Dziedzic kłamstwa. Sojusz to piękna iluzja

Maria Magdalena Syryńska

Ponad 50 tysięcy odsłon na Wattpadzie. Velvicia nie żyje. Została zamordowana wraz z matką przez Edwarda Withmoorea w ramach prezentacji siły. Dwadzieścia lat później ten sam człowiek planuje porwać jej bratanicę Maybeth, prawowitą następczynię arrayskiego tronu, aby zdobyć tereny, którymi włada. Wykorzystuje do tego swego syna Alexandra. Plan jest prosty, ale wymaga od księcia zbliżenia się do Maybeth. Książę ostatecznie decyduje, że nie pozwoli, by jego ojciec wykorzystał dziewczynę w tak okrutny sposób, i rozpoczyna podwójną grę. Resztka jego człowieczeństwa wyłania się zza kurtyny strachu i bezwzględności. Alexander postanawia położyć kres tyrańskim zapędom ojca. Pierwsza część dylogii. Okładki projektuje autorka.

Zabójcza obsesja

Zabójcza obsesja Bestsellerowe autorki USA Today J.L. Beck i C. Hallman Czasami miłość życia jest tuż obok ciebie. Innym razem chowa się za twoim oknem, obserwując, jak śpisz. Równie namiętna, co niebezpieczna. Zane chronił Dove, kiedy byli jeszcze dziećmi. Z czasem stała się jego obsesją. Zranił, zniszczył i zabił wszystkich, którzy wyrządzili jej jakąkolwiek krzywdę. A także tych, którzy za bardzo się do niej zbliżyli. Porwał ją, a ona go znienawidziła i za wszelką cenę próbowała uciec. Nie wiedziała, że Zane to najmniejsze zło, a na zewnątrz grozi jej śmiertelne niebezpieczeństwo. Kiedy na jej oczach został postrzelony, Dove zrozumiała, że był dla niej wszystkim: ciemnością i światłem, dobrem i złem. Potrzebowała go do życia jak kolejnego oddechu, pragnęła poczuć jego ciało. Przez miesiąc w niewoli u Zanea nauczyła się, że jedyną stałą w jej życiu jest właśnie on. Myśl, że więcej go już nie zobaczy, odbierała jej rozum. Kto ją obroni teraz, kiedy znowu została porwana, tym razem przez bezwzględnego gangstera? Drugi tom serii Obsesyjna namiętność niezwykłego duetu literackiego J.L. Beck i C. Hallman. Autorki wspólnie opublikowały pięć udanych serii. Większość z ich książek znalazła się na liście bestsellerów Amazona.

Historia w kulturze ponowoczesnej. Koncepcje - metody - perspektywy badawcze

praca zbiorowa

Człowiek ponowoczesny żyje w ciągłej teraźniejszości, a imperatyw elastyczności wymaga dostosowywania planów na przyszłość do kapitalistycznej gospodarki rynkowej. To jednak odbija się na przeszłości, gdyż historię można sprzedać jak każdy inny produkt. W jaki sposób ów hedonistyczny konsumeryzm odbija się na reprezentacjach przeszłości w przestrzeni publicznej? Zakres tematyczny książki, w której publikują badacze z czternastu wiodących ośrodków akademickich w Europie, wykracza poza dotychczasowe metody analizy przeszłości w  teraźniejszości, prowadzone pod hasłami polityki historycznej czy pamięci zbiorowej. Tematy tu podejmowane obejmują związki historii z mediami i gospodarką, są również zadawane pytania o skutki ekonomizacji przeszłości dla współczesnego rozumienia historii.  Miloš Řezník, Magdalena Saryusz-Wolska, Sabine Stach i Katrin Stoll współpracują w zespole badawczym „Funkcjonalność historii w późnej nowoczesności” w Niemieckim Instytucie Historycznym w Warszawie (Deutsches Historisches Institut Warschau). Instytut istnieje od 1993 roku. Do jego zadań należy prowadzenie badań naukowych nad historią Polski i stosunków polsko-niemieckich w kontekście europejskim i międzynarodowym. Ponadto Instytut wspiera naukową debatę historyczną na płaszczyźnie międzynarodowej.  

