Głowa swoje a serce swoje

Michał Bałucki

Przystojny a dodatek interesujący młodzieniec, niezbyt interesująca płeć brzydką panna Jadwinia, ale też inne miłe stworzonka, no i oczywiście drugi jeszcze kawaler, ba! a nawet mowa o pojedynku! Zda się banalny romans, ale jednak nie do końca A oto początkowy fragment opowiadania: Siedziało ich dwoje w grabowej altanie. Wypadek to tak często powtarzający się w powieściach, romansach i w poezji, że nie ośmieliłbym się nudzić nim, jak pan Jowialski pięknych czytelniczek, gdyby nie to, że para moich kochanków, zamiast gruchać miłośnie, jak każe regulamin romansowy, czytała Stuarta Milla: o poddaństwie kobiet, to jest właściwie on czytał, a ona, siedząc naprzeciw niego, słuchała go z powagą i uwagą tak wielką, że od natężenia myśli, smagława jej twarzyczka rozpaliła się gorączkowym rumieńcem i drobne perełki potu zarosiły czółko, do czego niemało przyczynił się także upał południowy, którego gorące tchnienie nawet w cienistej altanie czuć się dawało. Panienka była w ciemnej sukience, opiętej lakierowanym paskiem, włosy miała gładko uczesane, haftowany maleńki kołnierzyk i takież mankietki, żadnego kwiatka we włosach, żadnego świecidełka w ubraniu nic, coby zdradzało chęć podobania się, zalotność tak właściwą i tak zwyczajną w jej wieku.

Powszechne braterstwo

John Galsworthy

John Galsworthy: "Powszechne braterstwo". Znakomita, pełna ironii powieść jednego z najwybitniejszych kronikarzy brytyjskiego społeczeństwa. Galsworthy przenosi czytelnika do świata eleganckich salonów, subtelnych konwenansów i społecznych napięć, gdzie pozornie sielankowe życie zamożnych bohaterów zaczyna odsłaniać swoje pęknięcia. W centrum opowieści znajduje się rodzina, która z pozoru opływa w luksusy i stabilność. Jednak pod powierzchnią codziennych rytuałów towarzyskich i gestów dobrej maniery tli się świadomość obecności "innych" - ludzi z odmiennych warstw społecznych, z którymi łączy ich więcej, niż chcieliby przyznać. Galsworthy w swoim charakterystycznym stylu - łączącym wyrafinowany humor z subtelną analizą społeczną - tworzy wielowarstwową narrację o klasowych podziałach, złudzeniu harmonii i potrzebie empatii. Dla wielbicieli literatury z epoki, głębokich obserwacji obyczajowych i prozy z duszą - lektura obowiązkowa.

Pierwotna historia Polski

August Bielowski

August Bielowski opisuje najdawniejsze dzieje Polski i Polaków, z czasów przedchrześcijańskich i wczesnopiastowskich, analizując najstarsze kroniki średniowieczne, w których można znaleźć informacje dotyczące naszych najdawniejszych dziejów, wierzeń, siedzib, władców. Mimo iż jest to wznowienie mocno już wiekowego dzieła uważamy, iż winno się ono znaleźć w bibliotece każdego, kto na poważnie interesuje się i bada najdawniejsze dzieje Polski i Słowiańszczyzny. Niniejsza książeczka Bielowskiego stanowi wartościowy przyczynek i źródło informacji dotyczącej czasów pradawnych naszej ojczyzny.

Znak czterech. The Sign of Four

Arthur Conan Doyle

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Znak czterech (inny tytuł polskiego przekładu: Znamię czterech) powieść kryminalna autorstwa sir Arthura Conana Doylea wydana w lutym 1890 roku, druga powieść o przygodach Sherlocka Holmesa. Jest to jedyna powieść o Sherlocku Holmesie niepodzielona na dwie części. Do detektywa amatora Sherlocka Holmesa zgłasza się z prośbą o pomoc panna Mary Morstan (przyszła żona doktora Watsona). Od czasu śmierci jej ojca dostaje w prezencie co roku, w ten sam dzień, piękną perłę. Holmes i Watson mają za zadanie odkryć, kto i dlaczego przysyła pannie Morstan tak drogie prezenty i co ma z tym wspólnego tajemniczy napis Znak czterech.

