Homo literatus. Studia poświęcone Wincentemu Kadłubkowi. Tom I - Życie i dzieło

Artur Lis

Życie i dzieło Wincentego Kadłubka. Ostatnimi laty można zaobserwować rozwój interdyscyplinarnych badań dotyczących Wincentego Kadłubka i jego Kroniki polskiej. Należy tu wymienić konferencje naukowe: Mistrz Wincenty Kadłubek. Człowiek i dzieło, pośmiertny kult i legenda (Kraków, 10 marca 2000 r.), Nowe badania nad Kroniką biskupa Wincentego Kadłubka (Warszawa, 4-6 czerwca 2008 r.), Błogosławiony Wincenty Kadłubek. W 800-lecie sakry biskupiej (Kraków, 3 listopada 2008 r.) oraz Błogosławiony Wincenty Kadłubek i jego dziedzictwo (Opatów, 17 czerwca 2009 r.). Moje własne badania zaowocowały ukazaniem się książek: Spory wokół biografii mistrza Wincentego Kadłubka, Sapere aude. Szkice o Kadłubku, a także Magnum oppidum Opatów.Szkice historyczne. Do wyżej wymienionych dołączam niniejsze.

Pieśni Kabira

Kabir

Kabir, jeden z wielu mistyków, jakich wydały Indie, urodził się w roku 1440 po Chr. w Benares, w epoce, kiedy metafizyka i soteriologa wielkich systemów filozoficznych: Samkhyi, Wedanty i Buddhaizmu ostatecznie ustąpiła miejsca tęsknocie za religią uczucia i ufności, za religią, której hasłem jest nie Wyzwolenie przez Wiedzę, ale Wyzwolenie przez Miłość, przez wiarę w dobroć i litość potężnego Boga. Jak większość poetów i minstreli indyjskich, Kabir nigdy nie uwiecznił swoich utworów na piśmie. Najstarszy zbiór, tak zw. Kabir-Bidżak, jest późniejszą kompilacją jego ucznia Dharmadury. Część pieśni została także wcielona do Adi-Granthu, świętej księgi Sikhów, ale większa ich część po dziś dzień żyje tylko w pamięci Hindusów i wędruje śród ludu z ust do ust. Niektóre z nich czytelnik będzie mógł poznać przeczytawszy niniejszą publikację. Przeł. RabindranathTagore.

Doktor Murek zredukowany. Drugie życie doktora Murka

Tadeusz Dołęga-Mostowicz

Doktor Murek zredukowany powieść Tadeusza Dołęgi-Mostowicza z 1936 roku opowiadająca o losach Franciszka Murka. Jej kontynuacją jest powieść Drugie życie doktora Murka, wydana w tym samym roku. Urzędnik magistratu, doktor praw Franciszek Murek, traci pracę wskutek bezpodstawnego oskarżenia. Nie będąc w stanie odzyskać utraconej pozycji społecznej, popada w skrajną nędzę i staje się bezdomny. Jest człowiekiem uczciwym, co w zmaterializowanym i totalnie skorumpowanym społeczeństwie jest ogromną przeszkodą w walce o byt. Kolejne doświadczenia, kontakty z różnymi środowiskami od przedstawicieli władzy po komunistów i bandytów przynoszą mu jedynie gorzkie rozczarowania. Zdesperowany i rozgoryczony postanawia skończyć z uczciwością. Doktor Murek, który w poprzedniej części wskutek fałszywego oskarżenia stracił pracę i popadł w nędzę, ulega namowom kumpli poznanych w noclegowniach i bierze udział w napadzie. Jednak dochodzi do wniosku, że nie nadaje się na bandytę. Ukrywając się, wpada na pomysł, że mógłby zarabiać na życie przepowiadaniem przyszłości. Okazuje się, że ma do tego naturalny talent i zaczyna robić karierę jako jasnowidz. W pewnym momencie jego głównym klientem staje się Seweryn Czaban, którego dom był celem napadu, w którym wziął udział Murek. Czaban jest zafascynowany możliwościami wróżbity, w które święcie wierzy. (za Wikipedią).

Księga sybillińska o przyszłości

Józef Chociszewski

Księga sybillińska o przyszłości to wznowienie po 134 latach (!) naprawdę niezwykłej książki, która stanowi najobszerniejszy zbiór objaśnień, proroctw, przepowiedni i jasnowidzeń o różnych narodach, a szczególnie o Polsce i słowiańszczyźnie, które zostały zebrane ze starych ksiąg, różnych pism i z ustnych przekazów. Ponieważ druk wykonano techniką reprintu stanowi to gwarancję, że książka jest oryginalna i autentyczna, a dowodzi tego fakt, że nie ingerowano w tekst zachowując go w takiej formie, w jakiej został wydany przed blisko półtora wiekiem! Z tej niesamowitej książki można poznać m.in. proroctwo o zburzeniu Jerozolimy, końcu świata, przyjściu antychrysta, a także zaznajomić się z przepowiednią Herdera o przyszłości Słowian, poznać wieszczbę mnicha Hermana, przepowiednię mistrza Turela, przepowiednię o Rosji, a także przepowiednie: Kornela Ujejskiego, karmelity Marka, św. Jadwigi królowej, bł. Weroniki ze Strzelna, Stanisława Orzechowskiego, Tomasza Młodzianowskiego, Jana Kazimierza, ks. Piotra Skargi, Wincentego Pola, ważne proroctwo z klasztoru w Przemęcie, proroctwo przeora Eustachiusza, przepowiednie Zygmunta I i II, Stefana Batorego, Jana III Sobieskiego, Stanisława Leszczyńskiego, Adama Mickiewicza, papieża Piusa IX, Wernyhory, pewnej tajemniczej prorokini francuskiej i wiele, wiele innych zarówno tych, które już się spełniły na świadectwo niedowiarkom, jak i tych, które zapowiadają dopiero nadchodzącą przyszłość...

