Don Kiszot z la Manczy i jego przygody

Zbigniew Kamiński

Streszczenie, napisane bardzo przystępnym językiem, skierowane raczej do młodzieży chociaż oczywiście i dorośli mogą je przeczytać z przyjemnością opowiadające dzieje i przygody słynnego don Kiszota z la Manczy, bohatera dzieła autorstwa hiszpańskiego genialnego pisarza Miguel de Cervantesa y Saavedry. Powieść okazała się prawdziwym sukcesem i wkrótce doczekała się kolejnych wydań w Madrycie, Brukseli, Mediolanie, niestety nie przynosząc autorowi żadnych korzyści materialnych, lecz tylko sławę. Część druga Segunda parte del ingenioso hidalgo Don Quixote de la Mancha ukazała się w 1615 roku, prawdopodobnie wskutek działań nieznanego pisarza kryjącego się pod pseudonimem de Avellanedy, który napisał drugą część przygód Don Kichota z La Manchy, ocenianą jako dobrą, lecz nie dorównującą oryginałowi, co więcej, zawierającą uszczypliwe uwagi wobec Cervantesa. Ten podjął rękawicę i nie tylko odpowiedział krytyką swego anonimowego adwersarza, ale wydał drukiem prawdziwą drugą część przygód rycerza z La Manchy, której popularność dorównała wkrótce części pierwszej. (za Wikipedią).

Antoniusz i Kleopatra

William Shakespeare

Akcja utworu toczy się w Italii, a także w Egipcie, po śmierci Cezara, obejmuje okres dziesięciu lat. W dziele przedstawiony został historyczny spór pomiędzy Antoniuszem i Kleopatrą a Oktawianem Augustem. Shakespeare zachował podstawowe fakty historyczne, jednak część z nich zmodyfikował na potrzeby utworu – taki zabieg zastosował, obarczając Kleopatrę winą za porażkę w bitwie pod Akcjum, mimo że historia nie stwierdza tego jednoznacznie. (za Wikipedią)

Diabeł w poezji

Ignacy Matuszewski

Opis: Przegląd figur demonicznych w literaturze ludów wyznających politeizm. Szatan w literaturze ludów monoteistycznych. Szatan w gnostycyzmie, manicheizmie. Szatan u Dantego, Miltona. Wpływ Odrodzenia na pojęcie diabła. Szatan - Wiek XVII, XVIII i początek XIX. Figury demoniczne w literaturze polskiej.

Porwanie Kościoła Rzeczy ostateczne człowieka i świata w wierzeniach Kościołów tradycji protestanckiej

Andrzej Sarwa

Porwanie Kościoła - opracowanie historii oraz wierzeń dotyczących rzeczy ostatecznych człowieka i świata Kościołów tradycji protestanckiej.

Cmentarna lilia

Selma Lagerlöf

Opowiada historię młodej kobiety, która próbuje uratować mężczyznę, którego kocha do szaleństwa. Historia ta rozpoczyna się od spotkania bohatera Gunnara Hede w jego domu w czasie studiów w Uppsali i znajomego, lina. lin jest zaniepokojony tym, że Hede nie studiuje, a jedynie zajmuje się grą na skrzypcach i uważa, że niezwykle ważne jest, aby mu te skrzypce odebrać. Heath pochodzi z gospodarstwa Munkhyttan, które wcześniej było duże i bogate, ale które straciło dawną świetność czego Hede nie zauważył. Po wielu perswazjach i uwagach, że jeśli Hede nie zacznie poważnie studiować, farma może zostać utracona, Hede zgadza się porzucić skrzypce. Niedługo potem jednak stary ślepiec ze swoją towarzyszką i skrzypcami przechodzi obok, by grać tuż przy oknie Hedesa. Hede wychodzi przez okno i prosi o pożyczenie skrzypiec. Urzeka publiczność i po raz pierwszy występuje tu druga bohaterka Ingrid, która jest córką starego ślepca. Potem dzieje się wiele innych rzeczy, na których skutek... Ingrid nie radzi sobie ze smutkiem i umiera ale jej śmierć to bynajmniej nie koniec historii, którego trudno się domyślić. Poznać ją będzie można, jeśli przeczyta się całą książkę. Zachęcamy!

