Ekipa na tropie. Niezapomniane urodziny

Magda Stachula

Filip, młodszy brat Kuby zaplanował niezwykłą niespodziankę dla Kuby, postanowił zorganizować niezapomnianą imprezę urodzinową. Chłopcy wraz z rodzicami wyjeżdżają nad jezioro, gdzie czekają już na nich sąsiadki Oliwka i Jagoda. Jest słoneczny, ostatni weekend października, przyjęcie zaplanowane jest na sobotnie popołudnie. Oprócz tortu, piniaty i gier terenowych, dzieci zdobią dynie i postanawiają uczcić zbliżające się święto Halloween spacerem po okolicznych domach w myśl zabawy: cukierek albo psikus. Podczas wędrówki po osiedlu Filip ma wrażenie, że ktoś ich obserwuje, a potem docierają do ostatniego domku na Zapomnianej ulicy, który wygląda jak rodem z horrorów. Właściciel tego miejsca, wbrew ich oczekiwaniom nie proponuje cukierków, tak jak inni sąsiedzi, tylko wybiera psikus. Co zrobią dzieci? Czy naprawdę ktoś ich śledził? Kim był? Na te i inne pytania znajdziecie odpowiedź czytając drugi tom "Ekipy na tropie". To pełna zwrotów akcji obowiązkowa pozycja dla dzieci, które lubią przygody i nie boją się wyzwań.

Litwa po litewsku

Dominik Wilczewski

Historia Litwy to nie tylko unia lubelska, wspólna walka o Grunwald, Pan Tadeusz oraz obowiązkowe zwiedzanie Ostrej Bramy i cmentarza na Rossie. Dominik Wilczewski snuje wciągającą opowieść o splocie przeszłości Litwy z jej współczesnością. Litwini wiele razy upadali, bywali pionkami w grze wielkich mocarstw i znów powstawali, wiedzeni nadzieją na przetrwanie narodu, tożsamości, języka i kultury. Własnym wysiłkiem wyciągnęli swoje państwo z historycznego niebytu, zbudowali Litwę na własnych zasadach. Litwa po litewsku to wnikliwa i pasjonująca rekonstrukcja historii, opis relacji polsko-białorusko-litewskich. Wilczewski pyta litewskich historyków i socjologów o stosunek do powstania styczniowego i innych z polskiej perspektywy kluczowych wydarzeń, przedstawia najważniejszych dla historii Litwy działaczy społecznych i polityków i z ciekawością szuka odpowiedzi na pytania, które trapią dziś samych Litwinów.

Ojciec zbiór opowiadań erotycznych o kontrowersyjnych relacjach

LUST authors

Leżałam na plecach na ołtarzu. Oplotłam go nogami. Wciąż miał na sobie koloratkę." Alva nie podeszła do konfirmacji razem ze swoimi rówieśnikami. Gdy jako dziewiętnastolatka otrzymuje szansę nadrobienia zaległości, nie chce jej przegapić. Ksiądz nazywa się David Widmark. Jest po trzydziestce. To czarujący, seksowny i bardzo zakazany mężczyzna. Zaczyna się między nimi gra. Gra, której granice Alva przesuwa coraz dalej. A David jej na to pozwala. Pewnego popołudnia zostają sami w kościele i Alva postanawia go uwieść... Opowiadania wchodzące w skład zbioru traktują o pożądaniu i namiętności, której nie sposób się oprzeć. O zakazanych uczuciach, które nie powinny się nigdy narodzić. Młoda dziewczyna i ksiądz, uczennica i nauczyciel, przybrane rodzeństwo, zięć i teściowa, pacjentka i lekarz - co się między nimi wydarzy i jakie będą tego konsekwencje? Czy bohaterowie i bohaterki zdołają okiełznać swoje żądze? W skład zbioru wchodzi 11 opowiadań: Doktor Lukas Cena pożądania Niebezpieczne pożądanie Przypływ żądzy Kontroler biletów Rodzeństwo W kąpieli z panią Nilsen Ojciec Greckie wakacje z teściową Domek w górach: Córka przyjaciela Nauczyciel geografii

