Rumunia. Pęknięte lustro Europy

Dorota Filipiak

Opis Kiedy pierwszy raz pojechałam do Rumunii, nie przeczuwałam nawet, że to początek wielkiej, wspaniałej przygody. Przygoda ta trwa do dziś i mam nadzieję, że wraz z tą książką wchodzi w nowy etap. Rumunii nie da się poznać, a tym bardziej zrozumieć, jeśli nie poświęci się jej dość czasu i uwagi. Bo Rumunia to cała Europa. Kontynent odbija się tu jak w lustrze, tylko troszkę popękanym, zlepionym z różnych fragmentów - z zachodu i wschodu. Jest trochę turecko i węgiersko, odrobinę niemiecko i nieco słowiańsko. Mistycyzm wschodniego chrześcijaństwa miesza się z surowym protestantyzmem. Swoje ślady pozostawili Dakowie. W języku pobrzmiewa starożytny Rzym. W architekturze dostrzec można historię całego starego kontynentu. Rumunia to fascynująca mieszanka wszystkiego, co przytrafiło się Europie na przestrzeni niemal dwóch tysięcy lat. Książka ta to trochę dziennik, trochę pamiętnik, zapis podróży - próba zachowania w pamięci tego, co ulotne, chwil spędzonych w Rumunii, spotkań i wrażeń. Nie ma tu obiektywnej oceny, zimnej relacji. To jak najbardziej osobiste spostrzeżenia i uwagi pisane na marginesie kolejnych podróży rzeczywistych i wyobrażonych, trwających nieprzerwanie od kilkunastu lat. W trakcie pracy miałam wiele wątpliwości. Wszak tyle już o Rumunii napisano. Jednak wielokrotnie przekonywałam się, że ciągle jest wiele do zrobienia, bo krzywdzące, niesprawiedliwe stereotypy mają się aż nazbyt dobrze. Chciałabym pokazać Rumunię taką, jaką jest. Niewolną od problemów, mocno zanurzoną w burzliwej przeszłości, ale odważnie patrzącą w przyszłość i mającą wiele do zaoferowania. DOROTA FILIPIAK O AUTORCE Dorota Filipiak - warszawianka z urodzenia, studiowała historię na Uniwersytecie Warszawskim. Od ponad dekady zawodowo związana z Wydawnictwem Czarne, w którym zajmuje się promocją. Interesuje się historią Europy Środkowej. Najchętniej podróżuje na Słowację, Węgry, do Rumunii i na Bałkany. Współpracuje z internetowym magazynem Magyazyn, gdzie publikuje artykuły o węgierskiej kulturze, historii i literaturze. Mieszka w Warszawie i we wsi nad Bugiem. FRAGMENTY KSIĄŻKI Rumunia jest jak łacińskie słowo - czwarta forma czasownika, zupełnie niepodobna do formy podstawowej. Jest jak teksty, których nie da się tak po prostu wrzucić do translatora i przetłumaczyć. Kolejne ludy, które przychodziły na te ziemie, dodawały swoje słowa i swoje znaczenia do słów zastanych. Rumunia to wielka księga, którą zaczęto pisać przed wiekami w języku Daków. Potem przyszli Rzymianie ze swoją łaciną. Ich język przyswoiła kultura chrześcijańska. Humanizm i oświecenie przyniosły języki narodowe, odtwarzane czy wręcz tworzone na nowo w dziewiętnastym wieku. Po drodze pojawili się jeszcze Turcy i Grecy. I wielu innych, o których nie warto wspominać, bo ich wpływ nie był tak znaczący, chociaż czasem można usłyszeć słowo brzmiące dziwnie znajomo. Rumunię można opisać kolorami. Błękitem z malowanych monasterów bukowińskich. Spłowiałym brązem gontów wież kościołów w Maramureszu. Wypaloną żółcią traw Dobrudży. Zielenią wody Morza Czarnego oglądanego z plaży w Vama Veche. Wymykającymi się opisowi odcieniami Dunaju. Oślepiającą bielą murów siedmiogrodzkich kościołów warownych. Pastelowymi barwami kamienic w Sybinie. Białą już czernią ścian braszowskiego kościoła. Tęczowym niebem tuż przed zmierzchem w Ceahlău. Kolorowe jest tu wszystko - architektura, przyroda i ludzie. Niezależnie od tego, za pomocą jakich zmysłów poznaje się Rumunię, trudno o niej myśleć jako o spójnym, jednorodnym organizmie. To kilka różnych krajów. Historia ich wspólnego trwania jest zbyt krótka, a nazwa Rumunia zbyt młoda, by o poszczególnych częściach pisać jak o czymś nierozerwalnym. Można więc pisać Siedmiogrodzie, gdzie za murami miast niemiecki rozbrzmiewał kiedyś częściej niż rumuński. O Mołdawii, gdzie powstały unikatowe malowane monastery, w których modlono się w języku wschodnich chrześcijan. O Wołoszczyźnie, krainie oddzielonej od reszty świata potężnym Dunajem i skrytej za wyniosłymi Karpatami, gdzie dotarli Rzymianie. O Dobrudży, która daje przedsmak orientu i hipnotyzuje nieskończoną, idealnie płaską przestrzenią, a z minaretów rozlega się wołanie muezina. I o Maramureszu, nad który wynoszą się absurdalnie wysokie wieże tamtejszych drewnianych cerkwi, jakby chciały sięgnąć nieba. Rumunów i Węgrów, czy tego chcą, czy nie, poza wspólną historią łączy coś jeszcze, na co rzadko zwraca się uwagę. Są inni. Otacza ich morze słowiańszczyzny, na tle którego stają się odmieńcami. Węgrzy sami swą odrębność podkreślają, ale przecież także Rumuni mówią w języku, którego żaden Słowianin nie zrozumie, może poza pojedynczymi słowami. Rumuński jest językiem niezwykle oryginalnym. Konotacje łacińskie są nie tyle słyszalne, bo melodia tej mowy jest inna niż pozostałych języków romańskich, ile widoczne. Zapisane słowa często wprost przywodzą na myśl ich łacińskie odpowiedniki. Gdy doda się do tego wpływy tureckie, węgierskie i greckie, powstaje język jedyny w swoim rodzaju. A jakby tego urozmaicenia było mało, w tym wielojęzycznym gwarze rozbrzmiewał kiedyś, i to nader często, niemiecki. Nie sposób pominąć jego wpływu.

