Akacja

Ewa Schilling

To tylko jedno miejsce, jedno miasteczko w byłych Prusach Wschodnich, jedno malutkie pole szachownicy, na którym tak zwana historia ustawia pionki. To tylko dwie opowieści o ludziach, którzy próbują sami wybierać, żyć swoim życiem i swoją miłością. Ewa Schilling Wydałam do tej pory cztery książki, w tym dwie ostatnie ( "Głupiec", "Codzienność", w krakowskim "ha!arcie). Poza tym publikowałam w takich czasopismach jak "Pogranicza", "Borussia", "Opcje" czy "Portret".

Anioł w majonezie

Leon Brofelt

Opowiadania Leona Brofelta zawarte w zbiorczym tomie "Anioł w majonezie" powstawały w różnych okresach. Dotyczą dziwacznych czasów PRL-u, ale nie tylko. Jest w nich wiele uniwersalnych prawd, a także zabawy z konwencjami. Na  uwagę zasługuje intrygująca konstrukcja bohatera-narratora, którego postać łączy PRL-owskie opowiadania z części Miłe złego początki. Ów młody student powoli przeistaczający się w mężczyznę, zbuntowany (także wobec władzy komunistycznej) "współczesny niedostosowany" mimo formalnej dorosłości cały czas pozostaje nieco niedojrzałym erotomanem - włóczęgą. To XX-to wieczny sowizdrzał, trefniś  i outsider, "niebieski ptak" bez swojego miejsca na ziemi. Na nic jednak zdała się żartobliwa konwencja przyjęta przez autora - kreacja ta dość szybko "przejadła mi  się" i częściej budziła politowanie (a nawet rozdrażnienie) niż rozbawienie. Nie mogłam się bowiem oprzeć wrażeniu, że bohater, wszedłszy w sztuczną rolę beztroskiego kawalarza - seksoholika, został pozbawiony własnego "ja", a błaznując, maskuje tylko własne rozgoryczenie i poczucie pustki wewnętrznej. Na tym jednak nie koniec postmodernistycznej różnorodności upodabniającej zbiorek  do mozaiki o wciąż zmieniającej się fakturze. Oprócz tradycji literatury sowizdrzalskiej i chwilami wręcz naturalistycznych opisów zgrzebnego PRL-u czy degrengolady dokonywanej przez "dziki kapitalizm", autor pragnie przypomnieć do bólu racjonalnemu człowiekowi końca wieku romantyczne przesłanie, iż "są rzeczy na niebie i ziemi, o których nie śniło się nawet filozofom". Dzięki obecności sfery irracjonalnej niektóre historyjki dosłownie w ułamku sekundy przeistaczają się w opowieści z dreszczykiem. Uderzające jest to, że wobec delikatnie tylko zasugerowanej pozarozumowej motywacji zdarzeń odbiorca czuje się "nowoczesnym pokonanym" - jest niby mądrzejszy niż jego przodek romantyk, a jednak zupełnie bezradny wobec sił, których nie zna, a tym bardziej nie kontroluje. Na wyróżnienie zasługuje na pewno kwiecisty język opowiadań, który przykuwa uwagę czytelnika i jest wartością samą w sobie. Autor świetnie włada tym narzędziem - pozwala odbiorcy delektować