Komentarze i przypisy w książce dawnej i współczesnej

red. Bożena Mazurkowa

Monograficzny tom poświęcony jest komentarzom, jakimi niegdyś opatrywano dzieła, a w przeważającej części wykształconym z nich przypisom do utworów literackich i prac naukowych, a zatem elementom, które do dziś w zbliżonej postaci stosowane są w pierwszym przypadku w edycjach tekstów, a w drugim – stanowią nieodłączny element książek o różnym charakterze. Publikacja daje możliwość bliższego zaznajomienia się z dziejami i różnicowaniem się odmian naukowego komentarza do dzieł literackich, a także z typologicznym i funkcjonalnym ujęciem objaśnień do konkretnych edycji tekstów – od schyłku XVI do początków XIX wieku. W dużo szerszym zakresie w tomie przybliżone zostały natomiast rozliczne aspekty przypisów do oryginalnych i tłumaczonych dzieł, które wyszły spod pióra twórców oświeceniowych (przekładów poezji i prozy, politycznych wierszy okolicznościowych, autorskich tomików poetyckich, poematów heroikomicznych oraz kazań politycznych) i pisarzy romantycznych (powieści poetyckiej Adama Mickiewicza, prozy wspomnieniowej Antoniego Edwarda Odyńca i liryki Cypriana Norwida). Autorzy prac skupili uwagę na zróżnicowanym zakresie tematycznym, treściowym tego typu adnotacji, a także na ich specyfice i rozlicznych funkcjach, zorientowanych między innymi na pomocne w procesie lektury konkretyzacje realiów przywołanych w dziełach i konkretnych rozwiązań warsztatowych, a także na poetykę utworów, którym towarzyszą, i osoby samych autorów – ich warsztat pisarski, inspiracje twórcze, interpersonalne relacje oraz inne powiązania z rzeczywistością pozaliteracką. W przypadku wieku XVIII typologicznie sklasyfikowane zostały również i scharakteryzowane na wybranych przykładach analogiczne elementy wydawniczego wyposażenia w polskich czasopismach. W tomie znaczący wydźwięk mają także współczesne edycje rozpatrywanych utworów, przywoływane i wykorzystywane jako podstawa cytowania oraz cenne źródło wiedzy zawartej w komentarzach wydawców. Swoistym pomostem pomiędzy przypisami w książce dawnej i najnowszej są w tej publikacji rozważania zarówno w części teoretycznej, jaki analitycznej podjęte z perspektywy edytora i literaturoznawcy w jednej osobie. Efektem dociekań podjętych nad zróżnicowanym formalnie i funkcjonalnie materiałem źródłowym są interesujące propozycje typologii tego rodzaju adnotacji, a także przybliżenie na ich przykładzie powiązanych z kulturą literacką danego czasu praktyk pisarskich oraz specyfiki czytelniczego obiegu oraz recepcji dzieł, zwłaszcza zanurzonych w konkretnym momencie dziejów.

Sprzedażowe nawyki. Mikroróżnice, które generują makroefekty

Paweł Muzyczyszyn

Małymi krokami do sukcesu sprzedażowego Czy zgodzisz się ze stwierdzeniem, że praca handlowca jest powtarzalna? Oczywiście, produkty i usługi różnią się od siebie. Jasne, że klienci bywają rozmaici. Temperamenty sprzedawców - Twój, mój, jego i jej - także nie są identyczne. Jednak każdy proces sprzedaży zawiera mniej więcej te same składowe: do sprzedawania trzeba się przygotować, nawiązać kontakt z klientem, następnie spotkać się z nim, zrozumieć jego oczekiwania i potrzeby, wreszcie właściwie na nie odpowiedzieć. Skuteczny handlowiec wie, że po to, by sprzedać, trzeba mówić językiem rozwiązań i korzyści aż do momentu zamknięcia sprzedaży. Podtrzymującym relacje gestem będzie zaproponowanie klientowi czegoś ekstra i zadbanie, by poczuł się zaopiekowany. Tyle teoria handlowania, a co z praktyką? Paweł Muzyczyszyn, autor poradnika, po latach pracy w sektorze sprzedaży zauważył, że różnicę robią... drobiazgi. Niewielkie zmiany, które dają wymierne, imponujące efekty. Zmiany te nazwał nawykami, pogrupował je odpowiednio, w zależności od tego, na jakim etapie sprzedaży mogą być przydatne, i zaczął z nich korzystać - zarówno we własnych działaniach, jak i w trakcie treningów on the job, czyli podwójnych wizyt u klientów z handlowcami, których szkolił. Wiedza i zadania, które znajdziesz w jego książce, zostały więc przetestowane w praktyce handlowej i potwierdzone - zmiana wielu drobnych sprzedażowych nawyków faktycznie przynosi wielkie handlowe sukcesy!

Jej pierwsza noc miłości

Leo Belmont

Jerzy w towarzystwie sióstr opłakuje swoją młodą żonę. Ich małżeństwo trwało zaledwie cztery lata. Nie zdążył zostać ojcem, a teraz nie mógł sobie poradzić ze stratą ukochanej. Wszędzie dostrzegał brak jej obecności i wielka pustka wypełniała mu serce. Przerażone stanem Jerzego siostry błagały go, by nie robił żadnych głupstw. Do pilnowania mężczyzny zaangażowały Zuzię, służącą w domu bohatera. Czy mężczyzna pogodzi się wreszcie ze śmiercią żony? A może mimo wsparcia bliskich spróbuje targnąć się na własne życie?

