Illustrations/Ilustracje

Andrzej-Ludwik Włoszczyński

"Illustrations Ilustracje" to książka do oglądania, wybór ilustracji i rysunków Andrzeja-Ludwika Włoszczyńskiego z prawie półwiecznej działalności twórczej pokazuje projektanta znaków z nieco innej strony. Książka pokazuje zmieniające się style i techniki wykonania ilustracji czy rysunku zależnie od tematu i przeznaczenia. Są tu pokazane ilustracje do książek dla dzieci, okładek książkowych, plakatów jak i rysunki satyryczne do prasy codziennej i miesięczników. Część prezentowanych prac była pokazywana na wystawach w Polsce i za granicą, na wystawach ilustracji dla dzieci i wystawach rysunku satyrycznego. Zapraszamy w ilustrowany świat  Andrzeja-Ludwika Włoszczyńskiego. 157 str, 177 ilustracji i minimum tekstu.

Poezyje

Marian Jan Kustra

Marian Jan Kustra od zawsze jest zafascynowany poezją Edwarda Stachury i wiele mu zawdzięcza. W latach 60-tych ubiegłego wieku miał szczęście spotkać "Eda" w Poznaniu. Podarował mu kilka swoich wierszy, ten, młodemu wówczas człowiekowi kazał niezaprzestawać w tym, co robi. I tak upłynęło 40 lat. Jego wiersze bardzo często tworzą wrażenie. zabawy słowami, ale również uważa, że poeta może zostać duchowym przywódcą narodu, bez względu w jakim czasie żyje. Jego wiersze przestrzegają naród przed pomyłkami, przed głupotą, przed ślepą wiarą w polityków. Poeta Marian Kustra zawsze pozostaje sobą, przelewając na kartki papieru, to, co go na dany czas niepokoi.Jarosław Wojciechowski Marian Jan KustraPoeta, prozaik, eseista. Członek Związku Literatów Polskich, Stowarzyszenia Autorów Polskich, organizator życia kulturalnego i literackiego na terenie Kujaw. Odbył wiele spotkań poetyckich w Polsce, jak i w Stanach Zjednoczonych. Pisze od przeszło 40 lat poematy, wiersze, eseje, powieści biograficzno - historyczne. Przewodniczący wielu ogólnopolskich konkursów literackich. Pomógł wielu młodym poetom zaistnieć na rynku wydawniczym, wydając im tomiki poezji. Dwa lata temu na zaproszenie literatów polonijnych przebywał w Chicago. Miał w tym mieście spotkanie poetyckie oraz w wywiad w Radiu Chicago.

