Studio Parodii

Michał Zantman

Studio Parodii to zbiór humorystycznych, krótkich scenek, bajek, opowiadań, wierszyków komentujących naszą pełną absurdów rzeczywistość. Można w nich odnaleźć echa wydarzeń politycznych, społecznych, kulturalnych. Wzmianki z gazet, wiadomości, programy telewizyjne, ulotki reklamowe są punktem wyjścia dla poszczególnych tekstów (sparodiować można praktycznie wszystko).  Humor oparty jest na odwracaniu znaczeń, zabawie słownej, grotesce. Prozaiczne, codzienne wydarzenia nabierają waloru doniosłości, a osoby, które w nich biorą udział (profesor Niemądry, Brytfanna de Pryszcz, Eustachiusz Trąbka- Trąbczyński, Alojzy Ożeszty!szkiewicz i inni) urastają do rangi wybitnych osobistości świata nauki, kultury, życia publicznego. Michał Zantman (1965) urodził się i mieszka w Krakowie. Z wykształcenia prawnik, absolwent jednego z krakowskich uniwersytetów (kto wie nawet, czy nie Jagiellońskiego – przy tej ilości uniwersytetów naprawdę łatwo się pomylić), autor „Krajobrazu z atramentowym wieczorem” (Mamiko 2006), twórca i dyrektor Studia Parodii. Jest również założyłem i kustoszem Przenośnego Muzeum Rzeczy Bezwartościowych., a także współzałożycielem Fundacji Niemądrych. Promuje poezję i sztuki teatralne. Masowemu odbiorcy przybliżył między innymi postaci takiego formatu jak Bibianna Pieluszko czy Margaryna Masełko.

Zapiski na chusteczkach

Katarzyna Krzan

Zbiór opowiadań powstających w ciągu kilku lat. Inspiracją dla tekstów stały się doświadczenia mistyczne, obserwacje kultury popularnej, sny, marzenia, fascynacje literaturą iberoamerykańską.Opowiadania te ukazywały się w różnych pismach, między innymi Kurierze Literackim, SosnArcie, ArtAnonsie, a także w kilku magazynach i stronach internetowych.Zapiski na chusteczkach są zbiorem najciekawszych opowiadań autorki, wśród których między innymi: Anioły, Zapiski na chusteczkach higienicznych, Mariposa, Święty spokój, Taniec u wód, Spacer po lodzie, Pokarm biogeniczny, Pociąg pociągiem i wiele innych. Fragment: Królewna Śnieżka obudziła się dziś bardzo późno. Wszystko przez to, że krasnoludki strasznie chrapały i królewna zasnęła dopiero o świcie, gdy małe ludziki w czerwonych ubrankach udały się już do pracy. Od kilkudziesięciu lat krasnoludki pracowały dla skrzatów świętego Mikołaja, które nie radziły sobie z robieniem zabawek. Skrzaty poprosiły o pomoc bezrobotne krasnoludki, które zgodziły się na współpracę po dość długich pertraktacjach i zredagowaniu szczegółowego kontraktu. Krasnoludki szukały na śmietnikach starych zabawek, które potem skrzaty przerabiały na nowe. Taki bożonarodzeniowy recycling...- A ja? - upomniała się zniecierpliwiona długim wstępem królewna. - Przecież miało być o mnie!To prawda. Bajka o Śnieżce...- Jaka bajka? Jaka bajka?! Codziennie to samo: rano spacer, sprzą-tanie, gotowanie dla siedmiu głodomorów, po obiedzie śpiączka, leżenie w szklanej trumnie i całowanie ze znużonym, przypadkowym przechod-niem. To ma być bajka?! Rutyna! Ale koniec z tym. Uciekam. Mam dosyć tych durnych krasnali.- Ale... - odezwał się nieśmiało narrator, choć nie wolno mu roz-mawiać z postaciami.- Nie ma żadnego ?ale". Idę. A ty siedź cicho i opowiadaj!Królewna pozbierała swoje rzeczy, zrobiła sobie makijaż, potłukła z wściekłością wszystkie talerze w kuchni i wybiegła z domku.- Będzie wyglądało na porwanie. Hi, hi, hi. Krasnalom czapy opadną. Pewnie będą podejrzewać wilka. Śledztwo potrwa jakiś czas, bo nie są najbystrzejsi, a tymczasem ja będę już w Hollywood - mówiła Śnieżka w kierunku biegnącego za nią z notatnikiem narratora.Po latach nudnego życia Śnieżka stała się wredną, zgorzkniałą ak-torką, która co wieczór musi odgrywać taką samą rolę, mając jednocześnie przekonanie, że jej niewątpliwy talent więdnie w starych dekoracjach. Śnieżka chciała zostać piosenkarką.- Jak spotkam Czerwonego Kapturka to powiem jej, żeby nie szła dalej, bo jej wędrówka kojarzy się zboczonym psychiatrom z dojrzewa-niem seksualnym. Zresztą, ciekawe, jak ona ma naprawdę na imię, bo czerwony kapturem to tylko ksywa. Zresztą, to czerwone, co nosi na głowie już dawno stało się szare.- La, la, la, la! Śnieżka usłyszała nagle na poziomie swoich stóp cienki zaśpiew. Spojrzała w dół, by potwierdzić swoje najgorsze przeczucia. Rzeczywiście: w trawie migało coś niebieskiego.- Smurfy! - wykrzyknęła przerażona i zaczęła uciekać. Krasnoludki opowiadały, że Smurfy roznoszą jakiegoś wirusa, od którego są niebieskie. Same się uodporniły, choć zatraciły cechy płciowe, ale wirus może być bardzo niebezpieczny dla innych.

Polska, wielka rzecz. Esej o ustroju Polaków

Witold Głowacki

Jak powstało nasze państwo? Jak było rządzone? Jak zmieniało się przez wieki? Czy zmieniało się na lepsze czy gorsze? Jaką odegrało rolę w rozwoju cywilizacji europejskiej? Może się wydawać, że historycy po wielokroć odpowiedzieli już na te i podobne pytania. Wszystkich jednak, którzy tak myślą, ten esej wyprowadzi z błędu. Autor zabiera bowiem Czytelnika w głąb słabo poznanej krainy, jaką jest Polska z jej republikańskim rodowodem i dziedzictwem. Paradoksem książki jest to, że im bardziej autor zagłębia się w „mrok średniowiecza”, to kraj przodków coraz wyraźniej staje się lustrem Polski współczesnej. Albo raczej staje się coraz bardziej jasne, że dzisiejsza Rzeczpospolita z tamtej, najdawniejszej Polski wprost się wywodzi. I możemy jedynie żałować, że z nauk przodków o państwie tak mało pojęliśmy. O ile bowiem lepszym społeczeństwem – wspólnotą, rzeczą pospolitą właśnie – byśmy byli, gdybyśmy chociaż rozumieli pojęcia, którymi posługujemy się każdego dnia. Bo są to przecież pojęcia, które przodkowie ukształtowali stosownie do ich społecznej funkcji. Przodkowie... Któż z nas wie, że powinniśmy ich szukać już w gronie tych, którzy tworzyli państwowość wielkomorawską? A przecież świadczy o tym choćby polskie cięcie „na szlachcica”. Oraz te źródła historyczne, które w dobie internetu stają się powszechnie dostępne. W taki właśnie sposób, wykorzystując  pomijane świadectwa i wychodząc od problemu społecznego znaczenia postrzyżyn, autor już w pierwszym rozdziale wykazuje wielkomorawskie korzenie polskiego szlachectwa. Jeśli więc esej zaczyna się jak u Hitchcocka trzęsieniem ziemi i burzeniem fundamentów nauczania o początku naszego państwa, to co jest w kolejnych rozdziałach? Strach nawet pomyśleć. Strach pomyśleć o tym, jak mało wiemy o historii Polski. A przecież przeszłość naszego narodu jest jak bajkowy Sezam – to skarbnica bogactwa, z którego każdy może czerpać. O ile zna hasło... Magiczne zaklęcie, które otwiera bramę do kraju dawnych Polaków, to: „ustrój organiczny”. Co to takiego i z czym to należy jeść? Właśnie... Przecież wszystko już ponoć wiemy o naszej historii. Naprawdę? Polska, wielka rzecz to niekonwencjonalna opowieść o genezie i przeszłości polskiego państwa, która zawiera szereg śmiałych i zaskakujących, ale też rzeczowo wyłożonych tez. Choć wszystkie w istocie można sprowadzić do jednej – jako naród mamy z kogo być dumni! Bo to przecież Polacy są pionierami nowożytnej demokracji parlamentarnej. Ale kto o tym wie? Witold Głowacki   Rocznik 1973. Absolwent nauk społecznych i politologii na UAM w Poznaniu. Pasjonat historii i odkrywca nieznanych stron dawnej Polski. Zgodnie z zasadą, że lepiej późno niż wcale, żywot czterdziestolatka rozpoczyna od wydania eseju i podjęcia współpracy z kwartalnikiem Klubu Jagiellońskiego „Pressje”.

