Filipek i dojrzewanie

Małgorzata Strękowska-Zaręba

Najświeższy tom przygód Filipka, który zauważa u siebie i kumpli coraz więcej zmian w ciele oraz galerię podejrzanych zachowań. Na szczęście to paczka bystrzaków, więc szybko orientują się, że to zwyczajne dojrzewanie. Bywa kłopotliwe, ale w sumie jest zabawnym procesem, czasem nawet megaśmiesznym. Każdy rozdział z dziwnymi przypadkami dotykającymi Filipka Zaskrońca kończy się dowcipnym instruktażem, z wykresami, tabelami oraz komiksowym objaśnieniem, o co chodzi z tym dojrzewaniem. Doskonała lektura dla początkujących nastolatków.

Trouble for Lucia

E.F. Benson

Lucia is now rich, happily married, and Mayor of Tilling but the village gossip is in full swing and Lucias arch-rival Miss Elizabeth Mapp is out for revenge. Their epic collisions rock their small society and provide the narrative engines for Bensons gloriously farcical masterpieces. Will Lucia fall at the final hurdle? Delightfully witty and shamelessly entertaining, this is a fitting finale to the series E.F. Bensons au reservoir!

The Road

Jack London

“The Road” is a book by Jack London, an American novelist. A pioneer of commercial fiction and an innovator in the genre that would later become known as science fiction.   The Road is an autobiographical memoir by Jack London. It is London's account of his experiences as a hobo in the 1890s, during the worst economic depression the United States had experienced up to that time. He describes his experiences hopping freight trains, "holding down" a train when the crew is trying to throw him off, begging for food and money, and making up extraordinary stories to fool the police.  

Socjologia edukacji

Szymański J. Mirosław

Wzrost znaczenia edukacji we współczesnym świecie powoduje coraz większe zainteresowanie socjologów tą dziedziną życia społecznego. Obecnie można już mówić o ukształtowaniu się socjologii edukacji jako ważnej sudyscypliny socjologii. Przygotowany podręcznik umożliwia zaznajomienie się z dominującą problematyką studiów i badań w zakresie socjologii edukacji. Autor charakteryzuje socjologię edukacji jako dziedzinę wiedzy. Omawia edukacyjne znaczenie takich procesów społecznych, jak: stratyfikacja społeczna, zmiana społeczna, socjalizacja, współczesne kształcenie i wychowanie. Przedstawia analizy dotyczące jednostki i społeczeństwa. Charakteryzuje funkcje edukacyjne instytucji: rodziny, szkoły, zakładu pracy, ośrodków władzy. Ukazuje tworzące się w społeczeństwie współczesnym napięcia między indywidualizmem a wspólnotowością, wartościami i antywartościami, dążeniami do równości społecznej i narastającymi nierównościami, reprodukcją społeczną a emancypacją jednostek i grup społecznych. Końcowa część pracy dotyczy kształtowania tożsamości, procesu będącego jednym z najważniejszych wyzwań socjalizacyjnych i wychowawczych naszych czasów. Podręcznik zawiera obszerną bibliografię, słownik ważniejszych terminów, problemy do przemyślenia i dyskusji. Może być wykorzystywany przez studentów, a także przez inne osoby zainteresowane socjologicznymi zagadnieniami współczesnej edukacji.

Atypowy. Dlaczego świat nie jest stworzony dla osób autystycznych i jak powinniśmy temu zaradzić

Pete Wharmby

Nadszedł czas, aby przebudować świat to hasło przewodnie tej przełomowej książki, która opisuje kroki, jakie powinniśmy podjąć, by wesprzeć osoby autystyczne, które spotykamy w naszym życiu. Współczesny świat nie jest stworzony dla osób neuroatypowych: niepotrzebny hałas, jasne migające światła, small talk, rozmowy telefoniczne, aluzje i niepisane zasady dla osób autystycznych to może być koszmar. W książce Atypowy Pete Wharmby odsłania kulisy bycia innym, wyjaśniając za pomocą dowcipnych i ciepłych słów, jak męczące jest dopasowywanie się do świata, który nie został zaprojektowany dla ciebie. Książka ta oferuje jednak coś więcej niż tylko inny punktu widzenia. Po całym życiu spędzonym na maskowaniu swojej inności i otrzymaniu późnej diagnozy, Pete jest idealnym partnerem do rozmowy na temat tego, w jaki sposób nasze dwa światy mogą się spotkać i co możemy zrobić dla wielu autystycznych osób w naszych szkołach, miejscach pracy i życiu. Błyskotliwa, zabawna i przełomowa książka o tym, okazji jakie kroki powinniśmy , by uczynić świat bardziej przyjaznym dla naszych neuroróżnorodnych przyjaciół, krewnych i dla nas samych, a także apel do każdego, kto wierzy w społeczeństwo integracyjne i chce uczestniczyć w poszukiwaniu odpowiednich rozwiązań.

