Starożytni Słowianie na ziemiach dzisiejszej Germanii

Erazm Majewski

Plik pdf jest zamknięty w postaci rastrowej złożonej ze skanów. Starożytni Słowianie na ziemiach dzisiejszej Germanii pióra Erazma Majewskiego, to niezwykle interesujące opracowanie dotyczące dziejów ludów słowiańskich najpierw zdominowanych i wyniszczonych przez Niemców. Jako jedyni z tamtych plemion i ludów utrzymali się jeszcze Łużyczanie. Pozostali odeszli w mroki niepamięci tak dalece, że większość z nas nie ma pojęcia, że na terenach, które są rzekomo rdzennie niemieckie, niegdyś rozbrzmiewała słowiańska mowa, kwitła słowiańska kultura i władali nimi słowiańscy książęta. Niniejsza książka przypomina owe ludy i minione czasy i choćby nawet dlatego warto ja mieć w swojej bibliotece. Tym bardziej, że ma bardzo przystępną cenę.

Pustelnia parmeńska. La Chartreuse de Parme

Stendhal

"Pustelnia parmeńska. La Chartreuse de Parme. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française W powieści tej Stendhal opowiada dzieje Fabrycego del Dongo - młodszego syna mediolańskiego arystokraty i bogacza. Fabrycy, nie mogąc znaleźć w rodzinnym domu szczęścia i miłości ucieka z Italii i przyłącza się do armii Napoleona (wątek autobiograficzny). Bierze udział w bitwie pod Waterloo. Po powrocie przybywa do swej ukochanej ciotki Giny Sanseverina, do Parmy i decyduje się na wybór kariery duchownej. Nie przeszkadza mu to utrzymywać miłosnych stosunków z aktorką Mariettą. Zazdrosny o nią, zabija jej admiratora i musi uciekać z Parmy. Przez jakiś czas przebywa w Bolonii, a kiedy w końcu w tajemnicy wraca do miasta, zostaje zdekonspirowany i uwięziony w wieży Farnese. Tam zakochuje się w Klelii Conti, córce komendanta więzienia. Ta pomaga mu w ucieczce, ale dręczona wyrzutami sumienia ślubuje Bogu, że już nigdy więcej go nie zobaczy, po czym wychodzi za innego. Fabrycy tymczasem zostaje arcybiskupem Parmy. Po latach tłumione uczucie pomiędzy nimi wybucha na nowo, jednak aby nie złamać przysięgi kochankowie spotykają się tylko nocą. Z tego burzliwego związku przychodzi na świat syn, który wkrótce umiera etc. etc. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Pustelnia_parmeńska) Laction du roman commence Milan en 1796, par les confidences dun lieutenant français dénommé Robert, qui conte larrivée dans Milan des armées de la Révolution, menée par le jeune Bonaparte. Ces armées réveillent, dans un peuple lombard anesthésié par la tutelle autrichienne, un vieux fond héroque, et sont accueillies avec une gaieté folle par les Milanais dans leur majorité. Le marquis Del Dongo, farouche et grotesque réactionnaire, partisan de lAutriche, se voit contraint daccueillir les soldats français vainqueurs, dont le lieutenant Robert fait partie. mots couverts, le romancier suggre une idylle entre Robert et la jeune marquise Del Dongo, dont le fruit sera Fabrice. Celui-ci passe sa jeunesse dans la tourmente napoléonienne. Installé Grianta, sur le lac de Côme, avec toute sa famille, le jeune homme resserre les liens entre sa mre et sa tante, Gina Del Dongo, laquelle épouse un général italien partisan des Français, qui trouve la mort en 1814. Pendant ce temps, son pre (officiel) et son frre (demi-frre) sont espions pour le compte de labsolutisme autrichien, et triomphent quand, en 1813-1814, les armées napoléoniennes sont vaincues, et que Milan retombe sous la coupe de lempereur dAutriche etc. etc. (https://fr.wikipedia.org/wiki/La_Chartreuse_de_Parme)"

Teozofia w dziejach błędów ludzkich

Ks. Marian Morawski T. J.

"Teozofia w dziejach błędów ludzkich", której autorem jest Ks. Marian Morawski T. J. to fascynująca podróż przez prądy religii i cywilizacji, ukazująca różny ich obraz. Autorka, przedstawia nieustanny cykl narodzin, rozwoju i upadku, który wypełnia Manvantarę - objawienie Absolutu. Pani Besant, jako przewodniczka ducha ludzkiego, wznosi się ponad doczesność, prowadząc czytelnika ku zrozumieniu istoty ludzkiego istnienia i powrotu do źródła. Książka rzuca nowe światło na relacje między teozofią a Kościołem. Przez wieki Kościół obserwuje, jak fale różnych systemów teozoficznych rozbijają się o jego podwaliny, podobnie jak niespokojny duch ludzki, szamocąc się w dążeniu do ideałów, które świecą jasno nad nim, ale bezskutecznie. Opozycja gnostycyzmu do chrześcijaństwa ujawnia się w różnicach filozoficznych dotyczących Bóstwa, istot pośrednich, roli Boga Stwórcy, opozycji między duchem, duszą a materią, a także w koncepcji zbawienia jako intuicji poznawczej. "Teozofia w dziejach błędów ludzkich" to nie tylko lektura dla miłośników teozofii, ale także dla tych, którzy chcą zgłębić tajemnice ludzkiego istnienia i zrozumieć ducha ludzkiego w kontekście wiecznego cyklu. Czytaj i odkrywaj głębokie prawdy ukryte w falach ludzkiej historii.

