzajem. Sekret zostawiam na koniec dziełamiast satyryczne prawić morały:mamuty wcale nie wyginęły!One się tylko dobrze schowały. Spis treści:Wiersze satyryczne 6Zwierzenia poranne 6Postanowienie 9Macho z ogłoszenia 12We mnie. Wierszyk samolubny 15Tycie tycie 17Sposób na życie 20Nos 23Mamuty. Wierszyk prehistoryczny 25L-4 27ANAKREONTYK WSPÓŁCZESNY czyli pochwała życia i wina za 3,20 30Cukiereczek. Piosenka gorzka 30Piosenki z Rewii 34Piosenka o tym, że o majtkach nie śpiewa się piosenek 34Piosenka od niechcenia 36Nie lejcie wody. Piosenka ekologiczna 37Kołysanka biurowa 39VILANELLA MRÓWKI 41Piosenki kabaretowe 42Tango z rybą 42Atawistyczny song dla kabaretu ludożerców 45Piosenka zimnych drani 48Piosenka z trzech słów (prąd ? nowela ? rozwód) 50Teksty piosenek do Spotkania z Balladą 52Wanda 52Gołębie 54Limeryki 56najkrótsze limeryki świata 57Bajkoryki (czyli limeryki o postaciach z bajek) 58Hydraulimeryki 59Limeryki pisane na Przasnyski Konkurs Limerykowy 61Epitafia i nagrobki 63Chłopyłek 66Redutki 69TUWIM 69KRASICKI 70STANISŁAW JACHOWICZ 71JASIEŃSKI 72SĘP SZARZYŃSKI: 73MICKIEWICZ 74FREDRO ? Dożywocie 79FREDRO 85PRZYBORA 91RÓŻEWICZ 94GOMBROWICZ 97MROŻEK (Emigranci) 102WITKACY 105GAŁCZYŃSKI 107SŁOWACKI 109ŻEROMSKI 117OGÓREK 119MASŁOWSKA 120ORZESZKOWA 121MROŻEK 123AGNIESZKA OSIECKA 124ANDRZEJEWSKI 128BIAŁOSZEWSKI 129PASTISZE RYSUNKOWE (REDUTKI) 131MLECZKO 131BOHDANOWICZ 132LENGREN 133MIKLASZEWSKI 134SAWKA 136Szopki 137Bosska szopka urodzinowa 137Wielka Rewia Satyryczna 142Jasełka 2006 153Rewia na wodzie 158Bajki dla dzieci 167Bajka o słoniu 167Hipopotam 171Szalik 174O chatce na kurzej łapce 177

Przecież świat nie jest taki

Wiktor Okrój

‘’Przecież świat nie jest taki” to tomik/śpiewnik, który zawiera teksty i piosenki.   Autor próbuje się zmierzyć ze swoimi ograniczeniami fizycznej niepełnosprawności.Tym razem prezentuje utwory liczne, które są zapisem zdarzeń, ale nie tylko.     Chciałbym przedstawić Państwu książkę o wydarzeniach w moim życiu. Czuję, że ten zbiór moich przemyśleń i obserwacji powstał w odpowiednim momencie mojej drogi. Wszystkie utwory są dla mnie ważne.   Zapraszam, Wiktor

Życie podziemne mężczyzny

Michał W. Pistolet

Życie Podziemne Mężczyzny - dziennik mężczyzny uwikłanego w romans i obsesyjny sex, próbującego przy tym za wszelką cenę utrzymać małżeństwo Historie jego męskich przyjaciół, też wiarołomców, wiwisekcja niejawnej strony mężczyzny. Uwaga - wulgarne! Życie Podziemne Mężczyzny – rzecz kultowa, książkowy must have, oparty na blogu, który przez 3 lata był najbardziej popularnym i najczęściej komentowanym dziennikiem w polskiej blogosferze. Autor książki przez kilka lat zapraszany był do niezliczonej ilości programów TV, traktujących o zdradach, oszustwach i cielesności mężczyzn. Nakręcono o nim oraz o fenomenie bloga i książki kilka poważnych reportaży i napisano nie mniejszą ilość prac magisterskich. Nie da się też ukryć, że zarówno blog jak i książka należały do najbardziej znienawidzonych pozycji w internecie, a sam autor dostawał nawet pogróżki.   Po 10 latach od pierwszego książkowego wydania, widać, że zainteresowanie książką, a więc i tematyką zdrad i męskiej lubieżności nie zmalało. Jedyne co się zmieniło to siła związków. Oczywistym jest, że bohaterowie opowieści Michała W.Pistoleta do mistrzów ogłady i taktu w stosunku do kobiet nie należą. Jednak ich dramatyczna walka o to, by zdrada nie wyszła na jaw, a ukochana kobieta nie poznała prawdy jest w naszych dzisiejszych czasach tumiwisizmu oraz wdupizmu wręcz rozczulająca!   I właśnie ten – co prawda głęboko ukryty – romantyzm bohaterów jest prawdopodobnie przyczyną, że książka Życie Podziemne Mężczyzny, nie jest odsprzedawana.   Tę książkę chce się po prostu mieć i zaglądać do niej co jakiś czas. Z rozrzewnieniem…   Jeżeli nie lubisz czytać książek – to przeczytaj tę jedną, najważniejszą! Michał W. Pistolet (Michał Wojciechowicz) – ur. 13.XII.1964. Gdańszczanin. Autor ( w kolejności): „Mój czas w moich rękach” – 1993 / podręcznik do zarządzania czasem; „Cype

