Wspomnienia niebieskiego mundurka

Wiktor Teofil Gomulicki

Wspomnienia niebieskiego mundurka Pamięci Bronisława Dembowskiego, towarzysza lat chłopięcych, urodzonego w Pułtusku, zmarłego w Zakopanem, te wspomnienia dni razem przeżytych poświęcam W. G. Od autora Największą dla piszącego pociechą, a częstokroć i jedyną za pracę nagrodą, jest przeświadczenie, że jego książka zdobyła sobie życzliwość czytelników i w sercach ich przyjazne zbudziła echo. Tej pociechy doświadcza i tą nagrodą szczyci się autor Wspomnień Niebieskiego Mundurka, przygotowując do druku trzecie swej pracy wydanie. Radość największą sprawia mu myśl, że oto, dzięki serdecznej nici, nawiązanej pomiędzy autorem a czytelnikami zatarła się — przynajmniej ideowo — różnica dzieląca młodzież dzisiejszą od tamtej, która żyła, ślęczała nad książkami, swawoliła i pierwszych trosk o przyszłość swą doświadczała przed laty kilkudziesięciu. Gdy Wspomnienia ukazały się po raz pierwszy, młode pokolenie uczących się przygniatała jeszcze groza tylko co minionej epoki apuchtinowskiej. Mimo że cisnąca nas wszystkich obręcz już się wówczas cokolwiek rozluźniła, nie można jeszcze było z zupełną swobodą kształcić się, mówić, myśleć, a co najważniejsze: postępować po polsku. [...]Wiktor Teofil GomulickiUr. 17 października 1848 r. w Ostrołęce Zm. 14 lutego 1919 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: Twórczość poetycka: Poezje (1882), Poezje (1886), Nowe pieśni (1896), Wiersze. Zbiór Nowy (1901), Biały sztandar (1907, poezje pacyfistyczne), Światła (1919), Pod znakiem Syreny (1944, wybór wierszy warszawskich). Powieści: Cudna mieszczka (1897), Miecz i łokieć (1903), Ciury (1907), Siódme amen IMC Pana Mokrzeckiego (1910), Car widmo (1911), Bój olbrzymów (1913). Powieści dla młodzieży: Niedziela Romcia (1896), Wspomnienia niebieskiego mundurka (1906). Szkice literackie: Kłosy z polskiej niwy (1912), Sylwety i miniatury literackie (1916). Varsaviana: Opowiadania o starej Warszawie (1900-1909) Polski poeta, powieściopisarz, eseista, jeden z najważniejszych twórców polskiego pozytywizmu. Badacz historii Warszawy, kolekcjoner. Publikował również pod pseudonimem Fantazy. Wychowanek gimnazjum w Pułtusku, student prawa w Szkole Głównej w Warszawie. Jego debiutanckie wiersze ukazały się w Tygodniku Ilustrowanym. Studiów nie ukończył z powodu nasilającej się rusyfikacji. W latach 1873-1874 i 1887-1889 pracował w redakcji "Kuriera Warszawskiego", od 1875 do 1888 w redakcji "Ilustrowanego Kuriera Codziennego", redagował czasopisma satyryczne: "Muchę" (w 1874 r.) i "Kolce" (w 1881 r.), w latach 1889-1890 czasopismo literacko-artystyczne "Tygodnik Powszechny", współpracował z "Prawdą", "Świtem", "Krajem". Pisywał również liczne felietony i nowele, tłumaczył poezję, jako pierwszy w Polsce przełożył Kwiaty zła Charles'a Baudelaire'a. Podróżował po Europie, zbierając materiały do monografii C. K. Norwida. W 1893 otrzymał od belgijskiej Akademii Sztuk, Umiejętności i Literatury medal pierwszej klasy i dyplom honorowy. W 1911 został skazany na rok twierdzy za napisanie przedmowy do opowiadania Adama Mickiewicza, kary nie odbył dzięki amnestii dla przestępców politycznych. W 1912 r. w 30-lecie pracy pisarskiej uczczono wydaniem obszernego wyboru jego drobnych utworów pt. Pokłosie. W 1918 r. otrzymał nagrodę literacką im. Elizy Orzeszkowej. Przeczytaj artykuł o autorze w Wikipedii Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Kompendium wiedzy dla autorów kryminałów

Margota Kott

Marzysz o napisaniu kryminału, ale nie wiesz, jak się do tego zabrać? Boisz się błędów logicznych, ciągle myli ci się patomorfolog z patologiem i zastanawiasz się, czy zabójstwo i morderstwo oznaczają to samo? Kompendium wiedzy dla autorów kryminałów rozwieje wszystkie twoje wątpliwości, wskaże najważniejsze elementy policyjnego śledztwa, także te, o których nigdy wcześniej nie słyszałeś, a ponadto podpowie, jak skonstruować fabułę, by czytelnik nie mógł się oderwać od lektury. Znajdziesz tu także ciekawostki dotyczące powieści zarówno światowych bestsellerów, jak i tych bardziej niszowych tytułów a także ich autorów i historii gatunku, które zaciekawią każdego fana opowieści z dreszczykiem.

