Bieguny dzienniki dominy

SheWolf

Nasze spotkania zawsze były starciem podobnych światów, ale na dwóch jego krańcach. Podczas przygotowań zastanawiałam się, czego będzie chciał. Pytania, jakie sobie zwykle stawiałam. Ja, która uwielbia dominację. Czego pragnie? O czym skrycie fantazjuje? Co czai się w sekretnych i ciemnych zakątkach jego duszy? Rozeznanie nigdy nie jest łatwe. Trzeba wiele czasu, żeby poznać siebie nawzajem. Często nawet, gdy wydawało mi się, że już wszystko wiem, coś mnie nagle zaskakiwało. Aby uzyskać czyjąś bezwarunkową uległość, należy odpowiadać na fantazje także te, których się nie zna. Naciskałam przypadkowo mentalny guzik, który sprawiał, że swobodnie oddawał mi całą kontrolę..." Ona - dominująca kobieta ze sprecyzowanymi oczekiwaniami względem relacji, poszukująca świadomego, pełnego uległości i oddania mężczyzny. On stał się jej fascynacją i przepustką do realizacji pragnień. Czy pod potrzebą władania mężczyzną kryje się coś więcej? Czy połączy ich kontinuum perwersji?

Czas niesprawiedliwych. Zapisane w pamięci

Elżbieta Jodko-Kula

Siedem rodzin poznaje się przed wojną dzięki sąsiedztwu na warszawskim Żoliborzu. Pochodzą z różnych części kraju, mają rozmaite doświadczenia i korzenie, ale fakt, że wszyscy żyją w oddaleniu od swoich rodzin - sprawia, że ich relacje stają się bliskie i trwałe. To właśnie tacy ludzie tworzą klimat nowej dzielnicy. Od nich wszystko się zaczęło. Kiedy wybucha wojna, ich dzieci, dawniej bawiące się razem na skwerze w parku Żeromskiego i podwórkach, są już uczniami lub świeżo upieczonymi absolwentami liceów - dziewczynki Liceum Sióstr Zmartwychwstanek, chłopcy, w większości, Liceum im. Księcia Józefa Poniatowskiego. Młodzi od pierwszych dni wojny angażują się w ruch oporu na Żoliborzu. Niedawni harcerze stopniowo stają się żołnierzami. Historia nie oszczędza członków rodzin. Z całej grupy młodych żoliborzan przeżyje tylko kilkoro... "Czas niesprawiedliwych" oparty jest na dokumentach z archiwum obozu w Oświęcimiu, na raportach rotmistrza Pileckiego, dokumentacji Archiwum Historii Mówionej, Archiwów m.st. W-wy na Krzywym Kole i w Milanówku, Archiwum Akt Nowych oraz licznych opracowań historycznych dotyczących okresu wojny i okupacji. W książce pojawia się wiele postaci historycznych. Są tam między innymi: Ludwik Berger, rotmistrz Witold Pilecki, Kazimierz Jakubowski, Zbigniew Krzysik, Hanna Rotwand, Janina Rotwand-Wrzoskowa, Andrzej Ochlewski, Andrzej Rablin, Eugeniusz Bendera, Kazimierz Piechowski, Józef Lempart, Jan Rodowicz "Anoda", Witold Kieżun, Władysław Leśniewski, Danuta Leśniewska, Wiktor Lewicki czy wreszcie rodzina Jasterów z synem Stanisławem, jednym ze słynnych uciekinierów z Auschwitz, przez niektórych kolegów pomówionym o zdradę i straconym. Elżbieta Jodko-Kula - z zawodu pedagog i socjoterapeutka, autorka sztuk teatralnych oraz książek dla dzieci i młodzieży, w tym dla dzieci ze spektrum autyzmu, a także dla dorosłych: "Zdrady i powroty", "Maria Piłsudska. Zapomniana żona", "Ostatnia miłość Marszałka. Eugenia Lewicka", "Zanim zamkniemy drzwi".

