Sprawy milicyjne

Anna Kłodzińska

Zero fikcji. Zbiór 34, opartych na faktach, reportaży milicyjnych. Dotyczą one spraw o bardzo różnym ciężarze gatunkowym: od historii lekkiego kalibru, aż do tych najpoważniejszych – morderstw. Były one publikowane na łamach „Życia Warszawy” w latach 1976-1978. GRZEGORZ CIELECKI (KlubMOrd.com):       Autorka miała liczne kontakty z oficerami dochodzeniowymi z komend milicji w całej Polsce. Świadczy o tym fakt, że wymienia często nazwiska, funkcje i miejscowości. A zatem informacje musiały pochodzić z pierwszej ręki. W kręgu zainteresowań dziennikarki i pisarki były sprawy różnego kalibru – od włamań, kradzieży biżuterii, czy nawet koni, po morderstwa. Słowem cały przekrój przestępczej działalności epoki początkowego i środkowego Gierka.       W tekście „Jeden z 280” mamy sprawę morderstwa uczennicy szkoły handlowej w Zgierzu. Ciało znalazł przypadkowy przechodzień na bocznej ścieżce. Milicja nie miała początkowo żadnych śladów. Dopóki nie znalazł się świadek, który wspomniał, że widział w okolicy mężczyznę na motorze WSK. To już było coś. Wystarczyło sprawdzić wszystkich 280 właścicieli takich motorów zarejestrowanych w Zgierzu i wytypować któregoś. Ale czy to na pewno musiał być motocyklista?       Trudną sprawą okazała się zagadka morderstwa Marianny Ł. Z łódzkich Bałut. Kobieta została napadnięta we własnym domu, okradziona i zamordowana. Szukano w kontaktach denatki, zataczając coraz większe kręgi. Śledztwo obejmowało coraz do inne osoby. I tak po nitce do kłębka. Milicjanci działali dalej, nawet po tym, jak prokurator już umorzył sprawę.       W reportażu „Nocny gość”. Oto po Pradze Północ grasował w roku 1975 niejaki Bogdan H. Włamywał się do sklepów spożywczych, biur, kwiaciarni, szkół i barów. Kradł pieniądze i drobne przedmioty. Szedł na ilość, a nie na jakość. Często uciekał po dachach budynków. W jednym z biur znalazł okólnik, w którym wyjaśniano jak chronić mienie przed kradzieżą i przedstawiono wnioski, że nic nie zostało w tej sprawie wykonane. Włamywacz wykazał się humorem zostawiając w służbowej maszynie do pisania tekst o treści: „Zgadzam się – nocny gość”.       Intrygujący jest tekścik „Koniokrady”. Sprawa tyczy masowej kradzieży koni ze stajni lub pastwisk na terenie elbląskiego, olszyńskiego, białostockiego, ale także wrocławskiego. Duża szajka rekrutująca się przeważnie, choć nie tylko, z Cyganów, kradła konie, wywoziła w zupełnie inny rejon kraju, gdzie następnie były szybko odsprzedawane i wymieniane na starsze i słabsze, za dopłatą. Jak taki proceder w ogóle był możliwy? Wszak kradzież konia, to nie to samo co przywłaszczenie pierścionka, czy nawet samochodu. Cóż, Cygan potrafi.       Z kolei w rejonie Grodziska i innych miejscowości położonych wzdłuż trasy WKD czyli Warszawskiej Kolei Dojazdowej, działał elegancki włamywacz kreujący się na niepozornego urzędnika. Teczka, parasol i schludny strój powodowały, że nie wzbudzał podejrzeń. Rozpoznawał teren i zwyczaje mieszkańców domów jednorodzinnych, po czym wracał po ich nieobecność i opędzlowywał wnętrza. Działał spokojnie, metodycznie i nikomu nie zwierzał się ze swej działalności, nawet przyjaciółce u której mieszkał. Niestety zgubił go pewien szczegół.       To jedynie garść wrażeń z tej intrygującej książki. Spieszę wyjaśnić, że pochwała milicji oczywiście jest, ale propagandy politycznej, często widocznej w późniejszych dokonaniach twórczyni postaci porucznika Szczęsnego, nie stwierdziłem. A zatem można czytać śmiało. Książka za zawiera 32 milicyjne reportaże, które były drukowane na łamach „Życia Warszawy” w latach 1976-1978. Ich pierwsze, książkowe wydanie opublikowało w 2018 roku wydawnictwo Wielki Sen. Książka wznowiona w formie elektronicznej przez Wydawnictwo Estymator w ramach serii: Kryminał z myszką – Tom 72. Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji.  

