Księżyc w oknie

Isabelle Margot Moulin

Kojące jak mleko z miodem opowieści na dobrą noc Po dniu wypełnionym obowiązkami w pracy, szkole czy domu potrzebujemy odpoczynku i wyciszenia. Z pomocą przyjdzie nam zbiór opowiadań autorstwa Isabelle Margot Moulin, w którym Noc, co „dłonie w srebrzystych ma rękawiczkach, a na ramieniu drzemiącą sowę, na diamentowych sukni guziczkach krople zastygłe śnieżno-deszczowe”, ukoi nasze nerwy, a Wyobraźnia, która „ma koślawe, brudne nóżki, dwa warkocze nad uszami z pstrokatymi kokardami, falbaniastą sukieneczkę i tęczową też piłeczkę na gumowej, złotej wstążce, a we włosach polne kwiaty, które świtem rwie na łące, i noseczek piegowaty”, sprawi, że oderwiemy się od codzienności. „Księżyc w oknie” to spokojna lektura idealna na wieczorne godziny zarówno dla dużych, jak i małych czytelników. Nakreślone poetycką prozą obrazy, przedstawiające Świetliki, Sowę, Deszcz czy też Nietoperze i Jeże wprowadzą nas w baśniowy świat, w którym Noc tańczy ze Snem: „Noc wstaje, suknią szeleszcząc, jak liśćmi. Dłoń na ramieniu snu położyła. – Może – powiada – coś mi się przyśni – po czym się w taniec ze snem wtopiła. I suną razem rozkołysani, wirując walcem w przestrzeniach nieba. Noc świat zakrywa kruczymi włosami. Sen w tańcu z nocą kojąco śpiewa (…)”.

Spieszę się poznać las

Agnieszka Buczek

Czy wiesz, nad czym rozmyśla sowa i na co skarżą się muchomory? Kto komponuje leśne melodie? O czym rozmawiają dzięcioły? Sowa, niedźwiadek, dzięcioły i gromadka ciekawych świata przedszkolaków to niektórzy bohaterowie mądrych, pełnych optymizmu wierszy Agnieszki Buczek. Lektura "Spieszę się poznać las" to znakomity wstęp do przygody, jaką jest poznawanie polskich lasów. Najmłodsi czytelnicy nauczą się dzięki wierszykom nie tylko nazw związanych ze światem leśnych roślin i zwierząt. Wiersze inspirują również do rozmów o tym, co niezwykle ważne - jak szanować i dbać o nasze środowisko naturalne. Są również dobrym wyjściem do przemyśleń, jak dobrze przygotować się do wędrowania leśnymi szlakami i zachęcają do aktywności. Notatka o Autorce Agnieszka Buczek pochodzi z niewielkiej miejscowości spod Wrocławia. Jest absolwentką pedagogiki na Uniwersytecie Wrocławskim. Od wielu lat pasjonuje się pisaniem wierszy oraz malowaniem obrazów. Największą inspiracją jest dla niej natura, której piękno nieustannie ją zachwyca.

