Labirynt umysłu

Dorota Sawicka

"Labirynt umysłu" to thriller psychologiczny, w którym zespół złożony z Adama, Anny, Tomasza i Heleny próbuje rozwikłać tajemnicę związaną z fundacją Nowickiej. Fundacja jest zaangażowana w skomplikowaną sieć międzynarodowych powiązań, a jej prawdziwe cele pozostają niejasne. W miarę jak zagłębiają się w sprawę, odkrywają, że fundacja ma wsparcie wpływowych osób na najwyższych szczeblach, co czyni ich misję jeszcze bardziej ryzykowną i pełną napięcia. W obliczu zagrożeń i intryg zespół jest zdeterminowany, by dotrzeć do prawdy i ujawnić ją światu.

Frekwencja 350. Tom 1

Aleksandra Fila

Wizja nieodległej przyszłości, w której ludzie komunikują się bardziej transparentnie niż dziś. Jakie ryzyko niesie spotkanie ludzkości z zaawansowaną cywilizacją? Przybysze z planety Uldri powołali do życia na Ziemi hybrydę obu ras. Dziewczyna o imieniu Korwetta, która dorastała w nieświadomości swojego pochodzenia, podejmuje przeznaczoną jej rolę tłumaczki obu cywilizacji. Angażuje się przy tym w upragniony związek z komandorem Akademii Astronautyki, Robertem Bryniarskim. Przybysze konstruują na Ziemi cenny dla nich kryształ. Monolit stymuluje rozwój ludzi, odsłaniając jednak przy tym ich deficyty. Przed powrotem na Uldri goście ostrzegają Ziemian, by w kryzysie ozdrowieńczym nie ulegli lękom i iluzji. Wkrótce do Ziemi zbliża się potężny okręt. Najeźdźcy żądają wydania kryształu. Z ziemskiego kosmodromu startuje statek pod dowództwem komandora Bryniarskiego, z monolitem na pokładzie. Komu z jego załogi uda się przetrwać kontakt z nieznaną potęgą? Jakie siły kosmiczne ujawnią się w obliczu konfliktu? Czy weterani powracający na Ziemię to wciąż ci sami ludzie, którzy ją opuszczali? Czy miłość Roberta i Korwetty przetrwa w radykalnie zmienionych okolicznościach?

Wysłannik Arghora Cykl: Ludy Wedoru część 1

Anna Nazabi, Zoe Rocks

Paweł dobija czterdziestki, ale zbliżający się kryzys wieku średniego to jego najmniejsze zmartwienie. Z tygodnia na tydzień naprzemiennie wciela się w rolę ułożonego biznesmena i bezwzględnego gangstera. Nie jest to jednak podwójne życie. Za przemianami kryje się tajemnica z przeszłości i mroczne siły, których prawdziwą naturę dopiero przyjdzie mu odkryć. Ta porywająca opowieść przeniesie czytelnika w świat przygody, gdzie rzeczywistość wyjętą żywcem z sennych koszmarów rozjaśnia płomyk niezłomnej nadziei.

Krew sióstr. Czerwień

Krzysztof Bonk

Saga siedmiu barw — Krew sióstr. Seria druga. O tym, co przyniosła przyjaźń, a co wrogość. Część ósma — Czerwień. Czerwień to nowa odsłona sagi, którą można czytać niezależnie jako część pierwszą. Nowy świat jeszcze więcej wart, a w nim nowe siostry. Córki Chamsi, które sporo już podrosły. Jedna zwie się Diament i półkryształowe ma ciało. Druga to Akwamaryna, syrenia wojowniczka jakich mało. Są i siostry inne; wielobarwne, psotne, mądre, czasem trochę dziwne. Lady Czekolada na drugie imię ma Zdrada. Zaś Węgiel to robot z demonicą pomieszany. Kim zatem mógłby być jej... ukochany?

Ćwiczymy spostrzegawczość. Zagadki dla dzieci

Katarzyna Michalec

W książce znajdują się zabawy, które pomogą w ćwiczeniu cierpliwości oraz spostrzegawczości. Polegają one na rozwiązywaniu zagadek. Każda zagadka, to krótka rymowanka, a odpowiedzi na nie znajdują się pośród rozsypanych w tabeli liter. Należy je odszukać, a następnie kratki z odgadniętym wyrazem pokolorować lub zakreślić. Na końcu książki można sprawdzić wszystkie odpowiedzi. To zabawa dla wszystkich dzieci, a szczególnie dla tych niecierpliwych, którzy dzięki niej mogą się wykazać odrobiną uwagi.