Teatr historii lokalnych w Europie Środkowej

red. Ewa Wąchocka

Współczesne teatry — zwłaszcza w mniejszych ośrodkach — coraz częściej angażują się w życie lokalnych społeczności. W proponowanych spektaklach chętnie podejmują tematy związane z historią oraz kulturową i etniczną tożsamością miejsca, w którym działają. Twórcy teatralni poddają refleksji działanie mechanizmów pamięci, przywołują przeżycia indywidualne i zbiorowe, nieuwzględnione w ogólnodostępnej wersji historii. Zazwyczaj jest to tzw. historia lokalna, przyspieszona historia wydarzeniowa, najczęściej powiązana jednak (bo trudno przecież te nurty od siebie oddzielić) z dziejami o ponadlokalnym znaczeniu, które biegły trajektorią wojen, upadku i powstawania mocarstw, kształtowania się politycznych makrostruktur — oglądanymi z pozycji miejscowej społeczności. I jest też historia codzienna, w której czas płynął powoli, w rytmie „długiego trwania”; scena, na której rozgrywały się niezauważalnie procesy zmiany i rozwoju, rodziły się niedostrzegalne zrazu wzorce i praktyki wspólnotowe, nigdy w kronikach nie odnotowane. W rzeczywistości zdominowanej przez procesy globalizacyjne, działalność teatrów — polegająca na odkrywaniu miejscowych legend i budowaniu wspólnotowych narracji — okazuje się istotnym elementem w tworzeniu tożsamości grupy, miejsca czy regionu. W pewnym sensie wpisuje się również w odżywające ideologie narodowościowe. Twórcy teatralni nie tylko podejmują tematy związane z kulturową i etniczną tożsamością miejsca, ale również wprowadzają do teatru problematykę społeczną, ekonomiczną czy polityczną. Tym samym spektakle stają się forum dla mniejszości etnicznych i narodowych. Artyści za pośrednictwem sztuki udzielają głosu grupom marginalizowanym ze względów ekonomicznych czy społecznych. Teatr związany z miejscem zaczyna więc odgrywać istotną rolę w życiu społecznym. Tej szeroko rozumianej lokalności i związkom teatru z miejscem, w którym funkcjonuje, była poświęcona międzynarodowa konferencja naukowa „Teatr historii lokalnych w Europie Środkowej”, zorganizowana przez Zakład Teatru i Dramatu Instytutu Nauk o Kulturze i Studiów Interdyscyplinarnych Uniwersytetu Śląskiego we wrześniu 2014 r., której książka jest pokłosiem. Partnerami projektu, wspartego finansowo przez Międzynarodowy Fundusz Wyszehradzki, byli: Instytut Wiedzy Filmowej i Teatralnej Słowackiej Akademii Nauk, Katedra Studiów Teatralnych, Filmowych i Medialnych Uniwersytetu im. Palackiego w Ołomuńcu oraz Węgierskie Muzeum i Instytut Teatru w Budapeszcie. W rozmowie o współczesnym teatrze, który zajmuje się lokalnością, zaproponowaliśmy zagadnienia związane z teatrem jako formą manifestowania zarówno kultury mniejszości, jak i tożsamości miejsca — w opozycji do mechanizmów globalizacji; poświęcone budowaniu i odzyskiwaniu przez teatr utraconej tożsamości grupy; polityce pamięci i praktykom upamiętniającym, a także formom przywracania pamięci miejsca, ludzi i społeczności, co jednocześnie czyni z teatru archiwum alternatywne do archiwów oficjalnych, pozwalające na rewizję oficjalnej historii wpajanej w procesie edukacji. Ostatnią grupę zagadnień stanowiły zjawiska związane z zaangażowaniem teatru w działalność terapeutyczną oraz jego uwikłaniem w lokalną historię i politykę. (Fragment Wstępu).

Długie Uszy i małe przygody

Joanna Wachowiak

Ciepłe, pogodne opowiadania z filozoficzną nutką, których bohaterem jest królik Długie Uszy. Małe przygody i spotkania z innymi stworzeniami pozwalają mu lepiej zrozumieć siebie i swoje emocje, uczyć się różnorodności świata, względności ocen, akceptacji własnych słabości i odmienności innych oraz doceniania tego, co niesie życie. Dla wszystkich tych, którym się podobały “Opowiastki dla małych uszu” i “Historyjki dla małych uszu”. Dla dzieci 3- 7 lat

Sześć powodów by umrzeć

Marta Zaborowska

Sześć osób i sześć powodów, dla których Miriam musiała pożegnać się z życiem. Ufała im wszystkim, a jednak któreś z nich ją zawiodło. A może sama postanowiła odejść? W czwartą rocznicę swojego ślubu Miriam Macharow wychodzi z domu i ginie po niej wszelki ślad. Pół roku później na terenie starej fabryki w Ursusie zostają odkryte spalone zwłoki kobiety. Zbrodnia, nieszczęśliwy wypadek czy może samobójstwo? Miriam wydawała się taka szczęśliwa, więc jak to możliwe? O ile jej mąż, Konrad, stara się pogodzić z myślą o stracie ukochanej, to siostra ofiary ma z tym poważny problem podczas okazania ciała nie rozpoznaje w nim Miriam i odmawia potwierdzenia jej tożsamości. Jaki ma w tym cel i czy naprawdę wierzy, że zaginiona wciąż żyje? Podobno ktoś widział ją w tłumie w tunelu metra Policja bada zagadkę tajemniczej śmierci: typuje pierwsze nazwiska podejrzanych o zbrodnię i stawia oskarżenia. Nikt z bliskiego grona Miriam nie może czuć się bezpiecznie, zwłaszcza że na światło dzienne zaczynają wypływać brudne sekrety, a misternie tkana sieć kłamstw zaczyna się rwać. By odsunąć od siebie podejrzenia, każdy staje przeciwko każdemu.

