Anastazja

Eliza Orzeszkowa

Niezbyt obszerna pozytywistyczna powieść ukazująca obraz życia w przysiółku szlacheckim na przełomie wieków XIX i XX. ‘Anastazja’ to znakomity utwór literacki, godny polecenia.

Jasnowidząca

Xavier de Montépin

Xavier Henri Aymon Perrin, hrabia Montépin (1823-1902) – francuski powieściopisarz. Publikował powieści w odcinkach i melodramaty. Montépin napisał w sumie ponad 100 powieści. Stylistycznie jego powieści można zaliczyć do literatury rozrywkowej nazywanej czasem także tabloidowym romansem. Cieszyły się one ogromną popularnością, zwłaszcza w latach 50. i 60. XIX wieku – wraz z dziełami Émile Gaboriau i Pierre Alexis Ponson du Terrail – i były tłumaczone na różne języki, w tym niemiecki i polski, gdzie niektóre z nich czasami można znaleźć w bibliotekach Publikowane były głównie tanie wydania. Receptą na sukces jego powieści były zawiłe historie o ludziach, którzy byli na tajnej misji i incognito i mieli różne przygody. Oto fragment powieści: „Poszukiwania gorliwe, uwieńczone skutkiem najpomyślniejszym, w tajnym archiwum policyjnym, wprowadziły nas na trop tego dramatu. Wydał nam się niesłychanie ciekawym i do głębi wzruszającym. Zapoznawszy się dokładnie z jego najdrobniejszymi szczegółami, opisaliśmy go w formie powieści, zmieniając li nazwiska osób grających w nim role główne, a to z powodu, że niektórzy, opisani przez nas, żyją dotąd” - przełożyła Helena Wilczyńska.

U kresu sił. The end of the Tether

Joseph Conrad

'U kresu sił' (The End of the Tether) autorstwa Josepha Conrada, w edycji dwujęzycznej polsko-angielskiej, to jeden z kluczowych utworów tego mistrza literatury. Przełożona przez Anielę Zagórską, powieść przenosi czytelników na tło morza i lądów, łącząc w sobie dramatyczne wątki z głęboką analizą ludzkiej kondycji. Fabuła książki koncentruje się na kapitanie parowca "Sofala", który zmierza do lądu. Opisane w powieści malownicze, ale i surowe otoczenie - "bagienne wybrzeże" oraz "oślepiające światło" - odzwierciedla wewnętrzne zmagania bohaterów. Conrad z mistrzowską precyzją przedstawia życie marynarzy, którzy stają w obliczu niepewności i kryzysów osobistych. Joseph Conrad, znany z głębokiego zrozumienia ludzkiej psychiki oraz wyjątkowego stylu narracyjnego, uznawany jest za jednego z najwybitniejszych pisarzy anglojęzycznych. Jego dzieła, mimo że napisane w języku angielskim jako obcokrajowiec, wciąż fascynują czytelników na całym świecie. "U kresu sił" jest doskonałym przykładem jego umiejętności w kreowaniu antybohaterskich postaci oraz w głębokiej analizie moralnych dylematów. Książka ta to doskonała lektura dla miłośników literatury klasycznej oraz dla tych, którzy pragną zgłębić aspekty modernizmu i psychologii postaci. Dzięki tej dwujęzycznej edycji czytelnicy mogą w pełni doświadczyć bogactwa Conrada zarówno w oryginalnej wersji angielskiej, jak i w polskim tłumaczeniu.

Msza ateusza. La messe de lathée

Honoré de Balzac

Horacy Bianchon, uznany lekarz, odkrywa ze zdumieniem, że jego dawny mentor, słynny chirurg Desplein, uczestniczy w mszach w kościele Saint Sulpice, chociaż zawsze deklarował się jako ateista. Bianchon podejmuje intensywne poszukiwania, lecz dopiero w siedem lat później, z ust samego Despleina, poznaje prawdę: wiele lat wcześniej, będąc jeszcze studentem, Desplein został wyciągnięty ze skrajnej nędzy przez sąsiada, wywodzącego się z Owernii nosiwodę Bourgeata. Ten ostatni, człowiek głębokiej wiary, zmarł jednak, zanim przyszły chirurg mógł odwdzięczyć mu się za ten czyn (za Wikipedią). A co było dalej będzie się można dowiedzieć po przeczytaniu książki. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej Version bilingue: polonaise et française.

