Niebezpieczna kochanka. Powieść Sensacyjna

Stanisław Antoni Wotowski

Wejdź do świata pełnego tajemnic i napięcia dzięki powieści "Niebezpieczna kochanka" autorstwa Stanisława Antoniego Wotowskiego. Historia rozpoczyna się intrygującą sceną: młody malarz, Krzesz, natrafia na posępną willę, skrytą w gęstym lasku na obrzeżach Warszawy. Choć zmierzch i listopadowy deszcz dodają miejscu mrocznego uroku, to masywne drzwi i żelazne kraty w oknach sprawiają, że budowla wydaje się jeszcze bardziej tajemnicza. Podziwiając architekturę, Krzesz słyszy stłumione wołania, dochodzące z wnętrza domu. Zaskoczony, ale i podekscytowany, decyduje się zbadać, co kryje się za tymi murami. Młody artysta, który niedawno osiedlił się w stolicy, nie boi się nieznanego. Wręcz przeciwnie - jego odwaga i pragnienie przygody popychają go do przekroczenia granic bez namysłu. Co odkryje Krzesz, gdy zdecyduje się wkroczyć do willi? "Niebezpieczna kochanka" to powieść, która wciąga od pierwszych stron, przenosząc czytelnika w świat pełen niespodziewanych zwrotów akcji, napięcia i tajemniczych wydarzeń. Idealna lektura dla miłośników sensacji i emocjonujących historii. Zanurz się w tę niezwykłą opowieść i dowiedz się, co kryje mroczna willa oraz jakie sekrety zostaną odkryte przez odważnego malarza. Poznaj dalsze losy Krzesza i jego niezwykłą przygodę, sięgając po tę porywającą książkę.

Mitologia słowiańska w zarysie

Edmund Saturnin Gregorowicz

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Fragment z wprowadzenia: Duch ludzki żyje tylko jako jednostka między duchami narodów, pokoleń i rodzin. Dlatego każdy naród ma swój właściwy sobie zastęp mitów, a nawet jeden i ten sam naród w różnych czasach posiada rozmaite mity. Bo te żadnej nie mają trwałości, jak duch, co je rodzi dlatego mitologia prawdziwa nie samym tylko trudni się opisem mitów, ale jest ich historią raczej, a jako taka jest zawiązkiem historii ducha ludzkiego rozwoju. Książka opowiada o naszych rodzimych mitach i pradawnych wierzeniach.

Królowa Wieszczek

Edmund Spenser

Poemat Spensera ma charakter alegoryczny. Bohaterem każdej księgi eposu jest rycerz uosabiający jakąś cnotę. Poszczególne księgi są skoncentrowane na cnotach świętości, wstrzemięźliwości, czystości, przyjaźni, sprawiedliwości i dworności. Bohaterem księgi pierwszej jest Rycerz Czerwonego Krzyża (Knight of the Red Cross). Na język polski przełożony został, przez Kasprowicza tylko krótki fragment księgi pierwszej eposu. Brak informacji o innych próbach przyswojenia dzieła Spensera, poza drobnymi urywkami. (za Wikipedią).

Partia winta

Anton Czechow

Wybitny pisarz rosyjski ukazuje obraz carskiej Rosji w sposób lekki, w formie zabawnych historii. Tom zawiera 27 opowiadań. Ich tytuły to: Syrena, Order, Rozmowa z psem, Czytanie, Egzamin urzędniczy, Odeszła, Babskie szczęście, Album, Gruby i cienki, Alem wpadł... Noc przed rozprawą sądową, Kochający braciszek, Gwóźdź, Jedyny środek, Partja winta, Księga zażaleń, Śmierć urzędnika, Po omacku, Bezprawie, Dwa romanse: I. Romans lekarza; II. Romans reportera, Z natury, Wróżki i wróżbici, Drobiazg, Pani marszałkowa, Fatalna wizyta, Dwóch w jednym... Wdzięczność.

