Jak zatrzymać czas

Matt Haig

Rozgrywająca się na przestrzeni wieków opowieść o mężczyźnie zagubionym w czasie, kobiecie, która jest w stanie go uratować i o tym, co to naprawdę znaczy być człowiekiem Tom Hazard posiada niebezpieczny sekret. Choć wygląda na przeciętnego 41-latka, cierpi na rzadką przypadłość, wskutek której żyje już całe stulecia. Tom przeżył kawał historii występując z Szekspirem, eksplorując odległe morza z kapitanem Cookiem i pijąc koktajle z Fitzgeraldem. Teraz pragnie już tylko zwyczajnego życia. Tom wraca do Londynu, swojego dawnego domu, aby zostać nauczycielem historii w liceum. Niespodziewanie urzekająca nauczycielka francuskiego z tej samej szkoły zdaje się być nim zafascynowana. Ale Stowarzyszenie Albatrosów, sekretna grupa, która chroni ludzi takich jak Tom, ma jedną zasadę: nigdy się nie zakochuj. Bolesne wspomnienia z przeszłości i nieobliczalne zachowanie czujnego przywódcy Stowarzyszenia zagrażają wykolejeniem się nowego życia. Tom jednak czuje, że to na co nie może sobie pozwolić, jest zarazem tym, co może go ocalić. Będzie musiał raz na zawsze zdecydować, czy utknie w przeszłości, czy wreszcie zacznie żyć teraźniejszością. Jak zatrzymać czas to głęboko ludzka, szalenie oryginalna powieść o utracie, nieuchronności zmian oraz o tym, jak odnaleźć szczęście. JEDNA Z NAJPOPULARNIEJSZYCH KSIĄŻEK OSTATNICH MIESIĘCY W WIELKIEJ BRYTANII

Pionierki Internetu

Claire L. Evans

O kobietach, bez których nie byłoby Internetu Najnowsza historia pełna jest opowieści o mężczyznach wizjonerach pracujących w garażu nad wynalazkami, które zmieniły oblicze świata. Rzadko jednak pamięta się o kobietach wizjonerkach, które od zawsze były pionierkami w dziedzinie nowych technologii: od wiktoriańskiej arystokratki Ady Lovelace, autorki pierwszego programu komputerowego, do zainspirowanych cyberpunkiem programistek webowych w latach 90. XX wieku. Claire L. Evans w pasjonujący sposób opowiada o kobietach, dzięki którym możemy dziś korzystać z Internetu, przywracając należne im miejsce w historii. Poznajemy między innymi Grace Hopper, bezkompromisową matematyczkę, która po drugiej wojnie światowej zdemokratyzowała programowanie, wprowadzając język programowania niezależny od architektury komputera, Stacy Horn, która w latach 80. ze swojego mieszkania w Nowym Jorku zarządzała pierwszą na świecie siecią społecznościową, czy Elizabeth „Jake” Feinler, która sprawiła, że Internet stał się czymś więcej niż zbiorem adresów IP. Napisana z ogromnym poczuciem humoru książka Evans nie tylko odkrywa przed nami nieznane dotąd kobiece oblicze historii Internetu, lecz także przedstawia swoje bohaterki jako wzór kompetentnych, nieustępliwych i niezależnych kobiet na miarę XXI wieku. Pionierki Internetu to pean na cześć kobiet, które skonstruowały płytę główną i inne niezbędne części komputera… To zbiór wciągających esejów o  życiu mało znanych matematyczek, wynalazczyń i cyberaktywistek. Evans to wnikliwa i inteligentna obserwatorka rzeczywistości… Jej książka to przewodnik po cyberprzestrzeni, napisany z kobiecej perspektywy, bardzo potrzebnej w dzisiejszych czasach. „New York Times” Zbiór porywających opowieści o kobietach, które przyczyniły się do powstania przemysłu cyfrowego. „Wall Street Journal” W swojej inspirującej książce Claire Evans dokumentuje nieoceniony wkład wielu kobiet w powstanie Internetu. „Scientific American” Nowa historia komputerów z kobiecej perspektywy. „Wired” Claire L. Evans współpracuje z takimi tytułami jak „Vice”, „The Guardian”, „Wired” i „Aeon”, jest także założycielką i redaktorką „Terraform” – należącego do „Vice” działu poświęconego science fiction. Była redaktorką witryny technologicznej „Vice Motherboard”, współpracowała z „Grantland” i pisała dla „National Geographic” bloga Universe poświęconego kulturze popularnej i nauce. Śpiewa w popowej grupie Yacht i mieszka w Los Angeles.