Miasto Odorków

Olgerd Dziechciarz

Zbiór opowiadań o mieszkańcach Odorkowa postaciach różnorodnych i wyrazistych, które w niestrudzonej aktywności próbują realizować swe plany oraz marzenia. W Odorkowie mieszka zatem skory do skandali i prowokacji Malarz, niezbyt lotny Burmistrz, refleksyjny Śmieciarz, żądny wrażeń Nastolatek... Właśnie oni, a także kilku pozostałych charakterystycznych bohaterów, tworzą jedyną w swoim rodzaju społeczność, za sprawą której Odorków nabiera życia i autentyzmu.

Córka oligarchy opowiadanie erotyczno-kryminalne

Catrina Curant

"Co tu robisz? zapytał, chociaż miał ochotę potrząsnąć nią i krzyczeć. Miał też ochotę rzucić ją na łóżko. Chcę cię zatrudnić. Nie. Minął ją i wszedł do domu, chciał trzasnąć drzwiami, ale zamiast tego trzymał je, czekając, aż Tajfun wejdzie. Weszła i ona. Była inna niż wcześniej, wydawała się dojrzalsza, a gdy ściągnęła płaszcz, wciągnął z sykiem powietrze. Pod płaszczem była naga". Porwana dziewczyna, wichura i niebezpieczny mężczyzna. Córka Oligarchy" to sensacyjna historia spotkania dwójki ludzi w sytuacji, w której jedno jest pewne: ktoś zginie. Anastazja może wygląda na niewinną dziewczynę, którą trzeba ratować z opresji, ale czy córka multimilionera słynącego z ciemnych interesów może być niewinna? Jacek próbuje ułożyć sobie życie na nowo, z dala od świata przemocy, w którym żył niegdyś. Jednak czasami wybory nie są takie oczywiste, i gdy w środku lasu wpada na niego pobita i ścigana kobieta będzie musiał zabijać, aby ją uratować.

Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie

Cyprian Kamil Norwid

Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie I Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie,  Że ci ze złota statuę lud niesie,  Otruwszy pierwej?    Coś ty Italii zrobił, Alighieri,  Że ci dwa groby stawi lud nieszczery,  Wygnawszy pierwej?    Coś ty, Kolumbie, zrobił Europie,  Że ci trzy groby we trzech miejscach kopie,  Otruwszy pierwej?    Coś ty uczynił swoim, Camoensie,  Że po raz drugi grób twój grabarz trzęsie,  Zgłodziwszy pierwej? [...]Cyprian Kamil NorwidUr. 24 września 1821 w Laskowie-Głuchach Zm. 23 maja 1883 w Paryżu Najważniejsze dzieła: Vade-mecum (1858-1866), Promethidion. Rzecz w dwóch dialogach z epilogiem (1851), Bema pamięci żałobny rapsod (1851), Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie (styczeń 1856), Do obywatela Johna Brown (1859), Wanda (1851), Krakus. Książę nieznany (1851), Czarne kwiaty (1856), Białe kwiaty (1856), Quidam. Przypowieść (1855-1857), Cywilizacja. Legenda (1861), Archeologia (1866), Rzecz o wolności słowa (1869), Pierścień Wielkiej Damy, czyli Ex-machina Durejko (1872), Ad leones! (1883) Polski poeta, prozaik, dramatopisarz, eseista, tworzył także prace plastyczne. Jego edukacja miała charakter niesystematyczny, można więc powiedzieć, że we wszystkich uprawianych dziedzinach sztuki był samoukiem. Będąc żarliwym miłośnikiem piękna, służył mu nie tylko jako poeta, ale także jako rysownik, akwarelista, medalier i rzeźbiarz. Zaliczany jest do grona największych polskich romantycznych poetów emigracyjnych: utrzymywał nie tylko osobiste kontakty, ale również literacką wymianę zdań z najwybitniejszymi postaciami z tego kręgu - Z. Krasińskim, A. Mickiewiczem, J. Słowackim, F. Chopinem. Jednakże charakter twórczości Norwida każe historykom literatury łączyć go z nurtem klasycyzmu i parnasizmu. W swojej twórczości stworzył i ukształtował na nowo takie środki stylistycznie jak: przemilczenie, przybliżenie, zamierzona wieloznaczność, swoiste wykorzystanie aluzji, alegorii i symbolu. Teksty Norwida nasycone są refleksją filozoficzną. Jeśli chodzi o postawę ideową, Norwid był tradycjonalistą, ale zarazem wrogiem wszystkiego, co nazywano nieoświeconym konserwatyzmem. Początkowo związany z warszawskim środowiskiem literackim (m. in. z Cyganerią Warszawską), większość swego życia spędził poza krajem. Przebywał w wielu miastach europejskich: Dreźnie, Wenecji, Florencji, Rzymie (podczas Wiosny Ludów), Berlinie, Paryżu, a w 1853 r. udał się do Stanów Zjednoczonych. Zza oceanu wrócił jednak na wieść o wojnie krymskiej (później jeszcze wielkie ożywienie poety wywołał wybuch powstania 1863r.), by zamieszkać w Londynie, a następnie ponownie w Paryżu. Tu też zmarł w nędzy, w przytułku, w Domu św. Kazimierza i został pochowany na cmentarzu w Montmorency. Żył nader skromnie, cierpiał z powodu nasilającej się stopniowo głuchoty i ślepoty, chorował na gruźlicę. Za życia zdołał niewiele ze swych utworów wydać, był twórcą niezrozumianym i niedocenianym, stał się wielkim odkryciem dopiero w okresie Młodej Polski za sprawą obszernej publikacji pism poety przygotowanej przez Z. Przesmyckiego (pseud. Miriam), redaktora Chimery w latach 1901-1907. Wielkie zasługi dla przywrócenia Norwida literaturze polskiej uczynił autor wydania krytycznego Pism wszystkich (1971-1976) J. W. Gomulicki. autor: Marta KwiatekKupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Saga rodu z Lipowej 30: Krwawa zemsta

