Zęby tygrysa. Les dents du tigre

Maurice Leblanc

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française. Zęby tygrysa to powieść kryminalna pióra Maurice Leblanca. Jest rok 1919, właśnie niedawno zakończyła się I wojna światowa, zwana wówczas wielką wojną, ale zaraz potem wybucha epidemia zabijającej tysiące i tysiące ofiar grypy hiszpanki. W tym to czasie umiera amerykański milioner Cosmo Morningtona, którego śmierć jest mocno podejrzana. Milioner przed śmiercią zobligował swego druha don Luisa Perennę, by ten odnalazł spadkobierców Morningtona, gdyby jednak tacy się nie znaleźli, fortuna przypadnie don Luisowi. Czy Perennie uda się spełnić wolę zmarłego? Trup się ściele gęsto, a kłody walą mu się pod nogi... Zachęcamy do lektury, bo warto się dowiedzieć, jaki jest koniec owej historii.

Królowie na wygnaniu. Les Rois en exil

Alphonse Daudet

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et français. Królowie na wygnaniu to opowieść o królu z wyimaginowanego państwa na Bałkanach, zdetronizowanego przez rewolucję, który znalazł schronienie w Paryżu. Otacza go gromadka wiernych poddanych, marzących o triumfalnym odrodzeniu monarchii, ale króla w końcu męczy życie pełne przyjemności, które prowadzi w stolicy. Lokalny koloryt, który wzbogaca książkę, zawdzięczamy w dużej mierze burzliwym sprawom małego państwa bałkańskiego. Powieść nie powinna być postrzegana jako pojedyncza historia, a bardziej jako seria epizodów, mających na celu podkreślenie nieubłaganej dekadencji, na którą wygnanie skazuje głównego bohatera i wielu spośród współtowarzyszy wygnania.

Wieszczba krwawej głowy

Andrzej Juliusz Sarwa

Dwa wieki historii Polski i Francji, splecione z reformacją w Europie, walką o władzę i poszukiwaniem miłości. To kanwa najnowszej powieści Andrzeja Juliusza Sarwy. A co na tę kanwę jest nałożone? To i powieść historyczna i obyczajowa, przygodowa i po trosze traktat demonologiczny. Co wychodzi z tak niecodziennego połączenia? Wielowątkowy intrygujący utwór z fascynującą, chociaż mroczną akcją. Powieść to ogólnie thriller historyczno-ezoteryczny opowiedziany niezwykle bogatym językiem, zróżnicowanym ze względu na używających go bohaterów. Są tu i opisy bliskie botanice i rozprawie naukowej, jest i humor i podniosłość. Akcja toczy się wartko, dwa wieki historii bynajmniej nie nużą, a dają wrażenie przeniesienia się w epokę. Dodatkową zaletą powieści jest to, że autor, jak ma w zwyczaju, absolutnie się nimi nie przejmując, nie ulega ani modom, ani trendom literackim i pisze po swojemu, znakomitym językiem, oferując nam przepiękne opisy, nawet i zapachów, czego się w sztampowej literaturze nie spotka. Z uwagi na potrzebną do zrozumienia problematyki powieści wiedzę o świecie, podbudowaną bagażem życiowych doświadczeń, autor zamieszcza dość odważne obyczajowo opisy dworskiego życia XVI i XVII-wiecznej Francji i naturalistyczne opisy okultystycznych rytuałów, dlatego jej adresatami winni być raczej czytelnicy dorośli. Książka zdecydowanie dla wymagającego czytelnika!

Skarb Bobowy. Trésor des Fves et Fleur des Pois

Charles Nodier

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française. Żyło sobie raz dwoje starych ludzi, on nazywał się Bobownik, a ona Bobownikowa. Nie mieli dzieci i trapili się tym, przewidując, że niebawem postarzeją się o tyle, iż nie będą w stanie uprawiać bobu na swym polu i sprzedawać go w mieście. Pewnego dnia podczas plewienia grzędy koło małej ich chatki, staruszka rozgarnęła gąszcz chwastów i znalazła duże białe zawiniątko, rozwiązała kołderkę, a tu śliczny różowy chłopczyk wyciągnął do niej tłuściutkie rączki i zawołał: Mama! Gdy na wołanie żony stary Bobownik nadbiegł i zobaczył dziecko, jakie im Pan Bóg zesłał, zaczęli oboje starzy śmiać się z radości, po czym wrócili jak najprędzej do chatki, w obawie, aby rosa padająca nie zaszkodziła ich chłopczykowi. Dopieroż to była uciecha, gdy zasiedli przy kominie, w którym płonął ogień z łodyg bobowych, a staruszek wziął dziecko na kolano i zaczął ostrożnie je huśtać i mu śpiewać. A jakie były dalsze losy i przygody zarówno tego dziecka, nazwanego Skarbem Bobowym, jak i jego przybranych rodziców dowiemy się po przeczytaniu całej książeczki. Zachęcamy do lektury!

Zwierzyna. Sposoby przyrządzania

Elżbieta Kiewnarska

Poradnik kulinarny Zwierzyna. Sposoby przyrządzania autorstwa Elżbiety Kiewnarskiej (publikującej w międzywojennej Polsce pod pseudonimem Pani Elżbieta) to jedna z wielu niezwykle wartościowych książek kucharskich. Poradnik ten zawiera 66 przepisów na smaczne i łatwe do wykonania potrawy z mięsa. Są to przepisy na potrawy z takich zwierząt jak: łoś, niedźwiedź, dzik, zając, sarna, jeleń, głuszec, bażant, cietrzew, dzika kaczka, kuropatwa, jarząbek, pardwa, kurka wodna, słomka, bekas, kwiczoł, jemiołuszka, wróbel i przepiórka.