Raz jeszcze o niewidzialnym

Ivan Potić

Sposób konstrukcji narracji można by najtrafniej określić jako "zabiegi swobodnej, spontanicznej asocjacji" ewentualnie, "zapis automatyczny" jako daleka podstawa sposobu, w jaki nieoczekiwane i alogiczne asocjacje pojawiają się w opowiadaniach na powierzchni jego imaginacji narracyjnej. Ivan Potić znajduje się gdzieś pomiędzy dwiema skrajnościami, dadaizmem i pop-artem. Można mówić o chwiejnej równowadze tej prozy jak na przykład w jego opowiadaniu "Na trybunach", gdzie zakłócona jest chronologia. Ponadto gdzie indziej połączone zostało średniowiecze i pseudo fantastyczno-naukowa futurystyka, w którym to połączeniu ukryty jest ironiczny dyskurs o niedostatkach i zaletach tych dwóch kompletnie różnych epok i kultur (średniowieczna rodzina liczy 8 synów i trzy córki, a ich życie mija wśród dżumy, gwałtów, wojen krzyżowych i samowoli feudałów). Pośród dawnej przeszłości i infantylnie zmontowanej, niewiarygodnej przyszłości wplecione zostały przesłanki z naszych czasów: aborcja, reżim totalitarny, zewnętrzny mur sankcji, kontrola liczebności, azyl polityczny, handel białymi niewolnikami; jak i przesłanki dotyczące życia za Żelazną Kurtyną, w dawnej Europie Wschodniej (system surowych treningów i ideologicznego forsowania sportu jako priorytetu państwowego). Opowiadania Ivana Poticia stanowią syntezę trzech efektów: efektu zadziwienia i czarnego humoru, efektu krytyki socjalnej i politycznej i postmodernistycznego efektu konfekcji metatekstualnej, a zatem jest obecna opowieść o powstawaniu opowieści lub jej braku. W sposobie budowania komizmu i tzw. absurdu najwyraźniej można dostrzec opieranie się na surrealistycznym zapisie automatycznym, czy też na niekontrolowanym strumieniu różnorodnych asocjacji: średniowieczna rodzina zjada ziemniaki ze stonką ziemniaczaną, mąż z nienazwanego nigdzie wyjechał do Wenecji by odetkać kanał, spod maski rakiety wyłania się Stellan Raducioiu, sekretarz rumuńskiego związku astro-atletycznego, który w kosmosie i w historii urządza casting na nową Nadię Comaneci, martwy głuszec suszy się na oknie jako przyszłe suszone mięso lub suszony owoc. Sama segmentacja rzeczywistych przesłanek działa jak małe szokujące przypomnienie o realnych przypadkach historycznych i politycznych, ale w kontekście opowiadania, powiększa ono stopień nieoczekiwanej dziwaczności, tworząc tak zwany świat przedstawiony lub mozaikowo złożony świat z karnawałowym zatrzęsieniem. Opowiadania Poticia zachowują cierpkiego ducha faktów, które są wbudowane w opowieść jako zaskakujące asocjacje lub porównania, równocześnie dążąc do autonomii groteskowego czarnego humoru. Jednakże w przeciwieństwioe do egzystencjalnej definicji absurdu wg Camusa, u Poticia brak prymarnego metafizycznego patosu. Jego świat jest na miarę człowieka i historii ludzkości. Możnaby przeczuć, że sprawy są urządzone inaczej, aby efekty bardziej pasowały ludziom. Innymi słowy, zmiana jest możliwa, lepsze życie istnieje, jest ono kategorią rzeczywistą, ale nie istnieje tu i teraz, tak w Serbii lat 90. -tych jak i w Serbii po roku dwutysięcznym. Stąd jego pesymizm nie ma finału nihilistycznego. Jakiś rodzaj absurdu istotnie stanowi ducha świata Poticia ale jest to duch intrygi i heurystycznej kombinatoryki, z oczami otwartymi na różnorodny materiał życia, nie camusowski duch skrajności i rozpaczy, kompletnego wyobcowania człowieka ze świata i z własnego życia.   (napisano wg recenzji S. Ćiricia dla pisma "Politika")    

50 pomysłów na dania z grilla

Beata Grątkowska

W książce znajdziecie przepisy na potrawy z rusztu, które z łatwością przygotujecie także poza sezonem, na patelni grillowej lub w piekarniku. Dania mięsne, rybne czy warzywne serwowane na plenerowym przyjęciu potrzebują towarzystwa sałatek, sosów i napojów – w książce m.in. receptura na domowy sos barbecue, sałatkę coleslaw i sangrię. Beata Grątkowska, z wykształcenia ekonomista i dziennikarz. Z zamiłowania kucharz i stylistka potraw. Od kilku lat razem z Igorem (mężem i fotografem) prowadzi rubrykę kulinarną z miesięczniku „Dobre Rady”. Jej przepisy ukazywały się w magazynach „Olivia” i „Kuchnia”. Mama Baśki, wielbicielka sportu, literatury i muzyki rockowej.

