Oferty zajęć edukacyjnych dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym

Mirosława Nyczaj-Drąg, Beata Skwarek, Anetta Soroka-Fedorczuk

Niniejszej książka jest skierowana do tych nauczycieli, którzy chcą i mają odwagę zmieniać tradycyjny program nauczania, przyczyniając się tym samym do reformowania metodyki pracy z dzieckiem tak, by edukacja była zarówno dla nich, jak i dla dziecka znakomitą i efektywną przygodą edukacyjną. Traktujemy więc dziecko jako aktywnego badacza otaczającej je rzeczywistości, o bogatym doświadczeniu pozaszkolnym i rozległej wiedzy osobistej. Wierzymy w kompetencje dzieci, doceniamy ich zdolności, zainteresowania i indywidualne sposoby interpretowania otaczającej  rzeczywistości. Zaproponowane projekty zajęć budowane są na przekonaniu, że dziecko dysponuje bogatym zestawem schematów interpretacyjnych, sposobów opisywania i wyjaśniania świata oraz działania w nim. Zakładamy, że jedynie poprzez odwołanie się do wiedzy osobistej dziecka, zachęcanie do wyrażania własnych opinii, formułowania hipotez, poszukiwania ich falsyfikacji i weryfikacji, jesteśmy w stanie doprowadzić je do nowych, twórczych sposobów myślenia. Przyjmujemy także, iż warunkiem niezbędnym do uzyskania efektów edukacyjnych jest elastyczna, innowacyjna postawa nauczyciela, postawa respektująca prawo dziecka do popełniania błędów, ideę aktywizacji dziecka, szacunku dla jego potrzeb, samodzielności i niezależności. (fragment książki)

O włosach pod włos, czyli dowcipnie wyczesana opowieść o fryzurach i sztuce fryzjerskiej

Ewa Maria Mierzejewska

"O włosach pod włos, czyli dowcipnie wyczesana opowieść o fryzurach i sztuce fryzjerskiej" to propozycja nie tylko dla włosomaniaczek i włosomaniaków szukających dobrych rad na temat pielęgnacji swojej "dumy na głowie". Znajdzie tu coś dla siebie każdy, kto lubi dobry humor i każdy , kogo interesuje zmieniająca się na przestrzeni wieków moda na włosowe stylizacje oraz historia fryzjerskiego kunsztu. Bo  uczesania to ważny element naszej kultury! Książeczka stanowi zatem połączenie żartobliwie wyczesanej edukacji oraz rozrywki-ot, "dwa w jednym", niczym dobrze dobrany szampon z odżywką... Miłej zabawy i fryzur podkreślających osobowość!

