Trudno jest być dobrym

Krzysztof Lip

Trudno jest być dobrym jest to kontynuacja przygód Gabriela Fortisa poznanego już w książce Wędrówka przez życie. Gabriel doświadczony przeżyciami z trudnej wędrówki jaką przebył, teraz sam naucza innych. Jako wybraniec niebios wpływa na losy zwykłych ludzi i próbuje ich nakierowywać na ścieżkę dobra. Ale jedna sprawa mu nigdy nie dawała spokoju. Nie mógł się pogodzić z losem swojego przyjaciela, który cierpi niewyobrażalne męki w piekle. Ośmiela się rzucić wyzwanie samemu diabłu i tak wplątuje się w zadania, którym nie sprostałby nie jeden z doświadczonych wybrańców niebios. Ludzie nieświadomi walki jaka toczy się wokół nich próbują żyć po swojemu jednak ich czyny nie zawsze są tylko i wyłącznie ich decyzjami. A właśnie od ich wyborów zależy przyszłość Gabriela i jego przyjaciela.

Harremid Cykl Pendorum część VI

Krzysztof Bonk

Dalsze części cyklu Pendorum V – IX opowiadają historię z perspektywy syna Anrei, który przybywa na kontynent swej matki, aby wypełnić jej przepowiednię. Jednak już na początku drogi napotyka on tajemniczą, niemą niewolnicę i od tego momentu jego misja coraz bardziej się komplikuje. Z kolei nad Pendorum zbierają się ciemne chmury, oto przybywają tu dawni, gniewni i krwawi Bogowie żądni jedynie pomsty i władzy. Części V – IX można czytać bez znajomości wcześniejszych części cyklu.

Gra wstępna

Monika Sawicka

Mam fabrycznie wbudowane coś o nazwie WAGINA (no wiem, że nie jestem jedyną kobietą na świecie, która ją ma), ale tylko moja WAGINA po rozwinięciu skrótu oznacza: Wykrywacz Autodestrukcyjnych Genialnych Indywidualności Niebezpiecznie Ambitnych. Ergo swój pozna swego. Moją największą zaletą jest absolutny brak wad. I niebywała, rzadko spotykana, skromność. Tak, tak, to skutek autopsychoterapii, najdłuższej w historii, bo trwającej już czterdzieści lat. Poza tym, jestem wizjonerką, bo przewidziałam kłopoty w Służbie Zdrowia (śmieszna nazwa, nieprawdaż, zważywszy na obecną rolę, jaką pełni. Farsa goni farsę, a ministrowie coraz bardziej groteskowi, tylko naród jakby na niedobór poczucia humoru cierpi) i terapeutyzuję się sama, nie bez sukcesów zresztą. Jeśli mnie ktoś nie powstrzyma, bardzo być może wkrótce opracuję jakąś spektakularną metodę leczenia, ogłoszę ją światu, dostanę Nobla i kupię sobie za szwedzką kasę porządnego laptopa. I jak na narcystyczną osobowość przystało może wstrzyknę sobie botoks, kwas hialuronowy. A jak coś zostanie, to może zrobię namiętne usta i kształtne kości policzkowe, liposukcja też rzecz święta. Taka zliftingowana i odessana wyjadę na misję do Afryki (bo przecież Polska to już dla mnie za mało), przekazywać szczęście i miłość, niczym znak pokoju, a jak wrócę, to biorąc pod uwagę poziom mojej wrażliwości (nadwrażliwości), sama zgłoszę się na zamknięte leczenie i bezczelnie, bez umiaru i skrupułów (kompulsywnie, kompulsywnie) będę żyła na koszt państwa, obłąkana, ale szczęśliwa. Monika Sawicka Gra wstępna to zbiór felietonów poruszających trudne sprawy damsko-męskie bez zbędnej pruderii, za to z poczuciem humoru. Książka przeznaczona wyłącznie dla dorosłych czytelników.

Po stronie wilka

Marco di Bartolomei, Emiliano Crialesi

Utwór dramatyczny, „Po stronie wilka”, autorstwa Emiliana Crialesiego i Marca Di Bartolomei został przeniesiony na scenę teatralną w roku 2011 w Rzymie w Teatro Colosseo (Via Capo D’Africa 29/A). Autorzy i zarazem organizatorzy inscenizacji zaangażowali do przeniesienia tego trudnego utworu na deski teatru, genialnego rzymskiego reżysera teatralnego, również aktora i malarza, Danila Gattai (1974). W rolach głównych wystąpili: Vanni Corbellini (Renato Righi) oraz Giovanni Schifoni (Enrico Nervi). Reżyser, ukształtowany w laboratorium Antonia Ferrante oraz na warsztatach prowadzonych przez Alana Woodhouse’a, Tonina Valeriia i Marcela Marceau, postawił w swoim przedstawieniu na prostotę scenerii. „Abstrakt i synteza wpłynęły ogromnie na moja pracę reżyserską. Brak prawdziwej komunikacji między bohaterami, machizm oraz arogancja były moim kluczem lektury”. Ten uniwersalny brak dobra Gattai przedstawił za pomocą geometrycznych kostek, stale przekładanych, łączonych, oddalanych. Ciężko być może nam będzie utożsamic się z grzesznymi oraz tak mało ludzkimi charakterami sztuki. Jednak to, co możemy wynieść z tekstu to refleksja na temat człowieczego pragnienie opowiedzenia samego siebie: istoty niedoskonałej i pełnej sprzeczności. Czy ten tekst ukazuje drogę do zbawienia? Powtarzam za Danilo Gattai, tak, szaleństwo wydaje się drogą do zbawienia. Dla artystów, jak wiadomo, jest nią sztuka. Życzę budującej i niezapomnianej lektury. Joanna Longawa

