Mistycyzm orientalny. Poznanie Boga u perskich sufich i Ahl-i Wahdat

Edward Henry Palmer

Edward Henry Palmer - Mistycyzm orientalny: Poznanie Boga u perskich sufich i Ahl-i Wahdat. Odkryj tajemnice mistycznych tradycji Wschodu dzięki tej wyjątkowej książce, która zabiera czytelnika w podróż do duchowego świata perskich sufich oraz enigmatycznej grupy Ahl-i Wahdat, czyli Ludzi Jedności. Autor, bazując na oryginalnych źródłach, wnikliwie analizuje, jak przez poezję, medytację i filozofię mistycy dążyli do bezpośredniego kontaktu z boskością. "Mistycyzm orientalny" to fascynujące spojrzenie na duchowe praktyki, które przez wieki inspirowały tych, którzy pragnęli zgłębić tajemnicę jedności i miłości absolutnej. To nie tylko książka o ideach i wierzeniach, ale także o ich głębokim wpływie na życie ludzi i kultur. Idealna propozycja dla każdego, kto chce lepiej poznać duchową spuściznę islamu oraz uniwersalne wartości, które łączą różne tradycje religijne.

Zagadka jesiennej nocy. Opowieści z dreszczykiem

Andrzej Sarwa, Stefan Grabiński, Władysław Stanisław Reymont

Horror, thriller, opowieści z dreszczykiem. Zbiór zawiera opowiadania: Andrzej Sarwa, Dogmat smutku, Andrzej Sarwa, Strzyga, Władysław Stanisław Reymont, Dziwna opowieść, Stefan Grabiński, Dziedzina, Andrzej Sarwa, Zagadka jesiennej nocy, Władysław Stanisław Reymont, Krzyk, Stefan Grabiński, W domu Sary, Andrzej Sarwa, Jakub i Małgorzata, Stefan Grabiński, Kochanka Szamoty.

Ostatni bohaterowie Judei

Zygmunt Golian

Książka porusza taka oto tematykę: I. Prolog. Pojęcie bohaterstwa. Zdanie św. Augustyna o bohaterach pogańskich i chrześcijańskich. Źródło, ideał, przedmiot i cel bohaterstwa. Co tworzy prawdziwych bohaterów? Czy z bohaterstwem godzi się pożyteczność? Rzut oka na bohaterów Judei w dziejach jej narodzin, rozwijania się, wolności, chwały i niewoli. II. Ostatnie bohaterstwo Grecji wobec ostatniego bohaterstwa Judei. Macedonizm i machabeizm. Zagłada bohaterstwa Greków idąca w paraleli z wielkimi czynami indywiduów. Geniusz polityczny i wojenny dobija bohaterstwo Grecji i przygotowuje krwawe pole dla bohaterstwa Judei. Proroctwo Daniela. III. Pierwsze i ostatnie powszechne męczeństwo Żydów za wiarę. To prześladowanie podnosi tryumfujący nad geniuszem Azji polityczny geniusz Europy. Aleksander Wielki wobec majestatu Monarchii Bożej u Żydów. Obraz jego wielkości przedstawiony w prologu do Ksiąg Machabejskich. IV. Bestia o czterech głowach i czterech skrzydłach, wylęgła z rozbitej Aleksandrowej potęgi. Grecyzm podejmuje poronioną myśl macedonizmu w Azji i Afryce. Judea wpośród dwóch potęg. Tyrania sumień inaugurowana przez geniusz pogańskiej Europy w Egipcie i w Syrii. Żydzi kończą swe dzieje, jak zaczęli emigracją do Egiptu i niewolą. V. Opatrzna misja Żydów w ojczyźnie ich pierwszej niewoli. Grecyzm egipski zdobywa przekład Biblii. Komu ta zdobycz usłuży? Aleksandria teatrem strasznego prześladowania Żydów pod Filopatorem. Żydzi w hipodromie na podeptanie 500 słoniom. Interwencja Boska i tryumf bohaterstwa wiary. VI. Antioch Wielki otwiera krwawe dzieje Seleucydów słodkimi rządami. Hasło prześladowania dane przez Żyda zdrajcę i intruza. Skarby świątyni pierwszą okazją prześladowania. Prawo wobec gwałtu. Przez interwencję niebios szala zwycięstwa po stronie prześladowanych. O tej interwencji świadectwo Greka Polybiusza. VII. Antioch Epifanes spełnia straszne proroctwo Daniela. Nowe hasła dane przez nowych zdrajców-intruzów. Greckie gimnazjum tuż obok świątyni. Licytacje na Arcykapłaństwo. Menelaus daje najwięcej, a w dodatku odstępuje Antiochowi naczynia święte, a Jowiszowi Olimpijskiemu świątynię. Grecyzm zabija się w Judei zasadą jus in armis, której Machabeusze przeciwstawiają zasadę Prawa Bożego. Kwiat bohaterstwa dających głowę pod miecz. Mowa bohaterstwa wedle Biblii i wedle tradycji unieśmiertelnionej w dziele Flawiusza. Echo tej mowy w odpowiedziach bohaterów Ewangelii. Epilog. Hasło z Modin do spełnienia testamentu Matatiasza i proroctwo siedmiu Machabejczyków. Owoc bohaterstwa w dziełach rycerza Boskiej sprawy. Żydzi po-Chrystusowi bez dziejów do czasu Antychrysta. Spodziewani bohaterowie ostatnich dni świata.