Ciężkie czasy dla agentów

Grzegorz Rossa

Główne tezy książki Specsłużby i agentura wpływu są rodzajem broni takim samym, jak: - Wojska lądowe - Marynarka wojenna - Lotnictwo - Wojska rakietowe - Wojska kosmiczne - Wojska elektroniczne Kiedy nie jest prowadzona wojna energetyczna, najskuteczniejsze w osiąganiu celów są specsłużby i agentura wpływu Od specsłużb i agentury wpływu silniejsza jest gospodarka. Specsłużby i agentura wpływu nie są w stanie zmienić skutków gospodarczych Najsilniejsze na świecie specsłużby i agentury wpływu ma Moskowia. Rozpad Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (ZSRR) nie był wydarzeniem incydentalnym ani pojedynczym. Jest jednym z etapów procesu, którego ciągiem dalszym będzie rozpad Federacji Rosyjskiej (FR) i zanik Moskowii Moskowia popełnia samobójstwo. Pogłębia surowcowość swojej gospodarki. Jednym ze skutków zaniku Moskowii będzie ściganie zbrodniarzy Moskowii jeszcze intensywniejsze od ścigania zbrodniarzy III Rzeszy Niemieckiej Najgorliwszymi i najskuteczniejszymi łowcami zbrodniarzy Moskowii będą byli funkcjonariusze specsłużb i agenci wpływu Moskowii Jeżeli zbrodniarze Moskowii nie zneutralizują, póki jeszcze mogą, większość specsłużb i agentur wpływu Moskowii, ich szanse na uniknięcie pochwycenia będą bliskie zeru Powyższe procesy można przyspieszyć zmniejszając światowe ceny węglowodorów. Motto Autor uczciwie uprzedzał czytelnika — sensacji nie będzie. Żadnych „nieznanych dotąd dokumentów z prezydenckiego archiwum”, żadnych tajnych i dlatego nikomu nieznanych „wspomnień doradcy Stalina”. Nic oprócz nudnego, nieciekawego, skrupulatnego badania jawnych i — w zasadzie — ogólnodostępnych źródeł. Spece od „płaszcza i kindżału” twierdzą, że właśnie takimi drogami zdobywa się największą część całej informacji rozpoznawczej… Mark Sołonin Postrzeganie kwestii agentury wpływu, działań specjalnych specsłużb jest silnie zmistyfikowane. Na jednym biegunie osoba interesująca się agenturą wpływu jest traktowana, jakby wierzyła w zabobony. Przekonanie o istnieniu agentur wpływu jest utożsamiane z wiarą w czarnego kota. Rzecz, którą trzeba obowiązkowo wyszydzić. A pierwszym krokiem jest użycie znanego powszechnie epitetu, spiskowa teoria dziejów. Na drugim biegunie specsłużbom przypisuje się zdolności nadludzkie. Demoniczne. Są mroczną, wszechmocną siłą, przenikającą wszystko i nad wszystkim mającą władzę. Nie można wysiąkać nosa, aby wszechświatowy spisek o tym nie wiedział. A nawet bez jego przyzwolenia. Książka stara się zagadnienie agentury wpływu zdemistyfikować. Obraz agentury wpływu zdemistyfikowanej sytuuje się, wbrew pozorom, bynajmniej, nie między powyższymi biegunami. Agentura wpływu jest zjawiskiem, jak każde inne. I, jak każde inne, może i powinno być przedmiotem badań. Książka posługuje się obszerną literaturą źródłową. I, bynajmniej, nie jest to literatura specjalistyczna. Źródła są powszechnie dostępne i popularne. Jest to zabieg celowy. Ma za zadanie udowodnienie, że przy badaniu agentury wpływu sięganie po źródła tajne czy choćby tylko trudniej dostępne nie jest konieczne. Przeciwnie, większość informacji, które, rzekomo, mają pochodzić ze źródeł tajnych, które uwiarygodniane są formą rozpowszechniania, plotką czy omówieniem, są celowo preparowanymi fałszywkami. Aby je badać niezbędna jest wiedza fachowa i doświadczenie. Amator zdziała więcej interesując się tym, co jest dostępne każdemu. Celem istnienia agentury wpływu jest, jak sama nazwa wskazuje, oddziaływanie na otoczenie. Ale, kto wie, czy sama agentura wpływu nie podlega bardziej warunkom, w których operuje. Agentura wpływu jest narzędziem, jak każde inne. I, jak każde narzędzie, jest dostosowywana do potrzeb i celów narzędziem operującego. Narzędzia zbędne się złomuje. Agenturę wpływu częściej, niż to się wydaje. W książce zostały poddane analizie czynniki wpływające na agenturę wpływu: geopolityczne, cywilizacyjne, socjocybernetyczne, kulturowe, gospodarcze, historiozoficzne, ekonomiczne, polityczne, historyczne, antropologiczne, socjologiczne, psychologiczne i in. Analiza wydała się na tyle obiecująca, że pokuszono się o prognozę. Ciężkie czasy dla agentów można potraktować, jako kontynuację Żydów, Polaków, dialogu[2]. W porównaniu z nimi obejmują obszar znaczenie większy i przestawiają ujęcie głębsze. Żydzi, Polacy, dialog[2] też zawierały prognozy. Około połowa z nich już została spełniona. Żydzi, Polacy, dialog[2] przewidywały np.: emancypację ludności kolorowej w USA i jej marsz przez instytucje — prezydentem USA jest osoba kolorowa; przewidywały, że wzrost cen ropy naftowej da terrorystycznym przeciwnikom Państwa Izraela lepsze uzbrojenie — Państwo Izraela przegrało wojnę z Hezbollahem w południowym Libanie. Spełnianie się prognoz z Żydów, Polaków, dialogu dobrze rokuje prognozom z Ciężkich czasów dla agentów.