Wysadzeni z siodła

Magda Lewandowska

Wyobraźmy sobie, że nasz rozleniwiony, przesypiający życie na kanapie kot staje się członkiem organizacji terrorystycznej. Nad porządkiem i prawem nadzór utrzymują konie chodzące na dwóch nogach, którym nieobce są ludzkie nałogi (fast foody z koniczyny i słodkie nalewki), oraz kury mieszkające w pałacu i żyjące według zasad zakonnych. Kanałami rządzą jeże-chemicy, które zaopatrzone w swoje magiczne fiolki, wzbudzają postrach w dzielnicy. Gdzie w tym wszystkim są ludzie? Wymarli dawno temu. Macie ochotę na więcej? Czeka Was jazda bez trzymanki po niesamowitym świecie postapo, pełnym zaskoczeń i zwrotów akcji, w środek szaleńczej pogoni za szczepionką na wirus zagrażający jednemu z gatunków. Nigdy bym nie przypuszczała, że w moje dłonie trafi książka, w której ludzkość zniknie ze świata, a zapanują nad nim zwierzęta - kocie podziemie, kolonia kur, konie i... pijane szczury! Brzmi odjechanie? I takie jest! To niesamowita uczta dla wyobraźni! Świat ten - pełen tajemniczości, spisków, a nawet brutalności i wszechobecnego sarkazmu - pochłonie Was już od pierwszych stron i przysięgam - nie znajdziecie długo nic równie oryginalnego do przeczytania! Polecam z całego serca. @sliwkowy.kompocik Pierwsze strony "Wysadzonych z siodła" mogą zdenerwować (zwłaszcza kiedy tak jak ja jesteście kociarzami), jednak irytacja szybko przeradza się w ciekawość, a ta w fascynację opowieścią o Billu i jego towarzyszach. Magda Lewandowska pokazuje świat bez ludzi, więc mogłoby się wydawać, że lepszy. Czy na pewno? Resztę doczytajcie sami, do czego gorąco zachęcam. Joanna Wlazło, magazyn Vege Notatka o Autorce Magda Lewandowska - ilustratorka, pisarka, architektka, chórzystka. Zakochana w zwierzętach wolontariuszka Fundacji Głosem Zwierząt. Przez wielu znana jako Koniauke - autorka setek zwierzęcych (i nie tylko!) portretów. "Wysadzeni z siodła" są jej debiutancką powieścią.

Czas wierszy

Grażyna Łuczak

Dlaczego sięgamy po poezję? Dlaczego w zabieganym świecie wciąż jeszcze potrzebujemy refleksji tak różnej od tego, co proponuje nam rzeczywistość? Odpowiedź na te pytania odnajdziemy dzięki wierszom Grażyny Łuczak. Liryka tej autorki to zatrzymanie ulotności chwili, przejawiające się w subtelnych obserwacjach, pozwalających nam na inne spojrzenie na codzienność. W wierszach Łuczak objawia się niezwykła symetria rzeczywistości, przedstawiona w starej alchemicznej prawdzie o korespondencji światów, o tym, że wszystko jest ze sobą powiązane, że to, co dzieje się wokół nas, ma swój głęboki odpowiednik w życiu wewnętrznym człowieka i może na nie wpływać. Ale ta poezja to nie tylko liryka wyznania. To także apel o to, byśmy żyli, trwali, walczyli o siebie i ludzi, których kochamy; byśmy nie poddawali się mimo najboleśniejszych przeciwności losu. Autorka pisze: „Dokąd tak biegniesz? Po co się ścigasz? Weź zatrzymaj się na chwilę. Rozejrzyj się tu i teraz. Pędząc nie spostrzeżesz znaku od szczęścia”. Któż z nas nie podpisze się pod tym słowami?

Tajemnica mrocznego jeźdźca

Monika Krzemińska

Tajemnica mrocznego jeźdźca to doskonała propozycja dla miłośników Carrie oraz Instytutu Stephena Kinga Layla wydaje się typową nastolatką. Ma typową rodzinę, typowe ­marzenia i problemy w szkole. Niestety od urodzenia musi brać leki, dzięki którym jest w stanie zapanować nad swoją wrażliwą psychiką. Kiedy pewnego dnia Layla nie zażywa pigułek, jej życie wywraca się do góry nogami. Silny atak budzi upiorne moce drzemiące w jej podświadomości. Okazuje się, że dziewczyna potrafi czytać w myślach i zabijać aktem woli. Ta moc zaprowadzi Laylę na skraj szaleństwa. Jedynym ratunkiem okaże się pobyt w tajnym ośrodku, w którym „leczy się” odmieńców obdarzonych parapsychicznymi umiejętnościami. Czy terapia, której Layla zostanie poddana bez swojej zgody, ocali jej duszę i umysł? Czy uda się jej zapanować nad potrzebą destrukcji siebie i wszystkiego wokół?

