Geometria fraktalna

Radosław Gawlik

Książka koncentruje się na fenomenie fraktalności świata natury. Autor wskazuje na pewne matematyczne prawidłowości, jakie można napotkać podczas obserwacji rzeczywistości. W dalszej części odnosi je do zasad geometrii fraktalnej. Pozycja zwięzła, mimo tego bogata w informacje. Ciekawostka mogąca stanowić intrygujący element naszej wirtualnej półki z e-bookami.

Mój dekalog

Mirek Konieczny

Czy ktoś z was chciałby pójść do piekła. Oczywiście połowa z was odpowie, że tak, że w piekle jest fajnie i świetne imprezy jakie wystawia Lucyfer, że najlepsze laski już tam są i można pić i ćpać do woli. Otóż ćpać. To słowo wywołuje u wszystkich dziwne dreszcze na tyle przyciąga, co i odpycha. Połowa z was, gdyby miała tylko okazję, to by przyćpała a jeśliby to nie wiązało się z żadnymi konsekwencjami, to i wszyscy. Ale wierzcie mi nie na słowo, bo zaraz przeczytacie coś co przekona was, że narkotyki to najprostsza droga do piekła tego po śmierci i za życia. Ćpuny to kołaczące się miedzy nami dziwne istoty, które na pewnym etapie uzależnienia sprzedaliby matkę i ojca za działkę nie nie po to żeby poczuć haj, ale, żeby poczuć się normalnie. Tak jak wy czujecie się teraz, prawdziwy ćpun czuje się dopiero po zażyciu działki. Więc ćpuny mają piekło już za życia.Główny bohater wpada w piekło najgorsze z możliwych, bo po zażyciu ogromnej ilości narkotyków udaje się w swoją najdłuższa podróż podróż do Tartaru tej części Hadesu (królestwa podziemi) gdzie cierpienie i to fizyczne jest immanentną, przyrodzona częścią bytu. Cierpi on niesłychane katusze wywołane przez lek psychotropowy, którym go tam faszerują jak dobrą kaczkę rodzynkami. Każdy zastrzyk potęguje tylko ból. Aż bohater Mirek mówi w końcu, że przekonał się o tym, że piekło jest miejscem gdzie odbiera się najgorsze katusze i to nie w jakichś kotłach ze smołą, ale w porządny militarny sposób przydzielanymi szprycami.Czy mamy żałować Mirka. Przecież dostał się on tam na głębie Tartaru z własnej woli. Czy aby z własnej. Gdyby wiedział do czego doprowadzi go flirt z narkotykami, to czy zabierałby się za nie?Oczywiście, że nie tylko że jego nikt nie ostrzegł, a wy po przeczytaniu książki nie będziecie już mogli powiedzieć, ze nikt was nie ostrzegał Więc jeśli mimo to sięgniecie po narkotyki, to znaczy że macie niepoukładane w głowach.PATRONAT MEDIALNY:TwojaKultura.plMIrek KoniecznyUrodził się 23 VII 1964 a więc Lew i to urodzony pod Błękitnym olbrzymem Regulusem, a w chińskim zodiaku Drewniany Powietrzny Smok. Jest to mieszanka najlepszych możliwych okoliczności zodiakalnych, więc musi to być nietuzinkowa postać. Jego młodość po ukończeniu w 1983 roku liceum im. B. Nowodworskiego przypada na magiczne lat osiemdziesiąte lata wybuchu kultury dzieci kwiatów związane z polami makowymi rosnącymi na każdym zadupiu i wynalezienia metody otrzymywania kompotu na kationicie. Mirek jak dziesiątki tysięcy młodych ludzi wędrował ścieżką Freemanów, wolnych ludzi tej epoki, w których życiu jak śpiewał bard jego pokolenia Ryszard Riedel z Dżemu powiał boczny wiatr i wytrącił ich z prostej drogi kariery. Po ukończeniu biologii na UJ w roku 1989 podjął się zawodu nauczyciela j. angielskiego i biologii w szkołach podstawowych. Przepracował jedynie 5 lat. Jazda na trawie i kompocie nie pozostawała jednakowoż bez śladu. Był wielokrotnie hospitalizowany w szpitalach psychiatrycznych od Kobierzyna, gdzie jego pierwszy pobyt został udokumentowany w monodramie Mój dekalog, czyli dziesięć wariacji na temat wariacji, przez Jarosław, gdzie był poddany serii elektrowstrząsów, po Leżajsk. Najgorszym jednak nie był jego heroinizm, ale przerzucenie się na najtańszy rodzaj narkotyku metkatynon przy produkcji którego używa się nadmanganianu potasu, a mangan przyjmowany w dużych dawkach wywołuje locura manganica szaleństwo manganowe, jak i spalenie części ośrodkowego układu nerwowego, a dokładniej móżdżka. W końcu w 2000 roku odbył leczenie w gliwickiej Familii. Od 2002 roku przebywa w jednym z krakowskich DPS-ów. Mirek miał i tak wiele szczęścia PRZEŻYŁ, co udało się niewielu, a jego szlak znaczony jest śmiercią przyjaciół. Ale dzięki temu, że przeżył, my możemy dzięki jego tekstom zanurzyć się w ten wspaniały wolny czas, kiedy liczyły się tylko miłość, przyjaźń i odpał makowy.Autor książek: Ostatni hippis PRL-u, czyli metafizyka pól makowych (2006), Sen o Victorii (2009), Czarodziej z Łanowej (2011).

Węże, czyli studium w szkarłacie

Anna Kiesewetter

"Węże, czyli Studium w Szkarłacie" ukazuje niełatwą drogę głównej bohaterki, od zwykłej dziewczyny zajmującej się wymyślaniem tekstów reklamowych po stawanie się prawdziwym artystą, gdzie każdy etap okupiony jest trudem, cierpieniem, a nawet szaleństwem. Ale niestety innej drogi nie ma, choć prowadzi ona do sławy.  Anna Kiesewtter urodziła się 4 września 1946 roku w Łodzi. Studiowała w Paryżu, Warszawie i Łodzi, gdzie ukończyła studia. Pracowała kolejno: jako konsultant literacki w Teatrze Nowym w Łodzi w latach 1974 – 1989, w tym podczas dyrekcji Kazimierza Dejmka; w latach 1989 – 2004 w Łódzkim Domu Kultury, gdzie samodzielnie prowadziła jednocześnie Bibliotekę Naukową i Klub Unesco; oraz w latach 2004 – 2008 była redaktorem naczelnym czasopisma „W kręgu literatury”. Autorka ma na swoim koncie pracę dla takich kabaretów, jak STS, „U Bena” oraz „Kpiarz”. W różnych periodykach ukazało się około 100 felietonów. Anna Kiesewetter specjalizowała się też w piosence aktorskiej i literackiej. Ponadto zostały wystawione niektóre jej sztuki teatralne, a także przez jakiś czas współpracowała z Teatrem Polskiego Radia. Anna Kiesewtter wydała do tej pory cztery powieści: „Ostatni wywiad z Tatą”, „Upalne lato wielkiego miasta czyli rzecz o Łodzi”, „Opowieści celtyckie” oraz ostatnio „Krajobraz romantyczny z księżycem w tle”. Ukazał się też tomik jej poezji, zebranej pod tytułem „Zaułek Upadłych Aniołów”, zawierający wiersze z lat 1968 – 1978.