Schodów się nie pali

Wojciech Tochman

Jedenaście opowieści o pogmatwanych ludzkich losach, miłości i poświęceniu Schodów się nie pali to przejmujące historie z Polski końca lat 90. XX wieku, książka nominowana do Nagrody Literackiej NIKE 2001. Wojciech Tochman z właściwą sobie wnikliwością i wrażliwością na ludzką krzywdę opowiada m.in. o Wandzie Rutkiewicz i jej matce Marii Błaszkiewicz, Marcie Kucharskiej, przyjaciółce poety Edwarda Stachury, Janinie Garyckiej, u której w kuchni przez pół wieku mieszkał i przyjmował gości Piotr Skrzynecki, o adoptowanym synu, który po trzydziestu latach spotyka swojego brata bliźniaka, o niedoszłym zakonniku, który pojechał do Asyżu i zginął w czasie trzęsienia ziemi. Reporter odkrywa najintymniejsze tajemnice swoich bohaterów i z żadnej nie czyni sensacji. Schodów się nie pali to opowieść o silnych, choć pogmatwanych więziach z bliskimi, silniejszych czasem niż rozstanie i śmierć; o ludzkiej sile destrukcji i poszukiwaniu miłości. Są w tych historiach zdumiewające tajemnice, które autor stara się odkryć i z talentem je opisuje. Wojciech Tochman to przede wszystkich wrażliwość, niepokój i pasja. Świetna proza. RYSZARD KAPUŚCIŃSKI Książkę Wojtka Tochmana czytałam z fascynacją i niedowierzaniem. Te mroczne sekrety duszy zastrzeżone były dla literatury pięknej. Okazuje się, że można o nich pisać i reportaże. HANNA KRALL Mówiąc krótko: Tochman nie pisze niepotrzebnych słów. MAŁGORZATA SZEJNERT Wojciech Tochman (ur. 1969) jeden z najważniejszych polskich reporterów i autorów literatury faktu. Jego książki, wśród nich m.in. Schodów się nie pali, Jakbyś kamień jadła, Dzisiaj narysujemy śmierć i Wściekły pies, wywołują ożywione dyskusje i niemal natychmiast wchodzą do kanonu polskiego reportażu. Dwukrotny finalista Nagrody Nike oraz Środkowoeuropejskiej Nagrody Literackiej Angelus. Laureat Premio Kapuściński przyznawanej w Rzymie oraz Pióra Nadziei wyróżnienia Amnesty International. Utwory Tochmana zdobyły uznanie za granicą i doczekały się przekładów na kilkanaście języków. Jego najnowsza książka Pianie kogutów, płacz psów ukazała się w lutym 2019 roku nakładem Wydawnictwa Literackiego.