Ja, hipis - narkoman

Andrzej Kaczkowski, Bolesław Traczewski

Książka "Ja, hipis - narkoman" to rzecz o narkomanii totalnej, nie rozprawka o imprezowym "poćpywaniu" dla chwilowej przyjemności. To lot przez kawał historii PRL-u, lot nad brudnym, biednym krajem zgnębionych ludzi. W końcu lat 70. i na początku 80. wielu postanowiło zanegować system. Bohater książki, a zarazem jej autor - Kaczor - już jako nastolatek zaczyna wyznawać ideały hipisowskie. Samodzielnie studiuje, bawi się, filozofuje, toczy dyskusje o istocie wolności, słucha Doorsów i poznaje odmienne stany świadomości. Kaczor uprawia istny eskapizm, nie liczy się z nikim i z niczym, skupia się tylko na tym, co daje mu przyjemność. Lista tych rzeczy skraca się w postępie geometrycznym, ale na pierwszym miejscu wciąż jest ona - heroina. Miejsce eskapizmu stopniowo zajmuje nihilizm, miejsce nihilizmu - totalna abnegacja. Autor oszczędza nam dydaktyzmu, wielkich słów i wyszukanych metafor. W książce nie ma narkomańskiej martyrologii, łez ani użalania się nad losem. Znajdziemy tu jedynie porażającą siłę autodestrukcji. Efekt jest na tyle wymowny, że nikt przy zdrowych zmysłach po przeczytaniu tej książki nie sięgnie po narkotyki! A jak zobaczy, że syn, córka, kolega z pracy wpada w sidła uzależnienia to - autor ma taką nadzieję - podejdzie i rąbnie go w łeb! I to jest nowa jakość mówienia o narkomanii. Andrzej ''Kaczor'' Kaczkowski (zm. 14.02.2017) - Hipis, legendarny uczestnik Przystanku Woodstock, którego zdjęcia niesionego na wózku inwalidzkim na rękach tłumu pod sceną festiwalu stały się jednym z symboli imprezy. Przez 20 lat, od 13. roku życia, był uzależniony od narkotyków. Wyrwał się z nałogu, który zniszczył mu zdrowie i rodzinę. Swoim przykładem przestrzegał młodzież przed wpadnieciem w szpony nałogu.

Do Baltazera

Jan Kochanowski

Jan Kochanowski Fraszki, Księgi pierwsze Do Baltazera Nie dziw, żeć głowa, Baltazarze, chora; Siedziałeś wedle głupiego doktora. ----- Ta lektura, podobnie jak tysiące innych, dostępna jest na stronie wolnelektury.pl. Wersja lektury w opracowaniu merytoryczn... Jan Kochanowski Ur. 6 czerwca 1530 r. w Sycynie koło Zwolenia Zm. 22 sierpnia 1584 r. w Lublinie Najważniejsze dzieła: Odprawa posłów greckich (1578), Psałterz Dawidów (parafrazy psalmów, 1579), Treny (1580), Fraszki (1584), Pieśni ksiąg dwoje (1586) Wybitny poeta polski okresu odrodzenia, którego twórczość odegrała ogromną rolę w rozwoju języka, literatury i kultury polskiej. Syn zamożnego ziemianina, studiował w Akademii Krakowskiej (1544-1547) oraz na uniwersytetach w Królewcu i Padwie (1555-1559). Podróżował po Włoszech i Francji, gdzie poznał poetów Plejady (Ronsard). Po powrocie do Polski dzięki biskupowi Myszkowskiemu rozpoczął karierę na dworze Zygmunta Augusta, w 1563 r. został sekretarzem królewskim. Ok. 1575 r. ożenił się i osiadł na wsi. Śmierć jednej z córek stała się pobudką do napisania oryginalnego cyklu trenów. Zmarł nagle na serce. W jego pogrzebie uczestniczył król Stefan Batory, kanclerz J. Zamojski i in. autor: Katarzyna Migdał Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Owczarek

Maria Konopnicka

Maria Konopnicka Owczarek Przyleciały chmurki jasne, Jako złota mgła, A owczarek za owcami Na fujarce gra. Dalej, dalej, owce moje, Dalej na pole Przepłynęły jasne zdroje, Wzięły mi dolę! A i czegóż tak żałośnie, Owczareczku, grasz. Gdy ta młoda ruń nam rośnie, Łan zakwita nasz? Nie pocieszy ruń ta młoda, Nie ukoi mnie: Płyną lata, jako woda, Żyć sierocie źle! Pod te... Maria Konopnicka Ur. 23 maja 1842 r. w Suwałkach Zm. 8 października 1910 r. we Lwowie Najważniejsze dzieła: O Janku Wędrowniczku, O krasnoludkach i sierotce Marysi, Nasza szkapa, Miłosierdzie gminy, Rota, Dym, Mendel Gdański Poetka, publicystka, nowelistka, tłumaczka. Zajmowała się krytyką literacką. Pisała liryki stylizowane na ludowe i realistyczne obrazki (W piwnicznej izbie). Wydawała cykle nowel (Moi znajomi, Nowele, Na drodze). W otoczeniu ośmiorga swoich dzieci tworzyła bajki (Na jagody). Jako poetka, inspiracji szukała w naturze (Zimowy poranek). Swoje wiersze publikowała głównie w prasie. Wiersz patriotyczny Rota konkurował z Mazurkiem Dąbrowskiego o miano hymnu Polski. Wiele jej utworów powstało podczas podróży po Europie (Italia). Ostatnie lata życia poświęciła poematowi Pan Balcer w Brazylii. autor: Bartłomiej Chwil Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Baron śledziowy

