Anioł Michał

Łukasz Zygmunt Knyziak

„Czegoś bardzo istotnego cię, Stasiu, nauczę. Słowo ASERTYWNOŚĆ będzie rozwiązania tego kluczem. — Asertywność? Pierwsze słyszę, co to znaczy? — Bądź cierpliwy, w swoim czasie Anioł Michał wszyściutko ci wytłumaczy". Anioł Michał to niezwykła opowieść o wspaniałej przyjaźni ośmioletniego Stasia z jego osobistym Aniołem stróżem. Dzięki tej publikacji młody czytelnik nauczy się pojęcia asertywności. Dowie się również, że tę cechę można w sobie wypracować, ulepszając tym samym jakość swojego życia. W tym właśnie celu Anioł Michał tytułowy bohater, przedstawił Stasiowi Koniecznemu swojemu podopiecznemu nieziemsko prosty i jakże pomocny przykład do praktykowania na co dzień — jak odmawiać w grzeczny sposób. Książka została napisana zrozumiale dla dzieci od 7 roku życia, to idealna pozycja na pierwszą samodzielną lekturę. Ilustracje: Izabela Madeja

Zapach malin

Laura Koch

On – zabójczo przystojny miliarder, szef mafii, który nieraz staczał pojedynek, by sięgnąć po swoje. Ona – piękna, młoda kobieta sukcesu… Tego nie znajdziecie w tej książce. Miłość nie jest przecież uczuciem zarezerwowanym tylko dla pięknych i młodych. Natalia ma trzydzieści siedem lat, a młodzieńcze zauroczenie jest już dawno za nią. Jest żoną, matką, kobietą pracującą. Wydaje się, że niczego jej w życiu nie brakuje. Jednak wrzucona w rzeczywistość innego kraju, czuje się wyobcowana i samotna. Gdy po urlopie macierzyńskim wraca w znajome progi korporacji, jej uporządkowany świat staje na głowie. Błyskotliwy Daniel, który dotychczas pędził beztroski żywot samotnika, porusza w jej sercu dawno zapomnianą strunę namiętności. Zapach malin to erotyczna opowieść na pograniczu jawy i snu. Zwyczajna codzienność przeplata się w niej z nierzeczywistymi, choć niemal namacalnymi fantazjami. Autorka na stronach powieści plącze losy bohaterów, poddając ich próbom odległości, czasu, nieporozumień i niedopowiedzeń. Tworzy rozbudzającą zmysły historię, idealną na długie, jesienne wieczory.

Odessa dla romantyków

Borys Tynka

Książka Odessa dla romantyków stanowi swoiste zaproszenie do odbycia spaceru po Odessie. Wypełniona jest bogatą treścią i miłością do miasta, które kilka wieków temu było niewielką tatarską warownią, a obecnie przyciąga swoją historią, mitami, legendami, anegdotami, pieśniami, specyfiką i kolorytem. Recenzje: Odessa posiada swoją niepowtarzalną atmosferę. Miłość do niej jest również swoja, unikatowa. Jako odesianka gratuluję autorowi, który potrafił przekształcić naszą niepowtarzalność w słowo pisane. Wspaniała i interesująca książka. Napisana z miłością do Odessy. - Svitlana Zaitseva-Velykodna - odesianka, prezes Związku Polaków na Ukrainie Oddział im. A. Mickiewicza w Odessie –   Odessa dla romantyków to książka, którą czyta się z wypiekami na twarzy. Autor bardzo osobiście i emocjonalnie opisuje to niezwykłe czarnomorskie miasto. Zdecydowanie warto, wraz z autorem wybrać się na spacer po tym niezwykłym zakątku świata, w którym przebywali m.in. Julian Ursyn Niemcewicz, Józef Ignacy Kraszewski czy Adam Mickiewicz. - Tomasz Róg - dziennikarz, twórca serwisu internetowego licznikgeigera.pl -

Podwórkowe biuro detektywistyczne, czyli perypetie Franka i Krysi

Jolanta Knitter-Zakrzewska

Minął już cały rok od naszego ostatniego spotkania. Gdyby ktoś jeszcze mnie nie znał, to szybko się przedstawię. Jestem Franek. Mam już dwanaście lat, niebieskie oczy i włosy żółte jak słonecznik. Moja siostra Krysia ma dziewięć lat, kilka pomarańczowych piegów na nosie i długie włosy w kolorze toffi. Razem z Krysią prowadzimy Podwórkowe Biuro Detektywistyczne.

