Uwięzione

Natasha Preston

KULTOWA POWIEŚĆ NATASHY PRESTON POWRACA Przeczytaj tę książkę, a nigdy już nie będziesz chciała dostawać kwiatów. Pewnego wieczoru Summer idzie sama na imprezę. Nigdy na nią nie dociera. Lewis, jej chłopak, nie może sobie wybaczyć, że go przy niej nie było. W jednej chwili szczęśliwa nastolatka traci kochającego chłopaka, rodziców i brata. Traci całe swoje życie, trafiając w miejsce, z którego nie ma ucieczki. Od tej pory nie będzie już sobą, Summer. Wraz z trzema innymi dziewczynami będzie musiała znosić życie w zamknięciu, codzienny strach i ból i o wiele więcej. W tej sytuacji nie ma dobrych zakończeń.

To my tu teraz jesteśmy. Filozofia życia

Jostein Gaarder

Trzydzieści lat po premierze przełomowego bestsellera Świat Zofii Jestein Gaarder powrócił do filozofii w publikacji non fiction na temat własnej filozofii życiowej. To literacka i osobista próba zrozumienia świata, która porusza szereg tematów od natury, ekologii i zrównoważonego rozwoju po związki, religię, starzenie się, miłość, życie i śmierć. Gaarder nie ogranicza się do nas, którzy tutaj teraz jesteśmy, ale w wciągający i łatwy do zrozumienia sposób pisze o Wielkim Wybuchu. W ten sposób umieszcza opowieść o Ziemi w kosmicznym porządku świata. Co więcej, zadaje najważniejsze ze wszystkich pytań: Jak wspólnie zdołamy zadbać o naszą cywilizację, która jest podstawą życia na Ziemi? To nasza odpowiedzialność, nasz obowiązek wobec przyszłych pokoleń. Bo to my tu teraz jesteśmy.

Varia Musicologica do historii polskiej kultury muzycznej

Krzysztof Rottermund

Monografię tworzy dziesięć tekstów związanych z historią polskiej kultury muzycznej końca XVIII, XIX oraz XX wieku. Ich tematyka jest różnorodna, ale scala je jeden istotny aspekt - dotyczą wyłącznie faktów i zjawisk związanych z dziejami kultury muzycznej na terenach historycznych ziem polskich oraz z dziejami kultury muzycznej Polaków działających za granicą.

Na początku był "brulion". O modelach kultury i poezji roczników sześćdziesiątych

Aleksandra Polewczyk

„»Brulion«, o którym powiedziano dotąd mniej, niż można by się spodziewać, nie jest tematem łatwym, do podjęcia bez wahań i bez ryzyka. Badaczowi na przeszkodzie stoi uwikłanie w upraszczającą legendę, szereg niepogłębionych, lecz nośnych i dobrze znanych komentarzy, kontrola pamięci sprawowana przez dawnych redaktorów i autorów pisma. Z trudnościami tymi pani Polewczyk uporała się wybornie. Nikt tak jak ona, tak uważnie i odświeżająco, »brulionu« dotąd nie przeczytał”.   prof. dr hab. Piotr Śliwiński   „Pani Polewczyk przekonuje, że warto oderwać się od utrwalonego mitu o »bruLionie« i potraktować  jego działalność jako inicjacyjny gest nowego sposobu mówienia o kulturze, prowadzący do wyłonienia się nowego projektu kulturowego. Wykorzystując  m.in. kategorię brulionowego tekstu Autorka wpisuje ten gest w ponowoczesny nie-porządek, kulturową różnorodność i traktuje jako »nieustanną transgresję« i proces negocjacji w polu kultury. Jednocześnie też przygląda mu się w perspektywie  pozytywnych tradycji, traktowanych przez nią jako zbiór kulturowych elementów wykorzystywanych przez pismo, dzięki czemu udaje się jej pokazać szerszy, nie tylko polski, kontekst działania »bruLionu«".   dr hab. Dorota Kozicka