Anna Ihrén

Charles, wnuk Jamesa Blake'a seniora, wielkiego barona śledziowego ze SmOgen, zostaje znaleziony martwy w niedawno odremontowanej wieży pilotów morskich. Policjantka Nathalie Colette, która - wraz z Sandrą Haraldsson - przyjeżdża na miejsce zdarzenia, ani przez chwilę nie wierzy w samobójstwo. Charles Blake zaledwie tydzień wcześniej z promiennym uśmiechem na twarzy opowiadał dziennikarzowi z magazynu ekonomicznego, jak zamierza zarządzać ogromnym majątkiem odziedziczonym niedawno po ojcu. Jeśli faktycznie mężczyzna odebrał sobie życie, to jaki miał powód, aby to zrobić? I co dzieje się właściwie w starym domu kupieckim, gdzie rodzina Blake'ów żyje w odosobnieniu, nie utrzymując praktycznie żadnego kontaktu ze światem zewnętrznym? "Baron śledziowy" to trzeci tom serii kryminałów "Morderca z wyspy" autorstwa Anny Ihren. Pisarka dorastała w Sztokholmie i GOteborgu, a dzieciństwo spędziła na wyspie SmOgen. Obecnie mieszka w SjOvik z mężem i dziećmi.

Quick Action

Robert W. Chambers

This is a collection of short stories by Robert W. Chambers. Green challenges his friend, the adventure novelist, to show him what can happen to him, that indeed romance is all around us, just waiting for us to notice it. This is the only story that dives into fantasy when Green discovers a girl trying to avoid a fortune tellers prediction.

Na południe od nigdzie

Charles Bukowski

Na południe od nigdzie to zbiór dwudziestu siedmiu opowiadań. Ich podtytuł - Zapiski żywcem pogrzebanego - nie tylko oddaje fascynację autora Dostojewskim; mówi także o mrocznych obszarach ludzkich namiętności, o dojmującej samotności, balansującej niekiedy na granicy obłędu. Bukowski okazuje się prawdziwym wirtuozem małych form. Potrafi na kilku stronach zarysować fabułę, która innym starczyłaby na opasłą powieść.

Kurs na śmierć

Wojciech Wójcik

Za grzechy trzeba płacić Na terenie największej szkoły policyjnej kraju dochodzi do brutalnego zabójstwa. Ofiarą jest okryty złą sławą komendant, a pierwszą wskazówką dla śledczych zdjęcie pięknej dziewczyny z jego portfela. Wkrótce potem z okna swojego mieszkania w modnej warszawskiej dzielnicy wypada Olga Burzyńska. Samobójstwo? Wątpliwości wzbudza jej skrzynka mailowa. Trzydziestolatka wysyłała zamordowanemu komendantowi erotyczne wiadomości, a dzień po jego śmierci była widziana w okolicach miejsca zbrodni. Policja traktuje tę sprawę priorytetowo. Do grupy śledczej zostaje włączony Paweł Łukasik dawny as komendy głównej, przed trzema laty przeniesiony dyscyplinarnie na prowincję. Równolegle zabójcy szuka młodziutka kursantka Agnieszka Jamróz, chcąca pozbyć się łatki ofermy. Oboje odkrywają, że pod osłoną nocy w akademii dochodziło do dramatycznych wydarzeń. Wśród kursantów i wykładowców są osoby, które zrobią wszystko, by prawda nie wyszła na jaw. Wojciech Wójcik pisarz, autor książek Nikomu nie ufaj (2016), Garść popiołu (2016), Jezioro pełne łez (2017), Młoda krew (2018), Miałeś tam nie wracać (2019), Himalaistka (2020) i Dziedzictwo von Schindlerów (2020).

Analiza systemów-światów

Wieloński Andrzej

Patronat medialny: Krytyka polityczna, Recykling Idei, Le Monde diplomatique Zwolennicy analizy systemów-światów, której poświęcona jest niniejsza książka, mówili o globalizacji na długo, zanim powstał ten termin – ale nie jako o czymś nowym, lecz jako o czymś, co stanowi podstawę nowoczesnego systemu-świata od chwili jego powstania w szesnastym wieku. System ten ma swoją historię i jest wytworem społecznym, którego pochodzenie trzeba wyjaśnić, trwałe mechanizmy trzeba określić, a nieunikniony ostateczny kryzys – dostrzec. Jednocześnie jednak Autor wierzy, że wyłonienie się tego modelu analizy jest wyrazem rzeczywistego protestu wobec głębokich nierówności systemu-świata, które stanowią charakterystyczną cechę polityczną naszych czasów.

