Jedna jeszcze wiosna

Aloysius Bertrand

Jedna jeszcze wiosna Wszystkie myśli, wszelkie namiętności, które rozrywają serce śmiertelnych, to niewolnice miłości.(Coleridge) Jedna wiosna jeszcze — jedna kropla, która kołysać się będzie przez chwilę w mym gorzkim kielichu, i która wypłynie zeń jak łza! O, młodości moja, uciechy twoje zamroził pocałunek czasów, lecz boleści przetrwały czas, który zdusiły na swym łonie. I wy, które poszarpałyście jedwabne nici mego życia, o kobiety! jeśli w miłosnej mej opowieści był kto oszustem, to nie ja, ktoś oszukanym, to nie wy! O wiosno! ptaszku przelotny, gościu ulotnej pory, który nucisz melancholicznie w sercu poety i w gałązkach dębowych! Jedna wiosna jeszcze — jeden promień majowy u czoła młodego poety pośród nieobeszłego świata, u czoła dębu starego pośród kniei! [...]Aloysius Bertrand Ur. 20 kwietnia 1807 w Ceva (w płn. Włoszech) Zm.29 kwietnia 1841 w Paryżu Najważniejsze dzieła: Gaspard de la nuit, Peter Waldeck ou la chute d'un homme Własc. Louis Jacques Napoléon Bertrand, francuski poeta, dramaturg i dziennikarz. Jako pierwszy pisał poematy prozą. Syn oficera żandarmerii i córki burmistrza miasta Cevy. Uczęszczał do gimnazjum w Dijon. Po śmierci ojca w 1828 r. jako najstarszy syn został głową rodziny, ale mógł studiować dzięki pomocy finansowej ciotki. Założył pismo literackie, w którym opublikował m.in. debiutanckie wiersze Alfred de Musset. Jego własna poezja zyskała uznanie Victora Hugo. Przeniósł się do Paryża, gdzie żył w biedzie, następnie wrócił do Dijon i objął redakcję czasopisma literacko-politycznego ,,Patriote de la Côte-d'Or", na łamach którego głosił poglądy republikańskie. Pisywał również do czasopism paryskich. W 1833 r. ponownie przeprowadził się do Paryża, po wielu trudnościach znalazł pracę i sprowadził do siebie matkę i siostrę. Podjął też na nowo starania o wydanie swojego nowatorskiego poematu prozą ,,Gaspard de la nuit" oraz o wystawienie którejś ze swoich sztuk teatralnych. W 1838 zachorował na gruźlicę i od tej pory spędzał wiele czasu w szpitalach. Poemat Gaspard de la nuit został opublikowany dopiero po śmierci autora w 1841.Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Fale

Adam Asnyk

Fa­le Na mo­rza wzdę­tej to­ni  Wciąż fa­la fa­lę go­ni,  Wzbie­ra­jąc z szu­mem pę­dzi,  Sre­brzy­stą pia­ną wrzą­ca,  W pod­sko­kach się roz­trą­ca  Na ostrej skał kra­wę­dzi;    Lub to­cząc na brzeg pła­ski  Błysz­czą­ce, mo­kre pia­ski,  Ka­mycz­ki i mu­szel­ki,  Za­mie­ra z dźwiecz­nem echem,  Za­nim ją swym od­de­chem  Oce­an wcią­gnie wiel­ki.    I żad­na z nich nic nie wie  W bez­sil­nym swo­im gnie­wie,  Do ja­kich ce­lów słu­ży,  Lecz po­wra­ca­jąc gi­nie  W bez­den­nej wód głę­bi­nie,  Po krót­kiej swej po­dró­ży.    Jed­nak ich cią­gła pra­ca  Ska­li­sty brzeg wy­wra­ca,  Zmie­nia ko­ry­ta prą­dów,  Po­chła­nia ziem prze­stwo­rza,  I no­we wzno­si mo­rza,  I rzeź­bi po­stać lą­dów.    Po­ko­leń smut­na fa­la  Po­dob­nie się uża­la  Na mar­ność swych za­bie­gów:  Że tak bez śla­du to­nie,  W wiel­kiej ca­ło­ści ło­nie  Od­bi­ta z zie­mi brze­gów. [...]Adam AsnykUr. 11 listopada 1838 r. w Kaliszu Zm. 2 sierpnia 1897 r. w Krakowie Najważniejsze dzieła: Pijąc Falerno, Piosnka pijacka, Między nami nic nie było, Gdybym był młodszy, Jednego serca..., Nad głębiami (cykl sonetów), Daremne żale, Do młodych Poeta, epigon romantyzmu tworzący w epoce pozytywizmu i Młodej Polski, autor dramatów i opowiadań. Syn powstańca 1831 r., zesłańca. Podejmował różne kierunki studiów (rolnicze, medyczne, nauki społeczne), prowadząc działalność spiskową. Był więziony w Cytadeli (1860). W powstaniu styczniowym zaangażowany po stronie ?czerwonych?, był członkiem rządu wrześniowego. Po upadku zrywu uzyskał stopień dra filozofii w Heidelbergu (1866), zaczął wydawać pierwsze utwory w prasie lwowskiej (1864-65). W 1870 r. osiadł w Krakowie, brał czynny udział w życiu samorządowym, był posłem na Sejm Krajowy z ramienia demokratów (1889). Amator Tatr, wiele podróżował (Włochy, Tunezja, Algieria, Cejlon, Indie). Pochowany na Skałce. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