Tylko polskie wino

Grzegorz Kozłowski

Pomysł na TYLKO POLSKIE WINO, zrodził się w głowie autora kilka lat temu. Jest rozwinięciem jednego z felietonów, jakie napisał do regionalnego czasopisma w mieście swego zamieszkania. Główny bohater opowiadania Józek Langner, to postać fikcyjna, człowiek o pokręconym przez nadmiar alkoholu życiorysie, o którym inni zwykli mawiać ofiara przemian ustrojowych. Odeszła od niego żona, sprzedając mieszkanie i zabierając ze sobą ukochanego syna. Nie umie się z tym pogodzić i z roku na rok stacza się coraz bardziej, podupadając na zdrowiu. Choć tęskni za tym, co utracił, nie skarży się na swój los. W rozpaczy, jaka go otacza, pojawia się bezinteresowna pomoc poznanego, ciekawskiego małego Krzysia i jego ojca. Oferta pracy i ciepłego kąta w daczy nad jeziorem, okazuje się kusząca, i Józek nie potrafi jej odrzucić. Ale nawet nie przypuszcza, w co został uwikłany. To, co początkowo wygląda na szczęśliwy los, z czasem przekształca się w coś, czego się nie spodziewał i nie potrafi zrozumieć. Na odludziu odciętym przez śnieżny kataklizm, będzie zmuszony stoczyć walkę o życie nie tylko swoje, ale przede wszystkim dziewięcioletniego chłopca, uśpionego i porwanego dla bajońskiego okupu. Okupu, który nim został zażądany, już kosztował życie kilu osób. Na stronach tej powieści, liczne trupy, przeplatają się ze zwrotami akcji i scenami czarnego i sytuacyjnego humoru. Wszyscy przecież, od najmłodszych lat, uwielbiamy dwie zakorzenione w nas skrajności umysłu: paniczny strach i spazmatyczny śmiech. Grzegorz Kozłowski to mieszkaniec końca świata, czyli Bieszczad. Przeżył już połowę życia, choć nie wie ile mu jeszcze pozostało. W młodości, chciał zostać pilotem, ale lekarz stwierdził, że ma krzywe oko. Długo się kształcił, lecz wszystkie dyplomy na nic się zdały. Nie ma nałogów, choć niepozbawiony jest wad. Czasem się kłóci, ale nigdy nie obraża. Kąpie się pod prysznicem, nigdy w wannie, bo żur smakuje mu tylko w zupie. Nie jest wybredny, zjada wszystko, co mu podadzą pod warunkiem, że jest identyfikowalne i w konsystencji zmuszającej do użycia szczęk. Zupę przekłada nad drugie danie. Chętnie rozmawia, choć przeważnie koncentruje się na słuchaniu. Babskie gderanie sprawia mu przyjemność, choć nie znosi zrzędzenia. Od lat zasypia u boku tej samej kobiety, choć nie zawsze śpi aż do rana. Po przebudzeniu czyta książki. Nie nosi portfela. Ma konto w banku, ale nie przelicza wszystkiego na pieniądze. Nie ma konta na facebooku. Fascynację innych ludzi współczesną techniką, traktuje z przymrużeniem oka. Sam posługuje się tą techniką, lecz tylko z konieczności. Samochód ma, ale do pracy i na spacer, chodzi piechotą. Pracował już w różnych firmach, lecz swojej jeszcze nie założył. Z rodziną lubi się spotykać, choć nie cierpi rodzinnych biesiad. Pija alkohole, choć się nie upija. Nie pije piwa, bo jedyne, co jest po nim pewne, to to, że trzeba opróżnić pęcherz. Na nogi zakłada czasem dwie różne skarpetki, ale buty zawsze ma do pary. Preferuje buty ze sznurowadłami. Na bungee skoczył raz w życiu, więcej tego nie zrobi, bo troszkę popuścił w spodnie, ale ogólnie było fajnie. Im więcej pisze, nabiera coraz większego przekonania, że twórczość polega głównie na kreśleniu tego, co stworzyło się do tej pory. Intrygują go odmienne stany świadomości, wywołane używkami. Z powyższego powodu, przysiada się do parkowych filozofów. Żałuje, że nie może się z nimi napić, ale wtedy nie zapamiętałby, o czym mówili. Brzydzi się kłamstwem, toleruje kłamstewka, bo bez wątpienia jest w nich coś pociągającego. Mierzi go nietolerancja, a śmieszy święte oburzenie. Śmieje się, kiedy tylko ma ku temu okazję. Czasem płacze, ale nigdy z własnego powodu. Kocha swoje życie, choć nie zawsze jest z niego zadowolony.