Kolejność uczuć

Monika Sawicka

"Każdego ranka, po przebudzeniu, otrzymujemy kredyt w wysokości osiemdziesięciu sześciu tysięcy czterystu sekund życia na dany dzień. Kiedy wieczorem kładziemy się spać, niewykorzystana reszta sekund nie przejdzie na następny dzień; to, czego nie przeżyliśmy w ciągu dnia, jest na zawsze stracone, pochłonięte przez wczoraj. Każdego następnego ranka rozpoczyna się ta sama magia, znowu otrzymujemy taką liczbę sekund życia i wszyscy zaczynamy grać w tę nieodwracalną grę: bank może zamknąć nam konto w najbardziej nieoczekiwanym momencie, bez żadnego ostrzeżenia w każdej chwili może zatrzymać nasze życie..." Marc Levy   KOLEJNOŚĆ UCZUĆ to zbiór historii prawdziwych o miłości, życiu i śmierci, o człowieczeństwie i jego braku. O miłości, która jest ślepa, czasem niesprawiedliwa, kapryśna i zaskakująca, daje nam siłę i przyprawia skrzydła, ale także sprawia ból, a my chcemy ją mimo to przeżyć. O życiu, które jest darem i jedyną okazją, by czas, jaki został nam podarowany, wykorzystać jak najpiękniej. O śmierci, która wkrada sie w nasze życie i wydziera z naszych objęć tych, których kochamy. O tym, jak żyć po stracie dziecka, którego się nigdy nie widziało i dziecka, które przez wiele lat było całym naszym światem. O tym, skąd wziąć siłę, gdy odchodzi męźczyzna, kobieta, których kochamy do utraty tchu. Odchodzi różnie. Ale na zawsze. O tym, że życie nas zawodzi, wystawia na próbę, wymaga podejmowania decyzji, które wydają się ponad nasze siły, ale także przynosi szczęście. O tym, że wszystko jest względne i w każdej chwili może nabrać innego wymiaru. O radości z promieni słońca o świcie i z blasku księżyca nocą.   W drugiej części książki pt. Po drugiej stronie tęczy znajdują się przepiękne, wzruszające listy, w których CZYTELNICY dzielili się z autorka refleksjami po lekturze jej wcześniejszych książek.

Szachownica śmierci

Marta Grzebula

Powieść jest formą zbliżoną do gatunku S-F, ale nie do końca. Opowiadam w niej o mrocznej tajemnicy rodzinnej. Rodzina Brockich od lat boryka się z pewnym rodzajem obsesji - umiłowaniem do czarnego Anioła śmierci. Każdy kolejny członek rodu spisuje jego kroniki w tajemnej, pełnej magii komnacie, znajdującej się w podziemiach ich rodzinnego zamku, zbudowanego przez pradziadka głównego bohatera Jerrego, Alberta. To od niego zaczęła się owa historia. Jerry przejmuje po śmierci ojca to piętno. Jest on światłym człowiekiem, nie wierzącym w zjawiska nadprzyrodzone, ale „wciąga” go ta mroczna historia. W testamencie otrzymuje w spadku nie tylko potężne bogactwo, posiadłość i wszelkie dobra, ale i to, czego od dziecka się bał. Już nie tylko świadomość faktu, że stanie się sługą anioła, ale że będzie spisywał wszelkie okropności jakich ten w imię sprawiedliwości będzie się dopuszczał, go przerażają. Powieści ukryty jest także wątek choroby jego brata. To owa tajemnica, bolesna i ukrywana przez jego bliskich łącznie ze służbą i wiernym majordomusem Tomaszem jest jego „solą w oku”. On i jego brat Wincent mają niebywałą zdolność porozumiewania się pozazmysłowego. Ta telepatia pomiędzy braćmi doprowadza Jerrego niemal do obłędu. Tymczasem w miasteczku żniwa zbiera Anioł śmierci… Umiera większość mieszkańców… Kto i dla czego dopuszcza się takich  zbrodni? Płatny zabójca? Czy Wincent, a może rzeczywiście Anioł Śmierci? Kto znał historię składowania toksycznych odpadów niedaleko miasteczka? Kto mógłby cokolwiek zyskać na tym czynie? Wiele pytań.