Marian Piotr Rawinis

Kolejna część wielotomowej historia rodu wielkich polskich rycerzy z Lipowej. Podstęp Parysa się udaje. Marcin z Lipowej planuje odbić Annę de Berg. Okrutna zemsta jej męża będzie wymierzona w cały ród. Syna Mikołaja prawie przypłaci ją życiem... Hedwiga myśli, że straciła Mateusza na zawsze. Podczas gdy matka opłakuje syna, ten rusza na kolejną wyprawę. Wcześniej jednak kupiec Herzog planuje go wyswatać i zrobić na tym małżeństwie interes. Jedzie do swojej ubogiej siostry i przywozi do domu jedną z jej córek.

Współbieżność w języku C#. Receptury

Stephen Cleary

Współbieżność jest jednym z wymogów nowoczesnych aplikacji, niezależnie od ich rodzaju i platformy. Tworzenie współbieżnych aplikacji jest co prawda dość złożone, jednak cecha ta czyni interfejs użytkownika bardziej responsywnym, a systemy — skalowalnymi. Zrozumienie istoty współbieżności i umiejętność jej zaimplementowania jest już koniecznością dla profesjonalnego dewelopera, nawet jeśli zagadnienia te wydają się trudne i skomplikowane. Ta książka przedstawia nowoczesne podejście do współbieżności. Jest przeznaczona dla programistów, którzy chcą poszerzyć swoją wiedzę i umiejętności. Omówiono tu zagadnienia wielowątkowości i przedstawiono kilka różnych rodzajów współbieżności, w tym programowanie równoległe, asynchroniczne i reaktywne. Opisano biblioteki, dzięki którym programowanie współbieżnych aplikacji staje się znacznie łatwiejsze poprzez podniesienie poziomu abstrakcji. Zawarte w książce receptury uzupełniono o działający kod i przedyskutowano sposób ich działania. W książce między innymi: Omówienie różnych rodzajów współbieżności Reaktywność i przepływ zdarzeń Biblioteka zadań równoległych (TPL) Biblioteki rozszerzeń reaktywnych w LINQ Prowadzenie testów jednostkowych za pomocą kodu współbieżnego Asynchroniczne programowanie obiektowe Synchronizacja wątków Kod współbieżny — responsywność, skalowalność, nowoczesność! Stephen Cleary jest doświadczonym programistą. Od samego początku tworzy oprogramowanie open source, między innymi bibliotek Boost C++. Opublikował również kilka własnych bibliotek i narzędzi.

Dokąd zmierzamy?

Janusz Garbaliński

Dziesięć opowiadań, dziesięć różnych historii, które łączy jedno prawdziwy obraz otaczającego nas świata. Autor to świetny obserwator rzeczywistości. Za pomocą prostych, niekiedy dosadnych słów, nierzadko okraszonych humorem, przedstawia dość smutny, ale jakże trafny obraz dzisiejszego świata. Nie szczędzi mu krytyki. Jego świat jest pełen biedy, wyzysku, materializmu, powszechnej kontroli, graniczącej z inwigilacją, biurokracji, braku szacunku do drugiego człowieka, zwłaszcza mężczyzn do kobiet, tęsknoty za prawdziwą miłością. Czytając opowiadania, zaczynamy jednak dostrzegać coś, czego wcześniej nie widzieliśmy albo nie chcieliśmy widzieć. Barwni bohaterowie kot, emigrant, wdowa czy nienarodzone dziecko pokazują nam problemy, które często ignorujemy. Książka skłania do refleksji i do zadania sobie pytania: dokąd zmierza ten świat?