Ideał

Charles Baudelaire

Ideał Nie, nigdy tych piękności winietkowych roje,  Wytwory schorowanej, wynędzniałej ery,  Z nóżkami do ciżemek, z twarzą bladej cery —  Nie zadowolą serca takiego jak moje.    Niech Gavarni, ten malarz istot z chorym ciałem,  Weźmie swoich suchotnic szczebiotliwe stada! [...]Charles BaudelaireUr. 9 kwietnia 1821 r. w Paryżu Zm. 31 sierpnia 1867 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: (zbiory wierszy) Kwiaty zła (1857), Sztuczne raje (1860), Paryski spleen (1864); (zbiory pism estetycznych) Salon 1845, Salon 1846, Malarz życia nowoczesnego (1863), Sztuka romantyczna (1868); Moje obnażone serce (1897) Francuski poeta i krytyk sztuki, jedna z najbardziej wpływowych postaci literatury XIX w. Zaliczany do grona tzw. ,,poetów przeklętych". Ostatni romantyk (wyprowadził własne wnioski z wielowątkowego dorobku tej epoki), był jednocześnie zwolennikiem metody realistycznej w literaturze. Bliskie sobie tematy i idee odnajdowali w jego twórczości parnasiści (?sztuka dla sztuki?, ?piękno nie jest użyteczne?), wyznawcy dekadentyzmu (ból istnienia), symboliści, surrealiści czy przedstawiciele modernizmu katolickiego; w jego dorobku za równie istotne jak utwory własne uważa się przekłady wierszy Edgara Allana Poego. W 1841odbył podróż morską odwiedzając wyspy Mauritius i Reunion oraz (być może) Indie, co jako doświadczenie egzotyki wpłynęło na jego wyobraźnię poetycką. Od 1842 r. przez dwadzieścia lat był związany z pół-Francuską, pół-Afrykanką urodzoną na Haiti Jeanne Duval, aktorką i tancerką, której poświęcił wiele ze swoich najsłynniejszych wierszy (m.in. Padlina, Do Kreolki, Sed non satiata, Zapach egzotyczny, Tańcząca żmija). Jej portret w półleżącej pozie stworzył w 1862 r. Manet. Pierwsze publikacje Baudelaire'a dotyczyły malarstwa (zbiory Salon 1845 i Salon 1846) i również później zajmował się on krytyką sztuk plastycznych (w 1855r. wydał kolejny tom szkiców), a jego artykuły poświęcone Delacroix, Ingresowi czy Manetowi (Malarz życia współczesnego) należą do kanonicznych tekstów teoretycznych o sztuce. Choć nie zajmował się muzyką, był pierwszym, który docenił dzieło Wagnera. W 1848 r. Baudelaire włączył się aktywnie w rewolucję Wiosny Ludów ? o epizodzie tym zadecydowały nie tyle poglądy polityczne, ile poryw ducha i osobista niechęć do ojczyma, Jacques'a Aupicka, generała armii francuskiej. Nie najlepiej czuł się w rzeczywistości ustanowionego po upadku rewolty burżuazyjno-konserwatywnego ładu II Cesarstwa; niemal jako osobistą tragedię przeżył zarządzoną przez Napoleona III przebudowę Paryża, w wyniku której wyburzono wiele ze starej, średniowiecznej zabudowy miasta. Z powodu wydanego w 1857 r. tomu poezji Kwiaty zła autor został oskarżony o obrazę moralności, skazany na grzywnę i zmuszony do usunięcia niektórych utworów (pełne wydanie ukazało się dopiero w 1913 r.). Baudelaire obracał się w kręgu najwybitniejszych twórców epoki, takich jak Balzac, Nerval, Flaubert czy Gautier. Zostawił też wiele artykułów (pisanych często na zamówienie do gazet) o współczesnych mu twórcach literatury oraz żywych portretów kolegów po piórze w pamiętnikach Moje serce obnażone czy wydanych pośmiertnie Dziennikach poufnych. Przy tej okazji formułował swój własny system filozoficzno-estetyczny. Pierwsze, powierzchowne wrażenie każe uznać, że Baudelaire epatuje obrazami wszystkiego, co budzi obrzydzenie oraz śmiałą erotyką. Jednak nie zajmował się on obrazoburstwem dla niego samego, ale uznając, że ?świat jest słownikiem hieroglifów?, uważał, że należy dostrzec i zinterpretować wszelkie przejawy rzeczywistości, co pozwoli dosięgnąć piękna będącego absolutem istniejącego poza światem; jego teoria estetyczna naznaczona była mistycyzmem w duchu Swedenborga i platońskim idealizmem. Pierwszy tom jego wierszy charakteryzuje klasyczna forma, w którą wlana została nie poruszana dotąd tematyka, natomiast Paryski spleen jako zbiór poematów prozą stanowi krok w kierunku poezji nowoczesnej. Powszechnie uważa się, że Baudelaire zmarł na syfilis, podobnie jak jego wieloletnia kochanka, był też uzależniony od laudanum i przypuszczalnie od opium, nadużywał alkoholu, przez lata pędził życie kloszarda. W 1866 r. podczas pobytu w Belgii doznał wylewu krwi do mózgu i został częściowo sparaliżowany. Rok później zmarł w klinice w Paryżu i został pochowany na cmentarzu Montparnasse. Wydaniem pozostałych po nim pism zajęła się owdowiała powtórnie matka. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Małżeństwo z miłości i inne opowiadania