Narcystyczna matka

Małgorzata M. Podniesińska

Niniejsza praca jest moją pierwszą – pełną pokory i szacunku wobec wagi poruszanego problemu – próbą zwiększenia społecznej świadomości i uwrażliwienia na temat nadużyć i przemocy psychicznej doświadczanej przez całkowicie bezbronne dzieci ze strony swoich narcystycznych matek. Jest rzeczą prawdopodobną, że psychiczna przemoc to problem, z którego nie wszystkie tego typu matki zdają sobie nawet sprawę, niemniej jednak takie działania zawsze powodują wielki emocjonalny ból i cierpienie u ich własnych dzieci. Ponadto, stan ten najczęściej utrzymuje się u nich przez całe dalsze życie – sprawiając, iż nie zawsze jest ono tym wymarzonym, w którym jest miejsce na pozytywne i przepełnione szczęściem chwile. Często wprost przeciwnie – staje się wielkim ciężarem nie do udźwignięcia. A zdarza się, że wspierane przez chaotyczną, pełną bólu i cierpienia przeszłość – zatrzymuje się w miejscu, z którego dalsza życiowa droga jest zbyt trudna lub wręcz niemożliwa do kontynuacji. Jednak tak dzieje się najczęściej wśród ofiar emocjonalnej przemocy (ze strony własnych matek) posiadających niską świadomość problemu, z którym się zmagają. Nie wiedzą jak sobie z nim poradzić i gdzie szukać wsparcia aby wydobyć się z zaklętego kręgu, w jakim się znalazły. I nie było to przedmiotem ich własnego wyboru czy samodzielnej decyzji. Biorąc pod uwagę powyższą grupę osób, posiadając profesjonalną wiedzę z zakresu psychologii klinicznej oraz własne doświadczenia w opisywanym temacie – podjęłam się napisania niniejszej książki. Zrobiłam to w nadziei, że dzięki niej uda się nie tylko uświadomić innym wagę istniejącego problemu, jakim jest psychiczne nadużycie i przemoc za szczelnie zamkniętymi drzwiami wielu domów, ale również osłabić emocjonalny ból i cierpienie osób, które jej doświadczyły, doświadczają lub będą doświadczać. Książka – pomimo iż odwołuje się do teorii naukowych – jest napisana prostym, zrozumiałym językiem, bez zbędnych empirycznych zawiłości i psychologicznego żargonu. Jej forma została tak zaplanowana aby Czytelnik nawet zupełnie nie zorientowany w opisywanym problemie, mógł go z łatwością poznać i zrozumieć. A osoby dorosłe, których nadużycie czy przemoc dotyczy bezpośrednio miały szansę dowiedzieć się, co można zrobić aby choć w części poradzić sobie z dziedzictwem zniekształconej matczynej miłości. Natomiast Czytelnicy, którzy nie są pewni czy ich matka przejawiała jedynie kilka narcystycznych cech, czy miała narcystyczne zaburzenie osobowości mają szansę wyjaśnić tę kwestię korzystając z ankiety zamieszczonej na końcu publikacji. Pytania i odpowiedzi ankiety zatytułowanej „Czy jesteś córką narcystycznej matki?” można odnieść również do synów narcystycznych matek (i względem ojca). Ponieważ nie ma uniwersalnego prawa mówiącego co muszą zrobić dla nas rodzice ani takiego, dzięki któremu dziecko, osoba dorastająca – czy nawet już dorosła – wie, jak ma postąpić kiedy okaże się, że jej matka cierpi na narcystyczne zaburzenie osobowości, postanowiłam otworzyć szeroko drzwi skrywające tajemnice i milczenie na ten temat. Tym samym podejmując decyzję, że kolejne lata mojego życia poświęcę jego popularyzowaniu oraz szukaniu skutecznych sposobów radzenia sobie z tym problemem. Bowiem tylko wtedy, kiedy traumatyczne doświadczanie emocjonalnych urazów w dzieciństwie będzie potwierdzane przez specjalistów (psychologów, lekarzy, psychoterapeutów i innych profesjonalistów tradycyjnie kojarzonych z ochroną zdrowia), to daleko trudniej będzie pozostałym wierzyć w misternie tkane kłamstwa narcystycznych matek a osobom doświadczającym tego typu nadużyć i przemocy pozwoli wyzwolić się z pułapki wewnętrznego bólu i cierpienia. Tylko tak można wstrzymać chore macierzyństwo – pełne frazesów, hipokryzji, zaprzeczeń i niedorzeczności. Nie można wiecznie trzymać w ryzach tajemnic, które powodują ból i cierpienie, nie można chronić matki, która jest synonimem strachu, okrucieństwa i odrzucenia – zamiast kwintesencją bezpieczeństwa, bezwarunkowej miłości i wsparcia. Trzeba otworzyć szeroko drzwi i pozwolić świeżemu powietrzu leczyć stare rany. Pamiętając przy tym, że zawsze warto zrobić wszystko aby okręt naszego życia nigdy nie zatonął, a dzień wczorajszy nie wypełniał zbyt dużej części dnia dzisiejszego. Małgorzata Podniesińska  Małgorzata M. Podniesińska Autorka jest psychologiem klinicznym i prowadzi prywatną praktykę psychologiczną we Wrocławiu: www.psychologwroclaw.blogspot.com Studia psychologiczne odbywała w Wyższej Szkole Psychologii Społecznej w Warszawie i we Wrocławiu. Posiada umiejętności pracy zarówno z dziećmi i młodzieżą, jak i z osobami dorosłymi. Doświadczenie zawodowe zdobywała w warszawskich i wrocławskich placówkach zdrowia psychicznego – między innymi w Centrum Neuropsychiatrii Neuromed i Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym im. J. Gromkowskiego. Specjalizuje się w diagnozie i terapii zaburzeń emocjonalnych, zaburzeń osobowości i trudnościach natury społecznej. Pomocy i psychologicznego wsparcia udziela kierując się (w głównej mierze) założeniami nurtu terapii poznawczo-behawioralnej Becka (Cognitive Behavioral Therapy – CBT), koncepcji dialektyczno behawioralnej Linehan (Dialectical Behavioral Therapy - DBT) oraz modelu aktywnego stylu schematów Younga (Schema Therapy). Za fundament swojej wiedzy i doświadczenia uważa bezwarunkowy szacunek dla każdej osoby, a za priorytet w kontaktach z ludźmi budowanie zaufania oraz poczucia bezpieczeństwa - zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym. Psychologia dla niej zawsze była (i jest nadal!) bardziej pasją niż zawodem. Uwielbia pracować z ludźmi. Jest przekonana, że aby pracować z ludźmi, trzeba przede wszystkim to kochać – Ludzi trzeba kochać i rozumieć!    Interesuje się neuropsychologią, psychologią pozytywną, hipnoterapią, poezją i sztuką oraz nowymi technologiami informacyjno-komunikacyjnymi. W wolnych chwilach maluje i zajmuje się ogrodem. Aktywnie współpracuje z portalem: www.znanylekarz.pl w zakresie udzielania porad dla pacjentów publikując autorskie artykuły specjalistyczne z zakresu psychologii.  Założyła i rozwija bloga: www.narcystycznamatka.blogspot.com.