się słowem, błyska dowcipem, indywidualizuje język postaci i różnicuje styl. Gdy trzeba, jest on prosty (a nawet prostacki z kapitalnie wykorzystywanymi wulgaryzmami), w innym miejscu staje się podniosły lub przeciwnie - rubaszny, wręcz  groteskowy. Wydaje się, że momentami autor umiejętnie stylizuje swe opowiadania na Gombrowicza, co z pewnością może sobie poczytywać za komplement. Zastrzeżenia wywołuje natomiast kompozycja dłuższych opowiadań - mianowicie zbyt długo trwa tam tzw. suspens, kiedy to ciekawie prowadzoną akcję nieznośnie wydłuża nadmierna drobiazgowość i rozgadanie narratora, co zamiast podtrzymywać napięcie przynosi jedynie znużenie. A gdy odbiorca, spodziewając się puenty na miarę misternie zbudowanej  intrygi, wykazawszy maksimum cierpliwości, dobrnie wreszcie do końca, gwałtownie zderza się tak z banalnym lub mało prawdopodobnym, że aż zadziwiającym (cóż za paradoks!) rozwiązaniem fabuły. Pozostawiony z niedosytem finału czytelnik może mieć z kolei przesyt atakującej go zewsząd erotyki, którą wręcz aż ociekają te teksty. Nie przeczę, że jej odważna obecność - dodajmy: niemal w każdym opowiadaniu - bywa czasem atutem ubarwiającym treść. Musi jednak budzić zdegustowanie zawsze, gdy mało wyrafinowane sprośności niepostrzeżenie stają się głównym tematem utworu. U Leona Brofelta za mało go wtedy na opowieść erotyczną - nawet wątpliwej jakości - a za dużo, by po stronie odbiorcy nie wywołać niesmaku, a nawet zażenowania. Reasumując - ponowoczesne otwarcie umysłu na nowe, luźne podejście do lektury, gotowość na psikusy i niespodzianki  często-gęsto serwowane przez autora to warunki konieczne, by czerpać  autentyczną  przyjemność z tego tekstu, bez narażania  się na męki odczuwania czegoś w rodzaju ?uporządkowanego galimatiasu"  czy nawet "dezintegracji  percepcyjnej". Z recenzji "Groch z kapustą" Doroty Nowackiej Spis rzeczy: OPOWIADANIA Z KOŃCA WIEKU Pomysł  (opowiadanie kryminalne)    Pomyłka (opowiadanie autentyczne)    W sanatorium  (opowiadanie zaduszne)    Kumulacja w Portkach  (opowiadanie rodzinne)    Anioł w majonezie  (opowiadanie mistyczne z licznymi cytatami)    Pociąg  (opowiadanie jakoby prawdziwe)    Romeo i Lukrecje  (opowiadanie z drugiej ręki)    Tapczan  (opowiadanie nieprawdopodobne)    MIŁE ZŁEGO POCZĄTKI Jak zostałem literatem, czyli niemiłe złego początki Soso w przedszkolu Pierwszy i jedyny Nie musicie towarzyszu uważać Opaska na oku Z powodu kardynała Dziewczyna z warkoczami Wenus z jeziora Kalejty Posłowie Leon Brofelt - kilka słów o autorze i "Aniele w majonezie" Więcej informacji o autorze i jego twórczości można znaleźć na jego autorskiej stronie: https://www.kb.art.pl