Fikcyjna dziewczyna

Ludka Skrzydlewska

Ona jest pisarką. Ale takiej historii by nie wymyśliła... Sześć lat po dramatycznych wydarzeniach Lavinia Hayes wciąż zmaga się ze stresem pourazowym. Choć wydaje się, że wreszcie wychodzi na prostą. Odnosi sukcesy jako autorka bestsellerowych thrillerów erotycznych, ale starannie ukrywa przed światem swoją prawdziwą tożsamość. Wygląda na to, że przeszłość przestaje kłaść się cieniem na życiu Lavinii, że w końcu na dłużej zagości w nim spokój. I właśnie wtedy zaczyna dostawać wiadomości od stalkera. Ten ktoś najwyraźniej zna sekret, którego do tej pory dokładnie strzegli i pisarka, i jej wydawca. Jeśli zostanie ujawniony, może się stać groźny dla kariery, a nawet życia Lavinii. Jedyną osobą, na której pomoc może ona liczyć w tej sytuacji, jest Wayne Harrington, szef wydawnictwa. Nie darzyła go do tej pory specjalną sympatią ― mimo że niewątpliwie ma mnóstwo uroku ― a to ze względu na jego niechęć do jej twórczości. Oboje jednak postanawiają odłożyć niechęć na bok i zbliżyć się do siebie, bo tajemniczy prześladowca staje się coraz bardziej niebezpieczny i bezwzględny, a Vinnie nie ma pojęcia, komu powinna ufać... Ludka Skrzydlewska sięga po swój sprawdzony przepis i zaczyna najnowszą powieść od trzęsienia ziemi, a potem sprawia, że napięcie tylko rośnie ― zarówno między dwojgiem bohaterów, jak i w kryminalnej intrydze.   Posłuchaj audiobooka:  

Świetlany mrok - Druga z dziewięciu

Krzysztof Bonk

Świetlany Mrok – Druga z Dziewięciu to kolejna odsłona sagi światła i mroku. To wartka akcja, więcej namiętności, walki i przygód bohaterów. Wiele tajemnic zostaje rozwiązanych, a na ich miejsce pojawiają się nowe – nie tylko świat światła i mroku jest zagrożony. W obliczu ostatecznej katastrofy może stanąć całe istnienie.

Człowiek z mgły

Krzysztof Boruń

Jadąc wieczorową porą przez mgłę, Norbert potrąca człowieka. Okazuje się, że jest to staruszek, który nieopatrznie wszedł na jezdnię. Dziarski mężczyzna przeżył i szybko podniósł się z rowu. Norbert pomaga mu szukać porozrzucanych rzeczy. Staruszek ma ze sobą radiotelefon i twierdzi, że czekał w tym miejscu na Norberta. Na dodatek zaczyna opowiadać o swojej fascynacji zjawiskiem "pętli czasu".

Listy - Nowy Testament

Biblia 100-lecia Pallottinum

Listy zostawione przez św. Pawła, są pismami okazjonalnymi to nie traktaty teologiczne, lecz odpowiedzi na konkretne sytuacje, a więc prawdziwe listy, wzorowane na formularzu powszechnie wówczas przyjętym. Nie są to ani ,,listy wyłącznie prywatne, ani też ..epistoły wyłącznie literackie, lecz słowo, które Paweł kieruje do konkretnych czytelników: Rzymian, Koryntian, Hebrajczyków itd. Czyli do wszystkich wiernych Chrystusa. Za tymi słowami zawsze stoi głoszenie żywego słowa. Są one nieskończenie cenne, tym bardziej że ich bogactwo i różnorodność pozwalają nam znaleźć istotę Pawłowego orędzia. Napisane przy różnych okazjach i do różnych odbiorców zawierają tę samą zasadniczą doktrynę, skoncentrowaną na Chrystusie ukrzyżowanym i zmartwychwstałym, ale którą adoptuje się, rozwija ubogaca w ciągu życia całkowicie oddanego wszystkim... Do kanonu NT weszło też siedem listów, nie będących listami św. Pawła. Są to: jeden list św. Jakuba, jeden list św. Judy, dwa listy św. Piotra, trzy św. Jana. Ich starożytna nazwa ,,katolickie, wiąże się z faktem, że większość z nich nie adresowano ani do wspólnot, ani też do poszczególnych osób, lecz skierowano ogólnie do chrześcijan.

