Noc Kupały

Katarzyna Berenika Miszczuk

Tom drugi bestsellerowej serii Kwiat paproci! Zbliża się Noc Kupały, kiedy to ma wypełnić się przeznaczenie Gosławy. Rzecz wzniosła i niepowtarzalna. Jednak młoda szeptucha ma obecnie inne zmartwienia.

Tu byli, tak stali

Gabriel Krauze

Książka przeznaczona dla czytelników pełnoletnich Na jednym z londyńskich blokowisk nazwy budynków pochodzą z literackiego panteonu: Blake Court, Austen House, Bronte House, Dickens House, Wordsworth House. Jednak codzienności na osiedlu South Kilburn bliżej do prozy życia niż do wzniosłej klasyki. Wielopiętrowe bloki górują nad człowiekiem, zalewają sinym cieniem. Po prostu jest jak jest. Witamy na SK. Tak tu było, tak jest, tak będzie. Ziomki mają osiedle w żyłach, osiedle ma ich w swoim sercu. A na osiedlu temat jest krótki kosić hajs, kraść, strzelać, jarać, dilować. Najmłodsi są na posyłki, ci w sile wieku wydają polecenia, a ze starymi kończy się tak, że nikt już nie pamięta, że tacy tu byli, tak stali. Gabriel, znany jako Snoopiacz, gość ostrygość, gość wrednygość, gość twardygość, też oddaje się ulicznej gangsterce. Z jednej strony przykładny student, z drugiej twardy typ cieszący się osiedlowym szacunkiem. Nieustraszony i butny szybko awansuje w łobuzerskich strukturach, bujając się po okolicy z dłonią zaciśniętą na kosie w kieszeni, ze zwiniętą kominiarką na głowie, zawsze gotowy do akcji. Jednocześnie coraz mniej radzi sobie z koniecznością ciągłego oglądania się za siebie i nie ma pojęcia, czy jest przed nim jeszcze inna przyszłość. Tu byli, tak stali Gabriela Krauzego, w brawurowym przekładzie Tomasza S. Gałązki, to inspirowana życiem autora opowieść o trudnej codzienności młodych ludzi skazanych na codzienne kombinowanie i życie poza prawem. To również gorzka historia chłopackiego dorastania w czasach, gdy łatwiej być bezwzględnym chuliganem, niż zdjąć maskę agresora i pokazać prawdziwe, wrażliwe oblicze.

Pollyanna

Eleanor H. Porter

Powieść "Pollyanna" należy do światowego kanonu literatury. Opisuje losy tytułowej bohaterki Pollyanny, niezwykłej jedenastoletniej dziewczynki, obdarzonej ujmującym charakterem i promieniującej pogodą ducha. Naturalna radość, troskliwość i miłość do innych nie gasną w dziewczynce nawet wobec najtrudniejszych doświadczeń życiowych. Wręcz odwrotnie. To nie tragiczne sytuacje i nieprzychylni ludzie zmieniają Pollyannę, to ona zmienia otaczający ją świat na lepsze. Tak się dzieje, kiedy osierocona dziewczynka trafia na wychowanie do domu bogatej ciotki Polly. Surowa i nieprzychylna ciotka zmienia się stopniowo, a wraz z nią wiele innych osób z jej otoczenia. Dobro czyni dobro i powraca. Tak się dzieje w najtrudniejszych życiowych przygodach, jakich doświadcza bohaterka. Tryumf dziewczęcej ufności, radości i opiekuńczości nad bolesnymi zrządzeniami losu i goryczą ludzi zapewnił Pollyannie ponadczasową popularność. Powieść odniosła tak wielki sukces wydawniczy na całym świecie, że jej autorka napisała drugą część, Pollyanna dorasta, a pięciu innych znanych pisarzy wykorzystało postać bohaterki w swoich powieściach dla dzieci i młodzieży. Pollyanna była wielokrotnie ekranizowana w kinie i telewizji.

Boznańska. Non finito

Andżelika Kuźniak

Malowała powoli, z przejęciem, a portrety robiła wprost latami. Model się zestarzał, wyłysiał, ożenił, okocił, schudł () musiał pozować, chciał czy nie chciał, chyba że umarł. ZOFIA STRYJEŃSKA O OLDZE BOZNAŃSKIEJ Olga Boznańska. Najwybitniejsza polska malarka przełomu XIX i XX wieku. Obywatelka świata. Kraków ją ograniczał, zafascynowało Monachium, Paryż przyjął do grona artystycznej bohemy. Przez trzydzieści lat malowała w pracowni przy Boulevard Montrparnasse. Ci, którzy przekraczali jej próg, czuli, że przekraczają granice teraźniejszości. Portrety Boznańskiej intrygowały, niepokoiły, obnażały duszę malowanej osoby. Nie uznawała banalnego piękna. Charakter, emocje, uczucia były dla niej ważniejsze niż uroda modeli. Po Paryżu chodziła w sukni gipiurowej z trenem pełnym falban i plis. Wzbijał się za nią tuman kurzu. Drobna, delikatna, wyglądała jak posąg wyjęty na chwilę z ciemności piramidy. W chwili, kiedy nie będę mogła malować, powinnam przestać żyć - mówiła. I dla sztuki była gotowa poświęcić wszystko miłość, bogactwo, dobrą opinię i święty spokój. AUDIOBOOK W INTERPRETACJI DANUTY STENKI