Moje babcie nie ubierają się u Chanel

Beata Lewicka

Chanel, TikTok i babcie z misją! Gabi ma 13 lat, modowy vibe i zero ochoty na babcine klimaty, które uważa za Cringe Ale gdy luksusowa broszka Chanel znika na klimatycznym proteście, wszystko się zmienia. Babcie ruszają do akcji, pies Bigos szaleje jak detektyw na espresso, a Gabi odkrywa, że prawdziwe przygody zaczynają się offline. 🕵️‍♀️ Zagadki, śledztwa, babcie, które zaskakują 📱 Trochę dramy, dużo śmiechu 🐶 I Bigos, który kradnie każdą scenę Czy odzyskają broszkę? Może. Czy odnajdą siebie nawzajem? Na pewno. To opowieść o pokoleniowej przyjaźni, o tym, że babcie mogą być bardziej cool niż Instagram, i że czasem trzeba zgubić coś cennego, żeby odnaleźć to, co naprawdę ważne. Pełna humoru, stylu, mody i akcji książka, którą pokochają nie tylko nastolatki! Beata Lewicka Pisze książki i opowiadania dla dzieci także jako Beata Sarnowska. Zadebiutowała powieścią Tajemnica zaginionej kotki, która zdobyła uznanie jury w konkursie polskiej sekcji "Ibby Książka Roku 2016" i została wpisana na listę bis. Pracuje w towarzystwie dwóch mruczących asystentek, bez których prawdopodobnie nie powstałaby żadna, wciągająca powieść.

Basia. Basia i urodziny w muzeum

Zofia Stanecka

Co ciekawego może wydarzyć się w muzeum? Na przykład urodziny ulubionej koleżanki! To nie żarty. Anielka zaprosiła Basię na swoje urodziny do Muzeum Narodowego! Basia jeszcze nie wie, jak wiele niespodzianek czeka ją na miejscu... Muzeum jest ogromne, pełno w nim kolorowych obrazów i figur. Można je oglądać, ale można też nieźle się bawić podczas warsztatów. Basia jest zachwycona i podobnie, jak inne dzieci, otrzymuje wyjątkową czapkę... Wiąże się z nią pewna historia. Wszystko tu jest niezwykłą opowieścią. Można się dowiedzieć, jak kiedyś wyglądało życie zwykłych ludzi i co na głowach nosili rycerze. Basia przekonuje się także, czego w muzeum lepiej nie robić. Razem z innymi dziećmi poznaje jego zagadkowy świat i uczy się panujących w nim zasad. Książeczka napisana w ciekawy i przystępny sposób, idealna dla dzieci w wieku od 3 do 7 lat. Część ogromnej serii opowiadającej o zabawnych i pouczających przygodach małej Basi.