Historie zębami pisane

Sławomir Prochocki

Ta książka powstała na podstawie moich siedmioletnich doświadczeń pracy z psami w schronisku Na Paluchu w Warszawie. Pamiętajcie, że to nie instruktaż, a jedynie opowieść. Nie zmieściły się tutaj historie wielu innych psów, które wciąż mają i mieć będą ciepłe miejsce w moim twardym sercu. Nie ma tu słowa o Silverze, Pyśku, Felku, Karbonie, Dantem, Mafim, Welesie, Jogim, Truflu, Rudym, Tangerze, Rexie, Ramosie i wielu, wielu innych. Nie sposób opisać wszystkie. Uważam, że nie ma agresywnych psów. Niemal każdy psiak może ugryźć człowieka. To tylko kwestia sytuacji i odpowiedniej motywacji dla psa. Są jednak psy, którym przychodzi to o wiele łatwiej niż całej reszcie. To z reguły wina nie tylko charakteru psa, ale przede wszystkim skutek działań ludzi. Pies najczęściej gryzie, bo nauczył się, że wszystkie inne sygnały, które wysyłał kiedyś przed użyciem zębów, zawiodły. Dopiero ugryzienie zadziałało. Więc teraz nie marnuje już prądu na ostrzeżenia i gryzie od razu. Takimi psami się zajmowałem, gryzącymi łatwo, zbyt łatwo. Gdy je poznawałem, doskonale już umiały gryźć i używały tego sposobu komunikacji bez oporów. Schronisko dla psa to taki rodzaj gułagu, gigantyczne źródło ciągłego stresu – mało spacerów, nieustanne szczekanie innych psów, konieczność załatwiania się w miejscu, gdzie śpi, wokół mnóstwo obcych ludzi, rzadki kontakt z ludźmi, których zna. W takich warunkach psy wzmacniają swoje zachowania agresywne, bo permanentny stres i związany z tym wysoki poziom kortyzolu powodują ich złe samopoczucie, zdenerwowanie i rozdrażnienie. Stąd zawsze moim pierwszym zadaniem było zaprzyjaźnić się z nimi, a dopiero potem spowodować, że zaczną akceptować czynności, na które dotąd reagowały użyciem zębów. Dotyk, zakładanie kagańca, wymianę obroży, zabiegi w gabinecie weterynaryjnym. Były psy, z którymi pracowałem samotnie rok czy dwa, bo nie było chętnych do pomocy. Ale gdy w końcu ogarniałem te psiaki, zawsze udawało się kogoś znaleźć i zaprzyjaźnić z psem. Każdej kolejnej osobie było już łatwiej. O moich metodach pracy krążyło i wciąż krąży mnóstwo idiotycznych plotek i kłamstw. Rozpowszechniają je ci, którzy pałając do mnie platoniczną nienawiścią, nigdy mnie przy pracy z psami nie widzieli. Bo ci, którym pomagałem przy ich psach, doskonale wiedzą jak pracowałem i jakie miałem efekty. Ta krótka książka pokazuje całą prawdę o tym, co działo się między mną a psiakami, które przyszło mi ogarniać. W całej mojej pracy w schronisku nie trafił mi się pies, który się w końcu ze mną nie zaprzyjaźnił, który nie skakał z radości na mój widok, nie właził mi na kolana i nie nadstawiał się do głaskania. To pokazuje, że w istocie każdy zdrowy psychicznie psiak jest nam, ludziom, przyjazny. Czasem tylko skrywa to w środku, w głębi swej psiej natury i trzeba to jedynie z niego wydobyć. To umiem najlepiej i być może tylko to umiem. Dla mnie wystarczy. Każdy pies jest inny, do każdego prowadzi inna droga, choć kierunek jest zawsze podobny. To wytwarzanie w psie pozytywnych skojarzeń. Nie wierzcie ludziom, którzy twierdzą, że zaprzyjaźniają się z psami bez smaczków, że używanie kawałków kiełbasy prowadzi do „parówkowej przyjaźni”, która jest w jakiś sposób gorsza od tej, która osiągają oni, hipnozą, modlitwą czy obietnicami ładnych prezentów pod choinkę. Dla psa w schronisku istnieją tylko dwie waluty – smaczki i spacery. I trzeba używać obydwu, by pracować efektywnie, a nie tylko udawać, że coś się robi. Tak jak pisałem - uważam, że właściwie każdy pies może ugryźć człowieka, a schronisko jest miejscem, gdzie o ugryzienia jest najłatwiej. W domu, po adopcji, gdy stres po miesiącu czy dwóch opada, ryzyko ugryzienia spada bardzo istotnie. Ale to nie znaczy, że staje się zerowe. Więc najważniejsze moje zalecenie – szanujcie swoich czworonożnych przyjaciół. Są nie tylko członkami Waszej rodziny, ale przede wszystkim to żywe istoty, czujące, myślące i podatne na stres. Więc nie fundujcie im tego stresu bez sensu, nie denerwujcie bez potrzeby, nie używajcie metod awersyjnych, gdy możliwe są sposoby pozytywne. Wasz pies odpłaci Wam wtedy sercem, przyjaźnią i miłością. A jeśli mnie nie posłuchacie, liczcie się z tym, że tak nie będzie. Bo psy gryzą i szczekają. Taka ich psia natura. I już. Sławomir Prochocki