Anafielas. Pieśń III. Witoldowe boje

Józef Ignacy Kraszewski

Józef Ignacy Kraszewski Anafielas Pieśń z podań Litwy Pieśń trzecia i ostatnia. Witoldowe boje Litwie i Żmudzi Te Trzy Pieśni Anafielas poświęcił J.I.K. Witoldowe boje I Dlaczego duchem po rodzinnéj ziemi Błądzę ja zawsze, rozkopując groby, I szukam życia zgasłego pod niemi, Życia wśród prochów, śmierci, wśród żałoby? Dla czego idę ze świata upiorem Na Anafielas, gdzie naddziadów cienie, Z łukiem na plecach, a w rękach z toporem, Z siwemi brody, siadłszy... Józef Ignacy Kraszewski Ur. 28 lipca 1812 w Warszawie Zm. 19 marca 1887 w Genewie Najważniejsze dzieła: Stara baśń (1876), Chata za wsią (1854), Ulana (1842), Dziecię Starego Miasta (1863), Zygmuntowskie czasy (1846), Barani Kożuszek (1881), Hrabina Cosel (1873), Brühl (1874), Poeta i świat (1839), Latarnia czarnoksięska (1844), Wspomnienia Wołynia, Polesia i Litwy (1840) Niezwykle płodny pisarz, autor przede wszystkim powieści historycznych i obyczajowych, publicysta, działacz społeczny, badacz starożytności słowiańskich, popularyzator źródeł historycznych. Do najpopularniejszych dziś powieści Kraszewskiego należy Stara baśń. Wśród inspiracji do niej znalazło się kilka wydanych wcześniej tekstów literatury pięknej. Po pierwsze Rzepicha (1790) Franciszka Salezego Jezierskiego, jednego z jakobinów warszawskich, który wyjaśniał przyczynę nierówności społecznych tezą o podboju rolniczej ludności słowiańskiej przez plemię, które przekształciło się w szlachtę (a właśc. magnaterię). Po drugie, Lillę Wenedę (1840) Juliusza Słowackiego, obrazującą podobną tezę oraz pokazującą dwuznaczną rolę chrześcijaństwa jako religii najeźdźców. Po trzecie dramat Mieczysława Romanowskiego Popiel i Piast (1862), w którym dodatkowo nacisk położony został na zagrożenie dla Słowiańszczyzny ze strony państw niemieckich, zaś kościół ukazany został ostatecznie jako gwarant zażegnania konfliktu społecznego między szlachtą a ludem (tj. też między państwem jako systemem instytucji a funkcjonowaniem społeczności połączonej więzami rodowymi i sąsiedzkimi). Ponadto Kraszewski czerpał ze źródeł historycznych (najwidoczniejsze są ślady adaptacji legend zapisanych w Historii Polski Jana Długosza), z własnych badań nad kulturą materialną dawnych Słowian i Litwy (wydał m.in. dzieła pionierskie: Litwa. Starożytne dzieje 1847 oraz Sztuka u Słowian 1860, zajmował się obyczajowością Polski piastowskiej, pracował nad projektem encyklopedii starożytności polskich dla Akademii Umiejętności w 1875 r.), z opracowań współczesnych mu historyków: Lelewela, Szajnochy, Roeppla i in. Pewien wpływ na treść powieści wywarły również prelekcje paryskie Mickiewicza na temat literatury słowiańskiej, skąd zaczerpnął np. przekonanie o zachowaniu w religii Słowian śladów dziedzictwa praindoeuropejskiego (swoisty panteizm, niektóre bóstwa tożsame z hinduistycznymi). Do swoich źródeł i inspiracji dodał Kraszewski również rzekomo średniowieczny Królodworski rękopis. Zbiór staroczeskich bohatyrskich i lirycznych śpiewów (1818) wydany, a jak się później okazało, również spreparowany przez Vaclava Hankę. Przeczytaj artykuł o autorze w Wikipedii Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

DevOps Unleashed with Git and GitHub. Automate, collaborate, and innovate to enhance your DevOps workflow and development experience

Yuki Hattori, Isabel Drost-Fromm

Git and GitHub are absolutely crucial for DevOps, playing a multifaceted role in streamlining the software development lifecycle and enabling smoother collaboration between development and operations teams.DevOps Unleashed with Git and GitHub enables you to harness the power of Git and GitHub to streamline workflows, drive collaboration, and fuel innovation. Authored by an expert from GitHub, the book starts by guiding you through Git fundamentals and delving into DevOps and the developer experience. As you progress, you’ll understand how to leverage GitHub's collaboration and automation features, and even use GitHub Copilot for enhanced productivity. You'll also learn how to bridge the DevOps gap, maintain code quality, and implement robust security measures. Additionally, hands-on exercises will equip you to elevate your developer experience, foster teamwork, and drive innovation at the speed of DevOps.By the end of this DevOps book, you’ll have mastered the Git fundamentals, conquered collaboration challenges, and unleashed the power of GitHub as you transform your DevOps workflows.