Książka moich rozczarowań

Stanisław Cat-Mackiewicz

Rozczarowania polegają na tym, że to, co kiedyś było bliskie i miłe, staje się dalekie i brzydkie. Inteligentne oczy wypatrzyły, życzliwe mi ręce wybrały kilkadziesiąt moich artykułów, rozsypanych wśród lat wieczornej pisaniny "wstępniaków" i spróbowały stworzyć z nich książkę. Uśmiecham się sceptycznie do tej entrepryzy. Książka ta będzie przypominać muzealne oddziały wykopalisk antycznej rzeźby, których pełno jest we Włoszech, a które na turystach z Ameryki robią wrażenie graciarni bądź śmieciarni. Twarze bez nosów, nosy bez twarzy, ułamki czegoś, szczątka czego innego. Marmurowe okruchy, marmury, z których nie sposób skleić całości chociażby w myśli i fantazji. Myśl ludzka. Czasem jest swobodna i wolna, jak jaskółka szybująca w locie, a czasem wygląda jak gniazdo robaków, podnoszących w boleściach swoje tułowie ku górze, mające zady czymś sklejone i zmiętoszone w jedną miazgę, która je trzyma na ziemi. Takie są te biedne kalekie ułamki, szczątki mojej myśli mocarstwowej, mojej tęsknoty do Wielkości Polski i jej majestatyczności, o czym myślałem, jako o idei jedynej, mogącej ustąpić w pustkę ideową, jaką nam dało spełnienie tego, czym przed tym żyły pokolenia. Dlatego: "Książka moich rozczarowań". Nie umiałem dotychczas stworzyć w Polsce ruchu mocarstwowego, silnego, który by młodzieży polskiej dał ideały inne niż nacjonalistyczne, tak niezgodne z interesami państwa, które ma 40 procent mniejszości narodowych i które, gdyby się terytorialnie rozszerzało, jeszcze by powiększyło tę liczbę. Nie umiałem zapalić do idei wielkiej, mocarstwowej, królewskiej Polski. Ktoś, kto wybierał moje artykuły do książki, szukał nie twórcy ideologii, lecz człowieka, i dlatego powybierał rzeczy, które pisałem przeważnie w chwilach odpoczynku, słabości i depresji. Dlatego w tej książce, w której wypowiadam ułamki mojej myśli, tak dużo jest atmosfery rozczarowania. Stanisław Cat-Mackiewicz

Jak zostałem pisarzem (próba autobiografii intelektualnej)

Andrzej Stasiuk

Kolejne wydanie kultowej autobiografii jednego z najważniejszych polskich prozaików. Jestem pewien, że to wszystko mogło wydarzyć się na przykład w Pradze. To w końcu z Pragi w 1977-mym albo 78-mym przyjechał Honza ze swoimi przyjaciółmi. Przyjechali dwiema zardzewiałymi zabytkowymi skodami. Byli obdarci, długowłosi i poobwieszani ozdobami własnego pomysłu. Wyglądali bardziej ortodoksyjnie niż my. Ale my, hipisi warszawscy, posiadaliśmy wtedy dość unikatową w skali środkowoeuropejskiej umiejętność wytwarzania eliksirów zmieniających świadomość. Honza i jego przyjaciele przybyli zgłębić tę tajemną wiedzę. Chętnie się nią dzieliliśmy. Do tej pory nie daje mi spokoju pytanie: Jakim sposobem te rdzewiejące wraki wymalowane w pacyfy i kwiaty pokonały wówczas nieco totalitarną międzypaństwową granicę. To musiał być cud. Ale cuda wówczas się zdarzały. Bez cudów życie w tamtych czasach było dość trudne, a może nawet niemożliwe. Tak, o trudach życia w tamtych czasach opowiada ta książeczka. Andrzej Stasiuk