Wstążkowy świat Magdaleny

Magdalena Fuss

Wstążkowy Świat Magdaleny to mały przewodnik po świecie rękodzieła. Zawiera ciekawe opisy i fotografie pięknych dekoracji i upominków wykonanych ze wstążek satynowych. Pomysłowe i nietuzinkowe dekoracje cieszą oko wielu klientów, którzy często wracają do Świata Wstążek. Może i Ty, podczas wędrówki przez Wstążkowy Świat Magdaleny zatrzymasz się na dłużej?   Kochani! Trzymacie w rękach zbiór moich najlepszych prac dekoracyjnych wykonywanych między innymi techniką hana tsumami kanzashi. Od kilku lat tworzę z pasją dekoracje i prezenty na każdą okazję. Wstążka to mój główny materiał, z którym pracuję wykonując kosze kwiatowe, bombki czy jaja wielkanocne. W ostatnim czasie furorę zrobiły również moje spineczki do włosów i opaski, których zdjęcia również możecie znaleźć w tej książce. Obecnie na rynku jest wiele książek promujących rękodzieło, zawierające przyspieszony kurs nauki . Mój projekt to forma przewodnika po moim Świecie Wstążek. Oprócz zdjęć znajdziecie także obszerny materiał na temat półproduktów, które stosuję w swojej pracy. Przeczytacie również wprowadzenie do świata kanzashi. Zapraszam do wspólnej podróży przez Wstążkowy Świat Magdaleny! Magdalena Fuss  

Przygotuj się do porodu. Praca z oddechem, ruch i relaks

Inga Dańkowska, Marta Łukasz

“Przygotuj się do porodu – praca z oddechem, ruch i relaks” to praktyczny, oparty o wieloletnie doświadczenie, pierwszy w Polsce poradnik, jak przygotować się do narodzin dziecka w holistyczny sposób. W bardzo prosty i przejrzysty sposób – krok po kroku - wyjaśnia, jak samodzielnie i bezpiecznie pracować z ciałem, oddechem i relaksem w trakcie ciąży. Uczy technik oddechowych wykorzystywanych w trakcie porodu. Radzi, co robić, gdy pojawiają się typowe dolegliwości ciążowe np. bóle pleców. Pokazuje techniki, które może wykonywać kobieta, aby ułatwić dziecku przyjęcie i pozostanie optymalnej pozycji do porodu. „Wisienką na torcie” są listy – wyjątkowe historie porodowe kobiet, które stosowały praktyki zawarte w ebooku w ciąży i wykorzystały w porodzie.     RECENZJA Szpital Specjalistyczny św. Zofii, którym kieruję już ponad 28 lat to placówka, w której wprowadzane są nowatorskie rozwiązania w zakresie opieki ginekologicznej, opieki nad pacjentką ciężarną, rodzącą oraz kobietą po porodzie i jej dzieckiem. To tu tworzyła się i tworzy nowa jakość w polskim położnictwie – m.in.: pierwsze w Polsce porody rodzinne, pierwszy w Polsce Przyszpitalny Dom Narodzin, program wczesnej rehabilitacji poporodowej, umacnianie i usamodzielnianie roli położnej i wiele innych. Pojawienie się w 2013 roku możliwości zorganizowania pierwszych w Polce zajęć jogi prenatalnej na terenie placówki medycznej przyjąłem z entuzjazmem. Każdy rodzaj ćwiczeń, relaksacji, pracy z ciałem i umysłem wywiera pozytywny wpływ na samopoczucie i kondycję fizyczną kobiety ciężarnej. Prowadzone w Szpitalu św. Zofii zajęcia opierają się na wiedzy i wysokich kwalifikacjach prowadzących i w pełni bezpieczeństwa medycznego. Otrzymujemy wiele pozytywnych opinii od kobiet na temat pozytywnego wpływu zajęć na ich ciążę, poród i połóg. Zdobyte przez autorki – Ingę Dańkowską i Martę Łukasz doświadczenie prowadzenia zajęć z jogi prenatalnej zaowocowało pracą naukową „Wpływ praktyki jogi na stan psychiczny kobiet w okresie okołoporodowym, przebieg porodu i odczucia kobiet związanych z porodem." O jej wynikach możecie Państwo przeczytać w niniejszym E booku do czego bardzo serdecznie zachęcam.   Wojciech Puzyna dr. n. med. Dyrektor Szpitala Specjalistycznego św. Zofii  

