Mój przyjaciel bocian

Mój przyjaciel bocian

„Mój przyjaciel Bocian” – Bociek Józio i jego złamane skrzydło oraz chłopiec Piotruś Gniazdo i ich spotkanie... tak zaczyna się opowieść. Dlaczego to niezwykła historia? Bo wydarzyła się naprawdę... i może przydarzyć się także Wam. Ta książka to dowód na to, że „Zwierzęta to nasza prawdziwa rodzina”, a „Pomaganie zwierzętom przynosi szczęście”. 1. Dom Gniazdów 2. Bocianowi na pomoc 3. Zwierzęta czują tak samo jak ludzie 4. Lekarze, ale na niby... 5. Józio i ja 6. Zwierzęta to nasza rodzina 7. Naucz mnie latać, mój nowy tatusiu   „Trylogia o miłości do zwierząt” – to cykl trzech nowych opowieści o następujących tytułach: „Kocie troski”, „Królowie życia” i „Mój przyjaciel bocian”. Autor jest obrońcą zwierząt i uratował około 1000 zwierząt, a książki napisał na podstawie swoich prawdziwych przygód ze zwierzętami. Główni bohaterowie ratują zwierzęta, a tym samym zmieniają świat na lepszy. Książki te uczą miłości, akceptacji, tolerancji i szacunku. Polecane są przez wybitnych psychologów jako obowiązkowe!     Tom Justyniarski napisał lekturę szkolną „Psie troski”, a teraz „Trylogię o miłości do zwierząt”, po to, aby ludzie lepiej rozumieli i szanowali zwierzęta. Jego książki okazały się hitem i są uwielbiane przez czytelników na całym świecie. To ewenement w skali nie tylko naszego kraju. Na „Amazonie” Tom Justyniarski występuje pod pseudonimem literackim: „Tom Just” i czytają go Amerykanie, Anglicy oraz Japończycy!

Jej opowieści. Rzecz o równouprawnieniu kobiet

Jarosław Kapsa

Książka bezpośrednio odnosi się do 100 rocznicy przyznania praw wyborczych kobietom. Przyjęta forma, określona tytułem „Jej opowieści”, oddaje w pierwszym rzędzie głos bohaterkom historii: obszernie cytowane są teksty programowe i wspomnieniowe aktywistek ruchu feministycznego tworzącego się na przełomie XIX i XX w. Opowieści dotyczą przede wszystkim środowiska tworzącego Związek Równouprawnienia Kobiet, a później Ligę Kobiet Pogotowia Wojennego, nie brak jednak odniesień do aktywności pań związanych z innymi środowiskami politycznymi. Pierwszoplanowymi bohaterkami są: Paulina Kuczalska-Reischmit, Maria Dulębianka, Kazimiera Bujwidowa, Zofia Daszyńska-Golińska, Justyna Budzińska-Tylicka, Zofia Moraczewska, Gabriela Balicka. Książka próbuje odpowiedzieć na pytanie, czy walka o prawa wyborcze kobiet była wartością samoistną, czy też owe prawa miały umożliwić realizację programu określanego jako „kwestia kobieca”, obejmującego m.in. zrównanie uprawnień kobiet i mężczyzn w dostępie do edukacji wyższej i zawodowej, ochronę pracy kobiet, ochronę macierzyństwa są także równoprawność w zapisach prawa cywilnego. Analizując aktywność pierwszych 8 kobiet w Sejmie Ustawodawczym można zauważyć podejmowane próby realizowanie owego programu kobiecego; ponad podziałami politycznymi, wspólny w tych sprawach był głos Moraczewskiej z PPS, Balickiej z ZLN czy Kosmowskiej z PSL „Wyzwolenie”. Książka nie aspiruje do roli opracowania naukowego; unika przywoływania i analizowania współczesnego stanu badań nad początkami polskiego feminizmu. Opiera się przede wszystkim na literaturze z końca wieku XIX i początku XX; patrzy na wydarzenia oczami wówczas żyjących świadków historii.

