Związek 2.0. Jak tworzyć szczęśliwy związek, nie rezygnując z siebie

Janina Larissa Bühler

Co sprawia, że związek jest satysfakcjonujący dla obu stron? Co zrobić, aby nasza relacja kwitła, a przy tym pomagała nam się rozwijać, zamiast nas ograniczać? Jak osiągnąć równowagę między ja, ty i my? Psycholożka i naukowczyni Janina Larissa Bühler odkrywa przed czytelnikami tajemnice kształtowania się ludzkiej osobowości i jej wpływu na relacje, a także udowadnia, że zarówno podobieństwa, jak i różnice między partnerami są fundamentami trwałych i szczęśliwych związków. Z książki dowiesz się, jak: lepiej poznać samego siebie poprzez związek, traktować zmiany jako okazje, a nie zagrożenie dla relacji, stale się rozwijać, razem i osobno, osiągnąć głębokie wzajemne zrozumienie, unikać eskalacji konfliktów i wyciągać z nich konstruktywne wnioski, przeciwdziałać nudzie i monotonii, wspólnie pogłębiać empatię i zdolność do wybaczania, wiedzieć, jak i kiedy się rozstać. Opierając się na wynikach najnowszych badań, autorka oferuje mnóstwo przystępnie podanej wiedzy, praktyczne ćwiczenia do wykonania samemu lub z partnerem i pytania skłaniające do refleksji, które pomogą ci rozbudzić radość z poznawania najbliższej osoby i zadbać o waszą relację jak nigdy wcześniej. Ludzie chcą się rozwijać w każdym wieku. Bez względu na to, od jak dawna są parą, zawsze mogą się wspierać w stawaniu się takimi, jakimi chcą być. To wzajemne wsparcie sprawia, że gdy się rozwijamy, możemy kochać intensywniej. Kiedy bowiem wzrastamy, jesteśmy szczęśliwsi. A kiedy jesteśmy szczęśliwsi, kochamy piękniej, swobodniej i radośniej. Związki partnerskie stwarzają idealne warunki do rozwoju osobistego. Dzieje się tak dlatego, że w bodaj żadnym innym kontekście nie poznajemy drugiej osoby tak bezpośrednio i osobiście, jak w intymnej relacji. Możemy dostrzec w partnerze odbicie wzorców zachowań, których nie lubimy w nas samych, lub odkryć nieznane nam dotychczas strony własnej osobowości. Konfrontujemy się z kimś, kto ma własne preferencje i system wartości, dzięki czemu otwierają się przed nami nowe światy.

Dialektyka Hegla. Krytyczny komentarz do głównych tekstów metafizycznych

Marek Rosiak

Dialektyka Hegla, która w pewnych kręgach uchodzi za wykład niezwykle wyrafinowanej i hermetycznej metafizyki, jest w istocie dialektyką jedynie w sensie sprecyzowanym w znakomitej rozprawce Artura Schopenhauera o dialektyce erystycznej. Lektura "Fenomenologii ducha" czy "Nauki logiki" może więc stanowić – wielce żmudne, niestety – studium różnego rodzaju nieuczciwych wybiegów, jakich ima się Hegel, by wmówić swoim czytelnikom, że zgłębiają wraz z nim naturę Absolutu. To, co było natychmiast widoczne dla przenikliwego umysłu Schopenhauera, w świadomości następnych pokoleń jakoś się zatarło, jakby sam upływ czasu mógł tu cokolwiek polepszyć, a przecież nie mamy do czynienia z koniakiem, a raczej już z okowitą, ową osławioną gorzałką, tyle że nie dla ludu, lecz dla intelektualistów.

Być agentem wiecznej idei. Przemiany poglądów estetycznych Debory Vogel

Karolina Szymaniak

Książka jest pierwszą próbą uporządkowania estetyki Debory Vogel - międzywojennej pisarki i myślicielki piszącej w językach jidysz i polskim. Omówione zostały w niej nieznane lub zapoznane teoretyczne teksty pisarki, która podjęła w swej twórczości próbę stworzenia języka analogicznego do nowoczesnego malarstwa (m.in. teoria kubistyczno-konstruktywistycznej poezji chłodnej statyki i montażu literackiego). Książka zawiera również najobszerniejszą dotychczas biografię pisarki opartą na nowych dokumentach, aneks z tłumaczeniami wybranych esejów i poezji Vogel oraz sporządzoną po raz pierwszy bibliografię jej twórczości.  

Getto jest we mnie

Santiago H. Amigorena

Z Chełma do Buenos Aires są rzeczy, przed którymi nie da się uciec Książka nominowana do najważniejszych francuskich nagród literackich: Nagrody Goncourtów, Prix Médicis i Prix Renaudot Rok 1940. Vicente Rosenberg który przyjechał do Argentyny w 1928 roku mieszka w Buenos Aires. Jest szczęśliwy, jest przystojny, zadbany i elokwentny. Z nadzieją patrzy w przyszłość. O dawnym życiu, spędzonym najpierw w Chełmie, potem w Warszawie, rozmawia tylko z Arielem i Sammym, przyjaciółmi, z którymi wyruszył za ocean. W dawnych latach Vicente miał na imię Wincenty, a jego rodzina była zamożna i zasymilowana. Na emigrację zdecydował się z powodów ekonomicznych, ale też dlatego, że dusił się w coraz bardziej antysemickim otoczeniu i chciał choć przez chwilę pożyć z dala od rodziny, przede wszystkim od matki. Jednak już w połowie lat 30. nalegał na przyjazd najbliższych krewnych do Argentyny. Straszne wiadomości z Europy i coraz bardziej przygnębiające listy od matki sprawiają, że Vicente pogrąża się w trwającej tygodniami rozpaczy. W kwietniu 2022 do polskich czytelników trafia również najnowsza książka Martína Caparrósa Dziadkowie poświęcona losom Wincentego Rosenberga i Antonia Caparrósa.

