Człowiek w stosunku do religii i wiary

Ks. Antoni Langer

Publikacja polecana szczególnie dla katolików tradycjonalistów. Historia rodu ludzkiego, dzieje państw i narodów, są namacalnym dowodem, że mądrość i potęga ziemskich wielkości, to czynnik bardzo słaby i nikły w odmęcie dziejowych wypadków. Jak ziarnko piasku wichrem miotane, tak ich zamiary i dążności zmącone wirem wypadków, rozbijają się o mur nieprzewidzianych przeszkód, lub wbrew woli w przeciwnym pchnięte kierunku, przeciwny też wywołują skutek. Czy więc ta zawisłość człowieka jest dziełem nieugiętego fatalizmu lub ślepego tylko przypadku? Tak mniemali dawni hołdownicy stoicyzmu i mędrcy de grege Epicuri. Zdrowy rozum inaczej uczy. Wszystkie owe zdarzenia i okoliczności często tak gwałtownie wstrząsające losem jednostek, rodzin i narodów, nie padają bezrozumnie, ale z wyroków Opatrzności najmędrszego i najmiłosierniejszego Boga, który dosięga od końca do końca moco i rozrządza wszystko wdzięcznie. I rzeczywiście, mógłżeby Bóg, który świat stworzył, który go w każdej chwili mocą swą zachowuje, i w każdym pyłku rozwija swą mądrość i wszechmoc, mógłżeby Bóg ten bezmyślnie postępować, oddawać na łup ślepego przypadku swoje stworzenia, swoje dzieła i samego siebie? Nie, to niepodobna. Jego mądrość wymaga, aby cały wszechświat, przezeń stworzony i zachowywany, zmierzał do jakiegoś celu, którego każde stworzenie dostąpić by mogło i w nim znaleźć ostateczny swój rozwój i udoskonalenie.

Runy i runiczne pomniki słowiańskie

Jan Leciejewski

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu. Cenne opracowanie dotyczące run w ogólności, a run słowiańskich w szczególności. Autor zajmuje się następującymi zagadnieniami: O runach i pomnikach runicznych w ogóle. Zapatrywania na pochodzenie pisma runicznego. Zdania o celu pisma runicznego. Rozbiór pisma runicznego. Futhorki. Stosunek futhorków do siebie. Zmiany futhorka dłuższego. Ogólny rozwój pisma runicznego. Futhork angielski. Kształt run. Rozmaite formy run. Runy z Helsingland. Runy wiązane. Runy gałązkowe i tajemne. Różne właściwości pisma runicznego. Łączenie wyrazów. Kierunek pism. Interpunkcja. Linie obwódkowe. Ornamentacja. Na jakich przedmiotach umieszczano runy. Treść i układ napisów runicznych. O używaniu pisma runicznego i sposobie pisania. Źródła poznania run. Runiczne pomniki słowiańskie. Pomniki uznane mylnie za runiczne. Hełmy styryjskie. Czernobóg z Ramherdze. Urna gdańska. Czara złota z Szeni-Miklos w Siedmiogrodzie. Falsyfikaty. Kamienie z Nowych Strzelec. Bałwanki prylwickie. Pomniki runiczne mylnie za słowiańskie uważane. Napis na chorągwi pruskiej. Napisy na monecie i pieczątce litewskiej. Pieniążek w Czechach znaleziony. Grot kowelski. Pomniki runiczne wątpliwego pochodzenia. Dwa groty z Grunówka. Nóż z Grunówka. Siekierka z Biezdrowa. Urna kobielicka. Rzeczywiste pomniki słowiańskie. Swastyka. Pomniki polskie. Brakteat z Wapna. Medal krakowski. Figurka lednicka. Kamienie mikorzyńskie. Pomniki czeskie. Nagrobek w Skalsku. Urna drahelczycka. Pomnik słowacki: Granicznik bodiński. Pomniki rosyjskie. Urna alekanowska. Skorupy urn alekanowskich. Pomnik ruski: Urna z runą gałązkową. Runy słowiańskie. Kwestia run słowiańskich rozstrzygnięta. Rozpowszechnienie pisma runicznego u Słowian. Rozbiór run słowiańskich. Runy zwyczajne i pojedyncze. Runy gałązkowe. Liczby runiczne. Runy gałązkowe Skrócenia wyrazów. Łączenie wyrazów. Znaki diakrytyczne. Pismo odwrotne. Znaki symboliczne. Pochodzenie run słowiańskich. Kiedy Słowianie zaczęli używać pisma runicznego? Kiedy Słowianie przestali używać pisma runicznego?