Ludovic Halévy

Ludwik Halévy urodził się w Paryżu w rodzinie żydowskiej. Jego ojciec przeszedł z judaizmu na chrześcijaństwo przed ślubem z Alexandrine Lebas, córką chrześcijańskiego architekta. Ludwik był w swoich czasach bardzo znanym i cenionym autorem. Jego utwory nie zdezaktualizowały się do dziś. W niniejszym zbiorku prezentujemy jego trzy opowiadania: Małżeństwo z miłości, Defilada, Nauczyciel tańca, Ambasador chiński. Zachęcamy do lektury.

I am reading - Czytam sobie. Komendant Wolnej Polski - O Józefie Piłsudskim

Wojciech Widłak

Dziś trudno uwierzyć, że jeszcze nie tak dawno toczyły się walki o wolność naszego kraju. Dokładnie 100 lat temu Polska odzyskała niepodległość. Nie byłoby to możliwe bez walki i poświęcenia wielu ludzi. Przywódcą Polaków w drodze do wolnego kraju był marszałek Józef Piłsudski. W tej książce poznasz historię tego wielkiego Polaka, który przez lata niósł nadzieję i otuchę dla całego narodu. "Komendant Wolnej Polski" to opowieść z drugiego poziomu bestsellerowej serii "Czytam sobie", która wspiera naukę samodzielnego czytania. Młodzi czytelnicy ćwiczą sylabizowanie, a także poznają dłuższe zdania złożone oraz elementy dialogu. Zawiera około 800-900 wyrazów, a dodatkowym ułatwieniem w lekturze jest specjalnie dobrana duża czcionka.

