Wampiriada

Mariusz Poźniak

"Wampiriada" - jak sam tytuł wskazuje - porusza tematy wampiryczne, które - powiedzmy sobie szczerze - są obecnie wyjątkowo na czasie. Rzecz pomyślana jest jako poetycka galeria wampirów od Varney przez Draculę, a na Lestacie zakończywszy, a zarazem kompendium wiedzy wampirycznej. Zbiór konstrukcją i zamysłem nieco przypomina "Dziady" A. Mickiewicza, z tą różnica, iż  to nie duchy się pojawiają, tylko wampiry (ewentualnie ich ofiary), by powiedzieć swoje kwestie. "Wampiriada" ma charakter zamknięty; rozpoczyna się "Preludium", a kończy "Konkluzją". Każdy wiersz - co jest niezmiernie ważne - poprzedza krótki cytat trzy, czterozdaniowy z danej powieści czy też opowiadania, który ma charakter wprowadzenia, wiersz zaś rozwija wątek zasygnalizowany w danym cytacie, np. opis Lestata, który wychodzi na scenę, by zagrać koncert; w tym przypadku wiersz ma charakter monologu z publicznością, a może z rzeszą wiernych itd. itp. Ponadto każdy wiersz opatrzony jest przypisami, które wyjaśniają, kim jest dany krwiopijca, z jakiego dzieła pochodzi, jak zginął etc. To tak w dużym skrócie. Moim skromnym zdaniem pomysł może chwycić i znaleźć sporo czytelników. Potrzebne jest tylko porządne wydawnictwo, które rzecz całą odpowiednio atrakcyjnie wyda i wypromuję. W „Wampiriadzie” znajduje się ponadto dużo parafraz i nawiązań do klasyki literackiej. Dodam, iż każdy wiersz napisany jest ośmiozgłoskowcem.  Literatura grozy z przełomu XIX i XX wieku stanowi zresztą moją pasję, stąd taka, a nie inna tematyka. Mam nadzieję, że mój koncept nakreśliłem w miarę przejrzyście... Mariusz Poźniak

Drugi czas Rozdzielone Tom II

Kamil Kozieł

Prawie dziesięć lat po eksplozji w Grocie – tajnej bazie badawczej, w której powstawało lekarstwo na śmierć – życie toczy się zgoła normalnie, ale to ma się niebawem zmienić. Próbując zapobiec kolejnemu nieszczęściu, Edwin sprowadza do przyszłości Adę, Maksa i Arinę. Podróż w czasie przynosi też ogromną nadzieję na zdobycie gadżetu, dzięki któremu Ada będzie mogła wrócić do swojego wymiaru, lecz wiąże się to z niebezpieczną eskapadą. Z chwilą jej rozpoczęcia czwórka osób – połączonych przez eksperyment naukowy i posiadających paranormalne zdolności oraz ponadprzeciętne umiejętności – odkrywa, że spotkały się nieprzypadkowo, a kluczem do poznania prawdy o tym, co im się przydarzyło, jest przeszłość ich rodzin.

Patogen

Andrzej Sławski

Ta historia zaczyna się tak banalnie. Victor, młody doktorant biologii, trafia na studia do Paryża, do instytutu Pasteura. Przypadkowo, w dość dramatycznych okolicznościach, poznaje piękną, ale niewidomą Giselle Parę szybko połączy gorące uczucie. Jednak wszystko co zwyczajne i proste w tym miejscu się kończy. Victor przekona się, że Natura obdarzyła ją cechami, których trudno szukać by u jej rówieśniczek. Prowadząc swoje badania odkrywa przy okazji, że genom jego dziewczyny rożni się od obecnie żyjących ludzi na Ziemi. To co z tej różnicy wynika, zainicjuje ciąg zdarzeń będących podstawą wątków tej opowieści. Tak wątków, bo historia ta jest wielowątkowa, a postać Giselle, połączy je w spójną całość, prowadząc czytelnika do zaskakującego finału. Co wspólnego mogą mieć neandertalczycy żyjący 40 tysięcy lat temu, z wszechobecną obłudą komercyjnych przekazów medialnych? Co wspólnego może mieć młoda Giselle, z zabójczym wirusem, wyhodowanym w laboratorium produkującym broń biologiczną? Co stanie się z mieszkańcami Francji za sprawą pięknej dziewczyny o fioletowych oczach? Dowiesz się czytelniku, jeśli sięgniesz po te łatwe w odbiorze, emocjonujące opowiadanie. Czy ci się spodoba? kto wie? Jeśli jesteś miłośnikiem gatunku fantasy lub science-fiction, są na to spore szanse. A i jeszcze jedno. Lubicie reklamy? Ja nie. Bardzo ich nie lubię. Są groźniejsze, niż myślicie!