Kropla Życia

Oliwia Tybulewicz

Wioletta pracuje jako kelnerka w Lunie, pubie tłumnie odwiedzanym przez istoty nadprzyrodzone, bezwstydnie kradnące wszystko, co się da i pod byle pretekstem wszczynające bójki. Pewnego dnia w wyniku niefortunnego zbiegu okoliczności wchodzi w posiadanie eliksiru należącego do wpływowej wampirzycy, hrabiny Kraus. Kierowana ciekawością, postanawia go wypróbować i w efekcie następnego ranka budzi się z potwornym bólem głowy i amnezją, ale za to bez bezcennej fiolki. Wiedząc, że prędzej czy później dołączy do grona podejrzanych, dziewczyna rozpoczyna wyścig z czasem. Po drodze przyjdzie jej stawić czoła nie tylko wampirzym klikom, niesfornym klientom pubu i skrzyżowaniu psa z krokodylem, ale także, co gorsza, próbującej za wszelką cenę wyswatać ją mamie.   Czy Wioletcie uda się na czas odzyskać pamięć i fiolkę? A może przy okazji odnajdzie coś o niebo cenniejszego?   Oliwia Tybulewicz   Urodziła się w Bydgoszczy, obecnie mieszka w Trójmieście. Jest absolwentką teorii ekonomii na UMK, choć wybierając studia zastanawiała się też nad filologią angielską i japonistyką. Uwielbia podróże, gry planszowe, kulturę Japonii i klimat lat osiemdziesiątych XX wieku.

Dawno, dawno temu

Agata Chmielewska

Bajka "Dawno, dawno temu..." adresowana jest do wszystkich czytelników bez względu na wiek. Jest to opowieść o stworzonkach żyjących w wielkiej puszczy. Te małe stworki na zimę zapadają w sen. Jednak pewnej zimy coś budzi ich z objęć słodkich snów. Zaniepokojone postanawiają sprawdzić, co się takiego stało. To czego się dowiedziały wprawiło ich w zdumienie i wywołało ogromny niepokój. Wiedzą, że same sobie nie poradzą. Udają się więc do swojej przyjaciółki, czarodziejki Urszuli. Czy jednak Urszula zdoła im pomóc? Jakie niebezpieczeństwo czyha na leśne stworki? Agata Chmielewska Będąc mała dziewczynką marzyłam, że zostanę wielką pisarką lub sławną malarką, lub bardzo dobrym adwokatem, który będzie stawał w obronie niesłusznie skazanych. Życie jednak zweryfikowało moje marzenia. Nie jestem tym kim chciałam być, mimo to nie żałuję swoich marzeń, bo póki jeszcze żyję to wszystko może się zdarzyć. Mam za to wspaniałe córki , kochającego męża, psa, kota, chomika, rybki w akwarium, pełne półki książek i to jest mój cały świat.

Commissario Sigaro Tom 2

Dorota Kuśnierz

Druga część komiksu.

Zemsta kobiet

Marcin Brzostowski

Zemsta kobiet to mini-powieść (kryminał), której główny bohater, inspektor Franco Fog, ma za zadanie rozwiązać zagadkę dotyczącą zniknięcia kilku osób. Aby to uczynić, musi wniknąć w świat podejrzanych lokali, w których roi się od upadłych kobiet, striptizerów czy też handlarzy bronią. Gdy życie uczuciowe pana inspektora zacznie przypominać romans z filmu Casablanca, a faszyści z Warszawy okażą się nie tymi, za których się podają, do akcji wkroczą pałające żądzą odwetu feministki. Czym skończy się dla Franco Foga spotkanie z niedocenianym przeciwnikiem, niech przekona się sam Czytelnik.

