U kresu sił. The end of the Tether

Joseph Conrad

'U kresu sił' (The End of the Tether) autorstwa Josepha Conrada, w edycji dwujęzycznej polsko-angielskiej, to jeden z kluczowych utworów tego mistrza literatury. Przełożona przez Anielę Zagórską, powieść przenosi czytelników na tło morza i lądów, łącząc w sobie dramatyczne wątki z głęboką analizą ludzkiej kondycji. Fabuła książki koncentruje się na kapitanie parowca "Sofala", który zmierza do lądu. Opisane w powieści malownicze, ale i surowe otoczenie - "bagienne wybrzeże" oraz "oślepiające światło" - odzwierciedla wewnętrzne zmagania bohaterów. Conrad z mistrzowską precyzją przedstawia życie marynarzy, którzy stają w obliczu niepewności i kryzysów osobistych. Joseph Conrad, znany z głębokiego zrozumienia ludzkiej psychiki oraz wyjątkowego stylu narracyjnego, uznawany jest za jednego z najwybitniejszych pisarzy anglojęzycznych. Jego dzieła, mimo że napisane w języku angielskim jako obcokrajowiec, wciąż fascynują czytelników na całym świecie. "U kresu sił" jest doskonałym przykładem jego umiejętności w kreowaniu antybohaterskich postaci oraz w głębokiej analizie moralnych dylematów. Książka ta to doskonała lektura dla miłośników literatury klasycznej oraz dla tych, którzy pragną zgłębić aspekty modernizmu i psychologii postaci. Dzięki tej dwujęzycznej edycji czytelnicy mogą w pełni doświadczyć bogactwa Conrada zarówno w oryginalnej wersji angielskiej, jak i w polskim tłumaczeniu.

Menexen

Platon

Dialog Platona. Mówcami są Sokrates i Menexen. Dialog składa się głównie z długich pogrzebowej oracji, związanych z Peryklesem i wojną peloponeską. Sokrates przedstawia tutaj Menexenowi przemówienie, którego, jak twierdzi, nauczył się od Aspazji, małżonki Peryklesa i wybitnej intelektualistki z Aten. Menexen jest wyjątkowy wśród platońskich dialogów, ponieważ faktyczny dialog służy przede wszystkim jako wykład dla oracji. Duże zainteresowanie Menexenem wynika z faktu, że jest to jedno z niewielu zachowanych źródeł na temat ateńskiego obrzędu pogrzebowego.

Miody i piwa, które leczą. 124 receptury

Jan Iwo Korejwo

Książka "Miody i piwa, które leczą" to zbiór przepisów na łatwe do wykonania domowym sposobem trunki, które mają dobroczynne działanie, doskonały smak, wygląd i zapach. Amatorzy tych napitków znajdą tu wiele ciekawych receptur, a sporządzone w domu napoje nie tylko poprawią zdrowie, ale i uprzyjemnią spotkania rodzinne i towarzyskie.

Dubrowski. Dubrowskij

Aleksander Puszkin

"Aleksander Puszkin / . : Dubrowski . Powieść wybitnego rosyjskiego pisarza i poety zaczyna się w taki oto intrygujący sposób: Niedawno temu żył w jednej ze swoich posiadłości rosyjski ziemianin starożytnego rodu, Cyryl Piotrowicz Trojekurow. Bogactwo, znakomite pochodzenie i stosunki nadawały mu wielkiego znaczenia w guberni, gdzie znajdowała się jego posiadłość. Zepsuty przez swe otoczenie, zwykł był on pozwalać sobie na każdy poryw swego ognistego temperamentu i na wszystkie chimery ograniczonego umysłu. Sąsiedzi radzi dogadzali jego najmniejszym zachciankom, zaś urzędnicy gubernialni drżeli na dźwięk jego imienia. Cyryl Piotrowicz przyjmował wszelkie oznaki hołdu, jako należną sobie daninę. Dom jego był stale pełen gości, gotowych zadowalać pańską fantazję przez uczestnictwo w wspaniałych, a nieraz i szalonych zabawach. Nikt nie śmiał odmówić jego zaprosinom, lub też w dni określone nie złożyć należnego uszanowania we wsi Pokrowskoje. Cyryl Piotrowicz był wielkim hulaką i, nie bacząc na niezwykłą siłę fizyczną chorował dwa razy w tygodniu z obżarstwa, a co wieczór zabawiał się miłością. - a co dalej, dowie się czytelnik z dalszej lektury tej znakomicie napisanej książki. , . , , . ; ; ; , , , . . . , , . , ..."

