Sierpy Kronosa. Antipolis, Księga II

Tomasz Fijałkowski

Kto rozstawia i przesuwa piony na szachownicy? Czy symbolika węża pożerającego własny ogon może mieć tutaj jakieś znaczenie? Kim jest Mistrz Gry? Demiurgiem-Twórcą, igrającym ludzkim życiem? ============================================================= Sierpy Kronosa to rozwinięcie świata rozpisanego w Antipolis. Romantyczny mistycyzm XIX wieku, w którym na miejscu chrześcijaństwa funkcjonują pogańscy bogowie. Oto grupka przyjaciół - studentów nieświadomych zagrożenia, przypadkowo zostaje zamieszana w intrygi, które mają na celu osadzenie na tronie króla-despoty. Na wielowymiarowej szachownicy podzielonej polami prowincji i dworków oraz miasta z uczelniami, akademiami, dzielnicami biedy i bogactwa, toczy się rozgrywka, której stawką bywa życie bohaterów. ============================== Prowincja i małe dworki, dożynki; miasto, dzielnica biedy i wyższe sfery, uczelnie i akademie, małe jadłodajnie i zagracone sklepiki. Jesień, zima. Samotny policjant wplątany w niebezpieczną grę, której stawką jest jego życie. Narkotyk pozwalający poruszać się w czasie. ===================== Tomasz Fijałkowski (ur. 1977) - absolwent filologii polskiej. Debiutował literacko arkuszem poetyckim wydanym w 2006 roku przez Biuro Literackie. Drukowany w papierowych i internetowych pismach literackich, nagradzany i wyróżniany w konkursach. W 2015 roku publikuje w wydawnictwie Czwarta Strona powieść fantastyczną pt. Antipolis. W 2020 roku wydaje Stronę bierną (Stowarzyszenie Pisarzy Polskich oddział w Łodzi). Ponadto recenzent portali czytelniczych i nauczyciel języka polskiego. ======================== "To nieszablonowa powieść łamiąca zasady klasycznej historii alternatywnej z fabułą zbudowaną w świecie niby znajomym, a jednocześnie niezwykle obcym i odmiennym. Można wręcz stwierdzić, że wszystko na tym torze historii poszło inaczej. Nad całością czuwa niezawodny autor i to w dwójnasób. Książka zachwyca bogactwem przedstawionego świata, a także jego pomysłowością i poziomem szczegółów. Jest to obraz dopracowany i interesujący, który powinien zaciekawić koneserów literatury pięknej czerpiącej ze źródła realizmu magicznego jak i miłośników fantastyki, którym nie są obce inne światy i nadprzyrodzone moce". Damian Podoba, SoFiK, fragment recenzji "Myślę, że to będzie już pisarski znak Fijałkowskiego, to mieszanie konwencji, tworzenie rodzajowych hybryd i chimer. Skądinąd znak czasu. Zresztą dzięki temu nie grozi mu zimitowanie przez Sztuczną Inteligencję, która podobno lada dzień ma zacząć pisać powieści dla mas (jak u Orwella). Na tak osobliwe połączenia w fabule historiozofii, magii, nauki i religii żaden elektroniczny sztuczniak na pewno nie wpadnie". Jacek Inglot, Posłowie

Gwiezdne szczenię. Antologia osobista

Jacek Izworski

"Uśmiechnięta nadzieja w każdym zakątku Wszechświata" Wojtek Mieczysławski (Terminus - Wydawnictwo Fantastyczne ("Las ożywionego mitu")) Książka jest uhonorowaniem życia i twórczości Jacka Izworskiego - bardzo niepełnosprawnego fantasty, pioniera fandomu, tłumacza i redaktora. Wydana w początku lat 80. nie zyskała powszechnej aprobaty i przychylności w środowisku miłośników fantastyki, stając się jednocześnie fenomenem i "największą przygodą młodości" dla wielu czytelników z fandomem po prostu niezwiązanych. W tomie zebrano między innymi: - przeredagowaną, poszerzoną i poprawioną wersję "Gwiezdnego Szczenięcia"; - wspomnienia i autobiografię Jacka; - kilka opowiadań Jacka; - podziękowania dla wielu osób za inspirację, pomoc i wsparcie podczas pracy nad tym monumentalnym dziełem; - niemal kompletny przegląd jego cudownie prostych wierszy; - wywiad z Jackiem, przeprowadzony przez Karolinę Mangustę Kaczkowską kilka lat temu na potrzeby fanzinu "Czerwony Karzeł"; - wiele wypowiedzi z Polski, Ukrainy, USA i Rosji o twórczości i osobie Jacka Izworskiego; - kilka zdjęć z rodzinnego albumu; - dodatek publicystyczno-krytyczny "Formy z Chaosu", w którym prezentujemy oprócz tekstów krytycznych, także informacje o Autorach, z którymi Wydawnictwo "OdeSFa" rozpoczyna swoją gwiezdną przygodę; - fragmenty zapowiadanych książek i kilka innych informacji; Całość, to 674 strony na papierze creme 2.0, z cudowną okładką i wstępem dwojga osób, dzięki którym wydawnicza mrzonka stała się faktem. Flagowy projekt naszego wydawnictwa, powstałego w strukturach fundacji statutowo zajmującej się rehabilitacją społeczną i zawodową osób niepełnosprawnych i wykluczonych z innych przyczyn, poprzez tworzenie dla nich miejsc pracy w sektorach związanych z animacją kultury, antropologią społeczną, ochroną zdrowia i mienia oraz edukacją. Serdecznie pozdrawiamy Zespół Odmiennych Stanów Fantastyki "OdeSFa"