Jak dostać pracę i odnieść sukces w korporacji

Katarzyna Mazurek

Bez względu na to czy już pracujesz, czy dopiero szukasz pracy, bardzo dobrze zrobiłeś zaglądając do tej książki. Gdyby ktoś zechciał podzielić się ze mną swoją wiedzą i doświadczeniem tak, jak ja robię to teraz z Tobą, prawdopodobnie podejmowałabym lepsze decyzje dotyczące mojego rozwoju i kariery. Nie chcę opowiadać nikomu bajek o tym, że korporacje są idealne. Będę mówić wyłącznie o swoich doświadczeniach i osób mi najbliższych. Przedstawię Ci same konkrety. Stąd też podtytuł tej książki „Konkretnik” jako zlepek słów: konkrety i podręcznik, poradnik. Tak naprawdę każde z wymienionych określeń tu pasuje i Tobie pozostawiam decyzję, które wybierzesz. Pewnie przeczytałeś już niejeden krytyczny artykuł o pracy w korporacji. Najciekawsze jest to, że często piszą je osoby, które nigdy w takiej firmie nie pracowały, bądź osoby, które zmieniły pracę i czują się w obowiązku ostrzec innych przed wyścigiem szczurów. Uważam, że nie ma reguły i wszystko zależy do jakiej firmy czy jej filii się trafi. Pracuję w korporacji i staram się patrzeć na nią obiektywnie. Widzę zarówno jej zalety, jak i wady. Chcę Ci przekazać moje obserwacje. Będę mówić o moich poszukiwaniach pracy, rozmowach kwalifikacyjnych, moich błędach i o tym czego się dzięki nim nauczyłam, a wreszcie o samej pracy i ludziach, z którymi miałam do czynienia. Znajdziesz tu też ćwiczenia mające Ci pomóc w przygotowaniach do rozmowy kwalifikacyjnej - zbiór kilkudziesięciu pytań, które zadali mi rekruterzy. Jak już pewnie zauważyłeś Konkretnik odznacza się pewną ważną cechą – brak w nim  lania wody i ozdobników stylistycznych. Chcę Ci opowiedzieć o swoich doświadczeniach tak jak przyjacielowi podczas spotkania przy kawie. Będę mówić prosto, szczerze i od serca. Jeżeli jesteś mężczyzną i zastanawiasz się czy książka napisana przez kobietę może Ci się przydać, zapewniam, że tak. Jak powiedział mi znajomy dyrektor finansowy: „Kobiety są w beznadziejnej sytuacji. Często mają problemy emocjonalne, są mniej dyspozycyjne, zwłaszcza, gdy mają dziecko. Jeśli mam do wyboru faceta, który zawsze jest dyspozycyjny i nie ma wahań nastrojów oraz kobietę, postawię na mężczyznę”. Kobieta dla pracodawcy oznacza również ryzyko ciąży, a więc blokady etatu i konieczności poszukiwania kogoś na zastępstwo. Bez względu na równouprawnienie kobiety muszą włożyć więcej wysiłku w przekonanie pracodawcy, że są warte danej pracy. Przez to również rozmowy kwalifikacyjne bywają trudniejsze. Dlatego opisane w tej książce doświadczenia również przydadzą się mężczyznom. Ta książka ma Ci pomóc uporządkować informacje na Twój temat w taki sposób, abyś umiał jak najlepiej o sobie opowiedzieć przyszłemu pracodawcy. Mam nadzieję, że dzięki temu co przeczytasz na kolejnych stronach zdobędziesz wymarzoną pracę. Katarzyna Mazurek W wieku 18 lat miała swoją pierwszą rozmowę o pracę dla nauczycielki języka obcego. Potem podczas studiów aktywnie działała w międzynarodowej organizacji studenckiej i kole naukowym, dzięki którym miała możliwość współpracy z firmami. W tym samym czasie brała udział w różnorodnych procesach rekrutacyjnych w korporacjach międzynarodowych oraz polskich przedsiębiorstwach. Obecnie magister ekonomii, od 2010 roku pracuje w znanej korporacji międzynarodowej. Do tej pory złożono jej oferty pracy m.in. w tzw. Wielkiej Czwórce, banku, firmie z branży IT, kilku firmach produkcyjnych i handlowych. W trakcie rozmów kwalifikacyjnych zebrała pokaźną listę pytań rekrutacyjnych, które prezentuje w tej książce wraz ze wskazówkami jak szukać ofert, napisać CV oraz przygotować się do rozmowy. Wszystkie rady i uwagi umieszczone w tej książce zostały oparte na prawdziwych doświadczeniach z polskiego rynku pracy.

Jera

Norbert Zieliński

Może gdyby wsiadł do dobrego pociągu, to wszystko by się nie wydarzyło. Jan - młody, obiecujący malarz opuszcza żonę i dziecko, aby rozpocząć wystawy w największych europejskich miastach. Tymczasem zostaje porwany i uwięziony w miejscu, którego mieszkańcy zachowują się podejrzanie, a obiektem ich kultu jest potworna, okrutna Jera. Jan musi zrobić wszystko co w jego mocy, aby wrócić do rodziny. Ma tajemniczych pomocników, ale Jera jest czujna, a za nieposłuszeństwo karze śmiercią…

Romans z draniem

Justyna Banowska

Chcesz się zakochać? Uważaj, o co prosisz. Daria to ambitna kobieta sukcesu. Prowadzi samodzielnie dużą firmę. Kocha swoje poczucie niezależności i tego, że ma wszystko pod kontrolą. Jednak nie zawsze tak było. Nadal za jej plecami czają się demony przeszłości. Ten, kto zadarł z Arturem, już na pewno przekonał się o jego bezwzględności. Zdecydowanie nie jest takim facetem, którego można przedstawić rodzicom. Pod maską przystojnego, pociągającego mężczyzny, kryje się groźny przeciwnik. Tych dwoje nic nie łączy. Oboje przeszli różne drogi w swoim życiu. Kierują się przede wszystkim innymi wartościami. Los postanawia rzucić ich ku sobie. To co na początku było tylko znajomością bez zobowiązań, szybko się skomplikuje. Płomienny romans, który wybuchnie między nimi może oboje ich spalić żywcem. Artur tak samo łatwo może podbić serce Darii jak i ją zniszczyć - wplątując w ciemne interesy. Justyna Banowska Moja kariera pisarska rozpoczęła się przede wszystkim dzięki pasji, jaką jest czytanie. Każda kolejna książka dla mnie, to szczęście i przekleństwo zarazem. Szczęście — bo w ciągu całego swojego życia mogę żyć życiem wielu osób, bohaterów książek, natomiast przekleństwo- bo jak zwykle oznacza kolejną z rzędu nieprzespaną noc. Jestem fanką Mario Puzo, znanego jako autor „Ojca Chrzestnego”, czy mojej ulubionej książki „Głupcy umierają", Z zainteresowaniem czytam Paula Coelho, płakałam przy "Gwiazd naszych wina" Johna Greena i jak każda kobieta lubiąca romanse często kartkuję harlequiny, a dla dodania życiu szczypty pikanterii sięgam również po powieści erotyczne i zaczęłam pisać własne. Romans z draniem to moja pierwsza powieść erotyczna z wątkiem kryminalnym. Moja kariera pisarska rozpoczęła się przede wszystkim dzięki pasji, jaką jest czytanie. Każda kolejna książka dla mnie, to szczęście i przekleństwo zarazem. Szczęście — bo w ciągu całego swojego życia mogę żyć życiem wielu osób, bohaterów książek, natomiast przekleństwo- bo jak zwykle oznacza kolejną z rzędu nieprzespaną noc. Jestem fanką Mario Puzo, znanego jako autor „Ojca Chrzestnego”, czy mojej ulubionej książki „Głupcy umierają", Z zainteresowaniem czytam Paula Coelho, płakałam przy "Gwiazd naszych wina" Johna Greena i jak każda kobieta lubiąca romanse często kartkuję harlequiny, a dla dodania życiu szczypty pikanterii sięgam również po powieści erotyczne i zaczęłam pisać własne. Romans z draniem to moja pierwsza powieść erotyczna z wątkiem kryminalnym.