Z dziennika starego dziada

Józef Ignacy Kraszewski

"Józef Ignacy Kraszewski. Z dziennika starego dziada. Opowieść tragiczna opowieść smutna, prawdziwa jednak... ...Samiuteńki jeden, jak palec, na świecie całym! siedem krzyżyków, zgarbione plecy, włosów omal, sił niewiele, snu mało, wspomnień do zbytku, pieniędzy odrobina a w sercu pustki? Nie. Gdy się nie może żywych, kocha się umarłych, a ci żywi, jak mi Bóg miły, nie tak są znowu źli i czarni, jak ich tam malują!"

Poezje. Poems

Edgar Allan Poe

Edgar Allan Poe: Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Edgar Allan Poe (1809-1849 w Baltimore, w stanie Maryland) amerykański poeta, nowelista, krytyk literacki i redaktor. Przedstawiciel romantyzmu w literaturze amerykańskiej. W jego twórczości dominowały wątki fantastyki i horroru.

Odkrycie policyjne. Z tragedii życia

Leo Belmont

Leo Belmont w swoim opowiadaniu "Odkrycie policyjne. Z tragedii życia" łączy elementy kryminału i romansu. Akcja książki rozgrywa się w XIX-wiecznej Polsce. Pewien mężczyzna, wskutek rewizji policyjnej, znajduje list miłosny, który wywraca jego życie do góry nogami. Książka jest wiernym obrazem epoki, w której rozgrywają się wydarzenia. "Odkrycie policyjne. Z tragedii życia" to obowiązkowa lektura dla wszystkich miłośników romansów i kryminałów.

Rzut oka na dzieje orfiki w starożytności i w nowszych czasach

Stanisław Schneider

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Z wprowadzenia: Był czas, niepowrotnie miniony, kiedy to greckość starano się estetycznie pojmować i dopatrywać się w kulturze helleńskiej, zwłaszcza w sztuce, harmonii życia i piękna. która zapewne była udziałem nielicznych poszczególnych jednostek i gościła na szczytach społeczeństwa, nie potrafiła jednak przeniknąć do dolin, by uszczęśliwić powszechność. Taki to świat pogodny i jasny, ale sztucznie wzniesiony ponad warstwę ludową, stworzyli homerowi poeci, nadworni piewcy wielmożów. W porównaniu z poprzednią tak nazwaną mykeńską epoką, pieśni Homera stanowią postęp olbrzymi, od barbarzyństwa poniekąd do człowieczeństwa; lecz iście religijnej, moralnej podstawy jeszcze w nich nie ma. Stąd jednomyślna klątwa, jaką je obłożyli reformatorscy filozofowie różnych szkół: Xenofanes, Heraklit i Platon. Homerowy, słoneczny świat bogów i ludzi przede wszystkim musiano mieć do niedawna na myśli, chcąc widzieć w helleńskosci wyłącznie kult piękna jako zmysłowej harmonii, nie pomnąc wszakże na słowa prorocze Heraklita, któremu więcej chodziło o prawdę i dobro, aniżeli o piękność, skoro przestrzegał, że utajona harmonia lepsza od jawnej. Ruch orficki miał się wywodzić od na wpół mitycznego poety Orfeusza (znanego z mitu o Eurydyce), któremu przypisywano wprowadzenie w Grecji misteryjnych form kultu dionizyjskiego. Wyznawcy orfizmu energię czerpali z pieśni i hymnów śpiewanych przez Orfeusza na jego tajemniczej lirze. Pieśni te miały często charakter miłosny, gdyż natchnieniem Orfeusza była jego ukochana Eurydyka. Ludzie często odnajdowali w jego utworach przesłanie, które pomagało im w dalszym życiu. Reformatorem orfizmu był Pitagoras. Kult Bachusa wywodził się z Tracji, jednak w formę orfizmu przerodził się nieco później na terenie Attyki. Niejaki Onomakritos z Aten miał zebrać pieśni Orfeusza. Fascynacji orfizmem w pewnym stopniu ulegał Platon. Orfizm wywarł też wpływ na wczesne chrześcijaństwo. (za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Orfizm_(religia). Oferowana książka, choć niewielka, to jest jednak wartościowa, a warto ją nie tylko przeczytać, ale i mieć w swojej bibliotece. Polecamy!