Dzieje lisowczyków. W czterech tomach: tom I

Maurycy Dzieduszycki, Wojciech Dębołęcki

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu Dzieje lisowczyków. W czterech tomach. Lisowczycy, lisowczyki (początkowa nazwa straceńcy, również chorągiew elearska) formacja lekkiej jazdy polskiej o charakterze utrzymującego się z łupów wojska najemnego. Oparta na wzorach ustrojowych konfederacji wojskowych, sformowana została w 1614 roku pierwotnie jako konfederacja żołnierska pod wodzą pułkownika Aleksandra Józefa Lisowskiego herbu Jeż. Zawiązki tej formacji powstały już jednak w czasie służby Lisowskiego u Dymitra II Samozwańca w latach 16071611. Dwutysięczny oddział lisowczyków brał udział w wojnie polsko-rosyjskiej 16091618. Od śmierci Lisowskiego w 1616 r. dowodzeni byli przez pułkownika Stanisława Czaplińskiego. Od 1619 r. ich dowódcą był Walenty Rogowski[2]. W czasie wypraw moskiewskich przeprowadzili szereg operacji zaczepnych na terytorium Carstwa Rosyjskiego, rozbijając w grudniu 1617 r. pod Kaługą wojska rosyjskie kniazia Dymitra Pożarskiego. Ich łupiestwo spowodowało m.in. obłożenie tej formacji klątwą, która jednak po pewnym czasie została zdjęta. Celem utworzenia oddziałów lisowczyków było odciążenie skarbu Rzeczypospolitej od obowiązku wypłacania im żołdu. Werbowano ich, zapewniając im pełną swobodę zagarniania łupów wojennych, które były ich jedynym wynagrodzeniem za służbę. Formacja była złożona z najemników różnej narodowości, głównie Polaków, Litwinów i Rusinów. Dowódców obierali sobie sami za pomocą głosowania. Podobnie jak cała jazda narodowego autoramentu, dzielili się na towarzyszy, pocztowych oraz czeladź ciurów, tworzących oddzielne chorągwie, które brały udział w manewrach, a czasami w boju (co było nowością w wojskach polskich). Pułk lisowczyków (zazwyczaj ponad 1000 ludzi) dzielił się na chorągwie, z czego dwie (czarna i czerwona) podlegały bezpośrednio dowódcy. Pułki dowodzone były przez pułkowników z pomocą oboźnego, sędziego i strażnika. Chorągwie prowadzone były przez rotmistrzów z pomocą porucznika i chorążego. Specjalizowali się w zagonach na terytorium wroga, walczyli bez taborów, zaopatrując się w terenie, na którym operowali. Poruszali się podobnie jak Tatarzy, komunikiem, tzn. nie mieli wozów, tylko po kilka koni do jazdy wierzchem, a wyposażenie i żywność przewozili na koniach jucznych. Specyficzny był sposób dosiadania przez nich koni stali w strzemionach, pochylając się nad koniem, aby maksymalnie mu ulżyć i wykorzystać jego możliwości (podobnie jeżdżą dzisiejsi dżokeje). Powodowało to również zwiększenie siły zamachu bronią sieczną lub obuchową (cios z przysiadu), ułatwiało obracanie się w celu wystrzelenia pocisku, jak również przesiadanie się na innego konia w biegu. Ich siodła były niewielkich rozmiarów. Charakteryzowali się błyskawicznym przemieszczaniem, wynikającym ze sposobu jazdy, stosowaniem podstępów i forteli wojennych, niezwykłą odwagą oraz straszliwym pustoszeniem i rabowaniem terenów, na których przebywali. Ich wyszkolenie jeździeckie i bojowe wzbudzało podziw cudzoziemców. Wyróżniali się dzielnością, ale także okrucieństwem i szczególnym zamiłowaniem do rabunku, który został na stałe przypisany do zasad działania tej formacji (np. mieli zwyczaj zabijać każdego napotkanego przechodnia, żeby nie pozostawiać świadków). Cieszyli się wielką sławą w Europie jako niezrównana w szybkości jazda (pokonywali dziennie do 150 km). Ich uzbrojenie i ubiór były niemal całkowicie dowolne i zależne od stopnia zamożności konkretnego żołnierza. Nosili pełniące funkcję miękkiej zbroi pikowane żupany, baczmagi (skórzane buty), czapki typu kołpak i charakterystyczne obcisłe spodnie. Nie używali metalowych zbroi, niektórzy nosili misiurki lub kolety, korzystali też ze zdobycznych kałkanów. Uzbrojenie zaczepne składało się z szabli (obowiązkowo), łuku refleksyjnego chowanego w sajdaku (pokrowiec na łuk z kołczanem), ewentualnie krótkich pik lub rohatyn. Zamiennie z łukami czasami używano pistoletów, rusznic, arkebuzów lub bandoletów. Oficerowie posiadali dodatkowo nadziak bądź czekan i niekiedy koncerz lub pałasz troczony przy siodle, zazwyczaj pod lewym kolanem. (za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Lisowczycy).