mo

Agnieszka Wolny-Hamkało

Agnieszka Wolny-Hamkało Nikon i Leica mo Dzisiaj stuknęła mu piątka. Dostał kolorową szczepionkę i korzeń o imieniu Mo. Miał taką gorączkę, że szczekał. Śniły mu się pająki uśpione w orzechach. Cień mu rósł, dostawał starych oczu, wyciągał palec pewny ... Agnieszka Wolny-Hamkało ur. 1979 Najważniejsze dzieła: Mocno poszukiwana (1999), Lonty (2001), Spamy miłosne (2007), Nikon i Leica (2010), Zaćmienie (2013), 41 utonięć (2015) Poetka, krytyczka literacka i publicystka. Współpracowała m.in. z Gazetą Wyborczą, Przekrojem, Przeglądem, Bluszczem i portalem Polskiego Radia. Nominowana do Nagrody Literackiej Gdynia, nagrody kulturalnej Gazety Wyborczej wARTo, nagrody mediów publicznych Cogito za tom Spamy miłosne. Laureatka konkursu im. Stowarzyszenia Pisarzy Polskich za tom Lonty. Autorka powieści 41 utonięć oraz Zaćmienie. Krytyczna Anna Kałuża porównywała jej wczesne wiersze do twórczości Marty Podgórnik, w późniejszych dostrzegała zaś tendencję do porządkowania świata i przekazu. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

dokument 0.24

Maria Cyranowicz

Maria Cyranowicz dokument 0.24 zrzucanie pamięci fizycznej rozpoczęte brak nie uwzględnia w źródłach tego co zakazane sączy w mięśnie dekonstrukcje tkanek wychodzi naprzeciw oczekiwaniom spowiedzi powszechnego spokoju defilada uniesień zaciąża w tym momencie bezwzględnie nad miejscem luki przetacza się upojenie odurzenie ekstaza skazani za możliwość o... Maria Cyranowicz Ur. 20 maja 1974 Najważniejsze dzieła: neutralizacje (1997), i magii nacja (2001), piąty element to fiksja (2004), psychodelicje (2006), denpresja (2009) Poetka, krytyczka literacka i polonistka ucząca w jednej z warszawskich szkół średnich. Bywała i bywa również redaktorką czasopism takich jak Meble" czy Wakat". Jej książki graficznie opracowywali Marek Sobczyk i Zbigniew Libera (wybór wiersza na okładkę tomu Psychodelicje). Podpisywała się jako emce kwadrat lub maria.braque.cyranowicz. Sygnatariuszka Manifestu neolingwistycznego i chyba najbardziej radykalna przedstawicielka tego nurtu. Na początku pisała wiersze z perspektywy dziecięcej (mówiło się o niej wówczas jako o przedstawicielce kinderyzmu), jej późniejsze utwory przyniosły m.in. nawiązania do hip-hopu, poezji konkretnej bądź manipulowały powtarzającymi się słowami według określonych zasad. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Dawid Copperfield