Laurki dla przedszkolaka

Katarzyna Michalec

W książce znajdziemy różne wzory laurek wykonanych z papieru i drobnych ozdób. Każdą z nich z łatwością zrobi dziecko w przedszkolu. Pamiętajmy, że są to tylko wzory, które możemy w dowolny sposób modyfikować, tworząc własne oryginalne dzieła. Robienie laurek z pewnością sprawi dzieciom wiele radości, a najlepszą nagrodą będzie uśmiech osoby, która otrzyma taki prezent. To również doskonały sposób na kreatywne spędzanie wolnego czasu.

Kibol, czyli modlitwa Polaka

Filip Roter

„Kibol, czyli modlitwa Polaka” - najnowsza książka Filipa Rotera. Twórcy debiutanckiej prozy lingwistycznej pt. „Pr –  o – Fil”. Z pozoru stereotypowa opowieść „pseudo – kibica”. Rejestruje, w sposób przewrotny, symboliczny i karykaturalny, obraz Polaka. Obraz, posługujący się formą języka potocznego, ambiwalentnego, wycelowany w  Białoszewsko-Gombrowiczowski  ton, umyślnie nadużywający  zaimków, powtórzeń, wtrąceń fabuły  nie – linearnej, anty – literackiej, nawiązujący do tradycji lingwistycznych, futurystycznych i postmodernistycznych, staje się w końcu, własnym praworządnym „ nowo – słowem”. Autor ukazuje spektrum aberracji, kompleksów, przywar polskich, nienazwanych, uniwersalnych, kosmopolitycznych. Filip Roter (ur.1985 r. w Katowicach), pisarz, poeta, muzyk. Autor poezji minimalistycznej – „Minimal Poetry”. W latach 2004 – 2009 studiował psychologię oraz kulturoznawstwo na Uniwersytecie Śląskim. Twórca muzyki elektronicznej. Współpracował między innymi z Przemysławem Gintrowskim oraz z Marcinem Świetlickim. Współorganizator pokazów mody dla których przygotowuje podkłady muzyczne. Na początku roku 2013, ukazał się jego debiut prozatorski pt.  „PR – O – FIL ”, krypto-autobiograficzna pozycja, traktująca o najpopularniejszym portalu społecznościowym.

The Four Elements Warriors

Christian Shane

JEDEN żądny krwi gatunek dążący do zniszczenia DRUGIEJ strony odwiecznego konfliktu i mieszkańcy TRZECIEJ planety od Słońca, w których obronie stają CZTERY niezwykłe dziewczyny...

Złe zamiary to nie wszystko

Anna Sikorska

Dla młodego demona, wygnańca z Piekła, najbardziej pożądanym przedmiotem jest Klejnot dający władzę nad ojczystym wymiarem. Poszukiwania prowadzą go przez Ziemię, Krainy Baśni, Koszmaru, Absurdu i samo Piekło, jednak im bliżej celu się znajduje, tym mniej pragnie artefaktu i tym więcej intryg odkrywa, a nic, łącznie z demonami i aniołami, nie jest tym, czym się zdawało na początku.

Jan i przyjaciele

Anna Mikler-Chwastek

W książce opisano przygody pewnego człowieka o imieniu Jan i jego dwóch wiernych przyjaciół. Główny bohater oraz sympatyczne Gobliny - Albin i Kuba przeżywają ciekawe przygody ucząc się zarazem wytrwałości i konsekwencji. Towarzyszą im niezwykłe, mówiące ludzkim głosem zwierzaki: stadko Kur i osioł Gerwazy. Zagłębiając się w lekturę „Jana” można odkryć to, co w życiu ważne: wartość przyjaźni, znaczenie marzeń i własnej systematycznej pracy. Książka jest przy okazji małą skarbnicą wiedzy o przyrodzie. Lektura dla dzieci w wieku 5-8 lat. Anna Mikler-Chwastek Adiunkt w Katedrze Pedagogiki Małego Dziecka Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. Zajmuje się dotykowym poznawaniem otocznia przez niemowlęta i małe dzieci, preferencjami dotykowymi (skonstruowała narzędzie autorskie służące do diagnozy preferencji dotykowych i społecznych niemowląt) oraz kształtowaniem się samodzielności życiowej niemowląt, dzieci w wieku poniemowlęcym i przedszkolnym. Prywatnie pisze bajki dla małych dzieci.