RODO w ochronie zdrowia nr 77

Praca zbiorowa

Aby przygotować analizę ryzyka w związku ze zgłaszaniem naruszeń przez sygnalistów, należy na początek zidentyfikować potencjalne zagrożenia związane z tym procesem, takie jak obawa przed represjami, utratą pracy czy dyskryminacją. Następnie warto ocenić wpływ tych ryzyk na organizację, uwzględniając aspekty prawne, reputacyjne i operacyjne. Kolejnym krokiem jest zbadanie skuteczności aktualnych środków ochrony sygnalistów, takich jak anonimowość zgłoszeń, procedury wewnętrzne czy dostępność odpowiednich kanałów komunikacji. W analizie ryzyka powinno się także uwzględnić możliwe konsekwencje w przypadku nieprawidłowego lub nieefektywnego zarządzania systemem zgłaszania naruszeń. Ostatecznie należy opracować konkretne środki zaradcze, takie jak szkolenia dla pracowników, audyty systemów zgłoszeniowych oraz wprowadzenie procedur monitorujących skuteczność działań w obszarze ochrony sygnalistów. Dowiedz się więcej i przeczytaj artykuł przygotowany przez ekspertów czasopisma "RODO w Ochronie Zdrowia"

Szkoła Grafologii. Praktyczna, przystępna metoda samodzielnej nauki sztuki rozpoznawania charakteru człowieka z jego pisma ręcznego