Galopująca namiętność opowiadanie erotyczne

Anna Kaveto

Poczuła delikatny dotyk na szyi, a potem ruch opuszków palców na karku. Przeszły ją ciarki. Myślała, że jest sama. Co miała teraz zrobić? Otworzyć oczy? Przed nią stał Tomek. Ubrany tylko w bryczesy. Podkoszulkę miał przerzuconą przez ramię. Z szelmowskim uśmiechem powiedział, że czasem przychodzi się tu schłodzić i faktycznie dopiero teraz zauważyła, jak krople wody z mokrej podkoszulki zaczęły kapać na jej nogę. Nachylił się. Poczuła jego zapach, głęboko w sobie." Po wypadku męża Natalia sama musi prowadzić stajnię. Nie jest to proste, bo odchodzą klienci i boryka się z finansami. Do tego dochodzi dystans fizyczny ze strony męża i jej coraz mocniejsza potrzeba intymności. Czy Natalia pozwoli sobie na bliskość z nowym, seksownym instruktorem, którego zatrudniła. Czy wyniknie z tego romans? A może wystarczą im przypadkowe spojrzenia i pocałunki?

Richard Wagner in Bayreuth

Friedrich Nietzsche

Ri­chard Wag­ner in Bay­reuth 1 Da­mit ein Er­eig­nis Grö­ße ha­be, muss zwei­er­lei zu­sam­men­kom­men: der große Sinn de­rer, die es voll­brin­gen und der große Sinn de­rer, die es er­le­ben. An sich hat kein Er­eig­nis Grö­ße, und wenn schon gan­ze Stern­bil­der ver­schwin­den, Völ­ker zu­grun­de ge­hen, aus­ge­dehn­te Staa­ten ge­grün­det und Krie­ge mit un­ge­heu­ren Kräf­ten und Ver­lus­ten ge­führt wer­den: über vie­les der Art bläst der Hauch der Ge­schich­te hin­weg, als han­de­le es sich um Flo­cken. Es kommt aber auch vor, dass ein ge­wal­ti­ger Mensch einen Streich führt, der an ei­nem har­ten Ge­stein wir­kungs­los nie­der­sinkt; ein kur­z­er schar­fer Wi­der­hall, und al­les ist vor­bei. Die Ge­schich­te weiß auch von sol­chen gleich­sam ab­ge­stumpf­ten Er­eig­nis­sen bei­na­he nichts zu mel­den. So über­schleicht einen je­den, wel­cher ein Er­eig­nis her­an­kom­men sieht, die Sor­ge, ob die, wel­che es er­le­ben, sei­ner wür­dig sein wer­den. Auf die­ses Sich-Ent­spre­chen von Tat und Emp­fäng­lich­keit rech­net und zielt man im­mer, wenn man han­delt, im Kleins­ten wie im Größ­ten; und der, wel­cher ge­ben will, muss zu­se­hen, dass er die Neh­mer fin­det, die dem Sin­ne sei­ner Ga­be ge­nug­tun. Eben des­halb hat auch die ein­zel­ne Tat ei­nes selbst großen Men­schen kei­ne Grö­ße, wenn sie kurz, stumpf und un­frucht­bar ist; denn in dem Au­gen­bli­cke, wo er sie tat, muss ihm je­den­falls die tie­fe Ein­sicht ge­fehlt ha­ben, dass sie ge­ra­de jetzt not­wen­dig sei: er hat­te nicht scharf ge­nug ge­zielt, die Zeit nicht be­stimmt ge­nug er­kannt und ge­wählt: der Zu­fall war Herr über ihn ge­wor­den, wäh­rend groß sein und den Blick für die Not­wen­dig­keit ha­ben streng zu­sam­men­ge­hört. [...] Friedrich Nietzsche Ur. 15 października 1844 w Röcken Zm. 25 sierpnia 1900 w Weimarze Najważniejsze dzieła: Narodziny tragedii czyli hellenizm i pesymizm, Tako rzecze Zaratustra, Ludzkie, arcyludzkie, Poza dobrem i złem, Zmierzch bożyszcz, Antychryst, Ecce Homo, Wola mocy. Filozof, filolog klasyczny, pisarz. W latach szkolnych z zamiłowaniem oddawał się poznawaniu niemieckiej muzyki klasycznej od Bacha i Mozarta po Beethovena oraz poezji romantycznej (szczególnie wielkie wrażenie zrobiły na nim utwory nowo odkrytego Hölderlina). Studiował filologię klasyczną, teologię, historię Kościoła i historię na uniwersytecie w Bonn (1864-1865) i w Lipsku (od 1865). Jako filolog klasyczny zyskał wielkie uznanie, wśród jego pierwszych publikacji znalazły się m. in. komentarze do Arystotelesa; w 1869 roku został profesorem nadzwyczajnym w katedrze filologii klasycznej uniwersytetu w Bazylei. Początkowa popularność w środowisku uczelni przygasła po krytycznym przyjęciu koncepcji dionizyjskości i apollińskości wyłożonej w Narodzinach tragedii (1872). Jeszcze przed podjęciem pracy akademickiej Nietzsche odbył obowiązkową służbę wojskową. Wkrótce potem wymówił obywatelstwo pruskie i od 1869 roku pozostawał ?bezpaństwowcem?. Bardzo istotny wpływ na myśl Nietzschego miało zetknięcie się z filozofią Artura Schopenhauera oraz muzyką Ryszarda Wagnera, z którym blisko przyjaźnił się na początku lat 70 XIX wieku (później doszło do rozluźnienia stosunków ze względów światopoglądowych; komentarzem do istoty tego rozdźwięku jest napisana przez filozofa w 1888 r. rozprawa Nietzsche kontra Wagner). Charakterystyczne w stylu pisarskim Nietzschego jest pisanie aforyzmami (począwszy do dzieła Ludzkie, arcyludzkie z 1878 r.). Po części wynikało to z choroby, na którą cierpiał od lat młodzieńczych, a która objawiała się niezwykle silnymi, wielodniowymi atakami migreny, po części jednak był to świadomy wybór formy literackiej: ?Kto krwią i w przypowieściach pisze, nie chce, by go czytano, żąda, by się go na pamięć uczono? - pisał w najbardziej znanym ze swych tekstów, Tako rzecze Zaratustra (1883-1885). Choroba zmusiła go do zrezygnowania z pracy uniwersyteckiej w 1879 roku. Od tego czasu wiele podróżował, po Włoszech, Niemczech i Szwajcarii, gdzie przebywał najchętniej. Na przełomie 1888 i 1889 roku nasilenie choroby doprowadziło do obłędu; Nietzsche trafił na rok do kliniki psychiatrycznej, najpierw w Bazylei, a następnie w Jenie. W 1890 matka zabrała go w rodzinne strony, do Naumburga; ostatnie trzy lata życia spędził samotnie w Weimarze. Został pochowany w Röcken, obok swego ojca, pastora luterańskiego. Ostatnim dziełem Nietzschego jest autobiograficzna książka Ecce Homo (1888); pośmiertnie została wydana jeszcze z notatek Wola mocy.   Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Mistrzostwo świata