Pożądanie na żądanie

Rafał Wałęka

O czym ta opowieść? To nie jest typowa komedia romantyczna, to czarna komedia o miłości! Miłość. Jedna z większych zagadek ludzkości. Nieosiągalna dla wielu, choć jest dla każdego. Nienamacalna, a tak dotkliwa. Nie ma czegoś takiego jak jedna miłość, bo jej rodzajów znamy miliony. Miłość do matki, miłość do syna, miłość do kobiety, miłość do bogactwa, miłość szczęśliwa czy nieszczęśliwa. Nieważne. Miłość to skłonność, a w naturze mamy uleganie im. Np. do grzechu. Grzesznikiem właśnie jest Bekas, Marcin Bekas. Czerpiący z życia pełnymi garściami mężczyzna, który nigdy nie bał się ulegać pokusom. Singiel, król życia, nie tylko swojego. Nie chcąc ulec bezrobociu w Polsce, trudni się zabójstwami na zlecenie. Nie uważa się za dybiącego na czyjeś żywoty psychopatę. Mniema iż po prostu jest kimś, kto zajmującą się czymś w czym jest dobry. Leo Messi gra w piłkę, Micheal Jordan grał w koszykówkę, Dostojewski pisał, a Bekas zabija... Życie Bekasa przewróci nowe zlecenie. Pozbawi życia samego Kupidyna. Zostanie zmuszony do zajęcia jego miejsca. Początkowo niechętny do łączenia ludzi w pary, dostrzega w nowej mocy potencjał do... własnej frajdy. Wykorzystuje dar do sprowadzania chaosu. Cóż, z wielką mocą przychodzi wielka... frajda! Kim jest autor? Strona FB: https://www.facebook.com/RafalWalekaPismak?fref=ts Strona autorska: http://walek07.wix.com/pismak Rafał Wałęka - pismak z pasją.