Przysmaczki polskiej kuchni

Zenonim Ancyporowicz

Starodawne przepisy kulinarne w tej małej książeczce zawarte, czerpane są z długoletniego doświadczenia, co zaś do postrzeżeń nad światem i udzielonych rad kucharkom, te wyjęte z kronik bystrego badacza ludzkich czynów i prawdziwego znawcy tego wszystkiego, co rozum odbiera i wpływ najgorszy na niego wywiera. Przepisy są przygotowane na poszczególne dni tygodnia, od dnia pierwszego niedzieli, do ostatniego soboty. Najciekawszy z nich to przepis na pasztet z młodych wróbli, które dawniej w Polsce były jadane a smak potraw z nich przyrządzonych wyjątkowo sobie chwalono. Smacznego!

Teksty Piramid z piramidy Unisa

Nieznany

Teksty Piramid starożytnego Egiptu to ogromny i najstarszy na świecie zbiór inskrypcji o treści religijnej wyrytych hieroglifami na wewnętrznych kamiennych ścianach piramid faraonów V i VI dynastii. Teksty owe zawierają fragmenty mitów i legend, odniesień historycznych, astronomicznych, geograficznych, kosmologicznych, religijnych, starodawnych rytuałów pogrzebowych, systemów teologicznych, czy wreszcie rytuałów magicznych. Teksty Piramid dostarczają nam niezliczonych informacji, zapewne z czasów, gdy formowała się dopiero egipska państwowość, a być może z czasów jeszcze wcześniejszych? Pisane są językiem nie do końca wszakże zrozumiałym, nawet dla tych egipskich skrybów, którzy wykuwali je na wapiennych płaszczyznach ścian piramid. Nie zawsze można zrozumieć sens niektórych sformułowań, nie zawsze też zrozumiałe są poszczególne słowa, których fonetyczne brzmienie znane było egipskim pisarzom, ale co ono znaczyło, już nie. Słowem: teksty te są w wysokim stopniu zagadkowe.

Czwarta Księga Ezdrasza. Zwana też Drugą bądź Trzecią Księgą Ezdrasza, Proroctwem Ezdrasza lub Apokalipsą Ezdrasza

Nieznany

Mimo iż Czwarta Księga Ezdrasza pod takim tytułem figurująca w łacińskiej Wulgacie i przekładzie z Wulgaty na język polski, znana także i pod innymi tytułami jako Druga Księga Ezdrasza (np. w Biblii Króla Jakuba), Trzecia Księga Ezdrasza (w Kościołach Wschodnich), Apokalipsa Ezdrasza czy też Proroctwo Ezdrasza, która przez sobór trydencki (1545-1563) została zachowana jako część oficjalnej katolickiej Biblii, co prawda w dodatkach, niemniej jednak zachowana, to teraz próżno by jej było w owej Biblii szukać. Zniknęła. Czemu? Podobno jedynym powodem jest to, iż ostatecznie i nieodwołalnie uznano ją za bezwartościowy apokryf, a więc tekst, który nie powstał pod natchnieniem Ducha Świętego. Dziwne jest to o tyle, iż Księga owa odcisnęła swe piętno na katolickiej liturgii tak zwanej przedsoborowej, czyli z czasów sprzed reformy liturgicznej, jaką zafundował Kościołowi sobór watykański II. Nie tknięta, obok innych usuniętych lub nigdy niewprowadzonych do kanonu biblijnego ksiąg, takich jak choćby 1 Księga Henocha, czy Księga Jubileuszy, znajduje się ona w Biblii Etiopskiej. Na czym polega wartość Czwartej Księgi Ezdrasza? Na tym, iż w zapisanych w niej siedmiu wizjach odnoszących się do czasów ostatecznych, podaje znaki zbliżającego się końca świata i mówi też o tym, co czeka zmarłych. Niezmiernie ciekawe jest także i to, iż wspomina, że ze starotestamentowych ksiąg świętych, podyktowanych niegdyś ludziom aż siedemdziesiąt jest znanych wyłącznie wtajemniczonym, natomiast dla pozostałych ludzi pozostają one w ukryciu. Oficjalnie szacuje się, iż Czwarta Księga Ezdrasza powstała na przełomie I i II wieku w środowisku żydowskim. Apokalipsa Ezdrasza jest jednak często i chętnie wymieniona w tekstach chrześcijan pierwszych wieków: np. w Liście Barnaby, pismach Klemensa z Aleksandrii i Tertuliana. Była też ceniona przez św. Ambrożego z Mediolanu.