Ostatni list do matki. Wspomnienia Żołnierza Wyklętego

Leszek Andrzej Mroczkowski

Autentyczne, wstrząsające i dramatyczne losy młodego człowieka walączącego o wolność Polski, który trafia, jak wielu innych Żołnierzy Wyklętych do celi śmierci w stalinowskim więzieniu. Cudem ocalony od śmierci, ratuje również swoje świadectwo życia: pamiętnik walki i wiersze więzienne. Książka wydana po latach staraniem Stowarzyszenia Dobro Wspólne Ojczyzna przypomina dzisiaj, jak cenna jest wolność i jak wiele kosztuje walka o nią. "Ten niewielki zbiorek wspomnień, za mały jak na ogrom przeżyć autora, jest długiem wdzięczności za ocalenie życia młodego człowieka, tak ciężko zagrożone i doświadczonego w czasach powojennych. Jest również hołdem dla tych, którym nie udało się przeżyć". dr Antonina Komorowska, więzień polityczny "Wiersze czytam i płaczę" Ewa Tomaszewska, polityk, społecznik, nauczyciel akademicki "Ten późny debiut ma wszelkie cechy literatury wielkiej: wielkie są tu dylematy, przeżycia i doświadczenia bohatera, wielka jest odwaga i męstwo, wielka i przerażająca jest historia. Jest tu śmierć, miłość, wojna, więzienie i cierpienie. Jest prawda historyczna i najprawdziwszy ból, samotność i wiara w sens poświęcenia oraz ostateczne zwycięstwo dobra. To wiersze piękne i poruszające do głębi, niezwykłe i jedyne w swoim rodzaju świadectwo Żołnierza  Wyklętego, uhonorowanego przez Związek Pisarzy Katolickich jednym w swoim rodzaju tytułem Poety-Bohatera." Miłosz Kamil Manasterski, poeta, Prezes Związku Pisarzy Katolickich Leszek Andrzej Mroczkowski Urodziłem się 8 X 1931 r. w podwarszawskiej miejscowości Pustelnik. W roku 2012 awansowałem na stopień kapitana Wojska Polskiego. W roku 2014 przeszedłem z Grupy Kampinos AK do Komendy Głównej WiN–Warszawa, gdzie przyjąłem funkcję sekretarza Komendy. Za działalność na rzecz Komendy Głównej WiN otrzymałem stopień podpułkownika.

Abecadło Małego Człowieka

Paweł Pabianiak

Zestaw wierszyków i rymowanek dla dzieci pod wspólnym tytułem “Abecadło Małego Człowieka”. Wierszyki i rymowanki mają jedną wspólną cechę – każda z nich poświęcona jest jednej literze polskiego alfabetu, a w szczególności w każdej rymowance jedna litera jest szczególnie obecna (najczęściej jako pierwsza litera słów używanych w rymowance, a tam gdzie to niemożliwe – możliwie często użyta w danej rymowance litera). Przeznaczony dla dzieci w wieku 3-7 lat, poznających litery, uczących się nowych wyrazów i posługiwania językiem polskim.

Latimeria

Norbert Zett

W ciemnym lesie zły bożek budzi się do życia i jest głodny... zemsty. Nie spocznie, dopóki nie wytępi rodzaju ludzkiego ze swojej wyspy. Nawet, jeśli miałoby to zająć tysiąc lat. Latimeria to krótka saga starożytnej wyspy, która zmienia się wraz jej niecodziennymi mieszkańcami. Opowieści, inspirowane takimi dziełami jak Opowieści z Ziemiomorza Ursuli K. Le Guin czy Smok Antona Straszimirowa, przenoszą do świata, gdzie baśń miesza się z horrorem, a magia z techniką. Wraz z królewną Słodką, czarownikiem Czarcikęsem, młodym skarbnikiem Miasta Pychy i innymi bohaterami wyruszysz w podróż, która zmieni bieg historii. Choć bohaterowie Latimerii parają się magią lub żyją z nią w zgodzie, problemy, przed którymi stają, są bardzo ludzkie. Głównym motywem jest, oczywiście, walka dobra ze złem, lecz żadna z występujących postaci nie pozostaje czarna lub biała. Na swych kontach mają złe i dobre uczynki, są zranieni lub otoczeni zbytnią opieką. Zmierzyć się muszą z przeciwnościami, na które nie są gotowi. W opowiadaniach znaleźć można problemy utraty bliskich, dorastania, nierówności społecznych czy narzuconego heroizmu.