Miłoszek i wiewiórki 2 Bajki o udzielaniu pierwszej pomocy

Izabela Mikrut Sebastian Kazek

Naucz Twoje dziecko pierwszej pomocy!   Jak postępować w przypadku skaleczeń, oparzeń lub utraty przytomności kolegi? Jak wezwać pomoc? Co to jest pozycja boczna ustalona? Z książeczki "Miłoszek i wiewiórki" maluchy dowiedzą się, jak udzielać pierwszej pomocy. Opowie o tym dzielny Miłoszek, a wraz z nim... stadko sympatycznych i zabawnych wiewiórek-ratowniczek. Dowcipne historyjki utrwalają w dzieciach wzorce zachowań w razie wypadku, a wiewiórki-ratowniczki pomagają uporać się z lękiem.

Po co ci logo? Ciąg dalszy

Andrzej-Ludwik Włoszczyński

Ciąg dalszy, czyli druga część mojego poradnika, nie poradnika, przeczytaj i sam zdecyduj. Książka powstała z moich tekstów pisanych przez ostatnie pięć lat, w większości na blogu alw.pl. Co prawda niektóre straciły aktualność, ale to, co przy tej okazji pisałem można spokojnie odnieść do wielu aktualnych sytuacji. Część tekstów uzupełniłem o informacje jak sprawy mają się po upływie czasu. Nie ma tu złotych recept, jest jednak wiele wskazówek do przemyślenia: jak pewnych rzeczy nie robić, czemu warto czytać regulaminy konkursów, czy na co warto zwracać uwagę oddając i przyjmując projekt. Sądzę, że moje spisane spostrzeżenia przydadzą się tak zamawiającym projekty, jak i samym projektantom. Życzę owocnej lektury. Andrzej-Ludwik Włoszczyński

Złota Reguła

Agnieszka Białomazur

Nikodem spotyka sympatycznego starszego pana. Podczas codziennych odwiedzin dowiaduje się ciekawych informacji o potędze ludzkiego umysłu, nieograniczonych możliwościach, przyciąganiu obfitości. W ostatnim dniu poznaje Złotą Regułę.

Mam pomysł i co dalej? Czyli krótki przewodnik po tym, jak zbudować i sfinansować projekt, mając tylko pomysł

Artur Samojluk

Ta książka to krótki almanach dla kreatorów. Jeżeli masz do zrealizowania pomysł lub pracujesz nad takim pomysłem, to dobrze trafiłeś. Pomysły są jak małe drzwiczki do nowego świata, szczególnie te informatyczne. Zazwyczaj szybko się je odrzuca i idzie dalej utartym szlakiem. Dokąd prowadzą utarte szlaki? To w zasadzie każdy wie. Dokąd wiedzie droga, gdy przejdziemy przez małe drzwiczki? Do wciągającej, pasjonującej, niepowtarzalnej biznesowej przygody. Na tej drodze spotkamy wiele wyzwań, ludzi i kłopotów. Nie będzie lekko, ale warto. Jedno jest prawie pewne, taka przygoda wzbogaci Cię na całe życie - jeśli ją podejmiesz.

Jak dostać pracę

Katarzyna Mazurek

Książka "Jak dostać pracę” to przewodnik dla wszystkich osób, które zastanawiają się jak zdobyć wymarzoną pracę. Zarówno osoby bez doświadczenia, jak i pracownicy z dłuższym stażem dowiedzą się:   jakie znaczenie mają miękkie umiejętności w zdobywaniu pracy, na czym polega praca rekrutera, gdzie i jak szukać pracy z wykorzystaniem nowoczesnych narzędzi i LinkedIn, jak przygotować CV, jak przygotować się do rekrutacji z pomocą listy kilkudziesięciu prawdziwych pytań zebranych podczas rozmów kwalifikacyjnych, dlaczego firma nie wraca z odpowiedzią po rozmowie, co zrobić jeśli się dostanie ofertę pracy, a co jeśli odmowę, jak się przekwalifikować.   Autorka dzieli się doświadczeniem z ponad 10 lat rekrutowania osób do swojego zespołu oraz aplikowania na kolejne stanowiska w dużych firmach.