Grzech Sodomii w przestrzeni politycznej, prawnej i społecznej Polski nowożytnej

Piotr Lewandowski

Moja praca będzie przedstawiać krótką historię homoseksualizmu. Jest to problem rzadko spotykany w opracowaniach historycznych, a prawie w ogóle nieporuszony przez polskich historyków. Niemniej problem ten istniał już od samego początku istnienia państwa polskiego. Nie jest to problem mały, gdyż obejmujący 4 – 6% ludności. Przedmiotem badań niniejszej pracy będzie postrzeganie homoseksualizmu jako zjawiska funkcjonującego od najdawniejszych czasów w społeczeństwie. W tej pracy postaram się przede wszystkim przedstawić postrzeganie, występowanie, stosunek społeczeństwa i prawa do zjawiska homoseksualizmu w Polsce w czasach nowożytnych, czyli od XVI do XVIII wieku. Będę próbował rzucić światło na penalizację zachowań homoseksualnych od najdawniejszych czasów, dlatego pracę swą zacznę już od opisywania zjawiska homoseksualizmu w starożytności, co w pełni pozwoli na uchwycenia zmian, jakie zachodziły w pojmowaniu i akceptowaniu osób o odmiennej orientacji seksualnej. Szczegółowa analiza będzie dotyczyć ziem I Rzeczpospolitej począwszy od średniowiecza poprzez okres nowożytny. Takie przedstawienie sprawy pozwoli na kompletne ukazanie problemu sodomii w Polsce przedrozbiorowej, ukaże wywodzące się stereotypy, a także zmiany, jakie zachodziły na przestrzeni wieków względem homoseksualizmu. W swojej pracy chcę zebrać i rozszerzyć dotychczasowe wiadomości odnośnie tolerancji i nietolerancji homoseksualizmu w Polsce nowożytnej. Będę starał się przedstawić ów problem w polskim prawie karnym (co groziło za zachowania homoseksualne, jakie kary były przewidziane), a także w obyczajowości (stosunek społeczeństwa do osób homoseksualnych). Posłużą mi do tego przede wszystkim źródła pamiętnikarskie (Martin Grunereg, Marcin Matuszewicz, Andrzej Kitowicz, Walerian Nekanda Trempka) kodeksy prawa (Bartłomiej Groicki), teksty moralizatorskie (Adam Gdacjusz, Marcin Krowicki, Jan Jonston), a także opracowania Zbigniewa Kuchowicza, Marii Boguckiej, Janusza Tazbira. Niestety większość z nich odbiera homoseksualizm w zakresie zboczeń i dewiacji seksualnych, dlatego też ich prace na ten temat są już przestarzałe i nieadekwatne do wyników badań naukowych chwili obecnej. Będę posiłkował się również wieloma innymi pomniejszymi tekstami i opracowaniami także z natury antropologii (Michael Foucault), czy seksuologii (Zbigniew Lew Starowicz). Posłużę się również literaturą katolicką, która jest nieprzychylna do zjawiska homoseksualizmu, dzięki czemu dostarcza ona wiele argumentów i źródeł dla wytłumaczenia zjawiska nietolerancji. Mam nadzieję, że moja praca rzuci nieco jaśniejsze światło na omawiany przeze mnie problem i rzetelnie ukaże sytuację, jaka panowała w nowożytności w akceptacji homoseksualizmu.