Tomasz Szewczyk

Grafologia to fascynująca sztuka, która umożliwia spojrzenie w głąb ludzkiej duszy poprzez analizę jego pisma. To nie tylko nauka, ale i podróż w świat ukrytych emocji, osobowości oraz charakterów. Dzięki umiejętności interpretowania każdego ruchu pióra, zyskujemy wyjątkowy wgląd w to, kim naprawdę jest człowiek. Podobnie jak mowa ciała, pismo niesie ze sobą unikalne informacje o naszym wnętrzu, naszych pragnieniach, obawach i nastrojach. Już wielcy filozofowie i myśliciele zauważyli, że każdy ludzki gest, każde działanie odzwierciedla naszą wewnętrzną istotę. Johann Wolfgang von Goethe stwierdził, że "każdy czyn człowieka jest wyrazem jego istoty". W grafologii idziemy o krok dalej - twierdzi się, że nasze pismo nie tylko jest odzwierciedleniem naszych codziennych działań, ale także bezpośrednią drogą do odkrycia naszej prawdziwej natury. Człowiek od zarania dziejów fascynował badaczy, filozofów i naukowców swoim niezgłębionym wnętrzem, tajemnicą jego istoty, zachowań i relacji ze światem. Antropologia, jako nauka badająca człowieka w jego pełni - zarówno ciała, jak i ducha - odgrywa tu kluczową rolę. Od starożytnych kultur po współczesne społeczeństwa, próba zrozumienia człowieka zawsze prowadziła do pytań o to, co go definiuje i wyróżnia. Jak zauważył Claude Levi-Strauss, "człowiek to przede wszystkim zwierzę symboliczne". Każdy jego gest, każda ekspresja kultury, każdy sposób wyrażania siebie - w tym także pismo - stanowią klucz do odkrycia jego prawdziwej natury. Grafologia, jako narzędzie antropologiczne, pozwala nam odczytać te subtelne ślady ludzkiej egzystencji. Nie chodzi tu tylko o analizę pisma jako czysto technicznego aktu, ale o odkrycie, jak pismo, podobnie jak inne formy symbolicznego wyrazu, jest odbiciem naszej świadomości, kultury, emocji i psychiki. Każdy rękopis staje się więc nie tylko osobistym wyrazem, ale także artefaktem kulturowym, dokumentującym indywidualną i zbiorową historię ludzkości. Tajemnica człowieka, badana przez wieki w antropologii i innych naukach humanistycznych, ujawnia się w wielu aspektach jego życia - w gestach, mowie, działaniach, a także w śladach, które pozostawia na kartce papieru. Pismo staje się jak odcisk palca, niezaprzeczalnym dowodem naszej obecności i unikalności, a jego analiza pozwala dotknąć tej tajemnicy, zagłębiając się w zawiłości ludzkiej natury. Wilhelm von Humboldt mówił o języku jako "narzędziu zewnętrznym myśli", a Leibniz zauważał, że "charakter narodowy jest jak rękopis: każdy ma swój własny styl, który odzwierciedla jego charakter". Każdy z nas, choć może nieświadomie, podczas pisania odsłania swoje prawdziwe ja - pismo staje się swoistym portretem duszy, niepowtarzalnym jak odcisk palca. Sztuka interpretacji pisma, którą doskonalimy w grafologii, pozwala na odkrywanie tych subtelnych wskazówek - od lekkiego pochylenia liter, po sposób łączenia poszczególnych znaków. Jak mawiał Walter Scott, "historia ludzkości jest zapisana w każdym jej czynie" - a grafologowie pokazują, jak tę historię czytać. Zapraszamy Was w podróż, podczas której odkryjemy, jak dzięki badaniu znaków pozostawionych przez użycie prostych narzędzi, takich jak kartka i długopis, możemy poznać skrywane sekrety ludzkiego umysłu i serca. W tym kursie, opierając się na głębokich tradycjach filozoficznych i nowoczesnych technikach analitycznych, nauczymy się odczytywać to, co pozostaje niewidoczne dla oka - charakter, nastrój i emocje zapisane w liniach, krzywiznach i rytmach pisma. Tomasz Paweł Szewczyk, ceniony badacz i grafolog, przeprowadzi Was przez te tajemnice, dzieląc się wiedzą i pasją, które zdobywał przez lata, odkrywając bogactwo ludzkiego charakteru skrytego w prostych znakach. Życzymy fascynującej podróży poprzez tajemnice grafologii