Agenci szpicy

Artur Pilch

Losy świata zależą czasem od pojedynczych ludzi, podejmujących odpowiednie decyzje. Aneksja Krymu okazuje się punktem zapalnym światowego konfliktu. Zaangażowane w niego są nie tylko Ukraina i Rosja, ale też cały Sojusz Północnoatlantycki oraz Chiny i Korea Północna, które marzą o potwierdzeniu swoich mocarstwowych aspiracji. Globalny porządek zostaje poważnie zagrożony. Czy można jeszcze go uratować? Tak, ale wojna rozegra się nie tylko na polu walki. Równie ważny, co wojsko, okaże się łączący swoje siły brytyjski i amerykański wywiad. Nie będzie przesadą stwierdzenie, że to w rękach jego agentów i agentek leży przyszłość światowego ładu. Sir, mamy sytuację awaryjną. Wywiad donosi, że bazę morską w Murmańsku opuściły dwa okręty podwodne klasy Akuła. Według danych są w pełni uzbrojone i wyposażone powiedziała Davis, zniżając głos. Wilson przetarł czoło. Kiedy wypłynęły? zapytał. Około pół godziny temu. Po opuszczeniu zatoki, skręciły na wschód i kilka minut później nasz satelita stracił je z pola widzenia odparła Martha. Prezydent zamyślił się. Mogą przenosić głowice taktyczne? zapytał z niepokojem w głosie. W tym celu zostały skonstruowane odparła Davis. Marynarka wie o tym? Admirał Deere już tutaj jedzie odparła szefowa Departamentu Stanu.

Obudź mnie zanim umrę (#1)

Aleksandra Jonasz

Umysł to labirynt bez wyjścia. Co zrobisz, by się z niego uwolnić? Opinią publiczną w Chicago wstrząsa seria bestialskich zbrodni. Zagadkowy rytuał mordercy, który myje, ubiera i perfumuje swoje ofiary, po czym pozostawia je w pozornie przypadkowych miejscach, nie daje spokoju młodej detektyw, Rosalie Evans. Bezsenne noce spędzone na analizowaniu każdej najdrobniejszej poszlaki, poranki w samochodzie z mocną kawą, ściana zapełniona fotografiami ofiar, butelki po antydepresantach i szklanki z wódką oto jej codzienność. Prawdziwy koszmar rozpocznie się jednak wtedy, gdy kobieta zda sobie sprawę, że krwawe wizje w jej umyśle stają się rzeczywistością... Aleksandra Helena Jonasz - urodzona 16 maja 1998 roku w Zamościu. Miłośniczka książek, swoją przygodę z pisaniem rozpoczęła na poważnie w wieku 15 lat. W jej zbiorach literackich znajdują się tomiki poezji, opowiadania, fan-fiction oraz wolna proza. W kręgu jej zainteresowań literackich znajdują się thrillery psychologiczne, horrory, norweskie kryminały oraz opowieści true crime. Jej debiutancka powieść nosi tytuł Obudź mnie zanim umrę i jest pierwszą częścią trylogii kryminalnej, w której poznajemy dwójkę detektywów badających sprawę tajemniczych morderstw w Chicago. Pierwszą książkę napisała w wieku 19 lat, trzy miesiące po zdaniu matury, natchnięta weną i zainspirowana twórczością Samuela Bjrka. Trylogia kryminalna jest początkiem jej kariery literackiej.

Zbrodnia na konkurs

Tadeusz Kwiatkowski

Powieść kryminalna napisana przez Tadeusza Kwiatkowskiego pod pseudonimem Noël Randon. Inspektor Randôt dostaje list od kobiety chcącej zgłosić swój kryminał na konkurs literacki zorganizowany przez jedną z miejscowych gazet. Kobieta przesyła adresatowi konspekt swojej książki i prosi go o poradę dotyczącą rozwoju wątku kryminalnego. Inspektor, korzystając ze swojego bogatego doświadczenia, odpisuje szczegółowo i zapomina o sprawie. Jakiś czas później dowiaduje się o zbrodni popełnionej we francuskiej socjecie. Randôt ma świadomość, że przestępca ewidentnie skorzystał z jego wskazówek.