Ewangelickie Duszpasterstwo Wojskowe II Rzeczypospolitej 1919-1939

Krzysztof Jan Rej

Rok 1919 obfitował w powołanie wielu instytucji nowo powstałego po latach niewoli państwa polskiego. Do jego najpilniejszych zadań w obszarze wojskowym należało m.in. ustalenie ram prawno-organizacyjnych działalności kapelanów wyznań niekatolickich. Sprawa ta wymagała jednak wzajemnych uzgodnień i regulacji prawnych na szczeblu państwowym pomiędzy przedstawicielami wojska oraz odpowiednimi władzami, reprezentującymi określone środowiska wyznaniowe. Proces ten, uwieńczony ostatecznie sukcesem, rozpoczął się właśnie w 1919 roku, oficjalnie inaugurując instytucjonalną działalność ewangelicko-augsburskiego duszpasterstwa wojskowego w armii polskiej. W 2019 roku minęła więc setna rocznica wydarzenia, które nie tylko wypada wspomnieć, lecz o którym także warto pamiętać i dziś, zwłaszcza że reaktywowane w III Rzeczypospolitej duszpasterstwo wojskowe nawiązuje do dawnych tradycji. Tym celom niechaj posłuży niniejsza publikacja prezentująca działalność ewangelickiego duszpasterstwa wojskowego w Polsce okresu międzywojennego.

Tak bardzo mnie przypominasz

Sandra Nosal

Kogo dziś przypomina ta chora na emocje dziewczyna? Czy będzie dziś radosna, pełna wiary w lepsze jutro? Czy przeciwnie - znowu będzie musiała walczyć z lękiem, poczuciem osamotnienia, depresją? Te pytania bohaterka wierszy Sandry Nosal zadawała sobie niemal codziennie. "Tak bardzo mnie przypominasz" to zbiór utworów będących świadectwem wieloletniego zmagania się z nawracającą chorobą nerwową. Kreślą one swego rodzaju sinusoidę - raz pisane są z perspektywy pacjentki oddziału zamkniętego, tworzącej w stanie polekowego otępienia, walczącej z nocnymi koszmarami, kiedy indziej ich autorką jest osoba silna, bez problemu pokonująca niesione przez życie trudności. Wiersze Sandry Nosal stawiają Czytelnika przed trudnymi emocjami i pozostawiają z ważnymi pytaniami. Notatka o Autorce: Sandra Nosal urodziła się w 1995 roku w Koszalinie. Ukończyła studia licencjackie z zakresu kosmetologii oraz studium masażu. Interesuje się anatomią i psychologią. Lubi długie spacery w pogodne dni, czytanie książek o tematyce kryminalnej oraz poezję, a w szczególności utwory Agnieszki Osieckiej. Tomik "Tak bardzo mnie przypominasz" jest jej debiutem literackim.

Poezja naszych dni, tom 3

Antologia

Poezja naszych dni  to zbiór wierszy opublikowanych przez Wydawnictwo Borgis w ramach projektu, którego celem było stworzenie antologii poezji współczesnej podejmującej tematy bliskie człowiekowi XXI wieku. W książce znalazło się 169 utworów 43 poetów – są to teksty zarówno debiutantów, jak i pisarzy mogących pochwalić się sporym dorobkiem literackim. Autorzy reprezentują różne pokolenia, wykonują różne zawody, pochodzą z różnych zakątków Polski, więc spojrzenie każdego z nich na otaczającą nas rzeczywistość jest inne i niepowtarzalne. Różnorodna jest również tematyka wierszy – mówią one o miłości i rozmaitych jej obliczach, opiewają piękno natury, ale też pokazują kruchość naszej egzystencji. Kilka z nich nawiązuje do życia w cieniu pandemii koronawirusa oraz szukania swego miejsca w postpandemicznej rzeczywistości. Pomimo swej odmienności wszystkie teksty opublikowane w trzecim tomie antologii Poezja naszych dni składają się na portret świata, w którym żyjemy, gdzie problemy codzienności są równie ważne jak ponadczasowe uczucia i wartości.

