Symfonie anielskie

Jan Żabczyc

Jan Żabczyc inaczej Jan Karol Dachnowski: Symfonie anielskie, abo Kolęda mieszkańcom ziemskim od muzyki niebieskiej, wdzięcznym okrzykiem na Dzień Narodzenia Pańskiego zaśpiewane, które usłyszane Roku Pańskiego 1630. Zbiór przepięknych staropolskich kolęd. Niektóre z nich śpiewane są do dziś (po przeróbkach i uwspółcześnieniu).

Czarownica

Andrzej Sarwa, Wiktor Gomulicki

Zbiór trzech opowieści, które łączy mistrzowskie połączenie wydarzeń pełnych grozy z historią Polski. Historia stanowiąca barwne tło mrocznych wydarzeń bliska jest zarówno Wiktorowi Gomulickiemu - czołowemu pisarzowi polskiego pozytywizmu, jak też Andrzejowi Sarwie - współczesnemu prozaikowi i eseiście.

Golem - Der Golem

Gustaw Meyrink

"Golem (niem. Der Golem) powieść egzystencjalistyczna autorstwa Gustava Meyrinka, wydana w 1915. Powieść opisuje wiedzę ezoteryczną, treść utworu nawiązuje do legendy o Golemie, który w XVI miał być stworzony przez alchemika i rabina Liwa ben Becalel. Gustav Meyrinks Der Golem gilt als ein Klassiker der phantastischen Literatur. Es handelt sich bei dem Roman nicht um eine Adaption der jüdischen Golem-Sage im engeren Sinn, sondern um ein impressionistisches Traumbild vor dem Hintergrund der Sage, die beim Leser letztlich als bekannt vorausgesetzt wird. Die Titelfigur taucht im Roman selber gar nicht auf; inwieweit der Ich-Erzähler selbst phasenweise die Gestalt des Golem annimmt, bleibt offen. (https://de.wikipedia.org/wiki/Der_Golem)"

Chłopi

Władysław Stanisław Reymont

Chłopi – powieść społeczno-obyczajowa Władysława Stanisława Reymonta publikowana w odcinkach w latach 1902–1908 w „Tygodniku Ilustrowanym”, wydana w latach 1904–1909 w Warszawie w wydawnictwie „Gebethner i Wolff”. Pisarz otrzymał za ten utwór literacką Nagrodę Nobla w 1924. (za Wikipedią).

Pani Anielska

Zofia Kowerska

Utwór jest opowieścią-legendą o życiu pewnej kobiety, nazwiskiem Kowerska, która do sandomierskiego klasztoru panien benedyktynek przybyła aż z Litwy, gdzie oszukując matkę przełożoną co do swojego stanu i podając się za wdowę, poprosiła o przyjęcie do zakonu. Nie była jednak wdową, bo mąż jej, który został zesłany na katorgę za to, że zabił brata Kowerskiej wciąż żył. Zostawszy mniszką, pani Kowerska bardzo gorąco, nieraz całymi nocami, modliła się przed figurą Matki Bożej o to by móc przestać kochać męża-mordercę i zacząć go wreszcie nienawidzić. Tymczasem jednak starała się jak mogła najlepiej spełniać wszystko to, czego od zakonnic było wymagane. W końcu zaczęto ją niemal za świętą uważać... A co było dalej czytelnik dowie po przeczytaniu opowiadania do końca. Zachęcamy!

Kwiat paproci i inne baśnie europejskie

Antologia

Zbiór ośmiu baśni mistrzów pióra literatury dziecięcej zawiera utwory: Kwiat paproci, Historia małej Nefry i jej ulubieńca Pepa, grzeczność wynagrodzona, bajka o kurce i koguciku, królewna gęsiarka, jelonek, bajka, dzień sądu ostatecznego.

Spowiedź dziecięcia wieku. La Confession d'un enfant du siecle

Alfred de Musset

"Alfred de Musset. Spowiedź dziecięcia wieku. La Confession dun enfant du sicle. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française. Spowiedź dziecięcia wieku (Confession dun enfant du sicle, 1836) francuska powieść romantyczna autorstwa Alfreda de Musseta, będąca swoistą kontynuacją preromantycznych powieści autobiograficznych w rodzaju Adolfa czy Obermanna. Główny bohater powieści Musseta, Oktaw, to człowiek nieprzystosowany, dręczony wewnętrznym niepokojem, który niszczy szczęście swoje i swojej ukochanej ciągłymi podejrzeniami i niezadowoleniem.Opowieść głównego bohatera Spowiedzi dziecięcia wieku przypomina dzieje miłości Musseta i George Sand, którzy nie byli dobraną parą. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Spowiedź_dziecięcia_wieku) La Confession d'un enfant du sicle, publié en 1836, est l'unique roman dans l'uvre de l'écrivain français Alfred de Musset. Il est avéré que le roman, écrit en prose, s'adresse l'écrivain George Sand, avec qui Musset eut une liaison de 1833 1835. (https://fr.wikipedia.org/wiki/La_Confession_d%27un_enfant_du_sicle_(roman)"

Wielki Testament. Le Grant Testament

Francois Villon

"François Villon: Wielki Testament. Le Grant Testament (1461). Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française. Wielki testament utwór Franciszka Villona. Ukazuje uczucia człowieka żyjącego u schyłku średniowiecza. Powstał po wyjściu poety z więzienia paryskiego. Jest to pożegnanie ze światem i swoisty rachunek sumienia. Pojawia się literacki bohater, którego nie było do tej pory w literaturze. Średniowiecze nie znało bohatera przeciętnego, niczym się niewyróżniającego. W utworze odnaleźć można topos ubi sunt w powtarzającym się refrenie Ach, gdzież są niegdysieysze śniegi (fr. O sont les neiges d'antan?). Jest to sentencja, maksyma Villona. Wyraża tęsknotę za minionym czasem. W balladzie O paniach minionego czasu, która jest częścią Wielkiego testamentu, zawarta jest idea przemijania oraz niemożności powrotu - memento mori (""pamiętaj o śmierci""). Są także nawiązania do danse macabre, czyli tańca śmierci[potrzebne źródło]. Śmierć jest wszechwładna, wszechobecna, niespodziewana, okrutna. Przeważa naturalistyczne przedstawienie człowieka i śmierci. Pojawia się również motyw skatologiczny. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Wielki_testament) Le Testament est une uvre poétique majoritairement en vers octosyllabiques (quelques vers décasyllabiques sont présents comme dans la XIIme ballade dite ""des langues enuieuses"", ou ""envieuses"" ou ""venimeuses"" selon les éditions) composée en 1461 par François Villon, riche de plus d'une vingtaine de pomes relativement autonomes. C'est un fleuron de la littérature médiévale. Un extrait de ce pome a été mis en musique par Alain Souchon sur son album cause d'elle en 2011. Il s'agit du titre Je plain le temps de ma jeunesse. Un autre extrait a été mis en musique par Georges Brassens dans son album Le Vent (1953), la premire ballade du triptyque des ballades au centre de luvre, Ballade des dames du temps jadis. Le premier vers de luvre ""En l'an de mon trenstieme aage"" est communément reconnu comme une référence implicite au Roman de la rose dont le premier vers, aprs l'introduction est ""En l'an vingtieme de mon aage"". Le XVme huitain de luvre, par exemple, ajoutant une référence explicite ""Et, comme le noble Romant De la Rose..."" (https://fr.wikipedia.org/wiki/Le_Testament)"