Kameleon

Anton Czechow

Kameleon Przez rynek idzie przodownik policji Oczumiełow, w nowym płaszczu, z zawiniątkiem w ręku. Za nim kroczy rudy posterunkowy, niosąc sito, po brzegi napełnione skonfiskowanym agrestem... Cicho naokoło... Na rynku ani żywej duszy... Rozwarte drzwi sklepów i szynków spoglądają na świat Boży, jak zgłodniałe paszcze, nawet żebraków nie ma koło nich. — To ty będziesz kąsać, przeklęty! — słyszy nagle Oczumiełow. — Trzymajcie go. Teraz nie wolno kąsać! A... a! Słychać skowyczenie psa, Oczumiełow ogląda się i widzi, że ze składu drzewa kupca Pieczugina, skacząc na trzech łapach i oglądając się, pędzi pies. Za nim goni człowiek w kretonowej krochmalonej koszuli i rozpiętej kamizelce. Biegnie za nim, pochyla się ku przodowi, pada i łapie psa za tylne nogi. Znowu daje się słyszeć skowyczenie i okrzyk: — „Łapaj!”— Ze sklepów wysuwają się zaspane fizjonomie i wkrótce koło składu drzewa, jak wyrosły spod ziemi, zbiera się tłum. — Coś jakby nieporządek, Wasza Wielmożność — mówi posterunkowy, Oczumiełow robi pół obrotu w lewo i kieruje się w stronę tłumu. [...]Anton CzechowUr. 29 stycznia 1860 r. w Taganrogu (Rosja) Zm. 15 lipca 1904 r. w Badenweiler (Niemcy) Najważniejsze dzieła: Śmierć urzędnika (1883), Nieciekawa historia (1889), Sala nr 6 (1892), Wyprawa na Sachalin (1895); Mewa (1896), Wujaszek Wania (1900), Trzy siostry (1901), Wiśniowy sad (1904) Urodzony w rodzinie kupieckiej, lekarz z wykształcenia. Swoje pierwsze utwory publikował w drugorzędnych pismach humorystycznych pod pseudonimami: ?Antosz Czechonte?, ?Człowiek bez żółci?, ?Brat swojego brata?. W początkowej fazie twórczości pisał wiele drobnych utworów, felietonów, humoresek, anegdot. Krytykował bezczynność rosyjskiego społeczeństwa wobec wszechobecnego zła. W 1890 roku odbył podróż na wyspę Sachalin, miejsca zesłania i katorg. Owocem podróży była praca literacko-naukowa. Jako dramaturg zyskał sławę dzięki współpracy z Konstantym Stanisławskim, wybitnym reżyserem i teoretykiem teatru. W 1901 roku poślubił jedną z wybitnych aktorek teatru Stanisławskiego MChaT, Olgę Knipper; była ona odtwórczynią większości pierwszoplanowych ról w jego sztukach. Zasłynął również jako mistrz krótkiej formy ? autor nowel i opowiadań. Zmarł na skutek wyniszczenia gruźlicą. autor: Danuta SzafranKupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Mój Pionowy Świat

Jerzy Kukuczka

„Mój pionowy świat” – to autobiograficzna książka autorstwa Jerzego Kukuczki. Jest to pełna pasji, zaangażowania i poświęcenia dla gór, niezwykle osobista historia. Obrazuje nie tylko drogę do zdobycia czternastu ośmiotysięczników, czy emocjonalne podejście do gór i towarzyszy wypraw, ale również rys ówczesnej Polski i sytuacji, w jakiej rozwijał się polski himalaizm. Przede wszystkim jednak kreśli przed czytelnikiem portret psychologiczny najwybitniejszego polskiego himalaisty XX wieku. Daje możliwość „poznania” Jerzego Kukuczki, Jego górskich opowieści, przemyśleń a nieraz także tęsknot. Książka błyskawicznie podbiła serca czytelników. Teraz przyszedł moment, wysłuchania tej wspaniałej, himalajskiej opowieści. W nagraniu narratorowi Jerzemu Kukuczce głosu udzielił Piotr Gulbierz, natomiast przedmowa słuchaczom przeczytała żona himalaisty Cecylia Kukuczka. "Wreszcie najwspanialszy moment w każdej wspinaczce. Chwila, kiedy od szczytu dzieli mnie już tylko kilka kroków, kiedy wiem, że już nic nie stanie mi na przeszkodzie, kiedy wiem, że zwyciężyłem… Zwyciężyłem nie górę czy pogodę, lecz przede wszystkim siebie, swoją słabość i swój strach. Kiedy mogę już podziękować górze, że i tym razem była dla mnie łaskawa. Tych chwil nie oddam nikomu za żadne skarby i jeżeli muszę w drodze do szczytu pokonywać przeszkody i ocierać się o nigdy nie określoną granicę między kalkulowanym ryzykiem a ryzykanctwem, to trudno, zgadzam się... Zgadzam się na walkę ze wszystkimi niebezpieczeństwami, które na mnie czyhają. Zgadzam się na wiatry, które tygodniami biją w ściany namiotów i doprowadzają do granicy szaleństwa. Zgadzam się na drogi prowadzone na granicy wytrzymałości. Zgadzam się na walkę. Nagroda, którą otrzymuje za te trudy, jest niebotycznie wielka. Jest nią radość życia..."