Waldorff. Ostatni baron Peerelu

Mariusz Urbanek

Starsi z pewnością pamiętają, młodsi zapewne już nie kojarzą kim był Jerzy Waldorff. Najkrócej mówiąc był jedną z barwniejszych postaci Polski Ludowej. Bardzo charakterystyczną i medialną. Recenzent i komentator muzyczny, popularyzator muzyki poważnej, gorący orędownik ochrony zabytkowych grobowców, założyciel Społecznego Komitetu Opieki Nad Starymi Powązkami. To z jego inicjatywy od 1974 roku do dziś w okresie Wszystkich Świętych odbywają się społeczne kwesty pieniędzy, w które to zbiórki angażują się aktorzy scen i filmu. Był krytykiem muzycznym, może najbardziej w Polsce znanym w II połowie XX wieku. Podczas okupacji organizował i prowadził koncerty. Zainicjował powstanie kilku muzeów. Charakterystyczny głos Jerzego Waldorffa, dobiegający z radiowych głośników, rozpoznawali wszyscy. Przez dziesięciolecia był komentatorem muzycznym na antenie Polskiego Radia. Ta praca przyniosła mu ogromną popularność. Jego zdanie było do tego stopnia cenione przez radiosłuchaczy, że choć uznawano go za "wroga ludu", to jednak od 1951 roku pozwolono mu prowadzić cotygodniowe felietony muzyczne. [Jolanta Ciosek, dziennikpolski24.pl] Urbanek zgrabnie ogarnął całość egzystencji Waldorffa: jako dziennikarza, felietonisty, nie tylko muzycznego, prozaika, dynamicznego i szyderczego, obrazoburczego polemisty, kpiarza, społecznika, homoseksualisty, pieniacza, sławnego przyjaciela sławnych, retora, i wreszcie obywatela zatroskanego o swój kraj i o swoje ukochane, acz bardzo krytykowane, miasto Warszawę. [Krzysztof Lubczyński, trybuna.info] Dla mnie książki autorstwa pana Urbanka nie są lekkie, ale warte przeczytania. Ta, o życiu Jerzego Waldorffa, ale i całej epoce, jest również ciekawa. Człowiek legenda, którego pamiętam z dzieciństwa. Choć po lekturze naszła mnie refleksja, że czasem lepiej nie wiedzieć pewnych rzeczy o znanych ludziach. [Agacha, lubimyczytac.pl] Waldorff to postać, która "towarzyszyła" mi w młodości. Waldorffa się czytało, słuchało, kibicowało się mu, krytykowało, chwaliło, w stosunku do jego Osoby nie trudno było być obojętnym. Pozostał w mej pamięci w charakterystycznych wypowiedziach podczas zbiórek na Powązkach. Książka pozwoliła mi wrócić do opowieści dziadków dotyczących lat międzywojennych i wojennej/powojennej Warszawy, opowieści rodziców dotyczących wczesnych lat PRL i do moich wspomnień, emocji z lat 1970-2000. [Febra, lubimyczytac.pl] Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji. Tekst: Iskry, Warszawa 2008.

Szczęście za horyzontem

Krystyna Mirek

Jakie niespodzianki może przynieść los? Justyna i Janek funkcjonują w skrajnie odmiennych światach. Ona jest świetnie usytuowana i prowadzi bogate życie towarzyskie, ale w konsekwencji jednej złej decyzji traci wszystko. On samotnie wychowuje trójkę dzieci, praca nie daje mu satysfakcji, a ciągłe kłopoty finansowe piętrzą trudności. Co się stanie, gdy ścieżki tych dwojga się przetną? Justyna, mierząc się z przeszłością, zapragnie bezinteresownie pomóc Jankowi, on natomiast wreszcie zda sobie sprawę, że w pojedynkę wszystkiemu nie podoła. Czy łącząc swoje słabości, zyskają moc, która poprowadzi ich do szczęścia?

Legendy

Janina Porazinska

Wśród polskich pól, łąk i lasów pojawiają się niezwykłe postacie. Znani święci, aniołowie, a nawet sama Matka Boża z Jezusem odwiedzają mieszkańców wsi. Pomagają potrzebującym, przywracają ład i sprawiedliwość. Tych historii nie znajdziesz w Biblii, ale czy to znaczy, że nie mogły wydarzyć się naprawdę? Janina Porazińska jest jedną z najbardziej cenionych autorek polskiej literatury dla dzieci. Jej utwory bawią i uczą rodzimego folkloru kolejne pokolenia. Tym razem rzeczywistość polskiej wsi niespodziewanie miesza się z chrześcijańskimi wierzeniami. Autorka serwuje mieszankę wzruszeń i humoru, która spodoba się czytelnikom w każdym wieku.