Wycinanki z papieru

Katarzyna Michalec

Książka zawiera wzory prac wykonanych z papieru. Dla ułatwienia, każda praca została opisana i pokazana w kilku etapach. Tworzenie zabawek z papieru to nie tylko zabawa, ale również świetna gimnastyka dla małych rąk. A gotowe dzieła mogą służyć jako ozdoby lub prezenty dla najbliższych.

Praca maturalna krok po kroku

Krystyna Bezubik

Dobrze napisane wypracowanie gwarantuje zdanie matury z języka polskiego na poziomie podstawowym - wie o tym każda osoba, która podchodzi do egzaminu dojrzałości. Dlatego wiele z tych osób, przygotowując się do egzaminu pisemnego, skupia się głównie na rozprawce. Zwłaszcza że formuła 2023 wymaga od uczniów i uczennic dobrej znajomości treści lektur obowiązkowych, dobierania kontekstów oraz sprawnego wprowadzania elementów, które sprawiają, że wypracowanie jest pracą argumentacyjną. Równocześnie jako nauczycielka języka polskiego oraz korepetytorka zauważyłam, że brakuje praktycznego poradnika czy zeszytu ćwiczeń, który dałby maturzystom możliwość przećwiczenia pisania rozprawki krok po kroku. Dlatego uznałam, że sama napiszę takiego e-booka. W tej publikacji przeprowadzę cię przez poszczególne elementy, które są oceniane w rozprawce maturalnej. Nauczysz się formułować tezę i argumenty, dobierać przykłady i konteksty. Poznasz przykładową strukturę pracy maturalnej, poćwiczysz pisanie wstępu, zakończenia oraz dowiesz się, jak wprowadzać akapity. Na końcu podpowiem ci, jakie elementy wpływają na spójność tekstu. Do każdego kroku zaproponowałam ćwiczenia (takie, jakie wykorzystuję w ramach lekcji), starając się wiedzę teoretyczną ograniczyć do tego, co rzeczywiście jest niezbędne. Wychodzę z założenia, że pisać można się nauczyć, wyłącznie pisząc, tzn. robiąc ćwiczenia, pisząc kolejne prace. Bez niepotrzebnego teoretyzowania zatem zapraszam cię do pracy z e-bookiem.