Tomasz Białkowski

Tadek to trzydziestolatek zafascynowany opowieściami o Indianach i Dzikim Zachodzie. Z trudem przychodzi mu dopasowanie się do współczesnej rzeczywistości. Wciąż wraca myślami do tego, co utracone. Historie, które opowiada czytelnikom wywołują uśmiech i nostalgię. Przeplatają je relacje ze spotkań polskich działaczy piłkarskich, którzy starają się zbudować polską reprezentację, werbując światowej sławy piłkarzy z różnych części świata. To słodko-gorzka podróż przez Polskę i polskość od tej lokalnej po ogólnonarodowe mity, oczekiwania i zderzenie z rzeczywistością.

Trzecie przejście Tom III trylogia Rozdzielone

Kamil Kozieł

Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Czas już pokazał, że każdy moment życia, w którym Ada się znalazła, wpłynął na otaczającą ją rzeczywistość. Ale to nie koniec... Dziewczyna razem z przyjaciółmi: Maksem, Ariną i Edwinem stają w obliczu ostatecznych wyborów, a podjęte decyzje zaważą o losach nie tylko ich samych, lecz także wszystkich ludzi na ziemi. Niestety są jeszcze oni - zwierzchnicy Groty, którzy istnieją w dwóch niemal identycznych wymiarach i każdego trzeba pokonać.

Runy Hordów

Magdalena Salik

Wspólny cel to za mało, by znaleźć wspólny język. Druga część trylogii o Dolinie Mroku. Udul - wojownik z Gildii Hordów, i Gret Orin - miejscowy arystokrata, wyruszają na daleką północ, by rozszyfrować tajemnicę grycht i uwolnić mieszkańców Dolin Gruaronu od napadów krwiożerczych istot. Poza wspólnym celem dzieli ich wszystko i każda spędzona razem godzina uświadamia im to coraz mocniej. Gdy okazuje się, że za Gretem został wysłany mściciel, a Udul zaczyna wątpić w dobre intencje swoich mistrzów, obaj nie mają już odwrotu. Doskonała lektura dla sympatyków mrocznego fantasy w stylu utworów Mai Lidii Kossakowskiej.

Systemy polityczne wybranych państw Bliskiego Wschodu

Czajkowska Katarzyna, Diawoł-Sitko Anna

Ambicją autorek niniejszej publikacji było stworzyć podręcznik, który w kompleksowy i przystępny sposób przybliża tematykę ustrojów politycznych państw regionu Bliskiego Wschodu. Chociaż Bliski Wschód coraz częściej staje się tematem debaty naukowej i publicystycznej, jego problemy są na tyle złożone, że pozostaje jeszcze wiele miejsca na pogłębioną analizę. Ostatnimi czasy szczególne zainteresowanie budzą przemiany ustrojowe w państwach bliskowschodnich. Padają pytania o przyszłość reżimów autorytarnych, wyrażane są obawy związane z islamizacją życia politycznego. W książce omówiono systemy polityczne wybranych państw regionu, z uwzględnieniem nurtujących je problemów gospodarczych i społecznych. Zastosowano szeroką definicję Bliskiego Wschodu, jako obszaru rozciągającego się wzdłuż południowych i południowo-wschodnich wybrzeży Morza Śródziemnego, od Maroka przez Półwysep Arabski, po Iran. Książka może być nie tylko wartościową pozycją dydaktyczną służącą wykładowcom i studentom, lecz także informatorem wykorzystywanym przez polityków, dziennikarzy i pasjonatów. Została pomyślana jako naukowe uzupełnienie debaty medialnej na temat współczesnych państw Bliskiego Wschodu, przyczynek do lepszego zrozumienia ich podstawowych zasad i instytucji.