Misteria eleuzyjskie i bachiczne

Thomas Taylor

Misteria eleuzyjskie i bachiczne - Thomas Taylor: Wejdź w fascynujący świat starożytnych obrzędów Grecji, gdzie duchowość i mitologia splatają się, tworząc nieśmiertelne tradycje. W swoim dziele "Misteria eleuzyjskie i bachiczne", Thomas Taylor odkrywa przed czytelnikami tajemnice rytuałów, które przez ponad dwa tysiące lat stanowiły fundament duchowego życia i odrodzenia wewnętrznego. Książka oferuje głęboką refleksję nad tym, co było uważane za święte w antycznym świecie, podkreślając, że zrozumienie tych praktyk wymaga szacunku, a nie pochopnego osądu. Taylor wnikliwie analizuje znaczenie misteriów eleuzyjskich i bachicznych, ukazując je jako drogę do zjednoczenia z boskością i zrozumienia tajemnic istnienia. Autor przypomina, że nawet najbardziej ulotne marzenia i mity mają głębokie znaczenie, niosąc w sobie elementy uniwersalnej prawdy, które przenikają przez wieki. Książka zaprasza do odkrycia ukrytego nurtu ludzkiej wiary i jej zdolności do odsłaniania najwyższych tajemnic bytu. Dla pasjonatów filozofii, historii i duchowości, "Misteria eleuzyjskie i bachiczne" to wyjątkowe dzieło, które nie tylko zgłębia antyczne tradycje, ale także inspiruje do głębokiej refleksji nad duchowymi podstawami życia.

Bałwochwalstwo słowiańskie

Joachim Lelewel

Joachim Lelewel, Bałwochwalstwo słowiańskie dziełko poświęcone opisowi starych pogańskich kultów, świątyń, kapłanów, obrzędów i obyczajów opierające się na starożytnych opisach podróżników i kronikarzy. Lelewel analizuje te relacje i porównuje wierzenia Słowian do wierzeń i obrzędów innych ludów zamieszkujących Europę, a nawet Azję.

Zbrodnia i inne opowiadania

Antoni Lange

Zbiór opowiadań opowiadających o minionym już świecie schyłku XIX i początków XX wieku, czasów wojny światowej, rewolucji, przewrotów mistrza pióra - poety, tłumacza, mistyka, dziennikarza, powieściopisarza, człowieka obdarzonego niezliczonymi talentami - Antoniego Lange.

Batmendy. Powieść perska

Jean-Pierre Claris de Florian

Jean-Pierre Claris de Florian (ur. 6 marca 1755 w Sauve, zm. 13 września 1794 w Sceaux) – francuski poeta. Szczególną sławę zdobył dzięki swoim bajkom. (Za Wikipedią) Jedną z nich jest ta oto - „Batmendy. Powieść perska”. Zachęcamy do lektury. Mimo archaicznego języka (a może właśnie dlatego?) zasługuje by się z nią zapoznać.