Śniadanie

Maria Konopnicka

Maria Konopnicka Śniadanie Hola, hola, mości Bury, Bo wyliżesz w łyżce dziury. Patrz, jak kotek siedzi ładnie, Czeka, czy mu co nie spadnie, Podzielić się z głodnym trzeba, Choć drobinką mleka, chleba. ----- Ta lektura, podobnie jak tysiące innych, dostępna jest na stronie wolnelektu... Maria Konopnicka Ur. 23 maja 1842 r. w Suwałkach Zm. 8 października 1910 r. we Lwowie Najważniejsze dzieła: O Janku Wędrowniczku, O krasnoludkach i sierotce Marysi, Nasza szkapa, Miłosierdzie gminy, Rota, Dym, Mendel Gdański Poetka, publicystka, nowelistka, tłumaczka. Zajmowała się krytyką literacką. Pisała liryki stylizowane na ludowe i realistyczne obrazki (W piwnicznej izbie). Wydawała cykle nowel (Moi znajomi, Nowele, Na drodze). W otoczeniu ośmiorga swoich dzieci tworzyła bajki (Na jagody). Jako poetka, inspiracji szukała w naturze (Zimowy poranek). Swoje wiersze publikowała głównie w prasie. Wiersz patriotyczny Rota konkurował z Mazurkiem Dąbrowskiego o miano hymnu Polski. Wiele jej utworów powstało podczas podróży po Europie (Italia). Ostatnie lata życia poświęciła poematowi Pan Balcer w Brazylii. autor: Bartłomiej Chwil Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Dzień oszusta

Ireneusz Iredyński

Czarna literatura w czystej i doskonałej postaci. Fascynująca, a zarazem odpychająca, gdyż jej bohaterem jest człowiek skrajnie amoralny, zły. Notoryczny oszust, manipulant i wreszcie morderca. Tekst poraża obrazami ekstremalnej izolacji, osamotnienia i zatracenia. Ta świetnie napisana (debiutancka!) powieść, która wzbudziła swego czasu (lata 60-te XX wieku) wielkie emocje i kontrowersje, także i dzisiaj nie może pozostawić nikogo obojętnym. RECENZJA, KTÓRĄ NAPISAŁA AGNIESZKA „KOCZOWNICZKA” (2014): Powieść ta przedstawia dzień z życia pewnego mężczyzny mieszkającego w obskurnym wynajętym pokoju i zajmuje się niezbyt uczciwymi interesami oraz chodzeniem do knajp. Ma kobietę, Monikę, która namawia go do zmiany mieszkania oraz trybu życia. Podczas jej wizyt potrafi zasnąć słodko jak dzidziuś, nie przejmując się, że sprawia jej przykrość. Nie odprowadza jej do domu. Trudno powiedzieć, dlaczego Monika kocha kogoś, kto nie jest ani dobrym kochankiem, ani miłym kompanem do rozmowy i na każdym kroku okazuje jej lekceważenie.  Kiedy tytułowy oszust beznamiętnie snuje swoją opowieść, można zauważyć, że jest człowiekiem całkowicie pozbawionym uczuć wyższych, niezdolnym do współczucia i przyjaźni. Prawie nigdy nie ulega emocjom, tym samym tonem opisuje leżenie na poduszce i śmierć człowieka. Odniosłam wrażenie, że tak okrutny i bezduszny był od dziecka. W pewnej chwili wspomina, że jako czternastolatek bawił się wieszaniem kota. Ciągle kłamie, jak gdyby nie potrafił rozmawiać normalnie. Lubi psuć ludziom dobry humor i – jak typowy alkoholik – z poniżania się czerpie osobliwą przyjemność. Dostrzegłam pewne podobieństwa pomiędzy „Dniem oszusta” a „Pętlą” Marka Hłaski. Oba utwory ukazują dzień z życia wyizolowanego, inteligentnego mężczyzny. Obaj panowie mają kobiety, które ich kochają i namawiają do zmiany trybu życia. Obaj bohaterowie na początku znajdują się w domu, potem wędrują po mieście, odwiedzając knajpy i wdając się w liczne awantury, i na koniec wracają do pustego mieszkania. I wreszcie w obu utworach dużą rolę odgrywają antabus oraz pętla. Co ciekawe, Hłasko wydał „Pętlę” w wieku dwudziestu dwóch lat, a Iredyński napisał „Dzień oszusta”, mając zaledwie o rok więcej. Wydaje mi się, że nie są to przypadkowe podobieństwa, Iredyński na pewno znał opowiadanie Hłaski i chciał do niego nawiązać.  „Dzień oszusta” czytałam z uczuciem podziwu dla autora, który już we wczesnej młodości posługiwał się piórem w sposób bardzo sprawny, oraz niechęci do bohatera i do przedstawionego świata. RECENZJA, KTÓRĄ NAPISAŁA KATARZYNA SAWICKA (2014): „Dzień oszusta” to historia spięta klamrą, rozpoczyna i wieńczy ją bowiem jedna i ta sama scena leniwego zabijania czasu w łóżku w wynajmowanym pokoju, w którym mieszka tytułowy oszust. Dlaczego oszust? Niekoniecznie z powodów oczywistych, związanych z jego sposobem zarobkowania, a więc sprzedawania rzeczy bezwartościowych za duże stawki. Oszustwo jakiego się dopuszcza główny bohater tej opowieści to oszustwo wyższego kalibru, oszustwo związane z tym co czuje, jak widzi świat i jak go przeżywa. Nasz oszust zdaje się nie wierzyć w to, co się dookoła niego dzieje, zda się traktować ludzi jak marionetki, swobodnie żonglując ich losami, życiem, a nawet śmiercią zabawiając się w swoistego aktora na wielkiej scenie miasta. Nie od rzeczy w swojej recenzji Lem nazwał go nihilistą. Oszust bowiem oszukuje wszystkich, łącznie z samym sobą. Oszukuje swoją gospodynię, swoją dziewczynę, przyjaciół, przypadkową dziewczynę, którą beztrosko w zasadzie zabija, oszukuje wreszcie sam siebie przy dwukrotnym markowaniu własnego samobójstwa. Zdaje się, że rzeczywisty jest tylko w jednym momencie, w jednej chwili, gdy uświadomi sobie co zrobił dziewczynie i w końcu poczuje jakieś żywsze emocje, ale to ledwie na chwilę, na moment, jej śmierć przyjmie już na ten swój dobrze odgrywany sposób. Kim jest ten oszust? W pierwszej chwili wydaje się być złośliwy, potem trudniej ocenić jego kolejne kroki, a ilość niechęci jaką powoduje może odstraszać. Jednak w tym wszystkim przewija się coś ważnego, jakaś nieuchwytna nić związana z tym jaki człowiek jest naprawdę, a jakiego siebie odgrywa przed ludźmi. Na ile to jaki ma swój wewnętrzny porządek to jednolita całość, na ile to materia podlegająca wpływom innych ludzi, ich ocenom, a także sytuacjom, jakie się pomiędzy nimi tworzą? Śledząc dzień jaki przeżywa tytułowy oszust trudno jednoznacznie to ocenić. ANDRZEJ WALICKI („NOWE DROGI” 1963): Nie ulega, wydaje mi się, wątpliwości, iż taka literatura nie jest odbiciem współczesnego życia, lecz jest jego karykaturą. Groźną karykaturą. Sugeruje fałszywy obraz społeczeństwa, stwarza niebezpieczny typ „bohatera”. Jeśli literatura powinna odgrywać rolę wychowawczą (a z pewnością powinna i odgrywa), to nie można się pogodzić z taką rolą „wychowawczą”. Czy bohaterowie różnych „Dni oszusta” i podobnych pozycji mają stanowić przykład godny naśladowania? IRENEUSZ IREDYŃSKI O SWOIM DZIELE (1964): „Dzień oszusta” wzbudził wiele nieporozumień; to, co w moim przekonaniu miało być odczytane jako przypowieść o pewnej, specyficznej postawie, zostało przyjęte przez niektórych krytyków jako historyjka afirmująca dosyć żałosne życie niezbyt sympatycznego indywiduum; to, co w moim przekonaniu miało być ilustracją skrajnej obcości, zatracenia się w mistyfikacji, co miało być tragiczne, mimo że sam bohater nim nie był, zostało odczytane jako sławienie wszelkich postaw amoralnych a raczej antymoralnych, jako sławienie rozpasania seksualnego, braku uczuciowości itd. Był okres, iż cieszyłem się, że adwokaci broniący morderców nie powoływali się na moją książkę, jako podręcznik ich klientów. […] pisarz to dziś po prostu intelektualista zajmujący się jednym lub wieloma z rodzajów literatury. Jako intelektualista tkwi w środku polityki, prądów umysłowych, sporów estetycznych. Tkwi jako widz. Jego głos jest głosem doradczym. W sprawach zasadniczych jest bezbronny. Jest nagi. Tarczą jest jego widzenie świata, tarczą jest jego artyzm. Szczegółową, obszerną, i bardzo interesującą analizę „Dnia oszusta” napisał Zdzisław Marcinów, którą opublikował w swej książce „Bohater obok świata” (2011). Projekt okładki: Karolina Lubaszko

