Z papierów po nieboszczyku czwartym

Klemens Junosza

Klemens Junosza, właściwie: Klemens Szaniawski (1849-1898) powieściopisarz, nowelista i felietonista polski. Szaniawski celował przede wszystkim w małych formach prozatorskich: noweli, opowiadaniu, obrazku, szkicu. W swoich utworach chętnie portretował środowiska chłopskie, drobnoszlacheckie, ale także mieszczan i Żydów warszawskich. Niniejsza publikacja zawiera utwór Z papierów po nieboszczyku czwartym, składający się z rozdziałów: Rozdział pierwszy: o tym, skąd się wzięły papiery i kto był nieboszczyk czwarty? Rozdział drugi: zawierający w sobie cząstkę autobiografii nieboszczyka czwartego i będący zarazem wstępem do dalszego ciągu. Rozdział trzeci, z którego widać, że w braku rady poważnej, przyda się i rada pustaków. Rozdział czwarty, w którym wspomniany jest poważny myśliciel, b. p. Tobiasz Tupet i opisana przygoda, jaka się rzadko filologowi trafić może. Rozdział piąty, o tym, jak uczennica przywitała swego mistrza i jak mistrz tłumaczył uczennicy, że, ani supinum nie jest burnusem, ani gerundium rotundą. Rozdział szósty, w którym autor ma trudne zadanie, z powodu niedostatecznej biegłości w przedmiocie; w tym również rozdziale występuje Tobiasz Tupet. Rozdział siódmy, mający tę wyższość nad szóstym, że jest bliższy końca. Rozdział ósmy: Jak dziewica w bieli zdruzgotała serce filologa i jak się rozwiązała zagadka b, p. Tobiasza Tupeta. Rozdział ostatni, będący zakończeniem historii nieboszczyka czwartego.

Adama Polanowskiego Dworzanina Króla JMci Jana III notatki

Józef Ignacy Kraszewski

Powieść społeczno-obyczajowa najpłodniejszego z polskich pisarzy. Chociaż książka opowiada o czasach dawno już minionych to ani ludzie, ani ich problemy bynajmniej się nie zmieniły, dlatego naprawdę warto ją przeczytać. Tym bardziej że napisana jest pięknym językiem, którego coraz bardziej w dzisiejszej dobie nam brak. Oto fragment powieści: „Z młodszych moich lat – nie ma co pisać, bo ludzie są jako trawa. Gdy się z ziemi wytyka, wszyscy jednakowi, trudno poznać czy to z tego będzie łopuch, czy sałata. Pamiętam tylko, że mi dla zbytniej swawoli matka i ojciec prorokowali, iż się szubienicy dorobię, lecz, dzięki Bogu nie sprawdziło się, choć prawda, żem dokazywał srodze i kipiało we mnie, a spokojnie na miejscu wysiedzieć nie było sposobu. Rodzeństwa nas było troje, starszy brat Michał, powolny i nad wiek stateczny, młodsza siostra Julusia, a ja pośrodku. Matka nasza najukochańsza, świeć panie jej duszy, nie bardzo była dla mnie surowa, i mawiała (choć nie w mojej obecności), że młodość ma prawa swoje, i najlepsze piwo, gdy zrazu szumi – więc przez palce patrzyła na wybryki i folgowała, gdy ojciec dyscypliną i rózgami groził. Swawola też owa ograniczała się na znęcaniu nad ptactwem, do którego z łuku się strzelało, na rybołówstwie, na dojeżdżaniu koni, od których nie jednegom guza dostał i sińców napytał.

Horror utajonej świątyni

Andrzej Juliusz Sarwa

Opowiadanie z dreszczykiem, którego akcja rozgrywa się tuż przed zdobyciem Sandomierza przez wojska Księstwa Warszawskiego w roku 1809 i odzyskania go z rąk Austriaków. Dwóch młodych chłopców ucieka z domu aby dostać się obozu wojsk polskich, ale nieszczęśliwie wpadają w łapy zbrodniczego czciciela Szatana, który uwięziwszy ich w podziemiach swojego domu znajdującego się na przedmieściach Sandomierza ma wobec nich pewien plan...

Tajemnice życia i śmierci

Stanisław Antoni Wotowski

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu. REPRINT. Wszyscy błądzimy w ciemnościach. I do tej pory nierozwiązanymi pozostały zagadki najbardziej ludzkość dręczące mianowicie zagadnienie istoty życia ludzkiego oraz tego, co z człowiekiem po śmierci się staje. Rozwiązania tych zagadnień, tajemnic życia i śmierci niejednokrotnie usiłowano dokonać. Cała wiedza tajemna szła w kierunku zbadania czym istotnie jest nasz żywot doczesny, czy tajniki takie jak starość i śmierć są koniecznością, na którą rady nie ma, czy też istnieją skryte jakieś dotychczas środki, dzięki którym człowiek mógłby się stać władcą tego, co zwiemy prawami natury. Autor opisuje w książce próby i badania tego najżywotniejszego zagadnienia poprzez wieki. Bardzo interesująca lektura. Książka napisana w przystępny sposób.

Julian Apostata

Kazimierz Morawski

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. ulian, zwany Apostatą, dzielił za życia ludzkość na dwa przeciwne obozy, które zwalczały się z największą namiętnością, popierały i sławiły jego zamiary lub opierały się im stanowczo, staczały ze sobą zapasy o jego sławę i niesławę. Z jednej strony stał obóz chrześcijański, upatrujący w nim wroga, który bieg i rozwój prawdy i historii gwałtownie chciał cofnąć i powstrzymać z drugiej strony stali poganie i neopoganie, którzy umiłowali piękność bogów Grecji i tęsknili za bogami Hellady. A jak było naprawdę? Kim był i jakim był ów cesarz, który porzucił Chrystusa na rzecz starych bóstw? Tego można się będzie dowiedzieć z lektury tej książeczki.

Obcięte uszy. The Adventure of the Cardboard Box

Arthur Conan Doyle

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Inne tytuły polskich przekładów to: Sprawa kartonowego pudełka i Obcięte uszy. W upalny letni dzień (doktor Watson opisuje, że Baker Street przypominała piekarnik) panna Susan Cushing otrzymuje paczkę kartonowe pudełko zawierające dwoje ludzkich uszu. O niesmaczny żart policja podejrzewa studentów medycyny, którym panna Cushing wynajmowała pokoje, lecz ostatnio zrezygnowała z lokatorów z uwagi na czyniony przez nich hałas. Pudełko było opakowaniem typowym dla przewozu tytoniu, wypełniała je sól morska, zawinięte zostało w papier o zapachu kawy, sznurek zawiązano na węzeł żeglarski. Uszy mają różny kształt, wyraźnie pochodzą od dwóch osób, zapewne mężczyzny i kobiety. Ucięto je mniej wprawnie niż zrobiłby to lekarz... (za Wikipedią).

Ludzie bezdomni

Stefan Żeromski

Ludzie bezdomni – powieść młodopolska autorstwa Stefana Żeromskiego, napisana w 1899 roku w Zakopanem, po raz pierwszy wydana w 1900 roku. Powieść opisuje życie i działalność społeczną młodego lekarza Tomasza Judyma oraz dzieje jego miłości do Joanny Podborskiej. (za Wikipedią).

Pieśń o rycerzu z łabędziem Poemat starofrancuski

Nieznany

Poemat średniowieczny, starofrancuski opowiadający dzieje Rycerza z łabędziem, który miał był przodkiem Gotfryd z Bouillon.