W puszczy. Opowieści o sercu zwierzęcym

Julian Ejsmond

Julian Ejsmond postawił sobie zadanie podobne podobnie jak Kipling, choć inną metodą dochodzi do swych celów. Nie tworzy fantastycznych bajek, lecz tłumaczy nam znane instynkty i zwyczaje naszych zwierząt leśnych. Ale, podobnie jak Kipling, usiłuje przeniknąć tajemnice ich dusz, rozumować ich logiką, nie zaś zewnętrzną, ludzką logiką przyrodnika lub strzelca. I jak Kipling, unika w tym tomie antropomorfizacji, przypisywania zwierzętom charakterów ludzkich: lisowi zmysłu oszukaństwa, gołębiowi romantyzmu, albo osłu tak gruntownej, jak ludzka, głupoty. Przedstawia nam objawy psychiki zwierzęcej: bohaterstwo rysicy matki; zadufanie odyńca w swej mocy; poglądy niedźwiedzia na cywilizację; samczą zajadłość jeleni; dumanie żubra nad zanikiem swej rasy; złowieszczość i mściwość kruków. Ejsmond, nie naśladując bynajmniej Kiplinga, pisze tu w jego duchu jakby wyjawiał nam zwierzenia podsłuchane czy otrzymane od dzikich bestyj. Biegły wywiadowca wszedł w puszczę polską i dał nam poznać nowe jej dziwy.

Ksieni z Castro - LAbbesse de Castro

Stendhal

"Ksieni z Castro - LAbbesse de Castro. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française. Opowieść o trudnej miłości między Eleną Campireali, młodą dziewczyną ze znakomitego rodu, a synem rabusia. Oczywiście rodzina panny nie może dopuścić do takiego związku i zamyka dziewczynę w klasztorze. Narracja mimo iż udaje tłumaczenie starej XVI-wiecznej kroniki włoskiej, trzyma w napięciu. Kochankowie, mezalians, znakomite rody, bandyci, klasztory, tajemnicze lochy, pojedynki, skrwawiony sztylet wszystko to znajdzie czytelnik w tej powieści. Fragment po francusku: En Italie, un homme se distinguait par tous les genres de mérite, par les grands coups dépée comme par les découvertes dans les anciens manuscrits: voyez Pétrarque, lidole de son temps; et une femme du XVIe sicle aimait un homme savant en grec autant, et plus quelle net aimé un homme célbre par la bravoure militaire. Alors on vit des passions et non pas lhabitude de la galanterie. Voil la grande différence entre lItalie et la France, voil pourquoi lItalie a vu naître les Raphaël, les Giorgion, les Titien, les Corrége, tandis que la France produisait tous ces braves capitaines du XVIe sicle, si inconnus aujourdhui et dont chacun avait tué un si grand nombre dennemis. Je demande pardon pour ces rudes vérités. Quoi quil en soit, les vengeances atroces et nécessaires des petits tyrans italiens du moyen âge concilirent aux brigands le cur des peuples. On hassait les brigands quand ils volaient des chevaux, du blé, de largent, en un mot, tout ce qui leur était nécessaire pour vivre; mais au fond le cur des peuples était pour eux; et les filles du village préféraient tous les autres le jeune garçon qui, une fois dans la vie, avait été forcé dandar alla machia, cest--dire de fuir dans les bois et de prendre refuge auprs des brigands la suite de quelque action trop imprudente."

Silva Rerum Księdza Szymona Krzysztofowicza

Szymon Krzysztofowicz, Franciszek Salezy Potocki

Jest to Silva Rerum Księdza Szymona Krzysztofowicza, Kanonika Katedry Kamienieckiej Oficjała. Podolskiego i proboszcza mohylowskiego (1763-1808). Sylwa (łac. silva rerum dosł. las rzeczy) forma piśmiennictwa popularna wśród szlachty polskiej, wywodząca się m.in. ze zbioru Silvae rzymskiego poety Stacjusza, obejmująca niejednorodne formalnie teksty zapisywane na gorąco i wyróżniające się różnorodną tematyką. Sylwy cechuje różnorodna konstrukcja, znajdziemy w nich coś z roczników, kroniki, dziennika i pamiętnika. Służy dokumentacji, archiwizacji, zabezpieczeniu pamięci. Pisana również w celach rozrywkowych i towarzyskich. (za Wikipedią).