Zaginiona relikwia

Marek Orłowski

Rok 1191, Ziemia Święta, czasy trzeciej krucjaty. Na redzie Akki tonie galera krzyżowców z tajemniczym ładunkiem na pokładzie. Rok 1942. W pobliżu tego samego miejsca okręt podwodny torpeduje niemiecki frachtowiec, wiozący broń masowej zagłady dla Afrika Korps. Czasy współczesne. Czwórka polskich studentów archeologii odkrywa w kościele joannitów ślady tajemnicy sprzed ośmiuset lat. Razem ze swoim profesorem organizują wyprawę na Morze Śródziemne. Ładunek zatopionego frachtowca staje się celem arabskich terrorystów. Tajna broń Hitlera ma posłużyć do ataku na Stany Zjednoczone. Co łączy szczątki średniowiecznej galery i wrak statku z okresu drugiej wojny światowej? Jakie sekrety skrywa archiwum watykańskie i kto jeszcze poszukuje zaginionej relikwii, która mogłaby zmienić losy Kościoła? Słoneczne krajobrazy Malty, sztolnie hitlerowskiego kompleksu "Riese" w Górach Sowich, podziemia Watykanu i morskie głębiny staną się tłem dla intryg, bezlitosnej walki o władzę, fanatyzmu religijnego, ale też namiętności i zdrady, które splotą się z przygodami Krzysztofa i Marty, głównych bohaterów powieści, zaś mroczne zagadki przeszłości odcisną swoje piętno na ich losach.

Kontuzje Biegacza

Paweł Matner

Zapalenie rozcięgna podeszwowego, entezopatia ścięgna achillesa, shin splint, ITBS, ból kolana, ból biodra, ból pleców - znasz to? Książki o bieganiu nie dają praktycznej wiedzy jak biegać bez kontuzji i z efektami. Chciałbyś biegać efektywniej, bez kontuzji i z uśmiechem? Ta książka jest dla Ciebie. Zawiera syntezę wiedzy z treningu siłowego, biegowego, funkcjonalnego, fizjoterapii. W książce znajdziesz: • ponad 60 ćwiczeń • mobilność, stabilność, siła • filmiki ze wskazówkami • autoterapię i porady Problem mechaniczny lecz mechanicznie, a nie chemicznie faszerując się tabletkami. Tak, właśnie kontuzje to częste patologie biomechaniczne na poziomie globalnym oraz lokalnym. Mówiąc dokładniej - to wadliwe wzorce ruchowe (technika biegu) i zaburzenia mechaniki tkanek (elastyczność, uwodnienie, siła) wpływają na powstawanie kontuzji. Leczenie mechaniczne to oczywiście ruch.

Prezent Dla Kobiety Lepszy Niż Kiedykolwiek

Aleksander Wielki

W publikacji "Prezent dla kobiety lepszy niż kiedykolwiek" poznasz ogrom przykładów na prezenty i niespodzianki. Dzięki nim obdarowanie kobiety w zaskakujący i wyjątkowy sposób stanie się banalnie proste. Twoją drugą połówkę czeka cała masa cudownych momentów bez względu na to, czy Twoje niespodzianki będą przygotowywane w związku z jakaś specjalną okazją, czy w zwykły dzień. Skorzystaj z moich podpowiedzi i obserwuj jak kobietę zalewa ogromna ilość szczęścia i radości. Aleks, autor bloga WirtuozSeksu.PL

Górskie wędrówki Region Jungfrau - Alpy Berneńskie

Wojciech Biedroń

Alpy Berneńskie to region, w którym natrafimy na lodowce, spektakularne widoki śnieżnych szczytów oraz wjedziemy kolejką na dach Europy na wysokość prawie 3500 metrów. Zróżnicowanie tras jest tak duże, że możemy poruszać się pieszo, rowerem oraz koleją. Zapraszam do zapoznania się z moją wersją podróży po tym pięknym regionie, którą można dowolnie modyfikować. Jeśli zdecydujemy się na to, aby spędzić tam co najmniej kilka dni to i tak będzie nam trudno dokonać wyboru. Dzięki dobrej komunikacji zbiorowej, łatwo będzie dostosować nasze oczekiwania do tego co chcemy zobaczyć. W niniejszym opracowaniu zwracam uwagę na łatwe przemieszczanie się z miejsca na miejsce, które można potraktować jako wsparcie dla trekkingu, ale również można nastawić się tylko i wyłącznie na podróże po żelaznych szlakach, po których bezpiecznie pojedziemy koleją.    

Sigma

Marek Herman

Jeśli chcesz się wybrać w fascynującą podróż na Sigmę – planetę, której świat intrygująco różni się niemal od wszystkiego, co znamy z Ziemi, a zarazem mówi wiele o człowieku – otwórz swój umysł i przygotuj go na swobodne działanie wyobraźni. Albert Grayson – bohater oraz narrator debiutanckiego utworu Marka Hermana – odsłoni przed Tobą swoje tajemnice, snując mieniącą się znaczeniami opowieść o poznawaniu Kosmosu, głębi ludzkiej psychiki i cenie, jaką człowiek jest gotów zapłacić za poszerzenie swojej wiedzy o Wszechświecie.