Ilko Szwabiuk

Abgar Sołtan

Kajetan Abgarowicz pseudonim Abgar Sołtan (1856-1909) polski dziennikarz, powieściopisarz i nowelista pochodzenia ormiańskiego, reprezentant gawędy szlacheckiej. Twórczość Abgarowicza mieściła się w nurcie popularnej beletrystyki romansowej i przygodowej. Wśród współczesnych mu czytelników cieszyła się powodzeniem. Abgarowicz interesował się życiem Rusinów i przyczynił się do popularności kultury huculskiej w Polsce. Niniejsza publikacja to piękna i zarazem smutna opowieść o życiu biedoty. Jest to obrazek z życia ludu huculskiego w Galicji.

Zwierzęce serca. Osiemnaście opowieści o zwierzętach

Antologia

Dla większości ludzi zwierzę to przedmiot o tyle tylko ważny, o ile doraźnie przydatny... To przedmiot, w którym nie dostrzega się uczuć, nie widzi się, że się boi, że cierpi, że tęskni, że... płacze... Często dręczony, głodzony, bity... Zwierzęce serca to osiemnaście opowieści ukazujących historie psów, konia, osiołka, niedźwiedzicy, kruka i lisa, mające w ludziach obudzić wrażliwość, a jednocześnie mające też stanowić rodzaj w jakimś sensie wynagrodzenia zwierzętom za zło, jakiego w życiu doznają od człowieka Autorami opowieści są: Andrzej Juliusz Sarwa, Lew Tołstoj, Zuzanna Zajączkowska, Eugne Sue, Elwira Korotyńska, Celina Gładkowska, Maria Rodziewiczówna, Franciszek Rawita-Gawroński, Adolf Dygasiński, Eugeniusz Małaczewski, Julian Ejsmond, Ferdynand Ossendowski, Zygmunt Kisielewski, Henryk Zbierzchowski.

Dobra nauczka

Abgar Sołtan

Kajetan Abgarowicz pseudonim Abgar Sołtan (1856-1909) polski dziennikarz, powieściopisarz i nowelista pochodzenia ormiańskiego, reprezentant gawędy szlacheckiej. Twórczość Abgarowicza mieściła się w nurcie popularnej beletrystyki romansowej i przygodowej. Wśród współczesnych mu czytelników cieszyła się powodzeniem. Abgarowicz interesował się życiem Rusinów i przyczynił się do popularności kultury huculskiej w Polsce. Niniejsza publikacja to piękna i zarazem pouczająca opowieść o pierwszej miłości i pierwszym rozczarowaniu. A może jednak nie tak do końca? Warto przeczytać, aby się dowiedzieć. Polecamy!

Troilus i Kresyda

William Shakespeare

Sztuka jest osadzona w realiach wojny trojańskiej i ma dwa główne wątki. Pierwszy z nich opowiada historię Kresydy i Troilusa - księcia trojańskiego. Troilus uwiódł Kresydę, po czym wyznał jej miłość. Jednak podczas wymiany jeńców wojennych Kresyda została oddana do Grekom w niewolę. Troilus idzie za nią do obozu Greków, jednak widząc ją z Diomedesem uznaje za niegodną zainteresowania. W drugim wątku Odyseusz i Nestor próbują nakłonić Achillesa do powrotu do walki... (Za Wikipedią).

Kamienne Serce

James Fenimore Cooper

Kamienne Serce, to jedna z powieści przygodowo-historycznych amerykańskiego pisarza Jamesa Fenimorea Coopera. Ich akcja rozgrywa się w drugiej połowie XVIII wieku w Ameryce Północnej, wśród pionierów i Indian. Ich głównym bohaterem jest traper i myśliwy zwany Sokolim Okiem, biały człowiek wychowany przez Indian. Utwory te to romantyczny i idealistyczny obraz osiemnastowiecznych kresów Ameryki Północnej i zamieszkujących je Indian i osadników. Cechują je barwne opisy przyrody, wartka i pełna napięcia akcja, mocno zarysowane sylwetki głównych bohaterów. Książki te wysoko oceniane przez współczesnych i wciąż popularne, stanowią one żywy do dziś wzór przygodowej powieści indiańskiej. Powieści te od blisko dwustu lat są publikowane na całym świecie. Kilka z nich zostało sfilmowanych. Najpopularniejszym tomem cyklu jest wielokrotnie filmowana powieść Ostatni Mohikanin. (za Wikipedia).

