Dziwolągi heraldyczne

Franciszek Kamocki

Dziwolągi heraldyczne. W studium niniejszym obejmujemy tym mianem wszystko to, co w zakresie heraldyki rażąco jest sprzeczne z jej zasadami. Każdy więc słowny (blason) czy piśmienny, z prawami i regułami nauki i sztuki heraldycznej wyraźnie niezgodny opis herbu, każdy graficzny czy plastyczny jego obraz nie podług zasadniczych jej przepisów wykonany, zarówno, jak i wszelkie nieoparte na jej prawach (pseudo) heraldyczne orzeczenia i teorie nazywamy heraldycznymi dziwolągami. W heraldyce polskiej spotykamy się w teoriach jej (nauce) i w praktycznym ich stosowaniu, to jest w kunszcie, sztuce heraldycznej, z licznymi dziwolągami o bardzo specyficznych cechach... Wszystkie je omówiono na stronach tek książeczki.

Bohaterowie. Cześć dla bohaterów i pierwiastek bohaterstwa w historii

Tomasz Carlyle

Autor takimi słowy zachęca do przeczytania jego dzieła: Mamy tu zamiar pomówić trochę o wielkich ludziach, o sposobie, w jaki oni występowali w sprawach naszego świata, o typie, jaki im historia tego świata nadała, o pojęciu, jakie ludzkość o nich sobie wytworzyła, o dziele, jakiego oni dokonali, czyli, innymi słowy o bohaterach. Przyjęciu, jakiego doznali, i roli, jaką odegrali, o czci dla bohaterów i pierwiastku bohaterstwa w sprawach ludzkich. Oczywiście, jest to przedmiot nader obszerny i godny gruntowniejszego sposobu traktowania, niż ten, jaki my mamy nadzieję tu zastosować. Tak, obszerny to przedmiot, bezgraniczny nawet, jeśli zechcemy go pojąć należycie; bezmierny, jak sama historia powszechna, która, według mego rozumienia, jako historia tego, czego ludzkość w tym świecie dokonała, jest w gruncie rzeczy historią wielkich ludzi, na to pracujących. Ci bowiem wielcy ludzie byli przewodnikami ludzkości, wzorodawcami i w pewnym znaczeniu twórcami wszystkiego, co całe zbiorowisko ludzi zdołało zrobić, czego zdołało dosięgnąć. Wszystko, co się w świecie dopełniło, jest tylko, ściśle rzeczy biorąc, zewnętrznym, materialnym wynikiem, praktycznym wcieleniem i urzeczywistnieniem myśli, przemieszkujących w zesłanych na ten świat wielkich ludziach, to też dumą historii świata śmiało możemy to powiedzieć będzie historia tych ostatnich.

Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego

Adam Mickiewicz

Księgi w swojej formie przypominają przypowieści ewangeliczne, co jest celowym zabiegiem autora. Pod względem gatunku literackiego zalicza się je do literatury apokryficznej. Niemniej w swoim przesłaniu są utworem publicystycznym związanym z sytuacją Polaków u zarania Wielkiej Emigracji. Księgi były skierowane szczególnie do emigrantów po klęsce powstania listopadowego. Mickiewicz wyraża swoją opinię o politycznych sporach emigracji polskiej, które, jego zdaniem, stanowią zagrożenie dla poczucia jedności narodowej. Zwracał się do emigracji o zgodę i gotowość do działania. Księgi stanowią jeden z fundamentów polskiego mesjanizmu, gdyż Polska, jak pisze autor, przetrwała w ideałach wiary chrześcijańskiej i pragnieniu wolności; ma więc jego zdaniem, rolę odkupicielską. Jej rozbiory porównuje do męki Jezusa Chrystusa, a jej wyzwolenie do zmartwychwstania (za Wikipedią).

Zoryan Dołęga Chodakowski (Adam Czarnocki)

Franciszek Rawita Gawroński

Bohaterem publikacji jest Zorian Dołęga-Chodakowski, właściwie Adam Czarnocki (ur. 4 kwietnia 1784 roku w Podhajnej koło Nieświeża, zm. 17 listopada 1825 roku) polski etnograf, archeolog, historyk i słowianofil; jeden z głównych prekursorów badań nad Słowiańszczyzną, obok Adama Naruszewicza, Jana Potockiego, Józefa Maksymiliana Ossolińskiego i Wawrzyńca Surowieckiego. W jego pracach występowały akcenty antyfeudalne i antyklerykalne. Główna praca drukowana: O Sławiańszczyźnie przed chrześcijaństwem. (za Wikipedią).

Skórzany lejek. The Leather Funnel

Arthur Conan Doyle

Skórzany lejek to krótka, raczej upiorna opowieść, która koncentruje się na wizji snu, która nawiązuje do czasów, w tym przypadku do XVII wieku, kiedy ludzi torturowano przy pomocy najbardziej wyszukanych metod. Jak można się spodziewać, jest to bardzo dobrze napisana i interesująca opowieść jakby gotycka wersja niesławnego historycznego przypadku markiza de Brinvillliersa. Historia opowiadała o gościu, który odwiedził dom angielskiego kolekcjonera niezwykłych przedmiotów. W pokoju, w którym miał spędzić noc, znajdowała się biblioteka wypełniona zatęchłymi książkami oraz kominek z żarem połyskującym w mroku. Anglik poprosił swojego gościa o udział w eksperymencie po uprzednim wyjaśnieniu, że wyznaje pogląd, że sny mogą być bardzo odkrywcze i nie należy ich lekceważyć. Następnie pokazał gościowi średniowieczny, skórzany lejek, a dwaj mężczyźni spekulowali na temat jego użycia i pochodzenia, badając uważnie czubek lejka, który wydawał się być pocięty. A co było dalej czytelnik dowie się po lekturze opowiadania. Zachęcamy!