Córka Azrai

Oksana Usenko

Od Autorki: Dylogia "Córka Azrai" wyrosła na kanwie dziecięcych marzeń, miłości do ojczyzny, oczarowania morzem oraz szczerego podziwu dla podwodnego świata. Syreny jako ucieleśnienie tajemniczego piękna, ryby, glony i cała ta niesamowita różnorodność - fascynowały mnie bowiem od najmłodszych lat. "Córka Azrai" to dobra baśń, ale jak każda bajka składa się z fragmentów prawdziwego życia: faktów, opowieści, myśli i emocji, których osobiście doświadczyłam lub napotkałam na swojej życiowej drodze. W tej książce znajdziesz nie tylko przygody, ale także opowieść o zwykłych mieszkańcach Ukrainy w spokojnych, choć nie najłatwiejszych latach 90. XX wieku, dziewczęce marzenia i oczywiście morze. Przede wszystkim jest to Morze Azowskie, które od dzieciństwa urzekało swoim pięknem, ciepłem, bogactwem życia i zdolnością leczenia ran zarówno tych duchowych, jak i fizycznych. Ale oprócz Azowskiego, w mojej książce są inne morza i oceany. Ich niesamowity świat, bogactwo życia i piękno odkrywa dla siebie i czytelników młoda syrenka, której przeznaczeniem są niezwykłe przygody i znajomości. Teraz niestety całe Morze Azowskie i duża część Morza Czarnego są okupowane przez państwo terrorystyczne, wiele wiosek, które w dzieciństwie i młodości były pięknymi kurortami, zostało całkowicie zniszczonych, tysiące osób zostało zabitych, a zgładzeniu uległa ogromna ilość unikalnej flory i fauny. Mimo wszystkich ostrzeżeń międzynarodowych biologów i ekologów, okupanci, w celu zaspokojenia swoich potrzeb militarnych, zbudowali most krymski, który dosłownie zabija Morze Azowskie. Twór ten zakłócił krążenie prądów, blokuje ścieżki migracji morskich istot, szybko zmniejsza różnorodność życia tego wyjątkowego morza leczniczego, przekształcając je w masowy grób wielu stworzeń. Sam pomysł na "Córkę Azrai" istniał we mnie od dawien dawna, ale w spisanie historii weszłam dopiero po 2014 roku, kiedy z powodu okupacji zostałam zmuszona do opuszczenia własnego domu. Nie bawiłam się jakimikolwiek ambicjami, była to po prostu chęć utrwalenia i podzielenia się z ludźmi wszystkim tym, co najlepsze i co dała mi moja Ojczyzna. Kiedy Jacek Izworski napisał do mnie i poinformował, że przypadkowo znalazł w Internecie "Córkę Azrai", przeczytał ją i tłumaczy książkę na język polski, była to dla mnie duża i bardzo miła niespodzianka. Sam fakt, że ktoś nie tylko przeczytał książkę i odniósł dobre wrażenie, ale postanowił przetłumaczyć ją na inny język, aby podzielić się nią z rodakami, był dla mnie niesamowity. W tym samym roku 2019 ukończyłam i uporządkowałam drugą część dylogii. Wtedy napisał do mnie Jacek Franco Horęzga i poinformował, że być może "Córka Azrai" zostanie wydrukowana w Polsce po polsku. Było cudownie. A potem był 24.02.22 i czas, kiedy pod kanonadą wybuchów jedną z myśli rozgrzewających duszę było to, że mimo wszystko gdzieś w innym kraju może długo pożyje moja bajka o dobroci, człowieczeństwie, pięknie i wierze w najlepsze cechy ludzi. Wsparcie otrzymane od polskich przyjaciół jest niesamowite i imponujące. W trudnych dla Ukrainy czasach dobitnie pokazali, że w Polsce żyją piękni ludzie, których serca przepełnia życzliwość, empatia i człowieczeństwo. Nie umiem reklamować własnej pracy, nie mam talentu biznesmena, dlatego jestem bardzo wdzięczna Jackowi Izworskiemu, Jackowi Franco Horęzdze, Luizie Evivie Dobrzyńskiej, Annie Szwajgier, Dominice Świątkowskiej i wszystkim innym, którzy postanowili młodej syrence otworzyć drogę do nowych czytelników. Z miłością Oksana Usenko