Nowotwór można pokonać

Agnieszka Węgrzyn

Książka "Nowotwór Można Pokonać - zapobieganie, leczenie, samoistne regresje (przykładem czerniak złośliwy)" przedstawia budowę i funkcje organizmu ludzkiego, a także przyczyny i skutki nieprawidłowości, jakimi są choroby nowotworowe. Kolejne rozdziały ukazują coraz głębsze obszary różnego rodzaju procesów chemicznych i fizycznych rządzących ludzkim organizmem. Czytelnik wkracza w nieznane i nadal do końca nie wyjaśnione tereny własnego ciała. Poznaje mechanizm, który pod wpływem wielu czynników może ulec awarii - mutacjom komórek (nowotworom). Książka ukazuje człowieka ze strony pozbawionej duchowości, romantyzmu, wyimaginowanych fantazji, ale jako ciało z krwi i kości, jako "przetwórnię materiałów pokarmowych", które produkują budulec. Procesy zachodzące w organizmie są tu pokazane w ich prawdziwej postaci, dynamiczne, bezwzględne, ale i twórcze oraz zaskakujące swą nieobliczalną zdolnością do nagłych zmian. Można zrozumieć, czym jest biologiczna ewolucja i pokonać strach, jaki wywołuje w człowieku wiadomość o jego chorobie nowotworowej. Sama tego rodzaju choroba jest ukazana jako rodzaj zmian zachodzących w odpowiedzi na czynniki płynące ze środowiska, które podlega także zmianom (chemicznym, fizycznym, termicznym itp.). Ostatnie rozdziały to przykład jednej z chorób - czerniaka złośliwego, który uległ samoistnej regresji w fazie najbardziej zezłośliwionej formy. Autorce książki udało się wywołać samoistny zanik komórek nowotworowych i uruchomić układ odpornościowy wobec tej choroby. Fakt ten może dawać szanse innym osobom, którym onkolodzy nie dają już szans na przeżycie. Książka zawiera także dokumentację medyczną autorki i aktualne zdjęcie jej osoby. Stanowi to ogromne wsparcie dla wielu ludzi, którzy uważają, że ich stan zdrowia jest już tragiczny a choroba nieuleczalna. Autorka przeciwstawia się wykorzystywaniu naiwności osób chorych przez różnego rodzaju "cudotwórców" i uzdrawiaczy, którzy stosują metody zagrażające zdrowiu i życiu. Treść książki jest oparta na materiałach obecnie uznanych i stosowanych w medycynie i biochemii oraz biofizyce. Spis treści: PRZEDMOWA .7ROZDZIAŁ 1. CZYM JESTEŚMY I CO NAMI RZĄDZI .81.1. Ewolucja wszechświata .91.2. Elementy biofizyki i biochemii . 13ROZDZIAŁ 2. BUDOWA I FUNKCJE KOMÓREK .572.1. Początki życia . 582.2. Współczesne główne grupy żywych organizmów . 602.3. Skład chemiczny komórek . 622.4. Budowa komórek . 712.5. Funkcje komórek . 74ROZDZIAŁ 3. BUDOWA I FUNKCJE TKANEK, NARZĄDÓW, UKŁADÓWORGANIZMU LUDZKIEGO . 903.1. Ogólny zarys budowy i funkcji organizmu . 913.3. Budowa i funkcje układu ruchu . 983.4. Budowa i funkcje układu oddechowego . 1103.5. Budowa i funkcje układu krążenia. 1163.6. Budowa i funkcje układu limfatycznego (chłonnego) . 1273.7. Budowa i funkcje układu pokarmowego (trawienia) . 1303.8. Budowa i funkcje układu moczowego . 1523.9. Budowa i funkcje układu hormonalnego . 1553.10. Budowa i funkcje układu płciowego . 1683.11. Budowa i funkcje układu nerwowego. Narządy zmysłów . 1743.11.1. Ogólna charakterystyka układu nerwowego . 1743.11.2. Przetwarzanie informacji - procesy odczuwania bodźców . 1903.11.3. Przetwarzanie informacji - sieci neuronowe . 1923.11.5. Układ limbiczny - tzw. mózg emocjonalny . 2163.11.6. Pamięć i uczenie się . 2353.11.7. Mechanizm mowy . 2393.11.8. Mowa a czytanie i pisanie (rysowanie) . 2413.11.9. Moralność i "moduł religijny" w mózgu . 2423.11.10. Zegar biologiczny . 2463.11.11. Narządy zmysłów wzroku i słuchu . 2483.11.12. Badania neurologiczne . 2513.12. Budowa i funkcje układu odpornościowego . 2553.12.1. Podstawowe pojęcia i tematy . 2553.12.2. Układ odpornościowy a mózg . 2713.12.3. Samoobrona patogenów . 2743.12.4. Pierwiastki i związki toksyczne . 275ROZDZIAŁ 4. PRZYCZYNY I SKUTKI NOWOTWORÓW . 2814.1. Proces powstawania komórki nowotworowej, budowa i funkcje . 2824.2. Obecnie stosowane sposoby leczenia . 2934.3. Ziołolecznictwo, warzywa,owoce . 2964.4. Niebezpieczeństwa ze strony medycyny niekonwencjonalnej . 308ROZDZIAŁ 5. PRZYPADEK CHOROBY NOWOTWOROWEJ CZERNIAK ZŁOŚLIWY . 3135.1. Przyczyny, rozwój, skutki . 3145.2. Załączniki - dokumentacja . 3305.3. Nowości w onkologii . 359Bibliografia . 362 Fragment: Drogi czytelniku, właściwie już niczego niesamowitego i nowego nie dodam, jedyniemogę przedstawić własny przypadek choroby nowotworowej, która okazała się możliwa do opanowania. Nie jestem pierwszą taką osobą i nie ostatnią, ale jedną z milionów na całej naszej planecie, które zwycięsko wychodzą z walki o przetrwanie. Czerniak to bardzo powszechna choroba i jedna z kilku najzłośliwszych. Jednocześnie jedna z kilku rodzajów,które w każdej fazie rozwoju mogą ulegać samoistnej regresji. Ale nie tylko czerniak ulega samoistnym regresjom, także wszystkie inne mają tę zdolność. Czerniak i kilka innych zostały już wiele lat temu pod tym względem bardziej dokładnie zbadane. Do dziś nadal niewiadomo, co tak dokładnie wyzwala tego typu proces.Istnieją różne przypuszczenia. Przyczyny - w moim przypadku spełnione zostały wszelkie konieczne czynniki wyzwalające powstawanie komórek nowotworowych, a czerniak jest tu tylko rodzajem odziedziczonym genetycznie, po moim nieżyjącym ojcu, zmarłym na tę chorobę w wieku 59 lat. Czynniki tradycyjnie miały swój początek wiele lat temu, gdy wyległam z koleżankami naspacer po ulicach, z okazji obchodów świąt 1 Maja,  zaraz po wybuchu elektrowni na terenie Ukrainy. Oczywiście przez kilkadziesiąt lat musiały zaistnieć kolejne czynniki: niezdrowystyl życia (błędy w odżywianiu - popełniane świadomie), stosowanie szkodliwych środków do higieny i kosmetyków, chaos w zegarze biologicznym (błędne i zbyt krótkie pory snu), znaczny brak czynności fizycznych (siedzący tryb pracy), wieloletni silny stres, ciąża w wieku nieodpowiednim (druga ciąża) lat 37. Istotne były tu także genetycznie dziedziczone skłonności do innych schorzeń (problemy funkcjonowania tarczycy - dziedziczone po linii żeńskiej, ze strony mojego ojca, problemy z układem oddechowym - skłonność do stanów zapalnych płuc, jasna karnacja - dziedziczona po linii męskiej ze strony ojca). Wszystkie  te nieprawidłowości stanowią w moim przypadku podwaliny czerniaka.Początkiem było zwyrodnienie na terenie pleców, lewej łopatki, usunięte w 2004r. i jak się okazało w IIIo wg Clarka. Pojawienie się guzka miało miejsce zaraz po zajściu w ciążę,  w 2003r. Było więc także odpowiedzią na zachwianie układu hormonalnego, co w moim wieku okazało się zabójcze. Będąc w ciąży nie poddałam się usunięciu guzka, ponieważ obawiałam się szybkiej wznowy i nacieków, a to naraziłoby płód dziecka. Decyzja była bardzo trudną do podjęcia. Wiedziałam, że po porodzie nowotwór zaatakuje organizm ze zdwojoną siłą, ponieważ będę znacznie osłabiona. I tak też się stało. Po usunięciu guzka pojawiły się w  ciągu miesiąca następne. Wiedząc, że czerniak rozwija się szybko, zaczęłam zastanawiać się  nad najlepszym rozwiązaniem problemu. Na moje nieszczęście nawiązałam kontakt z kilkoma "pseudonaukowcami", którzy zaproponowali nowe leki, jeszcze nie uznane do użytku, ale w trakcie badań i ponoć doskonałe. Kosztowały krocie, a faktury zakupu nie wypisywano. Zachowując obiecaną ciszę i tajemnicę, nawet najbliższym mi osobom nic o tym nie mówiłam, wierząc w prawdziwość tego, co mi obiecano i sprzedawano. Natomiast ja sprzedawałam mój dom, mieszkanie, aż do wyczerpania zasobów finansowych, w celu ratowania życia. Mój organizm miał już komórki nowotworowe wszędzie i pojawiały się guzy, w wielu miejscach. Z rozpaczy popadłam w silną depresję, czekałam na swój zgon. W tym czasie opiekowałam się także moją umierającą powolnie matką, która cierpiała na chorobę Alzheimera. Miałam, więc pod opieką maleńkie dziecko, syna nastolatka i bezwładną już matkę. Byłam sama i niestety nie mogłam liczyć na pomoc ze strony innych osób. Matka zmarła, a ja bardzo szybko zaczęłam także popadać w stan zbliżającej się agonii. Traciłam przytomność, trafiałam do szpitala z potężnym bólem głowy, a neurolog sądził, że to zwykła silna migrena. Ja już nie byłam w stanie myśleć prawidłowo, ponieważ w moim mózgu, na terenie lewej półkuli był potężny guz. Zdawałam sobie sprawę, że umieram.W marcu 2006r. dzieliło mnie kilka godzin od zgonu, jak to później powiedział mi jeden z neurochirurgów. Wszystko, co tu teraz napiszę pochodzi z relacji świadków tego zdarzenia, ponieważ ja niestety prawie nic nie pamiętam, tylko kilka urywków. Ponoć zanim mnie zaczęto operować, mój przyjaciel wezwał księdza na wykonanie tzw. ostatniego namaszczenia. Gdy zakończył nagle odzyskałam świadomość i powiedziałam krótki tekst - po moim zgonie ty zaopiekujesz się moimi dziećmi, a zwłoki zostaną przekazane do wykorzystania w całości, dla studentów medycyny lub innych potrzeb - gdy skończyłam mówić, ponownie leżałam bez świadomości. Wszyscy byli zdziwieni. Jak widać nasz mózg jest niesamowitym urządzeniem.Operacja usuwania guza miała trwać ok. 5 godzin, ale zakończono dużo szybciej, z powodzeniem. Okazało się, że nadal żyję. Niestety cała byłam jednym wielkim nowotworem i dawano mi kilka tygodni życia. Wówczas wycięto mi jeszcze kilka guzów z innych terenów organizmu, a resztę pozostawiono. Były to operacje paliatywne.    