Bezdech

Andrzej Bart

Jerzy, sławny polski reżyser po dłuższym pobycie w USA nieoczekiwanie pojawia się w Polsce. Mężczyzna ma do załatwienia kilka spraw na czele z odwiedzinami u ojca i odnalezieniem nigdy niewidzianego syna. Czy pożegnalne spotkania zapełnią pustkę w sercu reżysera i pozwolą mu z czystym sumieniem udać się w zaświaty? A może ta cała historia rozgrywa się tylko w jego wyobraźni? ,,Bezdech" to nostalgiczna opowieść o syndromie niespełnienia, lektura odpowiednia dla każdego, kto zastanawia się nad sensem życia i chce przygotować się na to, co ostateczne. Na podstawie książki powstał spektakl w reżyserii Andrzeja Barta, z Bogusławem Lindą w roli głównej i specjalnym udziałem Tadeusza Konwickiego, nagrodzony na XIII Festiwalu ,,Dwa Teatry Sopot 2013" . za oryginalny współczesny polski tekst dramatyczny.

Webwriting. Profesjonalne tworzenie tekstów dla Internetu. Wydanie II zaktualizowane i poszerzone

Joanna Wrycza-Bekier

Zwięźle. Rzeczowo. Konkretnie. Książka i blog. Szpalta gazety i strona WWW. Notka prasowa i tweet. Tu słowa i tu słowa. Tu tekst i tu tekst. Jednak tekst internetowy czyta się inaczej niż drukowany. Internauta ledwie skanuje go wzrokiem, podświadomie szuka miejsc przyciągających wzrok, czasami ogranicza się jedynie do pierwszego akapitu, a nawet samego tytułu! Jeśli zatem chcesz, by Twój przekaz dotarł do internauty, musisz nauczyć się pisać tak, by go zadowolić. Nadszedł czas, by stać się webwriterem. Zacznij od poznania zasad funkcjonalności stron internetowych. Dzięki temu łatwiej Ci będzie zrozumieć, jak tworzyć funkcjonalne teksty. Następnie zapoznaj się z najważniejszymi zasadami rządzącymi webwritingiem. Później przejdź do szczegółów: opanuj zasady pisania internetowych tekstów dziennikarskich i perswazyjnych e-maili. Dowiedz się, jak sprawić, by Google pokochało Twoje teksty, i jak tworzyć perfekcyjne tweety. Wszak tweet to jedynie 140 znaków - sama esencja, istota treści tworzonych dla internetu. Spróbuj przekazać to, co chcesz powiedzieć, w 140 znakach… Dodatkowo autorka przygotowała dla Ciebie prawie 30 praktycznych ćwiczeń, w których wykorzystała autentyczne teksty, zaczerpnięte ze stron internetowych.

Powiększanie ojczyzny

Konrad Sutarski

Pasjonująca i wzruszająca opowieść o emigracji i budowaniu życia po opuszczeniu rodzimego kraju. Konrad Sutarski od 1956 roku mieszka na Węgrzech. Jest aktywnym działaczem polonijnym. Założył Forum Twórców Polonijnych na Węgrzech. Z jego inicjatywy powstało Muzeum i Archiwum Węgierskiej Polonii. Powiększanie ojczyzny" dedykuje wszystkim tym, którzy wyjechali ze swoich ojczyzn i dzięki życzliwości mieszkańców w kraju emigracji poczuli się, jak u siebie.

Co mi w życiu nie wyszło?. Książka, którą napisałem sam

Piotr Gąsowski

Jego twarz brzmi znajomo. Ale tych historii jeszcze nikt nie słyszał. Piotr Gąsowski przez pięć lat pracowicie spisywał swoje wspomnienia, co komentuje z właściwym sobie lekko sardonicznym poczuciem humoru: no może trochę długo, ale to dlatego, że w przeciwieństwie do wielu kolegów robiłem to sam! Co go łączyło z Robinem Williamsem, jak skończyła się jego przygoda na planie filmu porno i czego dowiedział się o sobie od Gustawa Holoubka o tym w biografii o tytule tak przewrotnym, jak prawdziwym.