Antipolis

Tomasz Fijałkowski

Antipolis to miasto, któremu wywróżono zniszczenie. Logika snu, wizji i przeczuć napędza intrygę pełną korytarzy, ślepych zaułków, drzwi prowadzących donikąd i urywających się nagle schodów. Część zagadek znajdzie rozwiązanie. Wielu umrze, zanim pozna prawdę. Tylko nieliczni zrozumieją... --------------------------------- W świecie "Antipolis" Chrzest 966 nie miał miejsca i nie ufundował naszej państwowości. Nie doszło tam też do kaźni na Wzgórzu Czaszki, w związku z czym symbolika znanej nam religii ma zupełnie odmienny, być może nawet obrazoburczy - charakter. Słowianie nie tyle ulegają chrystianizacji, ile przyjmują wiarę w grecko-rzymskie bóstwa, które zresztą objawiają się na łamach powieści w licznych i krwawych epifaniach. Alternatywna Polska (tworząca strukturę zwaną Koroną) jawi się w powieści Fijałkowskiego potęgą, bez dramatu rozbiorów. I chociaż wygrywa Wojnę Światową - gdzieś daleko, nad Wołgą, prowadzi nadal nieustające i mniejsze starcia z Rosjanami... Oto kłębowisko odwołań. Prawdziwa dżungla zagadek, w którą wchodzi niezbyt wyraźna postać filozofa Tomasza (alter ego Autora?). Czy bohater odnajdzie drogę i wyjście z labiryntu? Czy też rozmyje się ostatecznie, wtapiając w historię spisaną przez swojego kreatora? (Wydanie zmienione i przeredagowane przez Autora.) ------------------------------------- Tomasz Fijałkowski (ur. 1977) - absolwent filologii polskiej. Debiutował literacko arkuszem poetyckim wydanym w 2006 roku przez Biuro Literackie. Drukowany w papierowych i internetowych pismach literackich, nagradzany i wyróżniany w konkursach. W 2015 roku publikuje w wydawnictwie Czwarta Strona powieść fantastyczną pt. "Antipolis". W 2020 roku wydaje "Stronę bierną" (Stowarzyszenie Pisarzy Polskich oddział w Łodzi). Ponadto recenzent portali czytelniczych i nauczyciel języka polskiego. W kapryśnym, nieprzewidywalnym i drwiącym z przyzwyczajeń odbiorców "Antipolis" krzyżuję surrealizm z antycznym pogaństwem, śródziemnomorskie światło z brudnym blaskiem ulicznych latarni. "Sierpy Kronosa"* zaglądają przez ramię Mickiewiczowi, siedzącemu w Dreźnie i rozwijają to, co nie chciało przejść Konradowi przez gardło w czasie "Wielkiej improwizacji". (Tomasz Fijałkowski 2023). * "Sierpy Kronosa" - premierowa kontynuacja "Antipolis", którą Wydawnictwo "OdeSFa" zamierza wydać w drugiej połowie 2024 roku, również we flagowej serii "Szamani Fantastyki". "Strach bywa doskonałym utrwalaczem wiary, nie tylko w bogów." Jacek Inglot, "Posłowie". [W:] "Antipolis"

Katalog jesien/zima 2024 - OdeSFa

Jacek Franco Horęzga

Katalog wydawniczy OdeSFa Jesień-Zima 2024. Oferta, ceny katalogowe, zapowiedzi, fragmenty recenzji.