Podnieś z ziemi i zrób

Katarzyna Michalec

W książce znajdują się pomysły zabaw plastycznych przeznaczonych zarówno dla najmłodszych, jak i wszystkich tych, którzy lubią tworzyć własne dzieła plastyczne. Może być ona źródłem inspiracji nie tylko dla dzieci pracujących samodzielnie w domu, ale również dla nauczycieli prowadzących zajęcia plastyczne w przedszkolach i szkołach. Prezentowane prace wykonane są z naturalnych materiałów, z których większość możemy znaleźć w miejscu naszego zamieszkania lub przywieźć z wakacji. Są to kamienie, patyki, suche liście, szyszki, piach, muszle, pióra, bursztyny, pestki i wiele innych. Dzięki wyobraźni wszystkie te przedmioty mogą nabrać niesamowitego kształtu i znaczenia. Niemal wszystko, co leży na ziemi może zainspirować do stworzenia ciekawych prac. Tworzenie z przyrody zachęca do twórczego myślenia, a tym samym poznawania różnorodności otaczającego nas świata.

Alles liebe

Rajmund Czok

Dieses Buch ist ein kühnes Experiment. Eroti-sche Literatur wurde in allen Kulturen und Zeiten geschrieben: Geschichten von Begeh-ren, Sehnsucht, Verführung, Leidenschaft, der Liebesentrückung aus Zeit und Raum. Liebe ist ein Privates Ereignis. Den einen verführt der Klang einer Stimme, ein anderer empfindet den Duft eines Menschen erregend oder fühlt sich gefangen von dem Blick der Augen, der Gestik der Hände, einer bestimmten Art sich zu bewegen, zu reden oder lachen. Körperliche ist eine Inszenierung, wie der Ort, Zeit, Stim-mung und Rollenspiele immer neu sein können. Erfüllte Sexualität ist ein Geschenk, das nicht an Jugend gebunden ist. Sie kann uns helfen, uns aus der Welt zu öffnen und einfach leben-dig zu sein.                                                                                    Der Autor

Gra w kapsle, czyli autolustracja dziecka PRL-u

Katarzyna Anna Weiss

Piszę więc i dla urodzonych, i dla stworzonych (zgodnie z wierzeniami kreacjonistów) pod koniec lat sześćdziesiątych i na początku siedemdziesiątych, a także dla tego przeciętnego, chudego i trochę zakompleksionego dzieciaka, który nadal we mnie tkwi. Piszę także dla Was, drodzy młodzi przyjaciele, licząc, że gdy poczytacie sobie o tych zamierzchłych czasach, będziecie w stanie pełniej docenić wszystkie atuty życia w demokracji. Nawet takiej, jak „wesoła” i populistyczna IV Rzeczypospolita, budząca liczne skojarzenia z lasem Sherwood z opowieści o Robin Hoodzie. To także nasze wspólne europejskie dziedzictwo, z którego jak widać czerpiemy bez umiaru. Z tym że u nas Robin Hooda dość trudno zidentyfikować, a chciwych szeryfów mamy jakby w nadmiarze, ale jak to się mówi – od przybytku głowa nie boli. Na szczęście paszporty leżą w szufladach, więc kiedy się chce można polecieć odreagować zagranicą. Tam też, co prawda, nie wszędzie jest kolorowo, za to jakby więcej luzu. Psychicznego. Katarzyna Anna Weiss - nadal żywa matka dwójki dzieci, coach, trenerka rozwoju potencjału osobistego, mindfulness oraz komunikacji i świadomości międzykulturowej, pracująca z klientami z różnych kultur i ze szczególnym entuzjazmem wspierająca kobiety ropoczynające działalność godpodarczą. Japonistka z wykształcenia, tłumaczka języka angielskiego, wykładowca akademicki, ostatnio na Uniwersytecie Central Lancashire w Anglii. Ma kota, który się przybłąkał, urodził kocięta i został. Na co dzień entuzjastka zauważania powodów do radości i zmieniania świata zaczynając od siebie.