Cicha apokalipsa Zrujnowane pałace Dolnego Śląska

Hannibal Smoke

CICHA APOKALIPSA to przewodnik grozy po zamkach, pałacach i dworach Dolnego Śląska zrujnowanych począwszy od 1945 roku. Nie ma tu popularnych, malowniczych ruin Chojnika czy Bolczowa pokonanych przez wojny i pożary w odległych stuleciach. Nie ma ani jednej rezydencji, którą można zwiedzić z wycieczką, kupując bilet i podążając za przewodnikiem. W większości zastaniemy jedynie przejmującą ciszę i samotność w przededniu agonii. W tej książce ważniejsza od budowy jest destrukcja, od twórcy niszczyciel, od świetności upadek. To od końca opowiedziana historia, rzecz o współczesności, która niepostrzeżenie unicestwiła połowę z dwóch tysięcy dolnośląskich rezydencji. I bez rozgłosu, z całkowitą obojętnością zabija nadal. CICHA APOKALIPSA jest zatem spisem niedobitków na terenie regionu w jego historycznych granicach, ponad 200 najciekawszych ruin, które uniknęły losu anonimowej kupy gruzu.

Jesienne płomienie

Barbara Lesz

Swieta właśnie odkryła, że jest boginią, ale do poznania siebie ma jeszcze długą drogę. Powoli zaczyna odkrywać swoje moce, w czym pomagają jej bóstwa z zamku Grodno. Jednak naukę przerywa pojawienie się nowego wroga, który za swój cel obiera śmiertelników. Do tego w jej życiu znowu pojawia się zagadkowy bóg snów - Drem. Czy Swieta zdoła w końcu zapanować nad swoimi mocami? Czy młodej bogini i jej towarzyszom uda się pokonać wroga? Czego tak naprawdę chce Drem? Przenieś się do fantastycznego świata zainspirowanego mitologią słowiańską pełnego nadprzyrodzonych istot i magii. "Jesienne płomienie" to drugi tom cyklu "Sny letnich nocy". Barbara Lesz Urodzona w Pleszewie w 1984 roku. Skończyła Filologię rosyjsko-angielską w Poznaniu. W 2009 przeprowadziła się do Tromso, w północnej Norwegii, gdzie studiowała lingwistykę angielską i pracowała między innymi jako redaktor kulturalny w gazecie studenckiej. Obecnie mieszka w stolicy Norwegii - Oslo, gdzie pochłania książki seriami i chodzi na koncerty zespołów z lat osiemdziesiątych. Pisze praktycznie od zawsze, ale trylogia, której drugą częścią są "Jesienne płomienie" to pierwsze książki, które nie lądują w szufladzie. Nigdy nie planowała pisania fantasy, ale możliwość stworzenia własnej mitologii opartej na wierzeniach słowiańskich była zbyt kusząca.

Kocham cię

Monika Sawicka

"Mama weszła do mieszkania, zamknęła drzwi. Wzięła mnie za ręce, jak kiedyś, gdy prowadziła mnie do przedszkola, a ja nie chciałam iść. Wtedy brała moje małe rączki w swoje dłonie, kucała przede mną i ciepłym, spokojnym głosem mówiła coś, co sprawiało, że jednak jej ufałam i szłam tam, gdzie chciała. Moja mama stała teraz przede mną i trzymała moje dorosłe dłonie w swoich, byłyśmy tego samego wzrostu. Patrzyła na mnie, a z jej oczu płynęły łzy. Przeczytała mój e-mail. Objęła mnie mocno, a ja płakałam jej w ramię. Ona płakała w moje. Chciałam coś powiedzieć, ale położyła mi palec na ustach. Najlepsza Mama świata powiedziała cicho, tuląc mnie mocno:  – Już dobrze dziecko moje, cii. Czasem najpiękniejsze słowa to łzy. Kocham cię, córeczko.   Dzisiaj miłość nie umrze. Jeszcze nie dzisiaj. Zmazujesz z twarzy grymas rozczarowania i bólu - istne Ukrzyżowanie Chrystusa i Piekło Dantego. Zmywasz te obrazy jednym ruchem ręki. Przecież wciąż kochasz…

Cena pokoju

Krzysztof Bonk

Seria Cena – część trzecia – Cena pokoju Wiedeń bez parawanu turystycznej perełki Europy. Seryjni mordercy, nielegalna prostytucja, dewiacje, islamskie gangi, handel ludźmi. Do konfrontacji z przestępczą pajęczyną oplatającą stolicę Austrii staje poharatany przez życie prywatny detektyw Ali Modry. Współczesny Wiedeń. Ktoś zabija i okalecza dziewczyny wynajmujące pokoje w stolicy Austrii. Na miejscu zbrodni pozostawia laleczki voodoo z wbitymi w nie szpilkami. Do rozwiązania sprawy morderstw zaangażowany zostaje prywatny detektyw Albert Mokradło. Tagi: zabójstwo, przemoc, seks, perwersja, narządy, szpilki, lalki, cena, pokój

