Wodnymi kroplami się śmieję

Sara Tukan

Te wiersze trafiają do serca i na zawsze pozostają w pamięci. Znakomity dobór fotografii zamienia melodyjne strofy w romantyczny film Sara Tukan Mieszkam w Warszawie od urodzenia. Ciekawe i arcyciekawe życie to jedno z moich ulubionych zajęć. Nauka, dużo nauki, podróże, kilka zawodów oraz ciekawość świata we wszystkich jego aspektach były okazją do poznania interesujących ludzi, ich biografii i miejsc szczególnych. Życie jest piękne, wystarczy tylko spojrzeć na nie w odpowiedni sposób – to moja dewiza: Life is beautiful! Moje książki: Wychowanie do pracy (Znak), Stach (Radwan), Dzikie gąszcze (Wydaje.pl), Emulandia (e-bookowo.pl), Tunel (e-bookowo.pl) i Smutny król Tanałat - współautorka (e-bookowo.pl)

Cudzoziemiec oraz inne przypadki

Roman Staniek

Opowiadanie to składa się z zasłyszanych lub wymyślonych historyjek, które autor "wrzucił do jednego kosza" i przy pomocy fikcyjnych bohaterów połączył ze sobą. Integracja społeczeństw oraz rasizm są aktualnymi tematami we wspólnej Europie. Wielu polityków debatuje i łamie sobie głowy nad rozwiązaniem tych problemów. Tomasz Janowski, bohater mojej książki, w niekonwencjonalny sposób pracuje nad tymi jakże skomplikowanymi sprawami. Książka przeznaczona jest dla dorosłych czytelników.

Daremne piękna - Beauties in vain

Eryk Ostrowski

  "Jest wyjątkiem na tle współczesnej poezji - chropowatej i bez uczuć" Józef Kurylak       "Niepodrabiany, własny styl, oparty na przeżyciu." Julia Hartwig     The cycle of poems Beauties in vain includes the latest, tense love poems and is the first book by Eryk Ostrowski since 2004.   "He has got own original style based on his life experiences" Julia Hartwig   "He is an exception in the field of modern POE000000, which is rough and devoid of feelings" Jozef Kurylak   Czytelnik znajdzie tu także ich wersje anglojęzyczne w tłumaczeniu Anny Ostrowskiej-Paton. Spis treści:     OBIETNICA THE PROMISE   1. W miejscach piękniejszych niż te, które nam kiedykolwiek obiecano 1. In the places even more beautiful than had been promised to us   2. Tam gdzie anioły pożądają ludzi 2. Where angels demand people   3. Ja, Moskwa, dla ciebie Trzeci Rzym 3. Me, Moscow, for you the Third Rome   4. Przyzwyczajam się do twojego snu - do mnie nie wracasz 4. I become accustomed to your dream-to me you are not returning   5. Październik trzeba wierzyć ufaćm 5. October-need to believe trust   6. Przychodzisz po czasie 6. You are coming after time   7. Nie Ty całujesz szyję 7. It's not you kissing the neck   8. Hostia ciebie odebrała łzy 8. The communion of you took away the tears   9. Dziękuję, że objawiłeś mi cierpienie, bo nic większego nie spotkało mnie w życiu 9. Thank you that you revealed to me the suffering because nothing bigger meets me in life   10. Przez dzieciństwo po śmierć po życie wieczne 10. From childhood through death to afterlife   11. Płaczą wszystkie twoje obrazy 11. Crying all your pictures   12. POGODA ŚWIATA 12. WEATHER OF THE WEATHERS   13. Oto jesteśmy 13. Here we are  

Piłka nożna i poezja

Mariusz Solecki

Piłka nożna i poezja to nie jest dobrana para. Poeci wolą kawiarnie od boisk, samotność w sieci od tłoku stadionów; ćwiczenia umysłu przedkładają nad wysilanie ciała i na ogół nie interesują się sportem. Bo cóż to jest za temat piłka nożna: gardłowy ryk łysoli, bezsensowna gonitwa za uwięzionym w powłoce powietrzem?! Nie ma o co pióra kruszyć. Na szczęście nie wszyscy z mistrzów słowa tak myślą. Są wśród nich i tacy, którzy nie oparli się liryzmowi futbolu; jego jasnej, ale też i ciemnej stronie: K. Wierzyński, J. Harasymowicz, A. Waligórski, D. Suska, J. Szymik, T. Różewicz, M. Czyż, B. Zadura, M. Grześczak, O. Rakeng, R. Kunze. Esej na czasie!