Charles Dickens

Charles Dickens Ur. 7 lutego 1812 w Landport k. Portsmouth Zm. 9 czerwca 1870 w Gadshill k. Rochester Najważniejsze dzieła: Klub Pickwicka (1836-1837), Oliver Twist (1838), Nicholas Nickleby (1838-1839), David Copperfield (1849-1850), Opowieść wigilijna (1843), Świerszcz za kominem (1845) Angielski pisarz, autor powieści obyczajowych, opowiadań i baśni; czołowy przedstawiciel angielskiej prozy ery wiktoriańskiej. Urodził się jako drugie z ośmiorga dzieci Elizabeth (1789-1863) i Johna Dickensa (1785-1851), urzędnika admiralicji w portowym mieście Portsea Island (obecnie włączonym do Portsmouth). Rodzina często się przenosiła; najważniejsze lata dzieciństwa do 11 roku życia spędził w Chatham w hrabstwie Kent. Potem Dickensowie przenieśli się do Londynu i zamieszkali w dzielnicy Camden. Charles wcześnie był zmuszony porzucić szkołę i podjąć pracę zarobkową, gdy jego ojciec został osadzony w więzieniu za długi; gdzie dołączyła do niego żona wraz z młodszymi dziećmi. Jako dwunastolatek Charles pracował 10 godzin dziennie, przyklejając etykiety na pudełka pasty do butów w fabryce Warren's Blacking Warehouse. Kiedy dzięki spadkowi państwo Dickensowie opuścili więzienie Marshalsea, Charles został odebrany z fabryki (głównym motywem dla jego ojca były jednak względy prestiżowe: syn będący młodocianym robotnikiem - to stanowiło jawny znak deklasacji). Jeszcze przez dwa lata, do 1827 r. uczęszczał do szkoły Wellington House Academy, a następnie rozpoczął pracę. Był młodszym urzędnikiem w biurze prawniczym, dzięki temu, że w wolnym czasie nauczył się stenografii, został reporterem, potem dziennikarzem politycznym sprawozdawcą z debat parlamentarnych, a wreszcie związał się z tygodnikiem The Morning Chronicle. W 1836 roku ożenił się z Catherine Thomson Hogarth (18161879), córką wydawcy Evening Chronicle. W tym samym roku ukazała się pierwsza jego publikacja książkowa, Szkice Boza, składająca się z wnikliwych, dowcipnych, zaangażowanych społecznie obrazków, oraz pierwsza powieść, Klub Pickwicka. Następną był Oliver Twist, wydawany w odcinkach w latach 18371839. Obie przeczytała i pochwaliła królowa Wiktoria. Odtąd Dickens poświęcił się pracy pisarskiej; przez całe życie cieszył się sławą i sympatią czytelników. W swojej twórczości angażował się po stronie klas (jak robotnicy) i grup (jak dzieci, ubodzy) uciśnionych. Był aktywnym zwolennikiem zmian regulacji dotyczących warunków pracy, przeciwnikiem pracy dzieci oraz propagatorem prawa dzieci do edukacji. Oddawał się również czynnie dobroczynności. W 1846 r. ufundował i wspierał przez kolejne 10 lat dom dla ,,upadłych kobiet z klasy robotniczej, Urania Cottage, w którym zamiast kary i potępienia oferowano model resocjalizacji sprzyjający nauce oraz doskonaleniu się w pracach domowych i prowadzeniu gospodarstwa; dwoma zasadniczymi perspektywami, które proponowano wychowankom, były emigracja lub małżeństwo. Prowadził aktywne życie. Jeździł z odczytami po kraju, zawitał dwukrotnie do Ameryki, przez jakiś czas mieszkał we Włoszech i odwiedził Szwajcarię. W 1858, mając 45 lat, Dickens zakochał się i związał z osiemnastoletnią aktorką, Ellen Ternan. Rozwód był wówczas nie do pomyślenia; żona opuściła go, zabierając jedno dziecko, pozostałe wychowywały się pod opieką jej siostry Georginii w jego domu Gad's Hill Place w Higham w hrabstwie Kent. Dickens słynął ze swej miłości do zwierząt. Towarzyszyły mu przede wszystkim psy, z zamiłowaniem hodował też kruki oraz bezimiennego kota. Pisał do końca. Oficjalna wersja głosi, że dostał udaru w swoim domu po całodziennej pracy nad powieścią Tajemnica Edwina Drooda. Jednak jego współczesna biografia (Claire Tomalin, Charles Dickens: A Life, 2011) ujawnia, że wylew nastąpił, gdy przebywał w Pekham ze swą ukochaną, która, by uniknąć skandalu i publicznego ujawnienia ich relacji, wraz ze służbą przetransportowała go, nieprzytomnego do domu w Highham. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Mątwa

Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy)

Stanisław Ignacy Witkiewicz Mątwa czyli HYRKANICZNY ŚWIATOPOGLĄD SZTUKA W JEDNYM AKCIE 1922 ISBN 978-83-288-5485-7 Motto: Nie poddać się nawet samemu sobie. Poświęcone Pani Zofii Żeleńskiej OSOBY * PAWEŁ BEZDEKA lat 46, wygląda młodziej (wiek wyjaśnia się w ciągu rzeczy). Blondyn. W ciężkiej żałobie. * POSĄG ALICE D'OR lat 28. Blondynka. Ubrana w obcisłą suknię, wyglądającą jak skóra krokodyla. * KRÓL HYRKANII HYRKAN IV. Wysoki, szczupły. Broda w kl... Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy) Ur. 24 lutego 1885 w Warszawie Zm. 18 września 1939 w Jeziorach na Polesiu Najważniejsze dzieła: W małym dworku dramat, 1921), Wariat i zakonnica (dramat, 1923), Janulka, córka Fizdejki (dramat, 1923), Matka (dramat 1924), Szewcy (dramat, 1934), Pożegnanie jesieni (powieść, 1927), Nienasycenie (powieść, 1930), Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienia (1919), Pojęcia i twierdzenia implikowane przez pojęcie Istnienia (1935), Niemyte dusze (1936; wyd. 1975). Pseudonim Witkacy. Polski awangardowy malarz, dramaturg, pisarz i filozof. Malarstwo studiował na krakowskiej ASP (u J. Stanisławskiego i J. Mehofera). W czasie I wojny światowej zaciągnął się do armii carskiej, ranny w 1916 r., pojechał kurować się do rodziny w Moskwie, gdzie był świadkiem wybuchu rewolucji październikowej. Bezpośrednie doświadczenie historii ukształtowało katastroficzną historiozofię Witkacego. W 1918 roku wrócił do Polski i osiadł w Zakopanem. Pracował zarobkowo jako portrecista (w latach 30. stworzył jednoosobową "Firmę portretową"), tworzył teoretyczne teksty z zakresu estetyki, był członkiem krakowskiej grupy formistów, głosząc teorię Czystej Formy w sztuce, mającej odwoływać się u odbiorcy bezpośrednio do uczuć metafizycznych. Z czasem stworzył własny system filozoficzny. W 1935 r. odznaczony prze Polską Akademię Nauk. Po wybuchu II wojny światowej, nie przyjęty jako ochotnik do wojska, udał się w kierunku wschodniej granicy Polski. Zginął śmiercią artystyczno-samobójczą, zażywając weronal wraz ze swą ówczesną kochanką oraz podcinając sobie żyły na wieść o agresji Związku Radzieckiego na prowadzącą wojnę z hitlerowskimi Niemcami Polskę. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Ślimaczek