Prezentacja publiczna

Marek Stączek

Jest to książka zarówno dla doświadczonych mówców, jak i dla tych, którzy stawiają pierwsze kroki w trudnej sztuce wystąpień publicznych. Ci pierwsi skonfrontują swój bagaż doświadczeń z teorią i niejedną opisaną tu historią. Dla drugich to doskonały podręcznik, jak krok po kroku, budować i doskonalić warsztat profesjonalnego mówcy. Całość błyskotliwie napisana, a dzięki "uwodzącej sile fabuły" anegdot od Demostenesa po czasy współczesne, każdy znajdzie  w niej coś dla siebie. - Barbara Fichtel, Dyrektor Personalny Grupy ITI   Jestem dziennikarzem i nieraz muszę występować publicznie. Wiem więc doskonale, ile kosztuje mnie to nerwów. I jak bardzo bywam rozczarowany własnymi wystąpieniami. Dlatego książka Marka Stączka jest dla mnie nieocenioną pomocą - bo pokazuje sposoby, dzięki którym mogę lepiej przygotować się do konfrontacji z publicznością oraz osiągnąć zamierzone cele. Na dodatek jej autor pisze w sposób bardzo przystępny i ciekawy. Na pewno sięgnę po nią jeszcze wiele razy. - Marcin Rotkiewicz, tygodnik "Polityka" Z mojego punktu widzenia sztuka prezentacji to sztuka "sprzedawania" siebie. W ramach tej sztuki wyróżniłbym trzy aspekty - pierwsze wrażenie, treść i postawa. Książka Marka Stączka pomaga w każdym z nas odkryć sposoby na realizację tego drugiego aspektu sztuki prezentacji - treści. Mówienie z sensem, w sposób zrozumiały i interesujący, niepozwalający audytorium na zajęcie się innymi sprawami, jest olbrzymim wyzwaniem w dzisiejszych czasach. W książce, którą macie przed sobą, znajdziecie odpowiedzi jak uniknąć pułapek, w które wielu z nas wpada, codziennie wypowiadając się na różne tematy. Książka do stosowania na co dzień! - Dr Paweł Łupinski, dyrektor Bayer Schering Pharma Publikacja ta jest elektroniczną wersją książki.    

Ludzie nocy

Halina Bajorska

To nie jest książka typu: on kocha ją, ona kocha jego a inna ona też kocha jego, a on jest wampirem. To lekka komedia sensacyjna o problemach wiecznie skłóconych wampirów i wilkołaków. Książka dobra na stres, poprawiająca samopoczucie. Nazwiska, adresy, telefony wampirów i wilkołaków... To na pewno nie są informacje, które można przeczytać w gazetach. Na myśl, że mogą wpaść w ręce policji, wilkołakom jeżą się włosy a wampiry bledną jeszcze bardziej o ile to w ogóle możliwe. Na szczęście, pewien przedstawiciel bledszej społeczności zdołał przechwycić niebezpieczne dane. Miał jednak pecha, sam został przechwycony. Nadeszły ciężkie i trudne czasy, kiedy to odwieczni wrogowie zmuszeni są podjąć wspólny wysiłek, by ratować własną skórę. Nie jest to romans. Nie jest to horror. To pierwsza część cyklu o nie do końca mrocznym świecie wampirów i wilkołaków. Lekka, zabawna lektura dla każdego. Jeśli ktoś myśli, że wampir i wilkołak to straszne i krwiożercze stwory... hm, to może i ma trochę racji, chociaż nie zawsze te stworzenia są takie potworne jakby chciały naprawdę być. Zwłaszcza, kiedy wilkołak ugryzie wampira. Ciężka sprawa... Uśmiechnij się. :D

Brudnomaszynopis

Marcin Mały

"Brudnomaszynopis" to zbiór tekstów odgrzebanych w szufladzie, napisanych w czasach, gdy internet był przywilejem, a poezję pisało się na maszynie. Większość wierszy została odtworzona z takich właśnie notatek na brudno, utrwalonych przed laty nie na komputerze, nie piórem, nie długopisem, ale właśnie na maszynie.   Autor zbioru, Marcin Mały, laureat XV Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. H. Poświatowskiej w Częstochowie i nominowany do nagrody głównej II edycji Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. Jacka Bierezina w Łodzi, jest anglistą i bloggerem.