Tajemnice Paryża

Eugene Sue

Rudolf de Gerolstein, książę krwi, angażuje się w pomoc paryskiej biedocie, przebierając się za robotnika i udając się do najgorszych zakątków wyspy Cité. Pomoc taka jest możliwa dzięki opanowaniu przez niego argotu i metod walki wręcz. Książę jest bohaterem idealnym, całkowicie oddanym ludowi, gotowym do wszelkich poświęceń, by odkupić winy popełnione w młodości. Przy okazji poszukuje w Paryżu swojej córki, zaginionej Marii. W końcu ją rozpoznaje ją w ulicznicy Gualezie (za Wikipedią). A co było dalej dowiedzieć się będzie można po przeczytaniu całej książki. Zachęcamy do lektury!

Dykcjonarz uczonych Polaków i Polek. W trzech tomach. Tom II

Ignacy Chodynicki

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu Obszerne dzieło ułożone w formie encyklopedycznej zawierające życiorysy uczonych Polaków i Polek od czasów najdawniejszych aż po pierwszą połowę, a dokładniej: lata 30-te XIX wieku. Autor, Ignacy Chodynicki (1786-1847) był historykiem, chociaż wytyka mu się, że wiedzę zdobył jako samouk. Był duchownym, karmelitą, sekretarzem prowincji zakonnej, oraz dyrektorem biblioteki i archiwum karmelitańskiego we Lwowie. Spod jego pióra wyszły między innymi tak fundamentalne dzieła jak: Dzieje historyczno-polityczne Europy i innych części świata na początku wieku XIX w sześciu tomach, czy ten oto Dykcjonarz uczonych Polaków... w trzech tomach.

Powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego. Tom 11

Józef Ignacy Kraszewski

Powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego. Tom 11 to kolejna odsłona twórczości jednego z najwybitniejszych pisarzy polskiego realizmu, Józefa Ignacego Kraszewskiego. Jego bogaty dorobek literacki, obejmujący setki powieści i opowiadań, skupia się na wiernym odzwierciedleniu życia społecznego, historycznych wydarzeń oraz ludzkich emocji. Kraszewski w swojej twórczości porusza ważne tematy, takie jak miłość, moralność i relacje międzyludzkie, często wplatając wątki historyczne i baśniowe. Tom 11 zawiera różnorodne utwory, które ukazują szeroki wachlarz stylów i tematów: Ktoś. Powieść współczesna - bardzo interesująca historia. Lalki. Sceny przedślubne - powieść o przedślubnych perypetiach i społecznych oczekiwaniach związanych z małżeństwem. Lublana. Baśń - magiczna opowieść osadzona w baśniowym świecie, pełna niezwykłych postaci i wydarzeń. Ładny chłopiec. Powieść współczesna - współczesna historia o młodzieńcu, którego losy splatają się z dramatami i radościami codziennego życia. Ładowa pieczara. Obrazek wiejski - obraz wiejskiego życia, w którym autor z niezwykłą wnikliwością portretuje lokalne społeczności. Kraszewski w tym tomie łączy różne gatunki, od realizmu po baśń, oferując czytelnikom zarówno refleksję nad współczesnością, jak i ucieczkę w świat fantazji. To doskonała propozycja dla miłośników literatury obyczajowej, historycznej i fantastycznej.

Legendy Chrystusowe

Selma Lagerlöf

O czym jest ta książka? Autorka tak ją zaczyna: W piątym roku mego życia miałam wielkie zmartwienie. Nie wiem nawet, czy od tego czasu doznałam, kiedyś większego. Było to, kiedy moja babcia umarła. Dotąd siadywała co dzień w kącie sofy w swoim pokoju i opowiadała bajki. Nie pamiętam jej inaczej jak siedzącej tak i opowiadającej, od rana do wieczora, a my dzieci siedzieliśmy wokoło niej i słuchali. Cudne to było życie. Nie było dzieci, którym by się tak dobrze działo, jak nam. Wiem, że babcia miała piękne, kredowo białe włosy, że chodziła bardzo pochylona i że zawsze robiła pończochę. Przypominam sobie także, że, kiedy skończyła jaką bajkę, miała zwyczaj kłaść rękę na mojej głowie i mawiać wtedy: A to wszystko tak jest prawdą, jak to, że ja ciebie widzę, a ty mnie. Pamiętam także, że umiała śpiewać piękne pieśni, ale nie śpiewała co dzień. Jedna z tych pieśni była o rycerzu i wodnicy a zwrotki jej kończyły się słowami: Wicher tak zimny, wicher tak zimny, od morza dmie z oddali. I na stronach swej książki autorka dzieli się z nami przepięknymi opowieściami, które być może zapamiętała z czasów dzieciństwa, a może zasłyszała je gdzie indziej i kiedy indziej? A może troszkę podpowiedziała je jej wyobraźnia?