Pimpa i kaczątko Ali

Altan

Z jaj kury wykluwają się kurczęta, ale wśród nich jest jedno kaczątko! Pimpa postanawia pomóc mu odnaleźć mamę, ale wszystkie kaczki zdążyły już odlecieć do Afryki. Na szczęście biało-czerwony piesek znajduje życzliwą chmurę, która zawozi ich na miejsce. Dzięki chmurze kaczątko Ali łączy się ze swoją rodziną!

Cztery rubiny

Magdalena Ludwiczak

CZTERY RUBINY" TO KSIĄŻKA O MIŁOŚCI I RELACJACH MIĘDZYLUDZKICH. Wiek XIX wymaga poświęceń. Losy młodej hrabianki Ireny Wandy Ostrowskiej zakochanej w urzędniku nie toczą się tak, jak by tego pragnęła. Wychodzi więc za mąż za doktora weterynarii. Po jego śmierci Irena sprzedaje dom i wyprowadza się do Poznania. Tam losy matki i córki tworzą kolejną historię... Co tak naprawdę liczy się w życiu? Z pewnością bohaterki jednomyślnie odpowiedzą, że miłość, ale jest coś jeszcze to więź pokoleniowa, to stare fotografie skrzętnie przechowywane na dnie szuflady, to skrywające różne tajemnice rodzinne przedmioty, jak choćby brosza babci Marii, podarowana przez generała w dzień zaręczyn. Cztery rubiny" to pokoleniowa historia niezwykłych kobiet i ich rodzin, która ma uświadomić czytelnikowi, jak ważna jest historia nasza i naszych bliskich