Pewien składnik mojej duszy

Małgorzata Staszyńska

Wiem, że myśli wyrażone w odpowiednich - dla nich - chwilach, podtrzymują nas jak ramię przyjaciela z nieba, jak najwyższa miłość istnienia, miłość własna... Nie istotne jest, czy dialog trwa za dnia, o poranku, czy ciemną nocą, gdy wszyscy już śpią... Monolog prowadzimy sami, a właściwie ten dialog - choć nie zawsze. Kontaktujemy się z wyższą częścią nas samych, z tymi, z którymi mamy kontakt i tymi, których już dla nas nie ma. Tymi, którzy są, a ich nie ma, i tymi, których już nie ma, a ciągle są. Opowiadamy sobie i innym - o własnych nie przypuszczeniach, a przez to bardziej rozumiemy samych siebie i jest nam lżej - nam, i może innym. Tęsknimy, bo to nieodłączna część naszego życia, kochamy, i nie ma nic ważniejszego. Jeśli wiemy za czym, to dobrze, bo wtedy obieramy właściwy dla siebie kierunek. Myśl jest czymś więcej niż tylko myślą, jest połączeniem - srebrną nicią z naszą duchową częścią. Każdy ma własną część siebie, każdy ma siebie, ta część, może być doświadczeniem, może być całym życiem, może być wspomnieniem, może być wnioskiem i napędem, myślą o świcie. A piosenki - istnieją zawsze z muzyką, czasami zagrane przez stację radiową przez duże "R" w nazwie, czasami przy ognisku, w samotności, czasami tylko na papierze - tak jak teraz i w tym tomiku... Zapraszam energetycznie z truskawkową tęsknotą. Małgorzata Staszyńska   Spis treści:   Część I "23"- Dalsza historia tej samej opowieści Wcale nie - po prostu Tylko tyle do powiedzenia Niemoc - Twoja PA  PA Może Morze Zapominanie Twoje miejsce Kochanie (przesłanie od K.M.) Oczekiwanie Powroty Moje myśli Jakaś chwila Wiem - Mam - Chcę - Już Czy Tak... Masz - Mam Co to jest Moje Ona Spadanie Mój wieczorny spacer Ja Cała Trawa 23 - o tym wszystkim co miało swoje miejsce - (różni ludzie i zdarzenia w tle...)   Część II Myśli, które pieszczę słowem i dotykam moją muzyką (moje piosenki) Pamiętam Inny Ląd Rzeka Która Niesie Mnie Chwile i Ja A Kiedy? Powiedz Chwile Nie Czekaj Ja Wiem Jak długo Ja i Ty Moja rozmowa Moja rozmowa - 2 Be - A Obok Płyniemy Wyznanie Jeśli Słowa I na koniec już... bez przymrużenia oczu moich   Prowokacyjna okładka, którą stworzyła, sprawia, że zadajemy sobie już na wstępie pytanie, jaki jest przekaz - zapraszający nas do "środka" i nie jest on taki, jak sobie "pewnie wyobrażamy". Chociaż po poznaniu symboli widzimy "powiązanie" z całością obrazu... To znak herbaty - nic wzniosłego, a tak można by było przypuszczać, nie znając znaczenia symbolu.Teksty śmiałe, oryginalne, mówiące o obserwacji i relacji ze światem, innymi, ze sobą, o miłości, a raczej o obraniu drogi w jej kierunku i doświadczaniu. O własnej indywidualności, wyborach, jakie wszyscy dokonujemy, ale każdy z nas inaczej. Myśli ocierające się wręcz, a nawet bardzo o ezoterykę, co ciekawe, ponieważ rzadko możemy spotkać taką tematykę opisywaną w ten sposób. Pojawia się również temat duszy, myśli "jako takiej", wędrówki jaką jest życie... Druga część tej publikacji - to jak sama artystka pisze - teksty jej piosenek, które "pieści słowem i dotyka swoją muzyką".

Poznać prawdę

Marta Grzebuła

Drogi Czytelniku, oddaję w Twoje ręce następną powieść. Poznasz tu losy przyjaciół, poznasz ich wzajemne relacje. I dowiesz się, czy  w chwili, kiedy los wystawi ich przyjaźń na ciężką próbę, wyjdą z niej zwycięsko. Znane jest stare porzekadło: „Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie”… Żyjąc już na tym świecie jakiś czas, czasem mam wrażenie, że zadeklarowani przyjaciele okazują się często najsłabszym ogniwem naszego życia, a ci, o których ma się lub miało niezbyt dobre zdanie, stają się w trudnych chwilach prawdziwą opoką wobec dramatów, smutków czy problemów… Tak więc w mojej powieści stawiam pytanie: jak moi bohaterowie odnajdą się wobec problemów dotykających główne postacie? Opowiem tu o intrydze, zdradzie, upokorzeniu i o miłości. Czy moi bohaterowie stawią czoła problemom? Czy to, co się wydarzy w ich życiu, umocni ich przyjaźń, czy wręcz przeciwnie? Co wygra, miłość czy nienawiść? W tej powieści poznacie też i małych bohaterów, dzieci, i zobaczycie, jak one odnajdują się w tym dość mocno skomplikowanym i zawiłym świecie ludzi dorosłych. Zacznijcie czytać, a sami się o tym przekonacie. Bo nie wszystko jest zawsze oczywiste… Ani w życiu, ani w książkach. Marta Grzebuła z d. Łukomska Pseudonim Jarzębina ur. 22 listopada 1960 roku we Wrocławiu. Tu ukończyła Szkołę Podstawową i Studium Medyczne. Pozostaje pod wpływem poezji J. Słowackiego, A. Mickiewicza czy  A. Asnyka. Pisze od 13 roku życia, w jej zbiorach jest  400 wierszy. Debiutowała w 2010 r. tomikiem poezji: „W cieniu Jarzębiny” (Black Unicorn). Następny to: „Owoce Jarzębiny” (Radwan). Wydane powieści to: „Pomarańczowe ogrody”, „To, co mogło się zdarzyć” (Radwan), „Epizod na dwa serca”, „Kobieta  z okna”, „Dzień, który nie miał jutra” (Warszawska Firma Wydawnicza sc J. Majedcki i J. Wernik) oraz „Zapomnę imię twoje” i „Dotykając Nieba” (Wydawnictwo „ASTRUM”). Autorka tekstu do piosenki zespołu „Wilczyca” (połączone dwa wiersze „Wilk wilkowi” i „W galopie”), do której muzykę skomponował Tomasz Derach. Autorka w swoich powieściach i wierszach przeprowadza Czytelnika po świecie zmagań, wyrzeczeń, prawd, miłości, zdrad, śmierci w taki sposób, by ten, zagłębiając się w kolejne strony, odczuwał nie tylko wzruszenie, sympatię do bohaterów, ale lektura budziła w nim jeden, z największych z darów, jaki posiada człowiek, empatię. Marta Grzebuła sama mówi: „Sercem do serc, piszę”. I to jest chyba najlepsze podsumowanie jej twórczości.

