Ukochana i nieśmiertelna. Przepowiednia Wernyhory, Sclavus saltans wspomnienie z Syberii

Wacław Sieroszewski

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu Ludwik Bruner tak napisał o twórczości Sieroszewskiego, zesłania na Sybir, naukowca, badacza, ale także i literata: Wśród pisarzy naszego pokolenia dusza to najprostsza, najpogodniejsza, stokroć bardziej od innych spokojna, a więc może i najszczęśliwsza. I zarazem najpierwotniejsza, a więc może i najbardziej poetyczna w tym znaczeniu, że stosunek jego do przyrody i otoczenia jest niesłychanie bezpośredni i bliski, że w nikim ta nieświadoma, panteistyczna nuta, która każe się czuć cząstką niezupełnie jeszcze oddartą od wszechogarniającej całości, nie dźwięczy tak silnie, jak u niego właśnie. Czując swój związek z resztą świata czy to będzie chłodna przyroda północy, czy ułus jakucki, czy ludzie bliżsi mu krwią i rasą Sieroszewski nie przeciwstawia mu się nigdy, nie wyodrębnia się w tragicznym oporze: duch jego ma ów charakterystyczny spokój i majestat natury, którego nie brak nawet w rozszalałym wichrze, lub spienionych falach rzeki. W twórczości Sieroszewskiego nie ma zupełnie pierwiastków dramatycznych, nie ma konfliktów: opowieść jego płynie zawsze spokojnym, epickim tokiem. Wyobraźnia jego, niezatruta bólem jest czysta, potężna, i, jak wszystko, co potężne jasna, uśmiechnięta, do optymizmu skłonna. Nikt z nowszych autorów naszych nie ma w sobie tak dziwnie kojącej świeżości duchowej, u nikogo nie przebija się tak silnie dziecinne prawie umiłowanie życia tego cudnego wieńca, przez miliony istot, przez lat miliony splatanego z łez i uśmiechów. Uwielbienie samego fizycznego faktu istnienia sprawia, że Sieroszewski żyje przeważnie życiem zewnętrznym, niezwykle intensywnym, a zarazem dziecinnie tkliwym. Niniejsza książka zawiera kilka znakomitych opowiadań tego twórcy, które właśnie takimi słowami, jakie zacytowano wyżej, można by je scharakteryzować.

Słowacki wobec zagadnienia predestynacji

Tadeusz Newlin-Wagner

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu. REPRINT. Treść: WSTĘP. Łączność postaci Popiela z filozofią Słowackiego. Dwa pierwiastki w Królu Duchu. Stosunek wzajemny filozofii i poezji Słowackiego; Król Duch nie jest poematem symboliczno-nastrojowym. Charakter filozofii Słowackiego: widząca wiara, jako źródło poznania; przykłady sprzeczności w jego nauce. Dążność do pogodzenia wiary z rozumem. Gzy wolno sądzić naukę Słowackiego ze stanowiska myśli krytycznej? ROZDZIAŁ PIERWSZY. Genealogia Króla Ducha Ideologia Króla Ducha w stosunku do ideologii wcześniejszych pism mistycznych. Początek świata widzialnego, jako akt wolnej woli duchów; zleniwienie duchów. Bolesna droga ducha, dążącego do wydania człowieka; kształt ludzki, jako nagroda za niezłomną pracę ducha; powtórny upadek ducha i powtórne rozpoczęcie bolesnej drogi. Wątpliwości, nasuwające się przy badaniu genealogii Króla Ducha. Najwyższa praca ducha w Polsce. Uzasadnienie powołania Polski. BOZDZIAŁ DRUGI. Zagadnienie predestynacji w postaci Popiela Idea dobrowolnego wyboru nowego żywota. Charakter problematyczny panteizmu Słowackiego;- Słowacki a Schopenhauer: l iberysta a determinista Konsekwencja filozofii mistycznej Słowackiego Napoleon Krasińskiego a Popiel Słowackiego. Problemat wolnej woli i predestynacji w postaci Popiela; jego poczucie odpowiedzialności; jego poszukiwanie dobra i zboczenie z tej drogi. Wolna wola duchów, służących Popielowi. Dodatnie skutki jego ujemnych czynów; katolickie pojęcie Opatrzności. Jednostkowa wolność woli, ograniczona przez solidarność duchów.