Rodzina żydowska 1939-1945. Wybrane zagadnienia

Martyna Grądzka-Rejak, Konrad Zieliński

Małżeństwo i rodzina, zajmujące tak ważne miejsce w judaizmie, w latach 1939-1945 stanęły przed niewyobrażalnymi wyzwaniami, z których najważniejszym było zapewnienie biologicznego przetrwania. Jednym z następstw polityki Niemiec wobec Żydów okazał się także rozpad więzi rodzinnych. Niezależnie od pozycji społecznej i zamożności, wykształcenia i poglądów politycznych, religijności i stopnia laicyzacji lata wojny i okupacji prowadziły do zachwiania dotychczasowych norm i wartości, przemian w modelu funkcjonowania rodziny, zamiany ról i upadku hierarchii, wreszcie do pojawienia się nowych związków, formalnych i nieformalnych. Autorów artykułów zamieszczonych w książce interesowały zarówno zmieniające się w czasie warunki życia w dużych miastach oraz na prowincji, jak i wszystkie czynniki społeczno-psychologiczne konstytuujące "świat rodziny żydowskiej" w niecodziennych, nienormalnych warunkach niemieckiej okupacji, funkcjonowania w gettach czy w ukryciu po tak zwanej aryjskiej stronie.

Gniazdo Białozora

Maria Rodziewiczówna

Zakochanych w sobie nawzajem Idę i Antoniego czeka długoletnia rozłąka. Jej powodem nie są jednak różnice charakteru, zwaśnione rody, czy mezalians. Powód jest prosty: kryzys ekonomiczny. Rodzina Antoniego może pochwalić się wielopokoleniową tradycją szlachecką. Jednak dobre czasy dobiegły końca, a mężczyzna z zadłużonym majątkiem zostaje zmuszony do emigracji z kraju i fizycznej pracy parobka, zajmującego się dojeniem krów. Ida zostaje zaś w swojej rodzinnej Nietroni, gdzie codziennym wysiłkiem udowadnia swą wierność i oddanie. Jeżeli wystawionym na próbę kochankom uda się przetrwać rozłąkę będzie to zasługą ich gorącej miłości i szacunku. Na tle historii miłosnej Idy i Antoniego pokazana jest sytuacja społeczno-polityczna na Polesiu, po odzyskaniu niepodległości. Gniazdo Białozora" jest ostatnią powieścią napisaną przez Marię Rodziewiczównę.

Getting Started with Docker and AI. Unlock the power of Docker and AI to revolutionize app deployment and workflows - Second Edition

Nigel Poulton

This book serves as a comprehensive introduction to Docker, offering readers a solid foundation in containers, images, and registries. It begins with the essentials, including the benefits of containers and their role in modern application development. Step-by-step instructions guide you through building, testing, and deploying containerized applications, providing hands-on experience in creating scalable and efficient systems. Chapters on Docker Compose and multi-container apps introduce workflows to simplify the management of complex applications.A dedicated section explores the integration of AI with Docker, presenting practical use cases such as deploying containerized chatbots and utilizing AI models in Docker environments. Readers will learn how to build, deploy, and manage containerized AI solutions effectively. With clear explanations and real-world examples, the book equips readers with the skills to leverage Docker for application development and AI integration. By the end, you'll be ready to apply Docker and AI in practical scenarios, improving system performance, scalability, and innovation.

Kobiety, które starają się za bardzo

Sylwia Sitkowska, Katarzyna Troszczyńska

Skąd poczucie, że muszę wszystko? Dlaczego stawiam siebie na drugim miejscu? Czy muszę tak żyć? MUSZĘ, NALEŻY, POWINNAM! ALE CZY NA PEWNO? Nie ma chyba kobiety, która w jakimś obszarze nie stara się za bardzo. Tylko inaczej to nazywamy. To szepczący w głowie głos: Jestem nie dość. Przekonanie: Muszę być lepsza, muszę się poprawić. Zasłużyć. Na awans. Podwyżkę. Docenienie. Wyjście ze swoim pomysłem w świat. Na niego. Na miłość rodziców. Na wszystko. Bo przecież nie jestem jeszcze dostatecznie dobra. Staranie się za bardzo to wewnętrzne napięcie. Ból, smutek, złość, obsesja kontroli. Rozczarowanie, a czasem tylko niepewność, która nie pozwala cieszyć się życiem. To wydzwanianie do niego w imię ratowania związku, chociaż on nie odbiera. To robienie babeczek na kiermasz w szkole dziecka mimo zmęczenia i irytacji. Ślęczenie w nocy, bo trzeba dokończyć projekt. Dbanie, żeby wszyscy wokół byli zadowoleni. Stawianie siebie na drugim miejscu. Ale płaci się za to wysoką cenę. Czasem zbyt wysoką. Jeśli to także twój portret, książka Kobiety, które starają się za bardzo pokaże ci, że wcale nie musisz tak żyć! "Wciąż żyjemy w kulcie matki Polki, kobiety, która tyle znaczy, ile się postara. Kobiety, które starają się za bardzo to niezwykle ważna książka, uświadamiająca, że znacznie lepiej budować swoje relacje w oparciu o czułą uważność na siebie, a nie samopoświęcać się dla innych" - Katarzyna Kucewicz, psycholożka, psychoterapeutka, autorka książki Kobiety, które czują za bardzo.