Dawne monety polskie Dynastii Piastów i Jagiellonów, cz. II - Monety pierwszych czterech wieków w porządek chronologiczny ułożone i opisane

REPRINT. Opracowanie Kazimierza Stronczyńskiego, XIX w. historyka, poświęcone numizmatyce średniowiecznej (reprint). Cz.1 zawiera opis wykopalisk monet piastowskiej z końca XIII w. oraz ich porównanie i wnioski. Cz. 2 opisuje, uporządkowane chronologicznie, znane w okresie prowadzenia przez autora prac badawczych, monety piastowskie czterech pierwszych wieków. Cz. 3 poświęcona jest monetom XIV, XV i XVI w. Publikacja zawiera tablice przedstawiające opisywane monety. Kompendium wiedzy niezbędne dla numizmatyków i kolekcjonerów.

Słowiańskie rzeki w Europie. Przyczynek do starożytności słowiańskich

Teofil Tomicki

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. 1. Praca niniejsza jest owocem nowej metody, którą lingwistyczno-semazjologiczną pozwolę sobie nazwać, zastosowaną po raz pierwszy przy badaniu starożytności słowiańskich. Zawiera ona poniższą treść: Pojęcie toponimiki i jej podział. Wielkie jej znaczenie dla etnografii, historii politycznej i lingwistyki. Literaturę toponomastyczną. 2. Znaczenie toponomastyki dla badań nad starożytnościami słowiańskimi. Pojęcie starożytności. Starożytności słowiańskie i ich zagadnienia. Dotychczasowe wyniki badań nad starożytnościami słowiańskimi. 3. Metoda badania imion topograficznych w ogóle. Zasady główne i zasady ogólne co do każdego rodzaju imiennictwa. Środki badania główne: lingwistyka i wiedza przyrodnicza. Środki pomocnicze: psychologia ludu na łonie przyrody i oględziny naoczne. 4. Nazwy rzeczne słowiańskie. Rzeki słowiańskie pod względem postaci zewnętrznej. Trzy gromady nazw rzecznych słowiańskich rodzimych: nazwy pełne, nazwy uproszczone i nazwy skażone. Gromada czwarta: nazwy rzeczne słowiańskie w przeróbce obcej. 5. Nazwy rzek słowiańskich pod względem wewnętrznego znaczenia. Podział na trzy gromady w ogóle. Każda z trzech gromad i poszczególne działy. Nazwy rzeczne ogólne (rodzajowe): wzięte z otoczenia rzeki, od roślin, ze świata zwierzęcego, od kopalin, innych rzek, zjawisk przyrody. 6 Nazwy rzeczne nadane ze względu na samo tło (ziemię): od ludzkich urządzeń i osad ludzkich. 7. Nazwy rzeczne nadane od właściwości wody lub rzeki: od barwy wody, od przejrzystości wody, pienistości wody, smaku wody, zapachu wody, ciepłoty wody, żyzności wody, ze względu na postać łożyska rzecznego, od rozmiarów rzeki, ze względu na gromadzenie i tracenie wody przez rzekę, od dźwięku rzeki, wyrażające ruchliwość rzeki, określające działanie rzek na okolice, nazwy rzek zamienne i przenośne (metaforyczne) jako osobnych istot. 8. Spis nazw rzek.