Reinkarnacja dusz ludzkich według starożytnych pisarzy chrześcijańskich. Odrzucenie reinkarnacji w myśli chrześcijańskiej

Ks. Alojzy Bukowski SJ

Ks. Alojzy Bukowski SJ - Reinkarnacja dusz ludzkich według starożytnych pisarzy chrześcijańskich. Z komentarzem redakcyjnym: Odrzucenie reinkarnacji w myśli chrześcijańskiej. Czy nauka o wędrówce dusz rzeczywiście miała swoje miejsce w wierze pierwszych chrześcijan? Czy można mówić o reinkarnacji jako części dziedzictwa Kościoła? Ta książka to klarowna, oparta na źródłach odpowiedź na pytania, które od lat wzbudzają kontrowersje w kręgach religijnych i ezoterycznych. Ks. Alojzy Bukowski SJ, wnikliwy badacz tradycji wczesnochrześcijańskiej, obala popularne twierdzenia o rzekomym istnieniu idei reinkarnacji w pismach Ojców Kościoła. W swojej pracy opiera się na solidnej analizie tekstów źródłowych i ustaleniach patrologii, ukazując, że przypisywanie tej koncepcji chrześcijaństwu pierwszych wieków to nadużycie współczesnych interpretatorów. Uzupełniona o obszerny komentarz redakcyjny, publikacja ta stanowi kompendium wiedzy dla tych, którzy chcą oddzielić legendy od faktów. To obowiązkowa lektura nie tylko dla teologów i historyków, ale również dla wszystkich, którzy szukają rzetelnego ujęcia tematu życia po śmierci w nauczaniu chrześcijańskim. Ta książka nie tylko porządkuje pojęcia - ona przywraca głos tym, którzy kształtowali chrześcijańską myśl u samych jej początków.

Powieści, nowele i opowiadania Elizy Orzeszkowej. Tom IX

Eliza Orzeszkowa

Eliza Orzeszkowa - Powieści, nowele i opowiadania. Tom IX. Dziewiąty tom twórczości Elizy Orzeszkowej to zbiór poruszających historii, które wciągają czytelnika swoją głębią i różnorodnością. Znajdziemy w nim: Babunię - wzruszającą opowieść o rodzinnych więzach i tradycjach, O rycerzu miłującym - romantyczną opowieść inspirowaną dawnymi legendami, Bóg wie kto - pełną tajemnicy historię, która intryguje od pierwszych stron, Braci - narrację o sile więzi międzyludzkich, Daleko - melancholijną refleksję nad tęsknotą i przemijaniem, Przygodę Jasia - lekką, ale pouczającą opowieść z nutą humoru. Eliza Orzeszkowa, ikona polskiej literatury XIX wieku, znana jest z umiejętności łączenia realizmu z głębokimi obserwacjami życia. Jej dzieła zachwycają różnorodnością tematów i uniwersalnym przekazem, który wciąż inspiruje kolejne pokolenia czytelników. Tom IX to prawdziwa uczta literacka, idealna dla każdego miłośnika klasyki.