Krwiopijcy

Agata Chmielewska

Wampiry, dotacje unijne, bimber i mordercze krasnale… Niewielką miejscowość, jaką jest Olszówka,  otaczają lasy i piękne jeziora. Wydawałoby się, że takiego sielskiego  krajobrazu nic nie jest w stanie zmącić.  Czas płynie tu powoli niczym w polskiej telenoweli, wszystko toczy się utartym trybem, a mimo to coś w tym nieskazitelnym obrazie zaczyna się psuć. Nagle gdzieś na cmentarzu budzi się zło… Padają kolejne trupy. Miejscowy komisarz wraz z burmistrzem są bezradni. A mają wiele do ukrycia i nie w smak im, by ktokolwiek dowiedział się, co tak naprawdę dzieje się w Olszówce. Szereg kolejnych, nietypowych zdarzeń, które spotykają kilku mieszkańców burzy dotychczasowy spokój.  Wydaje im się, że już poradzili sobie z kłopotem, a tu znowu  wyskakują nowe, jak króliki z kapelusza czarodzieja. A do tego wszystkiego  wpychają się jakieś dziwne istoty, w które trudno uwierzyć . Mała prowincjonalna miejscowość potrafi zaskoczyć i obnażyć cały szereg naszych narodowych przywar, łącznie ze skłonnością do łapówkarstwa i zamiatania problemów pod dywan.  Krwiopijcy to zabawna opowieść pokazująca życie mieszkańców w krzywym zwierciadle. Czy tak naprawdę krzywym?  Chociaż w książce jest tylko lekko zarysowany problem europejskich dotacji, to mam nadzieję, że skłoni to czytelników do innego spojrzenia  na to zagadnienie. Agata Chmielewska Będąc mała dziewczynką marzyłam, że zostanę wielką pisarką lub sławną malarką, lub bardzo dobrym adwokatem, który będzie stawał w obronie niesłusznie skazanych. Życie jednak zweryfikowało moje marzenia. Nie jestem tym kim chciałam być, mimo to nie żałuję swoich marzeń, bo póki jeszcze żyję to wszystko może się zdarzyć. Mam za to wspaniałe córki , kochającego męża, psa, kota, chomika, rybki w akwarium, pełne półki książek i to jest mój cały świat.