W sztucznym świetle

Deniz Ohde

Nauczyciele i inni uczniowie w szkole nie widzą w głównej bohaterce Niemki, a potomkinię imigrantki. Przez ten pryzmat ją oceniają, z góry skazując na niepowodzenie. W końcu ona sama zaczyna wierzyć, że ciemniejszy kolor skóry i pochodzenie robotnicze czynią z niej mniej wartościową osobę. To powieść o dojrzewaniu do walki o samą siebie. Główna bohaterka próbuje nie poddać się stereotypom, według których jest postrzegana. Czy spełni swoje marzenie o zdobyciu wykształcenia? Tłem tej historii są Niemcy przełomu wieków: odradzające się ruchy neonazistowskie i skostniały system edukacji, w którym nie ma miejsca na inność.   Powieść nominowana do najważniejszej niemieckiej nagrody literackiej Deutscher Buchpreis 2020.

David Hunter (tom 2). Zapisane w kościach

Simon Beckett

Eksplodująca serią brutalnych zbrodni i szokujących zwrotów akcji oto druga część serii fascynujących thrillerów kryminalnych Simona Becketta. Antropolog sądowy dr David Hunter w ramach przysługi przebywa na odległej wyspie Runa. Musi zbadać przerażające odkrycie. Hunter był świadkiem śmierci pod wieloma postaciami, ale nawet on jest zszokowany tym, co zobaczył: niemal całkowicie spalone ciało, z którego pozostały tylko nogi i ręka. Miejscowa policja jest pewna, że to przypadkowa śmierć, ale Hunter nie jest przekonany. Badając spalone szczątki, znajduje dowody, których się obawiał. Jest dla niego jasne, że nie był to wypadek tylko morderstwo. Kiedy odizolowana społeczność mierzy się z odkryciem Huntera, w wyspę uderza katastrofalna burza. Brakuje prądu, ustaje komunikacja ze światem zewnętrznym, a zabijanie zaczyna się na dobre.

Five Nights at Freddys. Five Nights At Freddy's Odwiedziny królika

Scott Cawthon

Oto kolejny, jeszcze mroczniejszy tom opowiadań Fazbear Frights z uniwersum gry Five Nights at Freddy's. Nie możesz przegapić tych trzech opowieści, które udowodnią, że zawsze, ale to zawsze może być gorzej W otchłani ciemności kłębi się śmiertelna wściekłość. Bob tryska gniewem i ma dość swojej rodziny, postanawia więc wywinąć żonie i dzieciom okropny numer. Jego wakacyjny wyjazd okazuje się jednak najkoszmarniejszym pomysłem w życiu. Matt tłumi w sobie wielką złość wywołaną przez liczne nieudane związki, a o problemach zapomina, grając namiętnie w gry wideo. Nie ma pojęcia, co z tego wyniknie A w Szpitalu Heraklesa, w pokoju 1280, jakaś mroczna siła utrzymuje przy życiu mężczyznę z makabrycznymi oparzeniami na całym ciele i żelazną wolą życia. W piątym tomie opowiadań Fazbear Frights Scott Cawthon, twórca gry i świata Five Nights at Freddy's, przedstawia trzy historie, które zmrożą ci krew w żyłach, nawet jeśli uważasz się za nieustraszonego i masz nerwy ze stali!

