Chmury

Arystofanes

Strepsjades, zrujnowany przez coraz droższe zachcianki swego syna – Fejdippidesa – pragnie się wyłgać ze swoich długów. Z tego powodu zapisuje się na naukę do Sokratesa tak, aby mógł się przed dowolnym sądem z nich wybronić. Filozof, po kilku próbach, stwierdza jednak, że ten jest za głupi; Strepsjades wobec tego posyła doń swego syna. Następuje pierwszy pojedynek (agon) pomiędzy Słowami: sprawiedliwym i niesprawiedliwym; zwycięża to ostatnie, biorąc pod swoją opiekę Fejdippidesa. Po powrocie z nauki Strepsjades co prawda wymiguje się z wszystkich należności, ale za to syn udowadnia mu (w drugim agonie), że ma prawo bić ojca, wobec czego ten, w formie starożytnego linczu, z zemsty podpala domostwo Sokratesa (za Wikipedią).

Książka z obrazkami bez obrazków

Hans Christian Andersen

Zbiór przepięknych gawęd, jakie autor napisał nie dla dzieci, ale dla dorosłych. Księżyc, dobry znajomy każdego z nas, snuje opowieści o tym, co widział, czego doświadczył, czego był świadkiem, co radowało, a co bolało. Pozwala nam spojrzeć na świat i ludzi z innej, nie płaskiej i przyziemnej perspektywy. Ta książka przyniosła genialnemu Duńczykowi rozgłos, zanim zdobył światową sławę dzięki swoim baśniom. Hans Christian Andersen, urodzony 2 kwietnia 1805 w Odense, zmarły w Kopenhadze 4 sierpnia 1875, zajmuje poczesne miejsce pomiędzy pisarzami duńskimi. Utwory jego znane są w całym świecie i do dzisiaj zachowały świeżość i wdzięk pierwotny i wabią ku sobie czytelnika. Najbardziej stały się popularnymi Andersena Baśnie i mała prześliczna książeczka, którą w niniejszym tomiku podajemy publiczności polskiej w nowym przekładzie.

Dyskrecja. Ze złotej serii przygód Harrego Dicksona

Anonim

Harry Dickson jest fikcyjnym detektywem, urodzonym w Ameryce, wykształconym w Londynie i nazywanym „The American Sherlock Holmes”. Pojawiał się w prawie 200 magazynach wydawanych w Niemczech, Holandii, Belgii i Francji. Przygody Harry'ego Dicksona i jego młodego asystenta Toma Willsa zachwyciły kilka pokoleń francuskich czytelników. Ponieważ zostały napisane przez mistrza horroru, są o wiele bardziej zorientowane na fantastykę niż prawdziwy kanon holmesowski. Najlepsze i najbardziej zapamiętane historie o Harrym Dicksonie to te, które stawiają Wielkiego Detektywa przeciwko niektórym superzłoczyńcom takim jak profesor Flax, szalony naukowiec znany jako Ludzki Potwór, a później jego córka, równie zabójcza Georgette Cuvelier, znana jako Pająk (z którą Dickson miał związek miłości i nienawiści); Euryale Ellis, piękna kobieta, która miała moc przemieniania swoich ofiar w kamień i która może być reinkarnacją legendarnej gorgony Meduzy; Gurrhu, żyjący bóg Azteków, który ukrył się w Świątyni Żelaza, podziemnej świątyni znajdującej się pod samym sercem Londynu, wypełnionej naukowo zaawansowanymi urządzeniami; ostatnie żyjące mumie babilońskie, które znalazły schronienie pod szkockim jeziorem; nikczemny, pijący krew seryjny morderca, nazwany Wampirem z Czerwonymi Oczami; tajemniczy mściciel w smokingu, znany jako Cric-Croc, Żywe Trupy; krwiożerczy hinduski bóg Hanuman itp. Sława Harry'ego Dicksona we Francji dorównuje sławie Sherlocka Holmesa i Arsène'a Lupina.