Kosmogonia melancholii

Katarzyna Gołąbek-White

Kosmogonia melancholii – wyobrażenie o uczuciu tak skomplikowanym, połączone z genezą i ewolucją ciał niebieskich. Album Katarzyny Gołąbek-White i Mariusza Zdybała choć z tytułu dość zawiły, jest kwintesencją prostoty. A czyż to właśnie nie prostota jest podstawą dobrej sztuki? Poezja Katarzyny Gołąbek-White i Zbigniewa Kowalkowskiego w sposób niezwykle syntetyczny oddaje najbardziej skomplikowane emocje. Za pomocą kilku słów wywołuje w czytelniku lawinę skojarzeń. Czasem rozśmiesza, czasem zaskakuje, w każdym przypadku zmusza do refleksji. Jest katalizatorem emocji, często głęboko skrywanych i misternie kamuflowanych. Emocji kobiecych lub z kobietą powiązanych – to właśnie ona jest tutaj centrum Wszechświata, najważniejszym ciałem niebieskim. Ona jest początkiem i końcem, niebem i piekłem, świadomie lub nie manipuluje Kosmosem. Twórczości Mariusza Zdybała nie trzeba przedstawiać, bowiem jest ona doskonale znana zarówno publiczności jak i krytykom sztuki. Doskonała technika, niczym nieskrępowana wyobraźnia i odważna kolorystyka są jego wizytówką. Kobieta w jego obrazach pojawia się zawsze. Wyidealizowana, smukła sylwetka, rozświetlona alabastrowa skóra i melancholijny wyraz twarzy. Artysta w mistrzowski sposób odsłania naturę kobiety, z pozoru silną, temperamentną i niezniszczalną, a tak naprawdę kruchą i delikatną. Obrazy tchną ogromem namiętności, fascynacji i pasji. Wspólne projekty wielkich artystów są zawsze olbrzymim wydarzeniem w świecie sztuki. Zderzenie twórczości silnych osobowości i ich poglądów na określony temat zaskakuje, porusza i zachwyca. Tak jest i tym razem – „Kosmogonia melancholii” to zestawienie doskonałej poezji i świetnego malarstwa, gdzie wspólnym mianownikiem jest kobieta i jej podróż emocjonalna przez meandry życia. Syntetyczny obraz mapy kobiecych emocji, postrzegania rzeczywistości i jej wpływu na otaczający ją świat. Jak pisał Simonides z Keos „Malarstwo jest milczącą  poezją, a poezja – mówiącym malarstwem” Poezja Katarzyny Gołąbek-White i malarstwo Mariusza Zdybała uzupełniają się znakomicie, tworząc spójne dzieło na najwyższym poziomie. To wielka przyjemność móc być częścią tej wspaniałej publikacji i jako kobieta odnaleźć się w niej. Katarzyna Bator Galeria Bator w Szczyrku

Czarna mucha

Dorota Mularczyk

Nieufna i zamknięta w sobie dziewczynka poznaje muchę, która nie tylko umie mówić, ale i potrafi jej również pokazać dlaczego do tej pory nie ma żadnej przyjaciółki. Sposób, w jaki Ola ocenia sytuacje i zachowania koleżanek, przedstawiony jest w krzywym zwierciadle, ale z dużą dawką humoru. Bajka dedykowana jest głównie dla tych, co nie do końca potrafią patrzeć na innych bez uprzedzeń.

Pan tu nie leżał

Joanna Bąk

To poezja, która nie boi się paradoksalnych point i kalamburów - świat rzeczy i świat słów przeplatają się tu niespodziewanie, realizm okazuje się podszyty surrealizmem, dystans wobec rzeczywistości raz jest ironicznie daleki, a raz boleśnie mały. Michał Rusinek Główne walory tej liryki to mądry namysł nad życiem, doświadczanie świata i wartości, w które warto wierzyć. Próba autobiografii – znaczący głos przeciw alienacji, wyjaławiającemu odosobnieniu. Poszukiwanie ścieżki prowadzącej do Domu. A w sferze formy: wyraźnie własny warsztat, oszczędność słów, zmysł kompozycji, twórczy stosunek do języka. Czegóż chcieć więcej? Ta poetka jeszcze niejednym nas zadziwi… Krzysztof Lisowski Wiersze Joanny Bąk intrygują. Są grą (kapitalny wiersz pod tym tytułem!) z Tajemnicą, z Mówieniem, które więcej zasłania niż odsłania; wścibską próbą zajrzenia pod podszewkę Oczywistego. Podoba mi się podejrzliwość autorki w stosunku do języka i do uczuć, które zbyt łatwo uciekają się w stronę frazesów i „gotowców”. Wiersze z tomiku „Pan tu nie leżał” są wieloznaczne, można do nich wielokrotnie wracać. Najczęściej trud rozszyfrowania jej lingwistycznych szarad okazuje się opłacalny. Józef Baran   Joanna Bąk (ur. 1986 r.) - absolwentka filologii polskiej z edytorstwem i komunikacją medialną Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, studium dziennikarskiego oraz podyplomowych studiów z zakresu technologii multimedialnych i grafiki komputerowej. Autorka tomiku „pomiędzy”, tekstów poetyckich, prozatorskich i dziennikarskich publikowanych m.in. w „Dzienniku Polskim”, „Akancie”, „Fragile”, „Gazecie Kulturalnej”. Laureatka licznych konkursów; otrzymała tytuł Honorowego Laureata Międzynarodowego Festiwalu Artystycznego FAMA, nominację w plebiscycie 7 Nadziei Miasta Krakowa, literacką przepustkę „Zwierciadła” za dziennik „Z perspektywy domu” czy nagrodę w ogólnopolskim konkursie JESTEM_MAM_GŁOS za tekst dramatyczny „Twoje sypialnie”. Ma na koncie wiele wystaw fotograficznych. Jedna z nich, należąca do projektu „Na miotle przez świat – Peru, Boliwia”, towarzyszyła spotkaniu z cyklu „Dorwać Mistrza” z Noblistą Mario Vargasem Llosą. Jej zdjęcia wykorzystywane są także jako ilustracje książek i czasopism.

Księga Wszechrzeczy

V.G. Soque

Piętnaście lat temu Biały Książę rzucił, na Międzyziemie trzy wszechpotężne klątwy, by przechwycić Księgę Wszechrzeczy, zawładnąć trzema wymiarami i stać się półboską istotą . Od tej pory świat pogrążył się w mroku, a jego mieszkańcy, na mocy jednej z klątw stracili swe człowieczeństwo, przestali mówić, tworzyć i kochać. Ale nadszedł czas odkupienia, Księga Wszechrzeczy wyznaczyła wybrańcówCzy czwórka nastolatków zdoła spełnić żądania księgi? Czy podejmie walkę o ocalenie Międzyziemia? Dwie międzyziemskie wieże przeobraziły się w zgliszcza, zdewastowane czarnoksięską zagładą. Pozostała tylko jedna, wieża rodu Gasparow. Ale z czasem nadejdą dni, kiedy białomagiczne zaklęcie, zacznie słabnąć, a wieża będzie ulegać stopniowej degradacji. I jeśli klątwy Białego Księcia nie zostaną zdjęte, wieża przemieni się w proch, a Święte Drzewo na zawsze straci swą moc, po czym przepadnie wraz z całym Międzyziemiem. Zanurz się w magicznych wersetach Księgi Wszechrzeczy, odkryj nieznane dotąd przestworza międzyziemskiego świata i razem z bohaterami powieści zdejmij klątwy Białego Księcia! Odkryj świat, którego jeszcze nikt nie odkrył! Poznaj historię, o której jeszcze nikt nie słyszał! Przeczytaj księgę, jakiej jeszcze nie czytałeś! A gdy słowa wedrą się do twego umysłu klątwa ustąpiZło przegra walkę o twoją duszę V.G. Soque urodziła się w Międzyziemiu, w hrabstwie Ardenii, w mieście Navar. Gdy miała cztery lata wybuchła Wojna Teodozjuszy, która ogarnęła całą krainę. Tuż przed rzuceniem klątw przez Białego Księcia rodzice autorki, wraz z innymi czarodziejami wyemigrowali do krajów Europy Zachodniej i Środkowej. Obecnie V.G.Soque mieszka we Francji w okolicach Clermont-Ferrand. Jej pasją są podróże, także te po nieznanych wymiarach i nadrealnych rzeczywistościach. Uwielbia muzykę klasyczną, zwłaszcza utwory Fryderyka Chopina oraz dzieła operowe, baletowe i symfoniczne Piotra Czajkowskiego. W wolnym czasie najczęściej opisuje losy Międzyziemia, czyta książki i wędruje po górach. Monika Pitas Urodzona w pierwszym roku Wojny Teodozjuszy, podobnie jak autorka książki wyemigrowała wraz z rodzicami do niemagicznego wymiaru. Już jako dziecko uwielbiała malować międzyziemskie pejzaże, znając je zaledwie z opowieści rodziców. W niemagicznym świecie ukończyła plastyczne liceum, a obecnie studiuje grafikę na jednym z europejskich uniwersytetów. Jej pasją jest fotografowanie, szczególnie dzikiej przyrody, a także piesze wyprawy do lasu, w poszukiwaniu odgłosów natury i magicznych miejsc w zupełnie niemagicznym świecie.

