Mrok i mgła nad Auschwitz. Wspomnienia więźnia nr 20017

Stanisław Głowa

Cztery lata piekła w relacji naocznego świadka. Wydaje się, że o Auschwitz powiedziano już dość. Jednak wspomnienia Stanisława Głowy dowodzą, iż jest to temat, który, zgłębiany choćby wielokrotnie, nigdy nie przestanie zadziwiać i przerażać. Głowa przeżył w KL Auschwitz blisko cztery lata i zrobił tam swoistą karierę. Dzięki umiejętnościom, obrotności, sprzyjającym okolicznościom oraz ludziom czasem nawet wbrew sobie awansował na kolejne stanowiska. Na nich nie tylko mógł przetrwać we względnie lepszych warunkach, ale także konspirować i obserwować, a w końcu opisać funkcjonowanie różnych członów obozu, przeplatając swą relację obrazami z życia codziennego. Autor nie oddaje oczywiście całości obozowego życia, ale jego opis jest bardzo szeroki, a nadto rzeczowy, treściwy i bezpośredni. Nie obawia się nazywać spraw i sprawców po imieniu. Dzięki temu właśnie jego wspomnienia wywierają ogromne wrażenie. Główny tekst uzupełniony został w niniejszej książce treścią spisanych w innym czasie przez Stanisława Głowę artykułów i dokumentów, w których rozwija on i pogłębia niektóre wątki obozowe. Opracowanie zilustrowano zdjęciami z archiwów rodziny.

Ostatnie dni Pompei

Edward Bulwer-Lytton

Najbardziej znacząca powieść w dorobku Edwarda Bulwera-Lyttona, wielokrotnie filmowana i do dziś stanowiąca źródło inspiracji dla wielu artystów. Rzym. Pierwszy wiek. Jednym z głównych bohaterów książki jest Grek Glaukus, który, podobnie jak inni krajanie, został podporządkowany Rzymowi, jednak wciąż pamięta o dawnej potędze swojego narodu. Jego konkurentem w walce o rękę pięknej Jony jest wielki egipski mag Arbaces, który nie cofnie się przed niczym, aby na dobre pozbyć się rywala. Na kartach powieści możemy obserwować zderzenie wielobarwnego świata starożytnych z rodzącą się dopiero religią chrześcijańską, przedstawianą pozytywnie, jednak nie całkiem bezkrytycznie. Głównym przedstawicielem chrześcijaństwa jest Olint, który wraz z młodym kapłanem bogini Izydy knuje intrygę, mającą na celu zdemaskowanie fałszywej wyroczni. Ostatnie dni Pompei to obraz jakości życia i poglądów bohaterów, które tragicznie ucina wybuch Wezuwiusza w 79 roku n.e., doprowadzając do zniszczenia Pompei.

Koniec defilady. Ostatnia wiadomość

Ford Madox Ford

Saga o dżentelmenie w najlepszym angielskim stylu I wojna światowa dobiega końca. Valentine Wannop i Christopher Tietjens, wraz z bratem i siostrzenicą Tietjensa, mieszkają w domku w Sussex. Każde z nich, boleśnie doświadczone przez wojnę, niepewne przyszłości, zarówno swojej, jak i całej Anglii, ma inne spojrzenie na otaczający świat. Gdy rodzinny dom Tietjensów zostaje wynajęty przypadkowemu Amerykaninowi, a rosnące w posiadłości wielkie drzewo ścięte, okazuje się, że dla ludzi takich jak Tietjensowie, z oddaniem służących swojej ojczyźnie, nie ma miejsca w zdeprawowanym, cywilnym społeczeństwie. Radość z Dnia Zwycięstwa ustępuje miejsca poczuciu niepewności, które przynosi czas pokoju. Ostatnia wiadomość to czwarty i ostatni tom cyklu Koniec defilady, ukazujący niepokojący obraz powojennego świata zdegradowanego, pozbawionego wszelkich tradycji. Na podstawie całego cyklu Koniec defilady powstał pięciokrotnie nominowany do nagrody Emmy, popularny serial telewizyjny produkcji BBC z Benedictem Cumberbatchem w roli Christophera Tietjensa.

Trilby. Iluzja miłości

George du Maurier

Nie będziesz dostrzegać niczego, słyszeć niczego. Nie będziesz myśleć nic innego, tylko Svengali, Svengali, Svengali! Maestro Svengali jest zimnym, pozbawionym skrupułów człowiekiem, wykorzystującym ludzi do własnych celów za sprawą stosowanej od lat hipnozy. Kiedy przypadkiem spotyka w mieszkaniu sąsiadów prześliczną Trilby, zakochuje się w niej bez pamięci. Dziewczyna jednak ma na oku kogoś innego Obsesja starszego człowieka połączona z umiejętnością perswazji powoduje, że Trilby ostatecznie wiąże się ze swoim adoratorem. Wkrótce dziewczyna, od najmłodszych lat posiadająca niebywały słuch i uwielbiająca śpiewać, zostaje znaną diwą i wielce szanowaną madame Svengali Powieść Trilby, niesamowicie popularna przez całe lata, przeniesiona została na sceniczne deski w formie sztuki, doczekała się cyklu popularnych filmów i zaowocowała stworzeniem kapelusza trilby.