Szeptane opowieści

Anna Dutkiewicz

 Magda, miłośniczka rękodzieła, prowadzi nietypowy sklep. Razem z Piotrem, swoim pracownikiem, jeździ po kraju, wyszukując interesujących artystów. Tak poznaje niezwykłych ludzi, ich kłopoty i troski. Stara się pomóc każdemu, ale sama nie do końca wie, jak wprowadzić ład w swoim życiu. Z Piotrem łączy ją coś więcej, ale Magda wciąż tkwi w nieudanym związku z Grzegorzem. Unikanie sytuacji konfliktowych, jej największa bolączka, stanie się przyczyną większości jej problemów. Wskutek nieporozumienia znajdzie się w niemałych tarapatach. Czy zaufała właściwemu mężczyźnie? Jak przetrwa najtrudniejsze chwile w swoim życiu? Szeptane Opowieści tchną pogodą ducha i wiarą w lepsze jutro. Dodatkowym walorem książki są przepisy na potrawy, którymi raczą się jej bohaterowie. Dzięki nim może i Ty zaczniesz snuć swoje szeptane opowieści. Kiedy dopadnie nas kryzys, ta książka ukoi, pomoże odnaleźć nadzieję, a przede wszystkim oczaruje dobrym klimatem, atmosferą pełną ciepła i życzliwości. Bardzo, bardzo polecam. Wzruszająca lektura. Idealna na długie wieczory! Katarzyna Mastelarczyk, kasiek-mysli.blogspot.com

Komunikacja w gospodarce XX wieku. Coaching. Transport.Bezpieczeństwo (red.)Waldemar Jagodziński, Marcin Król, Anna Nurzyńska