Zaraza

Jacek Krakowski

Jeśli w podróż, to najlepiej w głąb siebie. Bohaterowie, zmęczeni swoją codziennością, ratują się ucieczkami w krainę własnych myśli i wyobrażeń. Na granicy między realnością a podświadomością przeżywają fascynujące, groźne i podniecające przygody. Świat tej powieści składa się z ironii, groteski, dewiacyjnych wizji, nagłych zwrotów akcji oraz barwnych, onirycznych opisów.

Dogmat Łaski. Dziewiętnaście wykładów o porządku nadprzyrodzonym

Marian Morawski

Niniejsza publikacja zawiera dziewiętnaście wykładów o porządku nadprzyrodzonym, jakie wybitny teolog, Ks. Morawski, wygłosił na Uniwersytecie Jagiellońskim. Sposób w jaki autor przedstawienia rzeczy nieco odbiega od innych prac tego znanego i zasłużonego autora. Niniejsza książka warta jest przeczytania bowiem, że jest niewiele literatury teologicznej po polsku, dotyczącej zganienia łaski. Książka na pewno odda znaczne usługi czytelnikom inteligentnym i pozwoli pogłębić w nich znajomość tego nieocenionego daru Bożego, którym jest łaska, przez Zbawiciela nam wysłużona.

Królikarnia

Tess Gunty

Ściany w Królikarni lichym kompleksie mieszkań socjalnych są tak cienkie, że można wsłuchiwać się w cudze życia jak w podcasty. Nastolatek z mieszkania C10 zamyka drzwi na klucz i wysyła wiadomość o treści Gotowy. Młoda matka z C8, która niedawno dowiedziała się o śmierci ulubionej aktorki, unika spojrzenia swojego dziecka. Mieszkańcy C6 dyskutują o tym, czy sąsiedzi wrzucają im myszy przez okno. A kobieta z C2 słyszy krzyk. W mieszkaniu C4 Blandine zostaje dźgnięta nożem. Jest przy niej wtedy trzech nastolatków (ostatniej zimy wszyscy się w niej zakochali), nieznajomy mężczyzna i koza imieniem Hildegarda. Pokój pełen walących coraz szybciej serc. Jeden z chłopaków nagrywa całe zajście. Myśląc o liczbie przyszłych odsłon, szczerzy zęby. Ale to Blandine będzie się śmiała ostatnia. Tess Gunty oryginalnie i z imponującą wyobraźnią buduje opowieść o mieszkańcach amerykańskiej prowincji, ze wszystkimi ich wadami i dziwactwami. Znajdzie się tu miejsce dla dziedziczonych traum, samotności, przemocy, konsumpcjonizmu, chorób psychicznych. Znajdzie się miejsce i na miłość, i na okrucieństwo. Kiedy wydawało się, że już wszystko obliczone jest tylko na krótki okres używalności, po którym zgodnie z planem staje się przestarzałe, pojawiła się Królikarnia dogłębnie mądre, szalenie pomysłowe, absolutnie poruszające dzieło sztuki, którego niewyczerpane, zdaje się, dary pozostaną z wami jeszcze długo po zakończeniu lektury. Każda strona tej powieści zawiera osobną powieść, świat cały. Jonathan Safran Foer Hipnotyzująca []. Powieść budząca respekt rozmachem i precyzją []. Wśród przyjemności z tej lektury jest to, jak fabuła pławi się w języku, w rytmach, powtórzeniach, ślimakowych wirach sensów, które należy wyłuskać z banalnych skorup życia codziennego. [Gunty] ma też dar wyłapywania niczym tętna kruchości i absurdalności bytu człowieka w świecie, wszystkich tych cichych a tajnych potrzeb, niecodziennych zwierzeń. Najlepsze zdania tej powieści a jest tu w czym wybierać aż dźwięczą tą świadomością, nawet w pospolitych szczegółach. Leah Greenblatt, The New York Times Book Review Najbardziej obiecujący debiut powieściowy, jaki czytałem w tym roku []. Fabuła napędzana [] poczuciem autentycznego kryzysu, przez kolejne zakręty zmierza do katharsis niesamowitego finału. Sam Sacks, The Wall Street Journal Choć ta powieść przedstawia wiwisekcję współczesnego uwiądu miast, nie pozwala jednak kwestiom społecznym przyćmić osobowości postaci, a kluczem do tego jest zwichrowany geniusz Blandine. New Yorker Królikarnia znajduje równowagę między banałem a ekstazą, przywodząc mi na myśl Davida Fostera Wallacea w szczytowej formie. To opowieść o miłości przedstawiona bez czułostkowości, historia okrucieństwa opisana z wyważeniem. Gunty jest porywającą pisarką. Sarah Ditum, The Guardian To ważna amerykańska powieść, portret konającego miasta i przez analogię umierającego systemu. Napędzają ją nie tylko przenikliwość i dowcip, ale też historia tej eterycznej dziewczyny. [] Ona aż pulsuje życiem, świadomością do tego stopnia, że kończąc lekturę, sama pragnęłam to poczuć. Chciałam wyjść z domu. Poczuć to, co prawdziwe. Obudzić się. Królikarnia Tess Gunty to powieść zapierająca dech, przepełniona współczuciem i widowiskowa. Una Mannion, The Irish Times Książka mocarna i brutalna, naszpikowana zdaniami mrocznymi i dowcipnymi [...]. Jednak prawdziwym tematem prozy Gunty jest kraina samotności, roztrwonionego potencjału i wyzysku, która jawi się wyjątkowo amerykańsko ale też kontakty międzyludzkie i okruchy szczęścia, które pozwalają nam w niej przetrwać. Dorany Pineda, Los Angeles Times Ten prawdziwie zachwycający debiut powieściowy o lokatorach nisko czynszowego bloku mieszkalnego gdzieś w małomiasteczkowej Indianie fascynująco stapia żywy realizm z eksperymentatorskim komizmem, jakże ukochanym w amerykańskiej prozie. Tu zdania aż się iskrzą, wachlarz styli i typów ludzkich robi wrażenie. [] Ileż tu może olśnić, aż trudno wskazać, na co warto patrzeć. [] W pamięci zostaje coś prostego: buzujące życie wewnętrzne tych postaci. Robert Collins, The Sunday Times