Rozboje sceniczne. Wystąpienia publiczne bez tremy

Jan Grzesiak

Raz na zawsze pożegnaj tremę przed występami publicznymi! Czy zdarza Ci się odczuwać dyskomfort, kiedy masz przemówić do większej grupy ludzi? Do tego stopnia, że czasem wolisz zrezygnować, niż stanąć przed audytorium - nawet złożonym z Twoich znajomych? A kiedy już wystąpisz i jest po wszystkim, czujesz, że można było zrobić to lepiej? Jeśli tak - koniecznie sięgnij po książkę Jana Grzesiaka! Jeżeli natomiast jesteś sprawnym mówcą, ale chcesz, by Twoje wystąpienia były jeszcze skuteczniejsze, a ludzie słuchali ich z prawdziwą fascynacją - to także książka dla Ciebie. Autor jest nie tylko trenerem z wieloletnim doświadczeniem, ale też aktorem wykorzystującym sceniczne doświadczenie podczas swoich pełnych pasji i humoru szkoleń. Nauczy Cię między innymi, jak: Pokonać niechęć do publicznych wystąpień Panować nad oddechem Modulować głos i odpowiednio go emitować Wykorzystywać w wystąpieniach mowę ciała Nadawać swoim słowom odpowiedni rytm Uwolnić charyzmę, która sprawi, że ludzie będą kochali Cię słuchać Zarażać audytorium swoją energią Przemień swoje występy sceniczne w prawdziwe, niezapomniane spektakle. Dasz radę, o ile będziesz sumiennie i systematycznie wykonywać wszystkie zawarte w książce ćwiczenia. Wówczas autor da Ci stuprocentową gwarancję, że wystąpienia publiczne staną się Twoją prawdziwą pasją! Przemawiać każdy może Trochę lepiej lub jeszcze gorzej Ale nie o to chodzi, Co z mych ust na scenie wychodzi Człowiek przemawiać musi Inaczej słyszą go tylko głusi...

Himmler biurokrata od eksterminacji

Lucas Hugo Pavetto

Mówi się, że Hitler był magnetyczny". O Göringu, że był dzielnym pilotem. O Goebbelsie jak o niezwykłym demagogu. O Heydrichu, że był zręcznym szermierzem, świetnym pilotem i znakomitym muzykiem. Nikt nigdy nie był w stanie znaleźć w Himmlerze niczego wyjątkowego, ani jednego momentu charyzmy czy człowieczeństwa w całym jego istnieniu.

Dziennik Franciszki Krasińskiej

Klementyna z Tańskich Hoffmanowa

Dziennik Franciszki Krasińskiej 1 stycznia 1759 r. w maleszowskim zamku, w poniedziałek Tydzień temu, w samo święto Bożego Narodzenia, Jmć Dobrodziej ojciec mój kazał przynieść sobie ogromną księgę, w którą już od lat kilkunastu, obyczajem wszystkich niemal panów polskich, wpisuje własną ręką rozmaite publiczne i prywatne pisma; są w niej mowy, manifesta, uniwersały, listy, paszkwile, wiersze, wszystko porządkiem dat ułożone; pokazywał nam ów zbiór szacowny, czytał niektóre kawałki. [...]Klementyna z Tańskich HoffmanowaUr. 23 listopada 1798 w Warszawie Zm. 21 września 1845 w Passy koło Paryża Najważniejsze dzieła: Wiązanie Helenki (1823), Dziennik Franciszki Krasińskiej, Jan Kochanowski w Czarnolesie (1845) Pisarka, tłumaczka, wydawczyni, a przy tym jedna z pierwszych polskich autorek książek dla dzieci i założycielka czasopisma "Rozrywki dziecięce" (1824-1828). Od roku 1827 pracowała również jako wizytator warszawskich szkół dla dziewcząt. W roku 1829 została żoną historyka Karola Boromeusza Hoffmana. Po upadku Powstania Listopadowego para udała się na emigrację, najpierw do Drezna, a potem do Paryża. Pisarka aktywnie uczestniczyła w życiu kulturalnym Wielkiej Emigracji. Jej teksty pojawiały się w podręcznikach i wypisach dla szkół przez cały XIX wiek, jak również w XX-leciu międzywojennym. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Wieniec z liści odarty