Grzechy Kozaków

Jan Kochańczyk

Kozacy jak pisał Aleksander Bruckner urośli od końca XVI wieku z mętów społecznych, Tatarów (w najdawniejszych czasach Tatarzy przeważali) oraz Rusi, coraz liczniejszej, aż wszystkie inne składniki pochłonęła. Kozacy to jabłko niezgody pomiędzy Polską a Turcją. Dawniej na gorącym pograniczu dominowali zbiegli z Krymu Kozacy tatarscy, do nich dołączali Rusini, rekrutujący się głównie z miejscowości nad Dnieprem. Pograniczne konflikty, jak pisał w roku 1585 hetman Zamoyski, nieustannie budzą gniew tego smoka sułtana. Na Siczy (jednej z wysp dnieprowych) mieli Kozacy na zimę skład swej broni i łodzi, pilnowanych przez mały oddział. Po buncie Chmielnickiego Sicz stała się w gruncie rzeczy drugą Rzeczpospolitą, z hetmanem, pisarzem generalnym (niby kanclerzem) i radą kozacką (niby sejmem walnym). Pierwsi tatarscy kozacy rozpłynęli się w ruskich. Nazwę: Kozacy, oznaczającą właściwie zbójów zapisano w księgach polskich już w roku 1388. Uchodzili wtedy za ma-hometan. Długosz zauważył, że to tatarska nazwa zbiegów i zbójów. W następnych stuleciach Kozacy zamienili się w rodzaj zakonu rycerskiego bez kobiet! słynącego ze srogiej dyscypliny. Tępiono ich mieczem i szubienicą, ale na jednego przybywało ich dziesięć pisał autor Encyklopedii staropolskiej. Także chłopi, a nawet szlachcice polscy zasilali szeregi Kozaków. Dołączył do nich między innymi sławny banita Samuel Zborowski i został hetmanem Samuchem. Wyróżniano dwa rodzaje Kozaków osiadłych, mieszkających na włości i niżowych, Zaporożców, nie uznających żadnej zwierzchności poza własnym samorządem. Kozacy z wiosek często zasilali szeregi Zaporożców, szczególnie podczas wojen i buntów chłopskich. Polacy (Lachowie), najczęściej katolicy, byli postrzegani przez prawosławną ludność ruską jako pyszni panowie. Dorabiali się dużych, niekiedy gigantycznych majątków na Ukrainie. Wrogość do Lachów narastała od początków XVII wieku; trzeba przyznać, że Polacy odpłacali im często pięknym za nadobne. Hetman wielki Koniecpolski w uniwersale z roku 1637 pisał po buntach na Ukrainie, że lepsza jest rzecz, żeby pokrzywa na tym miejscu rosła, aniżeli żeby się zdrajcy Jego Królewskiej Mości i Rzeczypospolitej tam mnożyli. Hetman Żółkiewski pisał, że Kozacy to jest stek hultajstwa z różnych narodów zebrany, przywykły do łotrostwa. Kozacy dońscy, kubańscy, uralscy podobnie jak Zaporożcy, na pobliskich ziemiach tworzyli społeczności złożone ze zbiegów z różnych stron świata. Wstępowali często w służbę państwa moskiewskiego; uzyskiwali wolność osobistą, ziemię na własność i samorząd z wybieralnymi atamanami. Odegrali dużą rolę w podboju ziem tatarskich i Syberii. Starszyzna na ogół wspierała carów, natomiast masy często brały udział w powstaniach chłopskich Razina, Pugaczowa i in. Od XIX wieku popierani przez rządy carskie, tworzyli odrębne kozackie wojska, używane często do tłumienia ruchów narodowych. W czasie Rewolucji Październikowej bogaci Dońcy walczyli w obronie cara; masy występowały przeważnie po stronie czerwonych. Włączeni przez Stalina do socjalistycznej rodziny wtopili się w nią i zatracili kozacką odrębność. Spis treści: Jak żyć bez kobiet? 5 Jak rodzili się Kozacy 11 Unia niezgody 16 Bunt Chmielnickiego 24 Kozacka fantazja 34 Piotr zaczął, Katarzyna skończyła 39 Teraz czas na legendy: 42 rosyjska wersja historii Kozaków 42 Czerń u Gogola 48 Na wzór Gogola: 55 Stalin pisze kozacką operę! 55 Polskie spojrzenie 60 na kozacką republikę 60 Niebezpieczne związki 67 Słownik kozacki 78 Bibliografia 106 Jan Kochańczyk Dziennikarz. Absolwent Uniwersytetu Śląskiego (polonistyka). Od roku 1975 redaktor ogólnopolskiej gazety Sport (Katowice). Droga zawodowa: od korektora do zastępcy sekretarza redakcji, kierownika działu publicystyki i szefa redakcji dodatków kolorowych. Publikacje dotyczące głównie sportów lotniczych, lekkoat-letyki, pływania i problemów ruchu olimpijskiego. Nagrody dziennikarskie i literackie miedzy innymi Grand Prix prezesa koncernu prasowego RSW (Warszawa) za cykl publikacji dotyczących sportu zawodowego w krajach socjali-stycznych (1989). Polskie opinie i dyskusje odbiły się wtedy echem także w Związku Radzieckim (epoka pieriestrojki Gorbaczowa) i przyspieszyły reformy ruchu olimpijskiego po naradzie na Kubie. Nagrody w konkursach na artykuły i opowiadania sportowe. Od 1991 roku zastępca redaktora naczelnego tygodnika filmowego Ekran, przeniesionego w tym czasie z Wars-zawy do Katowic (Grupa Fibak Noma Press). Od 1994 zastępca redaktora naczelnego tygodnika Panorama. Współpraca z katowickimi redakcjami Dziennika Śląskiego, Wieczoru, Integracji Europejskiej i in. Wydania książkowe m. in. Filmowe skandale i skandaliści (Twój Styl, 2005) oraz Ścigany Roman Polański (część biograficzna).

Portfolio

Miłosz Kamil Manasterski

Z posłowia Karola Samse Manasterski jest humorystą, ironicznym i niezwykle spostrzegawczym. Czerpie z dziedzictwa Rabelais'go, Villona, rewaloryzuje pojęcie mitu, opierając się na egzemplifikacjach z Księgi Rodzaju (Noe, Sodoma, Gomora, żona Lota). I w tej radośnie ironicznej gorączce przechodzenia od narracji do narracji nagle mniej więcej w połowie książki -napotykamy opór poetyckiej materii. Ze zdumieniem odkrywamy, że Miłosz Kamil Manasterski z humorysty przeistacza się w katastrofistę. Opowieść o człowieku niespodziewanie zmienia swój bieg. Tak jak może zmienić życie przeprowadzka z Sodomy do Gomory wskutek zalanego mieszkania (...) W tym właśnie kryje się atut tej poezji jej niestabilność, to psychologicznie uwiarygodnione przejście od kpiny do lęku tak bardzo ludzkie, bliskie człowiekowi, tak bardzo go definiujące jak tytułowe portfolio... SPIS TREŚCI potop. zapiski. 5 POTOP DZIEŃ PIERWSZY 7 POTOP DZIEŃ DRUGI 8 POTOP DZIEŃ TRZECI 9 POTOP DZIEŃ CZWARTY 10 POTOP DZIEŃ PIĄTY 11 POTOP DZIEŃ SZÓSTY 12 POTOP DZIEŃ SIÓDMY 13 POTOP DZIEŃ OŚMY 14 PO POTOPIE 15 martwa natura ze strzykawką 17 PRZED GABINETEM 19 NOC W PRZYCHODNI 20 TERAPIA ŚWIATŁEM 21 MARTWA NATURA ZE STRZYKAWKĄ 22 NADZIEJA 23 SZPTAL ZAKAŹNY 24 ZASADY HIGIENY 25 HOSPITALIZACJA 26 sodoma żegna 28 MIASTO NOCĄ 30 MIŁOŚĆ W SODOMIE 31 NOWY DZIEŃ WSTAJE 32 GODZINY SZCZYTU 33 ZACHÓD SŁOŃCA W SODOMIE 34 MILCZENIE JEST ZŁOTEM 35 ODROCZENIE 36 SODOMA ŻEGNA / GOMORA WITA 37 seanse 39 PORANEK 41 POŁUDNIOWY SEANS (MULTIBABYKINO) 42 POPOŁUDNIOWY SEANS 43 WIECZORNY SEANS 44 NOCNY SEANS 45 gomora wita 47 UCIECZKA Z SODOMY 49 SPACER 50 ZANIM 51 LUDZIE Z SODOMY 52 OCALENIE 53 ostatni tramwaj 55 MSZA ZA MIASTO ŁÓDŹ 57 NIEPOTRZEBNE SŁOWO INTELIGENCJA 58 SENNIK POLSKO-EGIPSKI 59 CENZURA 60 OSTATNI TRAMWAJ 61 WYŚCIG W POKOJU 62 POETA I RÓŻE 63 Karol Samsel o portfolio 66 Więcej wierszy? Strona : www.manasterski.eu Blog: www.manasterski.blogspot.com e-mail: milosz@manasterski.eu Miłosz Kamil Manasterski ur. 1977 r. w Kaliszu. Poeta, prozaik, animator kultury. Redaktor naczelny Magazynu Związku Literatów Polskich www.literaci.eu. Członek Zarządu Głównego Związku Literatów Polskich, Skarbnik Oddziału Warszawskiego ZLP. Zawodowo związany z literaturą pracował m.in.. w Akademickim Ośrodku Kultury i Śródmiejskim Forum Kultury w Łodzi, Państwowym Instytucie Wydawniczym i Bielańskim Ośrodku Kultury w Warszawie. Od 2002 r. pracuje w Domu Kultury w Łomiankach, gdzie m.in. realizuje cykl spotkań Na strychu w Łomiankach podczas której prezentuje twórczość najlepszych polskich poetów. Wydał zbiory poezji: Zasady gry (arkusz poetycki, Oficyna Wydawnicza Obrzeża, Zgorzelec 1999 - Nagroda VII Nadnyskich Spotkań Literackich), Sztuka czytania (Warszawa 2005) Nagroda za Debiut Światowego Dnia Poezji 2006), Spa (Warszawa 2007), Portfolio (Warszawa 2008), Notebook Norwida (Warszawa 2009), Złote i czerwone - książka dwujęzyczna - przekład na język chiński Ju Shan (Łódź 2010), zbiór opowiadań Tramwaj zwany 805N (e-bookowo.pl). Laureat wielu ogólnopolskich konkursów w dziedzinie poezji i prozy, obecnie sam ocenia wiersze jako juror. W roku 2009 był gościem China Writers Association - jako delegat ZLP przebywał w Pekinie i Szanghaju. W roku 2011 reprezentował Polskę na I Festiwalu Poezji Moskwa-Abramcewo. Dwukrotnie był gościem Międzynarodowego Listopada Poetyckiego w Poznaniu, od 2007 roku uczestniczy w Międzynarodowym Festiwalu Warszawska Jesień Poezji a także w Spotkaniach Literackich na Kurpiach - obecnie Festiwal Literacki Kupiszewiada w Ostrołęce. Przekładany na język rosyjski, chiński, wietnamski i słowacki. Zajmuje się popularyzacją poezji i czytelnictwa wśród młodzieży, jego specjalnością są mutlimedialne spotkania autorskie i prelekcje. Strona autora: www.manasterski.eu.