Szaleństwo Almayera. Almayers Folly

Joseph Conrad

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Akcja debiutanckiej powieści Conrada rozgrywa się w egzotycznej scenerii, w miejscach wzorowanych na autentycznych miejscowościach i pejzażach wyspy Borneo, gdzie osiadł główny bohater utworu, holenderski kupiec Kaspar Almayer, zajmujący się obecnie głównie handlem rzecznym. Podobnie jak sceneria powieści także bohaterowie posiadali pierwowzory wśród osób, z którymi zetknął się Conrad w czasie swoich licznych egzotycznych podróży. Szaleństwo Almayera łączy w sobie elementy przygodowej powieści i romansu, w którym sposób przedstawienia głównych bohaterów podważał zasady przyjęte w czasach panowania Królowej Wiktorii, z ambiwalentną fascynacją odmiennymi kulturami, analizą wpływu tych kultur na wyobcowanych tam Europejczyków, zmaganiem się jednostki ze światem reprezentowanym przez siły natury. W powieści elementy te uosabia z jednej strony Nina, córka tytułowego bohatera, Kaspara Almayera, pół Europejka, pół Malajka oraz marzenie, tj. tytułowe szaleństwo bohatera, który w sercu dżungli pragnie zbudować ogromny dom według założeń architektury europejskiej, czym naraża się na śmieszność w lokalnym środowisku. (za Wikipedią).

Wiedźma. Powieść sensacyjna z życia sfer towarzyskich

Stanisław Antoni Wotowski

Wiedźma. Powieść sensacyjna z życia sfer towarzyskich Opis: Stanisław Antoni Wotowski - "Wiedźma. Powieść sensacyjna z życia sfer towarzyskich": Akcja rozgrywa się w latach 30. XX wieku, kiedy to eleganckie towarzystwo Warszawy, Nicei, Marsylii i okolic Nowogródka staje się świadkiem dramatycznych wydarzeń. Marysieńka Podhorecka, młoda żona, otrzymuje tajemniczy list informujący o niewierności jej męża. Pod wskazanym adresem, zamiast dowodów zdrady, znajduje ciało swojego zamordowanego męża, Tadeusza. Wkrótce na miejsce zbrodni przybywa policja, która aresztuje Marysieńkę, oskarżając ją o zabójstwo. Zamknięta w areszcie, zdesperowana kobieta staje przed pytaniami: jakie sekrety skrywał jej zmarły mąż? Kto naprawdę stoi za jego śmiercią? Marysieńka musi nie tylko oczyścić swoje imię, ale także odkryć, kto jest prawdziwym mordercą. Wciągająca fabuła pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji zabiera czytelnika w podróż przez mroczne zakamarki towarzyskich intryg i tajemnic. "Wiedźma" to mistrzowsko napisana powieść sensacyjna, w której Stanisław Antoni Wotowski łączy elegancję międzywojennej Europy z napięciem i dramatem kryminalnych zagadek. Idealna propozycja dla miłośników historii pełnych tajemnic i emocji.

Powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego. Tom 10

Józef Ignacy Kraszewski

Powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego. Tom 10 to zbiór utworów jednego z najważniejszych pisarzy polskiego romantyzmu, Józefa Ignacego Kraszewskiego (1812-1887). Autor, którego dorobek liczy ponad 200 powieści, był mistrzem realistycznych opisów i historycznych narracji. Jego twórczość odznacza się wnikliwymi obserwacjami społecznymi, barwnymi portretami bohaterów oraz umiejętnością oddania ducha minionych epok. Tom 10 zawiera pięć fascynujących utworów: Komedjanci - opowieść o aktorach i ich losach, pełna humoru i ironii, ukazująca kulisy życia artystycznego. Kopciuszek - jest to jakby nowoczesna interpretacja klasycznej baśni o losach skromnej dziewczyny, akcja powieści umieszczona jest w najwyższych kręgach XIX-wiecznej Warszawy. Kościół Święto-Michalski w Wilnie. Opowieść historyczna z pierwszej połowy XVII-go wieku - historia osadzona w XVII-wiecznym Wilnie, pełna tajemnic i intryg. Król w Nieświeżu - 1784. Obrazek z przeszłości - opowieść o wizycie króla w magnackiej rezydencji, pełna historycznych odniesień i detali. Krzyżacy 1410. Obrazy z przeszłości - sugestywna rekonstrukcja jednego z najważniejszych momentów w historii Polski, bitwy pod Grunwaldem, z bogactwem historycznych szczegółów. Kraszewski w tym tomie łączy pasję do historii z głęboką wrażliwością na ludzkie losy, oferując czytelnikom niezapomniane opowieści, które wciąż fascynują i wzruszają. To doskonała lektura dla miłośników literatury historycznej i realistycznych powieści.