Cień nadziei

Luiza Dobrzyńska

"Cień nadziei" (czerwiec 2023) - Mniej więcej 50 lat po Wielkiej Wojnie Europejskiej, która zrujnowała pół kontynentu. Ukraina jest częścią Federacji Rosyjskiej i z wolna zapomina o swym dziedzictwie. Warunki życia ludzi cofnęły się do XIX wieku. W jednej z małych osad rozprzestrzenia się śmiertelna choroba. Dowódca miejscowego garnizonu decyduje się wysłać troje swych żołnierzy po ratunek do Polski - kraju, który ucierpiał najmniej w wojnie i gdzie medycyna stoi na wysokim poziomie. Sęk w tym, że Polacy są dobrze uzbrojeni i nie ufają już nikomu, a granica z Polską jest zamknięta i pilnie strzeżona... Książka napisana przed 24 II 2022 r. i wydana na rynku anglojęzycznym przez RHP w 2021 r. ! Numer 03 w serii PoStFa - PoStapokaliptyczna Fantastyka.

Powroty

Adam Pietrasiewicz, Wojciech Bogaczyk

Polski Wrzesień 1939. II Rzeczpospolita jest atakowana przez niemcy*, bolszewicką rosję, Słowację, nacjonalistów ukraińskich, nacjonalistów litewskich. Sojusznicy zdradzają, nie przybywają z pomocą. To historia. Ale.. Czy mogło być wtedy inaczej? Czy można było uniknąć hekatomby ludności cywilnej i utraty terytoriów razem z ich zasobami naturalnymi i mieszkańcami? Nie dopuścić do utraty niepodległości na kolejne kilkadziesiąt lat? Czy też jednak "odmiany sojuszy, dokonywane przez II RP w 1939 przynoszą na Polskę jedynie nieszczęścia, bo w 1939 roku nie było już dobrych wyjść..."**? "Powroty", to znakomita proza przygodowa z pogranicza historii, polityki i fantastyki. Doskonale znane miłośnikom science-fiction toposy (tzw. "paradoks dziadka", "cudowny wynalazek"), czerpiąc także pełną garścią z klasycznej przecież i wielokrotnie już interpretowanej "Lampy Alladyna", wyprowadzają bohatera powieści z Polski roku 2010, prosto w kwantową rzeczywistość światów równoległych. Gdzie drobne interwencje w przeszłość sprawiają, że Piotr Zarzeczański (rówieśnik autorów), wraca za każdym razem do innej Polski, zmienionej. Czy jednak jest to Polska lepsza? Doskonalsza? Autorzy nie dają prostej odpowiedzi, pozostawiając Czytelnikowi pole do uruchomienia pokładów własnej wyobraźni... * ani tamte niemcy, ani tamta rosja nie zasługują, w naszym mniemaniu, na pisanie ich z dużej litery. Coraz więcej wątpliwości sprawia nam też kwestia pisowni tych nazw w czasach obecnych. Ale to już inna, jakkolwiek jak najbardziej zanurzona w tematyce "Powrotów" - historia... ** cytat za Maciej Parowski (Tekst z tylnej okładki) ============================================= Słowo od Wydawcy: Pozycje od 1 do 4 w naszej flagowej serii "Szamani Fantastyki", penetrowały literackie przestrzenie klasycznych toposów literatury science-fiction (tak, tak... wiem, że "piszemy bez dywizu"). Pojawiły się tam postaci sztucznego człowieka, wyprawy do gwiazd, obce cywilizacje i azteckie demony, wykorzystujące cyberprzestrzeń dla swoich niecnych celów. Pod numerem 5 ukazała się już nieco odmienna (jak przystało na nazwę naszego wydawnictwa) pozycja, którą z powodzeniem można umieścić w subprzestrzeni nazywanej "fantastyką alternatywną". Jakkolwiek z formalnego punktu widzenia, właściwsze powinno być chyba określanie owego zjawiska mianem "fantastyki historii alternatywnych". Akcja "Antipolis", bo o nim mowa, dzieje się w realiach świata, w którym nie doszło do ukrzyżowania Chrystusa 2000 lat temu i siłą rzeczy samo Chrześcijaństwo nie mogło zaistnieć w kształcie i formach nam znanych. Kanonicznych. Pojawia się jednak 18 wieków później, za sprawą innego narzędzia zadawania bólu i śmierci, jakim okazuje się strzelba. To bardzo specyficzna książka, domagająca się rozwinięcia wątków, które wg jej recenzenta, Jacka Inglota po prostu owo rozwinięcie obiecuje. Na szczęście gotowa jest już kontynuacja pt. "Sierpy Kronosa" i mamy ambitne plany przedstawić ten tytuł państwu jeszcze w 2023 roku. Tymczasem jednak zapraszamy do lektury "Powrotów", o których więcej opowie Państwu w słowie wstępu jeden z naszych patronów medialnych - pan redaktor Sławomir Jastrzębowski. Okładka nie pozostawia złudzeń - "Powroty" penetrują alternatywne wersje rozwoju naszych polskich dziejów, a ich akcja trafia też w pewnym momencie na Plac Czerwony w Moskwie. Gdzie Defiladę Zwycięstwa odbiera Marszałek Śmigły-Rydz... Kontynuujemy również rozpoczętą w numerze 4 serii tradycję urozmaicenia treści głównej dodatkiem, którego nazwa wskazuje również na jego rodowód - "Formy z Chaosu". Tym razem jednak już, zamiast skupiać się na autopromocji naszych tytułów i naszych Autorów, sięgnęliśmy po teksty mające przybliżyć Państwu rodzime dokonania na niwie literackiego zjawiska "fantastyki historii alternatywnych". Na końcu książki znajdą zatem Państwo tekst ŚP Macieja Parowskiego, który zmierzył się ze ślepą nienawiścią, generowaną przez środowiska cokolwiek nieprzychylne Polsce i literackim debatom nad jej dziejami, szkic Piotra Goćka o "historiach alternatywnych" oraz tekst niżej podpisanego, napisany kilka lat wcześniej, bezpośrednio po lekturze książki "Lisowczyczy" Antoniego Ferdynanda Ossendowskiego. A mierzący się z legendą Lisowczyków w nieco innym, mniej chwalebnym dla nas świetle. Być może bowiem właśnie klątwa rzucona przez szamanów podbijanych przez rycerzy Lisowskiego ludów, której echa namierzyłem w lekturze książki Ossendowskiego, najjaskrawiej manifestuje się także w "Powrotach".Wnioski jednak szanowny czytelnik wyciągnie sam, jeśli zachęcony tekstem "Powrotów", sięgnie i do naszego dodatku. Uzupełnieniem całości jest szkic refleksyjno-historyczny Piotra Marczaka - jednego z niepełnosprawnych pracowników naszego wydawnictwa. Którego książka również czeka u nas na swoją premierę. Życzymy przyjemnej lektury! W mieniu zespołu: Jacek "Franco" Horęzga Redaktor Naczelny Wydawnictwa "OdeSFa" PS Za zgodę na wykorzystanie tekstów, prezentowanych w dodatku "Formy z Chaosu" dziękujemy m.in. pani Joannie Parowskiej i panu Piotrowi Goćkowi.