Kryminał. Każę aktorom powtórzyć morderstwo

Maciej Słomczyński

Małżeństwo Anny i Romana Rudzińskich rozpada się. Kobieta chce odejść do innego mężczyzny. Wyjeżdża do niego do Zakopanego, planując po powrocie ostatecznie rozmówić się z mężem. Aby dodać sobie otuchy, w towarzystwie siostry Marii wraca do domu, gdzie znajduje męża otrutego cyjankiem potasu. Prowadzący śledztwo kapitan Ziętek ustala, że Rudziński był chemikiem, miał w domowym laboratorium sporo trucizny, wiedział jak się z nią obchodzić, więc jego śmierć na pewno nie była przypadkowa. Wiele wskazuje na samobójstwo. Kiedy kochanek Anny przyznaje się do zamordowania Romana, sprawa wydaje się rozwiązana. Pojawiają się jednak kolejne tropy, dochodzenie się komplikuje. Czy kpt. Ziętkowi uda się ustalić kto i dlaczego otruł naukowca?

Pianie kogutów, płacz psów

Wojciech Tochman

WOJCIECH TOCHMAN POWRACA Z NOWĄ REPORTERSKĄ OPOWIEŚCIĄ Świat po ludobójstwie. Kambodża po Pol Pocie. Przez lata dręczyli i mordowali, swoi swoich, Khmerzy Khmerów. Ci, którym udało się przeżyć, zostali bez domów, bez bliskich, z traumą, chorobą, obłędem Bywa, że ich niewola trwa od dziesięcioleci. Samotność, ciemność i pustka. Udaje się dotrzeć tylko do nielicznych i rozpocząć leczenie. Dokoła widać bogactwo, które karmi się biedą i strachem. Nieopodal stoją świątynie Angkoru, odwiedzane przez miliony turystów z całego świata Wojciech Tochman, z chłodną precyzją i ujmującą wrażliwością, opowiada o ludziach, których odwaga została na zawsze złamana. O bólu, którego nie dało się ukoić. O lęku, który nie odszedł i wciąż sprzyja przemocy. O nieufności, która zabija wspólnotę. Także o bezradności wobec uczuć i wobec choroby. W książce Tochmana dzisiejsza Kambodża to lustro, w którym odbija się cały świat. Na domowe więzienie skazani przez własne rodziny są ci chorzy, którzy kogoś zaatakowali, stale coś niszczyli, kradli sąsiadom. Strach przed agresją to powód uwięzienia. Niejedyny. Bo jest i drugi. Chodzi o kobiety. Niekoniecznie te groźne. Rodziny boją się, że chorej nie upilnują: odejdzie zbyt daleko od domu, zostanie zgwałcona. To raczej pewne tak twierdzą i lekarka, i psycholog, i bliscy chorych. Bywa, że gwałt nie wydaje się rodzinom tak straszny, jak to, co z gwałtu może wynikać. Dziecko, mówią, wydane na świat przez zgwałconą obłąkaną, będzie rosło z piętnem. Więc, by naznaczonego dziecka uniknąć, lepiej chorą zatrzasnąć w klatce, skuć łańcuchem, zamknąć w chlewie. (fragment książki) Wojciech Tochman (ur. 1969) jeden z najważniejszych polskich reporterów i autorów literatury faktu. Jego książki, wśród nich m.in. Jakbyś kamień jadła, Dzisiaj narysujemy śmierć i Wściekły pies, wywołują ożywione dyskusje i niemal natychmiast wchodzą do kanonu reportażu. Dwukrotny finalista Nagrody Nike oraz Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus. Laureat Premio Kapuściński przyznawanej w Rzymie oraz Pióra Nadziei wyróżnienia Amnesty International. Pianie kogutów, płacz psów to kontynuacja głośnych książek Jakbyś kamień jadła i Dzisiaj narysujemy śmierć o codziennym życiu po ludobójstwach w Bośni i Rwandzie.

Przekład tekstów medycznych

Wioleta Karwacka

Książka stanowi próbę identyfikacji norm związanych z  przekładem medycznym, określenia przyjętych sposobów realizacji tych norm oraz problemów dotyczących działania niezgodnego z przyjętymi konwencjami. Obejmuje zagadnienia istotne dla przekładu medycznego, m.in.: język specjalistyczny, terminologię, cechy gatunkowe tekstów medycznych, jakość przekładu.