Hotel Vitam Aeternam

Krzysztof Swoboda

Życie ludzkie, krótkim jest. Niestety. A gdyby tak istniało takie miejsce, gdzie za niedużą opłatą, można byłoby je znacząco przedłużyć, pozbywając się wszystkich chorób i słabości swojego ciała, skorzystałbyś? Hotel Vitam Aeternam, to przewrotna historia o  chorobliwym pragnieniu życia i wolnej woli, wbrew wszelkim niedogodnościom, jakie w tajemniczym hotelu staną na drodze dwójki głównych bohaterów. Krzysztof Swoboda: 30-letni obserwator, który stara się przedstawić chłodną, szarą rzeczywistość w krzywym zwierciadle, dodając jej nieco ironii i jakże potrzebnego ludziom  poczucia humoru, w kraju, gdzie lato trwa zazwyczaj niecałe dwa miesiące. Mąż swojej żony, wielki sympatyk literatury science-fiction, związany emocjonalną więzią z komputerem i klawiaturą, facet, który lubi pisać. O czym tylko się da.

Mit i czas polityczny. Czas polityczny w przestrzeni narodowych narracji mitycznych

Piotr Lewandowski

Mit i czas polityczny. Czas polityczny w przestrzeni narodowych narracji mitycznych to praca poruszająca niedowartościowany do tej pory, problem narodowych mitów politycznych. Książka ta posiada wiele istotnych zestawień teoretycznych funkcjonujących w literaturze naukowej wokół kategorii mitu i czasu, które stają się polem wyjścia do szerszych dyskusji i analiz prowadzonych przez autora. W pracy możemy zetknąć się z takimi problemami jak zagadnienie pierwotności myślenia i myśli mitycznej, roli przeszłości i historyczności w kreowaniu narracji mitycznych, czy koncepcji narodowych mitów politycznych. Tu szczególnie interesująco jawi się problem etnocentryczności mitycznych narracji narodowych. Powyższe zagadnienia stanowią jedynie punkt wyjścia do kolejnych dywagacji na temat temporalności mitycznej. Szczególną uwagę autor poświęca problematyce czasu politycznego i czasu mitycznego. Praca zawiera kilka ciekawych i trafnych ujęć koherencji czasu i mitu, na które nie zwracano uwagi dotychczas w polu naukowym. Warte uwagi są zwłaszcza te ustępy traktujące o rytualności, mityczności i temporalności w zjawiskach demokracji, gdyż stawiają kolejne pytania i pole wyjścia do badań społecznych. Całość pracy napisana jest przystępnym językiem w formie eseistycznej co ułatwia odbiór narracji. Praca posiada charakter teoretyczny i stanowi bazę do dalszych dociekań i analiz związanych zarówno z mitem jak i temporalnością polityczną. Książka ta jest warta polecania każdemu, kto interesuje się problematyką polityczną, historyczną, mitem i czasem jako zjawiskami społecznymi, gdyż pozwala na szersze spojrzenie na powyższe kategorie.

Rymowane krzyżówki dla dzieci

Katarzyna Michalec

Zbiór 71 krzyżówek, do których polecenia napisane są w formie rymowanki. W drugiej części stopień trudności jest większy, gdyż zadaniem dziecka jest dokończenie zdania takim rymem, aby pasował do krzyżówki. Takie zgadywanki można także przeprowadzać w formie zabawy z większą grupą dzieci w szkole lub przedszkolu.