Waldemar Jagodziński, Marcin Król, Anna Nurzyńska

ROZDZIAł I. COACHING INTERKULTUROWY JAKO NARZĘDZIE WSPIERAJĄCE ROZWÓJ KOMPETENCJI PRACOWNICZYCH NIEZBĘDNYCH W OTOCZENIU MIĘDZYNARODOWYM Słowem redaktora naukowego dr Waldemara Jagodzińskiego Jednym z najbardziej istotnych momentów w rozwoju nowoczesnej nauki było dostrzeżenie kultury. Powiada się niekiedy, że ostatnią rzeczą, jaką odkryje istota zamieszkująca morskie głębiny, będzie prawdopodobnie woda” [Linton 2000, s. 151] XXI wiek to okres postępującej globalizacji, której jednym ze skutków jest ułatwienie nawiązywania kontaktów biznesowych na płaszczyźnie międzynarodowej. Choć procesy globalizacyjne dotyczą różnych sfer (m. in. ekonomicznej, społecznej), w każdej z nich charakteryzują się inną intensywnością. Bez względu na ich charakter „nie ulega jednak wątpliwości, że nie mamy obecnie do czynienia z ‘globalną kulturą’ (…)”, w związku z czym „potrzebne są kompetencje umożliwiające radzenie sobie z różnorodnością” [Glinka/Jelonek 2010, s 11]. Nierzadko gafa bądź niezamierzona zniewaga kontrahenta wynikająca z braku wiedzy na temat jego przekonań czy wyznawanych przez niego wartości ukształtowanych przez kulturę mogą zniechęcić partnera biznesowego do podjęcia współpracy, natomiast powód zmiany decyzji ze względu na brak kompetencji kulturowej pozostanie dla drugiej strony zagadką. Także potknięcia językowe mogą przyczynić się do poniesienia porażki na rynkach zagranicznych. Jednym z narzędzi mających na celu ułatwienie nawiązywania kontaktów na arenie międzynarodowej, jak również ich pielęgnacji i rozwoju, jest coaching interkulturowy1, który w przeciwieństwie do tradycyjnego coachingu uwzględnia narodowościowe różnice kulturowe, a więc wykracza zdecydowanie poza ramy norm kulturowych funkcjonujących w określonym czasie w określonym narodzie. Warunkiem koniecznym, lecz niewystarczającym, owocnej pracy w przedsiębiorstwie funkcjonującym w środowisku międzynarodowym jest znajomość języka obcego, będącego językiem ojczystym naszych zagranicznych współpracowników. Jest to warunek konieczny, gdyż w zależności od stopnia opanowania języka obcego gwarantuje mniej lub bardziej swobodną komunikację, a także umożliwia dostęp do zasobów kultury. Jednakże jest to warunek niewystarczający, gdyż zrozumienie przedstawicieli innych kultur wymaga wyrobionej świadomości występowania różnic kulturowych. W literaturze przedmiotu synonimicznie używane są pojęcia: „coaching interkulturowy”, „coaching międzykulturowy” [Hillesland 2009, s. 123-143] oraz „coaching w kontekście międzynarodowym” [Karboul 2009, 27-31]. Dopiero poznanie innej kultury opierającej się na odmiennych od naszych zestawach reguł i znaczeń oraz zaakceptowanie jej różnorodności przejawiające się w traktowaniu innej kultury na równi z własną świadczy o gotowości do pracy w środowisku międzynarodowym, przejawiającej się w efektywnej komunikacji [por. Byram i in. 1994, s. 4; Kramsch 1993, s. 1; Straub 1999, s. s. 1; Straub 1999, s. 5]. Celem rozważań podjętych w niniejszym opracowaniu jest nakreślenie ram teoretycznych coachingu interkulturowego, próba przedstawienia jego definicji oraz określenie potencjalnych obszarów zainteresowania wraz z propozycją narzędzi, które mogą być wykorzystane w procesie coachingu interkulturowego. Aby zrealizować tak postawiony cel, zostały przeprowadzone studia literaturowe w zakresie zarządzania międzykulturowego, psychologii oraz coachingu, obejmujące dorobek teoretyczny oraz wyniki badań. W pierwszej części pracy zostaną przedstawione podstawowe zagadnienia związane z kulturą oraz wybrane modele kultury. Część druga przybliża istotę coachingu interkulturowego. Omówione zostaje pojęcie „kompetencja językowa”, a następnie przedstawiona zostaje typologia coachingu interkulturowego. W trzeciej części przedstawione zostały ramy teoretyczne coachingu interkulturowego, zaś w czwartej omówiono wybrane narzędzia, które mogą zostać wykorzystane w procesie coachingu interkulturowego. ROZDZIAŁ II SYSTEM KOMUNIKACJI MIEJSKIEJ W WYBRANYCH MIASTACH AGLOMERACJI ŚLĄSKIEJ NA PRZYKŁADZIE KOMUNIKACYJNEGO ZWIĄZKU KOMUNALNEGO GÓRNOŚLĄSKIEGO OKRĘGU PRZEMYSŁOWEGO Słowem redaktora naukowego mgra Marcina Króla Aby minimalizować niepożądane skutki w kongestii należy podjąć radykalne działania, które często są powiązane z zarządzaniem na różnych poziomach. Nowoczesne miasta borykają się z problemami rozbudowy drogowej infrastruktury. Nie wystarczają już metody tradycyjne, a w ich miejsce muszą być wdrażane kompleksowe oraz systemowe podejścia, które są wspierane przez różne strategie zarządzania kongestią. Najbardziej efektywne wyniki uzyskuje się poprzez stosowanie właściwych uzgodnień. Działy planowania, projektowania oraz operatorzy ruchu stale ze sobą współpracując mogą dać najlepsze wyniki. Porównując miasta Europy Zachodniej wykorzystanie publicznego transportu w Polsce jest zdecydowanie wyższe. Od lat 90 - tych ubiegłego wieku utrzymuje się na podobnym poziomie a stopień motoryzacji nie miał w metropoliach dużego wpływu na metodę przemieszczania się. Niemniej jednak gminy nie robią badań okresowych, które wskazałyby potrzeby komunikacyjne. Bez takich badań decyzje rozwojowe są bardzo ryzykowne i nie dają 100 procentowej pewności, czy aby na pewno sprawdzą się w praktyce. Rozbudowana sieć powiązań pomiędzy liniami a przystankami w miastach polskich daje duży plus podczas przewozu osób. W porównaniu do Europy zachodniej komunikacja miejska w Polsce przedstawia się bardzo dobrze. Dużym minusem jest