Baśnie Pana Księżyca

Karolina Ciernicka

Tak łaskawy Pan Księżyc nową baśni garść wraz ze swoim blaskiem dziś nam przesyła: gdzie Srebrny Promyczek i Tufaj Chempigwaz, z Długich Cech zbiorem, liczonym w centylach...

Zemsta w cieniu kwarantanny

Małgorzata Kasprzyk

Jowita czuje się boleśnie dotknięta postępowaniem swego ukochanego, który oszukał ją i wykorzystał. Próbuje się na nim odegrać – niestety bezskutecznie. W dodatku epidemia powoduje, że możliwości działania coraz bardziej się kurczą.Wówczas, w ramach akcji „LOT do Domu”, powraca z zagranicy jej młodsza siostra Julia, która zawsze miewała szalone pomysły. Czy dwie kobiety uwięzione na kwarantannie mogą wspólnie dokonać zemsty? Oczywiście! Mają przecież do dyspozycji Internet…

Kolęda wileńska Prowadź mnie mój aniele. Na głos i fortepian

Szymon Szewczyk

Kolęda Wileńska, skomponowana przez Szymona Szewczyka ( http://szewczykmusic.com/ ) do tekstu Arkadiusza Kobusa w 2017 roku, jest podarunkiem dla Polaków żyjących na Litwie. W kontekście wykonawczym, jest to utwór skierowany do każdego, kto po prostu ma ochotę muzykować. Niniejsze wydanie kolędy zawiera jej opracowanie na głos i fortepian, Premierowego nagrania Kolędy Wileńskiej w orkiestrowej aranżacji, dokonała wokalistka Liudmyla Vostrikova w 2017 roku. Powstał również animowany teledysk, do którego rysunki wykonał Mariusz Nartowski. Te piękne ilustracje można podziwiać w niniejszym wydaniu, dzięki uprzejmości autora. Utwór szybko zdobył popularność wśród społeczności żyjącej na Wileńszczyźnie. W kolejnych latach wykonywali go publicznie m.in. tacy artyści jak Evelina Sašenko, Zbigniew Sinkiewicz oraz Polski Zespół Artystyczny Pieśni i Tańca ,,Wilia“.

Nieznane szlaki północnego Piemontu

Blanka Halikowska

Przewodnik Nieznane szlaki Pὀłnocnego Piemontu opowiada o mało znanych terenach Alto Piemonte i ma na celu odkrycie przed wielbicielami Italii najpiękniejszych miejsc tego regionu oraz dostarczenia wszelkich niezbędnych wskazὀwek umożliwiających dotarcie do najwspanialszych zakątków. Przekonacie się, że jest ich bardzo dużo i sprawdzicie sami, że wystarczy poznać nieco teren, aby odkryć jego nieprzeciętne i przeogromne bogactwo. W przewodniku polecam przemyślane trasy, z ktὀrych warto skorzystać, zwiedzając Alto Piemonte. Wszystkie opisane miejsca odwiedziłam osobiście i opracowałam programy wycieczek tak, aby bez utraty czasu i niepotrzebnego błądzenia dotrzeć tam, gdzie po prostu warto! Miłego odkrywania<3

Jak przejść przez rozmowę kwalifikacyjną know-how

Kamila Lis

Jeśli do tej pory rozmowy kwalifikacyjne były dla Ciebie prawdziwą zmorą – to właśnie nadeszła pomoc!     W tej napisanej przystępnym i przejrzystym językiem krótkiej publikacji dowiesz się, o co chodzi rekruterom, dlaczego zadają Ci takie, a nie inne pytania oraz – jak na nie odpowiedzieć, by proces rekrutacji zakończył się dla Ciebie sukcesem. Dostaniesz kilka praktycznych wskazówek na temat tego, jakie błędy stanęły Ci wcześniej na przeszkodzie do otrzymania wymarzonego stanowiska oraz jak prawidłowo podejść do zagadnienia szukania pracy, a wszystko to poparte osobistym doświadczeniem autorki po obu stronach – najpierw jako aktywny poszukiwacz pracy bez doświadczenia, a później jako wykwalifikowany rekruter.