Jacek antyterrorysta

Katarzyna Michalec

Czy można zostać antyterrorystą w czwartej klasie szkoły podstawowej? Oczywiście, że tak, bo w snach przecież wszystko jest możliwe. Jacek jest uczniem czwartej klasy i jak na razie nie ma pojęcia, kim chciałby zostać w przyszłości. Nękany ciągłymi pytaniami babci, w końcu zaczyna się nad tym zastanawiać. Nic jednak nie przychodzi mu do głowy. Pomysł podsuwają mu wiadomości telewizyjne, w których chłopiec widzi policjantów z oddziału antyterrorystycznego i już doskonale wie, jaki zawód chce wykonywać i to od zaraz. Kompletuje więc oddział z najdzielniejszych kolegów ze szkolnej ławki i… rusza do akcji. A akcje są naprawdę zabawne, ale też niebezpieczne i skomplikowane zarazem, bo przecież trzeba się dobrze zastanowić, czy śpiącą od ponad pięciuset lat królewnę na pewno obudzi granat hukowy. Niektóre sceny nawiązują do znanych nam bajek. Pomimo tego, że wszystko okazuje się tylko snem, Jacek i tak postanawia w przyszłości zostać antyterrorystą. To pełna humoru historia, polecana szczególnie tym, których interesuje praca w policji.

Percepcja siebie i własnej sytuacji życiowej przez wychowanków domu dziecka

Turska Małgorzata

Wychowankowie domów dziecka, niezależnie od przyczyn dla których znaleźli się w placówkach opiekuńczo-wychowawczych stają się ofiarami traumatycznych przeżyć, które w znaczącym stopniu wpływają na ich postrzeganie siebie, świata i własnej sytuacji życiowej. Na podstawie przeprowadzonych badań, Małgorzata Turska pokazała, jaki jest stosunek wychowanków domu dziecka do siebie, jak postrzegają oni swoje szanse w dorosłym życiu, jak radzą sobie z problemami codziennymi. Wnioski z badań mogą wielu z nas zaskoczyć i zmienić potoczne wyobrażenie o sytuacji w domach dziecka.   spis treści: Wstęp Rozdział I Dom dziecka jako ekosystem opiekuńczo-pomocowy 1.1 System opieki i społecznego wsparcia. Wstępny opis zagadnienia 1.2 Zarys historyczny oraz podstawy prawne funkcjonowania domów dziecka w Polsce1.3 Model domu dziecka, zasady jego działania i postulowane kierunki zmian 1.4 Sytuacja wychowanków domu dziecka w świetle badań i analiz Rozdział II Percepcja siebie i własnej sytuacji życiowej. Wybrane aspekty 2.1 Proces percepcji i jego wyznaczniki 2.2 Percepcja siebie w sytuacji braku opieki rodzicielskiej 2.3 Pomoc i wsparcie w sytuacjach sieroctwa naturalnego i społecznego 2.4 Samodzielne życie w planach wychowanków domu dziecka Rozdział III Metodologia badań 3.1. Cel, przedmiot i zakres badań 3.2. Problemy badawcze i hipotezy 3.3. Metody, techniki i narzędzia badawcze 3.4. Charakterystyka badanej próby 3.5. Charakterystyka przebiegu i terenu badań Rozdział IV Cechy położenia życiowego badanych 4.1. Charakterystyka cech indywidualnych badanych 4.2. Sytuacja rodzinno-prawna wychowanków 4.3. Klimat społeczny placówki 4.4. Formy pomocy opiekuńczo-wychowawczej 4.5. Podsumowanie Rozdział V Ocena położenia życiowego i jej wymiary 5.1. Orientacje życiowe badanych 5.1.1. Poczucie zrozumiałości 5.1.2. Poczucie zaradności 5.1.3. Poczucie sensowności 5.2. Wsparcie społeczne w subiektywnej ocenie badanych 5.3. Subiektywny obraz własnej sytuacji życiowej w aspekcie teraźniejszości i przyszłości 5.4. Podsumowanie Rozdział VI Wnioski i postulaty pedagogiczne 6.1. Synteza wyników badań 6.2. Postulaty pedagogiczne Bibliografia