Kobieta nie jest ciałem, jest kolorami i wyobraźnią

Katarzyna Gołąbek

"Kobieta nie jest ciałem, jest kolorami i wyobraźnią" to album wyjątkowy. Połączenie słowa i obrazu, w kolory zmysłów i estetyki. Połączenie to zmierza w kierunku rozumienia i odczuwania piękna. Kobieta, kobiecość, erotyka, dotyk, słowo, kultura, estetyka - to znikające ze współczesności ogrody zachwytu. Czy piękno takie powróci? Myślę, że twórczość obu autorek, daje nam powód do otuchy. Piękno musi powrócić. Połączenie kolorów odczuć płynących z ciała i duszy Katarzyny Gołąbek z kolorami ciała i kobiet w obrazach Katarzyny Palety tworzą dopełniający się obraz piękna, które zachwyca, na które chce się patrzeć. Na piękno, chce się patrzeć. Piękno chce się słuchać i czytać. W piękno chce się wnikać. Trzeba pamiętać też, że PIĘKNO - jest dzieckiem wrażliwości, jest czyste i niedefiniowalne, po prostu odczuwalne. Dlatego przenieśmy się na strony albumu. Znakomitego połączenia PIĘKNA stworzonego przez dwie wyjątkowo utalentowane kobiety - Katarzynę Gołąbek i Katarzynę Paletę.Oglądając ten album w programie Adobe Reader, w opcji wyświetlania dwóch stron na ekranie - widzimy tekst i obraz do niego wybrany. Wybrany wrażliwością malarki Katarzyny Palety do tekstów poetki Katarzyny Gołąbek. Czytamy tekst, odczuwamy go, przenosimy się na obraz, odczuwamy i dalej wykonujemy to zaczarowane koło, które wciąga nas w taniec zachwytu nad tym połączeniem. Połączeniem uczuć i kolorów. Bo, tak należy pochłaniać ten ogród estetycznej rozkoszy.

A jednak przeżyłem Losy pilota Dywizjonu 305 Stefana Zygnerskiego

Krystyna Kenig

Jest to opisana żywym językiem barwna historia życia Stefana Zygnerskiego − pilota 305. Dywizjonu Bombowego „Ziemi Wielkopolskiej” im. Marszałka Józefa Piłsudskiego – pododdziału myśliwsko-bombowego  Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii w latach II wojny światowej. W opisach walk i życiowych doświadczeń odznaczonego trzykrotnie Krzyżem Walecznych pilota ujawnia się droga polskich pilotów walczących o Anglię oraz ich późniejsze losy. Autorka książki, którą łączą z bohaterem więzy rodzinne, korzystała z różnych źródeł historycznych, w tym listów i wspomnień rodzinnych, by przybliżyć postać dzielnego, polskiego żołnierza, który przeżył wojnę zadając z powietrza liczne straty wrogowi, a zginął w Nepalu w 1962 r., w katastrofie lotniczej, jako pasażer samolotu.

Niewidoczne cienie

Zbigniew Bressa

„Poczuła się otępiała. Myśli płynęły wolno. Odległe i wyciszone,  jakby otulone gęstymi obłokami. W jej krwiobieg przenikały składniki mikstury i narkotyki. Serce łomotało jak oszalałe. Zmieniały się nastroje. Raz opadały jej powieki, za chwilę czuła się podniecona. Ręce i nogi miała jak z ołowiu. Oddech – szybki i chrapliwy. Zanurzyła się w cudownych doznaniach. Poczuła uczucie rozkoszy rozchodzące się od piersi ku podbrzuszu. Zadrżała i zaskomlała jak niemowlę”. Fragment książki Shirley – młoda, ambitna dziewczyna zakochuje się w nieodpowiednim kandydacie. Pewnego dnia wracając od ukochanego zostaje uśpiona i zgwałcona przez wynaturzonego mordercę. Po kilku miesiącach rodzi syna. W umyśle przestępcy rodzi się podejrzenie, że to jego dziecko.   Shirley spowijają niewidoczne cienie. Uczciwą kobietę oplatają niewidzialne macki. Morderca czai się mroku. Nadciąga lawina nieszczęść – żywioł, który niszczy wszystko na swej drodze. Akcja nabiera zawrotnego tempa, a monstrualny wir wciąga czytelnika w mroczne głębiny ludzkiej duszy.

Potęga magii

Krzysztof Lip

Kontynuacja losów walecznych chłopów z powieści „Siła ludu”.   Wojna nabiera tempa. Sąsiedzi zajmują kolejne miasta na północy i coraz bardziej zbliżają się do stolicy w Terk, której broni król Dawid. Marin wraz z przyjaciółmi i żołnierzami księcia Alberta zostaje wysłany na wschód, by bronić ostatniej twierdzy stojącej Kesyjczykom na drodze do króla. Jednak gdy przeciwnik pojawia się za ich plecami, wszystko zaczyna się sypać. Oddział chłopów znów musi wyruszyć samotnie do walki, a na dodatek traci jedną z największych broni jaką miała w swych szeregach – czarodziejkę Wiktorię. Jakby tego było jeszcze mało – muszą przejść na ziemie wroga i stawić czoła dwóm potężnym magom, o przerażającej mocy