Trzy kaczki. Historia pewnej rodziny

Ewelina Chudzik

Życie codzienne toksycznej rodziny oczami trzech sióstr. Pola, Róża i Bogusia. Trzy siostry w różnym wieku. Każda z nich boryka się z traumami i złymi wspomnieniami wyniesionymi z rodzinnego domu. Domu, w którym panował wieczny lęk przed wybuchami agresji ojca, a toksyczne relacje, jakie wytworzyły się między rodzicami a dziećmi, stały się dla obu stron źródłem wstydu i żalu. Pomimo upływu lat siostry wciąż zmagają się z cieniami dawnych wydarzeń. Depresja, odrzucenie, poczucie braku sensu w życiu i nieszczęśliwa miłość... Czy uda im się znaleźć sposób, by w końcu odciąć się od przeszłości i zacząć szukać swojego szczęścia? Trzy kaczki" to poruszająca, pełna ciepła opowieść o codziennym życiu i wszystkich jego blaskach i cieniach. To urywek z życia pewnej rodziny, gdzie nastroje zmieniają się szybciej niż pogoda w górach. To wreszcie frapujący miszmasz emocji, refleksji i doświadczeń, który prowokuje do baczniejszego przyjrzenia się sobie i swoim bliskim.

Niewolnicy dopaminy. Jak odnaleźć równowagę w epoce obfitości

Anna Lembke

Wszyscy znamy to uczucie, gdy bardzo pragniemy kolejnego kawałka czekolady albo tego, aby dobra książka, film lub gra wideo trwały wiecznie. Pojawienie się tego pragnienia to moment, gdy szala przyjemności przechyla się w stronę bólu. Żyjemy w czasach bezprecedensowego dostępu do bodźców zapewniających poczucie zadowolenia. Substancje uzależniające, jedzenie, informacje, hazard, zakupy, gry, wiadomości, seksting, Facebook, Instagram, YouTube, Twitter... Te bodźce są różne, liczne i mają ogromną moc, a smartfon działa jak kroplówka, która 24 godziny na dobę dostarcza nam cyfrową dopaminę. Psychiatra Anna Lembke wyjaśnia, jak działa neurobiologiczny mechanizm nagrody, oraz tłumaczy, dlaczego stałe dążenie do przyjemności prowadzi do bólu. Pokazuje też w oparciu o prawdziwe, nieraz szokujące historie jej pacjentów, jak można ograniczyć konsumpcję i utrzymać w ryzach niepohamowane dążenie do przyjemności. Sprawi to, że nauczymy się żyć w sposób zrównoważony, co może uszczęśliwić zarówno nas, jak i naszych bliskich. Autorka: Anna Lembke Profesorka psychiatrii i medycyny uzależnień w Stanford University School of Medicine, kierowniczka Stanford Addiction Medicine Dual Diagnosis Clinic, laureatka licznych nagród za wybitne badania w zakresie chorób psychicznych oraz za nauczanie i innowacyjność w leczeniu klinicznym. Opublikowała ponad sto recenzowanych artykułów, książek i komentarzy w prestiżowych czasopismach, takich jak New England Journal of Medicine i Journal of the American Medical Association. Zasiada w zarządach kilku stanowych i krajowych organizacji zajmujących się uzależnieniami. Lektorka: Iwona Tokarska Opolska dziennikarka, prezenterka radiowa i telewizyjna, lektorka. Obecnie można ją usłyszeć na falach Radia Opole. W przeszłości pracowała m.in. w TVP3 Opole i w TVN24. Absolwentka Dyplomacji Europejskiej na Uniwersytecie Wrocławskim i Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej na Uniwersytecie Opolskim.