Notatki 2019 Niesekretny dziennik siedemdziesięciopięciolatka

Wojciech T. Pyszkowski

Książka ta przedstawia indywidualne, nierzadko kontrowersyjne spojrzenie człowieka, który ma już „swoje lata” na aktualne wydarzenia zachodzące w otaczającym go świecie, mające związek zarówno z polityką jak i życiem osobistym. Otwiera ona cykl spisywanych niemal codziennie Notatek, począwszy od 2019 do 2023 roku.

Wiersze pisane na kolanie

Ewa Anna Sosnowska

To zbiór wierszy z lekkim podtekstem erotycznym. Dlatego nie jest to tomik dla młodszych Czytelników. Sporo z nich powstało w ciągu szalonych dwóch miesięcy, ale są też takie z lat dziewięćdziesiątych i… z tego roku. Ba… kilka z nich napisałam już podczas przygotowań pliku do wypuszczenia go z rąk. Niektóre z nich znajdziecie w moich książkach.

Nie będzie jutra

Agata Gójska

Meryl Hall ma 41 lat. Jest transplantologiem ezoterycznym. Oznacza to, że potrafi wyciągnąć z człowieka nerkę, nie otwierając jego ciała albo podtrzymać przy życiu pacjenta z wyciągniętym sercem nawet przez kilka dni. Mimo to Meryl uważa się za przegraną. Zawiodła ją rzeczywistość, w której ani świat, ani ludzie nie spełnili jej oczekiwań. Nie ma już marzeń i wyzbyła się złudzeń, a w żadnej pracy nie zagrzewa miejsca na długo. Kipiąca w niej gorycz znajduje ujście po ostatniej utracie pracy i wkroczeniu w świat przestępczy. Meryl wplątuje się w handel organami. Robota jak robota, tylko pacjenci mniej szablonowi. Wszystko to pod jadowitym okiem niespełna rozumu szefa, Pana Organka, który wypowiedział wojnę złu większemu od samego siebie. Ciemnymi uliczkami Harenhall co noc przemyka potwór. Nie ma twarzy ani imienia, ale z daleka przysiągłbyś, że to Organek. Wplątana w pajęczynę intryg socjopatycznego pracodawcy, Meryl Hall musi przewartościować swój kręgosłup moralny i stawić czoła grozie, która nocami włóczy się po Harenhall. W ciemnych zaułkach miasta trudno odróżnić dobro od zła i łatwo zgubić swoje człowieczeństwo. Jeszcze trudniej wybrać między tym, co wygodne, a tym, co należy. Decyzje dużo łatwiej podjąć, gdy cień się rozprasza i świat staje w świetle, lecz to już dawno opuściło Harenhall.

Druga miłość

Małgorzata Rosowska

Walentyna Dobrawska, ceniony lekarz pediatra, prowadzi spokojne, ułożone życie. Mąż, piękny dom, stanowisko w klinice. Nieoczekiwanie spada na nią wiadomość, która całkowicie wywraca ten porządek. Kobieta w ciężkich chwilach może liczyć na swoją przyjaciółkę Iwonę. Z czasem grono życzliwych osób powiększa się, a Walentyna odzyskuje życiową równowagę. Znajduje też miłość… tę drugą…   To opowieść o pięknej przyjaźni, rodzącym się uczuciu i trudnej sztuce wybaczania. A to wszystko z kryminalnym wątkiem w tle.

Nie śmieci. Wyrzucasz do kosza i co dalej?