Droga

Zbigniew Ściubak

„Droga” to relacja z pieszej pielgrzymki z Lublina do Santiago de Compostela i dalej nad Atlantyk. Pielgrzymka ta miała miejsce pomiędzy 15 maja a 21 września 2015 roku. „Droga” to sto trzydzieści, następujących po sobie, splatających się ze sobą, przywołujących się nawzajem poprzez czas i przestrzeń, dni. To urzekająca podróż przez Europę, przez jej dziedzictwo, ale także przez obszary duszy i serca. Jedyną jej powtarzalnością, jest jej niepowtarzalność. Niepowtarzalność każdego dnia, każdego zdarzenia, każdego doświadczenia. „Droga” jest zniewalająco piękna, brutalnie prawdziwa, głęboko metafizyczna. Jest drogą przez życie, przez kulturę, przez poznanie. Droga wiedzie ludzi do Santiago, do świętego Jakuba. Wiedzie ich do prawdy o sobie, o Europie, o Bogu, o życiu. Wobec „Drogi” nie można przejść obojętnie. Można ją odrzucić albo się nią zachwycić. Można wreszcie na nią wejść. Aby samemu doświadczyć wszystkiego, co ma do zaoferowania.

KotoPiramidon

Dorota Mularczyk

Jest lipiec. Świeżo po przeprowadzce do nowego domu, znudzony, dziesięcioletni Marcel rysuje na kartce bloku rysunkowego wymyślonego kumpla. Dopiero co przeglądał encyklopedię dla dzieci i nie miał się z kim podzielić wrażeniami po przeczytaniu informacji na temat egipskich piramid. Bardzo go zaintrygowały i przepełniły swoją tajemniczością. Poczuł ogromną chęć zobaczenia ich na własne oczy i rozwiązać największą zagadkę tysiącleci - Co tak na prawdę w sobie kryją?

Hipnoza

Bartłomiej Basiura

Kiedy do lubaczowskich policjantów dociera informacja, że to nie samobójstwo jest powodem śmierci młodej kobiety, rozpoczynają nierówną walkę z czasem. Wiedzą, że do ich spokojnego świata wdarł się intruz i że będą kolejne ofiary. Czy uda im się je uchronić, jeśli mordercą może być każdy? Hipnoza to nowatorski kryminał oparty na filozoficznej prawdzie manipulacji. Bartłomiej Basiura (ur. 1991 r.) pisarz młodego pokolenia, student V roku prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim, ma na swoim koncie już trzy kryminały, w których jednak można odnaleźć elementy innych gatunków literackich. Jego pierwszą szeroko promowaną książką była wydana w 2014 roku „Zamknięta prawda”. Autor wyruszył w trasę literacką po Polsce, spotykał się z czytelnikami. Na scenie towarzyszyli mu młodzi muzycy, których zaprosił do współtworzenia tego wydarzenia. Pisanie jest dla niego przede wszystkim pasją, którą chce się dzielić. Krytycy literatcy entuzjastycznie przyjęli jego debiut literacki, co zaowocowało ogólnopolską premierą „Ucznia Carpzova” – książki poprzedzającej „Zamkniętą prawdę”. Patronami wspierającymi publikacje autora są m.in. Polacy nie gęsi i swoich autorów mają, Magazyn Obsesje, Nie czytasz – Nie idę z Tobą do łóżka. Wkrótce spodziewana jest premiera nowej trylogii Autora.

Facebiografia

Jarosław Prusiński

Zbiór zabawnych, krótkich felietonów na różne tematy pisanych z przymrużeniem oka. Zapiski były tworzone przez autora na potrzeby portali społecznościowych i bloga autorskiego. Między innymi dzięki tym krótkim tekstom grono fanów Prusińskiego stale się powiększa. Doskonała lektura w podróż albo do tramwaju. Uwaga! Lektura tej pozycji grozi niekontrolowanymi wybuchami gromkiego śmiechu.