Pomiary elektryczne w praktyce, 28 numer specjalny

Praca zbiorowa

W tym numerze specjalnym "Pomiarów..." radzimy, jak unikać wypadków przy pracach elektrycznych. Nie skupiamy się na samych pomiarach, bo o zagrożeniach z nimi związanych pisaliśmy w numerze 63 przed dwoma laty. W tym wydaniu zwracamy natomiast uwagę na zasady ochrony przed porażeniami i łukami elektrycznymi w ogóle podczas prac elektrycznych. Piszemy m.in. kiedy należy pracować z asekuracją - a przepisy dotyczące tego zagadnienia nie są tak jasne, jak kiedyś. Sporo miejsca poświęcamy też pracom na wysokości. Czyli jeden metr nad powierzchnią podłoża (tak mówią przepisy). Upadki z drabiny lub rusztowania to niestety wypadki zdarzające się bardzo często. Tematy poruszone w tym numerze specjalnym "Pomiarów..." nie obejmują całej tematyki zachowania bezpieczeństwa podczas prac elektrycznych. Zachęcam więc do sięgnięcia do poprzednich numerów naszego czasopisma, w których omawialiśmy inne aspekty tego tematu.

Президенти і пам2019ять. Політика пам2019яті президентів України (199420132014): підґрунтя, послання, реалізація, результати

Олександр Гриценко

Міждисциплінарне дослідження формування, практичного втілення та прямих наслідків політики у сфері історичної пам2019яті, що здійснювалась у період, коли президентами України були Л.Кучма, В.Ющенко, В.Янукович (із принагідними екскурсами в раніші часи). Шляхом контент-аналізу офіційних документів цієї політики (укази та розпорядження президентів, постанови Верховної Ради та уряду, виступи і звернення) та дискурсивного аналізу їх аргументації з2019ясовано явно й неявно визначені цілі, ідеологічні засади, тематичні й політичні пріоритети державної політики пам2019яті, її інструментарій. На базі широкого масиву джерел проаналізовано також практичну реалізацію поставлених президентами завдань, оцінено її наслідки та суспільну рецепцію. У праці запропоновано цілісну методологію вивчення й оцінювання державної політики пам2019яті, ґрунтовану на методах аналізу суспільної політики, дискурсивного аналізу, й на методі «стратегічних дилем» культурної політики. Видання розраховане на культурологів, політологів, політичних аналітиків, фахівців з державного управління та гуманітарної політики.

Kobieta o aksamitnym naszyjniku. La Femme au collier de velours

Aleksander Dumas

Fabuła tej historii nie jest oryginalna, w tej pracy Alexander Dumas zręcznie przerobił historię, którą znał wcześniej. Uważa się, że Kobieta o aksamitnym naszyjniku miała dwa źródła. Pierwsze to prace Ernsta Theodore'a Amadeusa Hoffmanna, najbardziej rozpoznawalnego przedstawiciela nurtu romantycznego w literaturze niemieckiej. Dumas był dobrze zaznajomiony z jego twórczością, więc w tej historii można zauważyć nawiązania do powieści Hoffmana. Innym źródłem tej historii może być historia angielskiego poety Thomasa Moore'a, przetłumaczona przez amerykańskiego pisarza-romantyka Washingtona Irvinga. W swojej opowieści Przygody niemieckiego ucznia (1824) Irving opowiada o młodym człowieku, który jest nawiedzany w Paryżu przez marę, którą zabiera do domu, a w rzeczywistości jest to trup kobiety jednej z ostatnich ofiar gilotyny, młodzieniec oszalał dowiedziawszy się o tym. Tak czy inaczej, tę powieść Dumasa warto przeczytać. Chociaż bowiem wątki nie są oryginalne, to przecież jest ona zupełnie inaczej napisana i rzeczywiście przy jej czytaniu budzi się dreszczyk emocji. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française.