Wybór poezyj pomniejszych. Poezje wschodnie

Wiktor Hugo

Zbiór poezji Wiktora Hugo dziś już mało znanch, a zasługujących na przypomnienie zawiera następujące utwory: Felixowi Gumińskiemu. Poezye Wschodnie:. I. Ogień Z Nieba. II. Chłopiec. III. Niewolnica. Sady w Gulistanie. IV. Pełnia. V. Diwy. VI. Zasłoną. VII. Sara w Kąpieli. VIII. Sułtan Achmet. IX. Pożegnanie Gospodyni Arabskiej. X. Sułtanka Faworytka. Ballady: I. Babunia. II. Do Wędrowca. III. Sylf. IV. Bławatki. V. Dziewczyna Z Otaïty. Dumania: I. Lira I Arfa. II. Jehovah! III. Antychryst. IV. Jej Imię. V. Uniesienie. VI. Dzień Odchodzi.

Ada. Sceny i charaktery z życia powszedniego

Józef Ignacy Kraszewski

Powieść społeczno-obyczajowa najpłodniejszego z polskich pisarzy. Chociaż książka opowiada o czasach dawno już minionych to ani ludzie, ani ich problemy bynajmniej się nie zmieniły, dlatego naprawdę warto ją przeczytać. Tym bardziej że napisana jest pięknym językiem, którego coraz bardziej w dzisiejszej dobie nam brak. Oto początek powieści: „Po szerokim, piaszczystym, młodymi brzozami z obu stron wysadzanym gościńcu, który wśród zarośli pólkami przerzynanych się rozkłada – małym truchtem ciągnął się z wolna koczobryk bardzo porządny, czterema dobrymi i tłustymi szkapami zaprzężony. Był to piękny dzień wiosenny, powóz więc był spuszczony, a w nim widać było prosto siedzącego, zamyślonego wielce mężczyznę, który z cybuszka z bursztynem i fajki tureckiej, starannie przykrytej, dymek wysysał. Poznać w nim było łatwo, po tym czymś co po sobie zawsze służba wojskowa na człowieku zostawia, że był dawniej żołnierzem. Razem też widać w nim było, że na tych czasach, w których żył młodością jeszcze i życiem pełnym – zegar jego się zatrzymał. Strój i fizjonomia były niedzisiejsze”.

O naśladowaniu Jezusa Chrystusa. Ksiąg czworo

Tomasz Kempis

Tekst dzieła O naśladowaniu Chrystusa zalicza się do mistyki nadreńskiej i najprawdopodobniej powstało w latach 1414-1425, a wyszedł spod pióra mnicha zakonu augustiańskiego Kanoników Regularnych. Jest to najgłośniejsze i najbardziej znane dzieło Tomasza a Kempis, które wedle opinii św. Franciszka Salezego nawróciło więcej ludzi, aniżeli zawiera liter na swych kartach. Ta niewielka książeczka pokazuje nam, jak należy żyć i jakim praktykom się oddawać, aby jeszcze w tym życiu osiągnąć szczęście dzięki łasce i pomocy Boga. Informuje też czytelnika, że ten materialny świat nie musi być groźny dla szczerego chrześcijanina.