Półkula w lokach

Charles Baudelaire

Półkula w lokach Pozwól, że wdychać będę długo, długo zapach włosów twoich, że zanurzę się w nie całą twarzą, jak człowiek spragniony w wodę zdroju, i rozwiewać je dłonią na podobieństwo wonnej chusty, by wspomnienia rozproszyć na powietrzu. Gdybyś zdołała zaznać wiedzy o wszystkim, co oglądam, o wszystkim, co czuję, pojąć wszystko, co słyszę w twoich lokach! [...]Charles BaudelaireUr. 9 kwietnia 1821 r. w Paryżu Zm. 31 sierpnia 1867 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: (zbiory wierszy) Kwiaty zła (1857), Sztuczne raje (1860), Paryski spleen (1864); (zbiory pism estetycznych) Salon 1845, Salon 1846, Malarz życia nowoczesnego (1863), Sztuka romantyczna (1868); Moje obnażone serce (1897) Francuski poeta i krytyk sztuki, jedna z najbardziej wpływowych postaci literatury XIX w. Zaliczany do grona tzw. ,,poetów przeklętych". Ostatni romantyk (wyprowadził własne wnioski z wielowątkowego dorobku tej epoki), był jednocześnie zwolennikiem metody realistycznej w literaturze. Bliskie sobie tematy i idee odnajdowali w jego twórczości parnasiści (?sztuka dla sztuki?, ?piękno nie jest użyteczne?), wyznawcy dekadentyzmu (ból istnienia), symboliści, surrealiści czy przedstawiciele modernizmu katolickiego; w jego dorobku za równie istotne jak utwory własne uważa się przekłady wierszy Edgara Allana Poego. W 1841odbył podróż morską odwiedzając wyspy Mauritius i Reunion oraz (być może) Indie, co jako doświadczenie egzotyki wpłynęło na jego wyobraźnię poetycką. Od 1842 r. przez dwadzieścia lat był związany z pół-Francuską, pół-Afrykanką urodzoną na Haiti Jeanne Duval, aktorką i tancerką, której poświęcił wiele ze swoich najsłynniejszych wierszy (m.in. Padlina, Do Kreolki, Sed non satiata, Zapach egzotyczny, Tańcząca żmija). Jej portret w półleżącej pozie stworzył w 1862 r. Manet. Pierwsze publikacje Baudelaire'a dotyczyły malarstwa (zbiory Salon 1845 i Salon 1846) i również później zajmował się on krytyką sztuk plastycznych (w 1855r. wydał kolejny tom szkiców), a jego artykuły poświęcone Delacroix, Ingresowi czy Manetowi (Malarz życia współczesnego) należą do kanonicznych tekstów teoretycznych o sztuce. Choć nie zajmował się muzyką, był pierwszym, który docenił dzieło Wagnera. W 1848 r. Baudelaire włączył się aktywnie w rewolucję Wiosny Ludów ? o epizodzie tym zadecydowały nie tyle poglądy polityczne, ile poryw ducha i osobista niechęć do ojczyma, Jacques'a Aupicka, generała armii francuskiej. Nie najlepiej czuł się w rzeczywistości ustanowionego po upadku rewolty burżuazyjno-konserwatywnego ładu II Cesarstwa; niemal jako osobistą tragedię przeżył zarządzoną przez Napoleona III przebudowę Paryża, w wyniku której wyburzono wiele ze starej, średniowiecznej zabudowy miasta. Z powodu wydanego w 1857 r. tomu poezji Kwiaty zła autor został oskarżony o obrazę moralności, skazany na grzywnę i zmuszony do usunięcia niektórych utworów (pełne wydanie ukazało się dopiero w 1913 r.). Baudelaire obracał się w kręgu najwybitniejszych twórców epoki, takich jak Balzac, Nerval, Flaubert czy Gautier. Zostawił też wiele artykułów (pisanych często na zamówienie do gazet) o współczesnych mu twórcach literatury oraz żywych portretów kolegów po piórze w pamiętnikach Moje serce obnażone czy wydanych pośmiertnie Dziennikach poufnych. Przy tej okazji formułował swój własny system filozoficzno-estetyczny. Pierwsze, powierzchowne wrażenie każe uznać, że Baudelaire epatuje obrazami wszystkiego, co budzi obrzydzenie oraz śmiałą erotyką. Jednak nie zajmował się on obrazoburstwem dla niego samego, ale uznając, że ?świat jest słownikiem hieroglifów?, uważał, że należy dostrzec i zinterpretować wszelkie przejawy rzeczywistości, co pozwoli dosięgnąć piękna będącego absolutem istniejącego poza światem; jego teoria estetyczna naznaczona była mistycyzmem w duchu Swedenborga i platońskim idealizmem. Pierwszy tom jego wierszy charakteryzuje klasyczna forma, w którą wlana została nie poruszana dotąd tematyka, natomiast Paryski spleen jako zbiór poematów prozą stanowi krok w kierunku poezji nowoczesnej. Powszechnie uważa się, że Baudelaire zmarł na syfilis, podobnie jak jego wieloletnia kochanka, był też uzależniony od laudanum i przypuszczalnie od opium, nadużywał alkoholu, przez lata pędził życie kloszarda. W 1866 r. podczas pobytu w Belgii doznał wylewu krwi do mózgu i został częściowo sparaliżowany. Rok później zmarł w klinice w Paryżu i został pochowany na cmentarzu Montparnasse. Wydaniem pozostałych po nim pism zajęła się owdowiała powtórnie matka. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Śmieciowisko

