Carmen

Prosper Mérimée

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej Version bilingue: polonaise et française. Carmen nowela autorstwa Prospera Mériméego, opublikowana po raz pierwszy w 1845 roku. Główny bohater, żołnierz José, poznaje piękną Cygankę o imieniu Carmen. Zakochuje się w niej bez pamięci. Pod wpływem tego uczucia bardzo się zmienia. Był uczciwym człowiekiem, jednak by przypodobać się ukochanej, wkracza w środowisko przestępcze. Zaprzepaszcza szansę na własną karierę i nie cofa się nawet przed zbrodnią Nowela była kilkakrotnie ekranizowana. Na jej postawie Georges Bizet stworzył swoją słynną operę o tym samym tytule. (Za Wikipedią)

Gość z grobu

Antoni Pietkiewicz

Znakomite opowiadanie z dreszczykiem zapomnianego już nieco autora, Antoniego Pietkiewicza napisane po mistrzowsku pokazuje ludzkie serca i dusze, codzienne i niecodzienne problemy, które nie zawsze muszą się dobrze kończyć, czy mieć dobre rozwiązanie. Opowiadanie prowadzi nas też w świat upiorów, które nie darowują popełnionych przez żywych występków. Bo tak jak każde dobro musi zostać nagrodzone, tak każda zbrodnia ukarana. I niekoniecznie po śmierci, ale już, teraz, za życia. Czasem nawet ręką zmarłego...

W poszukiwaniu Boga

Marek Tylkowski

Książka "W poszukiwaniu Boga" zawiera przemyślenia związane z wieloletnimi poszukiwaniami religijnymi autora, w których czasie badał buddyzm i różne wyznania chrześcijańskie. Zaczyna się od krytycznego spojrzenia na buddyzm oraz porównania duchowości buddyjskiej i chrześcijańskiej. Zawiera analizę kontrowersji i różnic pomiędzy różnymi wyznaniami chrześcijańskimi oraz wewnątrz Kościoła katolickiego w szczególności. Znajdują się w niej też refleksje dotyczące relacji między wiarą religijną a nauką i kulturą. Przedstawia też krótkie wprowadzenie do duchowości koptyjskiej.

Listy miłosne Marianny d'Alcoforado

Marianna d'Alcoforado

Listy to utwór literacki wydany w 1669 we Francji, zawierający pięć listów miłosnych portugalskiej Marianny d'Alcoforado zakonnicy do francuskiego oficera - prawdopodobnie do markiza Noëla Bouton de Chamilly - uznawany przez badaczy za arcydzieło literatury światowej oraz przykład wczesnej powieści epistolarnej. Od momentu wydania utwór cieszył się nadzwyczajną popularnością wśród czytelników, a kwestia ich autentyczności i autorstwa stała się przedmiotem zażartych dyskusji badaczy i myślicieli na przestrzeni kolejnych wieków.

Spadkobierca skarbów ojcowskich

Aleksander Szczęsny

Zbiór baśni pióra znakomitego, chociaż zniszczonego przez krytykę literacką, tworzącego krótko, zmarłego przedwcześnie, który nie został przyjęty do grona podziwianych, o których także dziś się już nie pamięta. Niniejszy zbiór opowieści dla dzieci zawiera baśnie: Henryk z Góry, Litość nagrodzona, Chora mateczka, O królewiczu, pastuszku i gniazdku, Zniszczony obraz, Trzy mądre rady. Te baśnie naprawdę warto przeczytać.

Świat w letargu. The Poison Belt

Arthur Conan Doyle

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Challenger wysyła telegramy z prośbą do swoich trzech towarzyszy z Zaginionego Świata - Edwarda Malone, Lorda Johna Roxtona i profesora Summerlee o dołączenie do niego w jego domu pod Londynem i instruuje każdego z nich, aby przyniósł tlen. Podczas podróży widzą, że zachowanie ludzi staje się dziwne i nieobliczalne. Po przybyciu zostają wprowadzeni do zapieczętowanego pokoju wraz z Challengerem i jego żoną. W trakcie swoich badań nad różnymi zjawiskami Challenger przewidział, że Ziemia wejdzie w pas jadowitego eteru. Uszczelnia zatem pomieszczenie z butlami z tlenem, który słusznie uważa, że przeciwdziała działaniu eteru. Cała piątka czeka na przejście Ziemi przez pas trucizny, obserwując świat na zewnątrz umierających ludzi i zwierzęta...

