W żalu najczystszym

Krzysztof Kamil Baczyński

“W żalu najczystszym” to zbiór wierszy Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Poety czasów wojny, jednego z przedstawicieli pokolenia Kolumbów, który zginął w czasie powstania warszawskiego.   “W żalu najczystszym” to zbiór 18 wspaniałych wierszy Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. W skład tego zbioru wchodzą takie perły poezji jak: Wyroki, Wolność, Pieśń o ciemności lub Samotność.  

Opowiadania TOM II

Anton Czechow

  “Opowiadania” Tom II, to zbiór 28 opowiadań Antoniego Czechowa, jednego z najsłynniejszych rosyjskich pisarzy i dramaturgów. Uznawany jest powszechnie za mistrza małych form literackich. Wśród 28 opowiadań znajdują się takie utwory jak: Pani marszałkowa, Partia Winta, Potwarz, Rozmowa z psem, Skrzypce Rotszylda, Syrena, Śmierć urzędnika, W pociągu czy Żarcik. 

Bezprawie

Anton Czechow

  “Bezprawie” to opowiadanie Antoniego Czechowa, jednego z najsłynniejszych rosyjskich pisarzy i dramaturgów. Uznawany jest powszechnie za mistrza małych form literackich.   „Odbywając zwykły spacer wieczorny, asesor kolegjalny Migujew zatrzymał się przy słupie telegraficznym i ciężko westchnął. Tydzień temu, kiedy wracał do domu z przechadzki, dogoniła go na tem samem miejscu jego była służąca Jagna i syknęła z wściekłością:  — Poczekaj-mi! Już ja ci takiego stołka podstawię, że będziesz wiedział, jak uczciwe dziewczyny hańbić! I dziecko ci podrzucę, i do sądu pójdę, i żonie wszystko powiem...   I zażądała od niego, żeby złożył w banku na jej imię pięć tysięcy rubli. Migujew przypomniał to sobie, westchnął i raz jeszcze ze szczerą skruchą wyrzucał sobie chwilę zapomnienia, która mu przysporzyła tyle kłopotów i cierpień. ”   Fragmenty z książki: Anton Czechow. „BEZPRAWIE”

BAJKI, BAŚNIE I LEGENDY

Henryk Sienkiewicz

  Bajki i legendy autorstwa Henryka Sienkiewicza, laureata literackiej Nagrody Nobla, jednego z najpopularniejszych polskich pisarzy przełomu XIX i XX w. Zbiór bajek i legend autorstwa Henryka Sienkiewicza, wydanych w latach 1884 - 1933. Znajdziemy tu m.in tytuły takie jak: “Sabałowa Bajka”, “Organista z Ponikły”, “Stary sługa” i inne.

Zalotnicy niebiescy

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska

Zapraszam do zapoznania się z niezwykłą sztuką teatralną "Zalotnicy niebiescy" autorstwa Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, której wyjątkowy urok i głębia sprawią, że przeniesiesz się w świat pełen namiętności, dramatycznych zwrotów akcji i subtelnych emocji. Pawlikowska-Jasnorzewska, mistrzyni słowa i teatralnego kunsztu, ożywia postaci i wydarzenia tak, że stają się one nie tylko bohaterami sceny, lecz również lustrem ludzkich losów i uczuć. "Zalotnicy niebiescy" to nie tylko spektakl, ale również literacka podróż.

Moi znajomi

Maria Konopnicka

“Moi znajomi” to zbiór nowel Marii Konopnickiej, poetki i nowelistki okresu realizmu. Jest ona uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich pisarek.   W skład tego zbioru wchodzi 13 nowel, w tym takie utwory jak: Martwa natura, W starym młynie, Maryśka czy Lalki moich dzieci.  

Mośki, Joski i Srule

Janusz Korczak

“Mośki, Joski i Srule” to utwór Janusza Korczaka, polsko-żydowskiego lekarza, pedagoga, pisarza i publicysty, który był prekursorem działań na rzecz praw dziecka.   Jest to faktyczny debiut Janusza Korczaka jako twórcy literatury dla dzieci.Takiego sposobu pisania dla dzieci polska literatura do tej pory nie znała. Nic dziwnego zatem, że powieść zrobiła na odbiorcach piorunujące wrażenie. Żadnego podziału na dzieci grzeczne, niegrzeczne, dobre i złe, żadnego pouczania, moralizowania. Dzieci ją pokochały, zaczęły naśladować zabawy bohaterów oraz ich pogląd na sprawiedliwość i słuszność.  

Aryman mści się

Stefan Żeromski

“Aryman mści się” to książka autorstwa Stefana Żeromskiego, polskiego prozaika, publicysty i dramaturga. Żeromski był czterokrotnie nominowany do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.   “Trwali tam setki lat w jamach skalnych ci nieśmiertelni ludzie. Pożywieniem ich był owoc palmowy, napojem woda. Tyle tylko zażywali pokarmu, żeby wydatek sił równy był przychodowi, a osiągali tę doskonałość, nie wprowadzając do swego ciała niczego, co gnije, co jest już własnością śmierci. Nie jedli mięsa zabitych zwierząt, nie pili sfermentowanych napojów. Wszelką zgniliznę wydobywali z żył swoich przez mozół nieustający. I wychodziła wraz z potem, który zlewał plecy, ręce i czoła. Siłę życia czerpali z żywiących promieni słonecznych, z jasności  powietrza, z woni ziół. Ciało ich było taksamo czyste, jak duch. Częste, długie, z dnia na dzień dłuższe posty uczyniły je niezależnem i nietykalnem. Dlatego śmierci się oparło.” Fragment.