O Słowianach i ich pobratymcach. Rozprawa o języku sanskryckim

Walenty Majewski

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu Według wstępu autora: Gdy Słowianie i starożytne ludy Indii stały się szczególnym badań moich przedmiotem, musiałem ulec wieloletniej namiętności. Długo nie wierzyłem sam sobie, długo posądzano mnie o marzenie. Wszelkie podobieństwo, które między mową, obyczajami, zwyczajami, prawami, bóstwami starożytnych Hindusów i dawnych Iranu mieszkańców, a również starożytnych Słowian, dostrzegłem, a to skłoniło mnie do zebrania rozrzuconych spostrzeżeń. Wypadło mi zacząć od starożytnego, już przed trzema tysiącami lat obumarłego języka Hindusów. Mogą nastąpić późne wieki, gdzie ludzie zapominają swe dzieje, gdy tymczasem język wskazuje na pobratymstwo dwóch odległych ludów. () Zwróciłem uwagę na zarys obyczajów, zwyczajów, bóstw, wyobrażeń religijnych, tudzież praw dawnych i teraźniejszych Hindusów i ich ze słowiańskimi związku. () Rzucone np. w Księdze piątej, rozdziale dziewiątym Dziejów Herodota podanie, że już za jego czasów po naszej stronie Dunaju i dalej na północ istniały nieznane mu ludy, których ubiór miał być ten sam co i Medów, a które się mianowały potomkami tego, w starożytnym Iranie sławnego narodu. Że siedziby tych ludów stykały się z siedzibami, aż po morze Adriatyckie, rozciągnionych Enetów. Że jeszcze za panowania Augusta Cesarza, Słowianie byli Rzymianom znani, pod imieniem Skalawos itd. Wyczytując dalej z godnych wiary pisarzy, że wyraz Sauromata znaczy północnego Meda. () Że w Europie, a szczególniej w Cesarstwie Wszechrosyjskim, w Polsce, Liwie, Państwie Tureckim, w Siedmiogrodzie, Węgrzech, Czechach, Saksonii, Prusach i Meklemburgii skupieni, lub innego szczepu poprzedzielani ludami, Słowianie, przeszło dwie trzecie części reszty europejskiej ludności wynoszą. Że Słowianie w epoce od 481 r. do 771 naszej ery, czwartą część dziejów wiadomego wówczas świata zajmowali. Że Słowianie, aczkolwiek nie wyskokami dowcipu, lecz znaczna kulturą, dobrymi obyczajami, pracowitością i pomysłem, inne wyprzedzali ludy. Przekonawszy się nareszcie z wielu dialektów, tak rozsianych Słowian, iż prawie wszyscy dotąd zachowali tok i naturę całkiem odmiennego, od reszty istniejących w Europie języka. Że Słowianie bałwochwalcy przed tysiącem lat i dawniej, mieli początkowo Rząd Gminowładny, później wybierali królów, których pospolicie knes, gospodyn, wojewod, ban i kral nazywano. Że nad tymi ludami Najwyższy Kapłan w Arkonie na wyspie Rugii miał wielką władzę. Że uosobione bóstwa Słowian i wyobrażenia ich religijne, były wspólne bóstwom wschodniej Azji ludów Iranu i Indii. () Mogliśmy to najpierw dostrzec w Iranie, a dla uzupełnienia wypadało nam przejrzeć przyległe Iranowi przestrzenie Azji () I stad owa książka. Mimo upływu wielu lat warta jest przeczytania. Każdy, kto pasjonuje się dziejami Słowian i Słowiańszczyzny powinien mieć ją w swojej bibliotece.