Naprawić przyszłość. Dlaczego potrzebujemy lepszych opowieści, żeby uratować świat

Marcin Napiórkowski

Czy ludzkość wciąż ma szansę? Przeczytaj i dołącz do grupy tych, dzięki którym przetrwamy. Pogłoski o śmierci wielkich narracji okazały się przesadzone. Opowieści wciąż organizują nam świat problem w tym, że przestały dawać sobie z nim radę. W przypadku wyjątkowo niebezpiecznych wyzwań, jak kryzys klimatyczny czy wzrost nierówności, prowadzą nas wprost ku zagładzie. Marcin Napiórkowski, semiotyk kultury, autor szeroko komentowanych książek Mitologia współczesna i Turbopatriotyzm, w swej najnowszej publikacji zastanawia się nad naszymi opowieściami o przyszłości. Analizuje w tym celu najgłośniejsze w ostatnich latach prace naukowe i popularyzatorskie, społeczne debaty, a nawet... poradniki dietetyczne. Wnioski? Naszymi umysłami rządzi opozycja technooptymizm kontra technopesymizm. Pierwszy proponuje naiwną wiarę w postęp bez zastrzeżeń, drugi powrót do wyidealizowanej przeszłości lub ponury katastrofizm. Czy istnieje inne wyjście? Autor przekonuje, że tak. Krok po kroku, z lekkością i dowcipem pokazuje, jak wyznawcy obu wielkich narracji mylili się w kluczowych kwestiach dotyczących ekologii, medycyny, rewolucji agrarnej i rozwoju technologii. Naprawić przyszłość to jednak nie tylko fascynująca lektura o opowieściach, ale też praktyczna instrukcja tego, jak nie dać się złapać w pułapki przebrzmiałych sposobów tłumaczenia świata. I jak opowiadać o nim tak, aby ludzkość miała szanse na przetrwanie. AUDIOBOOK CZYTA ANDRZEJ HAUSNER

Budnik

Józef Ignacy Kraszewski

Znakomita powieść Kraszewskiego o tematyce społecznej. Jest tu także wątek miłosny, piękne opisy przyrody i kawał prawdziwego życia. I cóż z tego, że akcja powieści dzieje się w czasach dla nas odległych, kiedy tak naprawdę nic się na świecie nie zmieniło? Może jedynie tło i gadżety. Natura ludzka pozostała taka sama. Opowieść to smutna, chwytająca za serce, prawdziwa...

Pod starą wierzbą

Hans Christian Andersen

Pod starą wierzbą Duńskie miasteczko Kjöge leży nad brzegiem morza na równinie piaszczystej, jednostajnej; las duży widać wprawdzie w oddaleniu, ale droga do niego ciężka i daleka, a za miasteczkiem ciągną się pola i łąki, ot, jak zwyczajnie na wsi. Każdy wie jednak, że wszędzie można znaleźć coś ładnego, gdzie nam dobrze i miło i nieraz potem w najpiękniejszych krajach tęsknimy do zakątka, gdzieśmy się chowali szczęśliwie jako dzieci i wydaje się on nam piękniejszym od wspaniałych krajobrazów i ludnych stolic. [...]Hans Christian AndersenUr. 3 kwietnia 1805 r. w Odense na wyspie Fionii Zm. 4 sierpnia 1875 r. w Rolighed koło Kopenhagi Najważniejsze dzieła: baśnie: Brzydkie kaczątko, Calineczka, Dziewczynka z zapałkami, Dzielny ołowiany żołnierz, Królowa Śniegu, Księżniczka na ziarnku grochu, Krzesiwo, Mała Syrena, Nowe szaty cesarza, Słowik, Świniopas; powieści: Improwizator (1835), O.T. (1836), Tylko grajek (1837) Duński baśniopisarz i poeta. Po śmierci ojca, ubogiego szewca, który dla zarobku wziął udział w kampanii napoleońskiej, 14-letni Hans Christian opuścił dom i ruszył do Kopenhagi. Marzył o teatrze, lecz ani jego występy aktorskie, ani dzieła sceniczne (debiut 1829 r. Miłość na Wieży Mikołaja) nie zyskały uznania. Dzięki stypendium królewskiemu (1822) i wsparciu życzliwych ludzi skończył szkołę i został sławnym autorem. W uznaniu zasług otrzymał tytuł profesora (1851) i radcy (1874). Przyjaźnił się m.in. z Dickensem i braćmi Grimm. Andersen podkreślał, że jego baśnie są utworami poważnymi, nie tylko dla dzieci, ale i dla dorosłych. autor: Kamil Jackowicz Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Rozmówki fińskie ze słownikiem i gramatyką

Lingea

Rozmówki polsko-fińskie Lingea zawierają wszystko, co potrzebne w podróży. Uporządkowaliśmy zwroty, dzięki którym odnajdziesz się w drodze, podczas szukania miejsca noclegowego czy na lotnisku i na dworcu. Wieczorem będzie Ci łatwiej w restauracji, barze czy na zakupach. Zawarliśmy również wyjaśnienia napisów informacyjnych, nazw dni tygodnia oraz kolorów i liczebników.

Pismo. Magazyn Opinii 04/2025

Katarzyna Kazimierowska, Zuzanna Kowalczyk, David Sedaris, Adam Robiński, ...