Shitownik paryski

Paweł Zapendowski

"Shitownik paryski. Chic!owny przewodnik po powieści i Paryżu" to efekt współpracy Pawła Zapendowskiego oraz internautów z serwisu Nakanapie. Przez ponad trzy miesiące powstawała fantastyczna opowieść o Paryżu i jej mieszkańcach. A brali w niej udział między innymi: Chopin i George Sand, Jim Morrison, Roman Polański, Joanna d?Arc, wampiry, bohaterowie "Gry w klasy" Cortazara, aniołowie i demony. W kolejnych odsłonach napływały na konkurs coraz bardziej niezwykłe teksty, które potem zostały zebrane w publikację, będącą swoistym przewodnikiem po powieści "Shitownik paryski". To, co powstało wspólnym wysiłkiem Internautów i Pawła Zapendowskiego zyskało teraz nowy wymiar, podkreślony pobudzającymi wyobraźnię grafikami, zdjęciami, scenami z życia paryskiej stolicy.O czym opowiada "Shitownik paryski"? To dosyć zwariowana historia kilkorga bohaterów, którzy powstali w innym wymiarze, jako twory innych twórców, a także postaci historyczne. Jednym z głównych bohaterów jest Holy Ploter, który wyrusza w poszukiwanie swojego przeznaczenia. Mamy tu słynne mieszkanie "Lokatora" Romana Polańskiego, są znane paryskie miejsca: katedra Notre-Dame, cmentarz Pere Lachaise, ale także kanały i slumsy. To zadziwiająca opowieść o Paryżu, przepełniona fantastycznymi stworami, wampirami, walczącymi ze sobą aniołami i demonami. A nad całością czuwa starożytna klątwa, czy przepowiednia:Do Paryża w nieodległej przyszłości i w różnym czasie przyjedzie pięć osób - prawych, żądnych wiedzy i zaszczytów oraz zaopatrzonych w nieprzeciętne talenty. Osoby te pod opieką duchów dobrych i złych stworzą dzieła swego życia, w jakich zawrą przygody serca i rozumu. Oto imiona tych osób.1 ...2 ...3 ...4 ...5 ... Całość można czytać niczym "Grę w klasy" - skacząc po wątkach, skojarzeniach, motywach, z bogatej fantazji twórców czerpiąc coś dla siebie. Nowego i inspirującego.   Powieść fantasy "Shitownik paryski" powstawała wspólnie z internautami. W jej pisaniu wzięło udział 50 użytkowników portalu nakanapie.pl, jednego z największych serwisów czytelniczych w Polsce. W ciągu trzech miesięcy na początku 2011 na stronie serwisu pojawiło się 100 fragmentów literackich napisanych przez internautów. Większość z nich trafiła do publikacji na ebooku pt. "Shitownik paryski. Chic!owny przewodnik po powieści i Paryżu". Jest to zbiór krótkich opowiadań i zarazem barwny suplement do powieści. Publikacja zawiera sylwetki głównych bohaterów, streszczenie fabuły na tle konkretnych miejsc w Paryżu oraz wybór różnych rozwiązań fabularnych, jakie wymyślili uczestnicy zabawy. "Chic!owny przewodnik" jest ilustrowany zdjęciami z Paryża i przybliża liczne atrakcje magicznej metropolii. Najlepsze teksty internautów trafiły do powieści "Shitownik paryski".    

101 Sposobów, Aby Zaskoczyć Kobietę

Grzegorz Gomółka

„101 Sposobów, Aby Zaskoczyć Kobietę” to ogromny zbiór unikatowych i sprawdzonych przez setki mężczyzn pomysłów, dzięki którym będziesz w stanie: - oczarowywać kobietę wyjątkowymi gestami, dzięki czemu ona będzie myślała o Tobie i tylko o Tobie przez całą dobę - sprawić jej radość nawet, gdy będzie daleko od Ciebie, za co pokocha Cię jeszcze bardziej - zamienić zwykłą randkę w jedną z tych niezapomnianych, dzięki czemu nie będziesz w jej oczach kolejnym nudnym gościem bez wyobraźni - dostarczyć kobiecie ogromną ilość silnych emocji, których na co dzień pragnie i pożąda - stworzyć sytuacje, o których myśli, marzy i śni każda kobieta, w wyniku czego będzie myślała, że potrafisz czytać w jej myślach - uniknąć nudy i rutyny, które są zabójcami numer jeden Twojego związku i relacji z kobietą Uwaga! Używaj tych sposobów, tylko z dziewczyną na której Ci zależy ponieważ, dzięki nim możesz uzależnisz ją emocjonalnie od swojej osoby...Na zawsze!   Oprócz tego, dzięki wykorzystywaniu pomysłów zawartych w publikacji, będziesz w jej oczach o wiele bardziej atrakcyjnym i wyjątkowym mężczyzną, ponieważ będziesz w stanie dostarczyć jej tych przeżyć, na które ona czeka. Sam sprawdź! Grzegorz Gomółka Pasjonat rozwoju osobistego i wdrażania w życie dziwnych projektów. Z wykształcenia Inżynier Budowy. W mojej bardzo krótkiej karierze zdążyłem cztery razy rzucić pracę, o której większość ludzi marzy, rezygnując ze służbowego mieszkania, samochodu i wielu przywilejów, które wpisane są w moją branżę. Wszystko po to by realizować i wdrażać w życie swoje wizje i pomysły. Kiedyś stres związany z odpowiedzialną pracą wyrywał mnie rano z łóżka, a wieczorem nie pozwalał zasnąć. Dlatego postanowiłem to zmienić. Teraz to nowe pomysły, domagające się natychmiastowej realizacji nie pozwalają mi się wyspać. Choć tematyką rozwoju osobistego i relacji interesuję się od dawna, to pierwszą moją publikację wydałem dopiero w 2013 roku tuż przed Walentynkami. Była to „Sztuka Obdarowywania Kobiet”. Okazała się ona hitem i w ciągu tygodnia sprzedałem ponad 300 egzemplarzy. Natomiast w tym roku przyszedł czas na kolejną publikację w tej tematyce, czyli „Sztukę Obdarowywania Mężczyzn” - coś dla Pań. W między czasie realizuję jeszcze kilka innych projektów związanych z szeroko pojętym rozwojem osobistym, związkami, komunikacją i relacjami damsko-męskimi. Pracuję i tworzę wszędzie tam, gdzie jest dostęp do Internetu, co pozwala mi na swobodę, mobilność i niezależność, o której zawsze marzyłem. Zapraszam do mojego świata :)