Wilcze gniazdo. Na zgliszczach Zakonu

Zuzanna Morawska

Dawno to już, dawno, przy zwiedzaniu malborskiego zamku, wskazano nam stojący w obrębie jego murów budynek, nazywając go Wolfshöhle lub szkołą, w której niegdyś kształcono młodzież, zostającą pod opieką krzyżackiego zakonu. W lochach zaś zamczyska pokazywano otwory kanałów, prowadzących aż do odnogi Wisły. Tędy to nieraz uchodzili ludzie, przynosząc nie jedną biedę krzyżakom, dodał oprowadzający. Opowiadanie to nie schodziło nam z myśli w zamczysku, zamiast rzeczywistości, przesuwały nam się tylko zamierzchłe postacie. Zestawiwszy opowiadanie z wypadkami, zapisanymi na kartach historii, powołujemy owe postacie do życia, przedstawiając je czytelnikom.

Don Juan

E.T.A. Hoffmann

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i niemieckiej. Don Juan. Z dziennika podróżującego entuzjasty / Eine fabelhafte Begebenheit, die sich mit einem reisenden Enthusiasten zugetragen. W interpretacji Hoffmanna Don Juan to osobowość demoniczna, nadczłowiek powstający przeciw światu małych ludzi. Wyposażony we wszelkie przymioty ludzkiej natury, zamiast dążyć do wyższych wartości, walcząc z namiętnościami, próbuje dojść do szczęścia poprzez niebiańską rozkosz połączenia się z kobietą. Nieustannie doznający rozczarowania i stale spodziewając się, że wreszcie dosięgnie ideału szczęścia, zaczyna w końcu odczuwać coraz głębsze znużenie i pogardę dla ludzi. Jego kolejne podboje nie są już poszukiwaniem rozkoszy, ale rodzajem obelgi i wyzwania dla ludzi wiodących płaskie, mieszczańskie życie, o tyle niższe od jego horyzontów. Łamiąc szczęście kochanków odnosił tryumf nad naturą i jej Stwórcą. Pragnie przekroczyć wszelkie granice i runąć w przepaść. (za Wikipedią).

Dama w złotym brokacie

Gaston Leroux

Gaston Leroux (1868-1927) francuski pisarz i reporter, klasyk fantastyki grozy. Autor przede wszystkim powieści detektywistycznych. Jego pozycja w literaturze francuskiej XIX wieku porównywana bywa do Edgara Allana Poego i Arthura Conana Doyle'a. Najsłynniejszą powieścią Lerouxa jest Upiór w operze. "Dama w brokacie" to kolejna "powieść z dreszczykiem" tego genialnego pisarza. Napisana barwnym językiem, trzyma w napięciu do ostatniego zdania.

Państwo duchów

Jan Domaszewicz

Przenieśmy się myślą w tę niezmierną krainę, którą zowiemy państwem duchów; na próżno usiłują zbadać dwa miejsca, czyli raczej dwa różne położenia, które są udziałem dusz: wieczność na zawsze pozostanie niezgłębioną przepaścią. Jakim jest to mieszkanie, z którego się nigdy nie powraca, o którym nie można wyrobić sobie prawdziwego wyobrażenia, i jakie pomimo całego naszego oświecenia i naszych nadziei zupełnie nie takie się nam okaże, jak je sobie wyobrażamy? Wiadomo, że dusza, odłączywszy się od śmiertelnego ciała, przechodzi do przybytku nieśmiertelnego świata; wiadomo, że wyobrażenia ziemskie znikają, że duch czynny i przenikliwy zajmuje się jedynie Istotą nad istotami. Lecz w jaki sposób ta przemiana się uskutecznia? Ludzie zmysłowi nie mogą sobie wyobrazić, żeby dusze jako czyste duchy mogły jedne z drugimi dzielić się swymi myślami bez pomocy języka i uszu. Jednakże prawdziwa metafizyka uczy nas, że przez wzajemną znajomość wyobrażeń można komunikować się myślą. Niepodobna sobie wyobrazić, jak niesłychanie czynność i wzniosłość duszy, zaraz po opuszczeniu ciała, wzmaga się: ona nie myśli już za pośrednictwem zmysłów, lecz myśli sama przez się. Więcej dowiemy się po przeczytaniu tej książeczki...