Sługa

Leon Durka

Współczesny kryminał nawiązujący do klasyki gatunku. Psychodeliczny umysł mordercy planuje kolejne akcje w oparciu o osiem biblijnych błogosławieństw. Z drugiej strony barykady znajduje się doświadczony komisarz, jego atrakcyjna stażystka i fajtłapowaty aspirant. Mało opisów i dużo akcji. Ponadto podróż do wnętrza umysłu mordercy, zagadka i nieco refleksji.

Droga do asertywności 2

Dorota Sawicka

Książka "Droga do asertywności. Część 2" to kontynuacja pracy nad umiejętnościami asertywnymi. W drugiej części rozwijam zagadnienia poruszone w pierwszej, oferując czytelnikom nowe narzędzia i strategie, które pomagają w budowaniu pewności siebie oraz skutecznej komunikacji w różnych sytuacjach życiowych. Książka zawiera praktyczne ćwiczenia, przykłady oraz techniki, które pomagają w radzeniu sobie z trudnymi emocjami, wyrażaniu swoich potrzeb i granic, a także w rozwiązywaniu konfliktów w sposób asertywny. Możliwe, że skupia się także na aspektach psychologicznych asertywności oraz jej wpływie na relacje międzyludzkie.

Black Sabath Feniks

Tomasz Jeleniewski

Kiedy w 1979 roku Black Sabbath opuszczał Ozzy Osbourne, wielu nie wierzyło w szczęśliwy ciąg dalszy tej historii. Zespół zaczął borykać się z niezliczoną ilością problemów personalnych. Znikał z rynku, by po chwili powrócić niczym feniks z popiołów. Właśnie temu okresowi w działalności zespołu Tony’ego Iommiego jest poświęcona niniejsza książka. Tomasz Jeleniewski, autor biografii Paradise Lost i Type O Negative, przeprowadza słuchacza przez zawiłe losy grupy, skrupulatnie odnotowując wszystkie zmiany personalne i... ważniejsze kłótnie. W zespole często wrzało, ale efektem tego była doskonała muzyka, wypełniająca takie albumy jak „Heaven and Hell” czy „TYR”. „Black Sabbath. Feniks”  jest pierwszą polską  biografią zespołu.

Jak żyć po operacji kręgosłupa szyjnego? Praktyczny poradnik dla pacjenta

Anna Rubik

Dobrze, że jesteś! Dobrze, bo to oznacza, że szukasz informacji, które skutecznie pomogą Ci wprowadzić w życie zmiany. Operacja kręgosłupa szyjnego to doświadczenie trudne, ale pamiętaj, że ma ono na celu przynieść Ci ulgę w bólu lub umożliwić normalne funkcjonowanie. Skup się więc na odpowiednim podejściu do zabiegu. Prawdopodobnie wielokrotnie słyszałeś historie o pacjentach, którzy w wyniku interwencji chirurgicznej bezpowrotnie stracili sprawność. Jednak powtarzanie takich opinii, które należałoby naprawdę rzetelnie sprawdzić, jest krzywdzące. Niepotrzebne wzbudzanie strachu w sytuacji walki o zdrowie odbiera siły, które można z sukcesem wykorzystać w tworzeniu nowej rzeczywistości. Poradnik ten powstał na bazie moich osobistych, ponad dziesięcioletnich doświadczeń życia po operacji stabilizacji kręgosłupa szyjnego. Będąc nie tylko pacjentem, ale także fizjoterapeutą, zauważyłam potrzebę stworzenia materiału, który pozwoli znaleźć odpowiedzi na nurtujące Cię pytania. - Jak spać po zabiegu? - Jak długo nosić kołnierz ortopedyczny? - Jak dostosować swoją przestrzeń domową? - Jak nosić zakupy? - Jak podróżować? - Czy rezygnować ze wszystkich zainteresowań? - Czy muszę przechodzić rehabilitację? - Jak radzić sobie z bólem? - W jaki sposób komunikować się z otoczeniem? - Jak radzić sobie w pracy? To zaledwie kilka pytań, na które odpowiadam, pracując zawodowo. Wiem jednak, że moje sugestie są dla pacjentów cenne. Pochodzą bowiem nie tylko z wiedzy teoretycznej ale z własnego doświadczenia. Lata prób i błędów w zakresie ulepszania swojego otoczenia, doprowadziły mnie do nakreślenia wielu rozwiązań. Nie jest to poradnik na temat rehabilitacji pooperacyjnej. Uważam, że sprawa doboru skutecznej fizjoterapii wymaga indywidualnej konsultacji, w celu zmniejszenia ryzyka jakichkolwiek powikłań. Jedno źle wykonane ćwiczenie może do-prowadzić do powstania trudnego do zniesienia bólu. Poza tym, aby rehabilitacja przyniosła najlepsze efekty, naprawdę należy zmienić wiele nawyków. Tylko w taki sposób możesz działać profilaktycznie i na długi czas cieszyć się dobrym samopoczuciem i sprawnością!