Przekupić wiedźmę. Zosia

Barbara Mikulska

Czy pierwsza miłość może pociągnąć za sobą lawinę nieszczęść? Zosia na własnej skórze przekonała się, że tak. Odarta z młodzieńczych złudzeń i zbyt szybko wrzucona w wir bezwzględnej dorosłości, musi stawić czoła całej gamie życiowych zakrętów, aby w końcu trafić do bardzo przyjaznego ludziom i zwierzętom miejsca. Czy w położonym w urokliwej okolicy, nad pięknym jeziorem, gospodarstwie agroturystycznym U Wiktora Zosię czeka wreszcie coś dobrego? Nie jest to wykluczone, bowiem tamtejszych mieszkańców, tych stałych i tych dojeżdżających, wspiera i otacza opieką tajemnicza wiedźma Ludomiła. Konstancję i Wiktora miałam okazję poznać z opowieści zatytułowanej Przekupić wiedźmę. A co wyniknie ze splątania z ich życiem losów Zosi? Ja już wiem, a Was, Kochani Czytelnicy, gorąco zachęcam do lektury tej książki, nawet jeśli nie znacie części pierwszej. Izabela Grabda, pisarka Niezwykła książka, którą polecam na długie jesienne wieczory. Ogrzeje je przede wszystkim bohaterka tej historii, która mimo wielu przeciwności życiowych zachowuje optymizm i ciepło. Wyjątkowa historia pokazująca, że warto wierzyć w powracające dobro. Magda Rysa, pisarka Książka wydana przez Wydawnictwo Alegoria. Produkcja DG Wydawnictwo, Hm... zajmuje się dystrybucją audiobook.

Koniec mapy

S.J. Lorenc

Czasem niewiele potrzeba, by doszło do globalnej katastrofy Osiem nieznających się wcześniej osób rusza w turystyczny rejs w okolice Svalbardu. Już w trakcie wyprawy okazuje się, że nikt nie jest przygotowany, by mierzyć się z dziką przyrodą, własnymi słabościami, tajemnicami i problemami oraz z innością pozostałych uczestników. Gdy docierają do miasta widma, dawnego radzieckiego Pyramiden, staje się jasne, że jest to nie tylko atrakcja turystyczna - na miejscu funkcjonuje też rosyjska stacja badawcza. Od pewnego czasu są tam prowadzone prace nad ożywianiem zamrożonych mikroorganizmów sprzed tysięcy lat. Brak wyobraźni i łamanie podstawowych zasad bezpieczeństwa doprowadzają do katastrofy. Grupa niechętnych wobec siebie turystów musi zacząć współpracować, żeby zapobiec wybuchowi potencjalnej epidemii. Stawką dalszej wyprawy staje się ich własne życie.

Ania z Wyspy

Lucy Maud Montgomery

"Ania z Wyspy" to trzecia część serii o niezapomnianej Ani Shirley. Tym razem Ania opuszcza ukochane Zielone Wzgórze i rusza na studia do Redmond College na Wyspie Księcia Edwarda. Przygody Ani w wielkim świecie, jej nowe znajomości, a także wyzwania, z jakimi się mierzy, czynią tę książkę pełną emocji i niezwykłych zwrotów akcji. W Redmond Ania poznaje nowych przyjaciół, w tym charyzmatyczną Philippę Gordon i innych studentów, którzy stają się jej bliskimi towarzyszami. W miarę jak Ania dojrzewa, nie unika także miłosnych dylematów i trudnych decyzji dotyczących przyszłości. Jej niezłomna wiara w siebie i marzenia sprawiają, że historia ta jest równie inspirująca, jak poprzednie części. "Ania z Wyspy" to opowieść o dorastaniu, poszukiwaniu swojej drogi i budowaniu własnej tożsamości. To książka, która porusza serca i przypomina, że prawdziwe życie zaczyna się tam, gdzie odwaga spotyka się z marzeniami. 2025 Wydawnictwo Błysk (Audiobook): 9788368186703 Tłumaczenie: Marceli Tarnowski

Ja, Bona

Janina Lersiak

Bona Sforza di Aragona, żona króla Zygmunta Starego i matka Zygmunta Augusta - ostatniego z dynastii Jagiellonów idzie przez życie kierując się dwoma drogowskazami: słowem "chcę - voglio" i "muszę - must". Jest niezwykła. Nie mieści się w swoich czasach, przerasta sobie współczesnych, triumfuje i ponosi klęskę. Nie da się jej zamknąć w żadnych ramach, ocenić i pojąć, bo należy do kobiet nieujarzmionych i nieokiełznanych w swym pragnieniu osiągnięcia wszystkiego, co służy państwu i dynastii. Taka byłam - mówi - posłuchajcie, może uda się wam uniknąć moich błędów. Inteligencja i odwaga, to według autorki książki najbardziej charakterystyczne cechy Bony. I może jeszcze to, że nie umiała kochać, bo jej tego nie nauczono... Ja, Bona - to próba zrozumienia matki, żony, teściowej i władczyni; taka kolejność wydawała się autorce słuszna i właściwa. Czytelnicy ocenią, czy miała rację?