Karol Mitka

„Śmieciowisko” to jedna z nielicznych na polskim rynku opowieści z gatunku bizarro fiction. Jest tu wszystko, co podobało Ci się w powieściach zagranicznych autorów – absurdalne poczucie humoru, groteskowi bohaterowie, a przede wszystkim fabuła tak zakręcona, że węzeł gordyjski chowa się przy niej ze wstydu. Ziutek to typowy nastolatek – pryszczaty, uzależniony od masturbacji perwers, lubujący się w oglądaniu zwyrodniałych pornoli. Pewnego dnia traci zdobyty z trudem skarb, bez którego już nigdy nie będzie mógł zaznać rozkoszy orgazmu. By go odzyskać, wyrusza w pełną niebezpieczeństw podróż do innego wymiaru. Podróż, w trakcie której zrozumie, że nawet ucieczka do odmiennej rzeczywistości nie uchroni go przed odpowiedzialnością za swoje czyny. Są takie książki, które nie powinny nam się podobać. A mimo to czytamy i piejemy z zachwytu. Takie właśnie jest „Śmieciowisko” Karola Mitki, któremu mam przyjemność patronować. [Sylwia Błach – lubimyczytac.pl] Już od początku co jakiś czas odwracałem wzrok od tekstu i łapałem się za głowę ze słowami „Boże, co ja czytam?”. Jest obrzydliwie, wyzywająco i prowokacyjnie. Czyli tak jak miało być, tego się spodziewałem i to właśnie dostałem. W rozsądnej, niedużej dawce wynoszącej niecałe trzydzieści stron, całość zdaje egzamin. Zdarzyły się może z dwie drobne nieścisłości, lecz nie popsuły mi one rozrywki jaką daje lektura. Właśnie – rozrywki, bo jeżeli ktoś będzie mieszał z błotem niniejszą nowelę za dawkę obrzydliwości, absurdu i stylu który oferuje to można powiedzieć, że sam jest sobie winny straconego czasu i nerwów, gdyż już sam opis i okładka dają obraz tego, czego czytelnik może się spodziewać podczas lektury. Ja wiedziałem na co się piszę, byłem tego świadomy i bawiłem się dobrze. W końcu fabuła składa się w miarę logiczną całość co w połączeniu z niezłym zakończeniem sprawia, że „Śmieciowisko” nie jest może dziełem wybitnym, ale na pewno godnym polecenia zarówno dla fanów tego typu literatury jak i dla tych, którzy dopiero chcą po nią sięgnąć i są otwarci na nietypowe doznania literackie. [Morgo – lubimyczytac.pl] Jak przystało na bizarro na początku tekstu  w ogólne nie wiemy „o co kaman”. Jest jakiś Ziutek Cipała, mający wszystko gdzieś i ostentacyjnie drapiący się „po rowie” w obliczu nadnaturalnych i przedwiecznych zjawisk. Nie straszna mu nawet Babka Meduza, której zamiast żmij z głowy wyrastają męskie przyrodzenia. Babka ta nota bene planuje zemstę na wnuku, ponieważ ten dopuścił się profanacji jej zwłok. Ziutek pewnego dnia odkrywa, że odebrano mu skarb, dzięki któremu osiągał niebotyczne orgazmy. I tutaj akcja nabiera rumieńców: wyrusza na wyprawę – sam tytuł wskazuje gdzie. A tam, też się dzieje. (Anty)Bohater przenosi się do innego wymiaru, świata w którym króluje smród gówna, rozkładających się zwłok i wszystkiego, co mogłoby być jeszcze gorsze, a nie jesteśmy sobie teraz tego w stanie wyobrazić. Jako rasowa postać spotyka po drodze pomagierów: Maurycego (kim jest nie zdradzę – padniecie) oraz mojego faworyta Barnabę – miś, taki trochę Rambo nie przebierający w słowach. Akcja noweli rozgrywa się w realiach nie przypominających tego, co znamy, to bełt ze wszystkiego, co stworzył świat, doprawiony paskudnym smrodem niedorzeczności. [Alicya Oss – alicyawkrainieslow2.blogspot.com] Jest to nowela, która nawet fana mocniejszych wrażeń może rozłożyć na łopatki. Autor się nie patyczkuje (co wyraźnie oznajmia na starcie) i wali czytelnika prosto w oczy. W tej krótkiej opowieści dostajemy wszystko co fan chorych historii może chcieć, bowiem jest tu: nekrofilia, najróżniejsze chore fantazje, brud, syf, niedorzeczność i podróże do innych wymiarów: wręcz bizzaro w pełnym stylu. [Maciek – lubimyczytac.pl] Całość rozpoczyna się mocno. Pierwsza strona to popis autora w wymyślaniu różnych ohydnych porównań, a dalej (tak gdzieś do połowy) to już tylko masturbacja, chore porno i traktowanie zwłok w taki sposób, że po jego opisie nie jeden dobry chrześcijanin zszedłby z tego padołu. Sensu w tym ani grama, ale moc jest. Przynajmniej dla tych, co takich wrażeń szukają. Potem jest już normalniej, co nie znaczy, że normalnie, ale fabuła staje się przyjemniejsza, a cała historia robi się lepsza. I szczerze mówiąc wolałbym by ta opowieść była utrzymana w takim tonie, niż chamsko-perwersyjno-obrazoburczym znanym z początku. Szczególnie, że tutaj poznajemy interesujące postaci, do których ciężko zaliczyć głównego bohatera. Ten jest po prostu kretynem, i nie da się do niego żywić żadnych pozytywnych uczuć. [Underluk – bramygrozy.pl] Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane korekcie. Edycja niniejsza jest drugim wydaniem. Pierwsze wydanie: Horror Masakra, Sucha Beskidzka 2014. Okładkę stworzył Przemysław Małachowski.