Kosowo

Edyta Niewińska

Kosowo to portret własny współczesnych trzydziestolatków, rozpaczliwie szukających miłości, w którą zresztą i tak nie wierzą. Młodych ludzi, próbujących szukać sensu w życiu, innej jakości w relacjach międzyludzkich, nowych doznań i ekstatycznych przyjemności – wszystko po to, by uciec od samotności, poczucia porażki i przegranego już, choć tak młodego, życia. Książka obrazuje gorzką historię dziewczyny, która raz będąc porzuconą, porzuca kolejno wszystkie bliskie jej osoby, dokładnie odtwarzając scenariusz zdarzeń, które doprowadziły ją na skraj rozpaczy, dzieląc się bólem jak inni radością. Kosowo jest synonimem jej wewnętrznego rozbicia, bo w końcu wszystko zależy od tego, co zrobimy z naszą przeszłością – czy na gruzach zniszczonego wojennym konfliktem terenu zbudujemy nowe miasto, udając, że nic się nie stało, czy mozolnie odgruzujemy te zgliszcza, mierząc się przy tym z własną słabością, i zaczniemy raz jeszcze od początku. Aniela, podobnie jak każdy z bohaterów tej książki, może jeszcze wybrać swoją własną przyszłość. Problem polega na tym, że bardzo nie lubi podejmować decyzji...   „Cieszę się, że ktoś właśnie o tym napisał książkę. Od pierwszych stron wiedziałem, że chcę ją przeczytać całą, bo jej treść odbiorę osobiście. I tak też się stało, bo ja właśnie w swoim życiu trafiam na takie kobiety. Niezwykłe, ale totalnie niepoukładane. Bardzo inteligentne i wiedzące, co należałoby zrobić, aby sobie to życie ułożyć, ale kompletnie nie potrafiące podjąć decyzji, nie mówiąc już o działaniu. Oczywiście jest to zasługą mężczyzn, których spotkały wcześniej. Ojców, partnerów, a najczęściej obu. Przez spustoszenie, jakiego dokonali u tych kobiet - tak jak to jest ukazane w książce - prawie niemożliwy jest z nimi normalny związek. Ktoś nie mający rozeznania w temacie mógłby pomyśleć: "rąbnięta baba". A przecież ona musi być fascynująca lub co najmniej intrygująca. Jest inteligentna i zapewne ma jakieś talenty. Czytelnik może sobie pomyśleć: "raczej nie ma takich wariatek", a tymczasem to nie wariatki i jest ich bardzo dużo, tylko raczej nie pokazują na co dzień, jaki bałagan mają w głowie. Zakończenie jest kapitalne. Normalnie wybuchnąłem śmiechem, że autorka taki numer wykręciła czytelnikowi.” Marcin Olechnowski   „Kosowo to opowieść stworzona z zanotowanych na gorąco wrażeń i emocji, która dojrzewa wraz z bohaterką aż do niespodziewanego finału. Książka rozpoczyna się od zniszczenia, emocjonalnego rozbicia, co podkreśla język pełen krótkich, agresywnych zdań. Ta narracja zmienia się wraz z emocjonalnymi zmianami, jakim podlega kluczowa postać. Kosowo czyta się jak kryminał, ale bogato obudowany psychologicznym tłem - jest to bowiem historia dochodzenia do prawdy o przyczynach, które doprowadziły do początkowej katastrofy, historia zbierania okruchów informacji, z których ostatecznie udaje się złożyć pełen obraz sytuacji. Choć czytelnik jest na bieżąco wdrażany w kolejne odkrycia bohaterki, to jednak rozwiązanie tajemnicy zaskakuje go. Tym bardziej jednak przyklaskuje decyzji dziewczyny, która musi wybrać między wyobrażeniami a rzeczywistością.” Przemysław Poznański   Bez etatów i bez miłości idą pod rękę miejską dżunglą ze strachem z jednej strony, i biernością z drugiej. Boją się podejmowania decyzji. Pokolenie po transformacji. W poszukiwaniu siebie, swojej tożsamości, i utraconego czasu. Momentami bolesny, ale przejmująco prawdziwy obraz współczesnych trzydziestolatków. Debiut literacki Edyty Niewińskiej. Szlachetna hierarchia wartości wpojona przez rodziców, na które nie ma miejsca w dzisiejszym świecie. Niemożność wyboru drogi, chaotyczność, ucieczka od odpowiedzialności i gonitwa za czymś nienazwanym. Wyrazisty język, konsekwencja, metafora i symbol, sylwetki bohaterów prawdziwych. Autorka zabiera nas w podróż i opowiada swoją historię, dyskretnie wkradając się do umysłu czytelnika, konsekwentnie zmusza nas do odkrycia i zmierzenia się z naszym, własnym, intymnym, prywatnym i jakże bolesnym Kosowem. Polecam! http://www.polskieradio.pl/10/501/Artykul/626273,Portret-pogubionych-wspolczesnych-trzydziestolatkow     Patronat medialny:   artysta    BalconyTV    bearbook-ksiegarnia lgbt   Coffee-News   granice    independent    lubie-czytac     nowy ekran TwojaKultura    outfilm   opetani czytaniem    nie czytasz nie ide z tobą do łóżka! Edyta Niewińska rocznik ‘78, z wykształcenia socjolog sztuki, z doświadczenia zawodowego PRowiec, po siedmiu latach pracy dla agencji – cudzych i własnych – porzuciła firmowy kierat na rzecz freelancerki oraz podróży. Miłośniczka bałkańskich klimatów, sztuki konceptualnej i Sarajewa, obecnie mieszka w Andaluzji. Menadżerka zespołu Tfaruk, grającego jazz z punkową energią. Kulturowa anarchistka, nie stroniąca od mówienia o aborcji, trudnych relacjach interpersonalnych, związkach homoseksualnych i lękach współczesnych trzydziestolatków. Kobiece wcielenie Hanka Moody’ego – pije, pali, nie toleruje związków, ignoruje problemy.

Przygody kotka, który zlazł z płotka

Anna Golus

"Przygody kotka, który zlazł z płotka" to cykl limeryków - wierszyków geograficznych - dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Mały czytelnik towarzyszy kotkowi w podróży przez Polskę, przeżywa wraz z nim przygody i zabawne perypetie, jednocześnie obserwując jego drogę na mapie i poznając nazwy i położenie wielu miast w naszym kraju. "Przygody kotka, który zlazł z płotka" to zawierająca treści edukacyjne wesoła historia z morałem i zaskakującym zakończeniem. Pozycja obowiązkowa dla małych podróżników i kocich przyjaciół! Idealna w podróży i do poduszki, a nawet... do kolorowania! Zobacz wersję "Pomaluj kotka, który zlazł z płotka"!