We'll still be friends

Weronika Dobrzyniecka

Byliśmy przyjaciółmi, o których nie kręci się seriali, a w tych nakręconych zazwyczaj jesteśmy czarnymi charakterami. Nowa powieść Weroniki Dobrzynieckiej We'll still be friends to historia grupy nastolatków, którą kolejno opowiadają Josephine, Blue, Pheronica i Audrey, członkinie zespołu cheerleaderek z liceum w Portland w stanie Maine. Czy można wyobrazić sobie coś doskonalszego niż życie popularnej cheerleaderki? A jednak... Josie, Blue, Pheronica i Audrey są zupełnie różne i pochodzą z różnych środowisk, mierzą się z rozmaitymi problemami: presją otoczenia, samotnością, trudnym dzieciństwem i trudnym dorastaniem, zazdrością, a także depresją, konsekwencjami swojego postępowania i wyborem ścieżki życiowej. Pozornie szczęśliwe życie gwiazd szkolnej społeczności skrywa różne sekrety - ale póki przyjaciele są razem, poradzą sobie z każdym wyzwaniem, nawet najtrudniejszym i zupełnie zmieniającym życie. Jeśli czasami czujesz się samotna, sięgnij po tę książkę. Jeśli czasami sama nie wiesz, co czujesz, sięgnij po tę książkę. Jeśli czasami chcesz tylko tańczyć do upadłego, sięgnij po tę książkę. To poruszająca, bliska życiu historia o przyjaźni, dorastaniu i życiowych wyborach. No i o chłopakach, imprezach i popołudniach w wesołym miasteczku. Notatka o Autorce Weronika Dobrzyniecka - miłośniczka sztuki jak Audrey, ze skłonnościami do pracoholizmu i niezdrowym zamiłowaniem do gastronomii jak Blue, stroni od okazywania słabości jak Josie i tak jak Pheronice zdarza jej się zbyt odważnie wyrażać swoje zdanie - poznajcie autorkę książki, którą właśnie trzymacie w ręku, Weronikę Dobrzyniecką.

Stygmat

Mariusz Michalak

Paweł Bury powraca!  W ostatniej części trylogii młody, zdolny podkomisarz musi zmierzyć się z dwoma zagadkowymi morderstwami, w tym jednym przypominającym zbrodnię z czasów stanu wojennego. Zamieciona pod dywan zbrodnia dokonana ponad 30 lat temu na młodym chłopaku, Konradzie Skalskim, wypływa ze zdwojoną siłą, kiedy to odnalezione zostają zwłoki – dopiero co zamordowanych – dwóch mężczyzn. Czy znali oni zabitego szesnastolatka i jeśli tak, to co ich z nim łączyło? Dlaczego jeden z nich zginął w ten sam sposób, co młody opozycjonista? Na te pytania musi odpowiedzieć Paweł Bury, w którego ręce trafia ta tajemnicza sprawa. Czy uda mu się odgadnąć kto jest mordercą i wyjść z tego cało...? „Stygmat” to po „Micie” i „Bezsensie” ostatnia część historii o trzydziestoletnim podkomisarzu Pawle Burym. Dokąd zaprowadzi go najnowsza sprawa i jak wpłynie ona na jego życie…?