Pokolenia. Wiek deszczu, wiek słońca

Katarzyna Droga

"Pokolenia. Wiek deszczu, wiek słońca" - Nad Narwią W małym domku nad brzegami cichej czasem, innym zaś razem niespokojnej rzeki, zapomniany przez mieszkańców, stoi Wiluś. Wiluś jest zdobioną szafką z czasów cesarza Wilhelma — stąd nazwa. Odsunięty w kąt, skrywa rodzinne papiery: zdjęcia, notatki, dokumenty. Pamiątki po ludziach, którzy byli, żyli, a teraz już ich nie ma. Jednak Wiluś wiernie przechowuje w swym wnętrzu świadectwo istnienia. Sięga po nie Katarzyna Droga, by spełnić dawne marzenie: opisać historię swojej rodziny i urodę Podlasia… Wszystko zaczyna się od pamiętnika Janki, dziewczyny zaledwie pięć lat młodszej od odzyskanej, niepodległej Polski. Janka rodzi się i mieszka w niewielkiej wiosce Stokowo nad Narwią. Wiedziona potrzebą zachowania dla przyszłych pokoleń wiedzy o tym, co było, spisuje losy swych bliskich od początku dwudziestego wieku. Cała opowieść o pokoleniach osnuta jest wokół jej osoby, bo życie Janki upływa w najbardziej burzliwym okresie naszych najnowszych dziejów. Czas wojny i to, co po niej, mocno odbił się na losach rodziny, raz na zawsze odmieniając stabilny dotąd świat. "Pokolenia. Wiek deszczu, wiek słońca" to książka o pewnej polskiej rodzinie i jej historii w dwudziestym wieku. Równocześnie jest to opowieść o wielu rodzinach. Niejeden Czytelnik znajdzie tu bowiem ślady własnych przodków. W końcu wielu z nas wywodzi się z takich maleńkich wiosek przycupniętych nad spokojnymi wodami przyjaznych rzek… Polecamy także książki o rozwiązywaniu problemów dostępne w naszej ofercie.   Katarzyna Droga - absolwentka Wydziału Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego, urodziła się na Podlasiu, w Zambrowie, w roku 1965. Jej przodkowie pochodzą z małej wsi nad Narwią i tu, w podlaskich miejscowościach, upłynęło jej dzieciństwo. Po ukończeniu studiów pracowała jako nauczycielka języka polskiego, potem jako dziennikarz i redaktor w prasie edukacyjnej i kobiecej, była także wydawcą czasopism młodzieżowych. Obecnie jest redaktor naczelną magazynu „SENS. Rozwój zdrowie piękno” Wydawnictwa Zwierciadło. Mieszka z rodziną w Warszawie, ma dwa psy, wielki sentyment do Pragi Południe i Krakowskiego Przedmieścia, które są jej codziennością, ale w każdej wolnej chwili powraca do rodzinnego domu nad Narwią. Patroni medialni:       Książka Katarzyny Drogiej sprawiła, że zapomniałam o obiedzie, pracy, wieczornym filmie. To mój ulubiony gatunek — wspomnienia, w dodatku napisane prostym, ładnym językiem, bez tak modnych dzisiaj udziwnień. Zaplecione wątki dawniejsze i nowsze rzucone są na szerokie tło Podlasia i Mazur. Ciekawe postacie, ciepłe, wielowymiarowe, sprawiają, że podczas czytania wsiąkamy w ich dzieje i chcemy być z nimi, nie bacząc na odłożone obowiązki. Taki czar mają wspomnienia! Może dlatego, że dzisiejszy świat pędzi, media szaleją, a tu, w opowieści Katarzyny-Marianny, świat zatrzymał się i możemy w nim tkwić, ciekawi dalszych losów bohaterów… choć dotarliśmy do ostatniej strony i wiemy, że to już koniec! Bardzo serdecznie polecam, świetna lektura!   Małgorzata Kalicińska, autorka sagi rodzinnej Dom nad rozlewiskiem Są książki, które czytam jednym tchem - często szybko o nich zapominając - i takie, których lekturę przeciągam, nie chcąc się z nimi rozstać. Pokolenia to książka, którą chce się żyć jak najdłużej - bogactwem jej postaci, ich charakterów i losów. Historia Janki i jej rodziny, choć bardzo osobista, jest niezwykle uniwersalna. Polecam! Katarzyna Montgomery, Zwierciadło, Mała Czarna „Pragnę, aby czytelnicy pokochali bohaterów mojej książki” — powiedziała mi Katarzyna. Trudno ich nie kochać! Żyją pełnią życia w niełatwym świecie, z siłą i odwagą mierzą się z losem. To książka pisana każdą komórką ciała, w rytmie serca. Sprawdźcie! Renata Arendt-Dziurdzikowska, dziennikarka „Zwierciadła”, trenerka rozwoju osobistego, coach, Mistrz NLP, autorka książek Tym, którzy mają dość krzykliwego miasta, pragną na chwilę uciec od współczesności w nastrojowy początek minionego stulecia, nad rozległe łąki i brzeg cichej Narwi, polecam wyprawę w Wiek deszczu, wiek słońca Kasi Drogiej. Chwila ucieczki może się przedłużyć, bo opowieść rodzinna o miłości, przyjaźni, tajemnicach i dramatach kilku pokoleń nie jest krótka, lecz zajmująca i zmienna jak burzliwy wiek XX. Wzrusza i bawi, czasem przeraża, ale losy bohaterów dowodzą, że po smutku jednak nadchodzi szczęście. Jak słońce po deszczu. Edyta Jungowska, aktorka Książkę Katarzyny Drogiej Pokolenia. Wiek deszczu, wiek słońca czyta się jak powieść, bo też jest w niej wszystko, co potrzebne dobrej powieści: bohaterka, która budzi sympatię, uwikłana w zdarzenia ważne dla całej epoki, wzloty i upadki, nagłe zwroty akcji, dramaty i cudowne spełnienie. Autorka chwyta szczegóły, w których rozpoznajemy skrawki własnych rodzinnych wspomnień i dzięki którym widzimy wielką przemianę świata, zachodzącą w ciągu jednego życia. I jeśli wziąć pod uwagę, że jest to historia prawdziwych osób, których życiorys podobny jest w zarysach do innych życiorysów, lecz zachowuje pewne znaki szczególne, to już wiadomo, że to książka niezwykła. Lekka, chwilami żartobliwa, ciepła opowieść rodzinna, w której — jak przy wigilijnym stole — pozostawiono miejsce na uczucia czytelników. Bo jeśli tak wygląda zwyczajne życie, to naprawdę warto je przeżyć. Hanna Samson, psycholożka, pisarka, dziennikarka Ładnie napisane Pokolenia wpisują się w nurt literatury zawsze chętnie czytanej. Można ją nazwać „zwierciadłem czasu”. Opisuje najciekawsze ludzkie historie — bo prawdziwe. Katarzyna Miller, psychoterapeutka, filozofka, poetka, pisarka Pokolenia to jedna z tych książek, które tworzą korzenie polskiego lasu. Korzenie rodzinne. A bez takich korzeni jesteśmy ułomnym społeczeństwem i narodem. Ta książka zręcznie i wdzięcznie łączy dokument, relację, pamiętniki z fabularyzowana narracją. Jak na dłoni widać tu polski dramat na przestrzeni XX wieku, odzyskanie niepodległości, dwie światowe wojny, opresję nowego ustroju. W wędrówce przez pokolenia widzimy okrucieństwa okupacji, tragedie żydowskich sąsiadów, nawet dramat wysiedlanych po wojnie Niemców. I w końcu zwykłe życie. To świadectwo rodzinne z mocną wkładką społeczną i moralną, czasami poetycka opowieść o przeszłości, opowieść sprawiedliwa — co niełatwe tam, gdzie było tyle zła. Tomasz Jastrun, poeta, pisarz, publicysta