Dopóki śmierć nas nie rozłączy

Ina Lorelei

Inspiracją do napisania powieści były autentyczne wydarzenia, które miały miejsce kilka lat temu w jednym z polskich szpitali. Sławny profesor wraz z podległą mu grupą lekarzy stosowali eksperymentalnie nieprzetestowane leki bez powiadomienia pacjentów o ryzykach i skutkach ubocznych. Niewyjaśnione zgony oraz nieodwracalne powikłania zwróciły uwagę niektórych lekarzy oraz mediów. Mimo zgłoszenia tych nielegalnych praktyk przez jednego z lekarzy, sprawcy ludzkich tragedii pozostali bezkarni. Wydarzenia te stanowiły jedynie punkt wyjścia do intrygi z powieści. Wszystkie postaci i wydarzenia są czystą fikcją, a wszelkie zbieżności nazw, nazwisk i wydarzeń są przypadkowe. Dziennikarz śledczy Robert Wójcicki wpada na trop nielegalnych eksperymentów i testów medycznych dokonywanych na pacjentach w jednym ze szpitali. Śledztwo prowadzone przez dziennikarza zbiega się z serią tragicznych wypadków, którym ulegają lekarze z tego szpitala. Zagadkowe wypadki próbuje wyjaśnić inspektor Marczak, który zwraca uwagę na podejrzane zbiegi okoliczności. W tym samym czasie dziennikarz próbuje uruchomić medialną kampanię, żeby doprowadzić do powtórnego procesu dawnej sprawy. Czarna seria nieszczęśliwych wypadków trwa. Despotyczny profesor z pomocą młodej żony próbuje tuszować sprawy, aby nie ucierpiały interesy jego mocodawców z zagranicznego koncernu farmaceutycznego. Proszą o „pomoc” znajomego prokuratora. Jednak sprawy wymykają się spod kontroli – nie udaje się ani wyciszyć prowadzonych dochodzeń, ani przerwać czarnej serii wypadków. Ktoś usuwa zamieszane w aferę osoby, tym samym eliminując ewentualnych świadków. Inspektor Marczak ściga się z czasem, próbując ustalić, czy tragiczne wydarzenia to zbieg okoliczności, czy też kryje się za nimi jakiś sprawca, lub schemat. Może sprawców jest kilku? Kolejne wypadki zaskakują wszystkich i nikt nie potrafi im zapobiec. Kto zostanie następną ofiarą? Czy nieuchwytny sprawca zostanie rozszyfrowany i powstrzymany przez wytrwałego inspektora? Czytelnik od początku ma możliwość zajrzeć za kurtynę wydarzeń. Dostaje pewne podpowiedzi, więc ma większą szansę na rozwiązanie zagadki, niż prowadzący dochodzenie inspektor. Jednak wydarzenia toczą się jak lawina, której nie da się zatrzymać, i która prowadzi do zaskakującego zakończenia.  

Jestem prawdą. Pokolenie XYZ

Elżbieta Walczak

Elżbieta Walczak, autorka tomiku „Jestem prawdą” należy do Pokolenia X. Jak twierdzi, jest kobietą zrodzoną w chaosie. W zasadzie mogłaby powiedzieć o sobie również, że jest baby boomersem i matką milenialsa, zetki będą jej wnuczętami. Łączy w sobie kilka generacji, dostosowuje się do przemian i rzeczywistości. Tylko czy nadąża? Musi. Podstawową formą komunikacji pokolenia autorki był kontakt face to face. Dzisiaj, kiedy cała uwaga skierowana jest na pokoleniu Z i Internecie, mogłaby odetchnąć, ale kończy się alfabet. Zetki wchodzą dopiero w dorosłość. Czy sobie poradzą, teraz kiedy ścierają się ze sobą generacje XYZ, milenialsi i baby boomers, teraz kiedy stało się jasne, że istnienie ma swoje granice, teraz kiedy jest wiele spraw do rozstrzygnięcia i coraz mniej czasu, teraz kiedy wydaje się, że nic nie jest prawdą, tylko fake newsem? Teraz kiedy… Ok Boomer, jak dotąd wszystko jest good. Uderzanie w mur, to część życia każdego pokolenia.

Poland Can Into Space

Michał Sieradzki

Witam w świecie przyszłości, kiedy to w końcu udało nam się udać w gwiazdy. Jako stu dwudziesty pierwszy kraj, ale jednak.   „Ruszycie do miejsca niespełnionych marzeń o potędze, sławie i bogactwie. Staniecie się symbolem swoich czasów”.   Tak twierdziły broszury reklamujące nabór ochotników na misję. A jaka rzeczywistość spotkała czwórkę bohaterów tego komiksu? Przekonajcie się. A kto bierze udział w misji? Pan wiecznie niezadowolony, mechanik Andrzej. Luzak i matematyk w jednym, Janusz (biznesu). Stonowany, choć nie zawsze, główny naukowiec, Zbigniew. Oraz dowódca, zwykle nieprzygotowany do wszystkiego i do niczego, Włodzimierz. Przy okazji na kartach niniejszej pozycji znajdziecie:   - dużą dawkę humoru sytuacyjnego, bo jak odlatywać, to z pozytywną energią! - trochę twardej nauki i teorii naukowych. Nie powinno to nikomu zaszkodzić — przynajmniej tak twierdzą badania. - sentymentalne nawiązania do polskiej popkultury z lat 90-tych. Bo kiedyś to były czasy, a teraz nie ma czasów. - odwołania do współczesnych memów. Aby bawić się, aby bawić się na całego! - misję, która wystartowała tylko dzięki wiedzy zaczerpniętej z literatury i filmów science-fiction. Jak się uczyć to od najlepszych (pisarzy, scenarzystów)! - treść odpowiednia dla każdego – małego czytelnika i dużego.   No to jak, polecicie? Pamiętajcie, że taka okazja może się za naszych czasów nie powtórzyć.