On

Anna Kiesewetter

"On" jest historią pojedynku pomiędzy człowiekiem i diabłem, przy czym nie wiadomo, który jest bardziej diabelski. Można to uznać za rodzaj czarnego humoru, choć w konwencji z pogranicza jawy i snu. Książka nie opisuje prawdziwych zdarzeń, nie ma też nic z autobiografii. Natomiast analizuje środowisko współczesnych drobnomieszczan.

Psy są dla ludzi, a ludzie dla psów, czyli jak pracować z psami w schronisku

Sławomir Prochocki

Z warszawskiego Schroniska na Paluchu po siedmiu latach wolontariatu zostałem wyrzucony pod fałszywym pretekstem "godzenia w dobre imię schroniska", zaś w istocie za to, że broniłem przed uśpieniem psa, których gryzł wszystkich oprócz mnie. Benito, bo o nim tu mowa, to pies, który faktycznie pogryzł kilku swoich wolontariuszy z grupy Pomarańczowi tak mocno, że reszta bała się go panicznie i wnioskowała o uśpienie psa. A był w istocie zwykłym psem, którego wystarczało nie wkurzać, by wszystko było w porządku. Cztery lata bawiłem się z tym psiakiem, chodziłem na spacery, do weterynarza, sam wykonywałem przy nim drobne zabiegi weterynaryjne, grzebałem w misce, gdy jadł, zabierałem mu zabawki i nigdy nawet na mnie warknął. Jednak właściwie postępowanie z tym psem było ponad siły i rozum jego wolontariuszy. Moim zdaniem wskutek lenistwa, tchórzostwa i niechlujstwa schroniskowych behawiorystek zaniedbano szkolenie ludzi i terapię psa, który źle znosił schronisko i to doprowadziło do pogryzień. Gdy o tym napisałem, dyrektor Strzelczyk wyrzucił mnie z wolontariatu, naruszając moje konstytucyjne prawo do swobody wypowiedzi. Dlatego generalnie nie lubię pracować z ludźmi. Bo źle mi się współpracuje z tchórzami, zakompleksionymi szujami, głupcami, ludźmi z zawiści podkładającymi świnię lub rozpowszechniającymi bzdurne plotki. A taka jest większość naszego podłego gatunku. To film pokazujący, jakim "groźnym" psem był Benito. Bawiłem się z tym psem cztery lata, a nigdy na mnie nie warknął. Jego wolontariusze popełniali przy nim kardynalne błędy, na przykład gdy nie przepracowawszy z nim obrony zasobów pozwolili, by zabrał do boksu piłkę, której potem zaczął przed nimi bronić i nie wpuścił ich do boksu. Wejść trzeba było koniecznie - była zima, trzeba było ubrać psa w kubrak, bo był chudy i bardzo źle znosił mrozy. Poprosili mnie o pomoc, wyprowadziłem psa z boksu i można go było ubrać w kamizelkę. A nie był to pies, którym się stale opiekowałem, po prostu się lubiliśmy. I tacy "wolontariusze" decydowali potem o losie psa i jego prawie do życia. Wciąż zajmuję się tylko psami w schroniskach, w najtrudniejszym dla nich środowisku, gdzie poddawane są nieustannemu stresowi. Ludzie zazwyczaj nie orientują się, że pies w schronisku zachowuje się z reguły inaczej, niż w domu, jest bardziej nerwowy, podekscytowany, skłonny do zachowań agresywnych lub lękowych. Zwierzęta są tutaj tak naprawdę same, bo nawet jeśli przebywam z nimi godzinę dziennie trzy razy w tygodniu, to (uwzględniając obecność innych wolontariuszy) 90% czasu spędzają w samotności, pozbawione kontaktu z ludźmi, w ciasnym boksie. Zdarza się, że permanentny stres, jakiemu są poddawane, powoduje