Dziewczynka i kryształowe pantofelki

Teresa Korecka

Ukrytymi w leśnych zakamarkach ścieżkami dzielnie maszeruje mała dziewczynka. W rączce trzyma koszyczek z tajemniczą zawartością. Tuż za nią podąża Cień, który wcale nie należy do niej. Dokąd zmierza mała bohaterka? Czy uda jej się dotrzeć do celu? Do kogo należy Cień i czy warto liczyć na przyjaciół? Dowiecie się tego, czytając tę pięknie ilustrowaną książeczkę. Dziewczynka i kryształowe pantofelki to urocza, napisana wierszem bajeczka, ukazująca dzieciom moc przyjaźni, bliskości, wsparcia kochających nas osób, dzięki którym możemy stawić czoła najstraszniejszym lękom.

Niezbadane wyroki. Szlak pokutnika

Maciej Wągiel

W świecie zamieszkanym przez ludzi, elfy, krasnoludy, demony i wysłanników Niebios zło przybiera jawną postać rogatych, skrzydlatych bestii poddanych woli największego z okrutników, Zerotha. Stać się jednak może, że w demonie obudzi się sumienie, wkracza on na szlak pokutny i kolejnymi stuleciami swego życia stara się odkupić wyrządzone zło. Sariel, Upadły Anioł, który dziś przynależy do grona Odkupionych, prowadzi prywatną krucjatę przeciwko swemu dawnemu zwierzchnikowi, Zerothowi. Nie ustanie w swych działaniach, dopóki największe zło Rivdale nie spłonie w ogniach piekielnych, a zastępy zniewolonych demonów nie odzyskają wolnej woli. W tej podróży czeka go wiele przygód i wyzwań, których powodzenie z czasem zjedna mu coraz więcej zwolenników. Droga do odkupienia jest wyboista, pełna ludzkiej wrogości i wspomnień o wyrządzonych krzywdach. Sariel jest jednak niezłomny i gotowy poświęcić własne życie dla wyższego celu. Czy będzie do tego zmuszony? Notka o Autorze Maciej Wągiel, urodzony 3 kwietnia 1998 roku we Wrocławiu, z wykształcenia analityk chemiczny. Fantastyką zainteresował się głównie za sprawą kina, muzyki i gier komputerowych. Zainspirowany filmami i grami zdecydował się przelać na papier własną wizję fantastycznego świata i w ten sposób narodziły się Niezbadane wyroki, gdzie czarne nie zawsze jest czarne, a białe nie zawsze jest białe.

We\'ll be born as flowers

Weronika Dobrzyniecka

We’ll be born as flowers to powieść wbijająca się w serce tysiącami odłamków roztrzaskanego młodego życia, które główna bohaterka próbuje pozbierać i posklejać ze sobą w nowy, mocniejszy kształt.  Czy uda jej się połączyć wszystkie elementy? Siedemnastoletnia Melissa po tragicznej śmierci rodziców trafia pod opiekę krewnych do Londynu, gdzie próbuje odnaleźć się w jednej z tamtejszych szkół. Poraniona przez życie i niezwykle wrażliwa dziewczyna poznaje równie poranionego i równie wrażliwego chłopaka. Czy będą potrafili sobie nawzajem pomóc? Czy będą dla siebie wsparciem? A może ich relacja zamieni się w coś więcej? I jak czuła i subtelna Melissa poradzi sobie z kolejną wielka tragedią w jej życiu... Delikatna i wciągająca powieść o tym, jak kruche i jednocześnie wciągające jest życie młodych ludzi. Osoby nastoletnie mogą odnaleźć w powieści Weroniki Dobrzynieckiej siebie – swoje troski, ale i swoje radości. Osoby pełnoletnie mogą, natomiast, uświadomić sobie jak – tak naprawdę – kruchy i wrażliwy jest każdy młody człowiek… Nawet ten, który wydaje się być najtwardszym zawodnikiem w rozgrywce, jaką jest dorastanie i w grze o nazwie „życie”.