Apostolstwo Chorych. 100-letnie doświadczenie duchowe - podstawy teologiczne - perspektywy pastoralne

Ks. Antoni Bartoszek

Apostolstwo Chorych powstało w Niderlandach w 1925 r. Podstawowym celem tej wspólnoty, istniejącej także w Polsce, jest odkrywanie duchowo-religijnego sensu życia naznaczonego chorobą i cierpieniem. Monografia jest pierwszym całościowym opracowaniem problematyki Apostolstwa Chorych, a szczególnie historii wspólnoty oraz teologii leżącej u jej podstaw. Została przygotowana w oparciu o źródła niderlandzkie, polskie i francuskie. Udowadnia, że rozpoznanie sensu cierpienia, choć następuje nieraz po dłuższej wewnętrznej walce, ma dla człowieka chorego wielkie znaczenie: przestaje być jedynie biernym odbiorcą opieki, a staje się aktywnym duchowo podmiotem. Postawa taka nie oznacza cierpiętnictwa ani odstąpienia od szukania pomocy medycznej. Stanowi natomiast duchowo-moralną barierę wobec eutanazji.

Wiem, co czujesz

Gabriela Gargaś

Są takie historie, które pozostają niedokończone. To był przypadek, że trafili na siebie. Ona towarzyska i pełna witalności pisarka, która zawsze ma czas dla innych. On małomówny egocentryk, skupiony na karierze w banku i starannie ukrywający swoje uczucia. Trzy lata temu Iga rzuciła pracę w Warszawie i przeprowadziła się na wieś. W starej chacie urządziła swoją samotnię. Ale taką, w której pełno jest psów, kotów i ludzi. Przy malinowej herbacie i pachnącym drożdżowym cieście Iga słucha zwierzeń przyjaciół Miry, Pawła, Elli i Mateusza. Każde z nich przechodzi trudne chwile, podobnie jak Iga, która stara się o tym nie mówić. Uśmiecha się do życia i pisze swoją trzecią książkę. Najważniejszą ma być jak katharsis o samotności, poranieniu, potrzebie bliskości. To historie bliskich jej osób. Michał miał być tylko kolejnym rozmówcą. Ale życie jak zwykle napisało własny scenariusz. Wiem, co czujesz to powieść o tym, jak pachnie wiosna, czym jest prawdziwe szczęście i gdzie szukać pocieszenia oraz nadziei, kiedy życie powali na ziemię. O bolesnych zakończeniach i nowych początkach. I wierze, że to wszystko ma sens. AUDIOBOOK CZYTA KAMILLA BAAR

Faces of War (Oblicza Wojny). Volume 6. City and War

Tadeusz Grabarczyk, Magdalena Pogońska-Pol

Faces of War (Oblicza Wojny) is an interdisciplinary series dedicated to research on various aspects of armed conflicts. This volume titled City and War (Miasto i wojna) contains papers written by scholars from Hungary, Poland, and Romania – historians, archaeologists, and museum professionals. These papers discuss the functioning of military formations in towns and cities, and their role as an economic or military base or theatre of warfare, as well as the military duties of the town inhabitants and their weapons and other resources. In terms of chronology, the papers included in this volume cover the period from the Middle Ages to the present day. Oblicza Wojny to interdyscyplinarna seria poświęcona różnym aspektom konfliktów zbrojnych. Niniejszy tom pod tytułem Miasto i wojna, zawiera artykuły naukowców z Węgier, Polski i Rumunii – historyków, archeologów i muzealników. Teksty te dotyczą funkcjonowania formacji wojskowych w miastach, a także ich roli jako zaplecza bądź teatru działań wojennych. Omówiono również powinności wojskowe mieszczan i ich zasoby uzbrojenia. Pod względem chronologicznym opracowania zamieszczone w tym tomie obejmują okres od średniowiecza po czasy współczesne. Tadeusz Grabarczyk Magdalena Pogońska-Pol