Katorżnik

Jan Siwiński

Pamiętniki sybiraka zesłanego w roku 1863 na osiem lat do robót katorżnych w kopalniach Nerczyńskich, kraju Zabajkalskiego na Syberii. Autor sam tak pisze na temat owych pamiętników: Męki i niedole, wycierpiane i przebyte w r. 1863 i następnych lat w syberyjskich katorgach, utkwiły mi tak silnie w pamięci, że dzisiaj, pisząc o nich, uprzytomniam sobie każdą chwilę przebytych cierpień z taką dokładnością, jakby to działo się dopiero wczoraj, a jednak temu już z górą lat czterdzieści, a bieg życia mojego ku wieczorowi się już zbliża! Nim jednak umrę, chciałbym jak Rufln Piotrowski, albo Ugolin wypłakać me dzieje. Jednak pióro me nieudolne nie potrafi oddać tego, co serce czuje, przeto proszę o pobłażliwość tych, którzy będą czytać te moje pamiętniki, pisane nie dla filozofów ani w ogóle osób uczonych, lecz pisane dla patriotów, którzy gorąco umiłowali sprawę narodową. Ponieważ obrachunek z wrogiem dotąd nie skończony, przeto niechaj będą one przypomnieniem dla młodzieży, że śmierć lepsza od niewoli!...

Tajemnica oblubienicy. The Adventure of the Noble Bachelor

Arthur Conan Doyle

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Historia wiąże się ze zniknięciem Hatty, oblubienicy lorda St. Simona w dniu ich ślubu. Wydarzenia z tego dnia są przykre dla lorda St. Simona, ponieważ wydawało mu się, że jego narzeczona, panna Hatty Doran z San Francisco, była pełna entuzjazmu z powodu zbliżającego się ślubu. St. Simon mówi Holmesowi, że zauważył zmianę nastroju młodej damy tuż po ceremonii. Jedyną niezwykłą rzeczą w kościele, w którym odbył się ślub, był mały wypadek Hatty: upuściła bukiet ślubny, a dżentelmen w przedniej ławce podniósł go i podał z powrotem. Gdy weselnicy weszli do domu ojca Hatty'ego na przyjęcie, była przyjaciółka St. Simona, tancerka Flora Millar, spowodowała zamieszanie stając w drzwiach i została przepędzona. Hatty zaś w dziesięć minut po ślubnym przyjęciu poskarżyła się na nagłą niedyspozycję i przeszła do swojego pokoju. Niedługo potem odkryto, że zniknęła...

O religii pogańskich Słowian

Antoni Miecznik

O religii pogańskich Słowian, ze stanowiska kulturalno-historycznego: Gdzież szukać świadectw [odnoszących się do wierzeń słowiańskich], na których by można polegać? Są świadectwa najpewniejsze, chociaż nie w książkach opisane. Nie ma przecież żadnych autorów, którzy by, jako naoczni świadkowie, przekazali potomności, co to się działo na ziemi w dawnych epokach. Jak warstwy geologiczne nie pokrywają się równolegle, lecz z najdawniejszych czasów sięgają jedne tu, drugie tam, do powierzchni ziemi, takie same warstwy istnieją i w świecie umysłowym, a narody, tak zwane dzikie, przedstawiają niejako skamieniałości, dające wyobrażenie jak wyglądał każdy naród, kiedy jeszcze stał na takim samym stopniu rozwoju...