Klub nerwowych

Edouard Dangin

Zabawna nowela pióra XIX-wiecznego pisarza francuskiego, która choć już może nieco razić klimatem i stylistyką to jednak zasługuje na uwagę. A oto jej fragment opowiadający o tym jakie było początki tytułowego klubu: Jan Jakub Scypion, był tak jak Nepomucen od urodzenia dotknięty drganiem nerwowym. Te drgania częstsze i widoczniejsze niż drgania Mathiasa polegały na dziwacznym podnoszeniu prawej ręki ku nosowi, ale to w ten sposób, tak silnie nerwowy, że ręka chwytała za nos i nie chciała go już puścić. Wskutek tego nieszczęśliwy musiał uciekać się do lewej ręki, ażeby się uwolnić od psotnego figla, jaki mu płatała prawa. Nie potrzeba dodawać, że w tym wszystkim biedny nos był najbardziej pożałowania godnym, gdyż wskutek tych powtarzanych napaści stał się czerwonym, spuchniętym i zdefigurowanym. Nepomucen, spostrzegłszy po raz pierwszy to drganie nerwowe, czuł się przejęty głęboką wdzięcznością dla nieba, które raczyło go uwolnić od tak strasznego kalectwa. Potem postanowił poznać się bliżej ze Scypionem, mówiąc sobie: Ten przynajmniej nie będzie sobie żartować ze mnie. Wkrótce zapanowała ścisła przyjaźń między tymi ludźmi, którzy znajdowali we wspólnym towarzystwie ogromną ulgę dla swego cierpienia. Scypion bowiem, tak jak Nepomucen od dawna gorzko cierpiał na swoje osamotnienie, gdyż dla niego towarzystwo ludzkie bardziej jeszcze było zamknięte niż dla biednego Mathiasa.

Huragan. Zbiór nowel

Antoni Ferdynand Ossendowski

Prezentowany zbiór nowel zawiera utwory opowiadające w sposób realistyczny i poruszający zarówno umysły jak też serca i sumienia o czasach kolonialnych, o koloniach angielskich, francuskich i innych obszarach zajętych przez Białego Człowieka na terenie Afryki. Ossendowski swoim wyśmienitym piórem maluje tamtoczesną bynajmniej nie cukierkową rzeczywistość przybliża nam świat, ludzi i problemy, które zdawać by się mogło bezpowrotnie już minęły. Czy jednak na pewno? Zmieniły się czasy i zmieniło się na świecie wiele, ale dobra bynajmniej nie przybyło, a wręcz przeciwnie. Zbiór zawiera takie oto utwory: Huragan, Los królewskiej żony, Pomysł białych diabłów, Zbrodnia Szerifra z Balasor, Wicher. Opowieści z życia współczesnych Arabów.

O modernizmie

Stanisław Miłkowski

Kultura duchowa we wszystkich swoich przejawach nie zadowalała się starą treścią i starą formą i poczęła szukać wszędzie nowych dróg, nic więc dziwnego, że i kwestia religijna, będąca wyrazem najgłębszych tętn duszy ludzkiej, musiała w nowożytnościach innych dróg duchowych i dla siebie stworzyć drogę nowożytną, by swą aktualnością złączyć się w harmonijny zespół z innymi siostrzycami, by łącznie wytwarzać ducha czasu... Oto w tym punkcie mamy psychologiczny zawiązek religijnego modernizmu i doskonałe uzasadnienie jego nazwy. Wszędzie rozbrzmiewają hasła nowości, modernizmu; musi to hasło rozbrzmieć i w religii, inaczej, jak sądzili koryfeusze obecnie potępionej teorii, świat współczesny odwróci się od strupieszałej starzyzny religijności. Poszli więc za hasłem nowości. Punktem ich wyjścia było przekonanie, że dotychczasowa metoda nauczania wiary odstręcza nowożytnych ludzi od Kościoła, że trzeba wniknąć więcej w duszę nowożytnego człowieka, dostosować się i w rzeczach wiary do jego pojęć, przepojonych żądzą nowości, aktualności. Dowcipnie, lubo drastycznie, scharakteryzował to pewien publicysta w czasopiśmie niemieckim Der Katholik (1907, 10 Heft, str. 386): W Kościele upatrują zaniedbanego nieco wieśniaka, którego krawiec, szewc, fryzjer manikurą i pedikurą gruntownie winien ociosać, aby się mógł w salonach wielkiego świata obracać. Ten wieśniak musi cywilizowanie, nowożytnie wyglądać, żeby w krużgankach nowoczesnej Stoa nie podpadał. W tym stroju, tak szepcą pełni nadziei, zwycięży świat, a skoro mu wąsa z fantazją podkręcą, mogliby z berlińskim fryzjerem nadwornym Habym zawołać: Es ist erreicht!. Komiczne to jest i dosyć niesmaczne, ale, niestety, doskonale charakteryzujące niektóre przejawy modernistycznych przekonań i usiłowań.