Burzenie warowni

John Osteen

Z tego audiobooka dowiesz się, jak prowadzić skuteczną walkę duchową; jak odnosić zwycięstwo nad Diabłem i jak odnaleźć się w świecie duchowym jako nowonarodzony chrześcijanin. Dzięki temu zbiorowi wykładów Johna Osteena poznasz historii wielu osób, których życie zostało odmienione na zawsze przez proste podążanie za wskazówkami opisanymi w Ewangelii.   Ten zbiór obejmuje książki: „Burzenie warowni” „Jak okazywać zwycięstwo nad Szatanem” „Jak płynąć w ponad ponadnaturalnym”   O autorze John Osteen (1921–1999) służył jako pastor, ewangelista, nauczyciel i pisarz. Przez blisko 50 lat służył kościołom chrześcijańskim na całym świecie, podróżując i głosząc biblijne prawdy na temat Bożej miłości, uzdrowienia i życia pełnego zwycięstwa, wiary i mocy. Założył kościół Lakwewood Church w Houston, stanie Texas, określany przez wielu jako „Oaza miłości dla strudzonego świata”, gdzie jego rodzina kontynuuje służbę dla kilkudziesięciotysięcznego zgromadzenia. Przełomowym wydarzeniem w biografii Johna Osteena było osobiste doświadczenie chrztu w Duchu Świętym. Przeżycie to całkowicie zmieniło jego rozumienie tego, jakie powinno być nowotestamentowe chrześcijaństwo. W jego życiu i służbie zaczęły objawiać się dary Ducha Świętego. John Osteen stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych dwudziestowiecznych nauczycieli wiary, a jego pełne mocy przesłanie dotarło do za pośrednictwem telewizji, radia i książek do milionów odbiorców na całym świecie. John Osteen pozostawił po sobie niezwykle wartościowe duchowe dziedzictwo, z którego możemy czerpać do dzisiaj.

Taczka occiarza

Wojciech Bogusławski

Publikacja zawiera opracowany według zasad nowoczesnego edytorstwa naukowego dramat Taczka occiarza Wojciecha Bogusławskiego, wystawiany od 1790 do 1793 roku, wydany w ósmym tomie Dzieł dramatycznych autora. Tekst sztuki opatrzono objaśnieniami językowymi i rzeczowymi, wykazem znaków i skrótów, zasadami transkrypcji oraz aparatem krytycznym. Dramę poprzedza wstęp historyczno-literacki, zawierający informacje na temat Louisa-Sebastiena Merciera, autora oryginału, i jego poglądów na teatr, z uwzględnieniem różnic między La Brouette du vinaigrier a polskim przekładem utworu. We Wprowadzeniu do lektury opisano również problem gatunku i sposób kreacji postaci. Wiele uwagi poświęcono piosence occiarza – głównego bohatera dzieła, a także kontekstowi społeczno-politycznemu, związanemu z walką o prawa mieszczan w czasie Sejmu Czteroletniego. * Niniejsze wydanie Taczki occiarza w opracowaniu młodej badaczki łódzkiej Agnieszki Kozyry, pod redakcją naukową Barbary Wolskiej, doskonale wpisuje się w kontekst spóźnionych obchodów ćwierćwiecza istnienia Sceny Narodowej. Edycja czyni zadość zasadom obowiązującym w naukowym edytorstwie utworów literackich, a dzięki rozważnej ingerencji Autorki w warstwę językową dzieła zachowany zostaje w nim koloryt czasów stanisławowskich. Dodatkowym walorem opracowania edytorskiego są doskonałe objaśnienia do tekstu. Staranne wydanie dramatu pozwala sądzić, że zyska uznanie ze strony Czytelników, a w szczególności tych zainteresowanych twórczością dramatyczną i kulturą literacką epoki Oświecenia. Z recenzji prof. dr hab. Krystyny Maksimowicz