Złoty trójkąt. Le Triangle dor. The Golden Triangle

Maurice Leblanc

Książka w trzech wersjach językowych: polskiej, francuskiej i angielskiej. Złoty trójkąt dwuczęściowa powieść autorstwa Mauricea Leblanca opisująca przygody Arsnea (Arseniusza) Lupin. Podobnie jak w powieści Wyspa trzydziestu trumien nie jest on w centrum opowieści, ale jest kimś w rodzaju deus ex machina (i pojawia się dopiero w 3 rozdziale II części powieści). Głównym bohaterem powieści jest oficer armii francuskiej, weteran wojenny, kapitan Patrice (Patrycjusz) Belval, który leczy swoje rany w paryskim lazarecie. Poznaje tam mamę Coriale (mateczka Koralia) - młodą, piękną i uroczą pielęgniarkę miłosierdzia, w której się od razu płomiennie zakochuje. Akcja I części powieści zaczyna się od momentu, gdy kapitan Belval, podsłuchawszy w pewnej restauracji rozmowę, z której wynika, że Koralii grozi niebezpieczeństwo uprowadzenia, organizuje doraźnie grupę, która ratuje mateczkę z tej groźnej opresji... (za Wikipedią).

Pojęcie o Bogu w chrześcijaństwie i u filozofów

Ks. Antoni Langer

Publikacja polecana szczególnie dla katolików tradycjonalistów. Wiara i filozofia powinny na drodze poznawania Boga iść ręka w rękę, jak się to działo wieki całe, tak powinno było zostać i nadal. Lecz niestety w nowszych czasach stało się inaczej. Wielkiej liczbie myślicieli podobało się porzucić utartą przez objawioną mądrość Boga ścieżkę i spróbować, jak też daleko duch ich, światła wiary pozbawiony, dojść potrafi; a byli przekonani, że wynik tych badań musi być prawdą nieomylną. Nic więc dziwnego, że właśnie tu, gdzie o poznanie Boga idzie, między filozofią nową, nowości szukającą, a wiarą na nieodmiennych opartą posadach, przedział jest niezmierny. Występują filozofowie, którzy po dowolnie obranej drodze krocząc, nie znajdują nic oprócz materii nic poza nią, ani też nad nią dla nich Bóg jest błędem i kłamstwem. Stanęli tym samym na stanowisku, na jakim przed 2000 laty byli epikurejczycy, zostali nowymi poganami, podobni dawnym w obyczajach i nauce. A czymże to jest, jeśli nie jawnym wyznaniem ateizmu? Inni tego kierunku filozofowie posunęli się trochę dalej, nadając temu materialnemu światu nazwę Boga, albo przypisując mu własności jedynie Bogu należne, jak np. byt absolutny, bezwzględny, a to znowu niczym innym nie jest, jak tylko filozofią materialnego panteizmu.

Katechizm polemiczny czyli wykład nauk wiary chrześcijańskiej przez zwolenników Lutra, Kalwina i innych z nimi spokrewnionych zaprzeczanych lub przekształcanych

Jan Jakub Scheffmache

Jan Jakub Scheffmacher: Katechizm polemiczny czyli wykład nauk wiary chrześcijańskiej przez zwolenników Lutra, Kalwina i innych z nimi spokrewnionych zaprzeczanych lub przekształcanych, na język polski przełożył: Nestor Higin Soter Bieroński. W publikacji tej zawarta jest analiza różnic pomiędzy tradycyjną rzymskokatolicką, a protestancką nauką kościelną. Różnice owe zostały przedstawione w sposób bardzo przystępny. Mimo, iż książka napisana jest dość archaicznym językiem, niemniej jednak pozwoli przeciętnemu czytelnikowi, który nie posiada jakiejś większej wiedzy dotyczącej katolicyzmu i protestantyzmu, poznać czym one są, czym się różnią, a w czym są podobne do siebie te obydwa wyznania. Jednocześnie lektura owego katechizmu pozwoli przekonać się, jak bardzo tzw. Kościół posoborowy (po Soborze Watykańskim II), zerwał z własną katolicką nauką i tradycją, przechodząc na pozycje protestanckie, słowem jak Kościół rzymskokatolicki sprotestantyzował się.