Znaki i przepowiednie nadchodzącego końca świata

Andrzej Sarwa

Oferowana przez nas książka jest niezwykle interesująca! Po raz pierwszy w jednej publikacji zostały zebrane znaki, proroctwa i przepowiednie końca świata różnych tradycji i narodów świata! Chrześcijańskie, muzułmańskie, zaratusztriańskie, pozabiblijne. Są tu także zupełnie dotychczas w Polsce nieznane dotyczące roli Rosji w czasach ostatecznych, a także intrygujące objawienie Matki Bożej z Quito i wiele innych przepowiedni, znaków i objawień.

Wyspa skarbów. Powieść przygodowa o piratach

Robert Louis Stevenson

Wyspa skarbów to powieść przygodowa autorstwa szkockiego pisarza Roberta Louisa Stevensona opowiadająca o losach piratów, poszukujących ukrytego skarbu. Bohaterem książki jest Jim Hawkins, chłopak, który pracuje w tawernie "Admiral Benbow". Traf sprawia, że bierze on udział w wyprawie poszukującej na podstawie tajemniczej mapy skarbu legendarnego kapitana piratów Flinta. Nikt się jednak nie spodziewa, że wśród załogi statku znajdą się dawni towarzysze Flinta, którzy pragną odzyskać utracone łupy. W końcu okazuje się, że skarb tajemniczo zniknął...

Sklepy cynamonowe

Bruno Schulz

Sklepy cynamonowe to tytuł zbioru, tytuł opowiadania w zbiorze oraz nazwa miejsca, które pojawia się w toku narracji tego opowiadania. Sklepy te usytuowane są w centrum miasteczka, w którym mieszka główny bohater. Zbiór opowiada dzieje rodziny kupieckiej z małego galicyjskiego miasteczka, w którym bez trudu dostrzec można podobieństwo do Drohobycza, rodzinnego miasta pisarza. Dziejom tym autor nadał walory mityczne, czemu sprzyja Schulzowski sposób obrazowania nierzadko wizyjny, oniryczny (np. częsty motyw labiryntu). Jest to więc rzeczywistość zmitologizowana, przetworzona przez wyobraźnię, artystycznie zdeformowana i wzbogacona wszystkimi możliwymi odniesieniami czy aluzjami do innych dzieł literackich, do wielkich mitów, do innych, bardziej egzotycznych dziedzin rzeczywistości. (http://pl.wikipedia.org/wiki/Sklepy_cynamonowe)

Powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego. Tom 23

Józef Ignacy Kraszewski

Powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego. Tom 23 to kolejny zbiór znakomitych utworów jednego z najbardziej płodnych pisarzy w historii literatury polskiej. Józef Ignacy Kraszewski (1812-1887), autor setek powieści, zasłynął z mistrzowskiego realizmu i umiejętności przenikania w psychologię swoich postaci. Jego twórczość w wyjątkowy sposób oddaje obraz życia w Polsce na przestrzeni wieków, łącząc wciągające fabuły z historycznym tłem. W Tomie 23 znajdziemy pięć wyjątkowych powieści: Rok ostatni panowania Zygmunta III. Obraz historyczny Sąsiedzi. Powieść z podań szlacheckich z końca XVIII-go wieku Sceny sejmowe. Grodno 1793. Opowiadanie historyczne Sekret pana Czuryły. Historya jeszcze jednego rezydenta Serce i ręka. Powieść To idealna lektura dla miłośników klasyki, którzy cenią zarówno literaturę realistyczną, jak i powieści z elementami fantazji i historii.

Chata wuja Toma

Harriet Beecher Stowe, Opracowała Elwira Korotyńska

Powieść porusza temat czarnoskórych niewolników żyjących na południu USA. Impulsem do jej napisania było uchwalenie w 1850 roku przez Kongres Stanów Zjednoczonych ustawy przeciwko ukrywaniu zbiegłych, czarnoskórych niewolników (kompromis 1850 roku). Książka, ukazująca przemoc i bezwzględność, z jaką traktowano Afroamerykanów, stała się ważnym ideowym argumentem liberalnej Północy w walce o zniesienie niewolnictwa. (Za Wikipedią).