Dziewczyna z bagniska

Selma Lagerlöf

Dziewczyna z bagniska (Tösen z Stormyrtorpet) to krótka powieść autorstwa szwedzkiej piarki Selmy Lagerlöf. Akcja powieści obraca się wokół młodej Helgi, której pracodawca nie chce się przyznać, że jest ojcem jej dziecka. Powieść zaczyna się tak: Rzecz dzieje się w sali sądowej na prowincji. Przy stole, w głębi, siedzi stary sędzia, wysoki, siwy, o twarzy surowej i energicznej. Kilka godzin z rzędu rozpatrywał bez przerwy różnorodne sprawy, które go napełniły posępnym niesmakiem. Trudno zaiste odgadnąć, co go bardziej dręczy: czy upalny zaduch, panujący na sali, czy też to mnóstwo drobnych sporów, świadczących o pieniactwie, braku miłosierdzia i chciwości ludzkiej. Przystąpił właśnie do rozbioru ostatniej z wyznaczonych na dzisiaj sprawy. Chodziło o alimenta. Aferę tę rozpatrywano już na posiedzeniu poprzednim. Z protokółu odczytywanego przez pisarza, okazuje się przede wszystkim, iż powódką jest córka ubogiego najemnika, a oskarżonym człowiek żonaty. Oskarżony (według protokółu) nie poczuwa się do winy. Twierdzi, że pociągnięto go do odpowiedzialności jedynie z chęci wyzysku. Przyznaje, że dziewczyna czas jakiś u niego służyła. Wypiera się jednak bliższych z nią stosunków. Zaprzecza jej praw do żądania od niego wsparcia. Powódka natomiast obstawała przy oskarżeniu. Po wysłuchaniu kilku świadków trybunał postanowił, że oskarżony musi zaprzysiąc swoją a niewinność pod karą zapłacenia alimentów. Ale to zaledwie początek intrygującej opowieści. Powieść wzrusza i wzbudza podziw dla bohaterki, która, choć zbłądziła w swej młodości, to poprzez wrodzoną uczciwość i dobroć zdobyła miłość uczciwego człowieka i szacunek i innych.

Ból Ptaszęcia i inne baśnie

Elwira Korotyńska

Elwira Korotyńska (1864-1943) W okresie międzywojennym była autorką wielu książek dla dzieci i młodzieży (bajek, baśni, wierszyków, powiastek i opowiadań, skrótów popularnych powieści oraz utworów dramatycznych, głównie jednoaktowych komedyjek). Mniejsza ich część wydawana była dość starannie, jednak większość zwykle wychodziła w bardzo tandetnym wydaniu, ubogich seriach małych zeszytów publikowanych przez wydawnictwo Księgarnia Popularna. Były to przeważnie serie krótkich powiastek i przeróbek znanych bajek. Autorami większości tych utworów była właśnie Elwira Korotyńska. W związku z ich słabą jakością edytorską działalność tego wydawnictwa była ostro krytykowana przez ówczesnych publicystów. Należy jednak dodać, że były one tanie i popularne, zwłaszcza wśród ludzi niezamożnych, których nie stać było na droższe pozycje. W związku z czym upowszechniały czytelnictwo wśród mas i krzewiły kulturę i wiedzę w popularnej formie (za Wikipedią). Niniejszy zbiorek zawiera następujące utwory: Ból ptaszęcia. Cudze piórka. Braciszek i siostrzyczka. Czarodziejski rumak. Czerwony Kapturek. Gęsiareczka. Jaś i Małgosia. Jednooczka, Dwuoczka i Trzyoczka. Kopciuszek. Król morza. Mądra Elżbieta. Niedźwiedź, Chłop i Lis. Pani z niebios. Piękna i potwór. Pokrzywki. Robinson Kruzoe. Szczęśliwy Janek. Śnieżka. Ubogi i Bogaty. Wierny przyjaciel. Wierny sługa. Władca malinowy. Woda Zdrowia Zaklęta królewna.