Pewien składnik mojej duszy

Małgorzata Staszyńska

Wiem, że myśli wyrażone w odpowiednich - dla nich - chwilach, podtrzymują nas jak ramię przyjaciela z nieba, jak najwyższa miłość istnienia, miłość własna... Nie istotne jest, czy dialog trwa za dnia, o poranku, czy ciemną nocą, gdy wszyscy już śpią... Monolog prowadzimy sami, a właściwie ten dialog - choć nie zawsze. Kontaktujemy się z wyższą częścią nas samych, z tymi, z którymi mamy kontakt i tymi, których już dla nas nie ma. Tymi, którzy są, a ich nie ma, i tymi, których już nie ma, a ciągle są. Opowiadamy sobie i innym - o własnych nie przypuszczeniach, a przez to bardziej rozumiemy samych siebie i jest nam lżej - nam, i może innym. Tęsknimy, bo to nieodłączna część naszego życia, kochamy, i nie ma nic ważniejszego. Jeśli wiemy za czym, to dobrze, bo wtedy obieramy właściwy dla siebie kierunek. Myśl jest czymś więcej niż tylko myślą, jest połączeniem - srebrną nicią z naszą duchową częścią. Każdy ma własną część siebie, każdy ma siebie, ta część, może być doświadczeniem, może być całym życiem, może być wspomnieniem, może być wnioskiem i napędem, myślą o świcie. A piosenki - istnieją zawsze z muzyką, czasami zagrane przez stację radiową przez duże "R" w nazwie, czasami przy ognisku, w samotności, czasami tylko na papierze - tak jak teraz i w tym tomiku... Zapraszam energetycznie z truskawkową tęsknotą. Małgorzata Staszyńska   Spis treści:   Część I "23"- Dalsza historia tej samej opowieści Wcale nie - po prostu Tylko tyle do powiedzenia Niemoc - Twoja PA  PA Może Morze Zapominanie Twoje miejsce Kochanie (przesłanie od K.M.) Oczekiwanie Powroty Moje myśli Jakaś chwila Wiem - Mam - Chcę - Już Czy Tak... Masz - Mam Co to jest Moje Ona Spadanie Mój wieczorny spacer Ja Cała Trawa 23 - o tym wszystkim co miało swoje miejsce - (różni ludzie i zdarzenia w tle...)   Część II Myśli, które pieszczę słowem i dotykam moją muzyką (moje piosenki) Pamiętam Inny Ląd Rzeka Która Niesie Mnie Chwile i Ja A Kiedy? Powiedz Chwile Nie Czekaj Ja Wiem Jak długo Ja i Ty Moja rozmowa Moja rozmowa - 2 Be - A Obok Płyniemy Wyznanie Jeśli Słowa I na koniec już... bez przymrużenia oczu moich   Prowokacyjna okładka, którą stworzyła, sprawia, że zadajemy sobie już na wstępie pytanie, jaki jest przekaz - zapraszający nas do "środka" i nie jest on taki, jak sobie "pewnie wyobrażamy". Chociaż po poznaniu symboli widzimy "powiązanie" z całością obrazu... To znak herbaty - nic wzniosłego, a tak można by było przypuszczać, nie znając znaczenia symbolu.Teksty śmiałe, oryginalne, mówiące o obserwacji i relacji ze światem, innymi, ze sobą, o miłości, a raczej o obraniu drogi w jej kierunku i doświadczaniu. O własnej indywidualności, wyborach, jakie wszyscy dokonujemy, ale każdy z nas inaczej. Myśli ocierające się wręcz, a nawet bardzo o ezoterykę, co ciekawe, ponieważ rzadko możemy spotkać taką tematykę opisywaną w ten sposób. Pojawia się również temat duszy, myśli "jako takiej", wędrówki jaką jest życie... Druga część tej publikacji - to jak sama artystka pisze - teksty jej piosenek, które "pieści słowem i dotyka swoją muzyką".

Polska-Rosja: wojna i pokój. Tom 1. Od Chrobrego do Katarzyny

Jan Kochańczyk

W roku 2012 największe święto narodowe Rosjan: 400. rocznica wyjścia Polaków z moskiewskiego Kremla. Skończyły się wtedy burzliwe czasy samozwańców i epoka wielkiej smuty.Polacy często nie zdają sobie sprawy z roli, jaką odgrywają w narodowej mitologii sąsiedniego, wielkiego słowiańskiego kraju. Najważniejsza narodowa opera Rosji - Iwan Susanin opowiada o zmaganiach Warszawy i Moskwy w czasach polskiego króla Zygmunta III Wazy. Największy poetycki dramat narodowy Borys Godunow Aleksandra Puszkina odtwarza losy pewnej pięknej Polki, podobnie jak sławny dramat muzyczny Musorgskiego, uznawany za arcydzieło kultury światowej. Narodowa powieść Rosji, która odgrywa rolę podobną, jak u nas Trylogia Henryka Sienkiewicza także opisuje polsko moskiewskie sprawy. Do nich nawiązuje nawet główny propagandowy film Rosji w czasach Putina.Tom pierwszy książki Polska Rosja. Wojna i pokój przedstawia wiele przemilczanych do tej pory faktów z historii tak bliskich, a tak dalekich sobie krajów. Przy okazji opisuje liczne ballady i romanse, jakich nie brakowało we wzajemnych stosunkach; od czasów Mieszka I - do epoki króla Stasia i jego namiętnej kochanki, carycy Katarzyny.

Pozytywnie nieobliczalni

Marcin Brzostowski

„Pozytywnie nieobliczalni” – to powieść, której główny bohater, młody prawnik, zderza się z bezwzględnym światem korporacji i szybko odkrywa, że w jego życiu wciąż na pierwszym miejscu znajdują się młodzieńcze ideały. Będzie zmuszony dokonać wyboru pomiędzy zawodowym prestiżem i pieniędzmi, a wiernością własnym przekonaniom. Czy jego wybór okaże się właściwy, niech przekona się sam Czytelnik. „Pozytywnie nieobliczalni” po raz pierwszy ukazali się na rynku wydawniczym w 2002r. i byli próbą nakreślenia obrazu pokolenia, które „wchodziło w dorosłość” w czasach, gdy wartości niematerialne zaczynały ustępować miejsca królującemu dziś konsumpcyjnemu modelowi życia. Marcin Brzostowski (ur. 1969) – autor powieści „Pozytywnie nieobliczalni”, „Radio miłość nadaje!”, „I tak skończymy w więzieniu! czyli Tryptyk Polski (bez trzeciej części)”, „Podpalę wasze serca!”, „Zemsta kobiet”, „The vengeance of women”; zbioru miniatur „Szach-Mat! czyli Szafa wychodzi, ja zostaję” oraz tomiku poezji „Teraz dni pachną kawą”. Laureat konkursu Ad Absurdum zorganizowanego przez wydawnictwo Indigo. Fragment nagrodzonego tekstu został opublikowany w książce „Śmiertelnie absurdalne zebranie, edycja 2007/08”. Jest także zdobywcą II miejsca w konkursie na opowiadanie, zorganizowanym przez portal literacki kochamksiazki.pl (2013). Strona autora: www.brzostowski.org