Pozdrowienia z Gdańska

Charles Berg

Charles Berg kolejny raz zaprasza nas na wycieczkę do Wolnego Miasta Gdańska. Podobnie jak w przypadku „Śmierci w Oliwie” naszym przewodnikiem jest prywatny detektyw Gregor Steppe, wraz z którym przemierzamy ulicę i zaułki przedwojennego Gdańska i Sopotu. Dwa opowiadania, podobna tematyka, jednak inne czasy, miejsca i bohaterowie. W „Pocztówce” przenosimy się do lipca 1936 roku. Zaniepokojeni rodzice zlecają detektywowi zadanie odnalezienia ich nastoletniej córki - Kamile, która wraz z koleżanką pojechała na wycieczkę do Sopotu. Letnia sielanka, spacery, zabawa, w dniu powrotu do rodziców trafia jednak telegram z Gdańska. Pobyt miał przedłużyć się jeszcze o jeden dzień, ale czy na pewno? Kolejna sprawa, kolejne zaginięcie. Wiosna 1938 roku. Tym razem zamiast gimnazjalistki z Kołobrzegu, Gregor ma za zadanie odszukać pracownika Deutsche Bank Karla Rettera. Wszystko zdaje się, a właściwie zdawałoby się wskazywać na zwyczajny, wcześniej przygotowany wyjazd, gdyby tylko wiedziała o nim narzeczona. Detektyw podejmuje się śledztwa zupełnie nieświadomy dokąd zaprowadzi go sprawa, którą rozpoczął zalany tuszem „list”.