Stanisław Jachowicz

Stanisław Jachowicz Bajki i powiastki Ślimaczek Powiedz mi co ślimaczku, ja ciebie zrozumiem, Ja się waszych języków uczę całe życie, Myśli nawet zgadnąć umiem, A wy o tem nic nie wiecie! Wyszedł z skorupki, pokazał różki, Pomyślił troszki, I tak swą powieść zaczyna: Oto mi się przypomina, Żem raz na moją ciasną narzekał chałupkę, Wtem nieba w pałac zmieniają skorupkę, A ja z robaka człowiekiem zostałem, I w tym pałacu mieszkałem... Stanisław Jachowicz Ur. 17 kwietnia 1796 w Dzikowie (dziś dzielnica Tarnobrzega) Zm. 24 grudnia 1857 w Warszawie Najważniejsze dzieła: Rozmowy mamy z Józią służące za wstęp do wszelkich nauk, a mianowicie do gramatyki, ułożone dla pożytku młodzieży, Pisma różne wierszem Stanisława Jachowicza, Śpiewy dla dzieci, Rady wuja dla siostrzenic: (upominek dla młodych panien), Pomysły do poznania zasad języka polskiego, Ćwiczenia pobożne dla dzieci, rozwijające myśl, Podarek dziatkom polskim: z pozostałych pism ś. p. Stanisława Jachowicza, Upominek z prac Stanisława Jachowicza: bajki, nauczki, opisy, powiastki i różne wierszyki Poeta, bajkopisarz, pedagog, działacz charytatywny. Ukończył szkołę pijarów w Rzeszowie oraz gimnazjum w Stanisławowie. Studiował na wydziale filozoficznym na Uniwersytecie we Lwowie. Na studiach był współzałożycielem i wpływowym członkiem tajnego Towarzystwa Ćwiczącej się Młodzieży w Literaturze Ojczystej, a także inspiratorem i prezesem Towarzystwa Studenckiego Koła Literacko-Naukowego. Po studiach zamieszkał w Warszawie, gdzie objął posadę kancelisty w Prokuratorii Generalnej Królestwa Polskiego. Przystąpił do Związku Wolnych Polaków, po wykryciu którego otrzymał zakaz zajmowania posad rządowych. Wobec tego jego głównym zajęciem była praca pedagogiczna jako nauczyciela języka polskiego w domach i na prywatnych stancjach dla dziewcząt. Debiut literacki Jachowicza miał miejsce w 1818 r. w Pamiętniku lwowskim, gdzie opublikował bajki. Pierwszą książkę wydał w 1824 r. - zbiór bajek i powiastek pt. Bajki i powieści. Przez cztery kolejne lata ukazywały się rozszerzone wydania tego zbioru pod tym samym tytułem; w 1829 r. zbiór zawierał już 113 utworów. Jest autorem kilkuset wierszyków i powiastek dydaktyczno-moralizatorskich. Publikował również w periodykach pod własnym nazwiskiem lub pod pseudonimem Stanisław z Dzikowa. W 1829 r. redagował przez rok Tygodnik dla Dzieci. W W 1830 r. przy współudziale Ignacego Chrzanowskiego zaczął wydawać pierwsze w Europie codzienne pismo dla dzieci - Dziennik dla Dzieci. Publikowane przez niego gazety i książki miały wychowywać, ale też uczyć czytania, liczenia i historii. Zajmował się również opieką społeczną nad dziećmi. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Elegie der Trauer

Józef Czechowicz

Józef Czechowicz nuta człowiecza elegie der trauer tłum. Józef Czechowicz ich: du grüner stern aus norwegen die nachtlager an den baümen im mai auf dem schnnee glatt gleitend erzähle dein schein der stern: feurige weiberfeiern stiegen zu den wassern nieder ein leichter wind wiegte unsere welt in gesang als goldener streifen schritt er wenn er leuchtete so wurde den sternen bang es rauchten karminrote lieder aus der dickicht der farnkräuter steigend regte sich de... Józef Czechowicz Ur. 15 marca 1903 r. w Lublinie Zm. 9 września 1939 r. w Lublinie Najważniejsze dzieła: ballada z tamtej strony, żal, nic więcej, nuta człowiecza, tomy wierszy: Kamień (1927), Dzień jak co dzień (1930), Ballada z tamtej strony (1932), W błyskawicy (1934), Nic więcej (1936), Nuta człowiecza (1939). Polski poeta dwudziestolecia międzywojennego, w latach trzydziestych związany z grupą literacką Kwadryga, przedstawiciel tzw. drugiej Awangardy, której twórczość cechował katastrofizm. Jako ochotnik jeszcze przed zdaniem matury wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r. Z wykształcenia, zamiłowania i zawodu nauczyciel (ukończył też studia w zakresie pedagogiki specjalnej). Redaktor m. in. czasopism dla dzieci "Płomyk" i "Płomyczek". Współpracował z wieloma pismami: "Reflektorem" (tu debiutował jako poeta w 1923 r.), Zet, Głosem Nauczycielskim, Pionem i Kameną, w Polskim Radiu pracował w dziale literackim, pisał słuchowiska radiowe. Zginął tuż po wybuchu II wojny światowej, podczas bombardowania. Charakterystyczną cechą wierszy Czechowicza jest niestosowanie wielkich liter i znaków interpunkcyjnych, co decyduje o poetyckiej wieloznaczności tekstów. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.