Wiedźma z Podhala. T. II - Nie jestem już dzieckiem

Luiza Dobrzyńska

"Nie jestem już dzieckiem" to znakomita kontynuacja przygód Edyty Gwerskiej, którą czytelnicy poznali w pierwszej części "Wiedźmy z Podhala" - "Jesteś na to zbyt młoda". Po tragicznej śmierci rodziców piętnastoletnia Edi przeprowadza się z Warszawy do niewielkiej wsi pod Krakowem. Trafia pod opiekę swych jedynych krewnych, o istnieniu których nie miała wcześniej pojęcia - ciotki Janiny i wuja Freda. Ciotka jest weterynarzem, wuj prowadzi wiejską bibliotekę. Wkrótce wychodzi na jaw kim naprawdę są oboje i kim jest Edyta, która odziedziczyła po matce nadprzyrodzony dar. Dziewczyna żyje w dwóch światach. Chodzi do zwyczajnej szkoły, przygotowuje się do matury, pomaga ciotce w opiece nad zwierzętami, uczy się jak być wiedźmą, bierze udział w walce z łowcami wampirów i zmaganiach z groźnymi symbiotykami, którzy pojawiają się w okolicy i zagrażają bezpieczeństwu jej przyjaciół. Magiczny świat wykreowany przez autorkę, cała plejada niedostrzegalnych ludzkim okiem istot rodem z baśni, legend i prasłowiańskich wierzeń, zagadki, tajemnice, chwile grozy i niezwykłe przygody bohaterów tej powieści - wszystko to sprawia, że od drugiego tomu "Wiedźmy z Podhala" nie sposób się oderwać.

