Aberracje

Waldemar Kubas

Czy jedna i ta sama historia może się toczyć w dwóch równoległych światach? Czy jej rezultat w obydwu światach będzie taki sam, czy różny? Czy mamy wpływ na przebieg zdarzeń lub na ich skutek? Na to, gdzie jesteśmy teraz? Czy może wszystkimi prawami fizyki rządzi kosmos, Wszechświat, Bóg a jeśli ten ostatni, to który? A może świat kręci się wokół miłości: spełnionej na chwilę, niespełnionej, fizycznej, platonicznej, szalonej? Jest na tyle interesujące, że przeczytałabym wszystko jeszcze raz... tak oceniła teksty autora jedna z bohaterek opowiadań składających się na Aberracje. I rzeczowymi argumentami starała się umotywować swoją entuzjastyczną opinię. Mówiła o klarownym języku moich opowiadań, sugestywnym obrazowaniu, dobrym puentowaniu poszczególnych sytuacji i fragmentów, nieprzekraczaniu granic dobrego smaku tak w sferze obyczajowości, jak samych wartości chrześcijańskich. Nie podzielała moich obaw, iżby teksty te mogły obrażać czyjeś uczucia religijne. Odwołując się do swojej wiedzy z historii sztuki i znajomości malarstwa, pewne aspekty mojej prozy kojarzyła ze światłocieniami Valdemarkusa. Nie szczędziła także pochwał dla wierszy włączonych do jednego z dłuższych tekstów (który uznała za swoistą mikropowieść), stanowiących jego integralną część. Mówiła wreszcie o fantazji i wyobraźni, dobrze miarkowanym kwantum humoru oraz swoistym magnetyzmie opowiadań, przykuwających uwagę od początku do końca.

Znaki zapytania

Joanna Piwowarska

Znak zapytania jest jak ziarno. Kiełkuje w mózgu, w jego pofałdowanej strukturze, w cichym zakątku jego kory. Pęcznieje z każdą myślą, emocją, pomysłem i zaniepokojeniem. Z każdym lękiem. Rośnie z dnia na dzień, a za pierwszym znakiem zapytania wzrastają kolejne. Wkrótce ta metafizyczna epidemia ogarnia całe ciało i zamienia każdą jego tkankę w tętniący las znaków zapytania. Tworzy nieprzebytą dżunglę pytań szukających odpowiedzi ukrytych w biotopie rozgałęziających się tropów. Znaki zapytania określają nas samych, nasze myśli, nasze troski, nasze lęki i nasze pragnienia. Ten tomik poezji jest właśnie o tym. O autorze. O mnie. Być może również o Tobie. Wiersze te odkrywają to, czego nie chcemy ujawniać. Kierują wiązkę światła na skrzętnie ukrywane strachy w mrokach naszego wewnętrznego mikro(makro)kosmosu. Joanna Piwowarska ciałem młoda, duszą stara marzycielka ścierająca się o pumeks rzeczywistości. Napięta strzała nadwrażliwości o grocie z liter gruchocącym ściany labiryntu obojętności. Wierszokletka, poetka, introwertyczka z duszą emocjonalnego ekshibicjonisty. Matka i żona. Z przyzwyczajenia człowiek.

Barwy mojej wyobraźni

Katarzyna Kwiatkowska

Drogi Czytelniku, tomik wierszy, który właśnie otworzyłeś, zawiera wiele sprzecznych uczuć i emocji. Wiersze ułożone są chronologicznie tym sposobem możesz zdać sobie sprawę, jak myśli osoba z depresyjnymi zaburzeniami osobowości. Takie osoby nie są złe czy nieobliczalne; one po prostu potrzebują zrozumienia i życzliwości, żeby ich życie miało też jasne barwy, a nie tylko ciemne. Potraktuj ten tomik jako swego rodzaju instrukcję obsługi innego człowieka i funkcjonowania jego całego świata dookoła, ponieważ każdy ma uczucia i każdy wyraża je inaczej. Serdecznie pozdrawiam i życzę miłej lektury, Katarzyna Kwiatkowska

Kot w pustym mieszkaniu

Katarzyna Owsianko

Kot w pustym mieszkaniu to inspirowana prawdziwymi wydarzeniami historia kota, który zostaje sam w pustym mieszkaniu. Odpowiedź na pytanie, dlaczego uporczywie próbuje uciec z domu, niszczy cudze mienie, wyje po nocach, a potem przesypia całe dnie, w opinii autorki może być tylko jedna: alkohol. Opowieść zawiera w sobie sporą dawkę czarnego humoru, żartów sytuacyjnych i językowych. Kryje też drugie dno, niewątpliwie bardziej czytelne dla osób, które zetknęły się z problemem alkoholowym w rodzinie lub osobiście. Jednocześnie jest próbą wyjaśnienia tej części społeczeństwa, która AA lub DDA nie jest, że do zerwania z nałogiem nie wystarczy racjonalizacja. Pokazuje czasem niemożliwą do przebycia drogę między wiedzieć, co należy zrobić a faktycznie zrobić. Żartobliwa polemika z jednym z najpiękniejszych utworów poetyckich w polskiej literaturze.