Marceline Desbordes-Valmore

Wieniec z liści odarty Wieniec, odarty z liści, wreszcie zanieść muszę  W ogród Ojca mojego, gdzie podmuch szeleści,  I trwonić długo będę mą klęczącą duszę:  Ojciec zna leki tajne, by zgładzić boleści.    Pójdę, pójdę, przynajmniej zagadam szlochaniem:  „O, spójrz, cierpień nad siły”. [...]Marceline Desbordes-ValmoreUr. 20 czerwca 1786 w Douai (w płn. Francji) Zm. 23 lipca 1859 w Paryżu Najważniejsze dzieła: Élégies et romances (Elegie i romanse), Pauvres Fleurs (Nieszczęsne kwiaty), powieść L'atelier d'un peintre (Pracownia malarza) Francuska poetka romantyczna, śpiewaczka i aktorka. Jej ojciec, którego warsztat rzemieślniczy zbankrutował w czasie rewolucji, występował w kabarecie. Matkę straciła podczas epidemii na Gwadelupie. Od 16 roku życia grała w teatrze, najpierw w rodzinnym Douai, potem w Paryżu, gdzie poznała pisarza Henriego de Latouche. Owocem romansu (1808-1810) był syn, który umarł w wieku 5 lat. W 1817 r. Marceline wyszła za mąż za aktora François Prospera Valmore'a. Urodziła czworo dzieci i przeżyła śmierć trojga z nich. Jej córka, Ondine Valmore (1821-1853), była również poetką. Desbordes-Valmore prowadziła korespondencję z dawnym kochankiem, w jej wierszach pojawiał się on pod imieniem Olivier. Od 1819 r. jej wiersze ukazywały się drukiem, początkowo w czasopismach dla dam; podobno do publikacji skłoniły artystkę kłopoty finansowe rodziny. W 1824 r. upadł teatr w Lyonie, w którym grała. Stopniowo Desbordes rezygnowała z aktorstwa, wreszcie całkowicie poświęciła się pisarstwu i wychowaniu dzieci. W 1832 r. została uhonorowana przez ostatniego króla Francji, Ludwika Filipa I, nagrodą w postaci stałej pensji. Całe życie bolała nad tym, że jej współcześni akceptowali kobietę jako przemiot sztuki, ale nie jako jej podmiot, nie jako artystkę; temat ten pojawia się w autobiograficznej powieści Pracownia malarza. Charles Baudelaire pisał o niej: "Pani Desbordes-Valmore była kobietą, zawsze kobietą i niczym więcej, ale potrafiła nadać poetycką ekspresję wszystkim przyrodzonym powabom kobiecości." Jej twórczość wywarła duży wpływ na wielu poetów, m.in. na Verlaine'a i Rimbaude'a. Liczne jej wiersze były i są do dziś wykorzystywane jako teksty francuskich piosenek. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Opowieści z krainy nudzimisiów

Rafał Klimczak

Chcecie wiedzieć, co nowego słychać w krainie nudzimisiów? Gusia i Mutek stają przed nie lada wyzwaniem! Czaruś wymyśla grę, którą pokochają wszystkie nudzimisie. Zabawa pochłania je bez reszty, przez co zapominają o codziennych zajęciach i nie mają czasu dla swoich kolegów. Czy Gusia i Mutek zdołają ustrzec przed nią swoich przyjaciół? Będziecie również świadkami pierwszej wyprawy Ciapka do krainy ludzi. Czego nauczy się podczas niej pechowy nudzimiś? Przekonajcie się koniecznie i sięgnijcie po nowe przygody nudzimisiów już dziś!

Kompleksy pandy i niepełnosprawność żyrafki

Katarzyna Lewandowska-Turzyńska

Jak rozmawiać z dzieckiem o tym, że każdy jest inny i nie wolno nikogo pochopnie oceniać? Co zrobić, by pomóc uczniowi pozbyć się kompleksów i radzić sobie z przykrymi uwagami szkolnych kolegów? Oto wzruszająca lekcja przyjaźni i tolerancji, która wzmacnia poczucie własnej wartości i pokazuje, że inny - to wcale nie znaczy ktoś gorszy! Pewnego dnia w klasie pojawia się nowa uczennica - to żyrafka, która straciła jedną nóżkę i musi poruszać się o kuli. Jest inna niż wszystkie dzieci, więc nie może liczyć na to, że będzie przez nie lubiana. Pomocną dłoń" wyciąga do niej jedynie nieco zbyt obfita w kształtach panda, zapraszając ją do swojej ławki. Wkrótce potem sporych rozmiarów panda i mała żyrafka na trzech nóżkach zostają przyjaciółkami. Czy razem uda im się pokonać własne lęki i uprzedzenia? Jak nietypowo wyglądające zwierzątka poradzą sobie ze szkolną rzeczywistością? Przed wami pełna empatii historia o szanowaniu samego siebie i dostrzeganiu wartości w innych, często odrzucanych przez otoczenie z powodu swojego wyglądu czy problemów zdrowotnych. Analiza przeżyć zakompleksionej pandy i niepełnosprawnej żyrafki pomogą wam w rozmowach z dzieckiem na trudne tematy związane z niepełnosprawnością i skłonią was do osobistych refleksji nad tym, jak ważna jest akceptacja innych osób.

Nie było miejsca dla ciebie

Daria Skiba

Wiktoria mieszka w wymarzonym domu wśród wzgórz z widokiem na jezioro. Córka Joasia nigdy nie sprawiała jej żadnych problemów. Nie musi się też bać o finanse. Można by pomyśleć, że odniosła pełen sukces i niczego w życiu jej nie brakuje. A jednak każdego roku wraz z nadejściem pierwszych opadów śniegu wpada w melancholię. Myślami wraca do wydarzeń sprzed lat. Kocha Joasię ponad wszystko, ale jej ojca nigdy nie darzyła gorącym uczuciem. Za to w młodości przeżyła romans, który zostawił ślad na całym jej życiu. Taka miłość trafia się raz. Niespodziewanie po latach powraca jej echo...