pominięcie ustalania infrastruktury autobusowej i tramwajowej pasów ruchu dla pojazdów uprzywilejowanych. Powiązania przestrzenne nie zawsze są skoordynowane. Zarządy drogowe nie chcą wydzielać pasów ruchu dla autobusów albo tramwajów, ponieważ tworząc je musieliby zmniejszyć jezdnie a opinia publiczna taką decyzję od razu by skrytykowała. Niestety w praktyce pojazdy transportu miejskiego muszą czekać na tych samych pasach ruchu co samochody osobowe. Dobrym wyjściem w tej sytuacji jest segregacja przestrzenna. Jednakże na te zadania nie przeznacza się dużych środków, nie stosuje się wzbudzanej sygnalizacji przez tramwaj, bądź autobus. Jeżeli samorząd zdecydował się już na wdrożenie takiego systemu, to i tak nie został on nieustawiony pod komunikację miejską a pod resztę pojazdów użytkowych. Ceny biletów na terenie Polski są różne. Większość samorządów preferuje stosowanie biletu jednorazowego, który jest ważny tylko w pojeździe gdzie bilet został skasowany. Niektóre z miast zmieniły system, który umożliwia przesiadki, zaś progi taryfowe wydzielają strefy. Pozytywnym udogodnieniem są bilety dobowe oraz kilkudniowe, które są droższe w eksploatacji. Jeżeli podróżujący planuje korzystać z komunikacji miejskiej więcej niż raz dziennie to wówczas bilet na pewno mu się zwróci. Niestety system taryfowy często utrudnia przesiadanie się pasażerom. Na samym obszarze KZK GOP jest bardzo dużo stref i często by przejechać z jednej gminy do innej nie wystarczy tylko jeden bilet. Jeżeli na terenie związku jeżdżą pojazdy międzygminne to wtenczas należy skasować bilet od razu po przesiadce u innego przewoźnika. Ze względu na fakt, iż nie ma określonych przepisów, to przewoźnicy dosyć często nie potrafią się porozumieć co do ceny oraz płatności za korzystanie z usług. Transport publiczny stopniowo jest wycofywany z centralnych obszarów, w których to piesi mają pierwszeństwo bądź tam, gdzie występują obszary zabytkowe. Społeczeństwo często postrzega infrastrukturę transportu publicznego jako zakłócającą przestrzeń. Miasta nie chcą przystosowywać się do polepszenia warunków drożności dróg, a wąskie ulice są stale korkowane. Z reguły trasy skumulowane nie występują koło ważniejszych punktów. Działa się w myśl: jeżeli pasażer musi jechać, to i tak może sobie dojść. ROZDZIAŁ III. BEZPIECZEŃSTWO OBSŁUGI KLIENTÓW E-URZĘDU. ANALIZA POTRZEB I PROPOZYCJA ROZWIĄZAŃ NA WYBRANYCH PRZYKŁADACH Słowem redaktora naukowego mgr Anny Nurzyńskiej Budowanie społeczeństwa informacyjnego i gospodarki opartej o wiedze wymusza rozwój systemów informatycznych i teleinformatycznych nie tylko w przedsiębiorstwach, ale także w urzędach administracji państwowej. Narzędziem dynamicznego rozwoju informatyzacji administracyjnej są programy typu eEurope, ePoIska. eGovernament. Programy te zainicjowane są przez Unię Europejską oraz parlamenty poszczególnych państw wspólnoty. W ramach tych programów powstaje koncepcja tak zwanego eUrzędu. w którym obywatel będzie mógł być obsłużony za pośrednictwem nowoczesnego medium transmisji, jakim jest Internet. We współczesnych czasach coraz wyraźniej nakreśla się konieczność, że urząd musi wymieniać informacje z przedsiębiorcami jak i obywatelami na wspólnej platformie. Działania przygotowawcze do realizacji takiej wymiany informacji wymuszają na urzędzie coraz większej otwartości na obywateli. Potrzeba przetworzenia informacji wprowadzonej przez obywatela, za pośrednictwem portalu internetowego, przekłada się bezpośrednio na konieczność połączenia modułów przyjmujących dane od obywatela z siecią wewnętrzną danego urzędu administracji państwowej. Można przewidzieć, że wydzielona dotychczas sieć wewnętrzna danego urzędu i internetowa będą z czasem migrować do stworzenia wspólnej infrastruktury. Sytuacja taka niesie ze sobą niewątpliwe zalety, ale również stwarza wyraźne ryzyko dla poufnych danych, które w Polsce podgalają ochronie prawnej. Warto przyjrzeć się kilku aspektom, które będą determinowały przyszłe działania w kontekście spełnienia wymagań gwarantujących bezpieczeństwo klientów korzystających z obsługi za pośrednictwem Internetu. W ramach programu ePolska informatyzacją objęte zostanie szereg urzędów administracji państwowej oferujących szeroki wachlarz usług, będą to m.in.: pośrednictwo pracy, obsługa praw jazdy, obsługa paszportów, rejestracja pojazdów, biblioteki, głosowanie poprzez portal, badania opinii publicznej, deklaracje podatkowe, rejestracja działalności gospodarczej, zamówienia publiczne, deklaracje celne, itd. W początkowym okresie działania w/w systemów dużym zagrożeniem dla ich funkcjonowania może okazać się fakt bardzo małego zainteresowania ze strony obywateli. Przyczyną takiego stanu rzeczy może być obawa co do bezpieczeństwa przeprowadzania tego typu operacji za pośrednictwem Internetu. W związku z zaistniałą sytuacją zachodzi potrzeba zidentyfikowania potrzeb wybranego na potrzeby pracy urzędu administracji państwowej pod kątem bezpieczeństwa obsługi klientów oraz zaproponowanie rozwiązań przeciwdziałającym rozpoznanym zagrożeniom. Po przestudiowaniu literatury przedmiotu widać, że opracowanie rozwiązań gwarantujących bezpieczeństwo obsługi klientów eUrzędu będzie wymagać przeanalizowania w pierwszej kolejności modelu organizacyjnego badanego urzędy, następnie zidentyfikowania potrzeb pod kątem obsługi i bezpieczeństwa klientów, następnie wykrycia potencjalnych zagrożeń, aż po opracowanie metod przeciwdziałania im. W pracy zdecydowałem się poddać analizie elektroniczny system obsługi praw jazdy.