Macocha

Xavier-Henry Aymon de Montépin

Xavier Henri Aymon Perrin, hrabia Montépin (1823-1902) był popularnym francuskim powieściopisarzem. Autor powieści w odcinkach i popularnych sztuk teatralnych, najbardziej znany jest z XIX-wiecznego bestsellera La Porteuse de pain (Handlarz chlebem), który został po raz pierwszy opublikowany w Le Petit Journal w latach 1884-1889. Dzieło Les Filles de plâtre (Córki tynkarza), ukazujące się w 1855 roku, zostało potępione jako obsceniczne, a Perrin został osądzony i skazany na trzy miesiące więzienia i grzywnę w wysokości 500 franków. Tutaj polecamy lekturę równie świetnej powieści, której początek poniżej prezentujemy: „Historia miłości. Noc od dwóch godzin już zapadła, choć była to dopiero godzina ósma wieczorem, ale w listopadzie zmierzcha się wcześnie. W tym to właśnie miesiącu r. 1867 rozpoczyna się nasze opowiadanie. Rano szron biały pokrywał ziemię, po południu jednak powietrze stało się ciężkie, przesiąknięte elektrycznością. Człowiek przeszło sześćdziesięcioletni, w ubraniu duchownego, siedział w szerokim, staroświeckim fotelu. Nogi obute w skórzane trzewiki z posrebrzanymi niegdyś klamrami, trzymał oparte na kominku. Łagodne światło lampy, przyćmione zieloną umbrelką, oświetlało niewielki pokój, który, o ile można było sądzić z umeblowania, służył zarazem za pokój jadalny i gabinet. W łagodnym półcieniu ksiądz czytał swój brewiarz...”.

Kronika Dytmara biskupa merseburskiego

Thietmar

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Thietmar z Merseburga (imię to odpowiada współczesnemu Dietmar; ur. 25 lipca 975 prawdopodobnie w Walbeck, zm. 1 grudnia 1018 w Merseburgu) biskup merseburski, kronikarz, autor Kroniki, ważnego źródła historii Niemiec i Polski.Trzeci z kolei syn grafa Zygfryda von Walbeck i jego żony, Kunegundy. Elementarne wykształcenie odebrał u Emnildy, ciotki swego ojca, w Quedlinburgu. W roku 987 oddany do klasztoru św. Jana na Górze w Magdeburgu, gdzie przez trzy lata pobierał dalsze nauki pod okiem opata Rykdaga. Decydującym, jeśli chodzi o umysłowość Thietmara, był jednak kolejny etap jego edukacji, kiedy to przyszły kronikarz i biskup uczył się w magdeburskiej szkole katedralnej. Kierowali nią kolejno: mistrz Ekkehard zwany Rudym, a po nim mistrz Geddo. Pobyt w Magdeburgu wywarł również wpływ na jego światopogląd odtąd stał się gorącym orędownikiem akcji misyjnych wśród Słowian, prowadzonych w ramach zależności od Kościoła i państwa niemieckiego. Nigdy nie znalazła u niego poparcia uniwersalistyczna idea odnowienia Cesarstwa Rzymskiego lansowana przez cesarza Ottona III. Wspierał za to aktywnie jego następcę, Henryka II, który skupiał się głównie na konsolidacji i wzmacnianiu roli Niemiec w Europie, a zwłaszcza w Italii. W 1009 roku zmarł biskup merseburski Bozo. Thietmar został jego następcą. Zmarł w 1018 roku. Kronika w części obejmującej schyłek IX wieku i znaczną część wieku X opiera się na znanych Thietmarowi dziełach historiograficznych i hagiograficznych. Jej wartość jednak wzrasta w tych partiach, w których Thietmar korzysta z tradycji ustnej oraz z własnego doświadczenia jako świadka wydarzeń. Poza dziejami Merseburga i państwa niemieckiego, Thietmar zawarł w niej również wiele informacji dotyczących historii Europy, także ziem polskich. Zrelacjonował m.in. zjazd gnieźnieński i wojny cesarza Henryka II z księciem Bolesławem I Chrobrym. Thietmar bardzo niekorzystnie przedstawiał Słowian, co być może wiąże się z jego rodzinnymi tradycjami. (za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Thietmar_z_Merseburga)