Nail. Cykl Pendorum część X

Krzysztof Bonk

Części X – XI cyklu Pendorum opowiadają historię Anrei na kontynencie Nelorum, gdzie rozprzestrzenia się inwazja wszechwładnego dominium Akros. Części X – XI można czytać niezależnie, a także z wyłączeniem części V – IX cyklu.

Piszę, bo chcę! Poradnik kreatywnego pisania. Jak napisać książkę?

Krystyna Bezubik

Piszesz do szuflady? A może nigdy jeszcze nie pisałaś, ale zawsze o tym marzyłaś? Od dawna planujesz: „Napiszę, książkę, ale… - nie mam czasu, - nie jestem pewna, czy się uda, czy mam talent, - ciągle słyszę w swojej głowie głos mówiący: „Przestań, tylko się ośmieszysz, to nie dla ciebie”, - nie mam odpowiedniego wykształcenia, robię błędy ortograficzne, - inne. Po „ale” można wstawić cokolwiek. Każdy powód może być dobrym pretekstem do niepisania. Jednak czy warto trzymać teksty zamknięte w szufladzie? Czy warto spełnianie marzeń odkładać na bliżej nieokreśloną przyszłość? Krystyna Bezubik, autorka książki „Piszę, bo chcę. Poradnik kreatywnego pisania” twierdzi, że nie. Zawsze jest dobry moment, by zacząć. Mówi o tym w trakcie swoich warsztatów i kursów pisarskich. Poradnik „Piszę, bo chcę” to: 220 stron porad pisarskich, dialogów o pisaniu i kilkadziesiąt ćwiczeń. Poradnik kreatywnego pisania „Piszę, bo chcę” pod pewnym względem jest szczególny – posiada strukturę dialogów między czterema osobami: prowadzącą kurs kreatywnego pisania i trzema kursantkami – kobietami, które chciałyby pisać, ale stale coś je powstrzymuje. Czytając książkę, poczujesz się, jakbyś sama uczestniczyła w kursie kreatywnego pisania. Dzięki lekturze poradnika „Piszę, bo chcę” dowiesz się: – jak pokonać blokady twórcze, – gdzie szukać inspiracji, – jak budować motywację do pisania, – jak znaleźć czas na pisanie, – jak ćwiczyć warsztat pisarski (od planowania książki po jej wstępną redakcję). Do wersji e-bookowej poradnika dołączone są: - nagrania audio ćwiczeń o charakterze wizualizacji („Wyobraź sobie…”), - tomik opowiadań pt. „Podróż”. Według jednej z pierwszych czytelniczek: „Piszę, bo chcę. Poradnik kreatywnego pisania” to książka, która obala mity dotyczące pisania, a jednocześnie stanowi narzędzie doskonalenia warsztatu pisarskiego. (…) Poradnik Krzysi udowadnia, że pisanie to sztuka wymagająca pracy. Zaangażowania. Dyscypliny. Czasu. Że pisania można się nauczyć. Że pisanie można ćwiczyć. Że pisanie to zawód jak każdy inny. Ela

Sen

Janusz Brzozowski

"Sen" to kolejna kryminalna zagadka rozwiązana przez małżeństwo Piotra i Annę Balickich. Tym razem autor zabiera nas do australijskiego miasta Bunbury na południu stanu Zachodniej Australii. "Sen" to historia, która z realistycznego snu Anny przełożyła się na realny świat i zdarzyła się naprawdę. Ta wyśniona sprawa kryminalna ma wiele wątków i skomplikowanych zagadek, które - jak w każdej książce Janusza Brzozowskiego - na końcu pięknie się wyjaśniają, zaskakując czytelnika. Po huraganie, jaki nawiedził dom Anny i Piotra posesja ich zostaje całkowicie zrujnowana łącznie z garażem przygniecionym przez wyrwane z korzeniami drzewo. Grupa przyjaciół z odległego Brisbane postanawia przyjechać, by pomóc im w porządkowaniu ich rezydencji. Przy okazji zamierzają celebrować urodziny jednego z przyjaciół i omówic ostatnie szczegóły przygotowań do wydobycia z dna Pacyfiku tajemniczej dziewiętnastowiecznej, rosyjskiej fregaty pełnej złota. Jednak zdrada małżeńska doprowadza do wmieszania się niepożądanych osób w sprawę wyprawy wydobywczej. W wyniku ich działań giną ludzie. Pierwszą ofiarą jest kobieta, jedna z przyjaciółek Piotra z odległych czasów, zaangażowana w wydobycie fregaty. Morderstwo zostaje popełnione w garażu w czasie niszczycielskiego huraganu. Piotr nie widział ofiary, swojej przyjaciołki od wielu lat, ale policja twierdzi, że kobieta ta przyjechała do Balickich na wyraźne zaproszenie Piotra, mając na to dowody...  