Klucz wiolinowy

Jarosław Wojciechowski

Pogoń za nim, to najpiękniejsza przygoda, jaka mogła mi się do tej pory przytrafić. Klucz to symbol wyjątkowo pojemny. Mieści się w nim władza, dozór, opieka, wierność, wyzwolenie, uwolnienie, otwarcie i zamkniecie, wiązanie i rozwiązywanie, wtajemniczanie i tajemnica i tak dalej i tym podobne. Co powyższe wyjaśnienie ma do najnowszej książki Jarosława Wojciechowskiego? Jeżeli dobrze przyjrzeć się jego prozie, to wszystko. Tylko szukać i odgadywać, co dusza zapragnie. Czym ta książka jest? Pewnie nikogo nie zaskoczę, jeśli powiem, że pogonią za wysublimowaną przygodą, która tylko nielicznym jest dana. Próbą uwolnienia od dobrze znanej każdemu człowiekowi codzienności z jego problemami i wynaturzeniami. Sposobem odnalezienia odskoczni, aby nie utracić w sobie intuicyjnego patrzenia na świat. Jak?Otóż autor daje nam do rąk opis spotkania kilkorga przyjaciół artystów, biorących udział w szalonym performance tworzonym na użytek chwili, tu i teraz, na naszych oczach. Niełatwo nadążyć za zmieniającymi w tempie kalejdoskopowym barwami, scenami, nastrojami. Rozum podsuwa skojarzenia, wyobraźnia poszukuje tego, co autor ukrył.Klucz wiolinowy to książka o władzy nad wyobraźnią. To ona pozwala bohaterom powoływać do życia to, co w istocie martwe, jak chociażby piaskową rzeźbę wiolonczelistki, która towarzyszy wydarzeniom niczym muza, aby wreszcie powołana aktem twórczym dołączyć do gry swój instrument. To władza nad wrażliwością artystów potrzebujących do istnienia czegoś więcej niż codzienności. Wypełniają oni swoją rolę, tworząc szaloną sytuację artystyczną z tańca, muzyki i malarstwa, po to, aby ukształtować sztukę żywą, przepełnioną emocjami, ale ulotną, bo jej wynikiem nie jest nic rzeczywistego. Ślady pozostają w duszy.Jest to książka, którą należałoby przeczytać, jednocześnie rozkoszując się muzyką. Skąd ten pomysł? Otóż dwójka przyjaciół będąc na dzikiej plaży przez cały czas ilustruje wydarzenia, które tam się stawią grając przeróżne melodie, śpiewając piosenki. Czego tu nie ma od Sonaty księżycowej po piosenki Teatru Buffo. Kiedy się spróbuje uruchomić tę dodatkową estetykę, wtedy dostępuje się wtajemniczenia, wkracza się w świat nieprawdopodobnych skojarzeń. Ta muzyczna rzeczywistość otwiera drogę ku przestrzeni prawie namacalnej, a jednak oddalonej o dziesięciolecia dla zwykłego człowieka. Próba połączenia literatury Jarka z instrumentalnym tłem zamienia zwykłą książkę w dzieło twórczego zamysłu przenoszącego nas w inny wymiar. Albo w nasz wymiar, jednak o wiele piękniejszy i bardziej wysublimowany.To jeszcze jednak nie wyczerpuje sposobów odczytania tej opowieści. Oprócz świata literatury i muzyki odbiorca musi otworzyć się na wymiar szalonej malarskiej palety kreślącej na naszych oczach barwne obrazy. Jedna z bohaterek reżyser spotkania, aktywny sprawca, w akcie niczym nieograniczonej kreacji tworzy i jedynie nasza intuicyjna wyobraźnia może pomóc nam odkryć cel i sens oraz skutek działań nawiedzonej malarki. Zrywa ona więzy i ograniczenia, poddając się nastrojowi wytworzonemu przez współtworzycieli. Zachęca ich do czynienia sztuki, kieruje na właściwe tory, nakazuje zrywać z ograniczeniami zwyczajności.Proza autorstwa Jarka narzuca władzę nad umysłami ograniczonego konwencjami odbiorcy. Jej poznanie staje się przygodą, próbą pokonania meandrów ludzkiej wyobraźni wyzwolonej spod więzów. Czasem zanurzenie się w tak przygodę pozwala zauważyć, czego człowiekowi w życiu brakuje, czego nawet nie dostrzega jako braku. Dlatego właśnie warto sięgnąć po Klucz wiolinowy, aby przekonać się, czy inna estetyka, inne postrzeganie rzeczywistości nie pozbawia nas czegoś, co jest ważne dla naszej, w końcu niezwyczajnej, cielesności.Bożena LaskowskaJarosław Wojciechowski Urodziłem się 1955 r. we Włocławku, jestem poetą i prozaikem. Mój życiorys jest wyjątkowo burzliwy, co bez wątpienia miało wpływ na mą twórczość literacką. Debiutowałem w III programie Polskiego Radia w 1980 r. W latach 70 i 80 ubiegłego wieku w grupie literackiej Kujawy W roku 1995 współtworzyłem grupę literacką Kujawskie Wolne Pióro zostając jej przewodniczącym. Po pół roku działalności grupy literackiej współuczestniczyłem w jej przekształceniu w Stowarzyszenie Pisarzy Regionu Kujaw i Ziemi Dobrzyńskiej zostając jej pierwszym prezesem. Za mojej prezesury powstaje pismo społeczno literackie AWERS o zasięgu ogólnopolskim. W 1996 r. nawiązuję współpracę z Redaktorem naczelnym "Kultury Paryskiej" Panem Jerzym Giedroyciem. Po dwóch latach działalności na rzecz Stowarzyszenia rezygnuję z funkcji prezesa jak i członkowstwa by skupić się na własnej twórczości. W 1998 roku otrzymuję nominację do nagrody literackiej im. Kościelskich, której kapituła znajduje się w Szwajcarii. Nominację otrzymuję z rąk Pani dr Danilewicz Zielińskiej - członka kapituły. W 2001 roku Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, za działalność kulturalną w ochronie i kształtowaniu Kultury Polskiej w latach 80-tych wyróżnia mnie odznaką Zasłużony Działacz Kultury W latach 1999-2001 pełnię funkcję Rzecznika Prasowego Zachodnio-Pomorskiej Szkoły Biznesu we Włocławku. W latach 1999 2003 członek Rady Społecznej Szpitala wojewódzkiego we Włocławku. W latach 1999 2000 i 2005 stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Obecnie w Związku Literatów Polskich Oddziału Warszawskiego.