Tropikalne piekło

Arthur Fowler

Trwa wojna w Wietnamie. Tom Swanson po kłótni z dziewczyną podejmuje nieprzemyślaną decyzję o wyruszeniu na front. Młody student Uniwersytetu Harvarda szybko przekonuje się, że ideały walki za ojczyznę nijak mają się do brutalnej rzeczywistości. Tytuł jest hołdem złożonym żołnierzom 173 Brygady Powietrznodesantowej walczącym podczas wojny w Wietnamie. Książka przedstawia zmagania spadochroniarzy podczas newralgicznego okresu dla jednostki, jakim był z całą pewnością rok 1967. Historia oglądana oczami żołnierzy z kompanii Charlie przenosi nas stopniowo do podmokłych i bagnistych terenów Wietnamu Południowego oraz wilgotnej, parnej dżungli, pełnej czekających tam niebezpieczeństw. Młodzi ludzie, walcząc ze swoimi słabościami, doświadczając wszystkich okropieństw machiny wojennej, próbują nie zatracić człowieczeństwa. Powieść ukazuje codzienność i horror wojny z perspektywy frontowego żołnierza. Bohaterowie sami o sobie mówią, że są straconym pokoleniem" pokoleniem za młodym, aby umierać, przechodzącym okrutny proces dehumanizacji człowieka, który sprawia, że zmieniają się w maszyny do zabijania.

Trujące pasmo

Arthur Conan Doyle

Trzy opowiadania fantastyczno-naukowe autorstwa Arthura Conan Doyle'a - autor słynnych powieści o Sherlocku Holmesie. Bohaterem dwóch z nich jest znany już z książki „Zaginiony Świat" ekscentryczny profesor biologii George Challenger, który tym razem bada wpływ na życie na Ziemi zbliżającej się chmury zatrutego powietrza. Zbiór obejmuje opowiadania: "Trujące pasmo”; "Eksperyment profesora Challengera” i "Motor Browna-Pericorda”.

Lilie królowej. Siostry

Lucyna Olejniczak

Napisana z rozmachem opowieść udowadniająca, że ludzkie emocje niezależnie od czasów są zawsze takie same. Litwa, rok 1382. Ośmioletnia Milda cudem unika śmierci podczas napaści Krzyżaków na jej rodzinną wioskę. Zabrana do Wilna przez starszego brata, wojownika pogańskiego kniazia Jagiełły, uczy się od bratowej sztuki zielarstwa. W tym czasie jej rówieśniczka, niepokorna Amalia, wiedzie wygodne życie w węgierskiej stolicy Andegawenów jako dwórka i najbliższa przyjaciółka młodziutkiej królewny Jadwigi. Sielankę tę burzy tajemnica jej pochodzenia, wyjawiona przez umierającą w klasztorze matkę. Na pozór obie dziewczyny żyją w całkiem odrębnych światach, kiedy jednak córka Ludwika Węgierskiego niespodziewanie zostaje królową Polski i przybywa do Krakowa, ich losy splatają się już na zawsze. Mijają lata i dziewczęta uświadamiają sobie, że na Wawelu robi się coraz bardziej niebezpiecznie. W świecie dworskich układów oraz intryg czują się bezbronne. Lecz wcale nie zamierzają się poddawać Lucyna Olejniczak urodziła się i mieszka w Krakowie. Z zawodu laborantka medyczna, były pracownik Katedry Farmakologii UJ, jako pisarka zadebiutowała już na emeryturze. Dużo podróżuje, lubi poznawać nowych ludzi, łatwo się zaprzyjaźnia. Wielbicielka kotów i wnuczki. Autorka m.in. bestsellerowej sagi "Kobiety z ulicy Grodzkiej".

Zaczęło się w Radomiu

Konrad Mazur

Nie masz pojęcia, jakie rzeczy działy się w Radomiu... A gdyby tak cofnąć się w czasie, to co moglibyśmy zobaczyć? Bojaźliwego Mojżesza (sic!), piramidy w Radomiu, potępione dusze powstańców styczniowych, alternatywną wersję własnego żywota? A co, gdybyśmy teraz rozejrzeli się dookoła kogo moglibyśmy dostrzec? Czy przede wszystkim wiedzielibyśmy, kogo widzimy? Czy zastanawiamy się, kim jest dystyngowany starszy pan, który nas przed chwilą minął, lub kim jest tajemniczy mężczyzna siedzący nieopodal nas w barze? Czy rozważamy, jak różnie mogłyby potoczyć się losy nastoletniego Seby, przedstawiciela młodzieży patriotycznej, gdyby znalazł się w innym możliwym świecie? Czy próbujemy odpowiedzieć sobie na pytanie, czy to, co nas otacza, jest do bólu zwyczajne, czy też nic nie jest takie, jak się wydaje? A może nie będziemy w stanie nigdy się tego dowiedzieć? Pomyślał, że wyjdzie teraz z tej piekielnej maszyny, opluje ją, okazując tym samym kompletny brak szacunku dla tego urządzenia, i wróci do domu. A od jutra zastanowi się nad sensem palenia marihuany. Mateuszowi też tak poradzi.