Jesteśmy sobą

Małgorzata Koch

Po wybudzeniu z narkozy Marcelina zmuszona jest zmierzyć się nie tylko ze szpitalną rzeczywistością, ale też z licznymi kłamstwami. Okazuje się, że została oszukana zarówno przez ukochanego, jak i przez własną matkę. Prywatne życie pani prokurator Julianny Szafrańskiej jest bowiem bardziej pogmatwane niż niejedna prowadzona przez nią sprawa karna i ściśle wiąże się z postacią tajemniczego Orła. To przez niego matka Marceliny wielokrotnie zmuszona była podejmować trudne i nie zawsze słuszne decyzje. Kontynuacja powieści Jesteśmy inni to nie tylko gorący romans, ale także kawał dobrej sensacji. Małgorzata Koch urodzona w Gdańsku, całe dotychczasowe życie związana z Trójmiastem. Obecnie mieszka w Rumi, małym mieście nieopodal Gdyni. Absolwentka filologii polskiej na Uniwersytecie Gdańskim. W 2022 roku zadebiutowała powieścią Jesteśmy inni. Mężatka i mama dorosłego już syna, Kuby. Właścicielka dwóch kotów, od których towarzystwa jest uzależniona. Podobnie jak od podróżowania i swojego ogrodu. Po siedemnastu latach porzuciła etat urzędnika samorządowego, żeby zostać pisarką, o czym zawsze marzyła. Jej pasja to literatura piękna, poświęca jej cały wolny czas. Jest dowodem na to, że nigdy nie jest za późno, by zakotwiczyć w nowym porcie. Kiedy nie pisze ani nie czyta, rozmyśla nad kolejną fabułą, najchętniej spacerując po orłowskim molo, bo kocha Bałtyk i nie wyobraża sobie żyć z dala od niego.

Inaczej o wartościach

Andrzej Moszczyński

Z okazji premiery książki pt. „Inaczej o wartościach” autorstwa Andrzeja Moszczyńskiego przekazujemy Państwu w formie prezentu seminarium filmowe z udziałem gwiazd polskiego kina. Wartości są wszystkim, co uznajemy w swoim życiu za ważne, do czego chcemy dążyć i co chcemy posiąść lub osiągnąć. Nasza hierarchia wartości decyduje o tym, jakich wyborów dokonujemy, o co dbamy i czym się w życiu zajmujemy. Szczególną rolę pełnią wartości nadrzędne, którym podporządkowane są wszystkie inne. Takimi dominującymi wartościami mogą być: rodzina, miłość, szczęście, prawda, wolność, zdrowie, prostolinijność, wiedza, satysfakcjonująca praca. Jakie cechy charakteru mogą w nas wytworzyć wartości nadrzędne? Jak wybierać swoje wartości i jaki wpływ przyjęty system wartości będzie miał na nasze życie? Tego między innymi dowiesz się z tego audiobooka.