Wszystko będzie dobrze

Agata Szymańska

Ewa zakochuje się w Adamie w wieku dwunastu lat. Adam, wychowywany przez chłodną i obojętną matkę, w domu Ewy szuka ciepła i ukojenia. Świat nie zawsze im sprzyja, ale oboje marzą, by ich historia doczekała się szczęśliwego zakończenia. Po kilku burzliwych latach związek się rozpada, a Ewa znajduje wytchnienie w ramionach Norberta. Szybko okazuje się, że to dopiero początek życiowych wyzwań, z którymi będzie musiała się mierzyć, raz po raz tracąc wiarę, że wszystko będzie dobrze.

Hybrid warfare. The essence, structure and course of the conflict

Sławomir Turkowski

Slawomir Turkowski - lawyer, graduate of the Faculty of Law at the University in Bialystok, a specialist in the field of commercial companies' law, public procurement law and energy law, advisor in energy sector companies, energy market expert. Military theoretician, military instructor, graduate of the Reserve School of the Military Academy of Rocket and Artillery in Toruń. General Joseph Bem, an officer of the Polish Army.   The book analyzes the phenomenon of hybrid wars as third-generation conflicts. The publication discusses the genesis of conflicts, the course as well as aspects related to combating these phenomena and indicates methods of prevention. The author intends to present the issues of hybrid warfare in a comprehensive manner and at the same time practical. This publication is the result of research and the author's practices in the area of asymmetric conflicts.

Zawsze razem

Ilona Giemza

Gabrysia ostatnie pięć lat spędziła w prywatnym ośrodku, gdzie odcięta od świata bezskutecznie próbowała otrząsnąć się po traumatycznym przeżyciu jakie spotkało ją przed laty. Rodzice postanawiają wysłać ją do Jacksonville na Florydzie do brata jej matki, licząc na to, że nowe otoczenie pozwoli ich córce wrócić do normalności. Choć Gabrysia nadal cierpi na ataki paniki, a przeszłość dręczy, pod opieką wuja zaczyna otwierać się na świat. Rozpoczyna pracę w kawiarni, zawiera przyjaźnie i każdego dnia na plaży spotyka jego, tajemniczego mężczyznę w kapturze z wytatuowanym na ramieniu aniołem. Czy ktoś, kogo również prześladują demony przeszłości, może okazać się lekiem na całe zło?