Wiersze Czesława Miłosza o obrazach

Joanna Zembrzuska

Książka porusza temat przenikania się dwóch sztuk - malarstwa i poezji w twórczości Czesław Miłosza. Odległe w formie, a bliskie poprzez podobny sposób opisywania świata istnieją obok siebie i stanowią narzędzie do prób uchwycenia rzeczywistości.W książce przedstawiono "malarskie" momenty w biografii Miłosza, jego fascynacje twórczością dawnych i współczesnych mistrzów pędzla, m. in. Boscha, Breughla, angielskich realistów, Klimta i innych. W publikacji zebrano wszystkie utwory noblisty nawiązujące do sztuki malarskiej i dołączono reprodukcje obrazów.   Praca zatytułowana Wiersze Miłosza o obrazach jest próbą wyznaczenia malarskich zainteresowań poety i ich reminiscencji w jego twórczości. Prześledzenie faktów z życia artysty dowodzi, że dzieciństwo w inspirującym dworku w Szetejniach, późniejsze wyprawy na Zachód Europy i tamtejsze spotkania z dawną i współczesną sztuką zdeterminowały malarskie zainteresowania Miłosza - miłośnika sztuki i poety łączącego słowo z obrazem. Zaowocowały one w tej części poezji artysty, która powstała w wyniku inspiracji konkretnym obrazem, znanym motywem malarskim czy też okresem w dziejach sztuki.Miłosz najbardziej cenił realizm - holenderskie martwe natury, angielskie, francuskie i włoskie pejzaże najczęściej powtarzają się w jego twórczości. Zwracał uwagę na dosadność przedstawienia, wierne oddanie rzeczy, poprzez co mogły one ocaleć mimo toczącego się bezustannie czasu. Miłosz niejednokrotnie w pismach wspomina o fascynacji malarstwem Breughla Starszego, Chardina, Posta, Lorraine?a, a jako rodowód zainteresowania realizmem wskazuje esej Charlesa Baudelaire'a zatytułowany Malarz życia nowoczesnego, a traktujący o francuskim artyście Constantinie Guysie, który był piewcą paryskiej ulicy i wszystkiego, co brało udział w toczącym się na niej co dzień życiu. Ogromnie cenił wierność detalom, dokładnie oddawał na rysunkach to, co widział - był bardzo blisko rzeczywistości. A pisał o tym wszystkim Baudelaire, którego fascynował realizm przedstawienia paryskiej ulicy przez Guysa. Miłosz często mówił o swym zainteresowaniu malarstwem realistycznym, a tłumaczył to zazwyczaj chęcią dotarcia w poezji do istoty rzeczy. Nie lubił prozy, rzadko dotykała rzeczywistości, to liryka poprzez większą oszczędność słów i rozleglejsze możliwości wyrażenia językiem tego, co się zamierzyło, pełniła funkcje przechowywania od zapomnienia zdarzeń, osób, rzeczy. Poeta często mówił o tym, że należy ocalić od przemijania chwile - sądził, że tworzący sztukę są zobowiązani do uratowania jak największej ilości momentów. Prowadziłoby to do apokatastasis, ostatecznego odnowienia wszelkich rzeczy na końcu czasów. Fragment Zakończenia Recenzja: Kompozycja doskonale przemyślana, klarowna i spójna. We wstępie autorka rzeczowo i w oparciu o dobrze dobrane źródła przedstawia problematykę teoretyczną badań nad związkami poezji i malarstwa, w rozdziale 1 omawia kształtowanie się zainteresowań Miłosza malarstwem, jego wrażliwości, gustu, dokonywanych wyborów i ich motywacji. Rozdział 2 został poświęcony trzem cyklom poetyckim, stanowiącym zbiory ekfraz a rozdział 3 pozostałym wierszom odnoszącym się do malarstwa, zamieszczonym w późnych tomach poety i dopełniających całości problematyki. W ten sposób materiał został zarówno wyczerpany jak i uporządkowany według kryteriów wewnętrznych właściwych porządkowi twórczości poety.Praca świadczy o gruntownej znajomości twórczości Miłosza, nie tylko poetyckiej, której wybrane elementy stanowią przedmiot analizy, ale także esejów poety i jego wypowiedzi udzielnych w wywiadach. Autorka wybierała potrzebne jej elementy dzieła poety w sposób przemyślany, trzymając się nurtu problemowego istotnego dla tematu pracy. Widać też, że posiada staranne przygotowanie w zakresie literatury przedmiotu, zarówno co do opracowań poświęconych Miłoszowi (jego koncepcji sztuki, rozumienia mimesis, a także wybranych zagadnień filozoficznych), jak i malarzom, którzy stanowili dla niego inspirację. Rekonstrukcja kształtowania się zainteresowań Miłosza sztuką stanowi oryginalny i ważny wątek, być może wart rozwinięcia.Cennym i ważnym dla tematu uzupełnieniem są ilustracje (wraz ze spisem, wskazującym źródła reprodukcji), przypominające obrazy, którym Miłosz poświęcił omawiane w pracy utwory.Autorka opiera się na istniejących opracowaniach, dotyczących malarskich inspiracji w poezji Miłosza (m. in. E. Czarneckiej, A. Fiuta, A. Dziadka, K. Zajasa), oprócz tego jednak kilkakrotnie formułuje wyraźnie własne spostrzeżenia i hipotezy interpretacyjne. Zaproponowała też całościowe uporządkowanie poetyckich ekfraz Miłosza.Autorka wykorzystała w pracy właściwie dobrany i bogaty zestaw opracowań, odwoływała się do nich rzetelnie dokumentując swoje nawiązania. (...) prof. dr hab. Małgorzata CzermińskaInstytut Filologii Polskiej Uniwersytetu Gdańskiego   Spis treści Wstęp 51. Malarskie fascynacje Miłosza 14Dzieciństwo i młodość 14"Malarstwo obyczajów" 22Nie więcej 26Malarze interesujący Miłosza 31Barok 39Poezja a malarstwo 432. Ale szła tędy, widziana przez malarza, I została na zawsze? - cykle poetyckie Czesława Miłosza poświęcone obrazom 46Ogród Ziemskich Rozkoszy 47W Yale 60O! 773. Pozostałe wiersze Miłosza o obrazach 85Portret z kotem 85Magdaleny de La Toura 88Tancerki Degasa 93Zakończenie 98Spis ilustracji 119Bibliografia 120  

Świat zza mgły. Tom 4. Świat oszalał

Jacek Cybusz

„Świat oszalał” – czwarty tom „Świata zza mgły” – przedstawia usystematyzowane ściśle chronologicznie, a ujęte w rozmaite konteksty kulturowo-społeczne i polityczno-militarne, najistotniejsze wydarzenia z zakresu bardzo szeroko rozumianego kina polskiego w pierwszym roku pierwszej wojny światowej – od jej wybuchu latem 1914 roku do zajęcia Warszawy przez Niemców na początku sierpnia 1915 roku. Był to czas, gdy front wschodni tej szalonej wojny dynamicznie przetaczał się przez ziemie polskie austriackiej Galicji oraz rosyjskiej Kongresówki, czas tworzenia i pierwszych starć zbrojnych Legionów Polskich złożonych z szaleńców walczących u boku żołnierzy armii „państw centralnych” (II Rzeszy Niemieckiej oraz Austro-Węgier) z wojskami carskiej Rosji – z jednej strony, a z drugiej – okres apogeum nie mniej od owych szaleńców szalonej polsko-rosyjskiej przyjaźni, a nawet miłości...

Słony wiatr

Katarzyna Batko

Marike mieszka w pobliżu małej, rybackiej wioski, odrzucona przez miejscową społeczność, podobnie jak kiedyś jej matka. Od dziecka czuje się związana z morzem i często samotnie wędruje po dzikich plażach. Pewnego dnia, na jednej z nich, znajduje rannego rozbitka. Zabiera go do domu i opatruje rany. To zdarzenie zmieni jej dotychczasowe życie i zdeterminuje przyszłość. Kim jest Marike? Kim jest człowiek znaleziony na brzegu morza? Sięgnij po „Słony wiatr”, poznasz odpowiedzi…

Epizod

Wojciech T. Pyszkowski

Książka ta to epizod z życia kilkunastoletniego chłopaka, jego przyśpieszony kurs życia i dojrzewania. Historia, która zainteresuje wszystkich - młodzież i dorosłych.