Learn Robotics Programming. Build and control AI-enabled autonomous robots using the Raspberry Pi and Python - Second Edition

Danny Staple

We live in an age where the most complex or repetitive tasks are automated. Smart robots have the potential to revolutionize how we perform all kinds of tasks with high accuracy and efficiency. With this second edition of Learn Robotics Programming, you'll see how a combination of the Raspberry Pi and Python can be a great starting point for robot programming.The book starts by introducing you to the basic structure of a robot and shows you how to design, build, and program it. As you make your way through the book, you'll add different outputs and sensors, learn robot building skills, and write code to add autonomous behavior using sensors and a camera. You'll also be able to upgrade your robot with Wi-Fi connectivity to control it using a smartphone. Finally, you'll understand how you can apply the skills that you've learned to visualize, lay out, build, and code your future robot building projects.By the end of this book, you'll have built an interesting robot that can perform basic artificial intelligence operations and be well versed in programming robots and creating complex robotics projects using what you've learned.

Matylda, czyli pora na życie

Halina Elżbieta Daszkiewicz

Książka dla babci, szczególnie tej nadgorliwej, ma wiele dialogów, wątków, czyta się lekko i przyjemnie. Warto ją nie tylko przeczytać, ale mieć w swojej biblioteczce, bo warto być mądrą babcią. Rzecz dzieje się w Gorzowie Wielkopolskim. To książka o pokoleniu autorki, o jego perypetiach, zmaganiu się z życiową codziennością. Porusza problem angażowania się w pomoc dzieciom przy wychowywaniu wnuków. Mówi o asertywności, jak się jej uczyć, jak dobrze i pożytecznie zorganizować sobie życie na emeryturze, by być wśród ludzi i mieć czas dla siebie. W książce jest wiele barwnych postaci, jest menel Zenek ze swoim psem Felusiem, przyjaciółka Matyldy, Magda, ogromny łakomczuch na wszelkiego rodzaju ciasta, pieczone przez Matyldę. Jest bliższa i dalsza rodzina Matyldy, jej znajomi. W sprawie Matyldy wmieszała się opatrzność. Na oblodzonym chodniku Matylda upadła i złamała nogę. W szpitalu miała dużo czasu na przemyślenia i po wyjściu z niego, zaczyna się JEJ PORA NA ŻYCIE.

Morderstwa nad Bałtykiem. Część 1. Łowcy skór (#1)

Janne Aagaard

Prawdziwa historia morderstw pacjentów przez ratowników łódzkiego pogotowia. Lata 90-te były czasem wyjątkowo trudnym dla branży pogrzebowej w Łodzi. Panowała w niej bardzo duża konkurencja. Chciwość zakładów urosła do gigantycznych rozmiarów i doprowadziła do śmierci tysięcy ludzi. Jak zdobywali ciała? Skąd otrzymywali informacje o zgonach? Jak udało im się utrzymać proceder w sekrecie przez tyle lat? True crime idealny dla fanek i fanów podcastów "Kryminatorium" i "5 nie zabijaj". Seria "Morderstwa nad Bałtykiem" powstała na podstawie podcastu duńskiej dziennikarki kryminalnej Janne Aagaard. Składa się z 6 części. Seria o makabrycznych morderstwach w krajach regionu Morza Bałtyckiego. Janne Aagaard - pisarka i dziennikarka, która stworzyła kilka z najczęściej słuchanych podcastów kryminalnych w Danii. Aagaard posiada tytuł magistra dziennikarstwa i kryminologii na Queens University.