Gehenna, czyli dzieje nieszczęśliwej miłości

Helena Mniszkówna

Gehenna, czyli dzieje nieszczęśliwej miłości to znakomita powieść niezwykle popularnej polskiej pisarki Heleny Mniszkówny. Fragment: Tarłówna wydarła się gwałtownie z rąk chłopca, chwyciła palto i zeskoczywszy na ziemię w kilku susach znalazła się na szynach. Za sobą słyszy przeraźliwy wrzask Jasia, nie jest w stanie opanować rozdygotane szczęki. Orientuje się momentalnie co do tożsamości toru, prędko owinęła szynelem całą swą postać razem z głową i rzucając spojrzenie przed siebie, padła piersiami na nasyp, wyciągając się pionowo jak długa w środku szyn. Żwir zachrzęścił i rozsunął się nieco pod jej łokciami, mocniej naciska go ciałem z raptownym pragnieniem zapadnięcia się pod ziemię. Ale piersi jej i nogi natrafiły na twarde drzewo podkładów. Gwizd lokomotywy przeszył powietrze, brzmi jakoś łagodnie, chociaż donośnie, smutek i tęsknota, czy nawet skarga, płynie w tym przeciągłym tonie świstu. Może to moja śmierć toczy się tam myśli dziewczyna chłodem w mózgu. Wpiła się ciałem w podkłady, przeraża ją szybki, jednostajny turkot coraz bliższy, bliższy...

Owoce które leczą

Artur Bielowski

Wszyscy doskonale wiemy, że owoce są zdrowie, a więc wartościowe dla naszej diety. Ale dlaczego są zdrowe i korzystne dla naszego zdrowia dowiemy się właśnie z tej książki. Dodatkowym atutem są przepisy kulinarne na przetwory z owoców. Publikacja zawiera ponadto podstawowe informacje na temat owoców roślin uprawnych, szlachetnych, jak i dzikich. Omawia także ich pochodzenie, występowanie, surowiec, zawartość, działanie, zastosowanie lecznicze.