Przestań siebie naprawiać

Anthony de Mello

Fascynująca książka jednego z największych duchowych mistrzów, pokazująca, jak pozbyć się lęków i odnaleźć prawdziwą radość życia Rozejrzyj się wokół i zobacz, czy możesz znaleźć choćby jedną osobę absolutnie szczęśliwą, kogoś, kto doznaje spokoju, kogoś, kto się nie boi i jest wolny od poczucia zagubienia, przygnębienia, niedostatku i zmartwień? Społeczeństwo poddało nas praniu mózgu i teraz budujemy swoje życie na niepodważalnym przekonaniu, że bez pieniędzy, władzy, sukcesu, aprobaty, romansu i tym podobnych rzeczy nie możemy być szczęśliwi. To fałszywe przekonanie nieustannie nas napędza i koncentruje naszą uwagę na tym, czego nie mamy. Trzyma nas na łasce rzeczy i ludzi, gdy usiłujemy rozpaczliwie dostosowywać swoje życie do przepisu na szczęście, który daje nam społeczeństwo. Niestety, odkrywamy jedynie, że to nie daje nam szczęśliwego życia, a jedynie chwilowe wytchnienie od lęku przed porażką. Przypuśćmy, że istnieje sposób na przebudzenie się z tego wszystkiego i to, co jest w tobie fałszywe i neurotyczne, zniknie dzięki niewielkiemu wysiłkowi z twojej strony lub zupełnie bez wysiłku. Twoje oczy otworzą się na otaczającą cię rzeczywistość radości. A oto on: Przestań siebie naprawiać to książka, która pomoże ci odzyskać życie, które miałeś wieść. "Mądrość jednego z największych mistrzów naszych czasów". James Martin SJ, autor Learning to Pray "Niepowtarzalna zdolność de Mello do łączenia duchowości Wschodu i Zachodu sprawia, że jego nauczanie jest wciąż inspirujące". Rhonda Byrne, autorka bestsellerów Sekret i Największy sekret.

Efekt widzialności. O swoistości widzenia obrazów, granicach ich odczytywania i antropologicznych aspektach sztuki

Wojciech Bałus

Książka próbuje zmierzyć się z problemem swoistości obrazu w jego tradycyjnej i aktualnej postaci. Autor wychodzi z założenia, że widzenie różni się zasadniczo od czytania, co oznacza, że dzieł sztuk wizualnych nie można traktować w najgłębszej warstwie jako języka. Na szeregu przykładów stara się pokazać odmienność obrazowego medium, wychodząc od hermeneutycznej rekonstrukcji ich struktury. Tropi też otwartość na obrazy poetów i pisarzy (Czesława Miłosza, Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, Adama Zagajewskiego). Jednocześnie stara się pokazać, że „widzialność” obrazu nie ogranicza się do warstwy formalnej, lecz kształtowana jest przez kulturę, światopogląd czy ideologie. Przedmiotem analiz stają się dzieła takich artystów jak Aleksander Gierymski, Władysław Strzemiński, Andrzej Wróblewski, Ryszard Jurry Zieliński, Zbylut Grzywacz, Luc Tuymans, Konrad Pustoła i Tomasz Tatarczyk.   Wojciech Bałus – ur. 1961, historyk sztuki; studiował też filozofię. Profesor zwyczajny w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zajmuje się teorią i historią sztuki XIX-XXI wieku oraz związkami sztuki z filozofią, antropologią kulturową i literaturoznawstwem. Redaktor serii „Ars Vetus et Nova”. Przewodniczący Polskiego Komitetu Narodowego Corpus Vitrearum. Członek zwyczajny Hessische Akademie der Forschung und Planung im Ländlichen Raum i członek AICA. Autor książek: Mundus melancholicus. Melancholiczny świat w zwierciadle sztuki (1996), Malarstwo sakralne (2001), Figury losu (2002), Krakau zwischen Traditionen und Wegen in die Moderne. Zur Geschichte der Architektur und der öffentlichen Grünanlagen im 19. Jahrhundert (2002), Sztuka sakralna Krakowa w wieku XIX: część pierwsza (współautor, 2004), Sztuka sakralna Krakowa w wieku XIX: część druga. Matejko i Wyspiański (2007) i Gotyk bez Boga? W kręgu znaczeń symbolicznych architektury sakralnej XIX wieku (Monografie FNP, 2011).

Max

Hermia Stone

"Kosmos" jako gabinet luster. Psychomachia Witolda Gombrowicza

Dominik Sulej

Na książkę składają się różnego typu analizy (stylistyczne, genologiczne, narratologiczne, intertekstualne, biografistyczne), mające dwojaką funkcję: ich celem jest ujawnienie i wyjaśnienie możliwie wielu niezwykłych, niekonwencjonalnych momentów w strukturze ostatniej powieści Witolda Gombrowicza oraz wykazanie, że Kosmos jest również, a może przede wszystkim, zadziwiającą opowieścią o „przygodzie”, którą jest „ja”.   Dominik Sulej – doktor nauk humanistycznych, asystent w Katedrze Teorii Literatury na Wydziale Nauk Humanistycznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.