Dogonić wózkiem szczęście

Rafał Waliszewski

Niezapomniana opowieść o miłości i spełnieniu Niewiele jest książek, które tak subtelnie opisują problem dotyczący milionów ludzi na świecie. Seksualność osób niepełnosprawnych to wciąż temat wstydliwy, temat tabu, którego unikamy, utożsamiając seks z prostą czynnością fizjologiczną, przypominającą sport wyczynowy lub wyścig prowadzący do spełnienia. A przecież miłość w wymiarze fizycznym to najpiękniejszy sposób na kontakt z drugim człowiekiem, na budowanie relacji opartych na szacunku i fascynacji. Pisze o tym Rafał Waliszewski, autor książki Dogonić wózkiem szczęście. Jej bohaterem jest młody niepełnosprawny mężczyzna, który zakochuje się w swojej rehabilitantce opiekującej się nim po skomplikowanej operacji kręgosłupa. Czy Kuba ma szansę na prawdziwą miłość i wymarzony seks? Czy atrakcyjna Ewelina będzie chciała związać się z wrażliwym, mądrym człowiekiem, poruszającym się na wózku? Książka, która przełamuje tabu Dogonić wózkiem szczęście to książka szczera i uczciwa, napisana przez autora od lat zmagającego się z niepełnosprawnością ruchową. Rafał Waliszewski w 1998 roku uległ wypadkowi motocyklowemu, doznając poważnego urazu rdzenia kręgowego. Jego skutkiem był paraliż ciała z porażeniem czterokończynowym. Dogonić wózkiem szczęście to druga książka autora, debiutującego w 2015 roku Historią prawdziwą patykiem pisaną, będącą opisem wypadku i walki o zdrowie (obie książki autor napisał, wciskając klawisze na klawiaturze patykiem trzymanym w ustach). W swoich książkach Waliszewski przełamuje tabu: pisze o sprawach intymnych, związanych ze zdrowiem i seksualnością, dzieli się kłopotami dnia codziennego i przede wszystkim przynosi czytelnikom nadzieję, że bez względu na wszystko trzeba iść przez świat z podniesioną głową i walczyć o każdą chwilę, o każdą sekundę szczęścia.

Teoria tego brzegu

Adam Granacki

Teoria tego brzegu to zbiór wierszy wieloznacznych, inspirujących, trudnych do zaszufladkowania, przesyconych intymnością, wrażliwością i skupioną obserwacją świata. Znajdziemy w nim to, co skłania nas do wejścia w świat literatury, a więc przede wszystkim kalejdoskop barw ludzkiego życia. Adam Granacki pisze o wierze, nadziei, miłości, przemijaniu i bliskości ukochanej osoby. Jego teksty emanują emocjami, tętnią zmysłowością, delikatnością i czułością, otwierając przed nami przestrzeń wyjątkowych, niezapomnianych doświadczeń. Teoria tego brzegu jest w pewnym sensie pamiętnikiem autora, w którym zapisane zostały nostalgiczne kadry z dalszej i całkiem bliskiej przeszłości, wrażenia zarejestrowane w pamięci zmysłów i obrazy osób, których już nie ma.

Nic jak pierwszy raz

Kacper Kordalski

Poruszający, wypełniony smutkiem i utraconą miłością… Miłością nie przez wszystkich akceptowaną… Taki właśnie jest tomik wierszy Nic jak pierwszy raz. Wzruszające, głęboko osobiste i do bólu szczere są utwory, które wypełniają ten tomik poezji. Mówią bowiem o uczuciu, które u jednej osoby wygasło, ale u drugiej cały czas się tli… O odrzuceniu, do którego nie można się przyzwyczaić… O samotności, która przyszła niezapowiedziana… Ale także o stawaniu się sobą, o trudnych emocjach, o tym, co czyni nas ludźmi. Nic jak pierwszy raz to również wiersze mówiące o miłości, którą nie wszyscy akceptują, z którą część osób musi się skrywać, która nie zawsze ma poparcie i wsparcie otoczenia… Jaka to miłość? Niech poezja Kacpra Kordalskiego sama odpowie na to pytanie.