Wszystkie nasze poplątane ścieżki

Kira Zielińska

O sile miłości, która nie pozwala zatonąć Siedemnaście lat to wydawałoby się świetny czas dla każdego młodego chłopaka. Ale Reda nie jest jak każdy młody chłopak. Dużo pracuje i czuje się już dorosły na ojca alkoholika nie może liczyć. Warsztat samochodowy i przyjaciele są dla niego całym światem. Jedyne, o czym marzy, to wyrwać się z tego miasta. I niespodziewanie nadarza się ku temu okazja. To miał być jeden z najpiękniejszych dni, a staje się najgorszym. Janek zostaje sam z trójką małych dzieci. Początkowo odtrąca wszelką pomoc, jednak po jakimś czasie dostrzega, że nie jest w stanie dłużej tak funkcjonować. I że musi się zmierzyć z tym, co już od paru lat od siebie odsuwał. Życie potrafi zaskoczyć: w jednej chwili rzuca w otchłań, a w drugiej daje szansę na wypłynięcie. Tylko jak zacząć od nowa? I młody chłopak, i dorosły mężczyzna będą musieli odpowiedzieć sobie na niełatwe pytania.

Madryt 11 marca

Jakubowska Zuzanna

Madryt, 11 marca to opowieść o tragedii, która dosięgnęła hiszpańską stolicę wiosną 2004 roku, gdy terroryści islamscy zaatakowali pociągi podmiejskie Madrytu. Omówiono prawdopodobne przyczyny zamachu, jego dramatyczne konsekwencje oraz śledztwo, które podjęto, by wykryć sprawców. Autorce udało się połączyć rzetelność bogatych i wiarygodnych informacji z pasją kogoś, kogo żywo obchodzą opisywane miejsca i zdarzenia. Aby dać czytelnikom pełniejszy obraz hiszpańskiej rzeczywistości, opisano w książce sytuację społeczno-polityczną w Kraju Basków oraz okres muzułmański w historii Hiszpanii

Dni złego słońca

Małgorzata Przytuła-Sawicka

"Lektura obowiązkowa dla tych, którzy stan wojenny wciąż noszą w sobie, nie dokonując z nim obrachunku, i dla tych, którzy  mrocznych czasów nie pamiętają, a przyszło im żyć w nowej rzeczywistości. Jednych i drugich zafascynują pełnokrwiste postaci bohaterów, plastyczny opis polskich i australijskich warunków oraz intrygująca fabuła. Dni złego słońca czyta się jednym tchem. To opowieść o kobiecie, która wyrusza do Australii, by odnaleźć ojca swego dziecka. W czasie wędrówki przez australijski outback, spotkań z dziwakami i oryginałami w buszu czy kopalniach opali wspomina dzieciństwo i młodość oraz dramat wyborów po wprowadzeniu stanu wojennego. (...)". Małgorzata Żurakowska, "Rozmowy o książce" Radio Lublin Małgorzata Przytuła-Sawicka - z zawodu reporterka radiowa, z zamiłowania podróżniczka. Wędruje z plecakiem po wszystkich kontynentach (z wyjątkiem Antarktydy). Nie tropi sensacji, katastrof i zbrojnych konfliktów. Niezwykłości szuka w codziennym życiu i prostych ludziach. Jej gawędy radiowe z cyklu "ABC globtrotera, czyli prywatny słownik Małgorzaty Sawickiej" przez kilka lat były publikowane na antenie Radia Lublin, a w 2002 r. zostały wydane drukiem. Wielokrotna laureatka różnych konkursów ogólnopolskich na reportaż dźwiękowy (60 nagród i wyróżnień), a także zdobywczyni Grand Prix2001 na międzynarodowym festiwalu sztuki radiowej w Hvarze, organizowanym w Chorwacji przez Europejską Unię Radiową (EBU). Dni złego słońca są jej prozatorskim debiutem.

Sztuka sakralna Krakowa w wieku XIX. Część IV. Malarstwo witrażowe

Tomasz Szybisty

Publikacja jest monografią dziewiętnastowiecznych witraży kościelnych Krakowa. W trzech rozdziałach wyznaczonych chronologicznie (1815–1850, 1850–1883, 1883–1897), a przez to odzwierciedlających etapy ewolucji tego gatunku sztuki na gruncie lokalnym, zaprezentowano analizy historyczno-artystyczne zachowanych i niezachowanych przeszkleń witrażowych oraz związanych z nimi projektów. Omawiane prace zostały ukazane w kontekście rozwoju witrażownictwa oraz innych gałęzi sztuki polskiej i europejskiej wieku XIX. Do ważniejszych kwestii poruszonych w publikacji należy problem autorstwa poszczególnych kwater w słynnym cyklu okna zachodniego w kościele Mariackim, projektowanych przez Józefa Mehoffera i Stanisława Wyspiańskiego, oraz okoliczności powstania „odkrytych” przed kilku laty witraży Fritza Geigesa do katedry na Wawelu.