Poza horyzontem. Eseje o sztuce czytania (Ćwiczenia z poszukiwania sensu)

Adam Regiewicz

Prezentowana publikacja jest próbą odpowiedzi na wątpliwości dotyczące włączania osobistego doświadczenia w praktykę interpretacyjną, ze szczególnym uwzględnieniem doświadczenia religijnego i wiary. Zderzenie ze sobą praktyki interpretacyjnej z deklaracją wiary wskazuje z jednej strony na „wspólnotowe” źródła lektury (każde czytanie odbywa się w konkretnej wspólnocie kulturowej), z drugiej zaś na osobisty charakter spotkania z tekstem i rozpoznania znaczenia. Wejście w relację osobistą z tekstem oznacza interakcję, która rodzi w czytającym potrzebę odpowiedzi na usłyszane słowo literackie. Książka proponuje przeniesienie metod wywiedzionych z praktyki czytania pism natchnionych do interpretacji w duchu krytyki literackiej - modeli lektury wywiedzionych z ducha egzegetycznego: mesjańskiego, midraszowego, kerygmatycznego i ikonicznego, a także sięgającego do tradycji talmudycznej i wczesnochrześcijańskiej. Adam Regiewicz – doktor habilitowany nauk humanistycznych, profesor nadzwyczajny w Instytucie Filologii Polskiej Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie; kierownik Zakładu Teorii Literatury oraz Pracowni Komparatystyki Kulturowej; członek Polskiego Stowarzyszenia Komparatystyki Literackiej. Zajmuje się badaniem zjawisk na pograniczu literaturoznawstwa i komparatystyki kulturowej, m.in. transkulturowym badaniem średniowieczności, antropologią audiowizualności i nowych mediów oraz relacjami chrześcijaństwa i popkultury. Podejmuje kwestie związane z kerygmatycznością przekazów kulturowych (filmu, przekazów medialnych, reklamy) w ramach szeroko pojętych badań postsekularnych, czego efektem są książki: Kino a kultura w świetle antropologii współczesnej. Próba interpretacji kerygmatycznej (Lublin 2011) oraz Katechezy w obrazach. Kerygmatyczna interpretacja filmu (Kraków 2012) W ramach badań postsekularnych zainicjował serię konferencji pt. „Chrześcijaństwo – Kultura – Ponowoczesność”, w ramach której ukazały się tomy: Kulturowe paradygmaty końca oraz Mesjańskie imaginaria Europy (i okolic). Ostatnio opublikował m.in. Widowiskowość i audiowizualność w dobie ponowoczesności (Częstochowa 2012), Muzyka w czasach ponowoczesnych (Częstochowa 2013), Literatura – nowe media. Homo irretitus w komunikacji literackiej XX i XXI wieku (Częstochowa 2014), Mediewalizm wobec zjawisk audiowizualnych i nowych mediów (Warszawa 2014).

Miłosne wyzwanie

Ewelina Nawara, Małgorzata Falkowska

Na wieść o rezygnacji ojca ze stanowiska prezesa rodzinnej firmy, Harry wie, że będzie jego następcą. Czekał na ten dzień i przygotowywał się do przejęcia rodzinnego biznesu całe życie. Nie spodziewał się jednak, że ojciec przygotuje listę zadań do wykonania, których zrealizowanie dowiedzie, że jest gotowy zasiąść w fotelu prezesa. Podczas wykonywania jednego z nich spotyka piękną Megan, nieświadomy, że nie był to przypadek. Harry nawiązuje znajomość kompletnie nie zdając sobie sprawy, że dziewczyna tylko czeka, aby wykorzystać jego słabość i zainkasować małą fortunę. Kobieta doskonale wie, kim jest i jak powinna z nim postępować. Jednak coś, co miało być jedynie pracą, przeradza się w prawdziwe uczucie. Megan staje przed najtrudniejszym wyborem w życiu, posłuchać głosu serca czy rozumu?