Ostatni z Nieczujów. Swaty na Rusi, tom 3 cyklu powieści

Zygmunt Kaczkowski

Ostatni z Nieczujów cykl historycznych powieści i opowiadań autorstwa Zygmunta Kaczkowskiego, których akcja toczy się na przełomie XVIII i XIX wieku. Cykl był publikowany w latach 1851-1858. Głównym bohaterem jest pan Marcin Nieczuja, ostatni z rodu Nieczujów. Akcja większości utworów cyklu toczy się w środowisku szlachty galicyjskiej, na ziemi sanockiej. Ich lektura pogłębia wiedzę o obyczajowości tamtejszej szlachty pod koniec XVIII wieku. Głównym bohaterem utworów oraz narratorem większości z nich jest szlachcic Marcin Nieczuja, nazywający siebie ostatnim ze "starożytnego" rodu Nieczujów. Ów sędziwy już człowiek wspomina czasy swojej młodości, która przypadła na burzliwe lata rozbiorów, konfederacji barskiej i wojen napoleońskich. Bohater, który brał udział w większości z tych wydarzeń opisuje je z perspektywy czasu. Oprócz wydarzeń historycznych wiele miejsca zajmują też wydarzenia lokalne, takie jak sejmiki, spory, zajazdy, jakie zajmowały szlachecką społeczność w Galicji. Teraz z perspektywy czasu z sentymentem wspomina czasy przed rozbiorami jako szczęśliwe, kiedy panował sarmacki styl życia, a główną rolę odgrywała warstwa szlachecka, odznaczająca się umiłowaniem tradycji i troską o jej przechowanie, przywiązaniem do zasad religijnych i etosu rycerskiego oraz żarliwie patriotycznym duchem. Marcin Nieczuja boleje nad tragedią ojczyzny, swojego rodu oraz warstwy szlacheckiej. Cały cykl napisany w formie gawędy szlacheckiej. Poszczególne utwory posiadają jednak dodatkowo cechy romansu przygodowego, powieści historycznej, a nawet powieści gotyckiej. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Ostatni_z_Nieczujów)

Moralność rozkoszy Wenus. Wenus magiczna bogini ciała

Piotr Piobb

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu. Nadszedł czas skrystalizowania naszej wiedzy. Z nadmiaru analizy, błąkamy się w rozdrobnieniu faktów i nie umiemy ich uporządkować. Z chwilą kiedy chcemy zebrać wszystkie dane naszych doświadczeń pozytywnych, rozum natrafia na tajemnice niezbadane. Skąd pochodzą te bogi, przed którymi korzyła się i korzy się jeszcze ludzkość? Na co służą te wszystkie światy które oko nasze na firmamencie odnajduje. Jaka rolę odgrywają wobec wszechświata różne ludy?... Tajemnica. A jednak każda rzecz ma racje bytu bogowie, światy, ludy. Może należy jej szukać w formule matematycznej, którą nauka kiedyś odkryje? - Autor roztrząsa szczegółowo postać pogańskiej bogini Wenus, ale bynajmniej nie z pozycji chrześcijańskich, a raczej pogańskich i ezoterycznych. Lektura nie dla każdego. Na pewno nie dla osób, które szukają sensacji, a nie posiadają żadnej wiedzy w zakresie religioznawstwa.

Potrawy z kasz i mąki

Poradnik kulinarny Potrawy z kasz i mąki autorstwa Elżbiety Kiewnarskiej (publikującej w międzywojennej Polsce pod pseudonimem Pani Elżbieta) to jedna z wielu niezwykle wartościowych książek kucharskich. Poradnik ten zawiera 80 przepisów na smaczne i łatwe do wykonania potrawy z kasz, ryżu i mąki. Są to: kluski, knedle, pierogi, makarony, naleśniki, budynie, risotta i inne.