Julia Wizowska

Jak marnować mniej jedzenia? Na co zwracać uwagę, kupując ubrania, by miały one długie życie? Czy wszystkie produkty reklamowane jako "bio" i "eko" rzeczywiście są przyjazne dla środowiska? Od czego zacząć ograniczanie odpadów na co dzień? Dokąd śmieci trafiają po wyrzuceniu i co się z nimi dalej dzieje? Przez dwa lata autorka "Nie śmieci" jeździła po Polsce i przyglądała się temu, co dalej dzieje się z zawartością naszych domowych koszy. Odwiedzała sortownie, instalacje przetwarzania odpadów i recyklingu. Była w kompostowni, dokąd trafiają kuchenne resztki. W zakładzie, odzyskującym używane ubrania z kontenerów. W papierni, która przetwarza kartony po mleku i soku. W spalarni, gdzie jedyne, czym mogą przysłużyć się wyrzucone przedmioty, jest ich energia. Na czynnym składowisku, gdzie odpady przed śmiercią wydają jeszcze ostatnie tchnienie. Rozmawiała z ekspertami i osobami, od lat zajmującymi się tym, co dla innych stanowi temat tabu. Wiele zobaczyła, sporo się dowiedziała. Z przyjemnością dzieli tym z Tobą na stronach tej publikacji. Przedstawia też ludzi, którzy na różne sposoby przerabiają, odzyskują, ratują przedmioty i żywność. Opowiadają o swojej pracy i zarażają pasją. Poza opowieściami reportażowymi znajdziesz tu porady, jak marnować mniej jedzenia, gdzie przekazać niebezpieczne przedmioty i substancje, które mamy w swoich domach oraz jak dbać o ubrania, by posłużyły one dłużej. Dowiesz się, jakie proste i tanie rozwiązania autorka stosuje na co dzień, aby ograniczyć ilość wyrzucanych rzeczy. I w końcu odkryjesz pomysł co do rozmieszczenia w domu pięciu koszy do segregacji - aby odpady miały szansę zostać surowcami, nie śmieciami. "Nie śmieci. Wyrzucasz do kosza - i co dalej?" jest książką pełną kompleksowej wiedzy na temat odpadów: ich ograniczania, zasad segregacji i późniejszego losu w różnego rodzaju instalacjach. Jej pierwsze wydanie ukazało się w 2019 roku i w ciągu kilku miesięcy zostało wyprzedane. Ale jeśli słyszysz o tej książce po raz pierwszy i zastanawiasz się, co sądzą o niej ci, którzy już przeczytali, zapoznaj się z ocenami na lubimyczytac.pl albo z recenzjami wysłanymi bezpośrednio do autorki. Historia powstania książki: https://www.nanowosmieci.pl/ksiazka-nie-smieci/ Opinie czytelników o książce: "Łatwiej poprawnie segregować, gdy wiemy, jak działa system i dlaczego działa tak, a nie inaczej oraz gdy wiemy, co i jak jest przetwarzane. Wiedza ta pozwala nam też na świadomy wybór już na etapie kupowania w sklepie produktów w opakowaniach, dających się przetworzyć, a odrzucania tych kłopotliwych. Niech to będzie sygnał dla producentów, by zmienić swą politykę opakowaniową. Dostajemy też rady jak mniej "produkować" śmieci. Rozsądne zero waste pomaga znacznie zredukować niepotrzebne odpady, a uprecycling znajduje zastosowanie dla tych śmieci, które do nas zawitają" Monika Jezierska z bloga Zainspirowana Czytaniem. "Bardzo interesująca książka, pełna faktów, ciekawostek. Mnie zainspirowała do przyjrzenia się ubraniom w mojej szafie, zaskoczyła informacjami o tetrapakach, uświadomiła parę spraw, ale najbardziej zdumiewające było dla mnie podejście pani Julii do tematu samej pracy nad tą publikacją. Autorka rzetelnie i ekologicznie rozprawiła się z tematem. Polecam!" Almaree, LubimyCzytac.pl "Książki nie czytałoby się tak dobrze, gdyby nie dynamiczna narracja i bogaty język. Julia Wizowska fotografuje słowem, nie ocenia, a opisuje. Gdy opowiada o osobistych praktykach, przygodach, przeżyciach i myślach, nie krytykuje innych i nie szuka ich intencji" Dorota Czopyk z bloga EkoEksperymenty Więcej opinii: https://www.nanowosmieci.pl/opinie-czytelnikow-nie-smieci/