Dwunasta warstwa

Olaf Tumski

Świat za 160 lat, w 30 roku Ery Doskonałości. Poznań, którego już nie ma, bowiem w tym miejscu, na jego gruzach, wybudowano Nowy Londyn. Świat, który znamy, zwany dawnym światem, został niemal całkowicie wymazany ze zbiorowej świadomości. Pozostawiono szczątkowe fakty, wyłącznie negatywne. Ziemią rządzą Doskonali, daleko wyewoluowane istoty, z odległych części Wszechświata, które uratowały ludzkość przed kosmiczną katastrofą. Nie wszystkim podoba się taki świat. Nieliczni nie chcą okazywać wdzięczności Doskonałym. Dzięki niezwykłym fotografiom z zamierzchłych czasów dawnego świata nasi bohaterowie wyruszają w wędrówkę po starym Poznaniu, którego ludzie już nie pamiętają, a nawet nie wiedzą o jego istnieniu. Nie jest to jednak podróż w czasie. Przynajmniej nie w dosłownym znaczeniu tego terminu. To raczej fragment czasu przychodzi do nas. Ten czas jest częścią miasta, a miasto częścią czasu. No i jest jeszcze Ametyst. Olaf Tumski Olaf Tumski (pseudonim) mieszka w Poznaniu i dobiega czterdziestki. Pracuje, jako dziennikarz i pisze o codziennych, zwyczajnych, miejskich sprawach. O rzeczach niezwyczajnych pisze w swoich e-bookach, których dotąd ukazały się trzy. W jego książkach zjawiska tajemnicze i mistyczne kryją się w przyziemnej, szarej rzeczywistości oraz w pozornie banalnych przedmiotach. Wystarczy je tylko zauważyć, ale tylko nieliczni posiadają takie zdolności. W książce "Wymyślony" główni bohaterowie odkrywają zaskakujące możliwości swoich umysłów, a wszystko w scenerii patologicznie skomercjalizowanego państwa. W "Dwunastej warstwie" stare fotografie wykraczają daleko po za swoje tradycyjne znaczenie. Nawet w zbiorze opowiadań dla dzieci - "Tomkowe historie" - pięcioletni chłopiec spostrzega, że może nawiązywać kontakt z niecodziennymi zjawiskami i obiektami. Nie inaczej jest w najnowszej powieści "U Źródła".

Tunel

Sara Tukan

Powieść dla starszych dzieci (10 -12 lat)Niesamowite wakacje Anielki i Mateusza. Zderzenie trzech światów, satyra na telewizję oraz wiele ciekawych przygód, to wszystko znajdziesz w najnowszej powieści Sary Tukan.

Krótka deszczowa zmora

Adam Barcikowski

Zmorak Maurycy Wielowieyski i pojedynek z duchem Hanki na ulicach warszawskiego Mokotowa Jest duszna, deszczowa noc. Pogotowie przywozi do szpitala MSWiA młodego, dobrze sytuowanego mężczyznę. Lekarz dyżurny, dr Gruber, stwierdza, że pacjent jest zdrowy, poza jednym zastrzeżeniem - umiera. Chwilę później przed szpital zajeżdża tajemniczy mężczyzna na starym motocyklu i wypytuje lekarzy o zmarłego w nocy pacjenta. Rozpoczyna się polowanie, w którym profesjonalny łowca zmor, Maurycy Wielowieyski, zmierzy się z duchem Hanki, żydowskiej dziewczyny zamordowanej w trakcie Powstania Warszawskiego. Opowiadanie oparte na legendzie dotyczącej nawiedzonej wilii Arpada Chowańczaka przy ulicy Morskie Oko w Warszawie i tragicznej historii miłosnej żydowskiej dziewczyny oraz polskiego Powstańca. Adam Barcikowski Z wykształcenia prawnik i ekonomista, z zamiłowania motocyklista i tropiciel miejskich legend oraz nieznanych historii. Z urodzenia Warszawiak. Czytał od zawsze wszystko co wpadło mu w ręce, pisze od jakiegoś czasu. Gdyby mógł zaszyłby się w głębi puszczy wraz z żoną, żółwiem i kotem oraz piórem i niezliczoną ilością pergaminu.

Nienasycenie. Tom 1. Życie

Natalia Bukowska

Poukładane życie Agaty runęło w dniu kiedy rozpadł się jej związek. Młoda kobieta postanawia znaleźć nową miłość i szczęście, a wpada w sidła uzależnienia od alkoholu i przygód seksualnych. Chwilowa ulga jaką dawały jej oddawanie się tym przyjemnościom zaczęły zmieniać się w nałóg który przejął nad nią kontrolę. Agata prowadzi podwójne życie, te o którym wiedzą jej najbliżsi i to drugie do którego ich nie dopuszcza.     Fragment: Niedawno próbowałam sobie przypomnieć, jak minął mi czwarty rok studiów, i stwierdziłam, że na uzależnieniu. Pamiętam pewne okresy, nie pamiętam dni. Momenty, w których wpadałam w ciąg, a po nich te, w których dochodziłam do siebie. Te pierwsze za każdym razem wydłużały się, te drugie skracały. Pamiętam tylko początki każdego ciągu. Dni, w których wiedziałam, że to już. Już pozbierałam się po ostatnim piciu i mogę zacząć od nowa. Podreperowałam kondycję, biegając lub uprawiając inny sport. Bardziej niż normalnie dbałam o siebie, jakby codzienna wizyta u kosmetyczki mogła pomóc. Czytałam i uczyłam się na zapas, co znaczyło, że czytałam kolejne rozdziały z podręczników, a w ćwiczeniach językowych odrabiałam kolejne zadania. Więcej czasu spędzałam też z rodzicami i dziadkiem, żeby po chwili znów zrobić kolejny krok i chcieć więcej. Byłam nienasycona.

Cienie wspomnień

Cassandra J. Ellen

Co się stało kwietniowej nocy? Na to pytanie próbuje odpowiedzieć Noemie Pecheur, sarkastyczna była studentka szkoły artystycznej, łącząc siły z Jérémym Lavelle, bratem zaginionego Louisa, którego zniknięcie doprowadza narzeczoną do szaleństwa i ostatecznie zamyka w szpitalu psychiatrycznym. Gdy w mieście pojawia się detektyw Franclens, nawet amnezja nie powstrzymuje Noemie przed walką o prawdę. Duet pozornie nieznoszących się głównych bohaterów prowadzi śledztwo, przechodząc przez gąszcz kłamstw oraz prawd zakopanych głęboko w pamięci, walcząc z nieustannymi przeszkodami stawianymi przez tajemniczą postać, która zawsze jest krok przed nimi oraz z nieuchronnym uczuciem, jakie rodzi się między Noemie a Jérémym. Ile sekretów można wygrzebać z umarłych wspomnień? Jak daleko można się posunąć w imię miłości? A przede wszystkim, czy rozwiązanie zagadki na pewno przynosi wolność?