Psy są dla ludzi, a ludzie dla psów, czyli jak pracować z psami w schronisku

Sławomir Prochocki

Z warszawskiego Schroniska na Paluchu po siedmiu latach wolontariatu zostałem wyrzucony pod fałszywym pretekstem "godzenia w dobre imię schroniska", zaś w istocie za to, że broniłem przed uśpieniem psa, których gryzł wszystkich oprócz mnie. Benito, bo o nim tu mowa, to pies, który faktycznie pogryzł kilku swoich wolontariuszy z grupy Pomarańczowi tak mocno, że reszta bała się go panicznie i wnioskowała o uśpienie psa. A był w istocie zwykłym psem, którego wystarczało nie wkurzać, by wszystko było w porządku. Cztery lata bawiłem się z tym psiakiem, chodziłem na spacery, do weterynarza, sam wykonywałem przy nim drobne zabiegi weterynaryjne, grzebałem w misce, gdy jadł, zabierałem mu zabawki i nigdy nawet na mnie warknął. Jednak właściwie postępowanie z tym psem było ponad siły i rozum jego wolontariuszy. Moim zdaniem wskutek lenistwa, tchórzostwa i niechlujstwa schroniskowych behawiorystek zaniedbano szkolenie ludzi i terapię psa, który źle znosił schronisko i to doprowadziło do pogryzień. Gdy o tym napisałem, dyrektor Strzelczyk wyrzucił mnie z wolontariatu, naruszając moje konstytucyjne prawo do swobody wypowiedzi. Dlatego generalnie nie lubię pracować z ludźmi. Bo źle mi się współpracuje z tchórzami, zakompleksionymi szujami, głupcami, ludźmi z zawiści podkładającymi świnię lub rozpowszechniającymi bzdurne plotki. A taka jest większość naszego podłego gatunku. To film pokazujący, jakim "groźnym" psem był Benito. Bawiłem się z tym psem cztery lata, a nigdy na mnie nie warknął. Jego wolontariusze popełniali przy nim kardynalne błędy, na przykład gdy nie przepracowawszy z nim obrony zasobów pozwolili, by zabrał do boksu piłkę, której potem zaczął przed nimi bronić i nie wpuścił ich do boksu. Wejść trzeba było koniecznie - była zima, trzeba było ubrać psa w kubrak, bo był chudy i bardzo źle znosił mrozy. Poprosili mnie o pomoc, wyprowadziłem psa z boksu i można go było ubrać w kamizelkę. A nie był to pies, którym się stale opiekowałem, po prostu się lubiliśmy. I tacy "wolontariusze" decydowali potem o losie psa i jego prawie do życia. Wciąż zajmuję się tylko psami w schroniskach, w najtrudniejszym dla nich środowisku, gdzie poddawane są nieustannemu stresowi. Ludzie zazwyczaj nie orientują się, że pies w schronisku zachowuje się z reguły inaczej, niż w domu, jest bardziej nerwowy, podekscytowany, skłonny do zachowań agresywnych lub lękowych. Zwierzęta są tutaj tak naprawdę same, bo nawet jeśli przebywam z nimi godzinę dziennie trzy razy w tygodniu, to (uwzględniając obecność innych wolontariuszy) 90% czasu spędzają w samotności, pozbawione kontaktu z ludźmi, w ciasnym boksie. Zdarza się, że permanentny stres, jakiemu są poddawane, powoduje eskalację zachowań agresywnych, co z kolei wzbudza w ludziach strach i takie psy stają się jeszcze bardziej osamotnione i izolowane. To dodatnie sprzężenie zwrotne - im gorzej, tym gorzej. Równię pochyłą i zjazd może przerwać tylko kontakt z człowiekiem, który zaakceptuje ryzyko pogryzienia i zbliży się z takim psiakiem. Mam do tego smykałkę, wiem, bo nie natrafiłem jeszcze na psa, z którym bym się nie zaprzyjaźnił. A w moim twardym sercu ma swoje miejsce również i te ponad 50 psów, które pozostawiły głębokie ślady na moich rękach i nogach, ślady po ich zębach i moich błędach. Ta książka przeznaczona jest głównie dla takich ludzi jak ja - ludzi zajmujących się psami w schroniskach, również tymi psami, do których nikt inny nie chce się zbliżyć, których ludzie się boją i racjonalizując własne tchórzostwo mówią o psie, że jest "nieprzewidywalny", "szalony", "fałszywy". Przez 9 lat intensywnego wolontariatu (3-4 dni w tygodniu po 5-6 godzin) napatrzyłem się na psy, ale też i na ludzi, głupich, zakompleksionych, niczego się nie uczących. Często, mimo długiego stażu w wolontariacie, wciąż nie rozumiejących jak działają psy, nie wiedzących, co sprawia psiakom radość, a co powoduje stres. W dodatku tacy "eksperci" najczęściej są przekonani o własnej nieomylności i bezmyślnie strofują świeżych wolontariuszy, wpychając im do głowy brednie i idiotyzmy. Dlatego też napisałem tę książkę - by ci nie skażeni jeszcze głupotą i arogancją poznali inny punkt widzenia i inną opinię. Niemal każdy pies potrafi ugryźć człowieka, to tylko kwestia sytuacji, motywacji i emocji psa. Używając w książce określenia "agresywny pies" mam w istocie na myśli psy, które gryzą łatwiej i częściej, niż inne. Czasem wykazują agresję ofensywną, potrafią same doskoczyć do człowieka i wbić zęby w łydkę czy ramię, czasem gryzą, gdy wejdziecie na ich teren, czy naruszycie strefę ich osobistego komfortu. Gryzą, gdy skumulują stres, gdy się przestraszą, bo chcą, byście sobie poszli w siną dal. Gryzą łatwo i mocno, bo się boją lub nauczyły się, że agresja to uniwersalny klucz do pozbycia się sytuacji stresowej wywołanej głupim zachowaniem człowieka. Gryzą, bo uznały, że słabsze sygnały zawodzą i dopiero ugryzienie spowoduje rezultat, który chciały osiągnąć. Gryzą, bo wskutek ludzkiej bezmyślności i niewiedzy dowiedziały się, że gryzienie to jedyny sygnał zrozumiały dla człowieka. Aby odwrócić tę sytuację i sprawić, by psiak znowu postrzegał ludzi pozytywnie i przestał używać zębów tak chętnie i powszechnie, zawsze potrzebna jest ludzka praca. Najczęściej to nie jest trywialne zadanie - niestety o wiele łatwiejsze jest doprowadzenie psa do zachowań agresywnych, niż oduczenie go gryzienia. Jeżeli pies ugryzł człowieka choć raz, będzie mu łatwiej przełamać barierę agresywnego zachowania po raz drugi, trzeci itd. Jeśli gryzł wielokrotnie i dawało to mu ulgę, zaczyna traktować gryzienie jako środek do celu. Ugryzienie przyniosło psu korzyść - człowiek przestał mu dokuczać, przestał zabierać jedzenie czy zabawkę, uciekł z miejsca, z którego pies chciał go wygonić. W ten sposób psy uczą się gryźć. I naprawdę trudno ich tego oduczyć.