eskalację zachowań agresywnych, co z kolei wzbudza w ludziach strach i takie psy stają się jeszcze bardziej osamotnione i izolowane. To dodatnie sprzężenie zwrotne - im gorzej, tym gorzej. Równię pochyłą i zjazd może przerwać tylko kontakt z człowiekiem, który zaakceptuje ryzyko pogryzienia i zbliży się z takim psiakiem. Mam do tego smykałkę, wiem, bo nie natrafiłem jeszcze na psa, z którym bym się nie zaprzyjaźnił. A w moim twardym sercu ma swoje miejsce również i te ponad 50 psów, które pozostawiły głębokie ślady na moich rękach i nogach, ślady po ich zębach i moich błędach. Ta książka przeznaczona jest głównie dla takich ludzi jak ja - ludzi zajmujących się psami w schroniskach, również tymi psami, do których nikt inny nie chce się zbliżyć, których ludzie się boją i racjonalizując własne tchórzostwo mówią o psie, że jest "nieprzewidywalny", "szalony", "fałszywy". Przez 9 lat intensywnego wolontariatu (3-4 dni w tygodniu po 5-6 godzin) napatrzyłem się na psy, ale też i na ludzi, głupich, zakompleksionych, niczego się nie uczących. Często, mimo długiego stażu w wolontariacie, wciąż nie rozumiejących jak działają psy, nie wiedzących, co sprawia psiakom radość, a co powoduje stres. W dodatku tacy "eksperci" najczęściej są przekonani o własnej nieomylności i bezmyślnie strofują świeżych wolontariuszy, wpychając im do głowy brednie i idiotyzmy. Dlatego też napisałem tę książkę - by ci nie skażeni jeszcze głupotą i arogancją poznali inny punkt widzenia i inną opinię. Niemal każdy pies potrafi ugryźć człowieka, to tylko kwestia sytuacji, motywacji i emocji psa. Używając w książce określenia "agresywny pies" mam w istocie na myśli psy, które gryzą łatwiej i częściej, niż inne. Czasem wykazują agresję ofensywną, potrafią same doskoczyć do człowieka i wbić zęby w łydkę czy ramię, czasem gryzą, gdy wejdziecie na ich teren, czy naruszycie strefę ich osobistego komfortu. Gryzą, gdy skumulują stres, gdy się przestraszą, bo chcą, byście sobie poszli w siną dal. Gryzą łatwo i mocno, bo się boją lub nauczyły się, że agresja to uniwersalny klucz do pozbycia się sytuacji stresowej wywołanej głupim zachowaniem człowieka. Gryzą, bo uznały, że słabsze sygnały zawodzą i dopiero ugryzienie spowoduje rezultat, który chciały osiągnąć. Gryzą, bo wskutek ludzkiej bezmyślności i niewiedzy dowiedziały się, że gryzienie to jedyny sygnał zrozumiały dla człowieka. Aby odwrócić tę sytuację i sprawić, by psiak znowu postrzegał ludzi pozytywnie i przestał używać zębów tak chętnie i powszechnie, zawsze potrzebna jest ludzka praca. Najczęściej to nie jest trywialne zadanie - niestety o wiele łatwiejsze jest doprowadzenie psa do zachowań agresywnych, niż oduczenie go gryzienia. Jeżeli pies ugryzł człowieka choć raz, będzie mu łatwiej przełamać barierę agresywnego zachowania po raz drugi, trzeci itd. Jeśli gryzł wielokrotnie i dawało to mu ulgę, zaczyna traktować gryzienie jako środek do celu. Ugryzienie przyniosło psu korzyść - człowiek przestał mu dokuczać, przestał zabierać jedzenie czy zabawkę, uciekł z miejsca, z którego pies chciał go wygonić. W ten sposób psy uczą się gryźć. I naprawdę trudno ich tego oduczyć.