Mysz

Andrzej Boruszewski

"Mysz", jak łatwo się domyślić, jest książką o kocie. Prócz głównego bohatera występuje w niej BMW (Banda Mądrego Wróbla), Babcia, Dziadek, Burak oraz kilka innych, mniej lub bardziej sympatycznych (i niesympatycznych) postaci. Przygoda Mysza, kota z własnym gabinetem, narodziła się w głowie autora po tym, jak pewnego razu jego kotka o imieniu Tosia wróciła ze spaceru tak odmieniona, że zachodziło podejrzenie, że jakaś uzurpatorka chce zająć jej miejsce. Co by było, gdyby to zdarzyło się naprawdę? Pomyślcie o tym, gdy wasz pupil przestanie przypominać siebie sprzed ucieczki z domu, w którym nie brakowało mu niczego prócz przygód, na które każdy kot chętnie zamieni nawet najwspanialszy gabinet.

Harremid Cykl Pendorum część VI

Krzysztof Bonk

Dalsze części cyklu Pendorum V – IX opowiadają historię z perspektywy syna Anrei, który przybywa na kontynent swej matki, aby wypełnić jej przepowiednię. Jednak już na początku drogi napotyka on tajemniczą, niemą niewolnicę i od tego momentu jego misja coraz bardziej się komplikuje. Z kolei nad Pendorum zbierają się ciemne chmury, oto przybywają tu dawni, gniewni i krwawi Bogowie żądni jedynie pomsty i władzy. Części V – IX można czytać bez znajomości wcześniejszych części cyklu.

Diabeł i czarownice

Mirosław Prandota

Książka DIABEŁ I CZAROWNICE jest zbiorem historyjek sensacyjno-obyczajowych napisanych w oparciu o wydarzenia stanowiące ciemną plamę na historii europejskiej, a także amerykańskiej cywilizacji pod hasłem „palenie czarownic”. Ciemny kolor tej plamy jest o tyle szokujący, że – co zostało uwypuklone we wstępie do książki - procesy o czary nie toczyły się w mrocznych czasach walki o ogień, gdy ludzie posługiwali się raczej prostymi gestami niż słowem, ale – najpierw w epoce Renesansu, a później Oświecenia. Kiedy płonęły stosy z żywymi kobietami, świat wypełniony był poetami, inżynierami, astronomami, fizykami i matematykami. W latach masowego tępienia czarownic epokowe dzieła tworzyli tacy uczeni jak Kopernik, Newton, Koepler, Leonardo da Vinci. Ziemia dawno już przestała być płaska i posłusznie krążyła wokół Słońca. Odkryto Amerykę. A mimo wszystko uczeni, którzy kładli podwaliny pod ogólną wiedzę o zmieniającym się świecie, nie dysponowali prawie żadną siłą przebicia. Nie mieli radia, telefonu, prasy, telewizji. Były tylko ambony, z których masowo kolportowano zło. W ciągu minionego tysiąclecia chrześcijańskie korzenie Europy wyrastały z popiołów tysięcy chrześcijan, których inni chrześcijanie palili na stosie posługując się przy swoim bestialstwie imieniem Pana Boga. Jak na ironię losu, bestiami okazali się potomkowie tych chrześcijan, którzy jako pierwsi doznali bestialstwa na własnej skórze rozszarpywanej przez lwy ku uciesze widowni. Minęło kilkaset lat i role odwróciły się – prześladowani awansowali na prześladowców, stosując jeszcze bardziej wyrafinowane metody zbrodni niż poprzednicy, a jednocześnie zapewniając gawiedzi podobną „rozrywkę” serwując jej strach o życie na każdym kroku. Zamiarem autora nie było dogłębne analizowanie warunków społecznych, służących za podłoże do upowszechniania się tego ludobójstwa trwającego przez cztery wieki. Na treść książki składają się tak zwane obrazki z życia, prezentujące mentalność ludzi nie tylko prostych, ale również wykształconych, traktujących prześladowanie rzekomych czarownic (czarowników zresztą również) jako obowiązkowy rytuał na chwałę Boga. I co najgorsze, na straży tego rytuału stało duchowieństwo! Czasy się zmieniają, a my zmieniamy się razem z nimi i dlatego dziś można już relacjonować to wszystko z pewną dozą ironii dla podkreślenia ciemnoty, jaka towarzyszyła tamtym niechlubnym dniom wypełnionym prześladowaniami i torturą. Oczywiście bez obawy, że ktoś zaprowadzi nas na stos podpalony przez wyjątkowo religijnego kata. Mirosław Prandota jest dziennikarzem, który – jak sam twierdzi – książki pisze tylko w wolnych chwilach. Tak naprawdę trudno jest ustalić, ile wolnych chwil można wygospodarować dla siebie w zawodzie dziennikarskim choćby dlatego, że podobno dziennikarzem jest się przez 24 godziny na dobę. Tymczasem Mirosław Prandota zdążył już napisać 19 książek, nie kierując się przy tym żadnymi preferencjami tematycznymi. W jego dorobku są zarówno książki obyczajowe jak i sensacyjne, satyryczne, reportażowe, a nawet jeden romans. Wśród pozycji cieszących się największym powodzeniem są: przygodowa opowieść partyzancka „Łańcuch krwi”, romans „Sam przeciw sobie” i powieść satyryczna „Taniec życia”.  

Podnieś z ziemi i zrób

Katarzyna Michalec

W książce znajdują się pomysły zabaw plastycznych przeznaczonych zarówno dla najmłodszych, jak i wszystkich tych, którzy lubią tworzyć własne dzieła plastyczne. Może być ona źródłem inspiracji nie tylko dla dzieci pracujących samodzielnie w domu, ale również dla nauczycieli prowadzących zajęcia plastyczne w przedszkolach i szkołach. Prezentowane prace wykonane są z naturalnych materiałów, z których większość możemy znaleźć w miejscu naszego zamieszkania lub przywieźć z wakacji. Są to kamienie, patyki, suche liście, szyszki, piach, muszle, pióra, bursztyny, pestki i wiele innych. Dzięki wyobraźni wszystkie te przedmioty mogą nabrać niesamowitego kształtu i znaczenia. Niemal wszystko, co leży na ziemi może zainspirować do stworzenia ciekawych prac. Tworzenie z przyrody zachęca do twórczego myślenia, a tym samym poznawania różnorodności otaczającego nas świata.