Słowiański narodpis

P. J. Szafarzyk

Słowiański narodpis to rys całej Słowiańszczyzny, który przedstawia nam gdzie i jakie szczepy i gałęzie wielkiego plemienia słowiańskiego zamieszkują, na jakie się języki, narzecza, podrzecza i różnorzecza mowa słowiańska w ustach milionów ludzi dzieli się i cieniuje wytyka każdemu narzeczu charakterystyczne cechy właściwe i daje przykłady mowy poszczególnych języków i narzeczy. A w końcu w przytaczanych oryginalnych pieśniach gminnych daje nam zaznać każde narzecze słowiańskie. Podaje nam też statystyczny wykaz wszystkich Słowian, tak pod względem języka, jak pod względem wyznania i państwa, do którego są wcielonymi.

Opowieści zdumiewające

Prosper Merimee

Opowieści zdumiewające to zbiór czterech nowel, których autorem jest znakomity pisarz francuski Prosper Mérimée, żyjący w XIX wieku. Są to: Carmen, Czyśćcowe dusze, Tamango i Podwójna omyłka. Mérimée uwielbiał mistycyzm, historie niezwykłe i zdumiewające (znajdując się tu bez wątpienia pod wpływem twórczości Charlesa Nodier), historyczną fikcję spopularyzowaną przez Sir Walter Scotta, jak również okrucieństwo i dramat psychologiczny Aleksandra Puszkina. Akcja wielu z jego pełnych tajemniczości opowiadań toczy się w obcych i nieco egzotycznych miejscach: na Korsyce, w Hiszpanii czy na Litwie, stanowiących dla autora źródła inspiracji.

Zbuntowane i zwyciężone. Powieść fantastyczna

Antoni Ferdynand Ossendowski

Pierwotni ludzie uważali kobietę za istotę tajemniczą, magiczną, świętą, niebezpieczną dla mężczyzny. Była dla nich królową-matką, wyrocznią, sędzią. Z biegiem czasu kobieta stała się, jak to zawsze bywa o zmierzchu bóstwa istotą niższą i pogardzaną. Ludzie współcześni poniżyli kobietę jeszcze bardziej, pożądając jej i nie zaglądając do jej duszy. Nic więc dziwnego, że kobieta, w której żyłach płynie krew bóstwa, władczyni i niewolnicy, umie obdarzać jak królowa, miłować, jak bogini, nienawidzić i zemsty dokonywać jak zbuntowana niewolnica z rodu możnych władców. Zachęcamy do lektury!

Kobiety w życiu wielkich ludzi

Stanisław Wotowski

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu Niniejsza książka, która wyszła spod pióra przedwojennego detektywa, w nader interesujący sposób, a co najważniejsze bardzo przystępnie, opisuje życie niektórych kobiet, które towarzyszyły wybitnym osobistościom danej epoki. Będzie tu i licznych kochankach Kazimierza Wielkiego ni Marion del Orme, o dziewczęciu, które się podszywało pod Joannę dArc, żonach Henryka, króla Anglii i innych. Zachęcamy do lektury!

Spowiedź Lwa Tołstoja

Marian Morawski

Tołstoj pisał ˝Spowiedź˝ już nie jako literat, ale jako zelator idei religijno-społecznej, która w nim zaświtała. Wyrobiwszy w sobie przekonanie, że literatura beletrystyczna jest złą dla ludzkości, że podział klas społecznych jest złem, Tołstoj złamał swoje złote pióro powieściopisarskie, i przyodziawszy chłopską siermięgę, pracował w polu. Tacy ludzie mogą być illuminatami ale są absolutnie szczerymi. Wobec tych faktów, dziwnie uderza pewne lekceważenie ˝Spowiedzi˝ Tołstojowej przez tych samych literatów, którzy powieści jego pod niebiosa wynoszą. W encyklopediach czyta się po prostu: że powieści Tołstoja są pierwszorzędne, a ˝Spowiedź˝ i następne dzieła ˝zbiorem sofizmów i obskurantyzmu˝; Voguë, który tak po mistrzowsku i con amore powieści jego omawia i ocenia, Spowiedź zbywa słowem politowania. A jednak w tej książce, jak powiedziałem, staje przed nami dusza wielkich rozmiarów, dusza w której nie tylko Rosja się wciela, ale w której się jawi dusza ludzkości, cierpiąca i dobijająca się prawdy. Tym więcej należy się temu dziełu powetować to chwilowe zapoznanie.