Niebezpieczne żądze

Monika Hołyk-Arora

Świat Madeleine Smith to świat luksusu, niezwykłych podróży i wielkich pieniędzy. To też gorący, często wyuzdany seks oraz chęć czerpania z życia pełnymi garściami. Wydaje się, że kobieta zgarnęła główną pulę w loterii przeznaczenia – odniosła niekwestionowany sukces zawodowy, spotyka się z przystojnym właścicielem kilku restauracji i spełnia kolejne, również te szalone marzenia. Jeden niepozorny flirt z niebezpiecznym mężczyzną zmieni wszystko, narażając nie tylko ją samą, ale też ludzi z jej otoczenia. Wzgardzony niedoszły kochanek poruszy niebo i ziemię, przy okazji budząc ze snu demony przeszłości, nie tylko po to, aby się zemścić, ale również zdobyć jedyną kobietę, która powiedziała mu „NIE”. Czy w całym tym zamieszaniu Madeleine odnajdzie prawdziwą miłość, a może ugnie się pod wpływem okoliczności, zatracając nie tylko samą siebie, ale również nadzieję na szczęśliwe zakończenie?

Przez rajskie wyspy na dach świata

Joanna Morea

Książka PRZEZ WYSPY NA DACH ŚWIATA jest kontynuacją podróżniczej powieści KIEDY MARZENIA SPEŁNIAJĄ SIĘ NA DACHU. Tym razem podróż wiedzie przez wyspy na Pacyfiku, takie jak słynna Bora Bora czy Moorea, Nową Zelandię, Australię, aż po niektóre kraje Azji Południowo – Wschodniej by zakończyć się wylotem do Nepalu. Jej osobiste przygody oraz wnikliwy podgląd tego nad wyraz bogatego pod wieloma względami skrawka świata stanowią niezwykle interesującą opowieść. Czytelnik nadzwyczaj szybko poczuje, jakby sam znajdował się na szlaku, poczuje smaki i zapachy, a nawet przeżyje strach na australijskiej rafie koralowej. Dlaczego? Sami się przekonajcie. To barwna i ujmująca historia.

Koszmarne lata dwudzieste

Radosław Budkiewicz

Najstarszą i najsilniejszą emocją ludzkości jest strach, a najstarszym i najsilniejszym rodzajem strachu jest strach przed nieznanym. Howard Phillips Lovecraft, “Supernatural Horror in Literature”   Boston, Massachusetts. Lata dwudzieste, środek prohibicji, czas prosperity. Ponure nastroje po Wielkiej Wojnie prawie całkowicie opadły, ludzie zamiast rozpamiętywać przeszłość wyciągają z niej wnioski i z uśmiechem patrzą w przyszłość, budując wspaniały kraj dla siebie i dla swoich dzieci. Są jednak inni ludzie, ludzie czający się z ciemnościach i spiskujący.   Nie jest więc tak cudownie, jak mogłoby się wydawać. Ustawa Volsteada uchwalona latem 1919 roku była ciosem dla wielu ludzi - alkohol, do tej pory obecny w życiu codziennym mieszkańców Stanów Zjednoczonych, stał się towarem niepożądanym, traktowanym tak samo jak coraz powszechniejsze narkotyki. I tak samo jak w przypadku narkotyków, ludzie znaleźli sposób, by obejść prawo. Zaczęły powstawać nielegalnie destylarnie alkoholu, zarówno te wielkie, mieszczące się w starych i zniszczonych magazynach, jak i te małe, będące w piwnicach czy szopach zwykłego, przeciętnego mieszkańca. A to dopiero początek.   Agenci federalni wspierani przez policję robią co mogą, jednak nie są w stanie poradzić sobie z rosnącą w zastraszającym tempie przestępczością. Adrien Collins, jeden z wielu drobnych przestępców oraz Eugene Perlman, kolejna twarz w tłumie agentów Biura Śledczego, muszą stawić czoła nie tylko sobie nawzajem, ale także rzeczom, które czają się w mrocznych zakątkach tego świata. Czy są na to gotowi?