Wiza do Nowego Jorku

Anna Strzelec

W ręce czytelników oddaję moją trzecią książkę, którą już w trakcie pisania - pokochałam. Zawiera historie związków i miłości: tych prawdziwych i pseudo - miłości, toksycznych, bo internetowych. Opowiada o podróżach moich bohaterów, rozstaniach i przesłaniach z zaświatów... namiętności, przestępstwach zdradzie i niewyczerpanej nadziei. A że bohaterka książki jest też pisarką jak ja? No cóż, tak się złożyło. Prawdziwe wydarzenia splata literacka fikcja, moja poezja i szczypta metafizyki. Jak powiedział czeski pisarz Michal Viewegh - Tylko pisarz jest w stanie powiedzieć ile prawdy jest w jego pisaniu, a ja - moim bardzo realnym i wirtualnym przyjaciołom Wizę do NY dedykuję.   Fragment: Ktoś wybrał dla niej to imię. Kim był, nie może się już dowiedzieć i nie ma kogo zapytać, bo wszyscy, którzy przy tym obecni być mogli, już odeszli Pozostały zdjęcia w kolorze sepii. Leonia. W latach dzieciństwa imię przypominało jej kwiat lewkonii, cały ogród pachnących kwiatów Imię, jak biała sukienka przybrana falbankami z koronek. Jak taniec na łące, z ukochanym w świetle księżyca Leonia, jak srebrna, bezkresna plaża obmywana seledynową wodą. Wszystko, co dotychczas napisała tylko częściowo odpowiadało wspomnieniom. Dawno temu jej sukienka była co prawda biała, ale w niebieskie kwiatuszki i poplamiona krwią, bo kręciła główką na prawo i lewo gdy usuwano jej migdały. Steffi miała różową i dużo łatwiej od Leonii znosiła każdy ból. Wspomnienia o ogrodzie były prawdziwe, a taniec z Wiktorem na krótko przed jego wyjazdem zapisał się trwale w jej i jego pamięci. Tak pisał. Czasem myślała, że z dotykiem ust jest jak z odciskiem palców nie ma dwóch takich samych, a cała reszta w wyobraźni Leonii jest przecież możliwa. Bywało, że myślała o siostrze bardzo intensywnie, próbowała rozmawiać z nią, czasem prosić o radę i smuciła się, gdyż odpowiedzi nie było i już być nie mogło Leonia ma tyle lat, co jej pies. Nie przelicza głośno ich wieku z psiego na kobiecy lub odwrotnie, ona wie. Kiedyś trzeba będzie się rozstać i wolałaby, żeby to ona, Leonia była pierwsza. Próbowała nawet napisać o tym wiersz, taki trochę na później. Zaczynał się od słów: Co ma ze mnie mój pies? Już nie pobiegnę szybko, jak dawniej nie popłynę, patykiem w dal nie rzucę ale jeśli chcesz Aportować będę nasze dni minione a ty uśmiechniesz się zamyślona wszystko rozumiejąc spojrzysz i pozwolisz mi. Odejdę pierwsza bo, uwierz mi nie mogę, nie chcę być przy twoim zasypianiu   Kiedyś tak się stanie. Banalne stwierdzenia Odsuwać, odsuwać te myśli jak najdalej.   Spis treści: Leonia    7Wiktor    11Narodziny motyla    16Patrycja    24Z Hiszpanii do Ciebie    48Promocja    63Oderwę się od ziemi i zgubię duszę pośród chmur...    71Wiktor    73Jane    83New York City    86Morton i Tiffany    98Zabiegi    108Jeremi    114Jednak Guggenheim    129Steffi    135Thatch Meadow Farm    143Weekend na farmie    156List do kraju    165Przeprowadzka i Charlie    168Spotkanie    174Anioł z Antibes    181Urodzinowe kulinaria    195List z kraju    200Przygotowania do urodzin i łosoś w papilotach    205Happy Birthday Agata!    212Iwona    227Remscheid    232List z zaświatów?    242Jesień w Port Jefferson    264   Recenzje: Pisarstwo Anny Strzelec wyróżnia przede wszystkim niezmiernie duży ładunek emocji, dlatego Jej książki nie pozostawiają nas obojętnym.  Poprzednie dwie powieści*/ (w dużej mierze autobiograficzne), przeniknięte były na wskroś trudnymi emocjami. Traktowały bowiem o ciężkich czasach, o bolesnych doświadczeniach,  przeżywaliśmy razem z Autorką samotność, tęsknotę za krajem, brak akceptacji, złość, bezradność, często smutek, a także irytację niepowodzeniem, brakiem pracy, chorobą, rozczarowaniami z powodu nieodwzajemnionych miłości. (ale i chwile szczęścia pomiędzy nimi). Z niejaką zatem obawą  sięgałam po trzecią powieść Pani Anny i jakie miłe rozczarowanie! Emocje też są tu ogromne, ale z przewagą tych dobrych! Mamy więc powieść o wielkiej i niespodziewanej miłości, o wzajemnym zauroczeniu i pożądaniu dwojga osób z bagażem nieudanych związków. A które emocje, jak nie te związane z miłością są najsilniejsze? Pani Anna gra nimi bezbłędnie! Czytelnika porusza do kości subtelnością i poetyckim sposobem opisu scen miłosnych nie ukrywających swych namiętności dojrzałych kochanków. To przepiękna miłość, rzadko goszcząca we współczesnych książkach gloryfikujących zakochanie młodych. Dla ścisłości należy dodać, że miłość ta poprzedzona jest złym, toksycznym związkiem z nic nie wartym facetem. Całe szczęście, że trwał on krótko i zajął ledwie kilka pierwszych rozdziałów.  Historia ta napawa optymizmem, bo obecna bohaterka Pani Anny, o przepięknym imieniu Leonia jest bardziej dojrzała od swej poprzedniczki i szybko podjęła radykalną decyzję o wyrzuceniu z serca tego co złe. Czy nowa, wielka, nieplanowana miłość jest zatem nagrodą za wszystkie doznane krzywdy i rozczarowania? Czy przetrwa?  Opowieść o niej nie ma tu zakończenia, bo zakończenie jest wstępem do nowej historii, którą Autorka zapowiada na swoim blogu. (Wiza do Prowansjijuż w pisaniu!). O moim zachwycie obecną powieścią Pani Anny świadczy nie tylko wspomniana miłosna fabuła, książka jest przecież wielowątkowa. Mamy tu bowiem także element poznawczy: akcja dzieje się tym razem za Oceanem, Autorka z ogromną pieczołowitością opisuje nam  uroki i zakamarki Nowego Jorku oraz niedalekiej wyspy Long Island widziane okiem jej bohaterki. Książka zawiera liczne fotografie wykonane osobiście przez Autorkę, co sprawia, że mamy w pakiecie miłą wycieczkę do niezwykle ciekawych miejsc, rzadko goszczących w oficjalnych przewodnikach. Odrębnym wątkiem jest poruszona kwestia doświadczania przez niektórych ludzi osobistej opieki osób, najczęściej bliskich, którzy już odeszli. Nieżyjąca siostra naszej bohaterki, kilkakrotnie daje znak opiekuńczego zainteresowania sprawami Leonii i jej rodziny. Temat ten pozostawia sporo do myślenia, bowiem niejeden z nas doświadcza podobnie. Rodzina, więzi matka-dzieci  to kolejny wątek kreślony w powieści; jest tu dorosła córka stojąca u progu rozwodu ze swoim niedojrzałym mężem przemytnikiem,  są wspomnienia matki i jej nierównego traktowania córek, (z których nasza Leonia to ta zawsze gorsza) no i znów grać muszą emocje! Upokorzenie, poczucie winy, smutek, żal, a w związku z tym nasze współczucie, chęć jeszcze silniejszego jej pokochania. Podkreślić na koniec muszę bardzo dobry warsztat pisarski Autorki - wielowątkowość powieści zawarta jest zarówno w licznych monologach głównych bohaterów jak i w opisach zdarzeń widzianych przez nich jakby z boku,  relacja w 3 osobie.  Dużą wartością powieści są niespotykane wcześniej na taką skalę - częste i wartkie dialogi, które znacząco dynamizują proces czytania. Mamy tu także do czynienia ze znanymi z poprzednich powieści  innymi ozdobnikami jak przepisy kulinarne dyskretnie wymieniane między bohaterkami opowieści, (przepis na powidła!), a także niezwykle poruszającymi wierszami. Mam wrażenie, że Autorce gdy  brakuje już słów, by wyrazić swe emocje prozą zastępuje je wierszem(na przykład w  co ma ze mnie mój pies?albo  mam dla ciebie cały Ocean czułości.). Reasumując czytanie  kolejnej książki Anny Strzelec to przyjemność, to duża dawka optymizmu  i nadziei dla  wszystkich dojrzałych i nie tylko! Gorąco polecam i niecierpliwie oczekuję dalszego ciągu Wizy. Ewa Klejewska Leszno, 02.10.2011   */ Tylko nie życz mi spełnienia marzeń 2009 Druga pora życia czyli jak zabija się miłość 2010