Upaniszady Kena, Isa, oraz fragment z Wielkiej Aranyaki

Nieznany

Upaniszady najpóźniejsze, bo pochodzące z VIII-III w. p.n.e., teksty, należące do wedyjskiego objawienia (śruti) o treści religijno-filozoficznej. Stanowią kontynuację filozofii spekulatywnej brahman, rozwinęły m.in. doktrynę brahmana, atmana, transmigracji (samsara), karmana. Znanych jest ponad 200 upaniszad. Nadal powstają nowe w czasach współczesnych. W 1657 roku uczeni z Benaresu na polecenie księcia Dara Shikoh przełożyli na język perski zbiór upaniszad, zaś francuski indolog Abraham Hyacinthe Anquetil-Duperron przełożył ten wybór na łacinę w pracy Oupnek'hat, opublikowanej w latach 1801-1802. Nazwa pochodzi od sanskryckich słów: sad oznacza siedzieć, a upa ni obok, w pobliżu. (za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Upaniszady). Niniejsze wydanie obejmuje teksty: Kauszithaki. Baszkala. Kena. Mahanarajana. Kathaka. Maitrajana. Isa. Aruneja. Paramahansa. Brahmabindu. Tedżobindu. Mandukja Karika.

Herman i Dorota - Hermann und Dorothea

Johann Wolfgang von Goethe

Edycja dwujęzyczna polsko-niemiecka. Klasyczny romans, ale przez znakomite pióro niemieckiego genialnego poety napisany po mistrzowsku - jest to opowieść o miłości, przed którymi mnożą się rozliczne trudności. Ale jest to także opowieść pełna dramatyzmu. Poemat czyta się z prawdziwą przyjemnością, lecz jego lektura nasuwa także refleksje dotyczące życia i ludzkiej natury. Herman i Dorota jest poematem wzorowanym na antycznym eposie, ale jego bohaterowie to osoby żyjące współcześnie. Prawdopodobnie ów ten zainspirował Adama Mickiewicza do napisania Pana Tadeusza. Der Sohn eines wohlhabenden Ehepaars verliebt sich in eine junge Frau, die ohne unmittelbare Angehörige in einem Flüchtlingstreck an seiner Heimatstadt vorbeizieht. Er möchte sie auf der Stelle heiraten, aber wegen des anfänglichen Widerstands seines Vaters, der die Höhe der Mitgift in den Vordergrund stellt, ziehen zwei Freunde des Hauses ein Pfarrer und ein Apotheker im Flüchtlingslager zunächst Erkundigungen über das angebetete Mädchen ein. Die Auskünfte sind sehr positiv, denn die Ausgeforschte hat u.a. junge Mädchen heldenhaft vor einer drohenden Vergewaltigung geschützt und verfügt zudem über ansehnliche körperliche Vorzüge. Also möchte der Freier die Geliebte wie mit den Seinen vereinbart als seine Braut nach Hause führen. Aus Angst vor der Schmach eines Korbs, verdingt er sie jedoch nur als Magd. Bei einer wendungsreichen Aussprache im Elternhaus kommt die Gegenseitigkeit der Liebe zutage, so dass die Verlobung glücklich vollzogen werden kann.

Maksymy

Św. Ignacy Loyola

Mądrość duchowa w pigułce - przewodnik życia wewnętrznego według św. Ignacego Loyoli. Książka "Maksymy" św. Ignacego Loyoli, w klasycznym przekładzie ks. Aleksandra Jełowickiego, to perła duchowości katolickiej, która od wieków inspiruje wiernych do głębszego życia w zgodzie z nauczaniem Kościoła. To nie tylko zbiór sentencji, ale przede wszystkim przewodnik duchowy dla tych, którzy pragną żyć autentycznie wiarą - z pokorą, ufnością i oddaniem. Autor, założyciel zakonu jezuitów i jeden z największych mistrzów życia duchowego, z prostotą i głębią przypomina o roli Kościoła jako wspólnoty prowadzonej przez Ducha Świętego. Przekonuje, że prawdziwa mądrość płynie z posłuszeństwa wiary, a nie z intelektualnej pychy. Wzywa do czujności wobec ataków na świętość obyczajów oraz do odważnego świadectwa wobec świata. Ta niewielka objętościowo, ale potężna treściowo publikacja to nie tylko lektura dla duchownych czy zakonników. To książka dla każdego, kto szuka jasnych, ponadczasowych zasad, które mogą stać się drogowskazem na codziennej drodze wiary.