Spowiedź ambasadora

Romuald Spasowski

Spowiedź ambasadora Spasowskiego jest fascynującą opowieścią o historii i polityce, miłości i zdradzie, tragedii narodu i rodziny. Autor nie tylko opisuje historię własnego życia, ale na jej tle obnaża mechanizmy komunistycznej władzy, pokazuje wstydliwe oblicza polskiej służby dyplomatycznej i jej brak profesjonalizmu, ujawnia prywatne interesy, którym polscy „dyplomaci” podporządkowywali swoją aktywność, demaskuje bezkarność bezpieki, a nade wszystko ukazuje przemożny wpływ Sowietów na działania zarówno tych, którzy rządzili w kraju, jak i tych, którzy reprezentowali go poza granicami. Ze Wstępu Mariusza M. Brymory   (…) poprzez swoje odważne i pryncypialne poparcie Solidarności wobec komunistycznych władców w latach 1980–1981 oraz jeszcze odważniejszą decyzję, aby poświęcić swoją karierę i dobytek w proteście przeciwko represjom, jakie miały miejsce po wprowadzeniu stanu wojennego i próbie zgniecenia Solidarności przez reżim generała Jaruzelskiego, w sensie moralnym Romuald Spasowski stał się pierwszym ambasadorem wolnej Polski w Stanach Zjednoczonych. George Weigel w Przedmowie (do drugiego wydania amerykańskiego) Jest mi pan dłużny trzy noce (…) bo tyle bez przerwy czytałem pana książkę i nie mogłem jej odłożyć, dopóki nie skończyłem. To najlepsza książka na temat komunizmu i Polski, jaką kiedykolwiek czytałem. Prezydent Ronald Reagan o amerykańskim wydaniu wspomnień ambasadora Spasowskiego Mariusz M. Brymora – ukończył filologię angielską na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie oraz studia podyplomowe z zakresu historii i kultury brytyjskiej na Uniwersytecie Warszawskim oraz Ruskin College w Oksfordzie. Zawodowy dyplomata. Przed wstąpieniem do służby zagranicznej pracował jako nauczyciel akademicki oraz tłumacz języka angielskiego. W latach 1994–1998 był radnym Rady Miejskiej Radomia, a przez ostatni rok kadencji wiceprezydentem miasta. Od 1999 roku pracuje w służbie zagranicznej, gdzie pełnił funkcje zastępcy konsula generalnego w Chicago, radcy ds. dyplomacji publicznej Ambasady RP w Waszyngtonie i konsula generalnego w Los Angeles. W centrali MSZ był m.in. wicedyrektorem Departamentu Dyplomacji Publicznej i Kulturalnej: nadzorował działalność promocyjną polskich placówek. Przetłumaczył m.in. dwa opowiadania Bernarda Malamuda wydane w tomie zbiorowym Żydoptak (Wydawnictwo Literackie, Kraków 1989). Autor Historii polskiej dyplomacji w Stanach Zjednoczonych 1919–2019 (2020), oraz jej wersji angielskojęzycznej One Hundred Years of Polish Diplomatic Presence in the United States 1919–2019. Był współautorem i redaktorem albumu 400 Years of Polish Immigrants in America, wydanego w 2008 roku z okazji czterechsetnej rocznicy przybycia pierwszych Polaków do Jamestown w Wirginii.

Władcy Wszelkiego Życia

Jon Rappoport

Niniejsza książka stanowi zbiór zapisków amerykańskiego dziennikarza śledczego, Jona Rappoporta, dotyczących międzynarodowych afer i skandali, które nie były nagłaśniane przez media lub zostały przez nie wytłumione. Omawiane sprawy dotyczą świata korporacji, międzynarodowych karteli, układów i umów, które nigdy nie miały ujrzeć światła dziennego. Autor znakomitej książki AIDS, czyli SKANDAL STULECIA! przedstawia w niej ponad setkę wartościowych notatek o charakterze informacyjnym i refleksyjnym. Zarówno przytaczane przez Amerykanina dane jak i podawane źródła można dziś zweryfikować, a oprócz samych - nieraz wręcz powalających faktów - znajdziemy w tej książce mnóstwo odniesień do literatury i bogatą bibliografię.  Jon Rappoport pracuje jako niezależny reporter śledczy od ponad trzydziestu lat. Jest autorem trzech wybuchowych kolekcji: THE MATRIX REVEALED, EXIT FROM THE MATRIX i POWER OUTSIDE THE MATRIX. Publikował artykuły na temat polityki, zdrowia, mediów, kultury i sztuki dla „LA Weekly”, „Spin Magazine”,  „Stern, Village Voice”, „Nexus”, „CBS Healthwatch” oraz innych gazet i magazynów w USA i Europie. W 1982 r. otrzymał nominację do nagrody Pulitzera za wywiad z rektorem Uniwersytetu Salwadoru, gdy wojsko przejęło władzę nad kampusem uniwersyteckim. W ciągu ostatnich 30 lat niezależne badania Jona obejmowały takie dziedziny jak: zakulisowa polityka, spiski, alternatywne lecznictwo, potencjał ludzkiej wyobraźni, kontrola umysłu, kartele medyczne… Prowadzi praktykę konsultingową dla prywatnych klientów, której celem jest ekspansja osobistej mocy twórczej.