Dzień oszusta

Ireneusz Iredyński

Czarna literatura w czystej i doskonałej postaci. Fascynująca, a zarazem odpychająca, gdyż jej bohaterem jest człowiek skrajnie amoralny, zły. Notoryczny oszust, manipulant i wreszcie morderca. Tekst poraża obrazami ekstremalnej izolacji, osamotnienia i zatracenia. Ta świetnie napisana (debiutancka!) powieść, która wzbudziła swego czasu (lata 60-te XX wieku) wielkie emocje i kontrowersje, także i dzisiaj nie może pozostawić nikogo obojętnym. RECENZJA, KTÓRĄ NAPISAŁA AGNIESZKA "KOCZOWNICZKA" (2014): Powieść ta przedstawia dzień z życia pewnego mężczyzny mieszkającego w obskurnym wynajętym pokoju i zajmuje się niezbyt uczciwymi interesami oraz chodzeniem do knajp. Ma kobietę, Monikę, która namawia go do zmiany mieszkania oraz trybu życia. Podczas jej wizyt potrafi zasnąć słodko jak dzidziuś, nie przejmując się, że sprawia jej przykrość. Nie odprowadza jej do domu. Trudno powiedzieć, dlaczego Monika kocha kogoś, kto nie jest ani dobrym kochankiem, ani miłym kompanem do rozmowy i na każdym kroku okazuje jej lekceważenie. Kiedy tytułowy oszust beznamiętnie snuje swoją opowieść, można zauważyć, że jest człowiekiem całkowicie pozbawionym uczuć wyższych, niezdolnym do współczucia i przyjaźni. Prawie nigdy nie ulega emocjom, tym samym tonem opisuje leżenie na poduszce i śmierć człowieka. Odniosłam wrażenie, że tak okrutny i bezduszny był od dziecka. W pewnej chwili wspomina, że jako czternastolatek bawił się wieszaniem kota. Ciągle kłamie, jak gdyby nie potrafił rozmawiać normalnie. Lubi psuć ludziom dobry humor i - jak typowy alkoholik - z poniżania się czerpie osobliwą przyjemność. Dostrzegłam pewne podobieństwa pomiędzy "Dniem oszusta" a "Pętlą" Marka Hłaski. Oba utwory ukazują dzień z życia wyizolowanego, inteligentnego mężczyzny. Obaj panowie mają kobiety, które ich kochają i namawiają do zmiany trybu życia. Obaj bohaterowie na początku znajdują się w domu, potem wędrują po mieście, odwiedzając knajpy i wdając się w liczne awantury, i na koniec wracają do pustego mieszkania. I wreszcie w obu utworach dużą rolę odgrywają antabus oraz pętla. Co ciekawe, Hłasko wydał "Pętlę" w wieku dwudziestu dwóch lat, a Iredyński napisał "Dzień oszusta", mając zaledwie o rok więcej. Wydaje mi się, że nie są to przypadkowe podobieństwa, Iredyński na pewno znał opowiadanie Hłaski i chciał do niego nawiązać. "Dzień oszusta" czytałam z uczuciem podziwu dla autora, który już we wczesnej młodości posługiwał się piórem w sposób bardzo sprawny, oraz niechęci do bohatera i do przedstawionego świata. RECENZJA, KTÓRĄ NAPISAŁA KATARZYNA SAWICKA (2014): "Dzień oszusta" to historia spięta klamrą, rozpoczyna i wieńczy ją bowiem jedna i ta sama scena leniwego zabijania czasu w łóżku w wynajmowanym pokoju, w którym mieszka tytułowy oszust. Dlaczego oszust? Niekoniecznie z powodów oczywistych, związanych z jego sposobem zarobkowania, a więc sprzedawania rzeczy bezwartościowych za duże stawki. Oszustwo jakiego się dopuszcza główny bohater tej opowieści to oszustwo wyższego kalibru, oszustwo związane z tym co czuje, jak widzi świat i jak go przeżywa. Nasz oszust zdaje się nie wierzyć w to, co się dookoła niego dzieje, zda się traktować ludzi jak marionetki, swobodnie żonglując ich losami, życiem, a nawet śmiercią zabawiając się w swoistego aktora na wielkiej scenie miasta. Nie od rzeczy w swojej recenzji Lem nazwał go nihilistą. Oszust bowiem oszukuje wszystkich, łącznie z samym sobą. Oszukuje swoją gospodynię, swoją dziewczynę, przyjaciół, przypadkową dziewczynę, którą beztrosko w zasadzie zabija, oszukuje wreszcie sam siebie przy dwukrotnym markowaniu własnego samobójstwa. Zdaje się, że rzeczywisty jest tylko w jednym momencie, w jednej chwili, gdy uświadomi sobie co zrobił dziewczynie i w końcu poczuje jakieś żywsze emocje, ale to ledwie na chwilę, na moment, jej śmierć przyjmie już na ten swój dobrze odgrywany sposób. Kim jest ten oszust? W pierwszej chwili wydaje się być złośliwy, potem trudniej ocenić jego kolejne kroki, a ilość niechęci jaką powoduje może odstraszać. Jednak w tym wszystkim przewija się coś ważnego, jakaś nieuchwytna nić związana z tym jaki człowiek jest naprawdę, a jakiego siebie odgrywa przed ludźmi. Na ile to jaki ma swój wewnętrzny porządek to jednolita całość, na ile to materia podlegająca wpływom innych ludzi, ich ocenom, a także sytuacjom, jakie się pomiędzy nimi tworzą? Śledząc dzień jaki przeżywa tytułowy oszust trudno jednoznacznie to ocenić. ANDRZEJ WALICKI ("NOWE DROGI" 1963): Nie ulega, wydaje mi się, wątpliwości, iż taka literatura nie jest odbiciem współczesnego życia, lecz jest jego karykaturą. Groźną karykaturą. Sugeruje fałszywy obraz społeczeństwa, stwarza niebezpieczny typ "bohatera". Jeśli literatura powinna odgrywać rolę wychowawczą (a z pewnością powinna i odgrywa), to nie można się pogodzić z taką rolą "wychowawczą". Czy bohaterowie różnych "Dni oszusta" i podobnych pozycji mają stanowić przykład godny naśladowania? IRENEUSZ IREDYŃSKI O SWOIM DZIELE (1964): "Dzień oszusta" wzbudził wiele nieporozumień; to, co w moim przekonaniu miało być odczytane jako przypowieść o pewnej, specyficznej postawie, zostało przyjęte przez niektórych krytyków jako historyjka afirmująca dosyć żałosne życie niezbyt sympatycznego indywiduum; to, co w moim przekonaniu miało być ilustracją skrajnej obcości, zatracenia się w mistyfikacji, co miało być tragiczne, mimo że sam bohater nim nie był, zostało odczytane jako sławienie wszelkich postaw amoralnych a raczej antymoralnych, jako sławienie rozpasania seksualnego, braku uczuciowości itd. Był okres, iż cieszyłem się, że adwokaci broniący morderców nie powoływali się na moją książkę, jako podręcznik ich klientów. [...] pisarz to dziś po prostu intelektualista zajmujący się jednym lub wieloma z rodzajów literatury. Jako intelektualista tkwi w środku polityki, prądów umysłowych, sporów estetycznych. Tkwi jako widz. Jego głos jest głosem doradczym. W sprawach zasadniczych jest bezbronny. Jest nagi. Tarczą jest jego widzenie świata, tarczą jest jego artyzm. Szczegółową, obszerną, i bardzo interesującą analizę "Dnia oszusta" napisał Zdzisław Marcinów, którą opublikował w swej książce "Bohater obok świata" (2011). Projekt okładki: Karolina Lubaszko