Maskarada w Moguncji

Karol May

Zapraszamy do zapoznania się z trzynastym tomem cyklu powieściowego "Ród Rodriganda" autorstwa Karola Maya - "Maskarada w Moguncji". W tej niezwykłej opowieści czytelnicy zostaną wciągnięci w wir niespodziewanych wydarzeń, kiedy to los Kurta Ungera przygotowuje mu niesamowita niespodziankę. Kurt Unger, bohater z silnymi więzami z Meksykiem, odnajduje spadek, który zaginął lata temu podczas pobytu w Moguncji. Tymczasem, intryga gęstnieje, gdy okazuje się, że za tajemniczym odnalezieniem może stać snujący szpiegowskie plany pirat Landola. Afera przybiera na sile, a Unger i Sępi Dziób, po wizycie u samego Bismarcka, wyruszają w podróż do Meksyku, aby odszukać zaginionych bohaterów. Czytelnicy będą świadkami niezwykłych przygód, pełnych tajemnic i zwrotów akcji, gdy bohaterowie Rodrigandów stawią czoła niebezpieczeństwom na dwóch kontynentach. Odkryj intrygujący świat "Maskarady w Moguncji" i pozwól się porwać na ekscytującą podróż w towarzystwie niezwykłych postaci z sagi "Ród Rodriganda".

Święty Cyryl biskup aleksandryjski i walka o bóstwo chrystusowe

Andrzej Sarwa, Jan Badeni

Święty Cyryl biskup aleksandryjski i walka o bóstwo chrystusowe w v wieku. Nestoriusz w obronie Jezusowego człowieczeństwa. Wielkie spory chrystologiczne w starożytności chrześcijańskiej. Bohaterami opisywanego tutaj sporu są Św. Cyryl Aleksandryjski i uznany za heretyka Nestoriusz. Fragment opracowania: Kto to był Nestoriusz? Z rodzinnego miasta Germanicji w Syrii, przybył on za młodu do Antiochii, gdzie odznaczył się niebawem wymową, a bardziej może niż właściwą wymową, miłym i dźwięcznym głosem. Kazania i sława nader umartwionego życia zjednały mu wziętość, a gdy pod koniec r. 427 umarł biskup konstantynopolitański Sisinnius, obrano na tę godność Nestoriusza. Lud upatrywał w nim drugiego Jana Chryzostoma. W pierwszym kazaniu, powiedzianym w Konstantynopolu, wystąpił gwałtownie przeciw heretykom: ˝Uwolnij ziemię od heretyków, cesarzu! wołał do obecnego Teodozjusza a dam ci za to niebo; pomóż mi zwyciężyć kacerzy, a dopomogę ci w wojnie przeciw Persom˝. Ale już w tej epoce pozornej gorliwości, rzucał pierwsze nasiona przyszłej herezji...

Paolo Giordano Orsini. Postać rzymskiego baroku

Kazimierz Chłędowski

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Paolo Giordano Orsini (1541-1585) był włoskim szlachcicem i pierwszym księciem Bracciano. Syn Girolamo Orsini i Francesca Sforza, był wnukiem ze strony ojca Felice della Rovere (nieślubnej córki papieża Juliusza II) i Gian Giordano Orsiniego, a po stronie matki hrabiego Bosio Sforzy i Costanzy Farnese, nieślubnej córki papieża Pawła III. Paolo w dniu 3 września 1558 r. poślubił Isabellę de Medici, córkę Cosimo I de Medici, wielkiego księcia Toskanii, w Poggio a Caiano. Paolo Giordano mieszkał głównie w Rzymie i swoim zamku na Bracciano, a nie z żoną, która przebywała głównie we Florencji. W 1571 wziął udział w bitwie pod Lepanto. 16 lipca 1576 r. Jego żona niespodziewanie zmarła w willi Medyceuszy w Cerreto Guidi podczas wakacji myśliwskich. Według jej brata, wielkiego księcia Francesca I de Medici, zdarzyło się to kiedy rano myła włosy... Oficjalna wersja wydarzeń nie była przyjmowana przez wszystkich, a ambasador Ferrary, Ercole Cortile, posiadł informację, że Isabella została uduszona w południe przez jej męża, na dodatek w obecności kilku. Dlaczego ta kobieta zginęła? Jaki był prawdziwy powód jej śmierci? Ile jeszcze tajemniczych zgonów towarzyszyło bohaterowi opowieści? Kto na tym zyskiwał, a kto tracił? Jak wyglądało życie wyższych sfer Rzymu w epoce baroku? Zapraszamy do lektury!