Lekcje magii

Jan Kochańczyk

      Złe czarownice z Katowic i... jeszcze gorszy czarnoksiężnik z Warszawy, chcą zniszczyć całą naszą ziemską cywilizację. Ich zamiary chcą pokrzyżować mieszkańcy stołecznego Domu Pogodnej Starości. Czy ludzki spryt wygra z potęgą czarnej magii? Czy dzielnym staruszkom w trudnej walce pomogą lekcje magii - na pozór lekkie, łatwe i przyjemne? Powieść fantasy - z przymrużeniem oka.

Baśnie terapeutyczne dla młodzieży i dorosłych

Jadwiga Glińska

Książka jest przeznaczona dla terapeutów, psychoterapeutów, terapeutów uzależnień do wykorzystania w pracy terapeutycznej oraz dla wszystkich tych osób, które są skłonne do refleksji, chcą być bardziej optymistami, znaleźć inspirację do rozwiązywania codziennych trudności, dążą do głębszego uświadomienia źródeł poczucia własnej wartości. Zawarte w książce baśnie terapeutyczne stanowią przyczynek do autoterapii oraz zachętę do tworzenia własnych baśni terapeutycznych. Książka składa się z dwóch zasadniczych części. W pierwszej części Autorka wyjaśnia czym jest baśń terapeutyczna, jakie ma zastosowanie, w jaki sposób można z niej korzystać dla rozwiązywania problemów w życiu młodzieńczym i dorosłym. Druga część zawiera 16 baśni o tytułach takich m.in., jak: Gabrielle; Co było minęło; Prawdziwy skarb; O kamieniarzu marzycielu; Wielki uczony; Nigdy nie jesteś sam; Tu wróżka, w czym mogę pomóc, Zimowa baśń. Książka opatrzona jest Wstępem, Zakończeniem, Posłowiem, Bibliografią i Aneksem, w którym zawarte są niezmiernie ciekawe dobre rady dla wybranych grup, w tym m.in.: dla kobiet, dziewcząt, uczennic, szefa, pracownika, męża, ojca, matki, seniorów.  

Koniec wszystkich historii. Medytacje

Nitya

Ta medytacyjna opowieść o życiu prowadzi nas do przełomowego punktu, w którym wszystkie opowieści przemijają. Wraz z zaniknięciem opowieści, „końcem wszystkich historii”, znika też cierpienie, poczucie oddzielenia i niewygody. Nitya mówi o doświadczeniu jedności i wolności. Doświadczeniu dostępnym dla każdego. „To jest bardzo subtelne dostrojenie, nastawienie uszu, całego istnienia na słuchanie. A kiedy będzie słuchanie, pojawi się też słyszenie. Nastroić się, czyli się otworzyć, dać więcej przestrzeni, nie fiksować się. Nastroić się, czyli przyjąć wszystko, co jest. Patrzeć, słuchać bez intencji. Prościej ujmując, po prostu BYĆ”. Autorka opowiadając o własnej drodze, dzieli się swoją praktyką duchową, naprowadzając czytelnika na ważne pytania, które trzeba zadać sobie w ciszy. W każdej chwili może nadejść odpowiedź, przynosząc ze sobą...zrozumienie.  