Trzej studenci, czyli tajemnicza kradzież na uniwersytecie. The Adventure of the Three Students

Arthur Conan Doyle

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Podczas pobytu w jednym z miast uniwersyteckich (doktor Watson pomija nazwę) Sherlock Holmes proszony jest o wyjaśnienie, kto kopiował materiały egzaminacyjne w pokoju wykładowcy starożytnej greki. Egzamin ma być nazajutrz, zwycięzcy przysługuje stypendium. Profesor Soames woli rozwiązać sprawę bez wzywania policji. Podejrzanych jest trzech: prymus Gilchrist, pracowity lecz mający słabe wyniki Ras i zdolny choć pozbawiony dyscypliny McLaren. Profesor sugeruje, że sprawcą mógłby być ostatni z wymienionych. (za Wikipedią).

Dwadzieścia lat później. Trzej muszkieterowie cz. II

Aleksander Dumas (ojciec)

Dwadzieścia lat później (lub W dwadzieścia lat później) powieść Aleksandra Dumasa. Druga część trylogii opowiadającej historię czterech przyjaciół: Atosa, Portosa, Aramisa i dArtagnana. Powieść toczy się w latach 1648-49. Miejscem akcji jest Francja z Paryżem i różnymi miejscowościami oraz Anglia (Londyn i okolice). Francja, rok 1648. Nie żyją już Ludwik XIII i kardynał Richelieu. Ludwik XIV, następca tronu, jest niepełnoletni, więc władzę regencyjną sprawują królowa matka Anna Austriaczka i kardynał Jules Mazarin (właściwie Giulio Mazarini), Włoch, pierwszy minister i następca Richelieu (niektórzy historycy twierdzą, że Anna Austriaczka potajemnie wzięła z nim ślub). W kraju szaleje wojna domowa, tzw. Fronda. Mieszczanie ciemiężeni podatkami przez kardynała i królową wychodzą na ulice i walczą o swoje prawa. Wspomaga ich magnateria, który liczy na osłabienie władzy królewskiej. Na czele Frondy stoją książę Condé (Wielki Kondeusz) oraz książę de Beaufort. Mazarini rozwiązuje gwardię muszkieterów i gwardię kardynalską - obie zastępuje teraz gwardią muszkieterów królewsko-kardynalskich. Szuka do niej ludzi pewnych i na których można by polegać zawsze i wszędzie. Tymczasem Atos, Portos i Aramis powróciwszy do dawnych nazwisk (Atos - hrabia Olivier de La Fre, Portos - pan Christopher du Vallon i Aramis - kawaler Rene dHerblay), rozkoszują się świętym spokojem. Jedynie porucznik dArtagnan nadal wiernie służy królowej i oczekuje już długo awansu na kapitana. Liczy, że zdobędzie go wierną służbą... (Za Wikipedią) Co było dalej dowiemy się po przeczytaniu książki.

Pojęcie o Bogu w chrześcijaństwie i u filozofów

Ks. Antoni Langer SJ

Wola kieruje się zawsze prawem rozumu; co rozum za prawdziwe uzna, to też i wola stara się uskutecznić. Stąd życie i działanie Boga o ile człowiek je pojmuje, staje się modłą i prawidłem życia i działania ludzkiego, bo człowiek nie może nic więcej za wyższą prawdę uznać, jak to, co mu Bóg okaże. A jeżeli kiedy wola niższego rzędu skłonnościami opanowana i pod prawo tej modły rozumu poddać się nie chce, wtedy szuka sobie innego środka, aby tylko nie zerwać harmonii z rozumem, i tak długo nagli ją nieprzeparta jakaś siła do odrzucenia lub przekształcenia swego pojęcia o Bogu, choćby do tego i fałszywymi dojść miała wnioskami, dopokąd jakiś pozór przeświadczenia na miejsce dawnego przekonania nie nastąpi, i rozumu ze spaczoną wolą nie pogodzi. Jest to historia dawna, teraźniejsza i przyszła serca wszystkich, co się Boga nie zapierają. Wniosek stąd naturalny, że poznanie Boga jest w rzeczywistości czynnikiem w życiu ludzkim najważniejszym, jest podstawą moralnej człowieka godności, jego prawdziwą chlubą: – ″niech się w tym chlubi, który się chlubi, że umie i zna mię″.