Kształt wody

Guillermo del.Toro, Daniel Kraus

Porywająca opowieść o kobiecie i jej samotności, o mężczyźnie i jego traumie oraz o niezwykłej istocie, która na zawsze zmienia te dwa życia. Przygotujcie się na nowe wrażenia, jakich dotąd nie wywołała żadna książka ani film! Tajny rządowy Ośrodek Badań Kosmicznych Occam w Baltimore otrzymuje do analizy niezwykły obiekt: humanoidalną istotę schwytaną w wodach Amazonii. W laboratorium toczy się gra wywiadów i sprzecznych stanowisk: jedni naukowcy chcą stworzenie uśmiercić i zbadać jego organizm, by odkryć tajemnicę odległych podróży kosmicznych, inni natomiast proponują utrzymywać go przy życiu dla dobra postępu technologicznego. Tymczasem pomiędzy istotą a opiekującą się nim w tajemnicy jedną z woźnych, która porozumiewa się ze stworem za pomocą języka migowego, nawiązuje się zaskakująco głęboka więź Na podstawie pomysłu Daniela Krausa Guillermo del Toro nakręcił film uhonorowany Złotym Lwem na festiwalu filmowym w Wenecji oraz dwoma Złotymi Globami za reżyserię i muzykę, uznany powszechnie za najlepsze dzieło tego reżysera od czasu Labiryntu fauna. "Niewyobrażalnie zachwycające i wybrzmiewające dzieło sztuki". Booklist FILM WYTWÓRNI FOX SEARCHLIGHT PICTURES JUŻ W KINACH!