W Mroku Snów

Katarzyna Cytlau

Gabriella jako dziecko została adoptowana i dopiero w wieku dziewiętnastu lat odkrywa, że jej biologiczna matka została zamordowana i że ma brata bliźniaka. Dziewczyna dowiaduje się, że ich ojciec – Noctus – jest potężnym Świętym, przez co i ona należy do rasy pradawnych istot, mających niesamowite, nadnaturalne zdolności. Gabriella, która do tej pory żyła jako zwyczajna śmiertelniczka, wciąż sceptycznie podchodzi do wszystkiego, czego stopniowo się dowiaduje. Święci, Demony, inne wymiary oraz silne moce, które się w niej budzą, na początku po prostu ją przerażają. Okazuje się też, że pod opieką Noctusa znajdują się mieszkańcy planety, którą wkrótce czeka zagłada. Święty chciałby ich ocalić, ale potrzebuje pomocy. Gabriella nawet nie przypuszcza, że spotkanie z nimi jeszcze bardziej wywróci jej życie do góry nogami. Pozyskiwanie sojuszników oraz szukanie sposobów ratowania obcej cywilizacji nie jest jednak jedynym zmartwieniem głównych bohaterów. Święty, który wiele lat wcześniej rozdzielił rodzinę Gabrielli, coraz intensywniej przypomina o swoim istnieniu. Jak przekonać cały świat do swoich racji i zdobyć sprzymierzeńców w iście szalonym przedsięwzięciu? Jak walczyć z kimś, kto jest jedynie pojawiającym się i znikającym widmem? Jak nauczyć się panować nad mocą, którą młoda dziewczyna powoli zaczyna w sobie odkrywać? Czy wiara w ludzi, przyjaźń i miłość wystarczą? A może staną się jej słabością i przyczyną zguby? W mroku czai się zło. Gabriella będzie musiała stanąć w obronie swoich bliskich, jednocześnie potrzebując ich wsparcia. Przed nią trudne wybory i walka z potężnym wrogiem, którego zamiary nie do końca są jasne…

Region Babiej Góry - Beskid Żywiecki Górskie wędrówki

Wojciech Biedroń

Wikipedia przytacza jedną z legend według której na szczycie Babiej Góry diabeł budował zamek dla zbójnika, który podpisał z nim umowę. Jednak gdy zapiał kur, niemal już ukończony zamek zawalił się, grzebiąc w ruinach zbójnika. Podczas burzy można podobno usłyszeć spod głazów brzęk jego ciupagi. Stąd też dla tego szczytu w ludowym nazewnictwie używano nazwy Diablak, Diabli Zamek lub Diable Zamczysko. Ja słyszałem, że podobno kiedyś (nie wiem czy teraz też) na Babiej Górze zbierały się czarownice, aby wziąć udział w sabacie. A to z kolei kojarzy się na przykład ze słynnym obrazem Francisco Goyi, który został zatytułowany nie inaczej jak właśnie "Sabat czarownic". W centralnej części dzieła znajduje się Wielki Kozioł, a więc sam Diabeł, który jest otoczony przez wiedźmy. Kiedy udało mi się wspiąć na Diablak (drugi raz w moim życiu) była piękna słoneczna pogoda i "ocean" z chmur, a więc nic z przytoczonych powyżej mrocznych legend nie miało miejsca. Tak więc tym razem przedstawiam w "górskich wędrówkach" krótki trekking w tej części Beskidu Żywieckiego, jednoczesnie dzieląc się wrażeniami z marszu oraz podając za jednym z przewodników różne warianty tras. Zdecydowanie polecam ten piękny region naszego kraju o każdej porze roku. Przy czym jeśli zdecydujemy się wędrować po szlakach Babiej Góry w okresie później jesieni czy zimy warto zwrócić uwagę na dodatkowe wyposażenie o czym więcej w tekście.