Studia o gusłach i czarach. Tom drugi

Ryszard Berwiński

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu. Książka autorstwa poety, tłumacza i folklorysty Ryszarda Berwińskiego (1819-1879) to znakomity zbiór wiedzy prezentujący nam dzieje oraz znaczenie ludowych przesądów, zabobonów, czarów istot niezwykłych i wierzeń. O swoim dziele obejmującym dwa tomy sam tak pisał we wstępie: Od roku 1836 zacząłem spisywać to, com za najmłodszych lat moich słyszał w godzinach wykradzionych czujnej baczności matczynej od prządek i starych gospodyń. Większa część w tym czasie spisanych klechd i powiastek zalega tam jeszcze gdzieś u mnie po tekach i nigdy już pewnie światła dziennego nie ujrzy. Wyniosłem z nich inne a różne wyobrażenia o ludzie i o jego duchowo-umysłowym życiu inne a różne od tego, co w tej mierze różni nasi dotąd wypowiedzieli pisarze. Wnet nowa w położeniu moim zaszła zmiana, która mi podała sposobność do dalszego rozwijania tych moich postrzeżeń i do wypróbowania ich prawdziwości, o ile w teorii być może, najwięcej praktycznego. Dzieło Berwińskiego to prawdziwa kopalnia wiedzy o wierzeniach ludowych sięgających częstokroć zamierzchłych pogańskich czasów, które powinien poznać każdy, komu bliska jest nasza przeszłość i nasze rodzime tradycje.

Szpieg

Józef Ignacy Kraszewski

Opowieść o dramacie niektórych Polaków, którzy najpierw zaangażowani w walkę o wolność Ojczyzny z rozmaitych powodów przeszli na stronę rosyjskiego zaborcy. Akcja dzieje się w okresie międzypowstaniowym po zdławieniu powstania listopadowego, a w przeddzień powstania styczniowego. Ojciec uwikłany w kolaborację z carskim okupantem staje w sytuacji, gzy jego własny syn zostaje przez Rosjan aresztowany i osadzony w cytadeli... Co było dalej dowie się czytelnik po przeczytaniu książki.

O świętym Tomaszu z Akwinu

Ks. Jan Bareille

Dotychczas w świętym Tomaszu widziano jeno pobożnego zakonnika albo co najwięcej głębokiego teologa, teologa spekulacji i teorii, który sobie spokojnie dogmatyzuje w celi klasztornej, a z niej nawet wyjrzeć nie raczy na świat, który przemija. Lecz głębiej wejrzawszy w czynności tego żywota, a pisma jego porównawszy z jego działalnością, łatwo rozpoznasz w nim geniusz pełen działalności i siły, który historia wieńczy chwałą i geniusz, jakiego wyglądano w tym czasie, już to, by jego zapędom niebacznym stawił dzielną zaporę, już też, żeby przeciw jego zboczeniom stawił potęgę swego trzeźwego poglądu; już wreszcie, żeby stanąwszy pośrodku swoich, zapanował nad nimi i prawy wskazał wszystkim prawdy gościniec. Dziwny to był jednak geniusz i całkiem odmienny od wielu innych.

Nowele

Karol Irzykowski

Karol Franciszek Irzykowski herbu Ostoja (1873-1944) polski krytyk literacki i filmowy, poeta, prozaik, dramaturg, teoretyk filmu, tłumacz, szachista. Tom zawiera następujące nowele: Wycieczka w świat daleki. Diurnista. Wielki Jeździec. Pogrzeb. Wróg i nieprzyjaciel. Czym jest Horla? Małżeństwo Maran. Okno. Metamorfozy Mojskiego.