Wakacje uległej seria erotyczna BDSM

Catrina Curant

Chodź, Mirabell, zobaczymy, na co cię stać. Jego głos jest ciepły, a jednocześnie szorstki i surowy. Po podwórzu kręcą się ludzie, ale się nie zatrzymujemy. Zdaje się, że Tom ma jasno określony plan. Uspokaja mnie to, że ja nie muszę go mieć, nie muszę nic planować, o nic się troszczyć. O nic poza spełnieniem jego poleceń ale to łatwe. Odpoczywam, mimo że moje ciało dostaje w kość, ja odpoczywam. Kątem oka widzę innych, jakiś mężczyzna właśnie batoży przy ogrodzeniu młodego chłopaka, który ucieka spod bata. Głupi, to tylko wywołuje salwę śmiechów i dodaje kolejne ciosy. Chociaż kto go tam wie, może taki był jego cel. Kiedyś, gdy byłam początkującą uległą, też zdarzało mi się prowokować, aby dostać karę, teraz nie pozwalam sobie na takie fortele, teraz wymagam więcej od dominującego i od siebie." Mirabell nigdy nie wie, jaki scenariusz czeka ją na Urlopie. Kim będzie i do czego będzie zmuszona. Ekscytacja miesza się z lękiem. Kim będzie mężczyzna lub kobieta, której będzie musiała się podporządkować? Jak będzie wyglądała jej nietypowa służba? Jakie wymagania zostaną przed nią postawione? Cóż, okazuje się, że tym razem scenariusz jest urozmaicony, a ona staje się klaczką w specyficznej stadninie... Seria zawiera 3 opowiadania erotyczne: Wakacje uległej 1: Pan i Uległa Wakacje uległej 2: Padok Wakacje uległej 3: Wyścig

Sama tego chciałaś opowiadanie erotyczne

Marlena Rytel

Alicja i Paweł są małżeństwem z kilkuletnim stażem, mieszkającym na dalekiej prowincji. Z pozoru uchodzą za udaną parę, jednak coraz częściej do ich związku wkrada się rutyna. Wszystko zmienia się, gdy Paweł na kilka dni wyjeżdża do stolicy, a Alicja zmuszona jest zostać sama... i stawić czoło zuchwałemu włamywaczowi, który czai się nie tylko na jej dobytek.

Raija ze śnieżnej krainy. Czarownica. Tom 8

Bente Pedersen

Po długiej mrocznej zimie, którą Raija spędziła z dziećmi w ziemiance na bezludnym pustkowiu, wiosną nadchodzi czas odmiany. Raija użycza gościny czterem fińskim rybakom i postanawia wraz z nimi ruszyć na wybrzeże. Sprawy się jednak komplikują. Dwóch spośród przybyszy dostrzega w swej gospodyni piękną, godną miłości kobietę, ale nie to jest najgroźniejsze. Oto na horyzoncie złowrogo majaczy twierdza Vardohus, gdzie wciąż skazuje się na śmierć czarownice... "Czarownica" to ósmy tom sagi "Raija ze śnieżnej krainy" opowiadającej o potężnym uczuciu, które pokonuje przeciwności losu. Akcja rozgrywa się w urzekającej surowym pięknem północnej Skandynawii.

Ładny gips

Maja Kotarska

Agata Cyryl i Jola Kapłan, znane nam z powieści "Dracena przerywa milczenie" i "Strusie jajo", znowu mieszają szyki przestępcom - a także tropiącym je policjantom. Rzecz dzieje się na prowincji, z dala od szacownych murów macierzystej uczelni obu przyjaciółek, w małym miasteczku, które Agata wybrała sobie na urlop. Z ogrodów znikają gipsowe figurki krasnali, by niespodziewanie pojawić się w zupełnie innych miejscach. Wygląda to na serię niewinnych żartów. Jednak pozory mylą - miasteczko staje się areną przerażających wydarzeń, a na jego mieszkańców pada blady strach. Policja jest bezradna. Agata i Jola po prostu muszą wkroczyć do akcji! Powieść Mai Kotarskiej, to wciągająca od pierwszej strony, pełna pozytywnej energii komedia kryminalna. Wyraziste postaci, dowcipne dialogi, niespodziewane zwroty akcji. Po prostu dobra literatura. Projekt okładki: Olga Bołdok.