Panicz romans tragiczny

Helena Mniszkówna

"Panicz: Był oto świeżym właścicielem Wodzewa, on jeszcze niepełnoletni, bo musiał czekać parę miesięcy dla podpisania aktu kupna. On, marzyciel, idealista, trochę łobuz i hulaka jest ziemianinem, i to piękne, urocze Wodzewo należy do niego. Zdobył je, bez trudu wprawdzie, bo od tego były kapitały, ale zakochawszy się w nim przedtem, jak w pięknej kobiecie. Odczuwał zadowolenie bez granic i taki gwałtowny krzyk rozkoszy w piersi, że zdawał się wołać, Hosanna! do niebios, do samego Boga. Widział przed sobą bezmiar wspaniałych horyzontów; szał wdzięczności dla całego świata za otrzymanie tego kawałka ziemi rozsadzał mu serce, które biło mocnym pulsem i rosło w olbrzyma. Przycisnąłby wszystkich i wszystko do swej wątłej piersi i całowałby i tulił całą ziemię. Ale wyjazd z rodziną jego poprzednika, zgiełk, wrzawa, głośne pożegnania przygnębiły młodzieńca. Nie lubił wszelkich wyjazdów, czułych scen pożegnalnych bał się instynktownie, bo zbyt słabe miał nerwy i przeczuloną wrażliwość. Tu zaś sceny podobne właśnie się odgrywały. Służba dworska i chłopi żegnali dawnego dziedzica płacząc i wyrzekając na przemiany. Mijając ganek, ludzie ci patrzyli z pewnym lękiem na nowego pana, który jakości po zagranicznemu wygląda i z niemiecka się nazywa. Ale pomimo tych nieufnych spojrzeń pokornie całowano go w ręce, zginając karki przed jego smukłą postacią i wielkim brylantem na palcu. Denhoff przyjmował hołdy z przyjemnością, bolały go natomiast mniej przychylne spojrzenia, ale udawał, że ich nie widzi. Znakomicie napisany romans. Romans tragiczny..."

Encyklika Pascendi dominici gregis. O zasadach modernistów

Pius X

Encyklika o modernizmie ma znaczenie niesłychane. Śmiałe, z zuchwałością niemal wypowiadane zapatrywania modernistów wprowadzały pewne zamieszanie w pojęcia prawowiernych teologów katolickich. W Niemczech katolickich nie głoszono jeszcze otwarcie błędów modernistycznych, ale przygotowywano grunt pod takie błędy. Hasła o uwewnętrznieniu katolicyzmu, o wciągnięciu świeckich w zarząd Kościoła rozlegały się głośno; monasterska petycja o zniesienie indeksu, wysławianie Schella jako pioniera nowych dróg w teologii, były symptomatami co najmniej podejrzanymi. We Francji taki Lagrange, Hummelauer nawet, poczęli wygłaszać w kwestiach biblijnych zdania, tchnące już modernizmem. Coraz wyraźniej pojawiała się pewna chwiejność w naukowych poglądach katolików, jakaś ciężka, duszna atmosfera unosiła się ponad ich dziełami. Odczuwano ogólnie jakby pewien kryzys religijny. Wtem pojawia się nowy syllabus a po nim encyklika o zasadach modernistów. W pierwszej chwili ogólne osłupienie. Przerażono się, nie miano pojęcia, że było tak bardzo źle.

Gargantua i Pantagruel

François Rabelais

Życie Gargantui i Pantagruela jest zbiorem powieści napisanych w XVI wieku przez François Rabelais, który opowiada o przygodach dwóch gigantów, Gargantui i Pantagruela. Tekst jest napisany zabawnie, ekstrawagancko i satyrycznie i zawiera wiele rubasznego humoru, wulgaryzmów i przekleństw. Cenzorzy Collge de la Sorbonne piętnowali ten utwór jako obsceniczny, a w społecznym klimacie narastającego ucisku religijnego w okresie poprzedzającym francuskie wojny religijne, traktowano go z podejrzliwością, zaś współcześni go unikali. Rabelais studiował starożytną grekę i zastosował ją w wymyślaniu setek nowych słów w tekście, z których część stała się częścią języka francuskiego. Gra słów i budzący grozę humor obfitują w jego utworach. (za Wikipedią).