Antidotum

Daria Muszyńska

Książka opowiada o tym, jak dwudziestokilkuletnia Larysa Cardoza prowadząca swój pensjonat w Zakopanem nagle zostaje postawiona przed podjęciem zapewne najtrudniejszej decyzji jej życia. Musi wybrać się w podróż, aby uratować życie swojego brata bliźniaka Wiktora, który po powrocie z Afryki zapada na szybko postępującą chorobę wywołaną przez wirus o nazwie mesale. Choroba, która powoduje, że polscy lekarze załamują ręce, nie stanowi nadzwyczajnego wyzwania dla wuja bliźniaków, starego Indianina o imieniu Absarokee. Jednak aby całkowicie wyleczyć Wiktora z choroby, trzeba sporządzić odpowiednie antidotum, na które składają się cztery nietypowe składniki jakimi są kwiat Huo-ngai możliwy do zdobycia tylko w małym azjatyckim miasteczku Bao-jaraya, mieście kolorowych kapeluszy, do którego dostęp strzeżony jest przez zabójcze pnącza, kamień Wulele z afrykańskiego kanionu Papa Teliga zamieszkanego przez niebezpieczne Pterostemy, owoc Dambay va z krzewu rosnącego na wyspie Thazu na Oceanie Spokojnym oraz woda ze źródełka Sa-ku-me znajdującego się w Nhotemali na Antarktydzie. Zwykła podróż po niezwykłe składniki, szybko okazuje się dla Larysy ogromną próbą charakteru oraz podróżą życia pełną niebezpiecznych stworzeń, zjawisk i ludzi. Daria Muszyńska Urodziłam się w 1993 roku w Rybniku. Od najmłodszych lat interesował mnie świat książek, który był mi bliższy od realnego świata. Pomysł na napisanie książki, pojawił się w trzeciej klasie liceum, kiedy to na warsztatach z psychologiem, zostały rozdane nam kolorowe kartki, z których mieliśmy stworzyć kapelusze, a każdy z nich miał odzwierciedlać konkretny nastrój. Wtedy też poraz pierwszy w mojej głowie pojawił się obraz miasteczka, zamieszkiwanego przez ludzi, którzy na głowach mieli właśnie takie kolorowe kapelusze. Ten krótki przebłysk w mojej głowie dał początek całej historii, którą niedługo później przelałam na papier. Mam nadzieję, że na tej jednej książce się nie skończy i już niedługo będę mogła wprowadzić czytelników w zupełnie nowy, pełen przygód i tajemnic, świat.

Szeregowiec

Adrian K. Antosik

Dawid został złapany i zastrzelony przez terrorystów w współczesnym świecie. Smutny koniec młodzieńczego życia… … i zarazem początek czegoś nowego. Obudził się w dalekiej przeszłości, w której prawie już nie ma ludzi. Został sprowadzony z przeszłości w ramach projektu mającego na celu odrodzenie ludzkości. W czasach gdzie ostatni potomkowie ludzi zwani Odwiecznymi rozpierzchli się po wszechświecie terraformując planety i systemy oraz zamieszkując je. Nieliczni pozostali w układzie słonecznym Ziemi odnaleźli sposób by "bezkarnie" sprowadzać ludzi z przeszłości. Jednak czy ludzie „z przeszłości” dadzą sobie radę w nowej rzeczywistości?

Misja specjalna

Patrick Edwards

„Misja specjalna” to debiut Janusza Brzozowskiego w gatunku science fiction, a także po raz pierwszy autor używa swojego pseudonimu literackiego (Patrick Edwards), pod którym znają go czytelnicy w Australii. "Misja specjalna" jest typowo fantastyczną powieścią, ktorej temat może okazać się w każdej chwili bardzo realistyczny.  W pisarstwie Janusza Brzozowskiego czuje się pasję, znajomość tematu i umiejętność konstruowania napięcia z zaskakującym finałem.