Pan Jowialski

Aleksander Fredro

Komedia w czterech aktach, prozą. Akcja utworu dzieje się w latach 20. XIX wieku w dworze państwa Jowialskich. W dworze spotykają się przedstawiciele różnych pokoleń i środowisk. Reprezentantami anachronicznej staropolskiej szlachty są państwo Jowialscy. Syn i synowa Jowialskich (Szambelan i Szambelanowa) reprezentują pokolenie Oświecenia, jednak ich oświeceniowe ideały są dość powierzchowne. Helena, córka Szambelana, jest czytelniczką dzieł romantycznych. Ludmir i Wiktor reprezentują ubogich artystów. Ludmir, udający pijanego szewczyka, staje się obiektem zabawy towarzystwa. Przebrany za sułtana ma możliwość mówienia otoczeniu prawdy. Ostatecznie zostaje rozpoznany przez Szambelanową jako zaginiony w niemowlęctwie syn jej z pierwszego małżeństwa, otrzymuje rękę Heleny wraz z prawem do dziedzictwa. (za Wikipedią).

Osądzona. Dwie opowieści

Władysław Stanisław Reymont

"Osądzona" to dwa utwory autorstwa Władysława Reymonta, laureata Nagrody Nobla, który zabiera nas w podróż do mrocznego świata nizin społecznych. Z naturalistyczną precyzją autor ukazuje ponurą rzeczywistość naznaczoną nędzą, wyzyskiem i izolacją. Na tle kontrastującej z nią obojętności bogaczy, Reymont maluje wstrząsające obrazy straszliwej biedy trapiącej chłopów. Ukazuje "wilcze" stosunki panujące na wsi, gdzie głód ziemi staje się motorem ludzkich działań. Nawet akcja rozgrywająca się w miejskim otoczeniu nie ucieka od wiejskich realiów, a bohaterowie niosą w sobie ślady pochodzenia ze wsi. Reymont z dogłębną analizą przedstawia "sprawę chłopską", tropiąc jej złożoność i wyzwania. "Osądzona" to nie tylko lektura obowiązkowa dla miłośników literatury, ale i wstrząsająca opowieść o ludzkiej kondycji w obliczu przeciwności losu oraz bezcenne źródło wiedzy o realiach życia na przełomie XIX i XX wieku.

Biały książę. Czasy Ludwika Węgierskiego

Józef Ignacy Kraszewski

"Biały książę: czasy Ludwika Węgierskiego" to powieść historyczna Józefa Ignacego Kraszewskiego, której akcja toczy się po śmierci Kazimierza Wielkiego, w czasach panowania Ludwika Węgierskiego. W Wielkopolsce rośnie opozycja wobec rządów króla, sprzeciwiająca się faworyzowaniu Małopolan. Zbuntowani wielmoże planują detronizację Ludwika i osadzenie na tronie Władysława Białego, byłego księcia gniewkowskiego, który wiedzie spokojne życie zakonnika. Jego niestały i awanturniczy charakter prowadzi jednak do porażki tego planu. Na tle burzliwych wydarzeń politycznych pojawia się także wątek miłosny związany z ambitną Frydą Bodczanką, która traci nadzieję na sukces z powodu słabości Władysława.

Wojna światów. The War of the Worlds

Herbert George Wells

Książka uważana jest za jedną z najważniejszych w historii światowej literatury fantastycznej. Należy do kanonu gatunku i na wiele lat wprowadziła fantastykę na tory apokaliptycznych wizji przyszłości. Powieść przedstawia inwazję Marsjan na Ziemię. Przybysze chcą opanować Ziemię, a ludzie stanowić mają dla nich źródło pożywienia. Wells opisał w swojej wizji różne postawy społeczne przejawiane przez ludzi w obliczu globalnego zagrożenia (za Wikipedią). Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition.

Powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego. Tom I

Józef Ignacy Kraszewski

"Powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego - Tom I" to wyjątkowa kolekcja literatury jednego z najważniejszych polskich pisarzy XIX wieku. W tym tomie znajdziesz pięć fascynujących opowieści, które przeniosą Cię w różne epoki i światy, pełne intryg, emocji i historycznych odniesień: Barani Kożuszek - Opowieść historyczna z końca XVIII wieku, w której bohaterowie walczą o swoje miejsce w świecie pełnym burzliwych zmian politycznych. Bezimienna - Dwutomowa powieść, której akcja rozgrywa się w XVIII wieku, odkrywająca losy tajemniczej bohaterki uwikłanej w miłosne i życiowe dylematy. Bez serca - Realistyczne "Obrazy naszych czasów" ukazujące współczesne problemy społeczne i moralne. Boża czeladka - Opowieść w trzech częściach o ludziach, których losy kształtowane są przez wiarę i przekonania. Boża opieka - Powieść osnuta na podaniach XVIII wieku, przedstawiająca dramatyczne wydarzenia i boską interwencję w ludzkie życie. Książki Kraszewskiego to prawdziwe literackie perełki, które zabierają czytelników w podróż przez wieki, odkrywając zarówno osobiste dramaty bohaterów, jak i szersze tło historyczne.

Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie

Adam Mickiewicz

Pan Tadeusz, czyli Ostatni zajazd na Litwie poemat epicki Adama Mickiewicza wydany w dwóch tomach w 1834 w Paryżu przez Aleksandra Jełowickiego. Ta epopeja narodowa z elementami gawędy szlacheckiej powstała w latach 1832-1834 w Paryżu. Składa się z dwunastu ksiąg pisanych wierszem, trzynastozgłoskowym aleksandrynem polskim. Czas akcji: pięć dni z roku 1811 i dwa dni z roku 1812 (za Wikipedią).

Legendy sandomierskie

Andrzej Sarwa

Sandomierz miasto na wzgórzach, położone na granicy dwóch krain geograficznych: Wyżyny Sandomierskiej i Kotliny Sandomierskiej. Kiedy po raz pierwszy stanęła tu stopa człowieka? Któż to wie?... Pewnie już wtedy, gdy zbieracze i łowcy szukali nowych, bogatych w pożywienie obszarów. Około 6500 lat temu ludzie zamieszkali tu na stałe i mieszkają po dziś dzień. W Sandomierzu zachowały się mnóstwo pięknych i ciekawych legend. A oto te, które zamieszone są w tej książce. Jest ich 34: Sandomierz dzieje w pigułce. Żmigród. Korzenie. O królu Bolesławie Śmiałym. O księciu Henryku Sandomierskim. Opowieść o Żydówce Judycie. Bł. Wincenty Kadłubek. Księżniczka Adelajda Piastówna. Lipy św. Jacka. Orzechy św. Jacka O Piotrze z Krępy. Słowo o Błogosławionym Sadoku. Salve Regina. Opowieść o Halinie Krępiance. Pan Jezus Miłosierny. Rękawiczki Królowej Jadwigi. Pan Łukasz Słupecki - sandomierski bies. Hołd Mazowiecki. Za poległych pod Warną. Święta ziemia. Porwanie mistrza Twardowskiego. Łupicha. Hieronim Gostomski (?1609). Rycerz Bobola. Rzecz o Teresie Izabeli Morsztynownie. Ojciec Wojciech Horoneusz, dominikanin. Ojciec Julian Stropoński, reformat. Opowieść o mniszce Krystynie. Piszczele. Płaczący nagrobek. Orzeł z ratuszowej wieży. Diabeł na Chałupkach. Duch popa z Cmentarza Katedralnego. Zjawy w sandomierskiej synagodze. Pułkownik Wasyl Fiodorowicz Skopenko.