Wpływ działań kierowniczych na zachowania pracowników

Ilona Dukaj

Style kierowania stosowane w przedsiębiorstwach wywierają znaczący wpływ na sposób zachowania pracowników, ich reakcje i motywację do pracy. Role kierownicze stale ulegają modyfikacjom, przystosowując się do warunków ekonomiczno-społecznych, w jakich musi funkcjonować organizacja. Rola menedżerów polega na spajaniu idei i celów organizacji z działaniami pracowników. Aby ten cel był osiągany w sposób skuteczny wiele zależy od postaw pracowniczych. Celem pracy jest identyfikacja wpływu działań kierowniczych na postawy i zachowania pracowników. Praca składa się z czterech rozdziałów.W pierwszym rozdziale została scharakteryzowana specyfika funkcjonowania na rynku małej firmy jako wiodącej formy przedsiębiorczości w dzisiejszych warunkach rynkowych. Ukazano tu cechy i cele małych firm, warunki ich funkcjonowania pod kątem szans i zagrożeń. Przedstawiono atuty i słabości tej formy prowadzenia własnej przedsiębiorczości, a także zaprezentowano specyfikę kierowania małą firmą, w której, w większości przypadków, właściciel jest jednocześnie kierownikiem i pracownikiem. Jego role są zatem rozłożone na kilka pełnionych przez niego funkcji.Drugi rozdział prezentuje funkcje kierownicze w aspekcie motywacyjnego kształtowania postaw i zachowań pracowniczych. Jedną z ról menedżera jest takie motywowanie pracowników, by wykonywali oni swe zadania i obowiązki z przekonaniem i pełnym zaangażowaniem. Rozdział definiuje pojęcie motywacji i motywowania, przedstawia zasady skutecznego motywowania oraz prezentuje role kierownicze, jako pełniące zasadnicze znaczenie w kształtowaniu postaw pracowniczych.W trzecim rozdziale ukazano determinanty postaw i zachowań pracowniczych. Rozdział ten definiuje pojęcia postawy i zachowania pracowniczego, by następnie przejść do ukazania znaczenia potencjału pracowniczego. Na koniec rozdziału przedstawiono style kierowania w kontekście kształtowania postaw i zachowań pracowniczych. Każdy ze stylów wpływa w odmienny sposób na zachowania pracowników i ich zaangażowanie w wykonywane obowiązki. W ostatnim rozdziale przedstawiono wyniki analizy wpływu działań kierowniczych na kształtowanie postaw i zachowań pracowniczych w małej firmie na podstawie przeprowadzonych wśród pracowników badań ankietowych. Rozdział ten charakteryzuje badaną firmę, prezentuje założenia empiryczne stworzonej na potrzeby niniejszej pracy ankiety, analizuje wyniki badań oraz prezentuje wnioski końcowe wyciągnięte z analiz i założeń teoretycznych.Na końcu pracy zamieszczono bibliografię, spis tabel i rysunków oraz załącznik w postaci ankiety badającej wpływ stylu kierowania na postawy i zachowania pracownicze.   Ilona Dukaj prezentuje rozbudowaną wersję swojej poprzedniej pracy "Style kierowania w małej firmie"   Spis treści: Wstęp    ROZDZIAŁ I.  SPECYFIKA MAŁEJ FIRMY 1. Mała firma w ujęciu kryteriów klasyfikacyjnych    2. Cele małej firmy    3. Warunki funkcjonowania małej firmy - szanse i zagrożenia    4. Atuty i słabości małej firmy5. Specyfika kierowania małą firmą    ROZDZIAŁ II. KIEROWANIE W ASPEKCIE MOTYWACYJNEGO KSZTAŁTOWANIA POSTAW I ZACHOWAŃ PRACOWNICZYCH 1. Pojęcie motywacji i motywowania    2. Zasady skutecznego motywowania    3. Role przywódcze kierownika    ROZDZIAŁ III. ODDZIAŁYWANIE KIEROWNIKA NA KSZTAŁTOWANIE ZACHOWAŃ I POSTAW PRACOWNICZYCH 1.Pojęcie postawy i zachowania pracowniczego    2. Znaczenie potencjału pracowniczego    3. Styl kierowania w aspekcie kształtowania postaw i zachowań pracowniczych    ROZDZIAŁ IV. OCENA WPŁYWU DZIAŁAŃ KIEROWNICZYCH NA KSZTAŁTOWANIE POSTAW I ZACHOWAŃ W MAŁEJ FIRMIE 1.Charakterystyka Firmy    2.Założenia empiryczne    3.Prezentacja wyników analizy    3.Wnioski końcowe    Zakończenie    BIBLIOGRAFIA Spis rysunków    Spis tabel    Załącznik    ANKIETA  

Stare dobre małżeństwo

Mander

      Wszystko co się w życiu dzieje, Można ująć w pewne ramy, Kochanka się z żony śmieje, Bo je różnią kilogramy.   A wyraźna jest różnica, Bo choć waga wszystko zmieści, Ale zwykle kochanica, Lżejsza kilo jest trzydzieści.   Weźmy męża i kochanka, Choć wygląda to na kpiny, Lecz różnicy widzi fanka, Zwykle jakieś pół godziny.   W małżeństwie różnie bywa, Lecz się czepiać nie ma czego, Bo choć ciągle lat przybywa, To nie znajdziesz nic lepszego.

Inteligentne algorytmy

Artur Bieliński

Książka Inteligentne algorytmy obala całą stworzoną w XVIII i XIX wieku teorię gry w szachy. Przeciętny szachista w XVIII grając codziennie 5 partii przez 30 lat rozgrywa  30 * 365 *5 = 54750 partii (55 tysięcy partii), a program komputerowy do gry w szachy Turniej 2na2 już obliczając pierwszy ruch rozgrywa 197281 początków partii, a podczas całej liczącej na przykład 100 ruchów partii w ciągu godziny rozgrywa 20 do 30 milionów wariantów rozgrywanej partii. Doświadczenia kombinacji szachowych gromadzone podczas udanej gry z programem, który wykrywa nawet pojedyńczą ścieżkę do sukcesu w zakresie przewidywania czterech ruchów, podnoszą grę w szachy na nowy poziom. Nie jest to sformułowane poetycko ale faktycznie gra z programem Turniej 2na2 podnosi poziom gry w szachy, a program do gry w warcaby Turniej Warcabowy potrafi rozgrywać zaskakująco inteligentne końcówki partii, które uznalibyśmy już za zremisowane. Artur Bieliński Jestem autorem 2 programów do gry w szachy i 6 programów do gry w warcaby: Kalkulator Szachowy 2na2 (V.10 2010, V.1.1 2010/2011) Turniej poziom 2na2 (V.1.1 2011) Turniej Warcabowy - warcaby 64 polowe (V.1.0 2013) Quiz Warcabowy - warcaby 64 polowe (V.1.0 2013) Turniej Wariantowy Warcabowy - warcaby 64 polowe (V.1.0 2013) Turniej Warcabowy - warcaby 100 polowe (V.1.0 2013) Quiz Warcabowy - warcaby 100 polowe (V.1.0 2013) Turniej Wariantowy Warcabowy - warcaby 100 polowe (V.1.0 2013) Aktualnie programy prezentowane są na stronie http://www.gryiszachy.hitowy.pl Pisaniem programów zajmuję się od 8 roku życia: asembler Z80, ZX81 (pisanie gier i udział w konkursie Klubu Abakus ), ATARI 800XL, asembler 6502 (program do komponowania muzyki prezentowany w 1987r w Krajowej Agencji Wydawniczej), XT, AT286, AT386 (program do projektowania krzyżówek 1993r, po jednym ogłoszeniu otrzymałem zamówienia z całego świata), Pentium; języki asembler 8086, 80286, 80C51, 68HC11, Pascal, C++, Delphi Pascal, C#, oraz inne (JavaScript, HTML, PHP, SQL, CSS) Program Turniej do gry w szachy realizuje algorytm funkcji decyzyjnych i powstał w wyniku rozegrania ponad 200 partii podczas pisania programu i gra tak jak człowiek, natomiast program Turniej do gry w warcaby realizuje inteligentny algorytm maksymalizacji zysku dla 4, 6 lub 8 warstw. Pisanie programów do gry w szachy rozpoczynałem od opracowania kalkulatora szachowego dla 4 ruchów, który wykrywa stan partii: wygraną, remis lub porażkę, oraz potrafi zasymulować i ocenić 4 ruchy w przód, przy czym inteligencja algorytmu polega na umiejętności klasyfikacji ruchów na kategorie: ruchy prowadzące do sukcesu, ruchy przybliżające do sukcesu, ruchy prowadzące do remisu, ruchy przybliżające do remisu, ruchy bez porażki, ruchy ze ścieżką ucieczki przed porażką, ruchy z możliwą porażką i ruchy z pewną porażką. Następnie powstał program Turniej do gry w szachy który wykonuje sam ruchy i może grać: aby wygrać, aby wygrać lub zremisować, lub aby koniecznie zremisować, ponadto program posiada 3 sposoby remisowania w końcówce w tym najatrakcyjniejszy: decyduj się na remis dopiero gdy tracisz możliwość zremisowania.