Dymitr Samozwaniec

Aleksander Hirschberg

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf  uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu   Ze wstępu: Jedną z najbardziej zagadkowych postaci w dziejach powszechnych, był niewątpliwie pierwszy Dymitr Samozwaniec. Jeżeli już sama tajemniczość jego pochodzenia zwracała nań uwagę historyków i poetów, jeszcze więcej pociągały ich jego niepospolite zdolności, śmiałe i daleko sięgające plany, zrazu powodzenie zdumiewające, a w końcu śmierć tragiczna. To też nie masz prawie literatury europejskiej, w której nie byłoby większej, lub mniejszej ilości dzieł mu poświęconych, w której w powieściach, lub dramatach nie opiewano by jego losów niezwykłych. Pomimo tak wielkiego zajęcia, jakie od dawna wzbudzała postać pierwszego samozwańca, dotychczas nie mamy jeszcze jego historii... Niniejsza książka znakomicie uzupełnia tę lukę. Polecamy!

Cyd. Poemat średniowieczny hiszpański

Kazimierz Król

Plik pdf jest zamknięty w postaci rastrowej złożonej ze skanów. Opis książki: Cyd. Poemat średniowieczny hiszpański. Książka zawiera również pierwszą część poematu przetłumaczoną wierszem przez Władysław hr. Tarnowskiego. Rodrigo (Ruy) Díaz de Vivar (1043-1099, zwany Cydem Walecznym, hiszpański bohater narodowy czasów rekonkwisty, zdobywca i późniejszy zarządca miasta Walencja. Dokładna data urodzenia Rodriga nie jest znana, choć większość historyków przyjmuje rok 1040. Urodził się w niewielkiej wiosce Vivar niedaleko Burgos (ówczesnej stolicy Kastylii) w rodzinie drobnej szlachty tzw. infanzones. Jego ojcem był Diego Laínez de Vivar, matką zaś Teresa Rodríguez. Dla zasług jego nieżyjącego już ojca młody Rodrigo został przyjęty na dworze syna króla Kastylii Ferdynanda I, Sancha (późniejszego króla Sancha II Mocnego), który otoczył go opieką i polecił kształcić na rycerza. W młodości zyskał zaszczyty i splendor przynależny zwykle wyżej urodzonym. Ściągnęło to na niego nienawiść otoczenia. Wraz z Sanchem Cyd uczestniczył w wojnie przeciw Taifie Sarakusty (Taifa de Saraqusta, dzisiejsza Saragossa) w 1063 roku. Odznaczył się męstwem i kunsztem rycerskim, zatem Sancho uczynił go jednym z najważniejszych dowódców. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Cyd). Pełne dzieje i przygody Cyda pozna czytelnik po przeczytaniu książki. Zachęcamy do lektury!

Potrawka z gołębi Opowieści z dreszczykiem

Antologia

Zbiór zawiera opowiadania: Wiktor Gomulicki, POTRAWKA Z GOŁĘBI (Rok 1674) Anna Mostowska, STRACH W ZAMECZKU Zygmunt Krasiński, TEODORO, KRÓL BORÓW. Powieść korsykańska Andrzej Sarwa, PRZEDZIWNA, STARODAWNA OPOWIEŚĆ Wiktor Gomulicki, BRYLANTOWA STRZAŁA Luiza Borkowska, JAMAIS VU ZIARNA JUTRA Andrzej Sarwa, HISTORIA PRZEDZIWNA ANTONIEGO DE HAECKT Andrzej Sarwa, PRZEDZIWNY PRZYPADEK MŁODEJ PROSTYTUTKI Andrzej Sarwa, GŁOS Z TAMTEGO ŚWIATA Wiktor Gomulicki, FILEMON I BAUCIS Andrzej Sarwa, IDĄC..