W kwietniowym wydaniu "Pisma" przyglądamy się polskiemu smogowi, a konkretnie temu, jak bardzo zanieczyszczone powietrze wpływa na nasze zdrowie. Wydawałoby się, że smog w Polsce zaczyna się na jesieni, a kończy wczesną wiosną. Nie. W Polsce oddychamy zanieczyszczonym powietrzem cały rok. W wydaniu kwietniowym pytamy także o to, dlaczego od kilku miesięcy Słowacy wychodzą na ulice; rozmawiamy z Bartkiem "Fiszem" Waglewskim z okazji 25-lecia jego kariery artystycznej. Zaglądamy do Kątów Rybackich, gdzie wybrzmiewa młoda jazzowa Polska. Zapraszamy także do lektury prozy Katarzyny Szaulińskiej, Weroniki Murek, a o swojej apteczce opowiada nam David Sedaris. W najnowszym wydaniu polecamy również: reportaż Aleksandry Wareckiej o życiu po getcie warszawskim, felieton Magdaleny Bigaj o ucieczce od technofatalizmu, wiersze Julii Szychowiak, Moniki Zięby i Mohemmeda El-Kurda, fotoreportaż poświęcony historii Konkursu Chopinowskiego. Spis treści. Pismo. Magazyn Opinii. 04/2025 Bartosz Trojanowski - Tyle smogu w całym mieście [okładka] Karolina Lewestam - Rozmowy z K. Jak spadać, to z wysokiego konia Julia Szychowiak - [...] Katarzyna Szaulińska - Jeżyca Katarzyna Kazimierowska - Bez tchu [z cyklu Soczewka Pisma] Adam Robiński rozmawia z Bartkiem "Fiszem" Waglewskim - Oaza dla dziadersa Mohemmed El-Kurd - Środa Aleksandra Warecka - Oddam dziecko w dobre ręce Monika Zięba - Nie płacz Łukasz Grzesiczak - Nad Tatrami gromy dziko biją Zuzanna Kowalczyk - Fisherman Angles [Z Pismem u...] Mateusz Roesler - Apteczka. Co w niej trzyma David Sedaris? Weronika Murek - Kobieta, która wraca do domu Magdalena Bigaj - Listy z cyfrowego roju. O nowym tabu i ucieczce od technofatalizmu Zuzanna Kowalczyk - A propos smogu

Dzieciaki na start! Programowanie dla najmłodszych

Konrad Jagaciak

Programowanie? To dziecinnie proste! Opanuj podstawy programowania Naucz się korzystać z narzędzi Stwórz własne gry komputerowe Zacznij myśleć jak programista Choć programowanie może się wydawać bardzo poważną sprawą, nic nie stoi na przeszkodzie, aby przygodę z informatyką zaczynać już od najmłodszych lat. Tworzeniem gier komputerowych na tablety, telefony i komputery mogą się zajmować nawet dzieci, a pierwsze kroki stawiać na... domowym dywanie, z użyciem zwykłych kartek papieru i flamastrów. Podstawy są naprawdę proste, o ile znajdzie się odpowiedni przewodnik. Może nim być ta książka! Prosto, bez zbędnej teorii, w sposób przyswajalny dla najmłodszych, krok po kroku wprowadzi Cię, młody programisto, w świat informatyki. Opanujesz niezbędne podstawy, zrozumiesz, jak działają algorytmy, dowiesz się, jakie narzędzia umożliwią Ci pisanie kodu, a także nauczysz się projektować i tworzyć własne gry komputerowe działające na różnych platformach. Przekonaj się, że to nic trudnego! Podstawy tworzenia algorytmów Zasada działania komputera Korzystanie z narzędzia ScratchJr Tworzenie gry na tablecie Środowisko Kodu Game Lab Tworzenie gry na komputerze Używanie programu Pocket Code Tworzenie gry na smartfonie Projektuj, programuj, testuj - zostań młodym programistą!

Mowa słowa. Sztuka przekonywania przez telefon

Andrzej Stempa

Hipnotyzujący głos Ekscytujący przekaz Sfinalizowana transakcja Odrobina perswazji przez telefon Odmawianie, rzucanie słuchawką, używanie wymówek i cały katalog obiekcji. Na pewno znasz to na pamięć. To klasyczne zachowania Twoich niedoszłych klientów. Tak bywało do niedawna. Pora zakończyć zabawę w gonienie króliczka i wreszcie go schwytać. Pogoń nie będzie długa i już się niemal zaczęła -- to lektura książki Mowa słowa, czyli kursu perswazji i wywierania wpływu na ludzi za pośrednictwem rozmowy telefonicznej. A satysfakcja ze złapania króliczka -- gwarantowana. Jesteś optymistą i posiadasz sporo wyobraźni? Podchodzisz do pracy z entuzjazmem i uparcie dążysz do celu? Wszystko jasne -- osiągniesz sukces, to tylko kwestia czasu. Wystarczy, że udoskonalisz posiadane już umiejętności lub zdobędziesz kilka nowych, dzięki którym Twoja kariera nabierze odpowiedniego rozpędu. Przygotowaliśmy dla Ciebie sprawdzone w boju techniki prowadzenia rozmów telefonicznych. Od otwarcia robiącego wielkie wrażenie, przez prezentację zapierającą dech w piersiach, aż po spektakularne zamknięcie. Zaskoczy Cię, jak wielką moc mogą mieć pozornie bardzo proste rozwiązania. Jak powinien brzmieć doskonały telemarketer Sztuka zaprzyjaźniania się z klientem Wystrzeganie się niepotrzebnych błędów Omijanie pułapek i pokonywanie przeszkód Rozwijanie swojego daru przekonywania

Opracowanie lektury "Rok 1984" George'a Orwella

Anna Willman

George Orwell - Rok 1984. Opracowanie zawiera przewodnik po lekturze, streszczenie, biogram autora, informacje o gatunku literackim, języku i charakterystycznych cechach utworu. Dzięki uporządkowanej w ten sposób wiedzy szybko i skutecznie przygotujesz się do lekcji i egzaminów.

Critical Essays

George Orwell

“Critical Essays“ is a book by George Orwell, an English novelist, essayist, and journalist. He is best known for the allegorical novella Animal Farm and the dystopian novel Nineteen Eighty-Four.   Critical Essays (1946) is a collection of wartime pieces by George Orwell. It covers a variety of topics in English literature and also includes some pioneering studies of popular culture. It was acclaimed by critics, and Orwell himself thought it one of his most important books.