Z poczwarek w motyle

Patrycja Żurek

Z poczwarek w motyle to opowieść o dwóch kobietach. Ich losy, kiedyś złączone przyjaźnią, w pewnym momencie się rozdzieliły. Każda poszła własną drogą. Spotykają się znów, w tak ważnych dla nich momentach, kiedy jedna z nich przyjechała pożegnać się z matką, a druga walczy z chorobą i depresją. Czy uda im się porozumieć? Jak rozwiążą się losy ich bliskich? Czy przeszłość może mieć tak kolosalny wpływ na życie i czy można o niej zapomnieć? Czy powinno się zapominać?

Świadomy partner, nieświadomy partner

Radosław Borkowski

Jak nie obudzić się za 10 lat obok niewłaściwej osoby? Dlaczego mimo faktu iż bardzo pragniesz znaleźć miłość wciąż wydaje Ci się trudne? Dlaczego Twoje związki się rozpadają oraz jak je budować by były prawdziwe? Dlaczego wciąż pozostajesz w związkach, których nie chcesz? Jak mieć relacje pełną miłości, wsparcia, szacunku, oddania i poświęcenia? Czemu wciąż nieustannie przyciągasz niewłaściwe osoby? Dlaczego reagujesz emocjonalnie? Czemu zakochujemy się w nieodpowiednich partnerach? Co tak naprawdę oznacza miłość? Czy idealny związek jest możliwy? Na te i inne pytania znajdziesz odpowiedzi w poniżej książce. Świadomy partner i nieświadomy partner to wyjaśnienie tego co działa po za tym co nie widać na pierwszy rzut oka. Człowiek zbudowany jest z kości i mięśni, ale mimo tego iż o ich wiesz, nie widzisz ich. Tak samo jest w relacjach, ludzie bardzo często wiemy co robić, jak się zachować, czy zerwać obecną relacje czy nie? Mimo tego ciągle coś nas powstrzymuje, blokuje i przeszkadza. Książka ma na celu pokazanie Ci co działa pod powierzchnia Twojego umysłu i kontroluje nasze życie w aspekcie relacji damsko-męskich. Zauważ, że kiedy uświadamiasz sobie coś, czego wcześniej nie byłeś świadomy, masz moc by podjąć decyzje i to zmienić. Natomiast jeśli czegoś sobie nie uświadamiasz dzieje się to tóż obok Ciebie, a Ty tego nie dostrzegasz więc omija Cie okazja, korzyść lub zmiany obecnej sytuacji na lepszą. Byś mógł wieść szczęśliwa, pełne miłości i udane życie musisz uporządkować to co dzieje się w Twoim wnętrzu, ponieważ to właśnie tam jest źródło tego co doświadczasz na zewnątrz. Uświadom sobie co Tobą kieruje i zmień swoje życie. Zasługujesz na to. Świadomość daje szczęście, świadomość daje miłość i jest najważniejszą umiejętnością jaką powinieneś rozwijać ponieważ to właśnie dzięki niej jesteś w stanie odróżnić co jest dla Ciebie dobre, a co nie. To dzięki niej masz wybór i jesteś wolny.   Jak myślisz, czy w dzisiejszym świecie gdzie słowo takie jak Miłość zostało odrzucone, znalezienie wymarzonego partnera jest możliwe?     Witaj!     Zawsze szukałem prawdziwej miłości. Nie interesowały mnie jakieś tam związki. Chciałem mieć obok siebie osobę z którą będą szczęśliwy, w pełni spełniony, z którą będę się doskonale rozumiał i uzupełniał. Taka osoba  będzie dla mnie wsparciem. Będzie mi oddana, wierna oraz będzie miała podobne przekonania i wartości. Będziemy mieli współnych przyjaciół, pasje, biznes. Zawsze będziemy spędzać czas, razem doskonale się rozumiejąc i dopełniając.     Wiele razy w życiu się rozczarowałem. W młodzieńczym wieku w naszej głowie kształtowanych jest wiele iluzji, błędnych przekonań i "śmieci", które potrafimy nosić przez całe życie, a które mają wpływ na to, jak ono wygląda i będzie wyglądać dopóki nie uporządkujemy tego, co się tam znajduje.     Mimo tego iż nie narzekałem na powodzenie u płci przeciwnej (chyba z uwagi na moją latynoską urodę), to zawsze trafiały mi się "nieodpowiednie" kobiety. Ja robiłem dla nich wszystko, a one po prostu mnie olewały.     Nieustannie widzę jak ludzie doświadczają cierpienia w związkach międzyludzkich. Doskonale to rozumiem, bo sam przez to wszystko przechodziłem. Nie mogłem jednak pozostawić tego z obojętnie i godzić się na los, który mnie spotykał. Postanowiłem dowiedzieć się dlaczego dokładnie tak się dzieje, że jedni ludzie są szczęśliwi w swoich relacjach, znajdują odpowiednie osoby i doskonale im się układa, a inni ponoszą nieustanne porażki i rozczarowań.     Najbardziej bolesny był dla mnie fakt, że taka wiedza nie była dostępna w żadnej szkole, więc musiałem rozpocząć poszukiwania na własną rękę.     Z wielką determinacją i zaangażowaniem zacząłem studiować psychologię, uwodzenie, relacje międzyludzkie, funkcjonowanie umysłu i duchowość. Z książki na książkę, ze szkolenia na szkolenie wszystko zaczynało mieć dla mnie sens i zaczynało się układać niczym mapa z puzzli.     Zrozumiałem, co powoduje, że jedni ludzie odnoszą sukcesy na tym polu, ponieważ ten schemat jest w zasadzie uniwersalny.     Podświadomie nosimy w sobie wiele blokad i lęków, które uniemożliwiają nam osiągnięcie tego czego bardzo pragniemy.     Świadomość według mnie jest najbardziej cenną umiejętnością, która pozwala nam odkryć nasze negatywne przekonania, potrzeby czy iluzje, które sterują naszym życiem i mają diametralny wpływ na to jakiego partnera wybieramy. W zasadzie na wszystkie inne najważniejsze aspekty naszego życia takie jak zdrowie, szczęście czy zarabianie pieniędzy.     Skąd o tym wiem?     Nazywam się Radosław Borkowski. Zajmuję się od 7 lat rozwojem osobistym. Mocno kładę nacisk na rozwój w dziedzinach takich jak psychologia, duchowość, nlp, praca z podświadomością, związki i relacje oraz  funkcjonowanie umysłu.     Mieszanka tej wiedzy, doświadczenie  i natura bacznego obserwatora, pozwoliła mi wyciągnąć pewne wnioski i odkryć pewne mechanizmy, które działają w naszym życiu, a których po prostu nie jesteśmy świadomi. Niszczą nam one nasze życie i związki. Sprawiają, iż relacje z innymi ludźmi i co ważniejsze z samym sobą, przypominają istne pole walki. Nie tak powinno być! Związki z innymi są po to byśmy mogli się nimi cieszyć, by mogły nas budować i wzmacniać. Byśmy za ich pomocą odkrywali siebie i rozwijali swoje talenty, umiejętności czy pasje, ale również wznosili się w obszarze duchowym, psychicznym i fizycznym.     Nie uświadamiamy sobie mechanizmów, które są częścią naszej osobowości i działają poza naszą uwagą i zamiast sprawiać, by nasze życie stało się o wiele bardziej szczęśliwe i spełnione, rujnują wszystko, czego prawdziwie pragniemy.     Wiele moich znajomych, koleżanek i kolegów nieustannie narzeka na to, że spotykają niewłaściwe osoby. Głównie z kilku prostych powodów. Wymienię dwa, które są według mnie najważniejsze:     1.NIEPRECYZYJNE OKREŚLENIE CZEGO SIĘ SZUKA     2.NEGATYWNE PRZEKONANIA I PROGRAMY W PODŚWIADOMOŚCI     Udzielałem porad indywidualnych wielu osobom, które się do mnie zgłosiły i z którymi miałem kontakt. Zauważyłem, że ten sam problem wielokrotnie się powtarzał i w zasadzie rozwiązanie, strategie były podobne. Choć oczywiście każdy jest inny i może mieć różne przekonania, wartości i schematy myślenia oraz działania. Jednak wiele z nich, tych najbardziej powszechnych bardzo często się powtarzało.