Szkatułka wspomnień. Listy do Duszki

Ewa Formella

Wolne Miasto Gdańsk, lata 19371938. Stefania i Heinrich zakochują się w sobie, jednak niewinna miłość tych dwojga musi niestety pozostać tajemnicą. Stefania jest córką Polaka i Żydówki, a Heinrich Niemcem, synem wpływowego w mieście człowieka. Młodych rozdziela zbliżająca się wielkimi krokami wojna. Ostatnie spotkanie zakochanych owocuje ciążą, o której Heinrich nic nie wie. Ostatni świadkowie tamtych lat często ze łzami w oczach wspominają zarówno dobre, jak i złe chwile, których doświadczyli podczas wojny. Listy do Duszki powstały na podstawie wspomnień kobiety, która w tych mrocznych czasach doświadczyła miłości, ale też bólu i cierpienia.. ******* Miłość, która jest zawsze niewinna. Powikłane ludzkie losy, trudna i burzliwa historia. Współczesność przeplatająca się z przeszłością, ponieważ nic się nie dzieje bez przyczyny. Wzruszająca opowieść, tym bardziej że prawdziwa. Gdy ją już poznamy, pozostanie z nami na zawsze. Polecam. Anna Klejzerowicz, pisarka Niezwykle poruszająca historia. Opowieść o trudnej przeszłości i wojnie, o miłości i niespełnionych nadziejach. Koniecznie trzeba przeczytać! Gorąco polecam. Anna Sakowicz, pisarka Opowieść o niemożliwej wojennej miłości. Autorka sprawnie łączy plany czasowe, powoli odkrywając przed czytelnikiem kolejne akty tej smutnej historii, która swój początek ma w przededniu wojny. Polecam. Agnieszka Kalus, czytambolubie.com

Na ostrzu skalpela. 50 lat z życia chirurga

Robert T. Morris

Życie i śmierć na stołach operacyjnych na przełomie XIX i XX wieku! Wspomnienia wybitnego chirurga z okresu, gdy operacje trwały godzinami i często z błahych powodów kończyły się zgonem pacjenta śmiertelność chirurgiczna wynosiła wtedy nawet 79 procent. Same operacje nierzadko przeprowadzane były w domach pacjentów, do narkozy służył eter, a cięcia były tak głębokie i obszerne, że wielu pacjentów wykrwawiało się podczas zabiegów na śmierć. Książka Roberta T. Morrisa daje nam doskonały wgląd w to, jakie warunki panowały w szpitalach jeszcze sto lat temu, jak na przestrzeni wieków rozwijała się medycyna i jak ważną rolę odgrywały wnioski wyciągane po każdej przeprowadzonej operacji, zwłaszcza nieudanej.

Dziewczę ze Słonecznego Wzgórza

Bjrnstjerne Bjrnson

Pełna miłości, ciepła i wiary w człowieka opowieść, która przyniosła nagrodzonemu Noblem autorowi wielką sławę. Torbjrn to chłopiec pochodzący z niezamożnej rodziny, psotny i porywczy, często wdający się w bójki. Synnve, jego rówieśniczka, jest córką bogatego gospodarza, mieszkającą w miejscu słynącym z pięknych widoków, zwanym Słonecznym Wzgórzem. Torbjrn  od najmłodszych lat podkochuje się w dziewczynce, a z czasem między obojgiem rozkwita miłość. Surowi rodzice Synnve nie akceptują jednak chłopaka, ale to nie jedyny powód, dla którego związek tych dwojga staje pod znakiem zapytania. Czy zrodzona w dzieciństwie miłość pomiędzy biednym chłopcem a zamożną dziewczynką przetrwa próbę nie tylko czasu, ale i charakterów?

Życiorys własny przestępcy

Urke Nachalnik

Urke Nachalnik, a właściwie Icek Boruch Farbarowicz, bo tak brzmiało jego prawdziwe nazwisko, nie był przykładnym obywatelem. Jego sumienie obciążało wiele przestępstw: włamania i kradzieże. Podczas ostatniego pobytu za kratami rawickiego więzienia napisał pamiętnik o swym burzliwym życiu. Książka jest świadectwem nie tyle jego występków, co całego procesu demoralizacji, który doprowadził go na złą drogę. Czytając ją, należy zwrócić uwagę również na to, że wspomnienia Nachalnika nie są zwykłą autobiografią osoby żyjącej z kodeksem karnym na bakier. To także odzwierciedlenie obyczajów panujących w ówczesnym świecie przestępczym. Całość tła, na którym autor naszkicował swój życiorys, uzupełniają podrzędne spelunki, złodziejskie meliny i domy publiczne. To właśnie w nich Nachalnik lubił miło spędzać czas, grając w karty i uczestnicząc w alkoholowych libacjach i orgiach w towarzystwie upadłych dziewcząt. Zresztą kobiety w jego życiu odgrywały wyjątkową rolę i często poruszał ich temat, przez co niektórzy krytycy uznawali jego wspomnienia wręcz za literaturę pornograficzną. Życiorys własny przestępcy został po raz pierwszy wydany w styczniu 1933 roku. Urke Nachalnik miał wtedy 35 lat, z czego 15 spędził za kratami. Odkąd zaczął pisać, nigdy więcej nie wrócił do więzienia, a to świadczy tylko o tym, że był lepszym literatem niż złodziejem.