Zjawiska mistyczne i ich tłumaczenia

Józef Teodorowicz

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Zjawiska mistyczne obejmują m.in.: zjawisko niejedzenia (inedii), bilokacji, stygmatyzacji, wizji plastycznych pojawiających się jakby to były zjawiska realne. Rozumienia i mówienia w językach obcych, których dana osoba nigdy się nie uczyła, ani nawet pośrednio nie miała z nimi kontaktu, poznawanie stanów duszy obcych osób i przepowiadanie wydarzeń, jakkolwiek one nie tkwią w przyczynach naturalnych, ale zależą od wolnego wyboru człowieka itp. Autor w sposób drobiazgowy zajmuje się się analizą zjawisk mistycznych jakich doznawała, bądź jakie występowały w jej obecności, u niemieckiej mistyczki Teresy Neumann. Książka jest z tego względu bardzo wartościowa i interesująca zarazem, bowiem powstała jeszcze za życia stygmatyczki, kiedy wiedziono spory, czy to czego Teresa doświadcza, to prawda, czy oszustwo bądź ułuda. Teresa Neumann z Konnersreuth (1898-1962) niemiecka mistyczka i stygmatyczka. Była członkiem Franciszkańskiego Zakonu Świeckich, Służebnica Boża. Teresa urodziła się w katolickiej rodzinie krawca w Bawarii. 10 marca 1918 ratując bydło z płonącej stajni wuja, uległa wypadkowi, którego skutkami był paraliż i ślepota. 29 kwietnia 1923, w dzień beatyfikacji Teresy z Lisieux odzyskała wzrok, a 17 maja 1925, w dzień kanonizacji karmelitanki wróciła jej władza w nogach. 13 listopada 1925 wykryto u Teresy zapalenie wyrostka robaczkowego. Poprosiła swoją rodzinę, aby zabrała ją do kościoła na wspólną modlitwę w intencji powrotu do zdrowia. Następnie zdiagnozowano, że została uzdrowiona ze wszelkich śladów choroby. 5 marca 1926 Teresa miała zostać obdarzona stygmatami. Na jej rękach, nogach, głowie i boku widoczne były krwawe rany. Co tydzień, od północy w czwartek do godziny trzynastej w piątek jej rany otwierały się i krwawiły. Traciła dziesięć kilogramów wagi ciała, która naturalnie wynosiła około pięćdziesiąt pięć kilogramów. Podczas ekstaz, miała obserwować mękę Jezusa, przepowiadać przyszłe wydarzenia i mówić obcymi językami (między innymi językiem aramejskim), których nigdy wcześniej nie poznała. Pomimo cierpień, w pozostałych dniach tygodnia była aktywna i pełna energii. Świadkowie twierdzą, że dzięki modlitwie Teresa upraszała u Boga uzdrowienie chorych ludzi, przyjmując na siebie ich dolegliwości. W ten sposób chciała pomagać cierpiącym chorym bliźnim. Do jej domu w Konnersreuth pielgrzymowało setki ludzi, prosząc o łaski i wstawiennictwo u Boga. Od 1922 aż do swojej śmierci w 1962 Teresa nie spożywała żadnych pokarmów oprócz codziennej Eucharystii. Nie nawadniała się od 1927. Dietę tę miała stosować od odprawienia modlitwy, w której prosiła, aby choroba mężczyzny z jej parafii, przygotowującego się do świeceń kapłańskich, została przeniesiona na jej gardło. W lipcu 1927, przez okres dwóch tygodni, została poddana obserwacji, którą nadzorowały cztery franciszkańskie pielęgniarki i lekarz. Potwierdzili, że nie spożywała nic, oprócz jednej Komunii Świętej na dzień. Nie wykazywała żadnych niepokojących objawów, takich jak zmniejszenie masy ciała, lub odwodnienie. W tym czasie jej mocz był zakwaszony i zawierał jedno z ciał ketonowych - aceton, którego obecność wskazuje na poszczenie, lecz po okresie dziewięciu dni, gdy jej mocz powtórnie zbadano, okazało się, że miał on odczyn alkaliczny i nie zawierał acetonu, co wskazuje na normalną dietę. Mimo uczestniczenia w wycieczkach krajoznawczych po Niemczech i prowadzeniu czynnego życia, Teresa nie odczuwała głodu ani zmęczenia. (za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Teresa_Neumann