Przestrzeń

Kamil Jaszczak

PRZESTRZEŃ - drugi już tomik Kamila Jaszczaka jest laudacją dla szczególnych momentów życia każdego z nas. Dla tych, które łącząc miejsce i czas, pozwoliły nam dostrzec to, co jest w naszym życiu najważniejsze. Wiersze są spojrzeniem na to, co było, co jest i na to, co będzie.

Liczymy do 10

Katarzyna Michalec

Książka zawiera zbiór 78 zadań matematycznych dla dzieci w wieku przedszkolnym. Znajdują się tu ćwiczenia obrazkowe utrwalające liczenie do dziesięciu. Kolorowe obrazki i różnorodność zadań ułatwią zapamiętanie cyfr i sprawią, że niejedno dziecko polubi matematykę. Dzięki zaproponowanym ćwiczeniom dzieci będą mogły przyjemnie i pożytecznie spędzić wolny czas, a tym samym pogłębić swoją wiedzę. Niniejsza publikacja może być pomocna dla nauczycieli wychowania przedszkolnego, opiekunów dzieci, a także rodziców.

Wszyscy umierają

Victoria Chell

Prawda nie zawsze wyzwala, ale miłość zawsze zabija. Gdy w szkole pojawia się Christopher Whittemore, a do miasta wraca Nathan Donovan, Sophie Leftwich wyczuwa kłopoty, bowiem zagadki z przeszłości nieoczekiwanie łączą losy bohaterów. Nathan postara się naprawić dawne błędy, a Chris, który miał się zemścić, przypadkiem się zakocha. Miłość, w którą nie wierzy główna bohaterka, połączy niewłaściwych dla siebie ludzi, co będzie miało zadziwiające skutki. W świecie sekretów, uczuć i zbrodni, Sophie będzie próbowała znaleźć odpowiedzi na pytania, które nie dają spokoju. Co tak naprawdę wydarzyło się czerwcowego wieczoru? I ile wspólnego mają z tym tajemnicze podpalenia mające miejsce piętnaście lat temu? A przede wszystkim: czy rodzina to tylko więzy krwi?