Zburzenie Jerozolimy

Franz Joseph Holzwarth

"Zburzenie Jerozolimy" ta bardzo ciekawa praca, która przenosi czytelników w odległe czasy zburzenia Jerozolimy i zniszczenia Świątyni żydowskiej. Autor, Franz Joseph Holzwarth, dokładnie omawia kluczowe wydarzenia i postaci z tej tragicznej historii. Rozpoczyna od wprowadzenia do konfliktu między dwiema głównymi szkołami żydowskimi Hillela i Szammaja, co stanowiło tło dla późniejszych wydarzeń. Opisuje rządy Heroda Agrypy I, który próbował utrzymać względny spokój w regionie. Przechodzi do jego syna, Heroda Agrypy II, który musiał stawić czoło narastającym napięciom i powstaniu żydowskiemu w 66 roku. Przechodzi do powstania żydowskiego z r. 66: Omawia wybuch tego powstania, którego skutki były długotrwałe i katastrofalne. Przechodzi do oblężenia Jotapaty r. 67, jednej z kluczowych bitew w trakcie powstania żydowskiego. Dalej na pierwszy plan wysuwają się Galba, Otho, Vitellius. Autor opisuje polityczne zamieszanie w Rzymie i jego wpływ na losy Judei. Wreszcie dociera do roku 70, kiedy Tytus Flawiusz rozpoczął oblężenie Jerozolimy. Szczegółowo analizuje to długotrwałe oblężenie i losy miasta, które kończy zburzenie świątyni. Franz Joseph Holzwarth przedstawia niszczycielskie skutki oblężenia, w tym zburzenie Świątyni w Jerozolimie. Kończy opowieść, opisując klęskę Żydów i ich rozproszenie, co miało daleko idące skutki dla historii narodu żydowskiego. Ta publikacja jest fascynującym przewodnikiem po dramatycznych wydarzeniach związanych z upadkiem Jerozolimy i stanowi cenny wkład w zrozumienie historii Żydów i starożytnego świata.

Kronika Nowopruska. Obejmująca lata 1293-1394

Wigand von Marburg

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu Wigand z Marburga (ok. 13651409) (niemiecki: Wigand von Marburg) średniowieczny kronikarz niemiecki opisujący walki Krzyżaków z Prusami i Litwinami. Kronika Wiganda pt. Chronica nova Prutenica, jest jednym z podstawowych źródeł informacji o historii ziem pruskich, najazdów na Wielkie Księstwo Litewskie i walk z Królestwem Polskim, obejmującej lata 12931394. Początkowo napisana w języku wysokoniemieckim, rymowaną prozą, łączyła opis aktualnych wydarzeń z legendami, podaniami ludowymi i mitami. Szacuje się, że Wigand napisał 17 tys. wersów, z których przetrwało do dzisiaj w oryginale jedynie 500. Jednakże polski kronikarz Jan Długosz w latach 60. XV zlecił tłumaczenie dzieła Wiganda na łacinę, które wykonał Konrad Gesselen. Tłumaczenie to przetrwało do dzisiaj prawie w całości, ale podczas tłumaczenia wiele dat i innych szczegółów zostało przetłumaczonych błędnie. W Polsce kronika została wydana przez Jana Voigta i hr. Edwarda Raczyńskiego w Poznaniu w 1842 roku w tłumaczeniu Raczyńskiego. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Wigand_z_Marburga)

Matka królów. Czasy Jagiełłowe

Józef Ignacy Kraszewski

"Matka królów. Czasy Jagiełłowe" to fascynująca powieść historyczna autorstwa Józefa Ignacego Kraszewskiego, ukazująca losy Zofii Holszańskiej, czwartej żony Władysława Jagiełły. Młoda i piękna Sonka, początkowo postrzegana jako narzędzie polityczne litewskiego księcia Witolda, szybko zyskuje wpływy na polskim dworze. Przez swoją niezależność i ambicję zyskuje sympatię otoczenia i skutecznie przeciwstawia się intrygom krewnego, chroniąc jedność Polski i Litwy. Stając się matką królów, odegra kluczową rolę w historii Europy.