Zemsta Czokołdowa. Z podań szlacheckich

Józef Ignacy Kraszewski

W tej barwnej powieści autor Józef Ignacy Kraszewski zabiera czytelników w podróż przez pełną przygód i tajemnic polską szlachecką przeszłość. "Zemsta Czokołdowa" to bardzo ciekawy zbiór podań szlacheckich, które ożywają w rękach mistrza opowieści. Kraszewski snuje historie pełne namiętności, intryg, miłości i zemsty, ukazując obyczaje i tradycje dawnej szlachty. "Zemsta Czokołdowa" to lektura niezwykła i wciągająca, która pozwoli oderwać się od codzienności i przenieść w świat odległej epoki. Autor w swoim charakterystycznym stylu maluje pełne barw obrazy, które zostaną z czytelnikiem na długo. Przekonaj się o tym sam, sięgając po tę książkę.

Dzwony upiorne. The Chimes

Karol Dickens

Wydanie dwujęzyczne: polsko-angielskie. Dzwony upiorne, a właściwie Karylion. Goblinowa opowieść o dzwonach, które wypędziły graniem stary rok i przywołały nowy, opowieść Charlesa Dickensa, wydana w Londynie w 1844 r. Karylion powstał jako kolejna opowieść świąteczna po Kolędzie prozą (ang. A Christmas Carol in Prose), wydawanej w Polsce przeważnie jako Opowieść wigilijna. Został przyjęty przez czytelników z takim samym entuzjazmem, jak jego poprzedniczka, i wciąż należy do najpopularniejszych świątecznych opowieści Charlesa Dickensa. Tytułowy karylion to zespół dzwonów na wieży jednego z londyńskich kościołów. Akcja powieści podzielona jest na cztery kwadranse wydzwaniane w ciągu jednej godziny (tak jak w Kolędzie prozą było to pięć zwrotek kolędy). Głównymi bohaterami powieści są Tobiasz Veck, posłaniec do wynajęcia nazywany przez przyjaciół Truchtkiem, i jego dziewiętnastoletnia córka Małgorzata. Akcja rozgrywa się w Londynie w wigilię Nowego Roku. Poza dręczącymi ludzi goblinami, mnóstwem barwnych opisów i paradą zapadających w pamięć, precyzyjnie i dowcipnie naszkicowanych postaci, Dickens wplótł w kanwę powieści szereg odniesień do tematów, które gorąco poruszały ówczesną angielską opinię publiczną, jak karanie więzieniem za próbę samobójczą i za włóczęgostwo, funkcjonowanie filantropii czy dyskusje toczone wokół teorii demograficznych. (Za Wikipedią).

Ilija Muromiec

Antoni Lange

Ilja Muromiec, rodowity z wsi Karaczejewa, czuje niemoc od nadmiaru mocy, wobec czego skazany jest na wieczny sen w górskim odludziu. Sytuacja zmienia się kiedy przybywają do niego święte kaleki - Jezus Chrystus, święty Piotr i święty Paweł, którzy nakłaniają go, aby znów poczuł w sobie potęgę ducha i na nowo wsławił Ruś bohaterskimi czynami. Ich kazanie okazało się mieć zbawienny wpływ na Ilję. Bohater - podziękowawszy Bogu za odzyskane siły - wyruszył do Moskwy by tam służyć na grodzie Iwana. Pewnego razu Ilja wyrusza w góry by spotkać tam Światogora i sprowadzić go do grodu Iwana. Podczas spaceru obaj herosi znajdują jednak grób, na którym widnieje napis: "Ten grobowiec czeka tu na tego, dla którego jest przygotowany!" Aby sprawdzić przepowiednię, w grobie kładzie się Światogor i umiera przykryty kamiennym wiekiem. Ilja, zrozpaczony iż pochował ducha narodu ruskiego zmienia się nie do poznania i nazywa siebie Michałem Zaleszaninem. Kiedy Ilja wraca na dwor Iwana, zostaje uznany za obcego i uwięziony w piwnicy (wkrótce okazuje się, że była to zdradza ze strony cara). Tam bohater oddaje się lekturze Ewangelii. Wkrótce na Ruś przybywają zbrojne oddziały dwudziestu heretyckich narodów na czele z Bestią, które przewidział św. Jan w Apokalipsie. Iwan jest bezbronny, więc uwalnia Ilję. Ten z kolei, co prawda nie wybacza carowi, ale postanawia udowodnić swoją potęgę i wyższość w walce ze złem (pomagają mu przy tym bogowie górskich lodowców). Po zaciętej walce Ruś zostaje uratowana. Kiedy jednak jeden z bohaterów, Alosza Popowicz, wykrzykuje w przypływie woli mocy: my diabelską siłę zwyciężyli, my zwyciężym i siłę niebieską, Bóg wpada w gniew i zsyła na herosów wieczną niemoc od nadmiaru mocy. (cyt za: Ilja Muromiec, Wikipedia - https://pl.wikipedia.org/wiki/Ilja_Muromiec_(powieść)