Szklane serce

Maciej Mielus

Jest środek zimy, dla mieszkającego w Katowicach Patryka Milewskiego - młodego, niespecjalnie uznanego pisarza - jest to najgorszy okres życia. W pierwszy dzień roku rozpadł się jego związek z Anetą, kobietą, która była dla niego wszystkim. Od tego czasu egzystuje w marazmie, coraz głębiej zapadając się w sobie. Kolejne próby podniesienia się z tego stanu kończą się fiaskiem, a każdy dzień jego życia wydaje się gorszy od poprzedniego. Doprowadzony na skraj wytrzymałości psychicznej pisarz podejmuje jeszcze jeden wysiłek by wyjść na prostą - zaczyna pracować nad opowiadaniem, którego główny bohater zabija swoją byłą dziewczynę. Rzuca się tym samym w spiralę introspekcji, która prowadzi do niespodziewanych odkryć. Okazuje się, że nic nie jest takie, jakie się wydawało...   Szklane Serce to debiutancka powieść Macieja Mielusa. Jest to ambitne połączenie melodramatu i powieści psychologicznej ze śladowymi elementami innych gatunków. Szklane Serce można odczytywać na wielu warstwach - jako zawierającą potężny ładunek emocjonalny historię straconej miłości, dramat człowieka walczącego z depresją, opowieść o odkrywaniu samego siebie, studium obsesji dążenia do prawdy, czy nawet jako jedyny w swoim rodzaju traktat na temat pisania. Niezależnie jednak od sposobu odczytania, jest to powieść, która porusza i zapada w pamięć, a kolejne możliwości interpretacji jej treści sprawiają, że nie jest to lektura "na jeden raz".   Fragment: Patryk cisnął kieliszek o ziemię, tłukąc go na drobne kawałki i plamiąc czerwonym winem dywan. Po jego policzkach spływały łzy wyciśnięte przez wspomnienie. Jak to wszystko mogło się okazać fałszem? - Nie mogę w to uwierzyć - powiedział do samego siebie. - Po prostu nie mogę. Ale to już nie miało nic wspólnego z wiarą lub niewiarą. Nie było jej przy nim i mimo wszystkim swoim słowom i zapewnieniom, to ona go opuściła. A razem z nią odszedł cały jego świat. Kłamstwa tkwiły więc u samej podstawy związku, był nimi przesiąknięty. Nawet jeśli kłamstwa nie zawsze były kłamstwami, jeśli prawda powoli uległa zepsuciu i stopniowo zamieniła się w fałsz. To wytłumaczenie go nie pocieszyło, wręcz przeciwnie, wygodniej było obwiniać Anetę i zarzucać jej trwającą od początku ich znajomości premedytację w zniszczeniu go. Tylko, że tak nie było. Nie mogło być. Odchylił głowę do tyłu i spojrzał w sufit, a następnie jego wzrok zabłądził na butelkę wina stojącą obok laptopa. Otwarcie jej nie było dobrym pomysłem, ale alkohol zawsze zwiększał jego tempo pisania, dzięki niemu Patryk dużo łatwiej otwierał się przed papierem. I alkohol zabijał też jego złe sny. Dwa pierwsze tygodnie po rozstaniu z Anetą chodził spać kompletnie pijany i zmęczony, zaprzestał tej praktyki dopiero, kiedy poczuł, że traci nad tym kontrolę. Gdy jednak zasiadał do pisania dalszego ciągu opowiadania i wyciągnął na powierzchnię swoje kolejne wspomnienia, powróciło to silne pragnienie napicia się co najmniej kieliszka wina. I tak też zrobił, usprawiedliwiając się, że inaczej nie dało się do tego podejść. Gdyby nie otworzył tej butelki, rozkleiłby się przed zapisaniem pierwszej strony, a o głębszym zanurzaniu się w tej niezbyt odległej przeszłości nie byłoby mowy. Przynajmniej nie miał już ochoty palić, na początku stycznia kupił pierwsze od lat opakowanie Pall Malli i był na najlepszej drodze do nałogu. Kiedy tydzień temu skończyła się kolejna paczka, powstrzymał się jednak przed kupieniem następnej, świadom, że rzucił papierosy na ostatniej prostej do uzależnienia. Kompletnie sobie nie radzisz. (...) Podniósł leżące obok ławki reklamówki z zakupami i ruszył w kierunku tej części miasta, gdzie znajdowała się kamienica, w której mieszkał. Po drodze wyjął z kieszeni paczkę chusteczek i dyskretnie jedną z nich otarł łzawiące oczy. Gdy uniósł je w stronę nieba, zdało mu się, że pociemniało. Może ten dzień skończyć się nawet burzą śnieżną. A niech tam, niech zasypie to cholerne miasto. - pomyślał - przez następny tydzień i tak nie wyjdę z mieszkania. Idąc, żałował, że burza śnieżna to najgorsze, co może zgotować dziś niebo. Wolał, by dziś dokonał się koniec świata, to by rozwiązało wszelkie jego problemy. Ale to się nie stanie, nie będzie wielkiego finału dla całej ludzkości. Koniec świata zdał mu się teraz względnym i bardzo osobistym pojęciem. Dla każdego człowieka istnieje zdarzenie kończące wszystko, co ma dla niego znaczenie, odbierające na zawsze szczęście. Utrata majątku, samotność, śmierć w rodzinie, kalectwo, nieuleczalna choroba - ilu ludzi tyle końców świata. Życie po jego dokonaniu jest najgorszym, co może się zdarzyć. Biblijny Armagedon to przy tym bajka dla grzecznych dzieci. Dojście do kamienicy zajęło mu męczące pół godziny. Kiedyś lubił spacery, ale nie miał w sobie teraz dość życia, by znów czerpać z nich przyjemność. Kiedy stanął przed drzwiami, wiodącymi na klatkę schodową, poczuł, że nie da rady dziś czegokolwiek napisać. Wróci, może coś zje, po czym padnie na kanapę i spróbuje odpocząć, nie usypiając. Gdy drzemał w trakcie dnia, nie nękały go sny, dziś jednak nie zamierzał ryzykować, bojąc się tego, co przyniosą kolejne mary. Wspinając się po stromych schodach i mijając parter, Milewski zaczynał mieć dziwne przeczucie, że ten dzień ma jednak wobec niego jakiś plan. Stojąc przed swoimi solidnymi drzwiami koloru sosnowego, z krzywo przyklejonym do nich numerem 5 i grzebiąc w kieszeni w poszukiwaniach kluczy, nie zauważył postaci siedzącej na schodach wiodących na kolejne piętro. Dopiero gdy Karol Bójcza się odezwał, Patryk uświadomił sobie jego obecność. - Już zamierzałem stąd iść - powiedział, wstając i otrzepując tył płaszcza. RECENZJE KSIĄŻKI:   Maciej Mielus "Szklane serce" - odkrycie literackiego talentu Autor nieznany, tytuł niezapamiętany - tak bywa często z wieloma pozycjami, które dostajemy w swoje ręce, bo któż jest w stanie przeczytać wszelkie książki świata? Nikomu się taki fenomen nie udał i nie uda, warto jednak poświęcać czas na degustowanie tego, co posiada literacki smaczek. Maciej Mielus powieścią "Szklane serce" otwiera nowe szlaki, przecierając te już istniejące i jako młody, zaledwie dwudziestodwuletni twórca wkracza silnym krokiem na arenę starć kreacyjnych. Główną postacią swego utworu czyni Patryka Milewskiego, zamieszkującego Katowice, a co istotniejsze, borykającego się z odejściem ukochanej kobiety - Anety. Wszechwiedzący narrator, już na początku dzieła, uderza czytelnika dokładnością opisywanych uczuć oraz rzeczywistości, niemalże na miarę pozytywistycznej skrupulatności referowania otoczenia (co w pewnych momentach może wydawać się ciut męczące, jednak przebrnięcie przez tak skonstruowany obraz daje ciekawie przedstawioną paletę barw uczuciowych bohatera). Autotematyzm przedziera się przez sylwetkę Milewskiego jako literata miotanego rozterkami i  usiłującego zapanować nad chaosem własnej duszy. Dojrzałe pytania retoryczne, jakie zadaje sobie twórca, są drogą do poszukiwania odpowiedzi dotyczących procesu pisarskiego. Chwilami ma się wrażenie, że książka odzwierciedla dokładnie mit Syzyfa - Patryk jest mężczyzną borykającym się z brakiem jednolitej artystycznej koncepcji, nieustannie go przygniatającej, a odbiorca staje się wówczas bliskim obserwatorem spijającym jego pot. Dodatkowym atutem jest odkrywanie ważnego aspektu literaturoznawczego, rodzącego się na łamach dialogowości utworu - dzieło zawsze zawiera elementy autobiograficzne autora, nawet jeśli ukryte są pod pewną maską pozorów.

Ławka

Andrzej Galicki

Jest to powieść opisująca powrót do kraju człowieka, który nie był w Polsce od 35ciu lat. Spotyka się tutaj ze swoimi wspomnieniami z okresu własnej młodości, tragiczna miłość, rozróby z kumplami, rozterki duchowe sprzed wyjazdu. Wspomnienia realne przeplatają się tutaj z wątkami z pogranicza szarej strefy nadpobudliwej wyobraźni bohatera.Antek młody inżynier, pracujący jako kierownik budowy przy konstrukcji jednego z bardziej priorytetowych obiektów stolicy, przeżywa duchowe konflikty starając się pogodzić zawodowe ambicje z przyziemną rzeczywistością.Zapamiętane przez autora prawdziwe zdarzenia z lat siedemdziesiątych, realia życia w PRL stanowią tło akcji w której wątek miłosny przeplatany jest codziennymi elementami życia młodych ludzi w tamtych czasach pierwsza praca, pierwszy samochód, pierwsza dziewczyna.Elementy tragicznych wydarzeń w życiu bohatera wprowadzają do książki rodzaj psychologicznego niepokoju i oczekiwania:Co nastąpi dalej? Co było wcześniej?Mam nadzieję że książka ta może znaleźć zainteresowanie wśród szerokiego grona czytelników.

Arche

J. A. Malec

Pomaganie nie zawsze wychodzi nam na dobre. No może troszkę przesadzał, ale czuł się bezradny a przez to niepotrzebny.  Miażdzenie niewielkiej kobiety swoim niemrawym ciałem też nie poprawiało mu humoru. Życie jej nie oszczędzało, straciła wszystko co się dla niej liczyło. Zyskała wroga. I to nie jednego. Niestety jeden z nich przykleił się do niej jak guma do podeszwy. Czy ucieczka będzie rozwiązaniem jej problemów? Czy aby na pewno wróg jest wrogiem? Życie bywa przewrotne.

Czarny deszcz

Marek Tarnowicz

W ziemię na terenie ośrodka wojskowego Stanów Zjednoczonych Europy uderza sonda wysłana przez obcą cywilizację. Tuż przed trafieniem w powierzchnię planety obiekt emituje wiązkę energii, która zmienia strukturę materii w tym miejscu, co pozwala jej przeniknąć w jej głąb. Ma to jednocześnie wpływ na pięcioro pracowników laboratorium, którzy jako jedyni przeżyli to zdarzenie. Po opuszczeniu przez nich szpitala ich organizmy mutują. Wokół nich zaczynają się dziać trudne do wyjaśnienia zjawiska. Kilka dni później do jednego z polskich portów zawija żaglowiec z załogą nieznanego pochodzenia. Na brzeg schodzą postacie rodem z innej epoki. Wśród nich są dwie osoby posiadające wiedzę tajemną i władające magią. Kiedy okoliczności sprawiają, że laboranci spotykają się z magami, na Ziemi zaczyna padać czarny deszcz.