Pierwszy taniec

Izabela Żak

Książka pt."Pierwszy Taniec" to pierwszy na rynku polskim poradnik tańca dla nowożeńców. Dedykowany przede wszystkim nowożeńcom, ale skierowany do par, czy singli, chcących rozpocząć swoją przygodę z tańcem. Książka krok po kroku poprowadzi przez wszystkie etapy przygotowań skupiając się na istotnych szczegółach – od zaplanowania nauki, poprzez wybór metody nauczania, instruktora, rodzaju tańca, muzyki, po pomoc w urozmaiceniu wystąpienia. Oczywiście oprócz praktycznych wskazówek, w książce znaleźć można również:   pomocne, sprawdzone metody i porady Z BEZPŁATNYM DOSTĘPEM DO FILMÓW ON-LINE; gotowe utwory muzyczne z dopasowanym rodzajem tańca; odpowiedzi na pytania, których nie udzieli żadna szkoła tańca: - czy Pierwszy Taniec jest koniecznością? - dlaczego stresujemy się na samą myśl o wystąpieniu publicznym? - od czego zacząć przygotowania? - kiedy zacząć naukę Pierwszego Tańca i jaką szkołę wybrać? - jak przekonać partnera do nauki tańca? - czym jest choreografia i jak się ją tworzy? - jak przygotować się na pierwsze zajęcia z instruktorem i na co zwracać uwagę podczas zajęć? - ile lekcji średnio potrzebuje para do opanowania układu? - jaką metodę nauczania wybrać? - jak wybrać odpowiedni styl tańca? - czym kierować się przy doborze muzyki i jak nauczyć się „słyszeć rytm”? - jak strój wpływa na finalny efekt Waszego Pierwszego Tańca? - jak pokonać tremę przed główną prezentacją? - jak urozmaicić Pierwszy Taniec? i wiele innych ciekawostek, które pomogą przygotować się do tej „ponoć” najbardziej stresującej chwili podczas całej uroczystości! Po przeczytaniu książki, przekonasz się, że nie musi tak być, wystarczy tylko odpowiednio wcześnie zabrać się za przygotowania, a ten magiczny moment okaże się niezapomnianym i najwspanialszym momentem podczas całego weselnego wieczoru. Poradnik napisany niezwykle prostym językiem z humorem, łatwo, szybko i miło się go czyta, a dzięki temu, że zawarte w nim ważne informacje są w większości ogólno-taneczne przydadzą się również osobom nie koniecznie planującym tylko weselny taniec.       PIĘĆ KROKÓW   W książce „Pierwszy Taniec” kwestię idealnego przygotowania podzieliłam na pięć kroków.   Pierwszy KROK to poszukiwania i wybór odpowiedniej metody nauczania. Na początku swojej tanecznej przygody, zapewne Pary nie wiedza jeszcze jaką drogę obrać w dotarciu do celu, jakim jest ich wymarzony Pierwszy Taniec. Ten rozdział pomoże usystematyzować albo uzupełni dotychczasową wiedzę o Pierwszym Tańcu, zajęciach z instruktorem, lekcjach w szkołach tańca, czy technikach przekonywania partnera do nauki tańca. Z tego rozdziału Para dowie się pokrótce, czym jest choreografia, a czym freestyle, jak różnią się do siebie kursy: tańca dla nowożeńców i tańca towarzyskiego, i czy warto skorzystać z nauki indywidualnej, czy lepiej wybrać się na kurs grupowy. Opisuję tu również, ile czasu warto zostawić na przygotowania. Zdradzam gdzie i jak szukać dobrego instruktora tańca, a jakich instruktorów unikać.   KROK drugi to przygotowania. Opisuję tu jak przygotować się do pierwszej lekcji tańca oraz na co zwrócić uwagę podczas zajęć. W kroku tym poświęcam również uwagę sukni, butom i garniturowi, czyli całemu ubiorowi Państwa Młodych.   Trzeci KROK, o którym piszę w poradniku, jest o wyborze stylu i rodzaju tańca. Z tego rozdziału można dowiedzieć się, jakie tańce i dlaczego właśnie je najczęściej wybierają pary na swój Pierwszy Taniec. Znaleźć tu można również sporo niezbędnych informacji o rodzajach tańca oraz efekcie finalnym – jak oddziałuje on na widza. Para dowie się, dlaczego warto wybrać akurat ten taniec, do jakich par pasuje, jak się do niego zabrać, co jest niezbędne i jakich błędów nie popełniać.   W KROKU czwartym sporo stron poświęciłam muzyce, gdyż wybór idealnego utworu spędza sen z powiek prawie każdej parze. Skupiłam się tu na wyjaśnieniu kilku istotnych zagadnień z dziedziny rytmu i dopasowania go do odpowiedniego rodzaju tańca. Para znajdzie tu również muzyczne inspiracje, gdzie każdy taniec ma przyporządkowaną listę utworów muzycznych, dzięki temu parze łatwiej będzie dokonać ostatecznego wyboru. Udzielam tu również wyczerpującej odpowiedzi na najczęściej zadawane przez pary pytanie: Muzyka z płyty czy wykonanie orkiestry na żywo – do czego lepiej zatańczyć Pierwszy Taniec?   I ostatni KROK piąty – skupia w swoim przesłaniu istotne informacje, a mianowicie: jak poradzić sobie z tremą podczas głównego wystąpienia. Dzięki mojemu bogatemu doświadczeniu i licznym eksperymentom przeprowadzonych na parach tanecznych zgromadziłam gamę ciekawych i pomocnych rozwiązań, które podczas występu nowożeńców zaoszczędzą stresu i pomogą radośnie przeżywać każdą ważną chwilę. W całej książce dużo pisz o stresie, gdyż odpowiednie opanowanie go gwarantuje połowę sukcesu. Co ważne, w tym kroku zdradzam również jak urozmaicić wystąpienie małżonków, podaje gotowe propozycje wraz z cenami konkretnych usług oraz w sytuacji małego budżetu – odpowiednimi zamiennikami. Przedstawiam oryginalne pomysły i proponuje rozwiązania będące w finansowym zasięgu większości z nas, a które z pewnością w łatwy sposób podniosą atrakcyjność każdego wystąpienia. Dlatego, nawet jeśli para nie myśli o lekcjach tańca i o profesjonalnym przygotowaniu choreografii w renomowanej szkole tańca, w poradniku znajdzie rozwiązania, porady, wskazówki, które pozwolą równie pięknie i profesjonalnie przygotować się do wymarzonego Pierwszego Tańca.   Na uwagę zasługuje również koniec książki, gdzie cytuje maile i komentarze od kursantów, uczniów i czytelników. W większości nawiązuje do nich i odpowiadam na zawarte w nich pytania.   Razem z książką udostępniam dostęp do bezpłatnych filmików taneczno-edukacyjnych – których treści i przekaz zostały dobrane i zmontowane w taki sposób, by jak najdokładniej przekazać czytelnikowi niezbędne wartości, dzięki którym, nauczy się podstawowych kroków najczęściej wybieranych przez pary tańców, lepiej poczuje rytm, popracuje nad postawą ciała w tańcu, czy ustawieniem nóg i ogólnie zaprezentuje się pewniej podczas wystąpienia.   W książce każdy znajdzie coś dla siebie. Poradnik został napisany w przystępny sposób – nawet trudniejsze zagadnienia związane z rozliczaniem rytmu w muzyce, czy kwestie związane z funkcjonowaniem organizmu w sytuacjach stresowych, opisane są prostym językiem.   Poradnik to w zasadzie Pierwszy Taniec w pigułce.