Sama tego chciałaś opowiadanie erotyczne

Marlena Rytel

Alicja i Paweł są małżeństwem z kilkuletnim stażem, mieszkającym na dalekiej prowincji. Z pozoru uchodzą za udaną parę, jednak coraz częściej do ich związku wkrada się rutyna. Wszystko zmienia się, gdy Paweł na kilka dni wyjeżdża do stolicy, a Alicja zmuszona jest zostać sama... i stawić czoło zuchwałemu włamywaczowi, który czai się nie tylko na jej dobytek.

Stacja Jagodno. Po nitce do szczęścia

Karolina Wilczyńska

Pozwól zabrać się w kolejną podróż do Jagodna - urokliwego miejsca w Górach Świętokrzyskich, które działa kojąco na duszę kobiety... Daj się przekonać, że prawdziwa przyjaźń i miłość są w stanie pokonać wszelkie przeciwności losu. Dlaczego żona wójta płacze wieczorami? Czy angielski kuzyn hrabianek odnajdzie się wśród polskiej rzeczywistości? Co może łączyć doktor Ewę z ojcem Łukasza? I czy są jeszcze jakieś tajemnice dworku, które nie zostały odkryte? Czy mieszkańcom Jagodna uda się dojść po nitce do szczęścia? Historie kreślone przez Karolinę Wilczyńską rozpromienią nawet najpochmurniejsze dni i sprawią, że poczujesz się w Jagodnie jak we własnym domu.