A jednak istnieję. Smocze opowieści t. I

Paweł Szumił

Pierwszy tom znakomitego cyklu S-F "Smocze opowieści", przełożonego na język polski przez Jacka Izworskiego - jednego z pionierów polskiej fantastyki naukowej i jednocześnie jej badacza i biografa. O dziwnych stworach, które stopniowo zaczynają dominować we wspólnej z ludźmi cywilizacji, w równoległym wszechświecie. Tom otwiera jednocześnie nową, dawno zapowiedzianą i długo oczekiwaną serię naszego wydawnictwa pn "Smoki Fantastyki" (w kuluarach zwaną "SmoFa") Posłowie: Romuald Pawlak. ----------------------------- "...Latasz sobie wśród obłoków, zgłodniejesz, zjesz apetyczną brzózkę i polecisz dalej. W zimie ulepisz bałwanka. Fajne, co? Zwłaszcza, jeśli zapomnisz o tym, że ani aerodynamika, ani biologia nie pozwalają ci istnieć i o ludzkiej samiczce, przychodzącej do ciebie w rzadkich, erotycznych snach... Katorżnicza praca, ludzkie intrygi, ból upadków, groźba śmierci i stałe uczucie, że jesteś idiotą i od początku trzeba było wszystko robić inaczej. Przyjaciele i wrogowie, a między nimi długa, kręta, zagmatwana bardziej niż labirynt, droga w głąb siebie. Żeby zrozumieć najważniejsze: kim jesteś, skąd i po co się tu wziąłeś, co i kiedy trzeba zrobić oraz czemu masz wspomnienia zupełnie nieprzystające do tego świata..." Lockhard To Jackowi Izworskiemu, jego nieustępliwości, zawdzięczamy fakt, że ta powieść - otwierająca długi cykl - przeoczona przez wydawców w okolicach roku dwutysięcznego, trafia wreszcie do czytelnika polskiego. Tłumaczył Szumiła wierząc, że któregoś dnia książka trafi na księgarskie półki. I cóż, wreszcie tak się dzieje. A teraz pomyślmy, jak mogła wpłynąć na nasz obraz smoka w literaturze fantastycznej, gdyby ukazała się krótko po oryginalnym wydaniu... Romuald Pawlak "Ale siara! Smoki jak ludzie!" Dr A. Tewka-Szewczyk

Szamanka. Wizje Profetyczne t. 2

Emma Popik

Drugi tom premierowych w większości opowiadań Królowej Polskiej Fantastyki - Emmy Popik. Z których tytułowe - "Szamanka", zostało napisane specjalnie dla tej antologii. "...W książce zatytułowanej "Kobieca proza science fiction w Polsce" Maria Głowacka, odnosząc się do pierwszego zbioru opowiadań Emmy Popik "Tylko Ziemia" zauważa, że u autorki "motywy kontroli, zdegenerowanej władzy, demoralizacji jednostki, inwigilacji, biowładzy wnikającej w najintymniejsze sfery ludzkiego życia, społeczne wykluczenie i ostracyzm są wszechobecne". To trafne zdefiniowanie podstawowych motywów obecnych w jej twórczości, także w odniesieniu do tekstów publikowanych w niniejszym tomie - tak, ten świat jest niewątpliwie zepsuty, zdehumanizowany, pełen konfliktów, opresji i niesprawiedliwości. Ale pisarstwo Emmy Popik sięga znacznie głębiej i moim zdaniem skupia się na - literackim - badaniu istoty kobiecości. Czym jest, zwłaszcza w konfrontacji z męskością? Widać to choćby w opowiadaniu początkowym, prezentującym postać szamanki. To figura nieprzypadkowa, bo kimże jest szamanka? To ta, która gromadzi mądrość pokoleń i wie więcej niż inni - w pierwotnych kulturach szamani pośredniczyli w kontakcie między człowiekiem a tajemniczym światem duchów i pierwszych bogów, symbolizujących siły natury. Szamanki zatem wiedzą więcej o istocie świata, jej złożoności, niż reszta społeczności (w tym mężczyźni), potrafią też wpływać na rzeczywistość w imię dobra, reprezentują postawę prometejską: leczą, łagodzą, doradzają i pomagają. Symbolizują humanistyczny świat kobiet, skonfrontowany z tępą, bezmyślną przemocą mężczyzn, wynikającą z ich bezrefleksyjności mającej źródło w niedojrzałości, wiecznej chłopięcości. Kobiety rozumnie opowiadają się za życiem, mężczyźni to tego życia ślepi destruktorzy..." Jacek Inglot, fragment posłowia.