The Łoś

Andrzej Boruszewski

Nie, nie śniła mu się, w każdym razie nic mu o tym nie wiadomo. Dlaczego więc o niej pomyślał, gdy się obudził? Przecież nie z powodu wyrzutów sumienia, bo tych nie powinien mieć. Nie powinien, czyli ma? Do diabła z tym. Jest środek lata, dokładnie dwudziesty lipca, przez ostatnie dziesięć lat nikt nie zginął, nikogo nie zamordowała żadna stara baba i żaden pieprzony łoś – to są wystarczające powody, żeby się uśmiechnąć do pękniętej żyłki Tomczewskiej. Na sali sądowej doprowadził ją do takiego stanu, że dostała wylewu i jeśli teraz w ogóle gdzieś miesza, to w ośrodku leczniczo-rehabilitacyjnym. Jedyne, co może zrobić, to podciąć komuś nogę albo napluć do kawy. Nie udowodnił kobiecie winy, ale przynajmniej pozbył się jej z miasta. Łosia chyba też, skoro od tego czasu w Typinie panuje spokój. W Typinie tak, ale nie w jego głowie. To przez ten sen. Grzmoty, błyskawice, jakieś krzyki, wrzaski, szczęk żelaza… Nie miał pojęcia co to było. I po to po aferze z Tomczewską zgodził się iść na emeryturę, żeby teraz psuły mu humor takie głupie sny?   Ci, którzy znają dwie pierwsze części, wiedzą o co chodzi. Tym, którzy nie znają, nie powinno to przeszkadzać. (Chociaż lepiej czytać po kolei.) Tym razem narzędziem zbrodni jest prąd elektryczny. Pomimo tego, że łosie rzadko go używają, łoś z ulewskich lasów - obok Peruna, słowiańskiego boga błyskawicy i pioruna - znowu staje się jednym z podejrzanych. Dobrej zabawy życzy autor.

Nowelki zbójeckie

Mirosław Sznajder

Nowelki Zbójeckie można czytać bez obaw - na czytelnika nie czają się tu wnyki eksperymentów, happeningów i prowokacji. Jedyny zabieg formalny, na jaki pozwolił sobie autor to quasi-wierszowany zapis niektórych tekstów. Istotnie bowiem, kilka z nich ma posmak balladowo-baśniowy, wszystkie natomiast oddają szacunek rzetelnemu realizmowi, czy może nawet naturalizmowi. Jakże jednak pisać o życiu bez Chagallowskiego humoru, jakże - pisząc - nie roześmiać się niekiedy czując zarazem grozę? Miasto, wieś, ziemski padół i Niebo - tutaj ograniczeń dla wyobraźni nie ma; czytelnik przekona się, że nie ma tu również żadnych barier czasowych - można zatem czytać, w jakiś też sposób bawić się czytając.

Jestem tobą

Monika Hołyk-Arora

„Jestem Tobą” to powieść z pogranicza sensacji i kryminału. Opowiada o losach kobiety, która budzi się w nieznanym jej pomieszczeniu i nie pamięta nawet własnego imienia. Ku jej przerażeniu nie jest też sama. Tuż obok niej leży martwa przedstawicielka płci pięknej, która wygląda dokładnie tak samo jak ona! Na podstawie urywkowych wspomnień agent Interpolu rozpoznaje w niej ofiarę wieloletniej przemocy domowej, skazaną za próbę zabójstwa swego oprawcy. W zamian za nową tożsamość nakłania ją  do odgrywania roli zmarłej i wydobycia poufnych danych niezbędnych do rozpracowania niebezpiecznej siatki przestępczej. Od tego momentu rozpoczyna się niebezpieczna gra, w której niemal każdy ma własne cele, a wróg może stać sie nagle wartościowym sprzymierzeńcem.

Na zakrętach życia. Opowiadania sentymentalne

Isabella Degen

„Na zakrętach życia” to zbór opowiadań sentymentalnych, pełnych wydarzeń, refleksji i przeżyć, zmieniającymi życie z dnia na dzień. Autorka opowiada nam historie prawdziwe, wzięte z życia, osadzone w realiach codzienności i nieznacznie ubarwione fikcją literacką. Prezentuje życie jako drogę pełną „zakrętów”, nieprzerwalny bieg wydarzeń w których bohaterowie poszukują sensu życia. Opowiadania te ukazywały się w biuletynach pokonkursowych Uczelnianego Ośrodka Kultury LIMES, przy Uniwersytecie Przyrodniczo-Humanistycznym w Siedlcach, latach 2006-2009, jako prace wyróżnione lub nominowane  w konkursach literackich.

Przeznaczenie

Przemysław Wegwert

Książka opowiada historię młodego mężczyzny, który doznając zawodu miłosnego, rzuca się w wir miejskiego życia, toczy wewnętrzną walkę z własnymi słabościami, odnajduje prawdziwą miłość, by kuszony zwodniczym uczuciem, prawie ją utracić. To opowieść o ludzkich rozterkach w starciu z niszczycielską siłą zawodu miłosnego... o wewnętrznych zmaganiach z własnymi uczuciami...o przypadkowych sytuacjach w życiu człowieka , które na pierwszy rzut oka pozbawione sensu, układają się z czasem w logiczną całość, wykuwając nasze przeznaczenie. To swoista podróż metafizyczna przez umysł młodego mężczyzny, wgląd w jego wizje, zachowania i sposób odbierania świata, jak również ciekawa opowieść o odnajdywaniu prawdziwej miłości, o gorącym uczuciu i poznawaniu sensu prawdziwego życia. Książka z całą pewnością nie powstała z wyrachowania. Niekiedy człowiek zostaje sam na sam ze swoimi emocjami, które aż kipią by wydostać się na zewnątrz. Ja musiałem je wykrzyczeć, a najprostszą metodą było przelanie ich na papier. Reszta niech pozostanie moją słodką tajemnicą. To opowiadanie idealne do wersji elektronicznej. Celowo pominięte zostały "sienkiewiczowskie" rozwlekłe opisy. Nadany jest specyficzny rytm...akcja goni akcję. Książkę czyta się bardzo szybko, NIE NUŻY. Cecha charakterystyczna opowiadania - emocje, emocje i jeszcze raz emocje.. dialogi i specyficzny klimat (niekiedy mroczny, ale ze sporą dawką młodzieżowego humoru i sposobu ich myślenia). Myślę, że wiele osób będzie mogło się z nią utożsamić.