Arumugam książę indyjski

Autor nieznany

Arumugam to powieść misyjna opowiadająca o nawracaniu Hindusów na chrześcijaństwo. Powieść zaczyna się od sceny, w której śmiertelnie chory syn radży bezskutecznie jest leczony przez pogańskich lekarzy. Gdy stan jego zdaje się być beznadziejny, jeden z nich zwraca się do władcy tymi słowy: Jeśli książę chcesz ocalić życie syna, przywołaj którego z chrześcijańskich kapłanów. - Jak to - odparł zdumiony radża - nawet wy, czciciele dawnych bóstw naszych, śmiecie mi radzić, abym szukał ratunku u wrogów mej wiary? Czyż Brama mnie za to nie ukarze? - Potężny władco - odpowiedział lekarz indyjski - spomiędzy wszystkich złych duchów, mających silną władzę i brojących złe na ziemi, jest zapewne wąż najzawziętszym nieprzyjacielem Bramy i jego wielbicieli. Biali przeto Bramini zachodu, którzy jedyni mają władzę nad wężem, nie mogą być nieprzyjaciółmi Bramy. Jeszcze raz ci przeto radzę, przywołaj jak najprędzej białego Bramina, jeśli nie chcesz, aby ci twój syn umarł skutkiem złości węża. - Niechże tak będzie - zawołał radża - zawołajcie białego Bramina. A co było dalej czytelnik dowie się po przeczytaniu całej książeczki. Ów biały bramin to oczywiście katolicki misjonarz, o którego przygodach dowiemy się z rozdziałów: Choroba i powrót do zdrowia, Prośba Arumugama, Pięć lat pomiędzy chrześcijanami, Dobry uczynek i jego następstwa, List z Cejlonu, Pomiędzy bałwochwalcami, Nowa próba, Stanowcza godzina, Z nawałnicy do portu.

Kroniki włoskie. Vanina Vanini. Księżna Palliano. Wiktoria Accoramboni

Stendhal

Vanina Vanini. Księżna Palliano. Wiktoria Accoramboni. Vanina Vanini. La Duchesse de Palliano. Vittoria Accoramboni. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française. Utwory te publikowane były osobno, dopiero później zaczęto je łączyć w zbiór. Główny cykl został napisany w Paryżu w latach 1836-39, w czasie urlopu autora, wówczas konsula Francji w zabytkowym miasteczku Civitavecchia we Włoszech. Urlop miał trwać trzy miesiące, a rozciągnął się do trzech lat. Cykl wywodzi się ze starych włoskich manuskryptów, które Stendhal (Henri Beyle) odkrył i dał do skopiowania w 1833 roku, gdy nudził się po prawie trzech latach urzędowania w tym małym porcie nad Morzem Tyrreńskim. Te opowieści z czasów Renesansu, pełne przemocy i namiętności, zainspirowały go i wykorzystał je, dodając raz mniej, raz więcej od siebie. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Kroniki_włoskie) La série principale est écrite par Henri Beyle Paris de 1836 1839. Il a alors quitté son poste de consul de France Civitavecchia (Italie), pour un congé, prévu trois mois, qu'il fera durer trois ans. Cette série principale trouve son origine dans les vieux manuscrits italiens que Beyle découvre et fait copier en 1833, alors qu'il s'ennuie depuis prs de trois ans dans le petit port tyrrhénien o il officie. (https://fr.wikipedia.org/wiki/Chroniques_italiennes)

Michał Strogoff. Kurier carski. Michel Strogoff. Courrier du tsar. Michael Strogoff. The Courier of the Czar