Na wiosnę

Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Na wiosnę I Z daleka od ludzkiego zgiełku i mrowiska  wstaje wiosna. Już w kępie lianów, palm i wici  jaguar cętkowaną, lśniącą skórą błyska  i iskrzącym bursztynem wielkich oczu świéci.    Jakoby liść potworny z olbrzymiego drzewa,  któremu na gałęziach gwiazdy lśnią jak rosa;  leży płaski, błyszczący, a przez gąszcz się wlewa  ku niemu fali słońca tęcza złotokosa. [...]Kazimierz Przerwa-Tetmajer Ur. 12 lutego 1865 w Ludźmierzu Zm. 18 stycznia 1940 w Warszawie Najważniejsze dzieła: Na Skalnym Podhalu (1910), Legenda Tatr (1912); wiersze: Eviva l'arte; Hymn do Nirwany; Koniec wieku XIX; Prometeusz; Lubię, kiedy kobieta; Widok ze Świnicy do Doliny Wierchcichej; Pieśń o Jaśku zbójniku; List Hanusi. Poeta, jeden z czołowych przedstawicieli polskiego modernizmu (Młodej Polski); spośród jego obfitej twórczości poetyckiej najistotniejsze dla historii literatury pozostają wiersze z drugiej (1894), trzeciej (1898) i czwartej (1900) serii Poezji, oddające ducha dziewiętnastowiecznego dekadentyzmu, pesymizmu egzystencjalnego, a także fascynacji myślą Schopenhauera i Nietzschego oraz mitologią i filozofią indyjską, które właściwe było pokoleniu Tetmajera, szczególnie młodopolskiej bohemie. Tetmajer zasłynął ponadto jako autor śmiałych erotyków, a także piewca górskiej przyrody Tatr i popularyzator folkloru podhalańskiego; pisał również dramaty (Zawisza Czarny, Rewolucja, Judasz), nowele i powieści (Ksiądz Piotr; Na Skalnym Podhalu; Legenda Tatr; Z wielkiego domu; Panna Mery). Był przyrodnim bratem Włodzimierza Tetmajera, stanowił prototyp postaci Poety z Wesela Wyspiańskiego. Jego ojciec, Adolf Tetmajer, brał udział w powstaniu listopadowym i styczniowym; matka, Julia Grabowska, należała do tzw. koła entuzjastek, literatek skupionych wokół Narcyzy Żmichowskiej. Podczas studiów na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (1884-1886) zaprzyjaźnił się z Lucjanem Rydlem, Stanisławem Estreicherem i Ferdynandem Hoesickiem. Zajmował się twórczością poetycką i pracą dziennikarską w "Kurierze Polskim" (współredaktor 1989--93), "Tygodniku Ilustrowanym", "Kurierze Warszawskim" i krakowskim "Czasie". Przez wiele lat pełnił funkcję sekretarza Adama Krasińskiego (wnuka Zygmunta, zajmującego się wydawaniem spuścizny autora Nie-Boskiej komedii) i w tej roli przebywał w Heidelbergu (1895). W czasie I wojny światowej był związany z legionami Piłsudskiego (redagował pismo "Praca Narodowa"); po wojnie wdał się w spór polsko-czechosłowacki o linię graniczną w Tatrach, był organizatorem Komitetu Obrony Spisza, Orawy i Podhala oraz prezesem Komitetu Obrony Kresów Południowych. W 1921 został prezesem Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy Polskich, a w 1934 członkiem honorowym Polskiej Akademii Literatury. Drugą połowę życia poety naznaczyła choroba. Powikłania wywołane kiłą doprowadziły najpierw do zaburzeń psychicznych (które ujawniły się już podczas obchodów 25-lecia jego twórczości w 1912 r.), a w późniejszym czasie do utraty wzroku. Pod koniec życia Tetmajer egzystował dzięki ofiarności społecznej, umożliwiono mu mieszkanie w Hotelu Europejskim w Warszawie, skąd został eksmitowany w styczniu 1940 r. przez okupacyjne władze niemieckie. Zmarł w Szpitalu Dzieciątka Jezus z powodu nowotworu przysadki mózgowej oraz niewydolności krążenia. Jest pochowany na Cmentarzu Zasłużonych w Zakopanem; na warszawskich Powązkach znajduje się jego symboliczny grób. Przeczytaj artykuł o autorze w Wikipedii Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.