Odyseja. The Odyssey. L'Odyssée

Homer

"Homer / Homre / : Odyseja / The Odyssey / L'Odyssée / Odisieja - Tekst Text Texte : Polski / Englisch / Français /  Russkij. Tekst eposu starogreckiego w czterech językach. Odyseja epos grecki, przypisywany Homerowi, oparty na antycznej ustnej tradycji epickiej, a w formie pisanej istniejący przypuszczalnie od VIII wieku p.n.e. Odyseja opowiada o powrocie do domu bohatera wojny trojańskiej Odyseusza, który po owej wojnie, w której odgrywał główną rolę, przez dziesięć lat usiłuje wrócić na swoją wyspę Itakę, do żony Penelopy. The Odyssey is one of two major ancient Greek epic poems attributed to Homer. It is, in part, a sequel to the Iliad, the other work ascribed to Homer. The poem is fundamental to the modern Western canon, and is the second oldest extant work of Western literature, the Iliad being the oldest. It is believed to have been composed near the end of the 8th century BC, somewhere in Ionia, the Greek coastal region of Anatolia. (https://en.wikipedia.org/wiki/Odyssey) LOdyssée relate le retour chez lui du héros Ulysse, qui, aprs la guerre de Troie dans laquelle il a joué un rôle déterminant, met dix ans revenir dans son île d'Ithaque, pour y retrouver son épouse Pénélope, qu'il délivre des prétendants, et son fils Télémaque. Au cours de son voyage sur mer, rendu périlleux par le courroux du dieu Poséidon, Ulysse rencontre de nombreux personnages mythologiques, comme la nymphe Calypso, la princesse Nausicaa, les Cyclopes, la magicienne Circé et les sirnes. (https://fr.wikipedia.org/wiki/Odyssée, (https://ru.wikipedia.org/wiki/"

Kronika Lechitów i Polaków

Godzisław Baszko

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Kronika Lechitów i Polaków pióra Godzisława Baszko – kustosza katedry poznańskiej w XIII wieku, znanego z dokumentów z lat 1268-1273 oraz zapisek w Kronice wielkopolskiej z lat 1257 i 1265. Została wznowiona w formie reprintu przez Wydawnictwo Armoryka. Niczego nie usunięto, niczego nie dodano, niczego nie dopasowano do współczesnych tzw. poglądów naukowych. Dlatego mamy nadzieję, że Czytelnicy docenią nasz trud. Kronika zawiera dzieje naszego narodu, poczynając od legendy o Lechu, Czechu i Rusie. Autor za jej pomocą wyjaśnia pochodzenie określenia Lechici, przy okazji przytaczając etymologie nazw innych ludów. Za pierwszego króla Lechitów autor uznał Kraka. Jego rządy datował na czasy króla Assuera, czyli Kserksesa I z Księgi Ezdrasza. W ten sposób początki państwa polskiego sięgnęły V wieku przed Chrystusem. Datowanie to jest oparte prawdopodobnie na wiedzy zaczerpniętej z pracy Piotra Comestora zwanej Historia Scholastica. Na jej podstawie autor próbował zsynchronizować historię biblijną z dziejami starożytnych Grecji i Rzymu, a następnie połączyć je z historią Polski. Dlatego na jedną epokę datował panowanie Kserksesa, ataki Gallów na Rzym oraz rządy Kraka. W przeciwieństwie do opowiadania Wincentego Kadłubka, według Kroniki Krak pochodził z Polski i osobiście założył Kraków. Autor dzieła podał, że wcześniej to miejsce zwano Wawelem, co jest najstarszym znanym zapisem nazwy wzgórza. Pominął też opowieść o smoku wawelskim, wspominając jedynie o bratobójstwie między synami Kraka, w wyniku czego tron odziedziczyła córka władcy, Wanda. Opowieść o Wandzie też znacznie różni się od wersji Wincentego Kadłubka i jego naśladowców. Władca niemiecki postanowił zmusić władczynię do małżeństwa. Wywołał więc wojnę, którą przegrał. Pokonany popełnił samobójstwo, a jego rycerze złożyli hołd Wandzie – uznali zwierzchność królowej i jej następców. Wanda zaś, po przyjęciu hołdu skoczyła do Wisły, składając ofiarę bogom, którym zawdzięczała zwycięstwo. Zrelacjonował też rządy Lestka I i jego walki z Aleksandrem Wielkim oraz panowanie Lestka II. Syna Lestka II jako pierwszy nazwał Lestkiem III. Państwo Lechitów za rządów Lestka III miało sięgać do Morza Północnego i obejmować między innymi Westfalię, Saksonię, Bawarię oraz Turyngię. Przy okazji autor podjął się drugiej próby datacji. Według niej Lestek III umarł za panowania cesarza Nerona. (za: Wikipedia.pl) REPRINT z 1822r.

Potrawy z cielęciny

Elżbieta Kiewnarska

Poradnik kulinarny Potrawy z cielęciny autorstwa Elżbiety Kiewnarskiej (publikującej w międzywojennej Polsce pod pseudonimem Pani Elżbieta) to jedna z wielu niezwykle wartościowych książek kucharskich. Poradnik ten zawiera 70 przepisów na smaczne i łatwe do wykonania potrawy z mięsa. Są to m.in. potrawki z cielęciny, cielęcina pieczona, sznycle, kotlety, zrazy, potrawy z cielęciny siekanej, potrawy z wątróbki, móżdżku i innych podrobów, zimne dania cielęce.