Intelektualista

Mateusz Banach

Intelektualista to porywający thriller psychologiczny o dziewczynie, która chciałaby wieść jedynie spokojne życie jako naukowiec. Ale czy to w ogóle jest możliwe? Julita Perec dorastała w małej miejscowości pod Wrocławiem z dala od problemów dużego miasta. Dostała się do najlepszej uczelni i rozpoczęła swoje wymarzone życie. Jej pragnieniem było napisanie doktoratu. Wraz ze swoimi przyjaciółmi, Witkiem i Ignacym, robią wszystko, by temu podołać. Seria samobójstw w jej najbliższym otoczeniu sprawia, że w życiu głównej bohaterki pojawia się niepokój. Wobec braku postępu prac dwóch sierżantów policji zajmujących się śledztwem Julita wraz z przyjaciółką Hanią próbują na własną rękę dowiedzieć się, co jest tego przyczyną i kto usiłuje zdestabilizować prace koła naukowego, do którego należą. Czy Julita również będzie w niebezpieczeństwie? Mateusz Banach ukończył z powodzeniem trzy kierunki studiów: zarządzanie, finanse i rachunkowość oraz konsulting prawny i gospodarczy. Autor publikacji naukowych o tematyce ekonomii społecznej. Pierwotnie chciał zostać muzykiem, jednak wypadek zmienił jego życiową ścieżkę. Aktualnie przedsiębiorca, księgowy, prowadzi własne biuro rachunkowe. Prywatnie ojciec, miłośnik dalekich podróży i dobrej książki. Swoją pierwszą książkę napisał w wieku siedmiu lat, ale nigdy nie została wydana.

Dzień pocałunków

Paweł Antoni Baranowski

Dzieńpocałunków zawiera wiersze wybrane przez autora spośród utworów powstałych w latach 20002016, pisanych początkowo do szuflady. Stanowią one próbę cofnięcia się do estetyki i uczuciowości romantycznej, odwrotem w stosunku do aktualnego kierunku rozwoju poezji współczesnej. To chęć opisania silnych emocji bardzo prostym i zrozumiałym językiem. W opinii autora zrozumiałe dla czytelnika jest głównie to, co należy do jego osobistego doświadczenia, jednak może on odczuć i pojąć także to, czego sam jeszcze nie doznał, nie przeżył. Autor stawia zatem na szczerość, autentyczność, również w przypadku, gdy sam jedynie próbuje zrozumieć, wyrazić i nazwać emocje życiowo mu obce. Prawdziwość, szczerość i siła przekazu uczuć stoją tu zdecydowanie ponad dążeniem do oryginalności. Tomik ten jest więc pewnym eksperymentem, mającym wykazać, jak bardzo jeszcze można cofnąć się z głównej linii rozwoju poezji współczesnej, pozostając zrozumianym, bez oskarżenia o archaiczność. Paweł Antoni Baranowski wywodzi się z powojennego wyżu demograficznego, wychowanego na poezji wieszczów narodowych i muzyce klasycznej, tak zwanej poważnej. Choć nie jest zawodowo związany z literaturą czy nawet ogólniej ­ pisarstwem, to od wielu lat pisze i upublicznia w internecie swoje wiersze, prozę poetycką, publicystykę i nowelki; początkowo na blogu redakcyjnym Redakcja tygodnika Newsweek, a po jego likwidacji ­ na własnych blogach. Szczególnie ceni sobie twórczość Cypriana Kamila Norwida, lecz także ­ w kontraście Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego oraz kameralną muzykę baroku i klasyczną muzykę gitarową. Interesuje się lutnictwem, snycerstwem, fotografiką, techniką komputerową i programowaniem HTML. Wydany właśnie tomik wierszy jest jego debiutem książkowym.

Przemyślnik. O różnych rodzajach miłości i o różnych gatunkach demonów

Anna Sokołowska

Przemyślnik zaprasza w podróż do wnętrza. Zawiera notatki oparte na wspomnieniach, obserwacjach, przeżyciach i snach autorki. Mówi o emocjach silnych, często sprzecznych, rzadko werbalizowanych. Podczas lektury odczuwalne jest przede wszystkim napięcie: między pragnieniami a obawami, namiętnością a równowagą, potrzebą niezależności a lękiem przed samotnością. Jest wreszcie miłość i (inne?) demony. Oniryczny i wieloznaczny charakter tekstu uwypukla uniwersalność ukazanych konfliktów i sprawia, że niejeden czytelnik lub czytelniczka odnajdzie w tym zbiorze swoje własne doświadczenia. Mało słów, dużo emocji. Proste i jednocześnie skomplikowane. Krótka forma, która nie ogranicza wyobraźni.

Ohydek oswojony?

Magdalena Mulawa

Ohydek oswojony to zbiór kilkudziesięciu wierszy podzielonych na cztery części: Człowieczo, Wrażenia, Historie, Miłość. Autorka porusza w nich następujące zagadnienia: O CZŁOWIEKU DO CZŁOWIEKA CZY LUDZKI NADAL ZNACZY POZYTYWNY? CZY NIELUDZKIE MOŻNA W SOBIE WRESZCIE OSWOIĆ? Z JAKIM SKUTKIEM? W CZYM CZŁOWIEK MA PRZYSZŁOŚĆ? i ciekawa jest odpowiedzi Czytelników.