Iki japońska filozofia codzienności

Sylwia Gliniewicz

Moja praca poświęcona jest japońskiej filozofii codzienności Iki. Na początku zajmuję się definicją  Iki, w drugiej części mojej pracy podaję przykłady tego, jak Iki przejawia się w codziennym życiu Japończyków, na samym końcu skupiam się na inspirującym wpływie, jaki Iki wywarło na kulturę Zachodu. Czym tak naprawdę jest Iki? Bardzo trudno znaleźć odpowiednik słowa Iki w języku obcym. To dążenie do wyjątkowości, jak również pragnienie poznania, zdobywania doświadczenia, które nie prowadzi do znudzenia życiem, ale wręcz przeciwnie - do ciągłej nim fascynacji. To także dążenie do zachowania równowagi i unikania przesady. Jakby tego było mało Iki jest definiowane także często jako piękno, elegancja lub kokieteria. Żadne z tych określeń nie oddaje w pełni znaczenia Iki, a jedynie pewne jego istotne aspekty. Tym, co w pełni oddaje znaczenie Iki jest życie, jak również ściśle powiązany z życiem proces oddychania oraz duma, która nadaje naszemu życiu duchową wartość. Filozofia Iki narodziła się w XVIII wieku w dzielnicy uciech w ówczesnej stolicy Japonii wśród mieszkańców klasy średniej i niskiej. Nie była to koncepcja, która cieszyła się uznaniem klasy wyższej. Pomimo tego szybko zdobyła ogromną popularność. W błyskawicznym tempie tematyka związana z Iki przeniknęła do literatury i stała się inspirującym tematem przedstawień teatralnych. Iki jest niezwykłym konceptem w filozofii, bo w piękny sposób łączy w sobie cechy filozofii, estetyki, sztuki i codziennego życia. Właśnie dlatego Iki jest wciąż żywym elementem japońskiej kultury. Jak staram się pokazać w mojej pracy, Iki nadal stanowi inspirujące źródło nie tylko w codziennym życiu Japończyków, ale  może także wzbogacić codzienność każdego, kto będzie chciał choć na chwilę zatrzymać się w biegu i spojrzeć na otaczający świat tak, aby zachwycić się nim na nowo. Sylwia Gliniewicz   SPIS TREŚCIWprowadzenie 5I. Iki w historycznym i filozoficznym ujęciu 12Kuki i pierwsza definicja Iki 17Charakterystyka pojęcia Iki 22Podział Iki 24Krytyka ??Iki no kozo?? 26II. Estetyka codzienności 30Dlaczego Iki nie ma w Muzeum? 33Piękno w prostocie 35Sugestywnośd, czyli o spojrzeniu i tajemnicy 41Iki jako nie-sztuka 46III. Przejawy Iki w codziennym życiu 49Ceremonia herbaciana 53"Droga kwiatów?" 56Kaligrafia 58Świat kwiatów i wierzb 60Tokonoma 64IV. Iki jako źródło inspiracji 66Zakooczenie 72Bibliografia 74    

Zlikwiduj drzewo

Wojciech Majda

Polska to demokratyczne państwo prawa - tak mówi konstytucja. Niestety, duża część tego prawa powstała w poprzednim ustroju. Ustroju, który zwalczał prawo własności. Jednym z takich antywłasnościowych praw jest prawo zabraniające właścicielowi terenu wyciąć drzewo bez zgody urzędu, jeśli to drzewo ma więcej niż 5 lat. Żeby ukazać jak nieżyciowe jest to prawo dodam, że liczy się całkowity wiek drzewa, a nie to ile np. drzewo rośnie u nas. Przykładowo 30-40 centymetrowa brzózka, którą kupimy w szkółce leśnej może mieć 4 lata. Oznacza to, że jeśli posadzimy ją, to już po roku (zgodnie z prawem) powinniśmy pytać o zgodę na jej wycięcie odpowiedni urząd.  Podobnie jest z krzewami, jeśli są one starsze niż 5 lat. Opłaty za wycięcie drzew mogą być bardzo wysokie, kary natomiast mogą i dochodzą nawet do kilkuset tysięcy złotych. Czasami udaje się wyciąć drzewo bez pozwolenia i nikt się nie zorientuje. Właśnie, czasami. Czy stać Cię, Drogi Czytelniku na wielotysięczne kary i stresujące, wielomiesięczne walki z urzędem? Jeśli nie, to zachęcam do zakupu tej książki. Zakup ten może kosztować Cię mniej niż jedna tysięczna kwoty, grożącej Ci kary. Opcja z wycięciem drzewa "na wariata" zupełnie odpada, gdy mamy "życzliwego" sąsiada - w takim przypadku kara jest pewna jak w banku. Poradnik ten nie będzie dotyczyć całej procedury pozyskiwania zezwolenia na wycinkę drzew - informacje na ten temat są łatwo dostępne w internecie. Nie miałoby sensu powielać ich tutaj. Moja książka ma na celu zapre-zentowanie prostej broni biologiczno-prawnej, jakiej możemy użyć w wojnie przeciw urzędnikom. Oczywiście nie mówię tutaj o używaniu wąglika :), czy drogich procesach sądowych. Książka jest adresowana głównie do osób, którym urząd odmówił wydania zgody na wycięcie drzewa oraz do osób, których nie stać na zapłacenie opłaty. Dużą wartość stanowić ona będzie również dla architektów, ogrodników, działkowców, projektantów ogrodów, rolników, zarządców terenów zielonych, spółdzielców, czy każdego kto chce pozbyć się jakiegoś drzewa.   SPIS TREŚCI Wstęp Podstawa prawna 1. Zarządzanie zdrowiem drzew poprzez kompost2. Zarządzanie zdrowiem drzew poprzez kolory 3. Zarządzanie zdrowiem drzew poprzez folię 4. Zarządzanie zdrowiem drzew poprzez nawożenie 5. Zarządzanie zdrowiem drzew poprzez pnącza 6. Dlaczego napisałem ten poradnik?    

Samotność w pułapce

Anna Dalia Słowińska

„Samotność w pułapce,” to wciągająca, pełna emocji powieść z sensacyjnym wątkiem, nie pozbawiona różnorodności tematów i poruszanych problemów, także o wydźwięku moralno – egzystencjonalnym. Mamy tu niezwykle ciepłe, znakomicie zarysowane portrety bohaterów – policjanta na emeryturze, dziewczynę, która straciła pamięć na skutek traumatycznych przeżyć i innych bohaterów, którzy to dzielą z czytelnikami typowe ludzkie wątpliwości i wahania. Akcja powieści rozgrywa się współcześnie we Wrocławiu i Bremie. Już od pierwszych stron książki poznajemy charaktery bohaterów, głębię ich przemyśleń, spojrzenie na siebie i otoczenie, obserwujemy, jak ewoluuje ich osobowość. Powieść porusza tematy instynktów, namiętności, cnót, wad, a czyta się ją z dużym zaangażowaniem emocjonalnym. Mieszkanka Piły, autorka kilku opowiadań i czterech powieści psychologiczno - obyczajowych: „Szansa na szczęście”, „Co ja tu robię?” , „Życie jak obsesje" oraz „Samotność w pułapce". Życie, jej zdaniem to wytyczony cel, którym się podąża, najczęściej pokonując kręte ścieżki i wciąż pod górę. Najważniejsze, mówi Anna Słowińska, uchwycić chwilę, nim wiatr osuszy kroplę wody na skale czy źdźble trawy, a która jest życiodajną siłą i gdzie tylko chwile słabości... drżą jak ta kropla.