Jules Verne

Książka w trzech wersjach językowych, Michał Strogoff, Kurier carski, Michel Strogoff, Courrier du tsar, Michael Strogoff, The Courier of the Czar, Tekst, Text, Texte, Polski, Français, Englisch, Armoryka, Sandomierz, e-book, epub, mobi Opis książki: Książka w 3 wersjach językowych. Michał Strogoff: Kurier carski. Michel Strogoff: Courrier du tsar. Michael Strogoff: The Courier of the Czar. Tekst Text Texte: Polski / Français / Englisch. Michał Strogow dwutomowa powieść przygodowa z cyklu Niezwykłe podróże. Le roman raconte le périple de Michel Strogoff, courrier du tsar de Russie de Moscou Irkoutsk, capitale de la Sibérie orientale. Sa mission est d'avertir le frre du tsar, resté sans nouvelles de Moscou, de l'arrivée des hordes tatars menées par le traître Ivan Ogareff pour envahir la Sibérie. Sur cette route pleine d'obstacles, il croise la belle Nadia, ainsi que les journalistes européens Harry Blount et Alcide Jolivet. Il na que cinq semaines pour aller de Moscou Irkoutsk. Les courriers du tsar mettent peine dix-huit jours pour parcourir cette distance. Michel Strogoff met trois mois, cause de toutes les épreuves qu'il doit surmonter. Par exemple, il se fait brler les yeux et devient aveugle... Nadia, sa fidle amie, le suivra tout au long de son aventure. Ils se font passer pour frre et soeur. (https://fr.wikipedia.org/wiki/Michel_Strogoff) Michael Strogoff: The Courier of the Czar (French: Michel Strogoff) is a novel written by Jules Verne in 1876. Critics, including Leonard S. Davidow, writing from Reading, Pennsylvania, in his 1937 introduction to The Spencer Press reprint as a volume in its "Classic Romances of Literature" series consider it one of Verne's best books. Davidow wrote, "Jules Verne has written no better book than this, in fact it is deservedly ranked as one of the most thrilling tales ever written." Unlike some of Verne's other famous novels, it is not science fiction, but a scientific phenomenon is a plot device. The book was later adapted to a play, by Verne himself and Adolphe D'Ennery. Incidental music to the play was written by Alexandre Artus in 1880. The book has been adapted several times for films, television and cartoon series. (https://en.wikipedia.org/wiki/Michael_Strogoff)

Zatopiony skarb

Kurt Matull, Matthias Blank

92 część serii powieści kryminalnych noszących wspólny nadtytuł: Lord Lister - tajemniczy nieznajomy. Lord (Eward) Lister to postać fikcyjnego londyńskiego złodzieja-dżentelmena, kradnącego oszustom, łotrom i aferzystom ich nieuczciwie zdobyte majątki, a także detektywa-amatora broniącego uciśnionych, krzywdzonych, niewinnych, biednych i wydziedziczonym przez los, która po raz pierwszy pojawiła się w niemieckim czasopiśmie popularnym zatytułowanym Lord Lister, genannt Raffles, der Meisterdieb i opublikowanym w 1908, autorstwa Kurta Matulla i Theo Blakensee. Po wydaniu kilku początkowych numerów serię kontynuowano, pt. Lord Lister, znany jako Raffles, Wielki Nieznajomy, który był tytułem pierwszej powieści. Seria stała się bardzo popularna nie tylko w Niemczech (ukazało się tam 110 cotygodniowych wydań, a ostatnie wydanie cyklu zakończyło się w 1910); została przetłumaczona na wiele języków, i wydawana w wielu krajach na całym świecie. W Polsce od początku listopada 1937 do końca września 1939 wydawano serię 16-stostronicowych zeszytów pt. Tygodnik Przygód Sensacyjnych. Lord Lister. Tajemniczy Nieznajomy Każdy numer zawierał jedną mini-powieść cyklu, która stanowiło oddzielną całość.

Ciernistym szlakiem. Opowiadanie z czasów prześladowania Unii

Wanda Grochowska

Opowiadanie z czasów prześladowania Unii przez władze rosyjskie na Podlasiu. Większość struktur Kościoła unickiego znalazła się w granicach Rosji po trzech rozbiorach Polski. Przed I rozbiorem Polski Kościół unicki był jednym z największych związków wyznaniowych w Rzeczypospolitej, z ośmioma diecezjami: kijowsko-wileńską (metropolia), łucką, lwowską, połocką, przemyską, chełmską, pińską i włodzimierską. Łącznie unici dysponowali 9452 budynkami sakralnymi. Ok. 60% tego stanu posiadania znalazło się po trzech rozbiorach Polski w granicach Cesarstwa Rosyjskiego. Kolejni władcy Rosji negatywnie odnosili się do unitów, z reguły postrzegając ich jako prawosławnych, którzy pod przymusem przyjęli jurysdykcję papieża i przy pierwszej okazji wystąpią z niej. Szeroko zakrojona działalność na rzecz nawracania unitów na prawosławie została podjęta na ziemiach białoruskich i litewskich już za rządów Katarzyny II. Po przerwie w latach panowania Pawła I i Aleksandra I walkę z unią na nowo podjął car Mikołaj I. Administracyjną likwidację Kościoła unickiego poprzedziła długofalowa kampania upodabniania obrzędów unickich do prawosławnych koordynowana przez biskupa litewskiego Józefa Siemaszkę. W 1839 na synodzie w Połocku ogłoszono zniesienie unii na Litwie i Białorusi; przetrwała jedynie diecezja chełmska. Do jej likwidacji doszło w 1875. W procesie przymusowego nawracania ludności zastosowano bezpośrednie środki przymusu; w Pratulinie i Drelowie starcia unitów z wojskiem rosyjskim przyniosły ofiary śmiertelne. Mimo administracyjnego uznania wszystkich byłych unitów za wyznawców prawosławia ok. 100 tys. osób nigdy nie podporządkowało się carskim zarządzeniom, bojkotując parafie Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. (Za Wikipedią).