Learning BeagleBone Python Programming. Unleash the potential of BeagleBone using Python

Alexander C Hiam, Alexander Hiam

Kupię rękę

Agnieszka Szygenda

Olgierd idzie przez życie na skróty. Sfrustrowany, pełen kompleksów i tłumionego gniewu, pewnego dnia postanawia zabawić się cudzym kosztem. Student Tomek daje ogłoszenie o „sprzedaży” ręki (aby zrobić na niej tatuaż). Co go do tego skłoniło? Iga, niepewna uczuć ukochanego mężczyzny, wystawia na aukcję siebie. Może zechce ją kupić ten jedyny? Troje bohaterów, trzy wnikliwe opisy ludzkich losów. Czy Olgierd, Tomek i Iga zdołają zwalczyć kompleksy i otworzyć się na świat i ludzi? Czy te dramatyczne posunięcia pozwolą dostrzec niezauważane dotychczas wartości i sprawią, że ich życie się zmieni? Książka bardzo prawdziwa. Wyciąga na wierzch wszystkie brudy i najgorsze myśli, które siedzą w każdym z nas. Bardzo dużo emocji zawarte w małej objętości książki. Na szczęście daje nadzieję. Lektura jak najbardziej warta uwagi. O takich i dla takich jak my, czyli ludzi z krwi i kości, którzy gdy tylko wybiorą drogę na skróty, paradoksalnie zaczynają błądzić. KAZIMIERA SZCZUKA: Agnieszka Szygenda ma pióro lekkie, a styl na tle współczesnej prozy polskiej osobny. Samoistny. Specjalizuje się w makabrycznej grotesce, wiele mówiącej o pokoleniu profesjonalistów wchodzących powoli w wiek średni. Wolnorynkowi przodownicy pracy zaczynają przeliczać zyski i straty, a kobiety po latach związków przecierają oczy ze zdumienia. Wieje grozą. Zionie czarnym humorem. Dzieje się.

Co teraz, Panie Jones? - opowiadanie erotyczne

Camille Bech

Kevin Jones, legenda rocka, zakochał się bez pamięci w młodej kobiecie, którą zatrudnił do opieki nad domem. Postanowił, że rozwiedzie się z żoną i po zaledwie sześciu miesiącach wspólnego życia z Jennifer ożenił się z nią. Małżonkowie wciąż są w sobie szaleńczo zakochani, ale kariera muzyczna Kevina zaczyna kłaść się cieniem na ich związku, pytanie zatem co teraz?

Jestem DDA

Karolina Rosłoniec

Jestem DDA to monolog autorki opowiadający o dorastaniu w domu pełnym alkoholu, w rodzinie, w której zabrakło miłości i akceptacji. To opowieść o nieuporządkowanym życiu biegnącym od skrajności do skrajności. O codziennej wewnętrznej walce z przeszłością, walce o siebie, bliskich, o trwaniu w cieniu i próbach wyjścia z niego. Autorka zaledwie uchyla drzwi, ale to wystarczy, by pokazać, jak widzi świat, a w nim siebie dorosłe dziecko alkoholików (DDA).