Zabójcze uczucie

Ewelina Kwiatek

Mówi się, że kobiety to słaba płeć. Na pewno? Georgina traci wymarzoną pracę w FBI w prawdziwie spektakularnym stylu ― zostaje zwolniona dyscyplinarnie za naruszenie nietykalności cielesnej przełożonego. Seksualnego drapieżcy, molestującego podwładne. Na szczęście w tej trudnej sytuacji Gigi nie jest sama. Wkrótce wychodzi za mąż za wspaniałego, wspierającego ją mężczyznę... Świeżo poślubiony małżonek dopiero wtedy ukazuje swoje prawdziwe oblicze, a była agentka przekonuje się, że popełniła błąd. Najwyraźniej jednak los, choć bywa przewrotny, sprzyja Georginie. Po kolejnej domowej awanturze Ryan wsiada do samochodu i odjeżdża, by nigdy nie wrócić. Gdy Gigi zastanawia się swoim życiem i szuka czegoś, co nadałoby mu sens, na jej drodze stają dwie młode dziewczyny, które, tak jak ona, zostały dotkliwie skrzywdzone przez mężczyzn. Georgina trenuje je i szkoli, by mogły zaznać ukojenia w zemście. Tak zaczyna się ich nielegalna działalność, polegająca na usuwaniu z ulic miasta najgorszych szumowin. Zabójczo niebezpieczne i szalenie skuteczne w swoim fachu kobiety nie boją się podejmować nawet najtrudniejszych zleceń. Takich jak to, które otrzymuje Jennifer. Płatna zabójczyni ma bliżej poznać, a następnie pozbyć się pewnego mężczyzny. Tylko czy na pewno to Cayden Jackson, najmłodszy prokurator w historii stanu Nowy Jork, jest tym złym? Czy rodzące się między nimi uczucie zaburzy osąd dziewczyny? Nietuzinkowa fabuła, wartka akcja, niebezpieczeństwo i gorący romans ― wszystko to znajdziecie w nowej powieści Eweliny Kwiatek! Posłuchaj audiobooka:

Bożyszcze tłumów

Zeter Zelke, Kazimierz Kyrcz jr

Na Niebieską Planetę zstąpili bogowie antyczni, by zakładać tu firmy i robić kariery. Petunia i Krystek uważnie przyglądają się zuchwałym poczynaniom przybyszów, sami jednak skupiają się na swoim życiu - planują właśnie podróż przedślubną. Wyjazd zostaje udaremniony, gdy w mieszkaniu pary zjawia się Adonis. Bóg planuje rozpoczęcie kariery wokalisty heavymetalowego i potrzebuje pomocy Petunii i Krystka. Lekkie, żartobliwe opowiadanie dla miłośników gier z konwencją.

Rodzinny sekret (#4)

Grzegorz Gołębiowski

Jeden sekret skrywany przez dekady może odmienić życie całej rodziny. Marta Wielgórska przez wiele lat żyła w przekonaniu, że jest jedynaczką. Jej matka dopiero na łożu śmierci wyjawiła szokującą tajemnicę: dziecko nie zmarło w trakcie porodu, ale zostało przez nią porzucone w szpitalu. Dobiegająca osiemdziesiątki Marta postanawia zrobić wszystko, by odnaleźć swojego brata lub siostrę. Wspierana przez wnuka, zleca sprawę Adamowi Floriańskiemu, który prowadzi cieszące się renomą biuro genealogiczne. Poszukiwania prowadzone nowatorską metodą przynoszą efekty, jakich żadne z nich nigdy by się nie spodziewało. Czy odkrycie bolesnej rodzinnej historii przyniesie Marcie ukojenie? A może stanie się dla niej trudnym do zniesienia echem przeszłości, które od tej pory będzie jej towarzyszyć na każdym kroku? Grzegorz Gołębiowski z zamiłowania genealog. Z wykształcenia ekonomista. Profesor Akademii Ekonomiczno-Humanistycznej w Warszawie. W styczniu 2018 zadebiutował powieścią Cień przeszłości.